Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

EXTRA_terrestrial napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

/.../, w drugą stronę też to tak wyglądało, ona nie potrafiła mnie okłamać, potrafiłem zauważyć kiedy jest nie szczera. Dlatego ten jej romans wyszedł tak szybko na jaw.

Sorki Piotr, ale to nie było "szybko". Szybko to byłoby pierwszego dnia po tym jak zaczęła myśleć o tobie jako kimś mniej ważnym od kochanka. Gdybyście byli rzeczywiście blisko takie rzeczy czułbyś przez skórę i zaczął szukać przyczyn.

Określenie szybko jest pojęciem względnym. Użyłem go głownie dlatego, bo jak czytam tu historie innych ludzi, którzy żyli oszukiwani po kilkanaście miesiecy, czy kilka lat, to moje 2 miesiace kiedy mialem naoczny dowod, to to jest nic. Inna sprawa, ze wiedziec, ze druga strona klamie, a moc to udowodnic to dwie rozne sprawy. /.../(

A mój wykształcony teść wziął sobie dziewczynę, która nawet nie skończyła zawodówki i jakoś niedługo stuknie im 50 lat wspólnego pożycia. Dyskusji na poziomach uniwersyteckich tam nie ma, to on jest tam ładniejszy i miłość, że aż miło popatrzeć. /.../ Moi rodzice z każdym z nas przed ślubami prowadzili rozmowy w "sześć" oczu i pokazywali wady wybranka, rozmowa była jedna i nigdy do tego nie wracali. My sobie z rodzeństwem o tym po latach rozmawialiśmy. Nie trafili tylko raz, jak wskazywali na istotne różnice w wykształceniu i wieku. Tylko ten związek okazał się solidny i trwały. 
/.../

EXTRA_terrestrial napisał/a:

[...] Inna sprawa, że gdy czytam wątki o zdradach fascynuje mnie totalny "odlot" który fundują sobie zdradzające dziewczyny (czy tylko dziewczyny? Czy faceci zdradzają bardziej "na zimno"?). Niemal wszyscy zdradzeni i część zdradzających opisuje niemal narkotyczny trans - jak pisała o tym choćby tu Krotka, która akurat wie o czym pisze. Kochanek, choćby był ostatnim patałachem okazuje się niemal bogiem w ich oczach.  [...]

...Euforyczny stan, w którym trudno o racjonalne wytłumaczenie pewnych zachowań.
A zdradzany, próbując sobie pewne rzeczy wytłumaczyć, czy zrozumieć -
skazany jest na porażkę, gdyż podchodzi do tych pytań i odpowiedzi "na logikę".
[oczywiście nie mam na myśli ogólnych stwierdzeń - było źle w związku to zdradziła/zdradził].
..

Archerro napisał/a:

EXTRA_terrestrial napisał/a:

[...] Inna sprawa, że gdy czytam wątki o zdradach fascynuje mnie totalny "odlot" który fundują sobie zdradzające dziewczyny (czy tylko dziewczyny? Czy faceci zdradzają bardziej "na zimno"?). Niemal wszyscy zdradzeni i część zdradzających opisuje niemal narkotyczny trans - jak pisała o tym choćby tu Krotka, która akurat wie o czym pisze. Kochanek, choćby był ostatnim patałachem okazuje się niemal bogiem w ich oczach.  [...]

...Euforyczny stan, w którym trudno o racjonalne wytłumaczenie pewnych zachowań.
A zdradzany, próbując sobie pewne rzeczy wytłumaczyć, czy zrozumieć -
skazany jest na porażkę, gdyż podchodzi do tych pytań i odpowiedzi "na logikę".
[oczywiście nie mam na myśli ogólnych stwierdzeń - było źle w związku to zdradziła/zdradził].
..

Ja również przeszedłęm coś podobnego. Bż zachowywała się jakby była pod wpływem narkotyków, jak zaczarowana. Scenariusz krotki pokazał mi co "myśli" ta osoba, mająca stabilizację, dom, rodzinę, na zewnątrz wydaje się, ze wszystko ok a tu pojawia się ktoś ... ciężko nawet pisać o jego poziomie .. i nasze szanse spadają do zera, życie i rodzina zostają rozmontowane i pozostaje tylko gorycz i ból bo widzimy krzywdę naszych dzieci. Po jakimś czasie pozostaje współczucie bo dostrzegasz do jakiej degradacji doszło.
Ja jestem pewien, że nadal kocham moją zonę ale tamtą, którą była kiedyś, lecz ona dla mnie już umarła.
Tym monstrum, którym stała się teraz raczej się brzydzę.
Piotr, Twoja jż chyba doszła do tego etapu ale sądzę, że nie jest w stanie ani nie chce z tego wyjść, to jest jak narkotyk. Da się upodlać bo to jest silniejsze, poczytaj ostatnie wpisy krotki. Jej się wydaje, ze z kochankiem skończyła, a jednocześnie każde jej kolejne zdanie udowadnia, ze tak wcale nie jest.
Ty mógłbyś być dobrym, fajnym facetem ale to nie ma dla Twojej jż ŻADNEGO znaczenia.

Piotrze nadal idealizujesz swoją żone....

Ona autentycznie się zakochała, nie zdradziła mnie z premedytacją, w zimny i wyrachowany sposób, po prostu zakochała się kobieta nie patrząc na nic, na aspekty materialne, na wygląd tego typa. Pokochała obraz dobrego, skrzywdzonego przez los człowieka, jaki on jej wbił do głowy i teraz dzięki temu ma nad nią taką władzę.

/.../
Oj nie, nie, czekać absolutnie nie mam zamiaru, z mojej strony decyzja o rozwodzie już zapadła, po jutrze pierwsza wizyta u adwokata i mam nadzieję, że sprawy nabiorą tempa. Kocham ją, nie wykluczam próby naprawienia naszego związku, ale nie koniecznie już małżeńskiego./.../

Witaj Piotr

Nie boli Ciebie jeszcze głowa od tego Twojego ciągłego analizowania? 
Odpuść już to sobie, przestań szukać setek odpowiedzi na pytanie, które ma tylko jedną odpowiedź:
BO ONA TEGO CHCIAŁA.

Nie tłumacz jej ?
Jest w pełni świadoma  i poczytalna?
Jest pustakiem, ale też nie jest idiotką,
Mózgu jej nie wycięto i doskonale wie co robi ?
Panie oczywiście zawsze znajdą na to jaieś móżgojebne uzasadnienie typu zauroczenie, pogubienie się, czegoś jej brakowało

Dla Ciebie Piotr już wystarczy to, że nie bacząc na nic, rozkłada nogi przed obcym facetem i pokazuje mu to, co było widokiem do tej pory zastrzeżonym dla Ciebie..
Co ją do tego skierowało, nie ma już żadnego znaczenia.
Nie ma większego upokorzenia mężczyzny, niemal jest to jego kastracja niż to co ona zrobiła?.
To nie jest jednorazowy wybryk, ??.
Tutaj ma miejsce pełne zaangażowanie uczuciowe, emocjonalne i fizyczne
To musisz wbić sobie do głowy.

Kochanka zostaw sobie na deser
Powtórzę ?
Z jego punktu widzenia czyjaś żona to zupełnie obca kobieta. On wobec Ciebie nie ma i nie miał jakichkolwiek zobowiązań?

Tak jak już wcześniej Tobie pisałem-
Nie jest w tej chwili dla Ciebie ważne, co Ty do niej czujesz. Dla Ciebie jest najważniejsze to co ona czuje do Ciebie?I kim dla niej jesteś
A tutaj masz czarno na białym:
Ona ma Ciebie, swoje dzieci głęboko w dupie!
Dla niej w tej chwili najlepiej by było, gdybyś zdechł?
Usunął się jej całkowicie z drogi. Jesteś dla niej po prostu nikim..
Człowieku, przecież ona nawet własnych dzieci jest/była gotowa się zrzec!
Samo to już powinno Ciebie otrzeźwić? I natychmiast spowodować stanowcze działania!
A Ty od ponad dwóch tygodni czekasz nie wiem tak naprawdę na co?

Zastanawianie się jest naprawdę świetne, ale to nie jest ten moment
Bo tak sobie siedzisz, myślisz, rozważasz ?..
A jak się już tak mocno zamyślisz to prawie nie czujesz tego fetoru, który druga strona zostawiła  pośrodku Twojego życia,
Zastanawianie się jest bowiem z gatunku tych niezwykle efektywnych zajęć życiowych pod tytułem  "jest mi strasznie ciężko, nie wiem co mam zrobić ", które do niczego nie służą poza samobiczowaniem siebie i swojego życia..

Ty wiesz doskonale, co masz zrobić. Myślisz, że jak odłożysz to w czasie, cokolwiek to zmieni?

Piotr
Zdrada, szczególnie ta wynikająca z długotrwałego romansu jest czymś, co powinno dać nam do myślenia w tylko w jednym kierunku. Do wykopania larwy raz na zawsze ze swojego życia ?.
Bo wcale  nie chodzi tutaj o zastanawianie się, czego nie dałeś, co mogłeś zrobić lepiej, czym mogłeś zaskakiwać, czy w czym byłeś "gorszy" od niego.. Czy jednak pozwolić jej wrócić?

Naturalnym prawem człowieka jest prawo do szczęścia.
Nikt i nic w żaden sposób nie ma prawa nam tego szczęścia odbierać lub uniemożliwiać jego zbudowanie tak jak MY tego chcemy i jak sobie je wyobrażamy?.
A czymże jest zdrada, jak nie brutalnym pogwałceniem podstaw szczęścia, które czasami latami próbowaliśmy budować z nasza partnerką?
Powstaje zatem pytanie.
Czy i w imię czego mamy pozostawać w związku z osobą, która nasze szczęście ma za nic, ma to głęboko w dupie?

W imię dobra dzieci???
Jakiego kurwa dobra? !!!!
Jak mamy przekazać dzieciom, nauczyć te małe istoty, czym jest szczęście, czym jest miłość jeżeli sami tego nie zaznajemy?
A może w imię dawnych, czasami pięknych czasów?
Tylko, że  nasze życie przecież buduje się na przyszłości, w oparciu o nasze plany na przyszłość a nie na wspomnieniach i życiu tym co już było, tym, cczego już nigdy nie będzie i nie wróci?
Zawsze, ale to zawsze chcemy kroczyć do przodu, a nie cofać się w swoim rozwoju, choćby emocjonalnym.

Dlaczego powyższe napisałem ?
Bo był taki moment mojej słabości, że mogłem oddać wszystko, żeby tylko powróciło to, co właśnie traciłem.
Nie zastanawiałem się wówczas nad możliwymi konsekwencjami przywrócenia dawnego stanu rzeczy.
Dziś dziękuję opatrzności, że mi nie odbiło i szybko podjąłem decyzję o tym, żeby zamknąć rozdział, do którego epilog moja na szczęście już ex sama napisała.
Co mogę Tobie teraz napisać?

Dzisiaj jestem osobą szczęśliwą,
Z podniesionym czołem patrzącą w przyszłość.
Jest koło mnie wspaniała kobieta, z którą wiąże swoją przyszłość.
Co ta przyszłość przyniesie? Tego nie wiem. Jestem jednak pełen nadziei.
Jedno wiem na pewno: Chcę być w swoim życiu szczęśliwy i już nikomu nie pozwolę na zniszczenie tych planów.

Piotr
Każdy człowiek jest zbiorem zasad, przekonań i wartości.
To zawsze one definiują to kim jestem i jak chce żyć..
Dlatego zawsze decyzja o tym jak należy postąpić w przypadku zdrady powinna być oparta wyłącznie o Twoje zasady.
Jeśli najważniejsze w Twoim życiu są: wierność, szczerość, zaufanie,
to zdrada uderza niczym wybuch jądrowy we wszystkie te wartości jednocześnie.
Skoro tak to zawsze będziesz czuł się źle przy osobie, która nie potrafiła uszanować tego co jest dla ciebie najważniejsze, co jest dla Ciebie świętością?
Dalsze trwanie w takim związku jest tylko katorgą,
Falą nachodzących ciągle wątpliwości związanych z faktem wewnętrznego kodeksu niepisanych praw.
Więc albo chcę żyć zgodnie z zasadami i wtedy oznacza to the ened małżeństwa,
Albo w przypadku, gdy niemal uczyniliśmy niewierną  niemal swoim bożkiem, całym światem, łamie to co było dotychczas kanonem i działając wbrew sobie, pozwala się lafiryndzie zostać..
Jednak wtedy
Każda kłótnia, każde niedomówienie, każde podejrzane zachowanie działa wtedy niczym przycisk detonatora?
Ciężko jest wtedy utrzymać nerwy na wodzy i nie wyperdolić wszystkiego w powietrze?
Bo przecież dałem szansę ?
I tak życie upływa, czas ucieka??  I gdy już zaczynamy żałować, że jednak nie wcisnęliśmy czerwonego przycisku: FIRE, jest z reguły za późno na cokolwiek..
Nasze najlepsze lata poszły bowiem w pizdu, zmarnowane na życie z kimś, kto nie dał nam tego szczęścia, które tak bardzo w swojej determinacji łączyliśmy z życiem z lafiryndą, która omal nas nie zabiła?.

Do utraconego raju nie powinno się wracać,
Zwłaszcza wtedy, gdy nie ma się pewności, że był on naprawdę nim był.

Ona sama w życiu nie złoży pozwu! Jesteś jej jedynym kołem ratunkowym, jakie ma!
Pozbaw ją jakichkolwiek złudzeń. Dla niej to koniec. Bez drogi powrotnej?
Nie masz już wobec niej żadnych zobowiązań!
Nic już Ciebie z nią nie łączy prócz tego, że macie dzieci?

Pozdrawiam

maniek_z_maniek napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Wiecie co w sumie nie jestem zwolennikiem Disco Polo, ale ostatnio wpadła mi w ucho jedna piosenka, ona chyba najlepiej odzwierciedla to co teraz czuję, jak ktoś ma ochotę to może posłuchać na YouTubie, zespół nazywa się Megam, a piosenka ,,Wolności smak".

Ciekawe i kroteczka tutaj. Forum jednak potrafi zaskakiwac a autor "zaskakuje" mnie cały czas. Szkoda tylko ze to malzenstwo bylo "obrazem" dwojgiem zyjacym obok siebie ludzi. Dlatego tez ten smak wolnosci jest taki pociagajacy. Tutaj tragedii, o ktora sie tak caigle wola, wg. mnie nie ma.

np. "Kłótnie u nas żadko się zdarzały i to nie przez brak komunikacji między nami, jak to ktoś mi wcześniej zarzucił"

vs.

"faktycznie chyba pierwszy raz tak się właśnie czuła. Stwierdzam to na podstawie jej wypowiedzi na temat tej mojej koleżanki, bo choć ona żadnej krzywdy mojej żonie nie zrobiła, to ta w swoich wypowiedziach na jej temat, bardzo ją obrażała używając do tego słów powszechnie uznawanych za niecenzuralne. Nic nie dawały moje tłumaczenia, że nic się złego nie dzieje, że ma dostep do wszystkiego i może sobie sprawdzać wszystko co chce w telefonie, na moim koncie na facebooku, że nic mnie z tą kobietą nie łączy oprócz starej przyjaźni, że się z nią nie spotykam. Cały czas utwierdzałem moją żonę w tym, że to ona jest kobietą mojego życia, że tylko ją kocham. Nic te tłumaczenia nie dawały, ona cały czas twierdziła, że nie jest o nią zazdrosna, ale jednocześnie w swoich wypowiedzich na jej temat traktowała ją jak największego wroga"

A tak wygladalo to idealne malzenstwo:

Najlepsze jest to, że w tym samym czasie pisywała sobie ze swoim byłym facetem, którego dla mnie zostawiła. Choć jej tłumaczyłem, że ja w tym jej pisaniu nie widzę żadnego problemu, dopóki nie przekrocz się pewnych granic. Wychodziło na to, że ona sobie mogła pisać z byłym a ja już nie. Dlatego też ja nie widziałem powodu dla którego miałbym zaprzestać kontaktu ze starą znajomą."

Przypominam co wczesniej pisalem:

"ja widze inny mechanizm. Kobieta "zgadzając" się na spotkania (flirt) meza z inna kobieta powoli tracila szacunek do samej siebie..."

"Kobiety dość jednoznacznie odczuwają te sytuacje"

Pisze to poniewaz chyba tak jak w watku Roberta, trzeba ciagle przypominac ze pomimo zdrady sytuacja, ktora panowala w malzenstwie autora a opisywana przez autora to zupelna fikcja. I tylko czasami wychodzi szydlo z worka ale jak w przypadku Roberta nie wyjdzie calkowice poniewaz tutaj autor jest raczej "zrownowazony" wiec sie do konca nie ujawni. Jednak ten nieprawdziwy obraz, brak samorelfleksji jest filarem dla autora w stosunku do obrony tego obrazu. A przeciez nic nie dzieje sie bez przyczyny i te przyczyny, ujawnione wczesniej w tym watku, jak najbardziej byly.

Np.

"Natomiast po tym co napisal autor widze ze myli proste pojecia:

"bo jeżeli według ciebie wysłanie kilku wiadomości w ciągu dnia jest randkowaniem, to pewnie wspólne wyjście do kina byłoby już sexem ;-). "

Tak dokladnie wysylanie wiadomosci na portalach jest czyms co sie nazywa "randkowaniem" (scisle randka to spotkanie rzeczywiste) natomiast wyjscie do kina nie jest seksem. O co Ci wiec chodzilo? Ze ktos krytykuje Twoje wczesniejsze randkowanie z byla, nawet jesli to byly 2 spotkania w ciagu dwoch lat to nadal bylo codziennie pisanie na fb."

"I co teraz? Powoli drazac temat zaczyna wylaniac sie zupelnie inny obraz malzenstwa, gdzie oboje utrzymuja kontakty ze swoimi bylymi, gdzie maz swoim postepowaniem upadla zone, gdzie oboje stosuja taktyke wet za wet, gdzie sa wyjazdy, itp. Gdzie nie ma komunikacji, gdzie mimo ostrych reakcji na cos jest zupelna ignorancja i olewanie drugiej strony (bo mnie przeciez jest dobrze).
"

Nie rozumiem dlaczego nie powiedziec prawdy zamiast bronic fikcji. Nie powiedziec, tak bylem zlym mezem, upadlalem i doprowadzilem zone, razem z zona do kryzysowej sytaucji w naszym malzenstwie, gdzie w gruzach legl szacunek i uczucia. Efektem tego byla zdrada zony, za co ona w 100% odpowiada (za zdrade). Przeciez tak wlasnie prawdopodobnie bylo a nie jak opisuje to ostatnio autor. Co wiecej, samooszukiwanie siebie niczego w dalszym rezultacie nie przyniesie. Poniewaz...w dalszej perspektywie brak umocowania postepowania, zmian w stanie faktycznym spowoduje ze te postepowania, zmiany (przyszle) beda jak domki na piasku. I tak jak juz pisalem gdyby kiedykolwiek doszlo do prawdziwej rozmowy autora z zona, ale takiej w ktorej nie byloby narzucania swojego zdania i obrazu, prawdopodobnie zona podalaby wiele niepasujacych jej sytuacji, ktore wczesniej autor ignorowal, nie tylko te drastyczna, opisnana przez samego autora. Co nie zmienia jej winy w kwestii zdrady. Dlatego jak czytam jakie to malzenstwo bylo idealne to az mi rece opadaja. Jest tu calkowity brak autorefleksji. Calkowity.

Witaj Maniek :}. Widzę, że nadal uważasz, że to ja doprowadziłem moją żonę do zdrady. Wiesz analizując Twoje wpisy, jak to ja strasznie upadlałem moją żonę poprzez utrzymywanie wirtualnego kontaktu z moją ,,ex". gdzie kontakt ten od samego początku był jawny, nie ukrywany właśnie po to, żeby druga strona nie czuła się oszukiwana. Gdzie rozmowy były w sumie naprawdę czysto koleżeńskie, o jej poszukiwaniu pracy, o urządzaniu się w nowym mieszkaniu itp. itd. To ja się pytam o jakim upadlaniu Ty tu mówisz, a jeżeli załóżmy to nie była by moja ,,ex" a np. koleżanka z pracy to co też miałbym zrezygnować z kontaktów z tą kobietą, bez przesady w każdym związku człowiek zachowuje jednak pewien stopień niezależności. Nie jesteśmy dziećmi, żeby nasi partnerzy wybierali nam znajomych i przyjaciół. Fakt wszystko musi mieć swoje granice, po których przekroczeniu oczywiście interwencja partnera jest jak najbardziej uzasadniona i zrozumiała. Ja tych granic nie przekroczyłem i moja żona, akurat w kontaktach ze swoim ,,ex" również. Jej nerwowe reakcje na mój kontakt z koleżanką wynikał nie z faktu jej upadlania, ale po prostu ze zwykłego poczucia zagrożenia przez inną kobietę, można to trochę nazwać chorobliwą zazdrością, tak chorobliwą, bo nie miała o co być zazdrosną skoro wszystko było dla niej jawne i w żadnym momencie ja żony nie okłamałem. Idąc dalej tokiem Twojego myślenia, skoro zwykły koleżeński kontakt jest dla Ciebie upodleniem partnera, to czym w takim razie jest według Ciebie zdrada? Upodleniem do kwadratu? Czy w takim razie, według Ciebie zdradzone osoby są w jakiejś części usprawiedliwione z tego, że w ramach zemsty same zdradzą? Wiesz gdyby to tak funkcjonowało, to na tym forum nie byłoby nikogo o czystym sumieniu, bo każdy każdego by zdradził i byłoby kwita. Ja nigdzie nie pisałem, że byłem idealnym mężem, swoje wady mam jak każdy człowiek, dla mnie są one pewnie nie istotne a dla mojej żony pewnie coś tam bardziej nie pasowało. Wiesz jaka była różnica między mną a nią? A taka, że jeśli mi coś nie pasowało to potrafiłem jej to powiedzieć prosto w oczy, czasem mi się za to oberwało, był foch, kłótnia, że się czepiam i tyle wychodziło z mojego zwracania uwagi, na rzeczy które mi się w żonie nie podobały. Ona niestety w stosunku do mnie takich jasnych komunikatów nie przekazywała, nie mówiła co jej nie pasuje. Sam jesteś w związku więc pewnie wiesz, że kobiecego umysłu żaden facet nie jest ogarnąć w 100%, więc powiedz mi jak ja miałem do niej dotrzeć, siłą z niej wyciągnąć co jej we mnie nie pasuje? Nie da rady tego zrobić. Ostatnio jak rozmawialiśmy to zwróciłem jej na to uwagę, że szkoda, iż nie potrafiła mi wytknąć moich niedoskonałości, bo pewnie bylibyśmy w innym miejscu niż jesteśmy teraz . O zarzucie braku autorefleksji nawet nie będę polemizował, bo jeżeli u mnie jej brakuje, to co ja tutaj robię? Po co czytam wasze wpisy? Po co szukam informacji o schematach, przyczynach i konsekwencjach zdrady? Bo co takie sobie hobby znalazłem. Otóż nie, chcę zrozumieć moją żonę, chcę być po tym wszystkim mądrzejszym człowiekiem, tak aby drugi raz nie popełnić w moim życiu błędów, które niestety popełniłem. Miłego wieczorku.

Dodam jeszcze , że mnie zawsze ciągnęło do rozmowy z byłymi , gdy w moim związku działo się źle...

Ruszysz gówno a pójdzesz siedzieć za człowieka.
Gówna (kochanka Twojej żony ) się nie rusza, bo śmierdzi.
Pamiętaj o tym.

Piotr74 napisał/a:

maniek_z_maniek napisał/a:

Ciekawe i kroteczka tutaj. Forum jednak potrafi zaskakiwac a autor "zaskakuje" mnie cały czas. Szkoda tylko ze to malzenstwo bylo "obrazem" dwojgiem zyjacym obok siebie ludzi. Dlatego tez ten smak wolnosci jest taki pociagajacy. Tutaj tragedii, o ktora sie tak caigle wola, wg. mnie nie ma.

np. "Kłótnie u nas żadko się zdarzały i to nie przez brak komunikacji między nami, jak to ktoś mi wcześniej zarzucił"

vs.

"faktycznie chyba pierwszy raz tak się właśnie czuła. Stwierdzam to na podstawie jej wypowiedzi na temat tej mojej koleżanki, bo choć ona żadnej krzywdy mojej żonie nie zrobiła, to ta w swoich wypowiedziach na jej temat, bardzo ją obrażała używając do tego słów powszechnie uznawanych za niecenzuralne. Nic nie dawały moje tłumaczenia, że nic się złego nie dzieje, że ma dostep do wszystkiego i może sobie sprawdzać wszystko co chce w telefonie, na moim koncie na facebooku, że nic mnie z tą kobietą nie łączy oprócz starej przyjaźni, że się z nią nie spotykam. Cały czas utwierdzałem moją żonę w tym, że to ona jest kobietą mojego życia, że tylko ją kocham. Nic te tłumaczenia nie dawały, ona cały czas twierdziła, że nie jest o nią zazdrosna, ale jednocześnie w swoich wypowiedzich na jej temat traktowała ją jak największego wroga"

A tak wygladalo to idealne malzenstwo:

Najlepsze jest to, że w tym samym czasie pisywała sobie ze swoim byłym facetem, którego dla mnie zostawiła. Choć jej tłumaczyłem, że ja w tym jej pisaniu nie widzę żadnego problemu, dopóki nie przekrocz się pewnych granic. Wychodziło na to, że ona sobie mogła pisać z byłym a ja już nie. Dlatego też ja nie widziałem powodu dla którego miałbym zaprzestać kontaktu ze starą znajomą."

Przypominam co wczesniej pisalem:

"ja widze inny mechanizm. Kobieta "zgadzając" się na spotkania (flirt) meza z inna kobieta powoli tracila szacunek do samej siebie..."

"Kobiety dość jednoznacznie odczuwają te sytuacje"

Pisze to poniewaz chyba tak jak w watku Roberta, trzeba ciagle przypominac ze pomimo zdrady sytuacja, ktora panowala w malzenstwie autora a opisywana przez autora to zupelna fikcja. I tylko czasami wychodzi szydlo z worka ale jak w przypadku Roberta nie wyjdzie calkowice poniewaz tutaj autor jest raczej "zrownowazony" wiec sie do konca nie ujawni. Jednak ten nieprawdziwy obraz, brak samorelfleksji jest filarem dla autora w stosunku do obrony tego obrazu. A przeciez nic nie dzieje sie bez przyczyny i te przyczyny, ujawnione wczesniej w tym watku, jak najbardziej byly.

Np.

"Natomiast po tym co napisal autor widze ze myli proste pojecia:

"bo jeżeli według ciebie wysłanie kilku wiadomości w ciągu dnia jest randkowaniem, to pewnie wspólne wyjście do kina byłoby już sexem ;-). "

Tak dokladnie wysylanie wiadomosci na portalach jest czyms co sie nazywa "randkowaniem" (scisle randka to spotkanie rzeczywiste) natomiast wyjscie do kina nie jest seksem. O co Ci wiec chodzilo? Ze ktos krytykuje Twoje wczesniejsze randkowanie z byla, nawet jesli to byly 2 spotkania w ciagu dwoch lat to nadal bylo codziennie pisanie na fb."

"I co teraz? Powoli drazac temat zaczyna wylaniac sie zupelnie inny obraz malzenstwa, gdzie oboje utrzymuja kontakty ze swoimi bylymi, gdzie maz swoim postepowaniem upadla zone, gdzie oboje stosuja taktyke wet za wet, gdzie sa wyjazdy, itp. Gdzie nie ma komunikacji, gdzie mimo ostrych reakcji na cos jest zupelna ignorancja i olewanie drugiej strony (bo mnie przeciez jest dobrze).
"

Nie rozumiem dlaczego nie powiedziec prawdy zamiast bronic fikcji. Nie powiedziec, tak bylem zlym mezem, upadlalem i doprowadzilem zone, razem z zona do kryzysowej sytaucji w naszym malzenstwie, gdzie w gruzach legl szacunek i uczucia. Efektem tego byla zdrada zony, za co ona w 100% odpowiada (za zdrade). Przeciez tak wlasnie prawdopodobnie bylo a nie jak opisuje to ostatnio autor. Co wiecej, samooszukiwanie siebie niczego w dalszym rezultacie nie przyniesie. Poniewaz...w dalszej perspektywie brak umocowania postepowania, zmian w stanie faktycznym spowoduje ze te postepowania, zmiany (przyszle) beda jak domki na piasku. I tak jak juz pisalem gdyby kiedykolwiek doszlo do prawdziwej rozmowy autora z zona, ale takiej w ktorej nie byloby narzucania swojego zdania i obrazu, prawdopodobnie zona podalaby wiele niepasujacych jej sytuacji, ktore wczesniej autor ignorowal, nie tylko te drastyczna, opisnana przez samego autora. Co nie zmienia jej winy w kwestii zdrady. Dlatego jak czytam jakie to malzenstwo bylo idealne to az mi rece opadaja. Jest tu calkowity brak autorefleksji. Calkowity.

Witaj Maniek :}. Widzę, że nadal uważasz, że to ja doprowadziłem moją żonę do zdrady. Wiesz analizując Twoje wpisy, jak to ja strasznie upadlałem moją żonę poprzez utrzymywanie wirtualnego kontaktu z moją ,,ex". gdzie kontakt ten od samego początku był jawny, nie ukrywany właśnie po to, żeby druga strona nie czuła się oszukiwana. Gdzie rozmowy były w sumie naprawdę czysto koleżeńskie, o jej poszukiwaniu pracy, o urządzaniu się w nowym mieszkaniu itp. itd. To ja się pytam o jakim upadlaniu Ty tu mówisz, a jeżeli załóżmy to nie była by moja ,,ex" a np. koleżanka z pracy to co też miałbym zrezygnować z kontaktów z tą kobietą, bez przesady w każdym związku człowiek zachowuje jednak pewien stopień niezależności. Nie jesteśmy dziećmi, żeby nasi partnerzy wybierali nam znajomych i przyjaciół. Fakt wszystko musi mieć swoje granice, po których przekroczeniu oczywiście interwencja partnera jest jak najbardziej uzasadniona i zrozumiała. Ja tych granic nie przekroczyłem i moja żona, akurat w kontaktach ze swoim ,,ex" również. Jej nerwowe reakcje na mój kontakt z koleżanką wynikał nie z faktu jej upadlania, ale po prostu ze zwykłego poczucia zagrożenia przez inną kobietę, można to trochę nazwać chorobliwą zazdrością, tak chorobliwą, bo nie miała o co być zazdrosną skoro wszystko było dla niej jawne i w żadnym momencie ja żony nie okłamałem. Idąc dalej tokiem Twojego myślenia, skoro zwykły koleżeński kontakt jest dla Ciebie upodleniem partnera, to czym w takim razie jest według Ciebie zdrada? Upodleniem do kwadratu? Czy w takim razie, według Ciebie zdradzone osoby są w jakiejś części usprawiedliwione z tego, że w ramach zemsty same zdradzą? Wiesz gdyby to tak funkcjonowało, to na tym forum nie byłoby nikogo o czystym sumieniu, bo każdy każdego by zdradził i byłoby kwita. Ja nigdzie nie pisałem, że byłem idealnym mężem, swoje wady mam jak każdy człowiek, dla mnie są one pewnie nie istotne a dla mojej żony pewnie coś tam bardziej nie pasowało. Wiesz jaka była różnica między mną a nią? A taka, że jeśli mi coś nie pasowało to potrafiłem jej to powiedzieć prosto w oczy, czasem mi się za to oberwało, był foch, kłótnia, że się czepiam i tyle wychodziło z mojego zwracania uwagi, na rzeczy które mi się w żonie nie podobały. Ona niestety w stosunku do mnie takich jasnych komunikatów nie przekazywała, nie mówiła co jej nie pasuje. Sam jesteś w związku więc pewnie wiesz, że kobiecego umysłu żaden facet nie jest ogarnąć w 100%, więc powiedz mi jak ja miałem do niej dotrzeć, siłą z niej wyciągnąć co jej we mnie nie pasuje? Nie da rady tego zrobić. Ostatnio jak rozmawialiśmy to zwróciłem jej na to uwagę, że szkoda, iż nie potrafiła mi wytknąć moich niedoskonałości, bo pewnie bylibyśmy w innym miejscu niż jesteśmy teraz . O zarzucie braku autorefleksji nawet nie będę polemizował, bo jeżeli u mnie jej brakuje, to co ja tutaj robię? Po co czytam wasze wpisy? Po co szukam informacji o schematach, przyczynach i konsekwencjach zdrady? Bo co takie sobie hobby znalazłem. Otóż nie, chcę zrozumieć moją żonę, chcę być po tym wszystkim mądrzejszym człowiekiem, tak aby drugi raz nie popełnić w moim życiu błędów, które niestety popełniłem. Miłego wieczorku.

Moim zdaniem wszystko się od ... czegos zaczyna. Niestety ale brakuje Ci autorefleksji i masz gotowa odpowiedz na każdy zarzut, nawet umiesz decydować o mysleniu kogos innego. Nie usprawiedliwiam zdrady Twojej zony ale pokazuje Ci pewien mechanizm. Wasz związek wogole nie był idealny, nie mam pojęcia skad takie Twoje spojrzenie na to? Utrzymywales codzienny kontakt z była, na co twoja zona protestowala. Zupelnie to olales i teraz masz tego skutki. W sumie masz to czego chciales. Nie wykazales się lojalnoscia wobec zony i vice versa. W sumie mysle ze sami ale oboje zniszczyliście relacje miedzy wami. W tej kwestii oboje jesteście tak samo winni, jeśli nie Ty bardziej. Tak to po prostu widze. Jakiejs wielkiej "bystrości" do tego nie potrzeba. Potem zyliscie jakiś czas ale obok siebie. Skutki tego już znasz.

/.../
Wiesz jej pytania do mnie o atrakcyjność jej koleżanek z pracy miały jeden cel, ona chciała usłyszeć, że to ona jest najpiękniejsza i ja jej zawsze to mówiłem, że jeśli miałbym wybierać, to mój wybór zawsze byłby ten sam, czyli ona, bo jest najpiękniejsza z nich wszystkich w mojej ocenie. I uwierz mi, to nie było lizusostwo, ale ja tak autentycznie uważałem i uważam nadal. Jeśli chodzi o strój, to tak wstydziła się swego ciała, bo widziała w nim wymyślone przez siebie mankamenty, których ja jakoś nie dostrzegałem i starałem się jej wytłumaczyć, że absolutnie nie ma się czego wstydzić. Wiem też jedno, że ona uważała, że takie moje odpowiedzi wynikają z faktu, że ja to mówię po to, żeby nie sprawiać jej przykrości i dlatego za wszelką cenę poszukiwała potwierdzenia tego w oczach innych osób, a raczej mężczyzn. :-(

Piotr74 napisał/a:

/.../
Wiesz jej pytania do mnie o atrakcyjność jej koleżanek z pracy miały jeden cel, ona chciała usłyszeć, że to ona jest najpiękniejsza i ja jej zawsze to mówiłem, że jeśli miałbym wybierać, to mój wybór zawsze byłby ten sam, czyli ona, bo jest najpiękniejsza z nich wszystkich w mojej ocenie. I uwierz mi, to nie było lizusostwo, ale ja tak autentycznie uważałem i uważam nadal. Jeśli chodzi o strój, to tak wstydziła się swego ciała, bo widziała w nim wymyślone przez siebie mankamenty, których ja jakoś nie dostrzegałem i starałem się jej wytłumaczyć, że absolutnie nie ma się czego wstydzić. Wiem też jedno, że ona uważała, że takie moje odpowiedzi wynikają z faktu, że ja to mówię po to, żeby nie sprawiać jej przykrości i dlatego za wszelką cenę poszukiwała potwierdzenia tego w oczach innych osób, a raczej mężczyzn. :-(

Czyli miała niskie poczucie własnej wartości, a Ty nie byłeś dla niej wystarczająco WAŻNY aby uwierzyła w to że jest piękna. Myślę jednak, że nie powinieneś się już martwić o jej poczucie własnej wartości. Znalazła właśnie "prawdziwy autorytet" i "alfę i omegę" w tych sprawach. W jego komplementy WOLI wierzyć bezgranicznie a on jej wiarę potwierdza każdej nocy dając "dowody miłości". Proponuję zaakceptować fakt, że każdy ma takie autorytety na jakie zasłużył i zająć się sprawami przyjemniejszymi.

Tez znam podobna historie, z rodziny mojego dawnego bdb przyjaciela, ojciec wyksztalcony ekonomista, v-ce prezes sporej spólki, ogolnie szanowany przez otoczenie czlowiek. A w domu tyran, znecajacy sie nad rodzina psychicznie i fizycznie. W ttym temacie nie ma regul i schematow, dlatego dobieranie sobie partnera na podstawie posiadanego wyksztalcenia jako jednego z kryteriow wyboru nie ma dla mnie osobiscie sensu, bo stosujac to kryterium od razu można skreślić kogos kto moze sie okazac naprawde wartosciowym czlowiekiem.

aurora borealis napisał/a:

Rodzice: małżeństwo z wieloletnim stażem, tatuś - pan profesor, prorektor, ze względu na dziedzinę specjalizacji - światowiec. Mamusia - już pracować nie musiała, ale też wykształcona, porządna kobitka.

Synek: kochany i kochający. Doktorat w wieku 29 lat, jeden z najmłodszych w historii tej uczelni w tamtym czasie. W wieku 33 -  dwa prestiżowe stypendia we Francji i Stanach Zjednoczonych, które uzyskało tylko 3 Polaków. Dwa bardzo trudne kierunki studiów. Rozliczne międzynarodowe kontakty, udziały w projektach badawczych, ekspertyzy, konferencje, publikacje naukowe. Błyskotliwy umysł, a przy tym skromność i świadome dążenie do realizacji celów = założenia rodziny. Zaradny. Wysoki, niezgorsza aparycja, może nie jakiś Alvaro, ale górny poziom średniej krajowej...

Zdarzało mu się szarpać żonę, kopnąć ją, podrapać, o innych formach lekceważenia nie wspomnę...

Piotr74 napisał/a:

Tez znam podobna historie, z rodziny mojego dawnego bdb przyjaciela, ojciec wyksztalcony ekonomista, v-ce prezes sporej spólki, ogolnie szanowany przez otoczenie czlowiek. A w domu tyran, znecajacy sie nad rodzina psychicznie i fizycznie. W ttym temacie nie ma regul i schematow, dlatego dobieranie sobie partnera na podstawie posiadanego wyksztalcenia jako jednego z kryteriow wyboru nie ma dla mnie osobiscie sensu, bo stosujac to kryterium od razu można skreślić kogos kto moze sie okazac naprawde wartosciowym czlowiekiem.

Aurora, Piotr,
Przytoczone przez Was historie są bardzo pouczające, bo pokazują, że koncentrując się przy wyborze życiowego partnera na wykształceniu tegoż - można zaliczyć niezłą wtopę.
Jednak ET wyraźnie wyjaśnił (nawet dwukrotnie), że wykształcenie samo w sobie nie jest kryterium wyboru, ale jednym z elementów, świadczących o "ogarnięciu życiowym" potencjalnego partnera.
Na końcu chodzi o to, żeby intelekt i empatia wspólgrały z sobą ściśle i harmonijnie, ponieważ nawet Ci najbystrzejsi pod względem intelektualnym i wysokim ilorazie IQ przy braku inteligencji emocjonalnej mogą działać nielogicznie i nieudolnie kierować swoim życiem, pozwalając się nieść emocjom.

Witaj Maniek
Jednak jesteś moim ulubieńcem.
Masz Ty coś w domu do powiedzenia, własne zdanie?
Nie wspominając już o jakichkolwiek kolezankach..
Bo aż boję się pomyśleć, co się z Tobą by wtedy działo
Po tym co napisałeś, widzę że jesteś ciężko przestraszony i siedzisz pod pantoflem

Jao że mam z byłą dziecko, to jest zupełnie naturalne, że z nią się kontaktuje...
Również są sprawy, które wymagają wspólnych z byłą decyzji
Moja o tym wie i nie robi z tego powodu wymówek czy też karczemnych awantur.
To kwestia przejrzystości,czciwosci... I zaufania do partnera..
Tylko tyle i aż tyle...
Pozdrawiam

No i wszystko jest jasne, była dzisiaj, rozmawiałem z nią a na laptopie zainstalowałem program do nagrywania, mam wszystko nagrane, ona nie ma zamiaru wracać nadal jest zakochana, stwierdziła nawet, że jeśli jej z tej miłości nici wyjdą to ona i tak nie wróci, bo nie wyobraża sobie nas razem Jej wybór, ja do niej rękę wyciągnąłem po raz ostatni. Udało mi się dorwać do jednego z jej telefonów i zrobić kopię smsów do jej kochasia. Wiecie co ona ma go zapisanego jako kochanie, a ja dla niej zawsze Pitek byłem, k...a, ale to boli . Niestety zauważyła, że kopiuję te smsy i zaczęła się jatka, na siłę chciała mi ten telefon wyrwać, pogryzła mnie po rękach, myślałem, że mi się do żywego mięsa wgryzie, w pewnym momencie nie wytrzymałem i ją odepchnąłem. Mało laptopa nie rozwaliła z nerwów. Normalnie wariatka, wpadła w szał, udało mi się wyjść z domu i na dworze skończyłem kopiować te smsy. Boże jak mi dzieci szkoda,że musiały na to patrzeć, na ich kochaną mamę w takim stanie, kurde nie chciałem tego, ale muszę mieć dowody, a teraz mam komplet, video, smsy i audio. Kurcze jak można być takim człowiekiem i wszystko poświęcić dla takiego dna. I jak ja mogłem być ślepy przez tyle lat z kim żyję pod jednym dachem. To koniec, definitywny koniec.

Piotr74 napisał/a:

No i wszystko jest jasne, była dzisiaj, rozmawiałem z nią a na laptopie zainstalowałem program do nagrywania, mam wszystko nagrane, ona nie ma zamiaru wracać nadal jest zakochana, stwierdziła nawet, że jeśli jej z tej miłości nici wyjdą to ona i tak nie wróci, bo nie wyobraża sobie nas razem Jej wybór, ja do niej rękę wyciągnąłem po raz ostatni. Udało mi się dorwać do jednego z jej telefonów i zrobić kopię smsów do jej kochasia. Wiecie co ona ma go zapisanego jako kochanie, a ja dla niej zawsze Pitek byłem, k...a, ale to boli . Niestety zauważyła, że kopiuję te smsy i zaczęła się jatka, na siłę chciała mi ten telefon wyrwać, pogryzła mnie po rękach, myślałem, że mi się do żywego mięsa wgryzie, w pewnym momencie nie wytrzymałem i ją odepchnąłem. Mało laptopa nie rozwaliła z nerwów. Normalnie wariatka, wpadła w szał, udało mi się wyjść z domu i na dworze skończyłem kopiować te smsy. Boże jak mi dzieci szkoda,że musiały na to patrzeć, na ich kochaną mamę w takim stanie, kurde nie chciałem tego, ale muszę mieć dowody, a teraz mam komplet, video, smsy i audio. Kurcze jak można być takim człowiekiem i wszystko poświęcić dla takiego dna. I jak ja mogłem być ślepy przez tyle lat z kim żyję pod jednym dachem. To koniec, definitywny koniec.

No ale bić się z kobietą, którą rzekomo kochasz o w końcu JEJ telefon... No ludzie! Wstydź się.

To koniec, definitywny koniec.

/.../

To trochę tak, jakby szukać diamentów z złożach kimberlitowych... Prawdopodobieństwo trafienia na osobnika o zestawie wymienionych przez Ciebie cech i "okolicznościach przyrody" gwarantujących rozwój relacji z tymże jest równie rzadkie...

Lubisz historyjki, więc z życia wzięte...

Rodzice: małżeństwo z wieloletnim stażem, tatuś - pan profesor, prorektor, ze względu na dziedzinę specjalizacji - światowiec. Mamusia - już pracować nie musiała, ale też wykształcona, porządna kobitka.

Synek: kochany i kochający. Doktorat w wieku 29 lat, jeden z najmłodszych w historii tej uczelni w tamtym czasie. W wieku 33 -  dwa prestiżowe stypendia we Francji i Stanach Zjednoczonych, które uzyskało tylko 3 Polaków. Dwa bardzo trudne kierunki studiów. Rozliczne międzynarodowe kontakty, udziały w projektach badawczych, ekspertyzy, konferencje, publikacje naukowe. Błyskotliwy umysł, a przy tym skromność i świadome dążenie do realizacji celów = założenia rodziny. Zaradny. Wysoki, niezgorsza aparycja, może nie jakiś Alvaro, ale górny poziom średniej krajowej...

Zdarzało mu się szarpać żonę, kopnąć ją, podrapać, o innych formach lekceważenia nie wspomnę...

Co Ty na to?

Przyszłość napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

To koniec, definitywny koniec.

Wreszcie Piotr, wreszcie!

Chociaż scena z telefonem bardzo nieciekawa

Wiem, że nie ciekawa ale skoro już mi się udało dorwać ten telefon to chciałem skończyć kopiować te smsy. Szkoda mi dzieciaków, że na to patrzyły, ja się cały czas wycofywałem, a ona normalnie w szale  na nic nie zwracała uwagi, pewnie jak by nóż miała pod ręką, to już bym do was nie pisał, nie poznaję tej kobiety, to nie jest moja żona. W końcu wyszedłem z dom, żeby dzieciaki na to nie patrzyły

Piotr74 napisał/a:

lifrinat napisał/a:

Szkoda gadać. Facet jest żenujący. Mściwy i zatruty własną żółcią.

Zobaczymy jaką będziesz miał opinię jak Ciebie kobieta z którą żyłeś tyle czasu zacznie zdradzać i okłamywać. Może ją jeszcze po główce pogłaszczesz. Ile Ty w ogóle człowieku masz lat?

Jestem kobietą. Patrzę jak postępujesz, w jaki sposób piszesz i jak się przedstawiasz w postach. Rozumiem ciebie, w jakiej sytuacji się znalazłeś, nerwy puszczają, ale przyjrzyj się sobie. Na tym forum jest wiele osób, które przechodziło zdradę. Podpatrz też jak oni się zachowywali.

Piotr74 napisał/a:

marmolada1984 napisał/a:

Ooooooo, jak nie elegancko. Twój telefon bo ty kupiłeś... A ona ugryzła od razu czy najpierw poprosiła o zwrot telefonu?

Rozumiem, że nerwy puszczają, ale nie tylko jej.

Nie no oczywiście gryźć zaczęła od razu, bo na wściekliznę jest chora. Co to za pytanie. Słuchaj zdrada jest przestępstwem, przestępstwem wobec drugiego człowieka, wobec związku, dzieci. Czy idąc twoim tokiem myślenia Policja ma się pytać złodzieja, czy może zbierać dowody na jego przestępstwo, a jak on nie pozwoli to ma powiedzieć sorki, przepraszamy, nas tu w ogóle nie było. Szkoda gadać, przepraszam, że piszę w ten sposób ale jeszcze mi emocje nie opadły.

No właśnie przestępstwem nie jest. A nawet idąc Twoim tokiem myslenia czy Policja moze torturowatorturowrturowaacac złodzieja by za wszelką cene zdobyc dowód kradzieży? ??

Ale jeśli bylo tak ze stoisz sobie z jej telefonem a ona dopada cie z zaskoczenia od razu gryzac to jesteś tutaj usprawiedliwiony. I to jest jej telefon :-)

Pięć oddechów i spokojnie.

Ok, może zbyt dosadnych określeń użyłam. Ja jestem kilka lat po 30. Sama doświadczyłam zdrady, sama też odeszłam od mężczyzny, bo nie chciałam z nim żyć (bez zdrady z mojej strony). Trochę mi się pocisnęło na usta, jak opisałeś tę sytuację, bo powiedz: czy jak się kocha drugiego człowieka, to tak się go upadla przy dzieciach (mogłeś te dowody jakoś inaczej zebrać). Poza tym, dlaczego tak długo oszukiwałeś się, że ona do ciebie wróci, dlaczego tak długo, przez wiele lat oszukiwałeś siebie, że obraz waszego małżeństwa jest taki cacy (i wierzyłeś naiwnie, że ona jest z tobą szczęśliwa). Dlaczego tak się porównujesz z tym facetem - gubisz wtedy siebie, działasz przez to w amoku, nie patrząc na krzywdy, starty, które serwujesz. Może ja jestem inna, jak przyszło do finalnej decyzji o rozstaniu, jedno z nas wyjechało na dłużej żeby ochłonąć, a po powrocie, na spokojnie było załatwianie spraw związanych z rozstaniem. I też była zdrada. Wiem jak to boli.

Mam już wszystko co chciałem, dziś był ostatni dzień aby to zrobić, bo jutro rano adwokat. Nie wyobrażam sobie kontaktów z nią w ogóle, jeszcze przed awanturą siedziałem z nią i godzinę rozmawialiśmy, spokojnie. Ja nie chcę być jej wrogiem, nawet jak się rozejdziemy, ale ona musi mnie zacząć w końcu szanować, mnie i dzieci. To była moja ostatnia pojednawcza z nią rozmowa. Koniec jej jutro, koniec jej kłamstw to jest konec nas definitywny

Piotr74 napisał/a:

marmolada1984 napisał/a:

No właśnie przestępstwem nie jest. A nawet idąc Twoim tokiem myslenia czy Policja moze torturowatorturowrturowaacac złodzieja by za wszelką cene zdobyc dowód kradzieży? ??

Ale jeśli bylo tak ze stoisz sobie z jej telefonem a ona dopada cie z zaskoczenia od razu gryzac to jesteś tutaj usprawiedliwiony. I to jest jej telefon :-)

Pięć oddechów i spokojnie.

O jakich ty torturach mówisz? Co ja ją związałem i na jej oczach z przyjemnością, delektując się każdą chwilą kopiowałem sobie smsy na jej oczach. Skoro uważasz, że zdrada nie jest przestępstwem, to powiedz mi, dlaczego taki człowiek jak pułkownik Kukliński, został w PRLu skazany na karę śmierci za zdradę kraju. Jasne zaraz  powiesz, że to dwie różne rzeczy. Otóż nie zdrada to zdrada, złamanie przysięgi którą kiedyś się komuś dało, w przypadku zwykłych ludzi dotyczy wierności innej osobie, w przypadku mundurowych wierności swojemu krajowi. Dodam jeszcze, że absolutnie nie potępiam Kuklińskiego, bo działał w ramach tzw. wyższej konieczności. A okłamywanie mnie przez moją żonę przez tyle czasu, było według ciebie w porządku? Czy patrzenie mi prosto w oczy i mówienie kocham cię, a jednocześnie utrzymywanie kontaktu z przydupasem było ok? To nie jest znęcanie się nad moją psychiką, może nie live, ale z opóźnieniem?

Piotr, słuchaj, ja swoje też przeszłam, dostałam kopa od życia. Ogólnie zarówno analogia do złodzieja jak i do płk. Kuklińskiego jest moim zdaniem nieudana. Możesz się z tym oczywiście nie zgadzać

Uważam za gnidę osobę, która bez skrupułów rani, żeruje na emocjach, na czyjejś uczciwości. Mówię jednocześnie, że jakkolwiek by nie było to uważam, że akty zemsty, rewanżu, podgrywek są niegodne. Uważam też, że szkoda na nie energii. Ja byłam od A do Z ok. Do samego końca. Klasa. Ty wybierasz inaczej. Ok - trudno czasem na świeżo powstrzymać się od pewnych ludzkich odruchów.

Piszesz na forum, toteż zakładam, że jesteś otwarty na inne punkty widzenia. Bynajmniej nie miałam zamiaru Cię atakować - mój przekaz to - ochłoń i zrób to z klasą - czyli konsekwentnie, w sądzie. I jak najszybciej to zakończ, dopóki TA sprawa się będzie ciągnęła dopóty będziesz nią zatruty.

/.../ Co mi przyjdzie z mojej klasy, jak polegnę w sądzie bo nie bede mial wystarczajacych dowodow i sad przyzna prawo do dzieci niezrownowazonej psychicznie zonie i jej podobno agresywnemu kochankowi. Co mi po mojej klasie jak dziecci by tam cierpialy?