Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Też uważam, że on ją zmanipulował, tak jak już pisałam na początku wątku. Ona jest od niego emocjonalnie uzależniona, najwidocznie bardzo, jeśli poświęca nawet dzieci. Z dugiej strony zależy jej, skoro nawet chora je odwiedziła. Ten koleś zrobi z niej wrak człowieka. Piszę z doświadczenia bo przez ponad 5 lat sama byłam w zwiazku z człowiekiem, który przerzucil dziesiątki kobiet i jest specjalistą od uwodzenia. Taki typ mówi kobiecie to co ona chce usłyszeć, a jednocześnie wykorzystuje ją bez żadnych zahamowań czy wyrzutów sumienia.
Twoja żona popełnia błąd. I to prawda, że to uzależnienie gorsze niż alkohol czy narkotyki, bo taki manipulator to kleszcz, którego trudno się pozbyć, nawet gdy już przejrzy się na oczy.

Piotrze, jesli ona taka bezwolna,zmanipulowana,bez własnego zdania i woli(jak niektórzy sugerują) to tym bardziej na co ci taka kobieta bez mózgu.
Podatna na wpływy,spotka kiedyś jakiegoś "guru"i do jakieś sekty jeszcze wstąpi to dopiero będziesz miał kłopot.=)

Piotr powiedz jej żeby poczytała sobie forum. Tu jest opisanych mnóstwo przypadków wdania się w romans. Ona nie myśli racjonalnie. Ona musi siebie ratować. Ona wie że rani dzieci ale jej "dealer czeka pod blokiem" z takiego nałogu bardzo trudno wyjść samemu.

Ja kobieta stapajaca po ziemi,  z dobrą pracą,  zawsze rozsądna i odpowiedzialna też się zakochałam.  To jest tak silne że potrafi powalić najtrwadszych zawodników.
Ja trafiłam na forum w listopadzie choć juz znacznie wcześniej je czytałam. Trzy miesiące zajęło mi dojście tu gdzie jestem. I choć leczę się na depresję to widzę światło w tunelu.

Nie ratuj żony dla siebie jeśli uznałes że nie chcesz, ale pomóż ratować ją dla dzieci. To jest teraz najważniejsze. Ona i tak kiedyś to zrozumie.

Nie.... czekaj. Jeszcze możesz rozpocząć nowy etap w życiu, wiadomo jest matką Twoich dzieci.... ale w obecnej sytuacji tylko to Was łączy no i wspomnienia... ale trzeba wziąć się w garść i żyć dalej i najlepiej w taki sposób w jaki będziemy się dobrze czuli. Powodzenia

Piotr co to znaczy za późno? Ja nie mówię żebyś ratował ją dla siebie.  Ty pewnie po tym wszystkim i tak nie potrafilbys z nią być. Ratuj ją dla dzieci. Na to nigdy nie będzie za późno.
A ty na pewno z czasem będziesz szczęśliwy.  Teraz chodzi tylko o twoje dzieci.

Dzisiaj mam wieczór melomana, właśnie sobie słucham starego kawałka Jeden Osiem L ,,Jak zapomnieć". Kurcze, jak piosenki mogą być inaczej postrzegane w zależności od tego w jakiej się człowiek sytuacji znajdzie

W czwartek mam umówioną wizytę u adwokata, bo teraz jest na urlopie.

Nie będą bo nie muszą, mają jedną i to im wystarczy, ja na pewno im jej odbierać nie mam zamiaru.

Dokładnie sam mam już dosyć tej sytuacji, tego zawieszenia i niepewności. Strasznie to wykańcza psychicznie

Powiem ci jeszcze że ona sama z tego będzie wychodzić znacznie dłużej niż przy czyjejś pomocy. Ty też tu nie zdzialasz za dużo bo jesteś "stroną" że tak powiem.  Najlepiej jakby miała kogoś życzliwego kto jej nie potępia z założenia. Ja nie miałam nikogo takiego bo wstydziłam się tego co robiłam i nikomu nie powiedzialam, ale moja relacja z kochankiem nie była jawna. Mi pomogło forum, czytałam wątki,  dostawałam opier.. i wsparcie. Zerwałam z kochankiem choć nadal go kocham. Powiedziałam mężowi,  jesteśmy w separacji.
Było ciężko jest lepiej.
Namów ja na forum albo poszukaj kogoś mądrego (nie mądrale) kto jej pomoże.

Szkoda że nie ma grup wsparcia dla zakochanych mężatek, jak dla alkoholików

Wydaje mi się, że one ciągle myślą, że to jest jakiś stan przejściowy, że mama niedługo wróci. Starszy syn raczej w ogóle nie porusza tematu, jakiś czas temu tylko powiedział, że on nie chce, żebyśmy się rozwiedli, bo on nie chce wybierać między mną a mamą. Młodszy coraz częściej mówi o całej sytuacji, że chce, żeby mama znów była w domu, że nie pójdzie do niej jak będzie chciała go zabrać, a ostatnio wypalił, że muszę uważać żeby mama się nie zakochała w tym panu

Oprócz jego byłej żony niestety nie znam żadnej, zresztą nawet gdybym z którąś rozmawiał i namówił ją nawet na rozmowę z moją żoną, to ten typ i tak by wszystko obrócił o 180 stopni, a ona by mu znów uwierzyła. To jest jak walka z wiatrakami, nie ma sensu. Tego gości znają wszystkie jej koleżanki, wszystkie ją przed nim ostrzegały, ale jak to ona stwierdziła, one wcale go tak naprawdę nie znają, ona go poznała doskonale.Żart jakiś decyzję o wyprowadzce podjęła po jakimś odwożeniu jej do domu, słuchaniu jakiś bajek przez ukryty telefon i na żywo. Teraz chyba tak naprawdę go poznaje, widzi jaki to wspaniały człowiek, który nawet ukochanej kobiecie leków na przeziębienie nie kupi. Szkoda gadać, jak on mógł mi tak żonę zmarnować, jak już będę po rozwodzie i dzieci będą ze mną, to frajer zobaczy co to znaczy być prawdziwym mężczyznom. Oby tylko Bóg mnie powstrzymał, żebym go za bardzo nie uszkodził

Bo to zwykła d..a jest nie facet, dostał by po mordzie jak tylko się wszystko wydało, ale albo zdążył zwiać do auta, albo go córcia na sklepie uratowała, jak go za fraki na zewnątrz jak lalkę targałem, żeby mu w........ć. Nawet nie próbował się bronić. Szmata a nie facet. Tak się mówi, że nic nie dzieje się bez przyczyny, szkoda mi mojego małżeństwa, szkoda mi moich dzieci, szkoda mi mojej żony, no cóż stało się i nie da się tego cofnąć. Ja wiem, że zaraz Maniek będzie miał pożywkę z tego co napiszę, ale teraz kiedy jestem sam, to coraz częściej myślę o mojej dawnej znajomej, o tym, że zanim poznałem moją żonę to właśnie ona była obiektem moich marzeń, ż nią chciałem układać sobie życie, może to co się teraz dzieje to znak gdzieś z góry, że mam wrócić do moich marzeń i je w końcu zrealizować, kto wie jak mi się jeszcze życie ułoży. Ale facet i tak po mordzie dostanie, a to co pisałem, żebym go za bardzo nie uszkodził, to tylko dlatego, że jestem dość dużym facetem, dzisiaj w ferworze sprzątania połamałem wyciskacz do mopa, a wydawało mi się, że delikatnie go wyciskam

A jednak... "dawna miłość do której marzyłem" i co rozmawiałeś z nią (będąc z żoną) czysto po koleżeńsku? Zresztą tu nie chodzi o rozmowę, tu chodzi o emocje, a Twoja żona dokładnie wyczuła jakie masz w stosunku do tej "koleżanki". Piszesz, że Twoja żona była zawsze dobra, wrażliwa? Może właśnie dlatego od Ciebie uciekła, bo ja to widzę jako ucieczkę, znalazł się ktoś z kim po prostu łatwo było to zrobić. Ona woli (cyt. Ciebie)"d..e nie faceta" właśnie dlatego, że on może i jest "lovelasem" ale przynajmniej w jakiś sposób w tym prawdziwy i również wrażliwy, który jak mu się ktoś podoba to podoba, a nie udaje jedno , a robi drugie. Twoja żona nie wytrzymała tego zakłamania.

Piszę tu tylko o tych złych aspektach Twojej osoby, ponieważ o dobrych już wiemy i wcale ich nei neguje (dlatego mimo wszystko żona jakoś była z Tobą tyle lat).

Szczerze powiedziawszy dla mnie jest to niepojęte. Ja, za każdym razem gdy rozmawiałam ze swoją pierwszą miłością po latach, mimo, ze sobie wmawiałam , że to niby po przyjacielsku i tak w głębi ducha wiedziałam, że to nieprawda i mimo wszystko rzadko kończyło się to na typowo koleżeńskich relacjach. Według mnie coś za dużo "byłych" partnerów przewijało się w Waszym związku, i nie wiem, jeżeli Ty rozmawiałeś z tą koleżanką w odzewie na to,  że ona pierwsza zaczęła i przyznała się do rozmów ze swoimi byłymi to jestem w stanie to zrozumieć, natomiast takiej samoistnej rozmowy, gdzie sam przyznajesz się , ze masz sentyment I JEST DLA CIEBIE WAŻNA ta kobieta... pomyślałabym? "Kim w takim razie ja jestem? Tamta jest ważna, ja jestem ważna, pi...lę taką miłość". Przepraszam za wyrażenie : p

Dodam jeszcze , że mnie zawsze ciągnęło do rozmowy z byłymi , gdy w moim związku działo się źle...

Czy ja wiem, czy za dużo, ja przed moją żoną spotykałem się tylko z moją powiedzmy, że ,,ex", bo tak naprawdę nigdy parą nie byliśmy dosłownie, moja żona miała kontakt tylko ze swoim ostatnim facetem. Moje rozmowy były naprawdę czysto koleżeńskie, owszem częste, ale nie wykraczały poza pewne granice. Sentyment można do kogoś mieć, ta osoba może zajmować specjalne miejsce w życiu człowieka, ale jeśli kogoś się kocha tak jak jak kochałem żonę, jeśli się jej to na każdym kroku stara okazać, jeśli jej się nie okłamuje, mówi szczerze co się we własnym życiu dzieje, to ja nie widzę podstaw do jakiejkolwiek zazdrości. Wiesz gdybym ten mój kontakt z ex ukrywał, nie mówił żonie, że ją spotkałem, że byłem z nią 1 słownie raz, na kawie, to wcale bym się nie dziwił, że poczuła się oszukana, nawet w pewnym sensie zdradzona emocjonalnie. Ale tak nie było, nic nie ukrywałem, mówiłem prawdę bo wiedziałem, że zatajenie czegokolwiek będzie nie w porządku w stosunku do kobiety którą kocham. Żona też była w stosunku do mnie szczera jeśli chodzi o jej byłego, nie ściemniała mówiła, że jeśli on się zjawi w naszym mieście to z chęcią pójdzie z nim na kawę. To są normalne międzyludzkie stosunki. Ja jej wtedy ufałem, wiedziałem, że kawa to kawa i nic więcej. Przecież nie można ze swojego życia wywalić ludzi, którzy byli dla nas kiedyś ważni. Byli ale już nie są, bo znalazł się ktoś ważniejszy, kogo się kocha i jest na pierwszym miejscu.

Piotrze,
chciałabym zwrócić Tobie na coś uwagę. Nie czytałam wszystkich wpisów, być może już ktoś podjął ten wątek.
Piszesz, że Twoja żona jest teraz z mętnym typem, do którego nie można mieć żadnego zaufania.
W związku z tym bardzo szybko powinieneś zadbać o bezpieczeństwo finansowe rodziny.
Niestety taki facet może wpłynąć na żonę i może ona nabrać pożyczek, podżyrować mu cos.
Uwierz , takie rzeczy mają miejsce i bardzo trudno się z nich wyplątać.
Szybko o to zadbaj, rozwód, separacja cokolwiek byle nie odpowiadać za długi faceta.
Co do uczuć to inna sprawa, ale nawet po rozwodzie ludzie potrafią się zejść.
Z racji wykonywanego zawodu ostrzegam Cię przed bezczynnością w tym temacie.

W banku nie dostanie, ale nie tylko banki udzielają pożyczek. Te inne instytucje miałam na myśli. Dobrze, że się już zabezpieczyłeś.

Już wcześniej pisałem gdzieś jak wyglądało. Ja uważam, że było partnerskie, wzajemnie się uzupełnialiśmy, pewne rzeczy robiłem ja, inne robiła żona. Kłótnie u nas żadko się zdarzały i to nie przez brak komunikacji między nami, jak to ktoś mi wcześniej zarzucił. Po prostu nie mieliśmy się o co kłócić, wyznawaliśmy te same wartości, myśleliśmy o różnych rzeczach w ten sam sposób, nie oszukiwaliśmy się, nie kłamaliśmy sobie wzajemnie. Jeżeli już zdarzyła się jakaś poważniejsza awantura, to nie odzywaliśmy się do siebie góra jeden dzień, każde z nas widziało jak drugiemu przechodziły nerwy, uśmiechaliśmy się do siebie, glupio któreś z nas zażartowało i było wiadomo, że już po fochu. Potem rozmowa, przeprosiny raczej wzajemne i tyle. Wszyscy nasi  znajomi, rodzina uważali nas za naprawdę udane, kochające się małrzeństwo. Często będąc gdzieś

Witaj Piotrze, w związku Twojej żony rządzi seks i to on jest powodem tego wszystkiego. Póki ona sądzi że tylko seksem jest w stanie utrzymać ten chory związek to będzie przy nim trwać. Może czują wielką chemię do siebie ale to nie wystarczy i prędzej czy później obudzi się z ręką w nocniku. I źle skończy. Tam nie ma żadnej miłości, chcę żebyś to sobie uzmysłowił. Oni siebie nie kochają tylko pragną. Pragną swoich ciał. A serca, dusze...umarły im dawno. Nie waż się przyjać kobiety pod swój dach która w imię nowych doznań seksualnych zabiła w sobie co miała najlepsze. To już uczuciowy trup i tak ją traktuj...

Każda kobieta chce być atrakcyjna, to ze sie przeglada w lustrach jest normalne. Te kobiety ktore i tak są "niewidzialne" dla mężczyzn tego nie robią bo same pewnie nie lubią swojego wyglądu.  Oczywiście one zawsze twierdzą że nie muszą się dowartościowywac w oczach innych, prawda jest jednak taka że nikt ich nie ma zamiaru dowartościować. Każdy chce być uważany za atrakcyjnego człowieka,  również mężczyźni.  Tylko że u mężczyzn za atrakcyjne uważana jest zaradnosc, poczucie humoru, stanowczośc i trochę wygląd.  U kobiet odwrotnie.

Napisz czy ty byleś tym który zawsze się trochę bardziej starał?     Czy to ty bardziej nalegales na ślub? I (przepraszam jeśli to zbyt intymne nie odpowiadaj) czy uważasz że mieliście udane życie seksualne?

Może to znaczy, że ten facet już się koło niej kręcił i chciała być dla niego piękna. Gwałtowne zmiany w dbałości i uwadze dotyczące wyglądu zewnętrznego, bez jakiś uzasadniających to wydarzeń w związku to jedna z oznak że "coś się dzieje". Tak przynajmniej pisali tu ludzie zdradzeni.

No akurat z temperamentem to sie za dobrze nie dobraliśmy, ja mam duże potrzeby ona niestety nie. Nie zmienia to faktu, że w naszej sypialni nie wiało nudą i rutyną, lubiliśmy eksperymentować, nie wstydziliśmy się rozmawiać o tych sprawach, spełniać swoje fantazje. Wszystko było ok, tylko jak dla mnie za zadko Ona sie tłumaczyła, że częściej nie potrzebuje, że jej jest ok tak jak jest.

Kroteczka nie wątpie, że porada by Piotr porandkowal sobie z innymi kobietami wynika z Twoich dobrych intencji,
jednak, Piotr :
- jesteś w formalnym związku małzeńskim.
Jeżeli żona na rozprawie wytoczy dowody Twoich randek - poległeś z kretesem.
Teraz, jak nigdy dotąd musisz być kryształowy, nienaganny, obowiązkowy... wzór cnót wszelakich.

Dlatego, zostaw sobie te randkowania na później, jak już załatwisz sprawę Twojego małżeństwa.
Na razie, ciągle jesteś  w związku.

Poza tym....
ma niby bajerować, randkować z innymi kobietami dla zabawy ?
Nie byłoby to uczciwe wobec nich.
Jeżeli ma z nimi się umawiać po to żeby wzbudzić zazdrość u zony, nie dlatego żeby próbować zbudować nową  relację - byłoby by to wykorzystywanie drugiej osoby, nieuczciwe postępowanie, tak właściwie byłaby by to zdrada.
Taka sama, jak Twojej żony.
Może nawet bardziej bezwzględna, bo z wyrachowania.

Jeżeli celem ma być wzbudzenie  zazdrości u żony...
To lepiej daruj sobie takie dziecinne zagrywki.
Nawet jeżeli zadziała syndrom "psa ogrodnika" u żony, to wcale nie znaczy,że wróci dla Ciebie.
Jeżeli, to wróci dla siebie i na tak długo aż uzna, że potrzebuje odmiany.

Proste - kocham więc wybaczam,
przyniesie Ci więcej kłopotów i doraźne zadowolenie.

Żona wróci wtedy, kiedy jej związek nie wypali z jakichś przyczyn albo przejdzie terapię "szokową".

Może rozwód, z jej winy, dzieci z Tobą - może to ją otrzeźwi ?

Jeżeli mogę Ci coś doradzić w kwestii innych kobiet, to zostawto na potem.
Teraz, skup się na rozwiązaniiu kwestii małzeństwa i na dzieciach.
One potrzebują Ciebie.
Przypuszczalnie, drżą z obawy, że Ty możesz wywinąć podobny numer co żona.
Że pewnego dnia, przyprowadzisz im do domu jakąś obcą im kobietę, że będą musieli dzielić się z nią Tobą, że może będą musieli akceptować jej obecność w domu.

Zaoszczędź im tych obaw.
Bądź w 100% dla nich.
Jesteś ich ojcem i matką w jednym.

Z czasem, kiedy dzieci uporają się psychicznie z sytuacją opuszczenia przez matkę, przetrawią rozwód rodziców, będą normalnie funkcjonowali - wtedy, jeżeli trafisz na kobietę dla siebie, to wprowadzaj ją powoli w życie chłopaków, postaraj się żeby ją zaakceptowali.

P.S.

Wiesz, kroteczka, ta propozycja z wyrachowanym randkowaniem.... chyba jeszcze duużo pracy przed Tobą

Świetna sprawa z siłownią. Może warto żebyś zainwestował trochę w ciuchy, środki pielęgnacji. Może nie od razu kobiety - raczej życie towarzyskie - rodzina, przyjaciele znajomi. Czasem skoczyć na jakiś dobry obiad w restauracji - nie wiem jaka jest lista rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność :-)
Masz dobrze wyglądać, tak abyś czuł że dziewczyny na ciebie patrzą - pomyśl jak wygląda facet który robi na nich wrażenie. Można dorzucić jakiś program "samonaprawy" - rzucenie palenia, zdrowsze żarcie, wybielanie zębów, przeczytanie zaległej książki, bieganie wieczorem - dobre buty, strój. Można czasem coś sobie kupić - coś takiego na co zwykle szkoda było ci kasy bo inwestowałeś w ciuchy żony. Nie wiem co tam zawsze chciałeś mieć ale się nie składało. Chodzi o to żeby zadbać o nastrój, bo poprawa nastroju daje pewność siebie i spokój przy podejmowaniu decyzji.

Ciekawe i kroteczka tutaj. Forum jednak potrafi zaskakiwac a autor "zaskakuje" mnie cały czas. Szkoda tylko ze to malzenstwo bylo "obrazem" dwojgiem zyjacym obok siebie ludzi. Dlatego tez ten smak wolnosci jest taki pociagajacy. Tutaj tragedii, o ktora sie tak caigle wola, wg. mnie nie ma.

np. "Kłótnie u nas żadko się zdarzały i to nie przez brak komunikacji między nami, jak to ktoś mi wcześniej zarzucił"

vs.

"faktycznie chyba pierwszy raz tak się właśnie czuła. Stwierdzam to na podstawie jej wypowiedzi na temat tej mojej koleżanki, bo choć ona żadnej krzywdy mojej żonie nie zrobiła, to ta w swoich wypowiedziach na jej temat, bardzo ją obrażała używając do tego słów powszechnie uznawanych za niecenzuralne. Nic nie dawały moje tłumaczenia, że nic się złego nie dzieje, że ma dostep do wszystkiego i może sobie sprawdzać wszystko co chce w telefonie, na moim koncie na facebooku, że nic mnie z tą kobietą nie łączy oprócz starej przyjaźni, że się z nią nie spotykam. Cały czas utwierdzałem moją żonę w tym, że to ona jest kobietą mojego życia, że tylko ją kocham. Nic te tłumaczenia nie dawały, ona cały czas twierdziła, że nie jest o nią zazdrosna, ale jednocześnie w swoich wypowiedzich na jej temat traktowała ją jak największego wroga"

A tak wygladalo to idealne malzenstwo:

Najlepsze jest to, że w tym samym czasie pisywała sobie ze swoim byłym facetem, którego dla mnie zostawiła. Choć jej tłumaczyłem, że ja w tym jej pisaniu nie widzę żadnego problemu, dopóki nie przekrocz się pewnych granic. Wychodziło na to, że ona sobie mogła pisać z byłym a ja już nie. Dlatego też ja nie widziałem powodu dla którego miałbym zaprzestać kontaktu ze starą znajomą."

Przypominam co wczesniej pisalem:

"ja widze inny mechanizm. Kobieta "zgadzając" się na spotkania (flirt) meza z inna kobieta powoli tracila szacunek do samej siebie..."

"Kobiety dość jednoznacznie odczuwają te sytuacje"

Pisze to poniewaz chyba tak jak w watku Roberta, trzeba ciagle przypominac ze pomimo zdrady sytuacja, ktora panowala w malzenstwie autora a opisywana przez autora to zupelna fikcja. I tylko czasami wychodzi szydlo z worka ale jak w przypadku Roberta nie wyjdzie calkowice poniewaz tutaj autor jest raczej "zrownowazony" wiec sie do konca nie ujawni. Jednak ten nieprawdziwy obraz, brak samorelfleksji jest filarem dla autora w stosunku do obrony tego obrazu. A przeciez nic nie dzieje sie bez przyczyny i te przyczyny, ujawnione wczesniej w tym watku, jak najbardziej byly.

Np.

"Natomiast po tym co napisal autor widze ze myli proste pojecia:

"bo jeżeli według ciebie wysłanie kilku wiadomości w ciągu dnia jest randkowaniem, to pewnie wspólne wyjście do kina byłoby już sexem ;-). "

Tak dokladnie wysylanie wiadomosci na portalach jest czyms co sie nazywa "randkowaniem" (scisle randka to spotkanie rzeczywiste) natomiast wyjscie do kina nie jest seksem. O co Ci wiec chodzilo? Ze ktos krytykuje Twoje wczesniejsze randkowanie z byla, nawet jesli to byly 2 spotkania w ciagu dwoch lat to nadal bylo codziennie pisanie na fb."

"I co teraz? Powoli drazac temat zaczyna wylaniac sie zupelnie inny obraz malzenstwa, gdzie oboje utrzymuja kontakty ze swoimi bylymi, gdzie maz swoim postepowaniem upadla zone, gdzie oboje stosuja taktyke wet za wet, gdzie sa wyjazdy, itp. Gdzie nie ma komunikacji, gdzie mimo ostrych reakcji na cos jest zupelna ignorancja i olewanie drugiej strony (bo mnie przeciez jest dobrze).
"

Nie rozumiem dlaczego nie powiedziec prawdy zamiast bronic fikcji. Nie powiedziec, tak bylem zlym mezem, upadlalem i doprowadzilem zone, razem z zona do kryzysowej sytaucji w naszym malzenstwie, gdzie w gruzach legl szacunek i uczucia. Efektem tego byla zdrada zony, za co ona w 100% odpowiada (za zdrade). Przeciez tak wlasnie prawdopodobnie bylo a nie jak opisuje to ostatnio autor. Co wiecej, samooszukiwanie siebie niczego w dalszym rezultacie nie przyniesie. Poniewaz...w dalszej perspektywie brak umocowania postepowania, zmian w stanie faktycznym spowoduje ze te postepowania, zmiany (przyszle) beda jak domki na piasku. I tak jak juz pisalem gdyby kiedykolwiek doszlo do prawdziwej rozmowy autora z zona, ale takiej w ktorej nie byloby narzucania swojego zdania i obrazu, prawdopodobnie zona podalaby wiele niepasujacych jej sytuacji, ktore wczesniej autor ignorowal, nie tylko te drastyczna, opisnana przez samego autora. Co nie zmienia jej winy w kwestii zdrady. Dlatego jak czytam jakie to malzenstwo bylo idealne to az mi rece opadaja. Jest tu calkowity brak autorefleksji. Calkowity.

Witaj Maniek :}. Widzę, że nadal uważasz, że to ja doprowadziłem moją żonę do zdrady. Wiesz analizując Twoje wpisy, jak to ja strasznie upadlałem moją żonę poprzez utrzymywanie wirtualnego kontaktu z moją ,,ex". gdzie kontakt ten od samego początku był jawny, nie ukrywany właśnie po to, żeby druga strona nie czuła się oszukiwana. Gdzie rozmowy były w sumie naprawdę czysto koleżeńskie, o jej poszukiwaniu pracy, o urządzaniu się w nowym mieszkaniu itp. itd. To ja się pytam o jakim upadlaniu Ty tu mówisz, a jeżeli załóżmy to nie była by moja ,,ex" a np. koleżanka z pracy to co też miałbym zrezygnować z kontaktów z tą kobietą, bez przesady w każdym związku człowiek zachowuje jednak pewien stopień niezależności. Nie jesteśmy dziećmi, żeby nasi partnerzy wybierali nam znajomych i przyjaciół. Fakt wszystko musi mieć swoje granice, po których przekroczeniu oczywiście interwencja partnera jest jak najbardziej uzasadniona i zrozumiała. Ja tych granic nie przekroczyłem i moja żona, akurat w kontaktach ze swoim ,,ex" również. Jej nerwowe reakcje na mój kontakt z koleżanką wynikał nie z faktu jej upadlania, ale po prostu ze zwykłego poczucia zagrożenia przez inną kobietę, można to trochę nazwać chorobliwą zazdrością, tak chorobliwą, bo nie miała o co być zazdrosną skoro wszystko było dla niej jawne i w żadnym momencie ja żony nie okłamałem. Idąc dalej tokiem Twojego myślenia, skoro zwykły koleżeński kontakt jest dla Ciebie upodleniem partnera, to czym w takim razie jest według Ciebie zdrada? Upodleniem do kwadratu? Czy w takim razie, według Ciebie zdradzone osoby są w jakiejś części usprawiedliwione z tego, że w ramach zemsty same zdradzą? Wiesz gdyby to tak funkcjonowało, to na tym forum nie byłoby nikogo o czystym sumieniu, bo każdy każdego by zdradził i byłoby kwita. Ja nigdzie nie pisałem, że byłem idealnym mężem, swoje wady mam jak każdy człowiek, dla mnie są one pewnie nie istotne a dla mojej żony pewnie coś tam bardziej nie pasowało. Wiesz jaka była różnica między mną a nią? A taka, że jeśli mi coś nie pasowało to potrafiłem jej to powiedzieć prosto w oczy, czasem mi się za to oberwało, był foch, kłótnia, że się czepiam i tyle wychodziło z mojego zwracania uwagi, na rzeczy które mi się w żonie nie podobały. Ona niestety w stosunku do mnie takich jasnych komunikatów nie przekazywała, nie mówiła co jej nie pasuje. Sam jesteś w związku więc pewnie wiesz, że kobiecego umysłu żaden facet nie jest ogarnąć w 100%, więc powiedz mi jak ja miałem do niej dotrzeć, siłą z niej wyciągnąć co jej we mnie nie pasuje? Nie da rady tego zrobić. Ostatnio jak rozmawialiśmy to zwróciłem jej na to uwagę, że szkoda, iż nie potrafiła mi wytknąć moich niedoskonałości, bo pewnie bylibyśmy w innym miejscu niż jesteśmy teraz . O zarzucie braku autorefleksji nawet nie będę polemizował, bo jeżeli u mnie jej brakuje, to co ja tutaj robię? Po co czytam wasze wpisy? Po co szukam informacji o schematach, przyczynach i konsekwencjach zdrady? Bo co takie sobie hobby znalazłem. Otóż nie, chcę zrozumieć moją żonę, chcę być po tym wszystkim mądrzejszym człowiekiem, tak aby drugi raz nie popełnić w moim życiu błędów, które niestety popełniłem. Miłego wieczorku.

Przyznaję, że nie czytałam dokładnie twojego wątku, kilka postów.. ale akurat ten:

Kontakt jawy, przyjacielski z ex.. samo to stwierdzenie już brzmi tak jak brzmi... i nie dziwie się, że Twojej żonie to nie odpowiadało, co sam potwierdzasz:

To Twoje tłumaczenie.. że jawne co z tego, skoro zażyłe... tym bardziej z ex
Piszesz, że kobiety nie można zrozumieć... zazdrość moim zdaniem z jej strony była uzasadniona.. wciąż o niej (ex, koleżance) myślisz, troszczysz... tyle jest kłamstw wokół i małżeństw udawanych.. skoro masz do ex sentyment, jest dla Ciebie wciąż ważna to nie jest miłe dla partnerki, naturale że czuje zagrożenie, że jakby tylko ona chciała...
Po prostu żona nie jest (była) dla Ciebie najważniejsza...  a przynajmniej tego nie czuła
Skoro tak piszesz, znaczy że to zauważałeś, ale nic z tym nie robiłeś, a teraz masz zarzuty, że z Tobą nie rozmawiała szczerze. To jakby się wyklucza.
Ot taka moja refleksja po przeczytaniu tego postu, choć sprawy całej nie znam...

no to rzeczywiście kobiety nie zrozumiesz...;) Odniosłam wrażenie, że jesteś mężczyzną wciąż nie odciętym od przeszłości, ex,  nie dającym swojej kobiecie stabilności emocjonalnej,  a tu wychodzi że byleś pantoflarzem co ni stąd ni zowąd nawiązał kontakty z ex - ale to może tym bardziej zadziałało na twoją żonę. Że nagle zacząłeś szukać kogoś, kontaktów z byłymi i nagle poczuła się zazdrosna i zagrożona a zamiast rozmawiać postanowiła zrobić to samo - pozwolić sobie na bliższą przyjaźń z innym mężczyzna, tyle że u niej wymknęło się to spod kontroli...

Pobożne życzenie. Niestety tak nie zawsze bywa. Ewidentnie coś Twojej żonie nie pasowało w waszych relacjach - to że Ty nie masz sobie nic do zarzucenia nic ie znaczy. Ty powiesz byłem dobry - ona że byleś za dobry albo ciapą. Ty, że nie kłóciliście się, bo nie mieliście powodu i że mogła zawsze na Ciebie liczyć - ona że było nudno jak flaki z olejem, że w końcu chciała by co się zaczęło dziać itd. ewidentnie z tego co piszesz brak u Was było komunikacji przynajmniej z jej strony, co niestety często bywa przejawem tego że jej na tym nie zależało...

Z punktu widzenia kobiety powiem Ci że nie zawsze chce się o tym mówić, co dokładnie nam nie pasuje szczególnie, kiedy nie zależny i wiesz, że to nic nie zmieni (choć pewnie w 2 stronę to działa tak samo). Ale jednak w długoletnim małżeństwie  powinno być inaczej. Nie można udawać przez lata. A może można.. żyjąc z dnia na dzień aż tu nagle ktoś inny się pojawi, kto odmieni życie w 180%.
Nie fajnie się zachowała wobec Ciebie i tyle. I nie tylko tym romansem, z tego co piszesz wynika, że wasze małżeństwo było fajne tylko zw Twoim odczuciu.