Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Dobry wieczór
Piotrze nie piszę nic, ale czytam Cię...
Trzymaj się!
Bądź DOBRY.
Bądź OJCEM.

Jakiś czas temu , widziałam podobna sytuację

Powiem,ze czytam posty  i zachowanie "matki" nie dziwi mnie, jest totalnie zaślepiona, zauroczona, a kiedy zda sobie sprawę jak skrzywdziła osoby ktore powinna chronić,
będzie za późno.

Ty nauczysz sie życ bez niej, z czasem Twoja miłość do niej zamieni się / lub już się zamienia w złość
a na końcu będzie ci obojętna...

ona kiedy poczuje pustkę po dzieciach będzie chciała sie nawet zaprzyjaźnić z Tobą , możliwe ,że wrócić.
A Ty nie poddawaj sie, nie wybaczaj , i nie bądź dla niej nigdy więcej...........
Bądz dla dzieci jak napisano wyżej reszta sama przyjdzie......

Piotr74 napisał/a:

O'kruszynka napisał/a:

Dobry wieczór
Piotrze nie piszę nic, ale czytam Cię...
Trzymaj się!
Bądź DOBRY.
Bądź OJCEM.

Dzięki, staram się
A z nowych informacji, to to, że wielce kochająca matka nie pojawila sie jednak dziś u dzieci . Jeśli jutro przyjedzie to ją pogonię, nie wpuszczę do domu.

Wpuść. Przychodzi do dzieci. Nie do Ciebie. Nie mścij sie na nich. Nie bronie jej. Nigdy tego nie zrobię.
A wiesz... Może zaproponuj, żeby zabierała dzieci do siebie?

No i wszystko jasne. Zamiast niedzielę spędzić z własnymi dziećmi, to ta chora kobieta matkowała córce tego paijaca, bo przyjechała na weekend do tatusia. Byli wczoraj w McDonnaldzie, to jest po prostu kpina ,jak ona noże poświęcać swój wolny dzień na zajmowanie się obcym dzieckiem a swoje miec tam gdzie slonce nie dochodzi Dzisiaj sie zjawila po poludniu bez zapowiedzi, chociaz jej mowilem, ze moze dzieci odwiedzic dopiero w piatek i sobote. Najpierw nie chcialem jej wpuscic, ale w koncu wpuscilem, wiecie co ona chlopcom przywiozła? Zabawki z zestawów HapyMeal. Myślałem, że mnie szlag trafi, kurcze tamto dziecko spędziło miłą niedzielę, a ona im jak jakieś ochłapy, zabawki przywozi darmowe. Wygoniłem ja po 5 minutach. Ja nie wiem jak można być  tak próżnym i bezdusznym w stosunku do własnych dzieci?

Cieszyły się na początku, że ich kochana mama do nich przyjechała, ale skończyło się płaczem jak się pokłóciliśmy i wygoniłem ją z domu. Mnie może sobie lekceważyć i ranić, ale nie pozwolę żeby raniła dzieci

Piotr74 napisał/a:

Cieszyły się na początku, że ich kochana mama do nich przyjechała, ale skończyło się płaczem jak się pokłóciliśmy i wygoniłem ją z domu. Mnie może sobie lekceważyć i ranić, ale nie pozwolę żeby raniła dzieci

Piotr,
Ja wiem, że cierpisz, jesteś rozżalony i mocno wk...ny, ale unikaj kłótni przy dzieciach.
Spróbuj spojrzeć na sytuację ich oczami - wiesz jak oni odbierają taką sytuację, gdy mama do nich przychodzi a Ty wyganiasz ją z domu ?

Piotr74 napisał/a:

Przyszłość napisał/a:

Piotr,
Ja wiem, że cierpisz, jesteś rozżalony i mocno wk...ny, ale unikaj kłótni przy dzieciach.
Spróbuj spojrzeć na sytuację ich oczami - wiesz jak oni odbierają taką sytuację, gdy mama do nich przychodzi a Ty wyganiasz ją z domu ?

Ja wiem, że kłótnia to nic dobrego, ale takie jej traktowanie dzieci to i najspokojniejszego człowieka by z równowagi wyprowadziło. Dlatego też nie chciałem, żeby ona teraz przyjeżdżała do chłopców, do piątku pewnie moje emocje by opadły, a i ona może by coś zrozumiała. Ale nie ona musiała przyjechać, prowokować, chora kobieta :(

Przecież ona nie przyjechała żeby Ciebie prowokować, ale po to, aby spotkać się z synami.
Nie dość, że strzelasz sobie w kolano, bo przed sądem będziesz tym złym, który ogranicza/utrudnia matce kontakty z dziećmi, to dodatkowo ... no sorry... pogłebiasz traumę własnym dzieciom.
Postaraj się wyciszyć swoje emocje podczas jej wizyt w domu a najlepiej gdybyś nie był przy nich obecny. Zdaję sobie sprawę, że ona nie informuje o swoich odwiedzinach, ale to można uregulować.

Posłuchaj a jak nazwać jej dzisiejszą wizytę jak nie prowokacja. Mówiłem jej, że nie życzę sobie jej wizyt do piątku. Że może przyjechać do synów w piątek i sobotę. Do tej pory nie narzucałem jej kiedy, o której może ich odwiedzić, ale po ostatniej niedzieli zmieniłem zdanie. Skoro ona wolała spędzić ten wolny dzień z gahem i jego córką, zamiast ze swoimi dziećmi, to ja nie mam innego wyjścia. Nikomu nie pozwolę na instrumentalne traktowanie dzieci. Teraz chłopcy są pod moją opieką, piorę im, gotuję,, szykuję i zawożę do szkoły, sprzątam ponich, a ją nic nie interesuje. Więc myślę, że mam prawo jej powiedzieć kiedy ona może się z nimi zobaczyć, a ona powinna to uszanować, anie tak jak dzisiaj ostentacyjnie przyjeżdżać nie licząc się z moim zdaniem.

Piter,
My o dwóch różnych sprawach myślimy/piszemy..
Powyżej piszesz o swoich odczuciach, o swoich emocjach, o swojej percepcji i odbiorze zachowania jeszcze żony. I ja te wszystkie myśli, emocje i uczucia rozumiem. Naprawdę!
Tylko gdzie w tym wszystkim są Twoi synowie. Ich emocje są inne, ich myśli są inne, ich odbiór sytuacji jest inny niż Twój.
Nie chcę Tobie prawić morałów, bo wiem jak Tobie teraz ciężko, ale pomyśł o tym, co napisałam. To ważne. Nic dwa razy się nie zdarza...

Ja rozumiem o co Tobie chodzi, i uwierz mi, ja nie robię tego dla siebie tylko dla nich
Oni sami siebie nie obronią przed tym fałszem i obłudą ich matki. Oni ją kochają bo to ich matka, ja to rozumiem, ale ona gra ich uczuciami, nie traktuje ich poważnie, bo gdyby jej naprawdę na dzieciach zależało to niedzielę spędziłaby z nimi, to ich zabrałaby do McDonalda, na spacer a nie córkę tego frajera i jeszcze ma czelność przywieźć im zabawki z tej wizyty. Bo co córeczce się nie spodobały, nie pozwolę poniżać moich dzieci. One tego nie widzą ale ja tak i moim obowiązkiem jest je przed czymś takim chronić.

I kolejna sytuacja gdzie rodzice graja uczuciami swoich dzieci. Z tego opisu widze ze w tej kwestii, pomimo odpowiedzialności autora, zachowuje się on poniżej pewnego poziomu kosztem swoich dzieci. Co to jest np. wyrzucanie matki na oczach jej dzieci? Szok. Mnie się ciagle wydaje ze pomimo tragedii jaka się tu rozgrywa (glownie dla dzieci) to nadal pokutuje jakiś egozim (tak samo ja w przypadku flirtow przez internet i spotykania się kobieta po ujawnieniu romansu zony). Zona szmata czy nie, odpowiedzialna czy nie ma prawo widzieć się z dziecmi i szkoda ze nie wezwala Policji i nie zalozyla autorowi Niebieskiej Karty. Jedno to sprawy miedzy nimi a dwa kwestia dzieci. Tutaj w kwestii swojego zachowanai autor mnie nie "rozczarowal" tak samo jak wcześniej przez swoje "flirty" z Ex. Co to wogle jest za zachowanie, pogrywanie dziecmi, pojscie do pracy i się obrażanie, zawracanie z dziecmi?!!!! Autor ma zal do zony ze spedzila dzień z innym dzieckiem ale to jest jego zal a nie jego dzieci. Pogrywanie dziecmi to dla mnie objaw wielkiego szujostwa i ja to w zachowaniu autora jasno widze (czy kwestia jakości zabawek - ważne ze sa, ze jest pamięć). Ale przecież ważniejszy jest jego obraz, obraz jego zony niż dobro dzieci.

Na koniec uważam tak. Niech się sprawy tocza tak jak się maja toczyc.

Natomiast zaangażowanie przez autora dzieci do walki z zona, pokazywanie im obrazu zlej matki jest dla mnie (dodając do tego wcześniejszy obraz ich związku) tym czym jest, czyli to ze na 1 miejscu jest dbalosc "o obraz", dopiero daleko za tym jest dobro dzieci. A jeśli np. sad przyzna opieke, widzenia matce to tez autor będzie im zabranial spotykania się z Nia i jej kochankiem? Jest takie madre powiedzenie, z kim się przestaje takim się staje. A przecież zyli wiele lat razem. Przejmowali rozne swoje zachowania. Ja tu widze te same rzeczy w zachowaniu zony oraz autora, tylko ze skala, odcien tych rzeczy jest inna. Jakby "przerabiali" to samo ale jakby z innych stron.

Żeby nie być goloslownym to uważam, ze autor miał prawo do wzaburzenia, do wyrzucenia zony (takiego zachowania w tym momencie) ale potem zaczyna się zachowywać jak obrażalski nastolatek (biorac pod uwagę to ze sa to sytuacje z udzialem dzieci). Nawet wszelkie rozmowy prowadzi w obecności dzieci jakby to miało być jego podbudowa, jakby nie umial tego zalatwic sam. Dzieci w ten sposób sa pośrednio pokrzydzone przez jego egoizm, biora udział w sprawach niedostosowanych do ich poziomu rozwoju psychicznego. Sa wręcz arbitrami dla autora.

Rozumiem doskonale ze, NIE UMIEM CZYTAC ZE ZROZUMIENIEM. I ma wręcz z tego satysfkacje! Mam tylko nadzieje ze moja glupota okaze się pomocna.

Natomiast z punktu widzenia zony, wygląda to tak, ze ona nie chce bronic swojego obrazu, wręcz zgadza się na obraz zapropowany przez autora i przejmuje te role, tak samo jak przejmowala kazda inna, wczesniejsza narzucana jej role.

I teraz bardzo proste pytanie. Bardzo latwe porównanie do zrozumienia.

Mamy taka sytuacje. Dzieci maja dziadkow. Czy jeśli chcemy żeby dziadkowie byli dobrzy dla dzieci, nawiązywali i utrzymywali z nimi wiez (mniemam ze dla ich dobra) to czy wyrzucamy ich z domu?, zrywamy im kontakty?, czy odwrotnie, umożliwiamy im te kontakty?, stawiamy ich w dobrym swietle?, sami przygotowujemy odpowiedni grunt do tego? (pisze tu o dzieciach a nie o prywatnym stosunku rodzicow tych dzieci (czyli w domysle nas) do swoich rodzicow czy tesciow - dziadkow).

Rzeczy sa po prostu inne niż nam się wydaje. Warto to czasem dostrzec... z nadzieja dla dobra innych.

Zastanawialem się również dlaczego pisze tak jak pisze. Dlaczego doszukuje się "złych rzeczy" w postepowaniu autora, który przezywa tragedie? Bo musze również podjąć jakas autorefleksje. I zrozumialem ze to chodzi o rzeczy które mnie naturalnie raza. A w każdym zachowaniu autora jest cos co mnie razi. Poczawszy od rocznego flirtu z Ex, kontunulujac poprzez "idealne zrozumienie się w tym związku", kontynulujac przez randke z inna po godzinie "0", a skończywszy na pogrywaniu i wciąganiu we wszystko dzieci, budowaniu im obrazu zlej matki, działaniu wręcz aktywnym w tym kierunku. Dla mnie to się nazywa egocetryzm. Pytanie czy egocetryzm mogl doprowadzić do zdrady? Zawrocmy, zdrada jest zawsze działaniem jednej osoby, która za to odpowiada w 100%, natomiast cos doprowadzilo, doprowadzalo do kryzysu w tym malzenstwie. Pewne postawy, pewne zachowania, pewne stosunki wobec siebie. Teraz jest obrona swojego obrazu. Tak jak pisałem widziałem zachowania kolegi. Ktos komu zależy na rodzinie, dzieciach zachowuje się zupełnie inaczej. Nie wciąga dzieci w gierki z zona, nie pomiata jej obrazem wobec dzieci (sam ma prawo myslec co chce). Nawet slynna kroteczka dba o taki obraz w swoim  bo wie jakie to jest ważne (jest praktyczna). Co wiec laczy takie postawy? Egoizm, zapatrzenie w siebie, widzenie tylko swoich spraw. Niech to będzie kubel zimnej wody dla autora, bo jeśli sam się nie zautoreflektuje, nie oddzieli od tego co było w 100%, to najwieksza traume zgotuje...swoim dzieciom. A przecież już to robi.

"Niestety teraz zbieram efekty mojego podejścia do życia :-( - " wolne żarty chyba? zalujesz poprzedniego zycia zona (gdyby nie doszło do zdrady?), ale tak, to sa efekty waszego zycia, jeśli jednak ciagle angażujesz dzieci w wasze sprawy (bo to ciagle robisz) to w efekcie sam sobie kopiesz pod sobą dolek, na to jednak potrzeba lat żeby to zobaczyć, już podjales role Sądu wobec możliwości spędzania, sposobu, czasu matki swoich dzieci z nimi, robisz to wg. swoich wyobrazen, skad wiesz ze sa słusznie? może porozmawiaj z jakims psychologiem dziecięcym lub kuratorem, nawet tutaj otwierając jakiś watek gdzie indziej, niestety w sytuacji kiedy sa dzieci, one najbardziej cierpia kiedy (tak jak w waszym wypadku) rodzicie angazuja je do swoich rozgrywek. W takiej sytuacji jak Twoja, sam wolabym się wyprowadzić bo kobieta jest w tym wieku wazniejsza dla dziecka niż ojciec (o ile nie wprowadzala by kogos do domu). Twoja zona niby się dziecmi obecnie nie interesuje? Troche to Cie rozgrzesza jednak obaj wiemy ze jej zachowanie wynika z "zaczadzenia" i kontrukcji psychicznej. Nagle jest zla matka a przez nascie lat nic przy dzieciach nie robila? Tez była zla matka przez ponad 10 lat? I za to nie ma miec kontaktu z dziecmi, co praktycznie uniemożliwiasz bo musi być tak jak Ty chcesz (dla dziecka liczy sie kontakt a nie ocena rodzaju jakości zabawek, nawet takimi się ciesza, nie trzeba na nie przelewac swojej zlosci). Ta wybiorczosc mnie niestety przeraza i zniesmacza. Rozumiem Cie jako człowieka, każdy ma prawo do zali, ale ten kontrast, pozbycie się matki dzieci (dla dzieci), która się nimi zajmowala przez 10? lat, niestety ale wykracza poza normalne kwestie w takich sytuacjach. Rozumiem, ze chcesz ja w ten sposób ukarać. Ale nie tedy droga. Nie oznacza to ze masz bronic obrazu matki dla dzieci, ale Ty go aktywnie niszczysz ingerujesz w niego poprzez swój zal. Takim postepowaniem niszczysz siebie, ja i dzieci.

Piotr74 napisał/a:

maniek_z_maniek napisał/a:

"Niestety teraz zbieram efekty mojego podejścia do życia :-( - " wolne żarty chyba? zalujesz poprzedniego zycia zona (gdyby nie doszło do zdrady?), ale tak, to sa efekty waszego zycia, jeśli jednak ciagle angażujesz dzieci w wasze sprawy (bo to ciagle robisz) to w efekcie sam sobie kopiesz pod sobą dolek, na to jednak potrzeba lat żeby to zobaczyć, już podjales role Sądu wobec możliwości spędzania, sposobu, czasu matki swoich dzieci z nimi, robisz to wg. swoich wyobrazen, skad wiesz ze sa słusznie? może porozmawiaj z jakims psychologiem dziecięcym lub kuratorem, nawet tutaj otwierając jakiś watek gdzie indziej, niestety w sytuacji kiedy sa dzieci, one najbardziej cierpia kiedy (tak jak w waszym wypadku) rodzicie angazuja je do swoich rozgrywek. W takiej sytuacji jak Twoja, sam wolabym się wyprowadzić bo kobieta jest w tym wieku wazniejsza dla dziecka niż ojciec (o ile nie wprowadzala by kogos do domu). Twoja zona niby się dziecmi obecnie nie interesuje? Troche to Cie rozgrzesza jednak obaj wiemy ze jej zachowanie wynika z "zaczadzenia" i kontrukcji psychicznej. Nagle jest zla matka a przez nascie lat nic przy dzieciach nie robila? Tez była zla matka przez ponad 10 lat? I za to nie ma miec kontaktu z dziecmi, co praktycznie uniemożliwiasz bo musi być tak jak Ty chcesz (dla dziecka liczy sie kontakt a nie ocena rodzaju jakości zabawek, nawet takimi się ciesza, nie trzeba na nie przelewac swojej zlosci). Ta wybiorczosc mnie niestety przeraza i zniesmacza. Rozumiem Cie jako człowieka, każdy ma prawo do zali, ale ten kontrast, pozbycie się matki dzieci (dla dzieci), która się nimi zajmowala przez 10? lat, niestety ale wykracza poza normalne kwestie w takich sytuacjach. Rozumiem, ze chcesz ja w ten sposób ukarać. Ale nie tedy droga. Nie oznacza to ze masz bronic obrazu matki dla dzieci, ale Ty go aktywnie niszczysz ingerujesz w niego poprzez swój zal. Takim postepowaniem niszczysz siebie, ja i dzieci.

Ja nigdzie nie napisałem, że żałuję mojego życia z żoną tych lat które z nią spędziłem, bo tak naprawdę nie mam czego żałować. Ona dała mi mnóstwo szczęścia, wspaniałych chwil, wspomnień, a przede wszystkim dała mi dwóch wspaniałych synów. Określenia niestety użyłem w odniesieniu do mojego jej traktowania, swego rodzaju zaślepienia jej osobą, jak to ktoś napisał, zbytniego jej idealizowania. Może gdybym bardziej wyważył nasze relacje, stosunek między tym co daję a tym co dostaję, to teraz byłbym mniej rozżalony, bo w tej chwili mam świadomość, że ja się przez te 14 lat poświęcałem, stawiałem ją na pierwszym miejscu, a ona to wszystko olała, nie szanowała tego. Niestety ja już mam taką konstrukcję psychiczną, że sprawia mi radość uszczęśliwianie innych ludzi, a jak już jest to osoba którą kocham, to w ogóle jestem w siódmym niebie widząc uśmiech na jej twarzy.Dzieci wcale staram się nie angażować, poza kilkoma sytuacjami, powiedzmy to wybuchowymi, staram się z nią rozmawiać spokojnie, bez emocji, a przede wszystkim nie w obecności dzieci. Nie uważam też, że ona była złą matką, wręcz odwrotnie, uważam, że była wspaniałą, kochającą mamą. Widziałem jak traktuje dzieci, jak dba o nie, czasem nawet jej zwracałem uwagę, że nazbyt je wyręcza, że nie pozwala im na samodzielność, że jest nadopiekuńcza. Zgrzeszyłbym gdybym napisał inaczej. Ja nie chcę jej ograniczać kontaktu z dziećmi, a już na pewno nie zrobiłem tego co teraz po to, żeby ją ukarać. Zrobiłem to po to, żeby nią nieco wstrząsnąć, żeby do jej rozumu dotarł fakt, że to jak ona teraz postępuje jest złe, że mimo wszystko to dzieci powinny być dla niej zawsze na pierwszym miejscu. Nie ja, nie ten jej nowy men, tylko dzieci. Piszesz, że w tej sytuacji sam byś się wyprowadził, to ja się pytam gdzie jest Twoja odpowiedzialność, zostawiłbyś dzieci same z osobą, która świata poza kochankiem nie widzi, która nie myśli w tej chwili logicznie, która nie ma się co czarować teraz dzieci zaniedbuje, i dla Ciebie wystarczającym argumentem jest to bo to matka, bo dzieci w tym wieku potrzebują przede wszystkim matki? Owszem jest w tym trochę racji, ale pod jednym podstawowym warunkiem ,że ta matka myśli i działa racjonalnie, a moja żona niestety teraz tego nie robi. Pozdrawiam

Mysle autorze ze niezaleznie od trudnej dla Ciebie obecnej sytuacji caly czas sie zapetlasz i piszesz sprzeczne rzeczy, np. teraz napisales jednoczesnie:

"nie napisałem, że żałuję mojego życia z żoną tych lat które z nią spędziłem"

a

"tej chwili mam świadomość, że ja się przez te 14 lat poświęcałem, stawiałem ją na pierwszym miejscu, a ona to wszystko olała, nie szanowała tego"

Wg, mnie to sa opinie sprzeczne ze soba.

Bo albo ona olala, nie szanowala i zalujesz albo nie zalujesz ale wtedy zyjac z toba nie olewala, szanowala.

Chodzi mi o to, zebys oddzielil przeszlosc od terazniejszosci ale Ty wzucasz wszystko do jednego worka. Tamte lata, to ze przez 14 lat On sie tez poswiecala dla rodziny, to sie wogole dla Ciebie nie liczy.

OK. Nie bede sie tutaj juz udzielal bo wprowadzam "ferment". Dla mnie jest tu wiele niejasnosci. Oby wszystkie sprawy byly zalatwione jak nalezy.

Piotr: co z tego ? Miotasz się a czas płynie na jej korzyść. Widzisz, ze nie myśli racjonalnie a Ty masz żal o to ? Tak jest w każdym przypadku. Dzieci tez nie są przeszkodą by takie coś odstawić.
Chłopie, zbieraj dowody. Twoja sprawa jest już przesądzona. Tylko z tego co czytam Ty jeszcze masz nadzieję. Twoja ex będzie świadomie przesuwać granice, badać na ile sobie może pozwolić. Nie utrudniaj jej kontaktów z dziećmi, nie wyzywaj, nie kłoć się. I nagrywaj, możesz być pewny, że ona nagrywa. ZBIERAJ DOWODY, później nie dasz rady odtworzyć. Zapisuj co się dzieje i mniej więcej godzinę, zobaczysz jak niektóre rzeczy będą się łączyć. Ja zapisywałem dzień po dniu kilkanaście miesięcy i było warto.
Sprawdź komputer, usunięte pliki bo tam może być coś ciekawego. Nie czyść kosza w komputerze. Jeśli używała go oczywiście.
Pilnie złóż pozew rozwodowy z orzekaniem o jej winie. Masz wg. mnie doskonały argument, opuszczenie rodziny przez nią.

A ja Piotra rozumiem, te jego huśtawkę nastrojow też. Przecież ciężko mu tak uwierzyć,  że kobieta z którą żył tyle lat, matka jego dzieci to zwykła s...  , w dodatku zostawiła swoje dzieci.
Ciezko tak z dnia  dzien ot tak, przestac kochac, ot tak zapomniec.
Jednak czym bardziej ta kobieta rani jegi , a przede wszystki dzieci, tym szybciej Piotr dojrzeje do podjecia decyzji.

Piotr atakuj, zanim ona cos zrobi, teraz ciężko w to uwierzyć,  ale kto wie co jej do głowy wpadnie za jakiś czas, moze dzieci będzie chciala zabrac.
W TYM szalonym kraju prawo jest smieszne, nie zawsze respektuje prawa ojca. Uważaj wiec i jak pisza inni, zbieraj dowody, nagrywaj rozmowy, zbieraj sms. Wszystko.
Wynajmij detektywa jesli będzie to konieczne, on na pewno pozbiera garsc niepodwazalnych dowodów. 
To dobra inwestycja, szczegolnie patrzac na dobro dzieci, ktore najlepiej jesli zostana z tobą.

/..../Mój starszy syn ma od wczoraj testy kompetencyjne w gimnazjum, a kochana mamusia nawet się nie interesuje jak mu poszło, szkoda słów na jej postępowanie :-(

To ci Ty usłyszałeś na sali sądowej, ja już słyszałem w domu. Tez powiedziała, że się zrzeka dzieci i to przy starszym synu, jak jej mówiłem, że w przypadku rozwodu odwiedzi nas pewnie kurator, wtedy zacytuję ,, Po co tu kurator, ja się zrzeknę dzieci", obok niej siedział starszy syn. Oczy mi mało z orbit nie wyskoczyły jak to usłyszałem :-(

Secondo1 napisał/a:

Piotr, z Twoich poprzednich postow wyczytalam, że nie masz żadnych twardych dowodów zdrady żony, porzucenia rodziny, braku opieki nad dziećmi.
Natomiast Ty zabroniłeś zonie wstępu do domu, wyrzucileś ją jak chciała odwiedzić dzieci, wysyłałeś obraźliwe sms-y.

Jak na razie użalasz się nad sobą i robisz wszystko by żona uzyskała rozwód z Twojej winy a Twoje dzieci wychowywał jej gach.

Chcesz tego?
Jeżeli nie to zabierz się do roboty z dowodami i stań się kryształowo uprzejmy dla żony.
Inaczej polegniesz, a Tobą dzieci.

Emocje nie są dobrym doradcą, a szczegolnie w tak ważnej sprawie.

Wiesz co z dowodów to na tą chwilę mam to:
1. Filmik zgrany z monitoringu jak się obejmuje i całuje ze swoim nowym gachem.
2. Trochę smsów.
3. Zeznania jej koleżanek ewentualnie na rozprawie.
4. Zeznania mojej mamy, która opiekuje się chłopcami kiedy ja jestem w pracy, a ona powinna być w domu.
5. Ewentualna opinia ze szkoły młodszego syna, bo tylko ja go zawożę i odbieram, matki nikt tam nie widział od ponad miesiąca.

Myślę nad kupnem dyktafonu i nagraniem jej kilku rozmów ze mną, bo to pewnie byłby gwóźdź do trumny dla niej.

W żadnym smsie ode mnie do niej, nie padły obraźliwe określenia, nigdy tak do niej nie pisałem, nie obrażałem jej w smsach, wręcz odwrotnie, pisałem, że bardzo ją kocham i żeby do nas wróciła. Czasem wysłałem ostrzejszego smsa, żeby się zastanowiła co i dla kogo poświęca, ale nigdy w nich nie było słów obraźliwych dla niej.

... o pozostałych dowodach, jeszcze ich z adwokatem nie konsultowałem,

Widzisz ja sam tego nie jestem w stanie pojąć jak człowiek  może się tak szybko, tak bardzo zmenić, zatracić w sobie wszystkie wartości, które były do tej pory dla niego ważne, odwrócić się od najważniejszych osób w swoim życiu. Dlatego napisałem czy ją ratować z toksycznej miłości, bo jak dla mnie to ta miłość jej jest toksyczna, wyniszcza ją coraz bardziej i ja to widzę. Zamiast być szczęśliwą, kwitnącą , uśmiechniętą kobietą, taką jaką w sumie do tej pory była. Stała się nerwowym, zgorzkniałym, przemęczonym zaprzeczeniem samej siebie. Sama sobie gotuje ten los . Mi pozostaje tylko walczyć, ale już nie o nią, tylko o dzieci i siebie, żeby nie pociągnęła nas za sobą na dno, na którym się zapewne prędzej czy później znajdzie Szkoda mi jej, bo ja ją jednak ciągle kocham, nie życzę jej źle i serce mnie boli jak na to wszystko patrzę Kurcze w sobotę walentynki, już czuję jakiego doła będę miał

Piotr74 napisał/a:

renesans napisał/a:

Piotrze tak czytam ten wątek i tak sobie myślę, ze skrajności w skrajność idą Twe wypowiedzi.
Tyle tu mowy o tej której nie ma, tyle ocen i rad.

Dla mnie dziwnym jest że dotąd wzorowa żona i matka tak nagle odnalazła się tam gdzie nigdy nie chciała być...
Jaka jest prawda nigdy się nie dowiemy.
Rozumiem Twój ból, strach, niepewność co do dalszej przyszłości.
Już nie zaprzeczasz, że dalej tak się nie da. Obudziłeś się a koszmar okazał się realnym dniem.

Widzisz ja sam tego nie jestem w stanie pojąć jak człowiek  może się tak szybko, tak bardzo zmenić, zatracić w sobie wszystkie wartości, które były do tej pory dla niego ważne, odwrócić się od najważniejszych osób w swoim życiu. Dlatego napisałem czy ją ratować z toksycznej miłości, bo jak dla mnie to ta miłość jej jest toksyczna, wyniszcza ją coraz bardziej i ja to widzę. Zamiast być szczęśliwą, kwitnącą , uśmiechniętą kobietą, taką jaką w sumie do tej pory była. Stała się nerwowym, zgorzkniałym, przemęczonym zaprzeczeniem samej siebie. Sama sobie gotuje ten los . Mi pozostaje tylko walczyć, ale już nie o nią, tylko o dzieci i siebie, żeby nie pociągnęła nas za sobą na dno, na którym się zapewne prędzej czy później znajdzie Szkoda mi jej, bo ja ją jednak ciągle kocham, nie życzę jej źle i serce mnie boli jak na to wszystko patrzę Kurcze w sobotę walentynki, już czuję jakiego doła będę miał

Piotrze...walentynki to weekend który możesz fajnie spędzić z dziećmi. Wypełnij ten czas dobrą energią.