Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Ela, rozumiem, dlatego nie chcę się wdawać w polemiki z żonami, a tym bardziej zostawionymi z dziećmi. No nie. Może znów wykroczę poza wątek i odniosę personalnie ..do wpisy Summerki, że i ja i Piotr mieliśmy docelowych adresatów, nie wiem jakich miał Piotr, na pewno w domyśle swoją małżonkę i jej exa, choć temu zaprzecza, ale ja nie. Na pewno jednak nie były to porzucone żony z dziećmi. Bo doskonale rozumiałam, że mój „ból” po straconej „miłości” ma się nijak do tego co kobiety przechodzą zostając same z dziećmi. Inna rzecz, że ja na matkę polkę się nie nadaję, nie chcę małżeństwa. I chyba nie dlatego, że romans mi ten obraz wypaczył, ale ja się po prostu do tego nie nadaję. Nie wyobrażam żyć w domu z dziećmi i by to było moje życie, a co gorsza na czyimś garnuszku. A mąż powiedzmy sobie szczerze to osoba obca, w przeciwieństwie do dzieci. Ja wiem, że się kochają, przysięgają itd. ale dalej to obca osoba. Ja wychodzę z założenia, że chcemy być razem to jesteśmy. Żadna szopka przed ludźmi, rodziną w postaci przysięgi nie jest potrzebna. Ja bym się na nią nie zdobyła. Nie dlatego, że nie kocham, tylko wiem, jaki to absurd.
I czasem naprawdę ręce opadają, jak czytałam historie kobiet, matek, mężatek, co wyszły za mąż młodo nie pracując.. i na wychowaniu dzieci skupiając a potem lament że mąż chce opuścić i nie mają za co żyć. Może ja żyję w innym świecie, ale jak kobieta niepracująca  decyduje na dziecko kiedy mąż zarabia 2 czy 2,5 tys. .. jak się rozpada ma pretensje że nie ma za co żyć i dziecko? Decyzja o dziecku jest obopólna. Nie ma ono tylko łączyć, ale też trzeba go wychować i mieć za co. Ja sama zarabiam sporo więcej (i nie że chwalę), ale nie wiem czy zdecydowałabym się na dziecko bo wiem jaka to odpowiedzialność. Sama się wychowałam w wielodzietnej rodzinie. Mam n siostrzeńców i bratanic (i na odwrót). Spłodzić dzieci nie jest trudno, kwestia wychowania i zapewnienia im bytu. A ja wiem, że dłużej niż rok nie zostałabym w domu z dzieckiem. To na pewno. Nawet jakby mój facet zarabiał miliony.
Inna rzecz, że po tym co miałam w domu szalenie sobie cenię niezależność, że nie muszę się podporządkowywać, kogoś obawiać itd. W moim wątku mi zarzucono, że się ‘pochwaliłam’ zaręczynami.. ale one dla mnie niewiele znaczą pod tym tradycyjnym względem, bo ja nie zamierzam brać ślubu. Bo on byłby dla kogoś nie dla mnie. Ja takiej potrzeby nie mam choć Estem już 30+

przykro to czytać , przykro bo doskonale znam ten smak chwilowej radości bo wydaje Ci sie Piotr tak jak mi kiedyś , ze wróciła i wszystko moze byc tak jak by nic sie nie stało. Ta chwila ,czekałes na nią tak dlugo ,ze jest ok ,czas zrobił swoje , tesknota itd . bedzie super. No i mi tez sie kiedys tak wydawało , dalbym sie pochlastac za ta chwile - co ja mowie dałem i oddałem wszystko dosłownie i w przenośni i co co dzis z tego mam ? Ano nic , wstyd mi przed samym soba ze jestem takim naiwniakiem , wstyd mi ze nie słuchałem rad tak jak ty teraz bo ta chwila szczescia nie trwała długo , szybko wróciła proza życia szybko i nawet czas spedzony osobno nic tu nie naprawil. Dzis jestem sam i nie mam do kogo geby otworzyć , chciałem tu nawet cos o sobie napisac , ale jest mi poprostu wstyd , bo zrobiłem to samo co TY teraz. Nie wykopałem jej za drzwi bo miałem sentyment bo wierzyłem ze bedzie dobrze ....wróciła podbudowała swoje ego , zniszczyła wszytsko co nie udało sie za pierwszym razem.

Roxann byc moze zakladajac nasze watki kierowalismy sie tymi samymi motywami. Mi tak jak Tobie rozmowa z uzytkownikami dala bardzo wiele, szczegolnie w poczatkowym okresie, kiedy opisywalem tu doslownie wszystko. To z tamtego okresu jest post, kiedy przezywalem, ze ja jestem w telefonie zapisany Pitek a lovelas kochanie. Smieje sie teraz jak sobie to przypomnialem. Wtedy tragedia, a dzis komedia. Co za roznica, jak jestemy zapisani w telefonach naszych partnerow, przeciez to bzdura jakas, bo liczy sie to jak nas traktuja. Zawsze bylem dla niej Pitkiem, i bylo dla mnie to naturalne, a tu wielka tragedia, bo nie kochanie. Co to by zmienilo, gdybym byl kochaniem, przeciez i tak by zrobila, to co zrobila. Jedni sa Pitkami, inni misiami, jeszcze inni kochaniami. Nic to nie zmienia.
Piniewaz tez odnioslas wrazenie, ze ja pisalem pod konkretnego odbiorce. Nigdy tego nie robilem pod zone, tym bardziej jej kochanka. Owszem zdazylo sie kilka postow, ktore byly skierowane do konkretnej osoby, ale nie byla nia moja zona.
A, ze nie chce sie rozpisywac na temat osoby trzeciej, wynika po pierwsze z szacunku do niej, a po drugie, ze slowa kiedys danego.
I jeszcze jedno, styl w jakim pisze, jest dla mnie naturalny, ja po prostu juz taki jestem.

Przykro mi, ze spotkalo Cie cos takiego. Byc moze, ze mojej zonie znow za jakis czas cos odwali, nie mam gwarancji, ze tak nie bedzie. Ale widzisz ja wychodze z zalozenia, ze skoro raz jej sie nie udalo mnie zniszczyc, to za drugim razem bedzie tak samo. Tyle tylko, ze jesli by sie cos takiego zdazylo, to ja nie bede mial juz zadnych sentymentow.

Masz racje., ale ja nie napisalem, ze ona ma mi udowodnic, ze jest warta mojego przebaczenia, tylko, ze ma mi udowodnic, ze dobrze zrobilem zawieszajac postepowanie. Z przebaczeniem to nie ma nic wspolnego.
Ludzie prubuja ratowac zwiazki a jednoczesnie caly czas rozdrapuja stare rany.
Chodzilo mi o to, ze jezeli oboje postanowilismy dac sobie czas, to oboje mamy sobie wzajemnie cos do udowodnienia. Ja to, ze bede potrafil zyc z nia normalnie, bez wyciagania wilka z szafy w chwikach kryzysu, a ona to, abym poczul, ze nie zrobilem bledu.Moglbym przyjac postawe roszczeniowa, i uznac, ze teraz to ona ma robic wszystko, zeby mi udowodnic, ze jest nadal warta mojego czasu i zainteresowania. Ale wtedy moglbym sobie od razu darowac, bo ile ktos moze wytrzymac takie cos. Herosi zyli tylko w mitach.

Bylo ich pare, nie zaprzeczam. Tylko zauwaz, ze one wszystkie dotyczyly tej konkretnej sytuacji, i tego konkretnego romansu.
Przypomnij sobie rowniez sytuacje kiedy ona wrocila do domu od kochanka, moja reakcje na to i pewnosc siebie, ze teraz to juz na pewno wszystkoi bedzie dobrze.
Dzis tej pewnosci nie mam, dzis nie bronie jej, nie obwiniam bogu ducha winnego kochanka, ktory zwyczajnie zrobil to na co ona mu sama pozwolila.
Ktos napisal, ze udowodnilem jej, ze potrafie postawic na swoim. Bo tak jest faktycznie.
Albo wyciagnie z tego wnioski, albo nie.
Jesli nie, to trudno, Rozpaczal nie bede, nie bedzie Ratowac zone z toksycznej milosci, czy sobie odpuscic II.

Ale ja o tym pisalem w mojej poprzedniej odpowiedzi do Ciebie. Ze przeszlosc stracila swoja moc, przede wszystkim poprzez czas ktory juz uplynal.
Co do szacunku, nigdy go do tej kobiety nie stracilem tak do konca, bo jest matka moich synow, jest czlowiekiem. Owszem stracilem, jako do zony.

Piotr tj twoje życie , w pewnym sensie rozumie i obmyślam sie co teraz czujesz , co chciałeś osiągnąć i na co czekałeś . Nie jestem tylko w stanie zrozumieć jak świadomie i wiedząc co miało miejsce chcesz to ciągnąć dalej - bo ja świadomości nie miałem , nie złapałem nikogo za rękę . A lebwidocznie każdy ma inny próg dostania po mordzie , dopóki nie stwierdzi ze nie ma sensu i czego naprawiać. Jedyne podobieństwo ze u mnie tez trwało to około dwóch lat . Widocznie ty musisz oberwać jeszcze bardziej , zeby to stwierdzić . Nie ma sie co dalej rozwodzić nad tym , żyj , działaj , naprawiaj

Znam z otoczenia przypadek, kiedy to  po burzliwym romansie , wspólnym zamieszkaniu trwającym 3 lata, doszło do rozstania kochanków- równie burzliwego ( znienawidzili się). Skruszony mąż powrócił do małżonki, skruszona żona chciała powrócić do męża, ale bez powodzenia bo był już  na innym etapie życia. Wszystko wróciło do normy, kochankowie oprzytomnieli. Po półtora roku, przypadkiem ( jakaś sprawa kryminalna z udziałem kochanka) -okazało się, że romans został reaktywowany, tylko w głębokim podziemiu.  Spotkania w innej miejscowości, duża ostrożność. Szok dla wszystkich. Prawda jest taka, że tych dwoje zdrajców rozumie się jak łyse konie i przed sobą nie muszą niczego udawać, znają swoje prawdziwe oblicza, w chory sposób akceptują je. To takie bagno z którego trudno się wydostać. W tym przypadku jedynym wygranym okazał się mąż, który nie chciał powrotu wiarołomnej. Żona kochanka  zdruzgotana, tym bardziej, że sprawa stała się publiczna. Ja bym się bała reaktywacji romansu kiedy już kurz opadnie.

Po prostu Piotr musi być jeszcze  lepszym mężem- jeszcze bardziej wyrozumiałym, nie wypominać, nie poruszać tematów, które mogły by urazić żonę, nie używać w żadnym razie argumentu odwieszenia ( bo jeszcze to żona je odwiesi jeśli się zdenerwuje) - no zmienić coś w swoim postępowaniu względem żony.

Straciles do niej szacunek jako do zony...dlatego zawiesiles postepowanie rozwodowe by ta zona nadal pozostala. Aha... no bardzo logiczne. A zrobiles to...bo dzieci chca zeby mama i tata byli razem. Szkoda tylko ze nie pomyslales ze dzieci sa...dziecmi. A jesli chcialyby sobie wyskoczyc z balkonu albo zebys kupil im zywego konia do malego mieszkanka to tez bys to zrobil? Bo jak dla mnie rozumny ojciec naklada odpowiedni filtr na "chcenie" dzieci i ma swiadomosc ze to czego na dany moment chca niekoniecznie jest tym co jest dla nich najlepsze w perspektywie ogolnej. Dla mnie zycie z rodzicami ktorzy sie nie kochaja i nie szanuja ale poswiecaja sie na oltarzu zle pojetego dobra rodziny na zdrowie im nie wyjdzie. Pomijam juz fakt ze przekazesz im tym wzorzec zachowania faceta ktory nie powinien miec szacunku do samego siebie tylko robic zawsze dobra mine do zlej gry nawet gdy jego uczucia zostaly totalnie zmiazdzone i olane. Az mi zal synow ze na takich ludzi chcesz ich wychowac. Zostaje sie tylko modlic by nie trafili w przyszlosci na takie larwy jak Twoja zona..bo biedni beda oj biedni.

Ela, wciąż mi się wydaje, że dla ciebie miłość to tylko aspekt emocjonalny i nie bierzesz pod uwagę szacunku, czy też zaufania, ciepła i wzajemnej życzliwości, poczucia, że druga osoba jest jak opoka, na której moźna się wesprzeć EMOCJONALNIE w trudnych chwilach.
Z drugiej strony Piotrowi wcale na takim związku nie zależy. Dla niego ważna jest rodzina jako matka+ojciec+dzieci. On nie oczekuje od żony porozumienia intelektualno-duchowego, wystarczy, żeby nie puszczała się już więcej i będzie git.
Piotr to zupełnie inna liga niż TY

Walt, no nie wiem, czy tak jest wszystko uszło jej na sucho. To, że znowu trafiła do męża po kilkukrotnych próbach ucieczki (pamiętajcie, że to nie był jej pierwszy raz i pierwszy romans), to już chyba samo w sobie może być karą. Jasne, że z boku może to tak wyglądać, bo nie straciła dachu nad głową i dzieci, ale przecież były powody, dla których wikłałą się juź od dawna w boczne relacje. Coś jej w związku z Piotrem doskwierało skoro podjęła kilkukrotne próby wyjścia z niego. Myślę, że gdyby kochanek nie był po prostu starym, niezaradny dziadem z bogatą przeszłością i zamiłowaniem do łatwych kobiet, ale ogarniętym facetem, to by teraz Piotr nie miał kogo pod dach przyjmować. Ale prawda też jest taka, że ogarnięty facet w dłuższej perspektywie nie poleci na puszczalską żonę innego faceta, któremu przyprawia ona rogi. Może trochę ją podupczyć i zostawić staremu, ale na poważniejszy związek raczej nie ma co liczyć. Reasumując, nie sądzę, źeby żonie Piotra się nagle Piotr spodobał jako mężczyzna i partner, raczej jest on z braku laku, a że ona też nie specjalnie moźe liczyć na poważne zainteresowanie kogoś, kto ma wobec kobiety jakieś wymagania oprócz sprawnego układania się w pozycji horyzontalnej, to związek Piotra i żony ma spore szanse na przetrwanie. Może nawet pojawią się kolejne próby odejścia, ale sytuacja zawsze wróci do punktu wyjścia. Zmiana mogłaby nastąpić wówczas, gdyby któreś  z nich obudziło się i przejrzało na oczy. Ale spokojnie, nie zanosi się na to
Finalnie Piotr ma to, czego potrzebuje, czyli FIGURĘ żony przy boku, a ona ma za swoje, bo dalej z tym samym beznadziejnym facetem będzie wiodła ten sam, beznadziejnie nudny żywot

Piotrek opamiętaj sie. W ogóle to jak ty możesz iść z nia do łóżka po tym wszystkim ? Nie mogę tego pojąć , masakra , nie ma takiej siły by sie przemoc nie ma ! Co innego jak byś nie wiedział ze cie zdradza ok , ale ty wiesz !

Wiesz tak jest z ludźmi, że oni patrząc na swoje uprzedzenia na siłę uwielbiają przepychać swoje racje . Życie jest tak nieprzewidywalne, że wymyślać można nieskończenie wiele sytuacji. Komuś tak się przytrafiło musi oznaczać, iż sytuacja powtórzy się komuś innemu? Wcale nie, ale lepiej tak twierdzić, bo w grupie raźniej? Gorzej jak ktoś nieogarnięty zaczyna wierzyć innym, zamiast pomyśleć. Radziłabym podejść do tego z ogromnym dystansem - chociaż to trudne.

Wiadomo, że wszyscy nie zyjemy pod szablon i to co przytrafi sie komus nie musi i nam. Tylko ze w tej konkretnej sytuacji juz była akcja gdy Piotr przyjal skruszona małzonkę a ona ...odnowila romans z kochasiem. Nalezy wiec sie spodziewac powtorki z rozrywki i dramatu, no chyba ze tym razem zonka bedzie sie lepiej kamuflowac albo znalezienie nowego absztyfikanta nie bedzie juz takie proste. A tłumaczenie Piotra jest... bez sensu. Juz by lepiej powiedzial no moze jestem glupi ale tak wierze w happy ending tej historii. Wyszedlby na naiwniaka ale przynajmniej szczerego. A on...to co pisze kupy sie za przeproszeniem nie trzyma. Zaluje ze przedluzal decyzje o rozwodzie i w zwiazku z tym...przedluza ja jeszcze o kolejny rok. A skoro mozna o rok to czemu nie dluzej? Idac dalej tym tokiem rozumowania mozna  dojsc do etapu ze wogole juz sie nie bedzie oplacalo rozwodzic bo po co na stare lata sobie robic problem splacaniem sie, alimentami, przeprowadzkami. Juz lepiej siedziec w tym co jest i mieszkac jak wspollokatorzy na stancji modlac sie tylko by zona w razie romansow byla chociaz na tyle dyskretna by od smiechu sasiadow uszy nie puchly.

No coz, uwielbiam komentarze tego typu, ktore nic nie wnosza a sa pisane tylko po to, aby napisac cokolwiek.
Wiesz jesli mi szkoda strzepic klawiature na pisanie, to po prostu tego nie robie. A nie najpierw pisze, ze szkoda czasu na pisanie, a potem jednak pisze i to jeszcze bez wiekszego sensu.

Tylko wiesz u niektórych czuję, że szczególnie mają misję w wmawianiu pewnych rzeczy innym. Zgadzam się, że porady osób, które przeszły przez podobny temat maja na celu pomóc. Jednakże takie osoby poznaje się po wyważonych komentarzach skierowanych do poczynań autora. Rozwód to bardzo delikatna sprawa. Wiele osób już 'po' i które zmieniły się po tych przeżyciach stawia tezy adekwatne do ich położenia, a nie osoby chcącej pomocy.
Inaczej powinno się pomagać przed rozwodem (szczególnie, gdy ktoś podjął się naprawy związku), w czasie rozwodu i po wszystkim. A niestety tutaj (i w innych wątkach) ludzie od tak mając w poważaniu czego chce autor (dokładnie w jakim celu przybył) pisali co ma zrobić, na co ma się przygotować. Nie widzicie w takim postępowaniu efektu Rosenthala?

Zapytam krótko, gdyż możliwe, że mi ta informacja umknęła: czy przeczytałaś cały watek ? Tak ponad tym dodam, że zanim założył swój wątek Piotr wstępnie opisywał swoją sprawę w czyimś wątku, "porzucony razem z dziećmi" - http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=70533&p=5

Summerko, jak juz cos piszesz, to prosze sprawdz najpierw, a nie robisz zamet i wode z muzgu ludziom. Ten drugi watek o ex, byl zalozony juz po zdradzie zony, a nie przed, o ile nawet dobrze pamietam, ona wtedy nawet mieszkala z kochankiem. Wiec prosze nie przeinaczaj faktow, bo masz do tego niestety tendencje.

Piotrze

Podjąłeś decyzję i trzymam kciuki aby Wam się udało.
Mam tylko takie przemyślenia, że to co teraz robisz dalej stoi na głowie i nie trzyma się kupy.
Jeśli zawiesiłeś rozwód i dajesz Wam szanse, to jak sobie to wyobrażasz? Nie sypiasz z nią, ciągniesz wątek, w którym non stop opisujesz swoje motywacje dlaczego się z nią nie rozwiodłeś ( i na pewno nie jest to miłość do niej, tylko troska o dzieci ), nie masz emocji, które determinują odbudowę związku, więc czego się spodziewasz?

Jeśli Twoja postawa się nie zmieni, to żona i tak od ciebie odejdzie, bo żadna kobieta przy zdrowych zmysłach nie wytrzyma tego co jej teraz serwujesz!
Ratowanie małżeństwa ma sens kiedy jest uczucie i kiedy obie strony postanowią odbudować związek..
Do tego potrzebne jest wybaczenie i odpuszczenie win zdrajcy..

Pisząc ten wątek masz pełną świadomość, ze Twoja żona go czyta i teksty typu
" Dlatego zaluje, ze to tak dlugo trwalo. Natomiast teraz, skoro i tak juz przez ten czas te trzy elementy sa juz nie aktualne, to co mi szkodzi poczekac jeszcze rok. Nic nie ryzykuuje, oprocz czasu.
Moze nie bedzie szczesliwego zakonczenia, bo jedno z nas wroci do innej relacji, a moze jednak nie jest nam pisane rozstanie.
Jak bedzie to sie okaze, na pewno nie jestem tak naiwny, zeby slepo wierzyc w jej cudowna przemiane, jak przy pierwezym jej powrocie, ktorym wspomniałaś"

są pewnym straszakiem. Mówisz jej między wierszami - masz rok na to, aby udowodnić, że ...
Że Piotrze co.. Na co ma rok Twoja żona? To jakaś kara, bo inaczej to jej pokażesz? Co jej pokażesz - odejdziesz od niej?

Piotrze, jeśli podjąłeś decyzje o tym, że próbujesz to idź do psychologa i porozmawiaj z nim jak to zrobić, aby tego nie spieprzyć.
Bo fakt wypisywania tu takich pseudo pogróżek, odsunięcia jej od czułości i seksu, dobrze nie wróży Waszemu związkowi..

Mądre słowa Takato. I niech Ci nie przyjdzie do głowy Piotrze ciągnąć do tego terapeuty żony, bo to tylko utrudni sprawę. Chodzi o Ciebie i o to, byś sam siebie lepiej zrozumiał. Od siebie musisz zacząć.

Na moje oko to sprawy mają się tak, że Piotr za swoją misję życiową uznał udowodnienie niewiernej, która go zdradziła i zostawiła,
że "jeszcze tego pożałujesz i sama na kolanach do mnie przyjdziesz, zobaczysz" po czym uruchomił cały dostępny arsenał środków,
żeby tak się stało, co też ostatecznie jemu się udało, ale zamiast chełpić się zwycięstwem woli dalej odgrywać swoją rolę i stwarzać pozory,
że w gruncie rzeczy to on ma to wszystko gdzieś, a nie rozwiódł się tylko i wyłącznie przez wzgląd na dobre samopoczucie swoich dzieci.
Koniec i kropka. Dalej już cała reszta, to jest dorabianie na szybkiego jakichś koślawych teorii do bieżącego rozwoju wypadków.
Odpowiedź na pytanie dlaczego i po co to wszystko jest bardzo prosta - on ją ciągle kocha i jestem niemal na sto procent pewien,
że przyjąłby ją z powrotem nawet w szóstym miesiącu ciąży z fagasem. Mogę się o to założyć. Kochający mąż zrobi i wybaczy wszystko.
No ale oczywiście cały czas czuje na karku oddech żony, która "być może" cały czas śledzi jego poczynania na tym i może innym forum,
więc naturalnym w tej sytuacji jest, że pewnych rzeczy nie można pisać wprost, a innych najlepiej nie pisać wcale. Tak ja to widzę.

Rany, no jak grochem o sciane. Zona nie czytala, nie czyta i watpie aby kiedykolwiek przeczytala, to co jest tu napisane. I od razu dodam, ze tylko na tym forum opisana jest ta historia, bo juz nastepna supersensacja sie szykuje, ze ja pisalem jeszcze gdzies. Tak trudno to zrozumiec? Nie jest fanka czytania czegokolwiek, nie udziela sie na zadnych forach, a jak juz cos czyta, to ewentualnie jakies kobiece porady co do pielegnacji wlosow, paznokci itp. Itd.
Masz racje, mialem jej do udowodnienia na poczatku pare rzeczy. To chyba normalne, bo wiekszosc zdradzonych osob to robi.
Ale na pewno nie zalezalo mi na jej powrocie na kolanach i ze strachu.
Jesliby zaszla w ciaze z kochankiem, to nie byloby powrotu, absolutnie. Dla mnie temat bylby zamkniety definitywnie. Ja mam wlasne dzieci do wychowania, cudze mi nie sa potrzebne do szczescia.

parafrazując Ciebie: Rany, no jak grochem o ścianę. Żona Twoja czytała, czyta i będzie śledziła na bieżąco.
Jeśli chcesz w to wierzyć co napisałeś, to wierz, ale proszę przestań, z drugiej strony miałem Cię za bardziej rozgarnietego, czyżby to kolejna Twoja gra pod żonę by przeczytała jak ogromnie jej ufasz gdyż ciężko mi pojąć byś był aż tak naiwny .... nie wiem czemu zaczynam odczuwać zażenowanie. Podobnie pisałem Ci dwa lata temu, gdy po kolejnej ich kłótnie wziąłeś jej skruchę za dobrą monetę i w ramach wędrówki ludów wpuściłeś ją ponownie do swojego życia. Jak teraz zapierałeś się ... pisaliśmy, ze zmarnujesz lata, piszemy i dziś, a Ty znów, że deszcz pada tzn. nie czyta, a jakże

który to już temat byłby zamknięty DEFINITYWNIE ?
Kolego, Ty byś wtedy wbił do głowy i zapewne byś w to uwierzył, ze np jest wiatropylna, że to Twoje dziecko itp.
Żal patrzeć na degradację faceta

Bullet, mi na prawde jest wszystko jedno, czy ona czyta, czy nie czyta. Nigdy sie tym specjalnie nie przejmowalem i nie robilem z tego tajemnicy. Jedyne co mnie wkurza, to to, ze ja bedac na miejscu, majac wiedze jaka mam i znajac ja jednak troche lepiej niz uzytkownicy, okazuje sie, ze wiem mniej niz oni. Napisze to jeszcze raz, gdyby znala temat watku, to jak 100% innych ludzi wykorzystala by ta wiedze w sadzie przeciwko mnie, wtedy kiedy jeszcze tego rozwodu chciala. Po co sie trudzila zdobywaniem moich smsow z zablokowanego telefonu, skoro mogla wejsc na publiczne forum i sobie pokopiowac wszystko co chce? Jesli by tu zagladala, to jak myslisz, bylaby na tyle odporna, zeby chociaz raz nie nawiazac w rozmowie do tego co ja tu, czy ktos inny napisal. Ja bym tak nie potrafil, mysle, ze Ty tez nie.
Dla mnie osobiscie to czy czyta, czy nie ma znaczenie zerowe, ale Ty i pare innych osob, wysowacie z tego jasny wniosek, ze moj sposob pisania jest skierowany pod nia. Nie jest i nigdy nie byl.
Jesli Ci teraz napisze, ze sytuacja jest inna, niz dwa lata temu, to tez nie uwierzysz, bo przeciez schemat musi dzialac. A sytuacja jest inna, bo wtedy ja faktycznie slepo wierzylem, ze jak wrocila to wszystko sie ulozy, a teraz tak nie jest. Z jednego prostego powodu, bo ja nie uwolnilem sie od zaangazowania emocjonalnego w inna kobiete. Rozumiesz to?  I mnie to grzeje, czy ona to przeczyta, czy nie przeczyta, bo wie o tym bezpisrednio ode mnie.
Zawiesilem sprawe miedzy innymi dlatego, zeby dac sobie i jej czas na to, zebysmy oboje sprubowali zbudowac cos na nowo, ale nie ma pewnosci czy cos z tego bedzie.
I nie ma tu zadnego szantazu i straszenia jej z mojej strony, ze jak czegos nie zrobi, to ja od niej odejde. Nie. Ona ma po prostu byc soba, bez udawania, bez robienia czegos na sile.
Ja doskonale wiem, ze jej uczucia nagle nie odzyly, i czort wie, czy kiedykolwiek wroca. Ale ona gdyby tu byla, i mogla cos takiego napisac, to zapewne napisalaby to samo o mnie.
Dla mnie temat jej czytelnictwa jest zamkniety, nie bede wiecej juz przekonywal nikogo do niczego.

http://i.amz.mshcdn.com/3-OLKiXGVVyXPqM … .3a112.gif

Nawet troche podobna

Piotr jesli nawet prawda jest to co piszesz, ze oboje dajecie sobie szanse raczej juz z rozsadku, wygody i niecheci do rozwalania czegos biorac pod uwage ze te negatywne emocje i fakty jakby juz wyblakly a nie z racji tego ze wciaz bardzo kochasz zone i masz nadzieje ze Wam sie uda to wybacz...ale jestes serio glupi i to wytlumaczenie jest jeszcze gorsze niz te pozostale. A dlaczego? Bo uskuteczniasz od nowa caaly ten taniec chocholi co przed slubem. Tam podobnie rozsadek (ciaza) a nie  100% przekonanie do tej kobiety pchnelo Cie do slubu z nia i podobnie jak wtedy byles w emocjonalnym rozdarciu bo w glowie byla exowa tak i teraz sam piszesz ze masz nadal niewygaszone emocje wzgledem kobiety z ktora probowales cos tworzyc w trakcie separacji z zoneczka. Jak myslisz czy robiac 2 razy dokladnie to samo masz szanse osiagnac inny/ lepszy wynik? Bo dla mnie to glupota totalna i zerowa umiejetnosc wyciagania wnioskow i uczenia sie na bledach.

Ja wierzę, że tego wątku nie czyta żona Piotra - ona jest zbyt durną babą, no sorry.
Ale, jak większość, uważam, że jego posty mają konkretnego adresata i jest nim KOCHANKA Piotra. Zwróćcie uwagę jak gwałtownie zareagował na treści jej dotyczące oraz informacji o seksie z żoną, które mogłyby kochankę dotknąć i zniechęcić do niego. Piotr sobie zrobił z kochanki awaryjne wyjście i komunikuje się z nią za pośrednictwem forum, trzymając ją na emocjonalnej smyczy.
Piotr to zwyczajnie dwulicowy facecik. Niby odbudowuje związek z żoną, niby poświęca się dla rodziny, a tak naprawdę kombinuje na wielu frontach, trochę oficjalnie z żoną, na wszelki wypadek z kochanką za pośrednictwem forum. Dla mnie ten facet to głęboko zaburzony człowiek, pokiereszowany najpierw przez matkę, potem przez jedyną kobietę, której zaufał. Nie podniósł się po tym. Drepcze w kółko. Nie potrafi wybrać, bo każdy wybór może mieć fatalne skutki, więc wybrał stan zawieszenia, który trwa już latami.

Cześć Piotr Miło, że się odezwałeś.
Zatem piwko dało ci wystarczająco odwagi, żeby odnieść się po paru miesiącach do mojego postu. Hm...ciekawe...

Masz rację, Piotr pisząc, że czasami się mylę, nadinterpretuję lub popełniam inne błędy. Kto jest bez winy, niechaj pierwszy rzuci kamieniem. Mylić się rzeczą ludzką jest

Piszesz, że w twoim słowniku nie istnieje słowo "kochanka". Nigdy tak nie myślałeś zatem o kobiecie, która weszła w związek z tobą, mimo że byłeś i jesteś zresztą nadal formalnie związany z inną kobietą. Dla mnie taka kobieta to kochanka. Choć równie dobre w opisanej przez ciebie sytuacji byłoby także takie określenia jak: cichodajka, zapchajdziura, czasoumilacz. Zresztą nieważne. Może czas już przestać zawracać sobie nią głowę, skoro postanowiłeś odbudować relację z żoną, po tym jak nie wyszło twojej ślubnej z kochankiem? Czy dla mężczyzny, który związał się z mężatką poprawnie używam określenia "kochanek"? Dlaczego wciąż ciebie to gryzie i uruchamia myśli po alkoholu?
Może dlatego, że nie czujesz się wobec kochanki/cichodajki/zapchajdziury/czasoumilacza w porządku, bo wykorzystałeś ją, aby np. podnieść sobie samoocenę?
Już ci pisałam, ale powtórzę, że twoje poczucie winy w tym przypadku jest nieco nad wyraz, gdyż kobieta, która wchodzi w związek z facetem, który właśnie został zdradzony i jest pokiereszowany emocjonalnie oraz potrzebuje dowartościowania, sama musi być bardzo wyrachowaną osobą. Co prawda takie zachowanie może świadczyć także o jej poważnych deficytach emocjonalnych, np. potrzebie szukania opiekuna zamiast partnera itp. Ale w tym drugim przypadku wasz układzik też był skazany na niepowodzenie, bo w przypadku dwóch poranionych emocjonalnie osób najpierw każda powinna uleczyć swoje rany zanim stworzą coś wspólnie. Nie mówiąc już o tym, że dobrze byłoby zakończyć także swoje dotychczasowe związki zanim wejdzie się w kolejny.
Zatem Piotr przestań sobie wyrzucać winy, ale zacznij żyć tu i teraz.
Powodzonka.

Cześć Piotrek,
tak sobie myślę o tym co jest tu pisane na Twoim wątku i nasuwa mi się kilka pytań:

Dlaczego Twoja decyzja o pozostaniu z żoną jest tak bardzo negowana? Przecież w innych wątkach jest odwrotnie, piszą że z powodu zdrady nie warto przekreślać małżeństwa, jeśli było w nim w miarę dobrze. A ja pamiętam, że pisałeś że Twoja żona do momentu zdrady była dobrą żoną i matką.

Dlaczego Ty jesteś tak bardzo krytykowany, skoro dawanie szansy po zdradzie to niemal norma, nawet nie przypominam sobie historii, w której ktoś by nie dał takiej szansy. Ja tego osobiście nie rozumiem, ale skoro to tak powszechna reakcja to może to jest do czegoś potrzebne, może pozwala zmniejszyć ból, albo przygotowuje do ostatecznego rozstania. Ja nie wiem, ale nie widzę powodu dla którego i Ty nie miałbyś z tego skorzystać, skoro czujesz taka potrzebę.

Dlaczego gdybyś o tej zdradzie dowiedział się powiedzmy za 15 lat to miałbyś prawo wybaczyć a jak teraz to nie. Czyżby zdrada ulegała przedawnieniu?

Dlaczego mówią innym, że ze zdrady to można nawet i wielkie jakieś dobro wynieść, nie wiem coś uszlachetnić na przykład. Ja w to osobiście nie wierzę, ale przecież Ty masz prawo, jeśli chcesz.

Innym zdradzaczom każą nie przyznawać się, nic nie mówić żonie czy mężowi tylko sobie po prostu tak żyć jakby się nic nie stało, a przecież się stało, czy więc gdybyś o zdradzie żony nie wiedział, to już by znaczyło że wszystko jest OK.

Dlaczego innym zdradzaczom wolno wybaczyć, a Twojej żonie nie? Nikt Jej tak naprawdę nie zna, tylko z twoich opisów, które na pewno obiektywne być nie mogą. Ty znasz prawdę wiesz, że nie byłeś do końca wobec Niej w porządku, nie mówię przez to, że miała prawo zdradzić. Absolutnie nie miała, ale ma prawo żałować, ma prawo przeprosić, a Ty masz prawo wybaczyć jeśli tego właśnie chcesz.

Co jest lepsze dla dzieci, czy rozejście się rodziców czy próba odbudowy rodziny? Kto poza Tobą ma prawo o tym zdecydować i wziąć odpowiedzialność za tę decyzję?

Swego stanowiska wobec zdrady nie zmieniam, jest ona podła i okrutna, jest jedną z największych krzywd jakie można wyrządzić osobie najbliższej, osobie za którą wzięło się odpowiedzialność. Generalnie zdradzacze, którzy prowadzą podwójne życie są dla mnie obrzydliwi. Oczywiście to jest moje osobiste zdanie.

Lubię sobie od czasu do czasu porozmyślać i popisać w znajomych wątkach. Cieszę się że mam u Ciebie taką możliwość.

Czyli postanowiłeś postąpić dokładnie tak jak twoja mama. Widzisz analogię? Ona też trwała przy mężu przemocowcu dla dobra dzieci. Chociaż, jak pisałeś wcześniej, sam wolałbyś, aby matka nie poświęcała się dla ciebie. Ona wiedziała lepiej. Ty też wiesz lepiej, co jest dobre dla twoich symów niż oni sami. Gwarantuję ci, że oni też się zwiążą w przyszłości z kimś, kto nie będzie ich kochał i szanował, ale będą trwać w toksycznym układzie, bo tak trzeba. Bo taki wzór relacji wynieśli z rodzinnego domu. Szkoda chłopaków, bo wybiorą sobie jakąś borderkę lub zakompleksioną osobę. Widzisz analogię? To się nazywa dziedziczenie wzorców.

Zgadzam się z Lilką, że powinieneś wybaczyć już żonie. To do czego ja dodatkowo ciebie zachęcam to nie bezrefleksyjne wybaczenie, bo "tak trzeba". Spróbój zrozumieć problemy emocjonalne swojej żony, które pchnęły ją do zdrady, ale takźe zrozumieć swoją potrzebę trwania w związku mimo jego "patologii". To klucz do tego, żeby nie zrobić ze zdrady partnera "topora", który wisi nad związkiem.

A tak w ogóle to intuicyjnie czuję, że wybaczyć, ale wybaczyć tak prawdziwie, czyli uznać winę zdrajcy, ale odpuścić mu karę, potrafią tylko ludzie WIELCY. Maluczcy kiszą się w swej złości, żalu i gorzknieją. Zrozumienie i wybaczenie wymaga wg mnie jakiegoś wyższego levelu, czegoś więcej niż nieświadomego i automatycznego działania.
Pozdrawiam.

Summerko piszesz o powielaniu schematow wyniesionych z dziecinstwa, tylko zapominasz o jednej sprawie. Ja wcale nie musialem powielac postepowania mojej mamy. Rownie dobrze moglem powielic postepowanie mojego ojca, czyli brak szacunku do mojej zony, klotnie i awantury. To nie jest tak, ze dorosli ludzie bezwiednie kopiuja to co zaobserwowali w dziecinstwie. Kazdy ma punkt odniesienia i w zaleznosci jak bardzo jest osoba refleksyjna, wyciaga wnioski z wlasnych doswiadczen.
Moj ojciec nie byl tyranem, ja osobiscie nigdy nie zaznalem z jego strony jakiejs przemocy. Byl czlowiekiem, ktory zmienial sie po alkoholu i cierpiala na tym moja mama.
Dlatego uwazalem, ze powinna sie z nim rozstac, bo krzywdzil glownie ja. Mnie przy okazji, bo jak to dziecko, nie pasowalo mi takie jej traktowanie.
Widzisz, to jest pidstawowa roznica miedzy sytuacja moich rodzicow a mojego malzenstwa. U nas nasze dzieci nigdy nie ogladaly i nie slyszaly takich scen i slow jak ja. Nasza rodzina byla pozbawiona przemocy i w czynach i w slowach. Wrecz przeciwnie, oboje z zona staralismy sie dbac o to, zeby dzieci nas szanowaly, zeby nie bylo sytuacji podwazania decyzji jednego z nas kiedy bylismy nawet skloceni.
Oni mieli i maja mame i tate i nie wazne jak sie nasze z zona wzajemne relacje ksztaltuja, ale chlopcy widza, ze szcunek nalezy sie nam obojgu, to jest sprawa priorytetowa.
Lilka, wydaje mi sie, ze ja mojej zonie wybaczylem, nie zalomnialem, ale wybaczylem. Sam nie jestem bez winy i nie moge teraz ciosac jej kolkow. Nie rozmawiamy o tym co bylo. Staram sie nie wracac do tamtego okresu, jesli juz to raczej w formie zartu.
Chlopcy maja obraz rodzicow, prawie taki jak kiedys, zartujacych ze soba, wyglupiajacych sie. Spedzajacych czas razem i nie stroniacych od drobnych gestow, ktore pokazuja dzieciom, ze mama i tata sa jednak razem.
Nie wiem, moze sie myle, ale to wlasnie te drobne gesty i to, ze jednak mimo wszystko postanowilismy dac nam szanse sa najlepsza lekcja dla naszych synow.
Nie jestem czlowiekiem msciwym, szkoda mi zycia na rozpamietywanie zla, ktore wyrzadzila mi zona. Cala historia pokazala mi to, ze nie znam jej do konca, a teraz wiem do czego jest zdolna, a ona wie, do czego zdolny jestem ja. Mam nadzieje, ze oboje wyciagniemy z tego dobre wnioski.