Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Nie wiem, co jest pouczające w mojej historii, Przyszłość. Dla mnie to raczej życiowy dramat, w którym zagrałam jedną z głównych ról. I opisałam mój przypadek, nie po to, aby tu powstał moralitet, ale jako zaprzeczenie nie mającej nic wspólnego z rzeczywistością tezy, której tak bronicie, czyli podałam Wam przykład mojego byłego męża, który wedle Waszych parametrów powinien być idealnym kandydatem, swoistym koh - i - noor'em, a mimo to zdarzało mu się stosować przemoc względem mnie.

Na jakiej podstawie sądzisz, że kierowałam się wykształceniem jako najistotniejszym kryterium wyboru męża? Skąd masz takie przypuszczenie?

EXTRA_terrestrial napisał/a:

aurora borealis napisał/a:

/.../

To trochę tak, jakby szukać diamentów z złożach kimberlitowych... Prawdopodobieństwo trafienia na osobnika o zestawie wymienionych przez Ciebie cech i "okolicznościach przyrody" gwarantujących rozwój relacji z tymże jest równie rzadkie...

Lubisz historyjki, więc z życia wzięte...

Rodzice: małżeństwo z wieloletnim stażem, tatuś - pan profesor, prorektor, ze względu na dziedzinę specjalizacji - światowiec. Mamusia - już pracować nie musiała, ale też wykształcona, porządna kobitka.

Synek: kochany i kochający. Doktorat w wieku 29 lat, jeden z najmłodszych w historii tej uczelni w tamtym czasie. W wieku 33 -  dwa prestiżowe stypendia we Francji i Stanach Zjednoczonych, które uzyskało tylko 3 Polaków. Dwa bardzo trudne kierunki studiów. Rozliczne międzynarodowe kontakty, udziały w projektach badawczych, ekspertyzy, konferencje, publikacje naukowe. Błyskotliwy umysł, a przy tym skromność i świadome dążenie do realizacji celów = założenia rodziny. Zaradny. Wysoki, niezgorsza aparycja, może nie jakiś Alvaro, ale górny poziom średniej krajowej...

Zdarzało mu się szarpać żonę, kopnąć ją, podrapać, o innych formach lekceważenia nie wspomnę...

Co Ty na to?

Widziałem tu opisy dwu typów przemocowców.

SADYSTA - odczuwa satysfakcję z poniżania innych ludzi - w tle jest zwykle obserwacja osoby znaczącej poniżającej kogoś i bycie poniżanym samemu. Wykształcenie nie zabezpiecza przed byciem ofiarą przemocy lub obserwatorem przemocy jeśli rozpatrujemu je (INACZEJ NIŻ TO NAPISAŁEM) poza kontekstem innych właściwości. Był tu wątek dziewczyny, której facet rozwalał w gniewie komórki a potem, "bo przez nią rozwalił Ipoda" - zmuszał ją do odkupywania ich sobie (dziewczyna brała nawet jakieś kredyty). Wystarczy przyjrzeć się empatii i metodom działania - często w tle są cechy psychopatyczne - bezwzględny pragmatyzm dążący po trupach do celu. Kiedyś rozmawiałem 10 min telefonicznie z świeżopoślubionym mężem znajomej i po tych dziesięciu minutach wiedziałem, że czeka ją koszmar (chciał na mnie wymusić coś czego nie chciałem mu dać - hehe;-) niedoczekanie ;-) . Uciekła potem przed nim kilka krajów dalej. A to fajna dziewczyna była. Wg. donosów spokój odzyskała niedawno. 12 lat "w plecy". Tu ucieczka to jedyna droga :-( To sytuacja w której zadziałać może właściwie tylko policja.

Druga grupa to "nabyty przemocowiec" - gdy trafia na partnerkę dobrze posługującą się przekłamaniami komunikacyjnymi. Związek dwojga ludzi może mieć element stałej walki o ważność, proirytet potrzeb jednej i drugiej strony. Każdy walczy jak umie. Jeśli do tego dodać jakąś występującą u delikwenta bazową trudność w artykułowaniu własnych potrzeb, powstaje człowiek, który wielokrotnie wymanewrowywany przez partnerkę nie potrafi podjąć gry na jej poziomie, stale przegrywa swoje potrzeby w związku i w końcu czując, że to niesprawiedliwe idzie na skróty. W skrajnym przypadku partnerka  celowo zaognia sytuację aby do sytuacji przemocy doprowadzić, tak czyni jeśli dobrze umie "grać kartą" poczucia winy. Przemoc jest tu wyrazem rozpaczy i niemożności poradzenia sobie z grą "no fair". Coś takiego trochę przypominał wątek Roberta - wydaje mi się że tam był możliwy taki mechanizm. Takim przemocowcem może stać się wielu pozornie normalnych ludzi, zwłąszcza człowiek, który wcześniej nie zetknął się z tego rodzaju grą i nie jest w niej dobry - nie każdy umie po prostu zabrać manatki i się zwinąć, nie każdy ma 100% kontrolę emocji. Powinno to pójść na jakieś terapii z zakresu kontroli i wyrażania emocji + nauka niefałszowania komunikacji w związku przez oboje.

Nie wiem czy to już wszystkie warianty, może jeszcze jakiś tu jeszcze opiszą.
To ja na to :-)

Widzisz czasami madrze piszesz, cos widzisz ale brakuje odniesienia do rzeczywistości, swoistej kropki nad i, czy skonkretyzowania myśli. Zgodze się tutaj z druga czescia Twojej wypowiedzi. W tym związku była przemoc psychiczna wyrazona wlasnie narzucaniem na sile drugiej stronie zachowania (codzienny kontakt z inna) której druga strona nie akceptowala. To doprowadzilo do tragedii w tym malzenstwie bo w końcu druga strona "zareagowala". Oboje się ranili przez jakiś czas. To przecież jest oczywiste. A to ze autor odrzuca to nie ma znaczenia, bo fakty sa takie jakie sa. Za sytuacje kryzysu w tym malzenstwie ponosi wine glownie on, lub oboje jeśli wziasc pod uwagę ze oboje utrzymywali pewne kontakty pozamalzenskie a chciałbym tu podkreslic ze nie było to kontakty wspólne, towarzyskie które utrzymywali by razem oboje z tymi samymi osobami za obopolna zgoda. Tej zgody nie było. I tak jak w watku Roberta "przyciskanie autora" lub "chec wypowiedzi autora" obnaza dalsze aspekty jego osbowosci. W opisanej ostatnio sytuacji nie ma znaczenia to ze poniosły go emocje ale to ze uzyskal "dowody" w sposób niegodny, niezgodny z prawem na sile, nie podstępem ale metoda brute force. Po prostu niezależnie od slusznosciu czy nie takiego postepowania jest to jedynie kolejnym objawem sposobu w jaki rozne sprawy były rozwiazywane w tym malzenstwie gdzie bylo tylko narzucanie własnego zdania być może sobie nawzajem przez oboje. Zona w końcu od tego uciekla wpadając w jeszcze większy problem jak to będzie z perpektywy czasu. Mnie się nawet wydaje ze u niej był to jakiś mechanizm obronny który zle ukierunkowanie zadzialal ale jaki miała inny sposób przerwania relacji z kims kto stosowal wobec niej przemoc psychiczna? Mogla w tym trwac, buntowala się ale bunt nie zadzialal. Zostala całkowicie zignorowana. Tak to działa, taki jest mechanizm działania tej psychiki. Zauwazcie ze w watku Roberta tez "nie miałem racji" az do samego końca gdzie jednak okazało się ze intuicja mnie nie mylila. To nie znaczy ze inni nie mieli racji ale ze uważam patrzyłem na problem od strony praktycznej. Robert widział rozne nieprawidłowe elementy swojego związku ale jedynie oczekiwal zmian z drugiej strony. Tutaj autor całkowicie neguje zarowno charakter swojego zwiaku w którym nie bylo szacunku (powiedzmy ze od pewnego momentu) do zony, przede wszystkim swój istotny wkład w to i zauważcie ze jego działania ciagle trzeba "poprawiac" "prostowac" co sugeruje ze zawsze były takie wlasnie "nieprawidłowe" tyle ze na zewnątrz wszystko wygladalo "idealnie". Slowem ideal maz i ojciec oraz zla zona. Oczywiście ten obraz jest całkowicie fałszywy. I w sumie za swoje nieliczenie się z zona otrzymal swoista "kare". Tyle ze dalej walczy o swój obraz a nie stawia czola problemowi, który należy konstruktywnie rozwiazac. Szkoda tez ze niewielu to komentujących bylo naprawdę w Sadzie i nie wie jakimi kryteriami kieruje się skład przy orzekaniu ew. "winy" w takich sprawach. Bo to co obserwujemy to jakas chora walka o "racje", walka która nie ma zadnego sensu poza obrona jakiegoś fałszywego obrazu, który bardzo latwo jest obalic w merytoryczny sposób z czym nie mialbym najmniejszego problemu bedac strona w Sadzie. Winni rozpadu wiezi sa oboje ze wskazaniem na autora a zdrada zony jest skutkiem sytuacji, która panowala w malzenstwie autora. Obecne zachowania autora cechuje przemoc, narzucanie własnego zdania, w sytuacji kiedy jest już "pozamiatane". Oczywiście to ze na tym cierpia przede wszystkim dzieci do autora nie trafia. Wazniejszy jest obraz, walka o racje, upadlanie siebie i drugiego człowieka. Nie warto się w to dac wciagac.

Cześć Piotr,
Jakakolwiek polemika z Mańkiem nie ma najmniejszego sensu,

Papiery poszły?
Wszystkie dowody jakie masz, to tajemnica Twoja i adwokata..
Nie wykladaj od razu wszystkiego na stół...
Czyli miej trochę w rezerwie..
Nie mów jej, że składasz pozew. Wszystko, co robisz ma być dla nich kompletnym zaskoczeniem., ok?
Gach oczywiście na świadka, ale to również tajemnica...
Nią się nie przejmuj.
Również tym co mówi..
Zdrajca to tchórz...
W życiu nie zrobi sobie krzywdy..,

Jeśli telefon jest zarejestrowany na Ciebie, oplacasz abonament to jest to Twoja własność a nie jej.
Ona go tylko użytkuje,. Skoro tak, to znaczy że chciałeś odzyskać to co należy do Ciebie. O żadnym bezprawnym działaniu z twojej strony mowy nie ma
Możesz zwrócić się o biling połączeń z tego numeru, Będziesz miał czarno na białym od kiedy to naprawdę trwa.

No cóż, chyba już pozbawiłeś się złudzeń...
Ale musisz panować nad sobą. Ma doświadczonego instruktora (stąd ten ostrzegawczy SMS), może każda wasza awantura być przez nią nagrywana.
W sądzie wyjdziesz wtedy na furiata, od którego ona uciekła...
Tam dopiero się dowiesz "prawdy" o sobie.. Aż oczy zrobią się wielkie ze zdziwienia...
Ona nie będzie mieć żadnych zahamowań...

Pozdrawiam

Aurora,
Jest mi niezmiernie przykro jeśli poczułaś się dotknięta moim postem. Przepraszam.
Bardzo współczuję dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce w Twoim życiu.
Jednak w żadnym wypadku nie było moją intencją jakakolwiek ocena, czy też wysuwanie hipotez i wniosków co do Twoich pobudek i kryteriów wyboru męża. Dlatego, że ani nie czuję się uprawniona, ani kompetentna do wydawania osądów i wysnuwania wniosków, a dodatkowo chyba sama mam nieco deficytów w obszarze przeszłych kryteriów wyboru odnośnie męża
Dla mnie historia, którą przedstawiłaś jest pouczająca, bo wyciągnęłam z niej naukę i wnioski, aby nie traktować wykształcenia jako kryterium do wyboru kandydata na życiowego partnera, gdyż jak pokazują Twoje doświadczenia należy dodatkowo sprawdzić kandydata/kę pod kątem innych wg mnie dużo bardziej istotnych parametrów, warunkujących udany związek.

Brawo wreszcie jakas stanowczosc:-) :-) latwo nie jest ale najgorzej podjac pierwsze kroki czytam te twoja historie od poczatku i jestem ciekawa co bedzie dalej czekam na kolejne zmiany w twoim zyciu:-D pozdr

Piotr74 napisał/a:

No i wszystko jest jasne, była dzisiaj, rozmawiałem z nią a na laptopie zainstalowałem program do nagrywania, mam wszystko nagrane, ona nie ma zamiaru wracać nadal jest zakochana, stwierdziła nawet, że jeśli jej z tej miłości nici wyjdą to ona i tak nie wróci, bo nie wyobraża sobie nas razem Jej wybór, ja do niej rękę wyciągnąłem po raz ostatni. Udało mi się dorwać do jednego z jej telefonów i zrobić kopię smsów do jej kochasia. Wiecie co ona ma go zapisanego jako kochanie, a ja dla niej zawsze Pitek byłem, k...a, ale to boli . Niestety zauważyła, że kopiuję te smsy i zaczęła się jatka, na siłę chciała mi ten telefon wyrwać, pogryzła mnie po rękach, myślałem, że mi się do żywego mięsa wgryzie, w pewnym momencie nie wytrzymałem i ją odepchnąłem. Mało laptopa nie rozwaliła z nerwów. Normalnie wariatka, wpadła w szał, udało mi się wyjść z domu i na dworze skończyłem kopiować te smsy. Boże jak mi dzieci szkoda,że musiały na to patrzeć, na ich kochaną mamę w takim stanie, kurde nie chciałem tego, ale muszę mieć dowody, a teraz mam komplet, video, smsy i audio. Kurcze jak można być takim człowiekiem i wszystko poświęcić dla takiego dna. I jak ja mogłem być ślepy przez tyle lat z kim żyję pod jednym dachem. To koniec, definitywny koniec.

Szkoda gadać. Facet jest żenujący. Mściwy i zatruty własną żółcią.

Piotrze śledzę Twój wątek od początku i bardzo uważnie.
Chłopaku wielki szacun http://emotikona.pl/emotikony/pic/0recourse.gif dla Ciebie.
W całości Ciebie popieram i wierz mi, iż będąc w Twojej sytuacji zachowałbym się tak samo jak Ty.

Piotr74 napisał/a:

Wywiozlem wieczorem mojej zonce kolejne dwa wory ciuchow do pracy, kurcze z 70kg tego bylo, niezly lumpeks moglbym otworzyc . Popatrzyla na mnie i powiedzia, ze przeciez sama mogla zabrac te rzeczy i nie potrzebnie robie sceny. Odpowiedzialem spokojnie, ze miesiac ja prosilem o ich zabranie a ona tego nie zrobila i,ze jutro przywioze nastepne jej rzeczy iwyszedlem. Niech  sie wynosi z naszego domu i zycia w 100%.

Bravo!!!
Wreszcie pooowolutku dociera do Ciebie , jaki z niej czlowiek. No i ze nie warto swojego zycia przez nia marnowac...

Sam jestem ciekaw co dalej bedzie, najwazniejsze, ze nie czuje juz przed tym strachu.Teraz niech ona zyje w niepewnosci i z obawa, co zrobi jak ja kochas w tylek kopnie gdy mu sie juz znudzi. Rownierz pozdrawiam

Piotr74 napisał/a:

takasobiejaS napisał/a:

Bravo!!!
Wreszcie pooowolutku dociera do Ciebie , jaki z niej czlowiek. No i ze nie warto swojego zycia przez nia marnowac...

Kurcze i znów mam mętlik w głowie :-( Była dzisiaj, usiadła obok i przepraszała za przedwczorajszą awanturę, za to że mnie pogryzła, też ją przeprosiłem. Przytuliła sie i zaczęła opowiadać, że strasznie jej ciężko, że ma mętlik w głowie, że nie wie co ma robic. Mówiła, że wszyscy się od niej odwrócili, źe własna matka się jej wyparła i nie chce jej znać. Tak mi się żaliła a w jej oczach były łzy, głos jej się łamał. A ja na nią patrzyłem i myślałem, że mi serce pęknie, tak mi jej szkoda sie zrobiło. Chciałbym być obojętny, ale nie potrafię, za bardzo ją kocham. :-(

Noz kurcze, zupelnie jak alkoholik gdy chce sobie zapewnic komfort picia i spokoj. A Ty reagujesz zupelnie tak jak zona alkoholika. Zal Ci, ona biedna, nieszczesliwa. A wez przytul ja, pocaluj w glowke i powiedz idz kochanie dowiedz sie czego chcesz ja na Ciebie bede zawsze czekal....

Nie wyglupijaj sie Piotrek, ona sie nie ocknie dopuki zupelnie nie dotknie dna, Toje wspolczucie, pekajace serce i jakakolwiek doza litosci tylko to opoznia. Jesli ja faktycznie kochasz to pozwol jej dorosnac, a nie przytulaj jak tatus.

renesans napisał/a:

in_ka napisał/a:

chyba, jesteś chory...

Podtrzymuję!
Chyba że dążysz do tego żeby orzeczono jej niepoczytalność.

Czyli żyjecie w trójkącie?

Piotr przyjmij, pana pod dach i niech wszyscy będą szczęśliwi...

Chodźmy spać...
Tego dziś nie rozwiążemy, pora odpocząć.

To nie chodzi o żadne trójkąty, chodzi o to, żebym miał motywację do dalszej walki o moją żonę, a ta bliskość jest mi do tego niezbędna. Nie wiem, może podświadomie czuję, że dzięki temu ona nie zapomni tej bliskości jaka między nami była jeszcze całkiem niedawno, nie zapomni mojego dotyku i w końcu się ocknie z tego w czym się teraz znajduje.

No cóż Piotrze, kolejny raz żona oszukała ciebie i dzieci, przykre to zwłaszcza dla dzieci. Natomiast postaraj się chłopców odsuwać od swoich spostrzeżeń na temat ich matki, jeżeli możesz to nie wyrażaj się o niej zle przy nich. Najlepsze co możesz dla nich zrobić w takich momentach, to zapewniać o swojej miłości, dawać im wsparcie, wyrażać żal że matka nie dotrzymuje słowa oraz zapewnienie o tym, że to nie ich wina. To będzie w porządku z twojej strony wobec dzieci, gdy nie będziesz wchodził w skrajne emocje i przenosił swoja frustrację, żal i złosć na dzieci. Popatrz już ponad miesiąc? dajesz radę bez niej, organizujesz chłopakom czas i spędzasz z nimi szczęśliwe chwile. Bez niej można żyć i być szczęśliwym, ona nie jest przecież wyznacznikiem twojego szczęścia. Ty sam jesteś fundamentem własnego szczęścia Piotrze. Spróbuj może pożegnać się z żoną w formie listu, którego do niej nie wyślesz. Pożegnaj się ze swoją przeszłością, to bardzo pomaga. Możesz być szzczęśliwy będąc sam z dziecmi. Pomyśl może o tym. A co u ciebie słychać w nowej pracy?

Tak, na pewno łatwiej tobie będzie wyłaczyc się od problemów z zoną. Nowa praca to nowe wyzwania, możliwości, zmiana trybu zycia. Życze tobie by były to zmiany na lepsze 

Piotr się po prostu w końcu bardzo zdenerwował. To normalne przy rozstaniu. Niestety przy rozstaniu dzieci będą cierpieć zawsze. To niestety nie ulega wątpliwości, ale do Ciebie, Piotrze, należy teraz zadanie, aby jak najszybciej to ukrócić. Te trzy miesiące to o dwa i pół za dużo. Wiem, że łatwo się siedzi na kanapie i udziela dobrych rad, ale robię to po to, aby te Twoje dzieci naprawdę stały się teraz najważniejsze. Pomyślałabym o zaproszeniu jakiegoś psychologa dziecięcego albo Twoją wizytę u psychologa, który pomoże Ci z nimi rozmawiać. W każdym wieku rozstanie rodziców to dla dzieci trauma, nawet jak są już dorosłe. Bo Ty jako mężczyzna jesteś zorientowany na cel - zabrać dzieci jak najdalej od kochanka żony - ok, ale zanim to się stanie, zadbaj o nie.

Przyszłość napisał/a:

Aurora,
Jest mi niezmiernie przykro jeśli poczułaś się dotknięta moim postem. Przepraszam.
Bardzo współczuję dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce w Twoim życiu.
Jednak w żadnym wypadku nie było moją intencją jakakolwiek ocena, czy też wysuwanie hipotez i wniosków co do Twoich pobudek i kryteriów wyboru męża. Dlatego, że ani nie czuję się uprawniona, ani kompetentna do wydawania osądów i wysnuwania wniosków, a dodatkowo chyba sama mam nieco deficytów w obszarze przeszłych kryteriów wyboru odnośnie męża
Dla mnie historia, którą przedstawiłaś jest pouczająca, bo wyciągnęłam z niej naukę i wnioski, aby nie traktować wykształcenia jako kryterium do wyboru kandydata na życiowego partnera, gdyż jak pokazują Twoje doświadczenia należy dodatkowo sprawdzić kandydata/kę pod kątem innych wg mnie dużo bardziej istotnych parametrów, warunkujących udany związek.

Wszystko to działo się lata świetlne temu i na szczęście w bardzo ograniczonym przedziale czasowym, gdy w desperacji mój były mąż przekroczył tę cieniutką granicę pomiędzy agresją słowną a czynną. A gdy się kogoś uderzy raz, to drugi i trzeci przychodzi o wiele łatwiej... Pewnie uciekłabym już po pierwszym ataku, ale w domu był kilkunastomiesięczny brzdąc, a ja wierzyłam w lakoniczne "wszystko się jakoś poukłada"...
Dlatego nie jest mi przykro, Przyszłość. Tym bardziej, że winę za to nieudane małżeństwo ponoszę w dużej mierze ja, tyle, że do dziś uważam, że jednak można to było rozwiązać bez bicia.

Od chwili zamieszczenia przez ET tych wpisów, przebiegam pamięcią po wszystkich parach małżeńskich, które znam. Niestety nie znajduję korelacji, o której była mowa. Uważam, że nikt nie rodzi się dobrym/złym kandydatem na narzeczonego/męża/ojca (analogicznie w przypadku kobiet). Z wolnej woli człowiek się nim staje. Uczy się lub nie wypełniać te role społeczne. A ja jestem pełna wiary, że: "Impossible is nothing". Inaczej życie wielu ludzi, którym się nie poszczęściło, zawieranie małżeństw, wspólne pokonywanie kryzysów, powoływanie na świat dzieci nie miałoby najmniejszego sensu. A ma.
Zatem, im wyższa góra, tym piękniejszy widok...
Nie znam dokładnie Twojej historii, Przyszłość, ale z tych fragmentów, na które natknęłam się w wątkach, które razem czytamy, wyłania się małżeńska Annapurna, na którą tak dzielnie się wspinasz. Żywię ogromną nadzieję, że dotrzesz na szczyt, zatryumfujesz i powiesz sobie: "dobrego wyboru męża dokonałam"...

Powodzenia!

takasobiejaS napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Wywiozlem wieczorem mojej zonce kolejne dwa wory ciuchow do pracy, kurcze z 70kg tego bylo, niezly lumpeks moglbym otworzyc . Popatrzyla na mnie i powiedzia, ze przeciez sama mogla zabrac te rzeczy i nie potrzebnie robie sceny. Odpowiedzialem spokojnie, ze miesiac ja prosilem o ich zabranie a ona tego nie zrobila i,ze jutro przywioze nastepne jej rzeczy iwyszedlem. Niech  sie wynosi z naszego domu i zycia w 100%.

Bravo!!!
Wreszcie pooowolutku dociera do Ciebie , jaki z niej czlowiek. No i ze nie warto swojego zycia przez nia marnowac...

Kurcze i znów mam mętlik w głowie :-( Była dzisiaj, usiadła obok i przepraszała za przedwczorajszą awanturę, za to że mnie pogryzła, też ją przeprosiłem. Przytuliła sie i zaczęła opowiadać, że strasznie jej ciężko, że ma mętlik w głowie, że nie wie co ma robic. Mówiła, że wszyscy się od niej odwrócili, źe własna matka się jej wyparła i nie chce jej znać. Tak mi się żaliła a w jej oczach były łzy, głos jej się łamał. A ja na nią patrzyłem i myślałem, że mi serce pęknie, tak mi jej szkoda sie zrobiło. Chciałbym być obojętny, ale nie potrafię, za bardzo ją kocham. :-(

Witajcie i miłego tygodnia wam wszystkim życzę. Mam pytanie i zarazem prośbę, szczególnie do tych starszych stażem forumowiczów. Chciałbym wiedzieć, czy gdzieś na forum natknęliście się na podobną do mojej historię gdzie jednak ludziom udało się odbudować wzajemne relacje i związek. Jeśli jest tu gdzieś coś takiego opisane to proszę podeślijcie link, bo z chęcią bym się z tym zapoznał. Są tu setki różnych historii, czytam codziennie jedną lub dwie nowe, ale może mi zająć miesiące, zanim trafię na podobną do mojej ze szczęśliwym zakończeniem. Pozdrawiam was wszystkich i dziękuję, że mobilizujecie mnie do dalszego działania, jest to dla mnie bardzo ważne w tym momencie mojego życia.

Piotrze, ja od początku śledzę Twoją historię i z przykrością muszę stwierdzić że jesteś bardzo niekonsekwentny w swoim postępowaniu i swoim postępowaniem największą krzywdę czynisz dzieciom. One nie wytrzymają takiej huśtawki. Przy trybie Twojego postępowania doprowadzisz do tego, że rozwód będzie orzeczony z Twojej winy, i dzieci też Ci zabierze. Ty wszystko czynisz bezmyślnie i bez jakiejkolwiek konsekwencji w działaniu. Nie słuchasz wcale osób, które naprawdę chcą Cię naprowadzić na drogę na jaką zasłużyłeś. Masz być jako osoba pokrzywdzona, a nie krzywdziciel.

Piotr74 napisał/a:

Jednak to prawda, że fałszywi ludzie takimi pozostaja Wspaniala kochajaca matka, nie przyjechala dzis do synów, zadzwoniła po 16 do starszego powiedziała, że dopiero wstała a ma teraz nocki, wiec na 18 idzie do pracy. Oczywiście skłamała, że tak długo spała, bo o 14 grzebala na fb i zmienila haslo, zawsze mielismy wspolne haslo do naszych kont. Jak można własne dziecko oszukiwać dla jakiegoś patałacha. Jutro synowi uświadomię jaką ma matkę, musi wiedzieć z kim ma do czynienia, choćby po to, żeby ślepo nie wierzył w to co ona mówi. Aja głupi myślałem wczoraj, że faktycznie coś do niej dociera, naiwniak. Dobrze ktoś z was napisał, że jej wczorajsze zachowanie to jakaś gierka. Kurcze jak się uodpornić na coś takiego?

To przykra dla Ciebie sytuacja ale po co ciagle wciagasz w to dzieci!!!! W tej kwestii nie mam niestety o Tobie zbyt dobrego zdania. Co za roznica co bedzie myslalo dziecko, czy to co mowi matka jest zgodne z prawda w kwestii jakis godzin? Facet, opamietaj sie bo jak widze nie ma u Ciebie tutaj zadnego postepu. Dzieci sa zbyt juz obciazone a Ty je w to ciagle dalej wciagasz i poprzednie akcje, poprzednie uwagi tu na forum nic do Ciebie nie dotarly. Badz dobrym ojcem dla dzieci. Wciagajac je w szczegoly, co jest zupelnie niepotrzebne i nielogiczne (poza szukaniem wsparcia dla siebie i budowania obrazu siebie wobec nich) wyrzadzasz im krzywde psychiczna. Skoro wiec krzywdzisz dzieci swiadomie w imie swojej "walki" z zona to mnie nawet trudno to jakos nazwac nie siegajac po jakies obrazliwe epitety. Jesli ktokolwiek sie z tym zgadza to jednoczesnie sie zgadza z opinia ze krzywda wyrzadzana nam obliguje nas do wyrzadzania krzywdy innym. Ja sie z tym nie zgadzam ale to mozna zrozumiec a w Twoim przypadku raz, dwa ale jesli juz robisz to kolejny raz, to znaczy ze dla Ciebie wazniejsza jest Twoja osoba, Twoj obraz ponad dobro dzieci. Sorry, ale tak zachowuje sie skonczony zapatrzony tylko w siebie kretyn. Zauwaz, ze sprawy z zona to jedno, a dzieci, to drugie. Ty to zupelnie pomieszales, Tobie sie supelnie pomieszalo. Pomyliles kilkunastolatkow z doroslymi osobami. Moze przy okazji zadaj sobie pytanie. Dlaczego w swoim srodowisku nie masz przyjaciol, nie masz osob z ktorymi moglbys pogadac tak zeby sie wygadac, tak ze kazdymi szczegolami rozstania z zona musisz zameczac swoje dzieci? Moze wlasnie dlatego ze nie masz, tak usilnie budujesz jakis obraz? I co to zmieni niby jak dzieci zaczna dojrzewac? I tak kiedys zweryfikuja same ten obraz. Teraz wystarczy odpowiedzialnosc, zapewnienie im maksiumu spokoju. One to docenia a nie szczegoly, Twoje pretensje do ich matki. Oczernianie jej obrazu wobec nich. Co takiego raczej Tobie nie daje spokoju ze im nie dajesz spokoju?!!! Tak jak napisalem rozumiem te emocje na poczatku ale dalsze wciaganie dzieci w sytuacje z zona to dla mnie jakies ogromne wrecz gowienko, ktore robisz sobie i im robisz. Nic tego nie usprawiedliwia. Nic.

"Maniek ogarnij się.
Ty na wszystko patrzysz przez pryzmat "ja".
To co Ciebie spotkało jest smutne, ale nie znaczy, że jest identyczne z sytuacją Piotra.
Piotr ma jaja i to wielkie jak arbuzy.
Piotr się zachowuje jak prawdziwy facet i ojciec swoich dzieci.
To Piotr dawał jej szansę, to Piotr chciał ratować swoją rodzinę.
Czego Ty chcesz?
Chcesz go upokorzyć?
Nie dasz rady, bo on jest silny i wie o co walczy.
To może Ty byłeś słaby i dałeś ciała?"

Lexpar robiac osobiste wycieczki i stosujac "przymiotniki" co Ci to daje? Widzisz kazdy czuje sie lepszy i silniejszy...dopoki dana sytuacja go osobiscie nie spotka. Sam wiele razy widzialem ludzi, ktorzy wierza w cos ale "za plecami" jest zupelnie inaczej!!!! Ze cos sie zmienilo, ze teraz jest inaczej. Myslisz ze nie ma tego swiadomosci? Jesli wiec uwazasz (w domysle, bo do tego prowadzilo by "interpolacja" tego co napisales) ze nie danie ciala ale jednoczesnie obarczenie trauma kilku niewinnych osob, jest wyznacznikiem jakiej "jedynej drogi postepowania" to co moge stwierdzic jedynie ze masz jakies ograniczone sposoby pojmowania. Naprawdem ale to naprawde bycie damskim bokserem i narzucane dzieciom obrazu zlej matki, wciaganie ich w sytuacje z zona nie jest zadnym ale to zadnym wyznacznikiem bycia silnym, posiadania jaj, czy jakis przykladem dla kazdego. Dla mnie jest to wybitnie ANTYPRZYKLAD.

Potem i tak zycie wszysto weryfikuje oraz charaktery. Nie bede wiec juz wracal do autora i jego zony, czy odpieral jakies idiotyczne zarzuty kogos, kto ma tylko teoretyczne pojecie o czyms czego nigdy nie doswiadczyl bo jakby doswiadczyl to by sie zachowywal tak samo. Rece po prostu opadaja. Ale jesli chodzi o dzieci to zycie to zweryfikuje, czy beda z rodzicem czesto, rzadko, czy wogole. Widzialem juz taka sytuacje gdzie ojciec wogole nie zajmowal sie dzieckiem, a wieku dojrzewania syn i tak przeprowadzil sie do ojca zostawiajac matke!

Czy budowanie dzieciom obrazu zlej matki wciaganie ich w sprawy rozwodowe jest dla nich korzystne? Jak to niby zarzutuje na ich obraz zycia. Na ich przyszlosc? Na ich wlasne zwiazki? Czy nie beda powielac postepowania z ktorym sie same zetknely. Czy wciaganie ich w sprawy doroslych nie spowoduje ze potem same beda wszystkich wciagac w swoje sprawy?

maniek_z_maniek napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Nie za bardzo zrozumiałem o co Tobie chodzi. Dlaczego uważasz, że jestem krzywdzicielem?

Moze dlatego ze z jednej strony wziales odpowiedzialnosc za dzieci i chwala Ci za to ale z drugiej jednoczesnie wciagasz je w kazda sytuacje z Twoja zona, np. to:

"Jutro synowi uświadomię jaką ma matkę, musi wiedzieć z kim ma do czynienia, choćby po to, żeby ślepo nie wierzył w to co ona mówi."

Rozumiem ze niezwykle istotne jest dla dzieci co ich matka robila, o ktorej wstala i czy logowala sie na fb, czy wg. Ciebie zdala Cie prawdziwa relacje?

Wiesz to nawet trudno jest skomentowac bo skoro tego nie rozumiesz to juz nie zrozumiesz. Szkoda tylko ze wyrzadzasz te krzywde dzieciom w taki sposob ale oczywiscie Ty uwazasz inaczej.

Po prostu rece opadaja.

Uwierz mi, że moje też jak czytam coś takiego.
Masz ty chłopie dzieci? Uczysz je co to jest prawda, że nie wolno kłamać?
Może Ty masz inny system wartości i dla ciebie kłamstwo to pikuś.
Dla mnie niestety tak nie jest i uważam, że każdy przejaw kłamstwa, obłudy należy piętnować i pokazywać dziecku jako anty przykład.
Mam stać z boku i patrzeć biernie jak własna matka w bezczelny sposób okłamuje swoje dziecko, sorry to nie moja bajka.
Syn ma prawo wiedzieć, że został okłamany, a obowiązkiem matki jest za to przeprosić i do czegoś takiego nigdy więcej w stosunku do dziecka nie dopuścić. Jeśli Ty tego nie rozumiesz, to współczuje Twoim dzieciom wychowania i wpajanych wartości.

Piotr74 napisał/a:

a obowiązkiem matki jest za to przeprosić i do czegoś takiego nigdy więcej w stosunku do dziecka nie dopuścić.

Piotrze Twoja żona zna swoje obowiązki wobec dzieci , czy Ty chcesz w dalszym ciągu jej pilnować czy ona te obowiązki będzie spełniać czy nie ??

Jak myślisz co Twoje dziecko czuje jak mama nie przychodzi na spotkanie ?? A ty dokładasz jeszcze kolejna " prawdę "  ze mama je okłamuje. Nie szkoda Ci własnych dzieci ?? Za mało jeszcze przeszły ??  One wystawia jej kiedyś rachunek jako matce .

maniek_z_maniek napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Nie za bardzo zrozumiałem o co Tobie chodzi. Dlaczego uważasz, że jestem krzywdzicielem?

Moze dlatego ze z jednej strony wziales odpowiedzialnosc za dzieci i chwala Ci za to ale z drugiej jednoczesnie wciagasz je w kazda sytuacje z Twoja zona, np. to:

"Jutro synowi uświadomię jaką ma matkę, musi wiedzieć z kim ma do czynienia, choćby po to, żeby ślepo nie wierzył w to co ona mówi."

Rozumiem ze niezwykle istotne jest dla dzieci co ich matka robila, o ktorej wstala i czy logowala sie na fb, czy wg. Ciebie zdala Cie prawdziwa relacje?

Wiesz to nawet trudno jest skomentowac bo skoro tego nie rozumiesz to juz nie zrozumiesz. Szkoda tylko ze wyrzadzasz te krzywde dzieciom w taki sposob ale oczywiscie Ty uwazasz inaczej.

Po prostu rece opadaja.

Uwierz mi, że moje też jak czytam coś takiego.
Masz ty chłopie dzieci? Uczysz je co to jest prawda, że nie wolno kłamać?
Może Ty masz inny system wartości i dla ciebie kłamstwo to pikuś.
Dla mnie niestety tak nie jest i uważam, że każdy przejaw kłamstwa, obłudy należy piętnować i pokazywać dziecku jako anty przykład.
Mam stać z boku i patrzeć biernie jak własna matka w bezczelny sposób okłamuje swoje dziecko, sorry to nie moja bajka.
Syn ma prawo wiedzieć, że został okłamany, a obowiązkiem matki jest za to przeprosić i do czegoś takiego nigdy więcej w stosunku do dziecka nie dopuścić. Jeśli Ty tego nie rozumiesz, to współczuje Twoim dzieciom wychowania i wpajanych wartości.