Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Powinienes postapic tak:
Odciac sie od zony do minimum, kontakty tylko w sprawach dzieci.
Nigdy nie pozwol by, jesli przyjdzie jej z czasem do glowy, zabrala Ci dzieci
Przebadaj sie
idz do adwokata
wystap o alimenty.
Zachowaj w stosunku do niej zimne minimum, nie zaczynaj rozmow, prosb, nie dzwon nie pytaj.
Ty postapisz tak:
bedziesz czekal az wroci, predzej czy pozniej to nastapi. Wroci znow zdradzi. Ty sie rozsypiesz na dobre. Bedzie jeszczebgorzej niz jest teraz...

A czy ty potrafiłbyś się zakochać w osobie o której sam byś niezbyt pochlebnie mówił jeszcze parę miesięcy temu? W Osobie o której nikt z Twoich znajomych nie może powiedzieć ani jednego dobrego słowa. W człowieku, który nie interesował się wlasną rodzina, który bił żonę, osobie której rozwód został orzeczony z jej winy. To nie są rzeczy wyssane z palca,ale informacje od jego byłej żony i koleżanek żony. Więc jak jeśli nie poprzez manipulację, przedstawienie siebie woczach innej osoby jako kogoś innego, można wzbudzić do siebie takie uczucie dla ktorego poswieca sie cale dotychczasowe życie i wszystkie ważne dla siebie osoby?

Być może, być może w końcu takie sa tez intencje autora. Dlatego pisałem o możliwych powodach postepowania zony. Oczywiście mu wspolczuje, jednakże nie widze u niego tego zalu co zwykle w takich sytuacjach ale to może kwestia charakterologiczna? Jednej rzeczy jednak nie rozumiem. Skoro autor się dowiedział, znal sprawce to dlaczego nie zniszczyl jej telefonu, nie "obil" sprawcy, czy tym podobne, nie stanal miedzy nimi? Bowiem nie robiąc tego pokazal zonie ze mu na niej nie zależy. A skoro nie zależy to nie ma ona do czego wracac. Podobnie jak wyrzucenie z domu, choć słuszne? (sam bym tak początkowo zareagowal) to jednak zona odebrala to jako brak szacunku i potraktowanie jej przedmiotowo.

Sprawa jest trudna bo najpierw pojawil się kryzys, za który odpowiadają oboje (nawet zgoda na cos, lub brak adekwatnej reakcji za to odpowiada) a potem doszło do zdrady i nadal jest wpływ kochanka. Zona jak nie ma do czego wracac to się z tego wpływu nie uwolni. Sa tu tez przecież czynniki egzystencjalne, w które autor zaingerowal.

Moim zdaniem wszystko jest nie tak, a sytuacja jeszcze się pogorszyla.

Piotr do cholery. Obudź się człowieku bo przegrasz swoje ŻYCIE!

Rób dokładnie to co piszemy!
Punkt po punkcie.

Brutal force to jedyna droga...
Nawet jeśli chcesz jej dać szansę, to musisz jej zafundować takie emocje, które nią wstrząsną
Musi to być potężniejsze od tego stanu, w jakim jest!
Musi poczuć dosłownie, że traci wszystko!
Inaczej możesz sobie czekać na nią do usranej śmierci...

Kochasz ją, powiadasz?
To kurwa działaj a nie się zastanawiaj. Bo za moment będzie za późno!
Najpierw musisz ją brutalnie sprowadzić na ziemię.

Czy Ty aby na pewno rozumiesz, co do Ciebie piszemy?
Wolisz się boleśnie przekonać, że mieliśmy rację,
Chcesz uczyć się na własnych błędach, czy jako człowiek inteligentny będziesz się uczyć na cudzych?

A to dobre, on jeszcze jej miał pokazywać że mu zależy

Bardzo dobrze, że go nie obiłeś. Gówna się nie rusza! Nie zniżaj się do tego poziomu. Miej swój honor.

Pozatym ma to konsekwencje prawne i jest pośrednim dowodem na stosowanie przemocy w związku, gdy stanie problem orzekania o winie.

Wiesz masz trochę racji w tym, że traktuję żonę jak małe dziecko, sama mnie tego nauczyła. W naszym małżeństwie tak to właśnie wyglądało, że to ja zawsze byłem odpowiedzialny za wszystko, wszelkie problemy i sprawy musiałem załatwiać sam, żona nigdy nie wykazywała żadnej inicjatywy, całą odpowiedzialność zrzucała za wszystko na mnie. Jak czegoś nie wiedziała, nie rozumiała to ja musiałem jej tłumaczyć, chronić ją przed różnymi głupimi czasem decyzjami. Ona naprawdę często zachowywała sie jak duża dziewczynka. Już sam fakt podpisania umowy najmu mieszkania dla kochasia o tym świadczy, bo skoro to on ją wyciągnął z domu to powinien jako facet zapewnić jej dach nad głową, a nie zrzucać odpowiedzialność za to na kobietę. Ale z niego jest taka męska c..a, która nigdy za nic nie brała odpowiedzialności, to kolejna opinia jego byłej żony na jego temat. Także pod kątem brania na siebie odpowiedzialności za podejmowane decyzje, to dobrali się idealnie

Podoba mi się to co napisałeś, a tekst o ,,autobusie arabów" pierwsza klasa, nie powiem poprawiłeś mi trochę humor. Dzięki i miłego weekendu życzę. :-)

Wbrew pozorom jak znajdziesz tam na dole znowu jaja, możesz odnieść sukces a tak jesteś dupa nie facet. Soryze tak ostro ale tak to wygląda.

Bo ona wbrew pozorom chce Cię kontrolować. Poczytaj mój wątek, Twoja żona jak moj ex mąż.

Pisałam już kilkakrotnie, mężczyzna musi mieć jaja. Żona cię nie szanuje, bo sam na to pozwoliles. Nawet jak wróci,  nawet jak bedziesz miał  te kolejną sznse, ONA i tak odejdzie.
   Co ty  widzisz w kobiecie, ktora wlasne dzieci porzuciła,  która jak piszesz nie interesuje się nimi za bardzo. Twoja żona nie jest taka, za jaka ja uwazales. Nigdy nie mów,  że znasz kogos bardzo dobrze, tonjest nieprawda. Ja z moim mezem, mialam małżeństwo idealne, a okazało się,  że zbudowqne na kłamstwie.  Moj mąż kilkanascie lat udawał kogoś innego!!! A ja bym ręce dała sobie za niego uciąć,  obie bym straciła. 
Zdejmij wreszcie te klapki z oczu, zobacz kim jest naprawde.
Zmien postepowanie, te dotychczasowe tatusiowanie tylko ja odepchnelo.
   CZego się spodziewałeś po nas, ze powiemy Ci  , jak ja odzyskać,  Ty i tak w glowie masz już plan wiernego czekania. Tu jest pełno ludzi z podobnymi doświadczeniami,  ludzi radzących jak nie popelniac błędów jak oni.  Usilnie chesz odzyskac żonę,  to zrozum, ze ona szukala czegoś innego, niż Ty dawałes jej. Moze zamiast miekkiego tatuska, zapragnela faceta z jajami.

Jaja nie są dokładnie tym o co chodzi. Dziewczyny, których wzorce hmmm... "prawdziwej miłości" kształtowały się w rodzinie patologicznej (jak jej rodzina opisywana przez Autora) za ogarniętych facetów typu Piotr wyjść mogą TYLKO Z ROZSĄDKU. Prawdziwe "uczucia"...

[tu właściwie powinienem zrobić dygresję, prawdopodobnie Piotr i jego "Jolka" przez uczucia rozumieją inne rzeczy, co jest źródłem NIEPOROZUMIENIA uczuciowego, sprowadzającego się do chęci Piotra aby do niego wróciła]

....a więc kontynuując. Prawdziwe "uczucia", wielką miłość [dygresja jak wyżej] mogą przeżyć wychodząc za mąż za przemocowca, alkoholika, oficera wojsk Sowieckich, lub pokrytego tatuażami okazjonalnego pensjonariusza zakładu karnego. To są właśnie indywidua za które TAKIE DZIEWCZYNY JAK ONA WYCHODZĄ Z MIŁOŚCI. A "wyszedłwszy" są "szczęśliwe w swym nieszczęściu". Ich tragedia polega na tym, że nie ma nie bijących przemocowców, nie pijących alkoholików, tak jak nie ma suchej wody czy ciepłego lodu. Więc wyobrażają sobie że ich (haha) miłość ich zmieni i karmiąc się tą wyobrażoną niemożliwością idą jak w dym.

Jej obecny wybranek, zapewnia jej silną stymulację z poziomu, czy też obszaru, który leżał przez lata ODŁOGIEM w związku z Piotrem. Jego patologia jest gwarantem odwołania się do instynktów uruchomionych w dzieciństwie, w procesie patologicznego wychowania. Piotr nie może czymś takim konkurować. Nie mogą z tym konkurować żadne racje, logika...

Nadzieja Piotra na to, że wróci do niego gdy zacznie "pić i bić" (bo zacznie) - jest mało realna. Pewna polska poetka z rodziny patologicznej [;-)] napisała kiedyś:

"Nie umarłeś we mnie wtedy, kiedy inny mężczyzna dał mi miłość. Umarłeś wtedy, gdy inny mężczyzna dał mi ból"

Ona RACJONALNIE widzi że to co robi jest bez sensu (stąd brały się jej ucieczki i powroty), ale jedzie w tej chwili na wdrukowanym programie. Ten facet daje jej narkotyk, za którym tęskniła OD DZIECIŃSTWA. Tu nie zadziała racjonalność. Podejrzewam, że to stan zbliżony do "pierwszej miłości" - może nawet nią jest.

I wobec KOGOŚ TAKIEGO Piotr uruchamiać chce jakieś złożone uczuciowo procedury "wybaczenia", samonaprawy, skruszenia grzesznika, odkupienia winy.

Hehe :-)

Jeśli wróci (a wróci tylko wtedy, gdy na poziomie CZYSTO FIZYKALNYM nie da się z nim wytrzymać), będzie chciała jedynie przeczekać, czekając na następnego, którego pokocha "naprawdę".

No i po kawie.... .

Zawsze rozwalaja mnie teksty wypowiadane z pełnym przekonaniem :znam swoją żonę.
Ona taka nie jest.
Widocznie ją zaczarował - pomóżcie tylko odczynic czary...
Ona się tylko pogubila - a ja ją tak bardzo kocham - to reakcja facetów, bojących się zobaczyć prawdziwego obrazu jak bardzo mają ich w dupie kobiety, które poszły w długą
Trzeba tylko cierpliwie czekać aż jej się kochanek znudzi lub ją kopnie w dumę...

Niestety, wielu nie rozumie, że kobiety szanują wyłącznie mężczyzn i tylko ich traktują poważnie ,
Bo wiedzą doskonale, że gdyby kobieta, która z nim jest choćby spróbowała zdradzić ani chwili nie będzie się wahać - natychmiast wykopie ją za drzwi. Wręcz się boją nawet o tym pomyśleć,

I dla mnie padły już tutaj wszystkie mniej i bardziej racjonalne argumenty
iż żona Piotrka NIE KOCHA
iż żona Piotrka NIE CHCE
uż żona Piotrka NIE SZANUJE
iż żona Piotrka NIE WIDZI W NIM PARTNERA, ale quasi tatusia
iż żona Piotrka pragnie aby ON I DZIECI ZNIKNĘLI

I jeszcze jedno. After ma też rację w tym, że kobiety to chcą mężczyzn, a nie ludzi jak autor. Zresztą to kolejny temat z tym samym schematem. Bo co ciekawe schemat zawsze jest ten sam.

może jednak odrobina powściągliwości.
może zamiast porad typu  - porzuć, zakop, opluj, pokaż środkowy palec, pozostawić autorowi pole do decyzji.

Ostatecznie żona jest też człowiekiem i mimo wszystko nie mozna jej traktować jak przedmiot - popsuł się, znudził się to  wyrzucić.

Analizy psychoanalityczne, aczkolwiek ciekawe, nie do końca muszą być trafne.

Oczekujecie od Piotra, żeby za parę lat jak zobaczy żonę na ulicy, choćby - bezdomną, pobitą , opluł ją i obojętnie poszedł dalej....

Piotr, niewątpliwie potrzebuje stanąć na nogi.
Własne nogi.
Cała resztę załatwi potem.
- Sam.
- Według własnego uznania.

No i popatrz Piotrek, ta twoja żonka wcale tak nierozgarnięta nie jest  To ty ją ograniczałeś, nie dopuszczałeś do podejmowania ważnych decyzji, robiłeś z niej takie bezwolne, nierozumne "biedactwo" I na co ci to przyszło?
Z kochasiem "ma teraz lepiej", bo może wreszcie kimś się zaopiekować i decydować o wszystkim tak jak chce, popełniać błędy 
Teraz wreszcie jest "dorosłą dziewczynką." Ona możliwe, że przez to "twoje wykształcenie" czuła się jakaś gorsza? A teraz ma faceta "na swoim poziomie" i to widocznie jej odpowiada bo ją akceptuje w całości.

Wiecie co tak sobie poczytałem te wasze posty, tą waszą krytykę mojej osoby jako mężczyzny miękkiego, bez jaj i w sumie nie zgodzę się z wami do końca. Powiem wam dlaczego. Otóż czy facet, który za wszelką cenę chce ratować swoją rodzinę, który chce ratować dzieci przed traumą jaką będzie dla nich rozsypanie się ich dotychczasowego świata, który potrafiłby wybaczyć, ale oczywiście nie bezwarunkowo, który owszem myśli o tym, żeby zdrajcę przyjąć z powrotem pod swój dach, ale jednocześnie powoli zmierzający do rozwiązania ostatecznego jakim jest rozwód, to faktycznie facet bez jaj. Nie wiem, może jestem jedyny w swoim rodzaju, ale dla mnie chyba jednak ktoś taki właśnie ma jaja. Rozwód to ostateczność, to pewnego rodzaju kapitulacja i stwierdzenie, że nie warto walczyć. Ja zawsze byłem uczony i taką też mam naturę, że walczyć należy do końca, nawet gdy wydaje się, że ta walka zakończy się klęską, to nie należy się poddawać. Bo za jakiś czas można będzie żałować i myśleć, że tak naprawdę nie zrobiło się wszystkiego co było można, żeby odnieść sukces. To jest moje prywatne zdanie na sytuację w jakiej się teraz znajduję. Byłem dziś u adwokata, wiem co muszę mu dostarczyć, jakie dowody które zebrałem i pozew rozwodowy będzie na dniach pisany i złożony. Pozdrawiam was wszystkich dziękuję, że staracie się mi pomóc i życzę wam miłego weekendu.

Piotr ty mowisz o walce, powrocie , a zona wcale wracać nie chce.  Chyba,  że coś mnie ominęło?
Myślisz,  ze jak ona wróci,  że wszystko będzie ok?
Wtedy by się gehenna zaczęła.  Pewnie dla dzieci wzorzec małżeństwa rodziców, gdzie matka nie kocha, zdradza , to coś dobrego!?

Sam sobie odpowiedz, co to za matka, ktora porzuca dzieci dla jakiego gaha!!!!!
Co z niej za wzor, jaka  juz krzywde wyrządziła!!!

Widocznie musisz upaść nizej, musi jeszcze mocniej cie upodlic wtedy zrozumiesz
Liczysz, ze zona wróci,  po co wiec rozwód?!

Wydajesz sie porządnym człowiekiem , dlatego tak mi ciebie szkoda.
Powiedziałam co myślę,  powodzenia.  Zapewne, jesli bedziesz miał odwagę,  za jakiś czas znow napiszesz,  jak juz zrozumiesz jakim czlowikiem jest zonaa i ile przez nia zmarnowałeś. 
Powodzenia.

I tak trzymaj.
A z tym "upadaniem", to sobie daruj... Najważniejsze że jesteś bohaterem dla swoich dzieci. Wzorowy rodzic to podstawa

Pytanie było "Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić?", więc ludzie się wypowiadają, zresztą większość na temat, dostarczając argumentów za i przeciw. Nie widzę powodu aby zabraniać sobie czy komukolwiek wyrażania jasnego stanowiska w tej sprawie, i dostarczania argumentów na rzecz tego stanowiska. Pytanie nie brzmiało "Jak sprawić by wróciła?" bo wtedy nie widziałbym sensu aby się wypowiadać.

Dokłanie ET to słusznie zauwazyl. Oznacza to ze autor w sumie idzie za glosem tłumu tutaj. Ale. Dosc mi przykro z jednego powodu. Otoz dyskusja w tym watku nie jest "klasyczna" glownie z "mojej winy". Zdaje sobie z tego sprawę. To dziwne bo mamy do czynienia z "tragedia" jeśli postawi się sprawę jednoznacznie lub "niedogodnoscia" jeśli się "wykona" jakies kontrukcyjne rozwiązania. Mnie jednak cos nie dawalo spokoju, jakiś glos intuicji i postanowiłem drazyc temat, napisac cos co widze i czuje. Można to potraktować jako glos nie na temat.

Otoz, poza opisanym wcześniej mechanizmem widze cos takiego. Otoz wg. tego co pisze autor zona jego była mu podporzadkowana na zasadzie wyboru, tzn. ze on był dla niej autorytetem. W ostatnim czasie jednak jego samego zachowania ten autorytet zburzyly. Mniejsza tutaj o przyczyny tego (zmiana priorytetow, wygodnictwo, znurzenie zona, malzenstwem czy jak to opisywal autor przez chec pokazania swojej meskosci zonie przez możliwość adoracji jego osoby przez inne - może tego już nie odczuwal i szukal gdzie indziej ale zamiast to przepracować swiadomie, zona kierują się zadroscia, buntem, zloscia poszla w drugim kierunku). To wszystko zburzylo autorytet meza wobec zony. To tak samo jak się mnie pyta uczona codziennie corka, żeby myc żeby. Nagle przychodzi i pyta, a czy Ty Tato mujesz żeby? I odpowiadam, nie córeczko często nie myje ale patrz, mam przez to popsute (ucze dzieci myslenia, nie mowie ze myje - klamalbym co dziecko by wychwycilo). Dziecko wiec obserwuje czy jest zgodność z tym co mowia rodzice z tym co robia. I tutaj wg. tego co pisze autor nie było związku partnerskiego. Zona była "wpatrzona" w meza. Byl odpowiedzialny za jej myslenie i postepowanie, sam jej to narzucal, ona to akceptowala. W pewnym momencie on sam się postaral żeby ten autorytet upadl (powinni sobie uswiadomic, ze maja kryzys, zaczynają siebie zaniedbywać, szukac gdzie indziej - oboje, ale nie zareagowali na to). I wtedy mamy do czynienia jakby z sytuacja dziecka, które jest pozostawione same sobie ale nie dorosło do samodzielnych decyzji i oceny. Takie dziecko siada przy internecie (to porównanie a nie bezpośrednie odsniesienie do sytuacji autora) bez doświadczenia wchodzi na fb, nk portale erotyczne, zaczyna grac (jeśli proces wychowania trwa nadal, rodzic to kotroluje). W części powiela zachowanie rodzica. I nikt tego nie kontroluje bo nagle bez zadnego powodu nastapila zmiana rol, i rodzic usunal się nagle z procesu kontroli i wychowania (normalnie robi się to ewolucyjnie, powoli dając dziecku kolejne autonomie a nie nagle co zawsze rodzi zle skutki). Autor doskonale zdaje sobie sprawę z ich relacji i tego o czym pisze. Nie chce jednak przyjąć do wiadomości odpowiedzialności za to, ze skoro wcześniej za zone całkowicie odpowiadal (tak to wygladalo w ich związku) potem polozyl na to laske to skutek się pojawil w postaci "pobłądzenia dziecka" i teraz on czuje za to odpowiedzialność (słusznie, to temat pierwotny watku) ale musiałby się przyznać do bledu. W tym momencie (pod wpływem opinii i własnych emocji) sklania się do potraktowania "dziecka" w sposób dorosły i wyciagniecia odpowiedzialności. To również jest proces wychowania i w takich sytuacjach buntu, które obserwujemy u dzieci, wracają one po kilku latach do domu po osiagnieciu dojrzalosci społecznej. To jest ten sam mechanizm. Ja tu chce pokazac ten mechanizm w możliwie przystępny sposób i tyle. Tyle ze rodzic traktuje dziecko inaczej, w przypadku partnera pojawia się jednak problem obcowania z kims innym (jest to wyuczony z dzieciństwa mechanizm checi posiadania kogos, porownywanai się do innych oraz zazdrosci). Ktos wiec pisze o wydzielinach innego (w innym watku), autobusie arabow (zupełnie idiotyczne porownanie ale zgodne z ego autora), itp. kiedy każdy z nas nieraz umazał reke gownem w ubikacji, umyl ja a potem podal drugiemu i jakos nie mamy problemu z tym wiec problem jest w naszej glowie, dobrze wiem o tym.

Był tu tez taki watek, gdzie samo postepowanie zrobienie czegos (powiadomienie zony potencjalnego kochanka o jego zachowaniu) było oceniane zupełnie roznie pod względem motywu postepowania, inaczej jeśli miała by to być zemsta, a inaczej jeśli w trosce o dobro tamtej kobiety

Tak samo tutaj. Autor szuka motywow swojego postepowania, bo ich może nie zna. Zagubil się już wcześniej. Szuka odpowiedzi co do wartości, czym jest rodzina, dzieci, jakie wartosci chce ratować (np. spotykając się z kims innym a potem rezygnując z tego), (czy w sprzecznych postepowaniach wobec zony, jednocześnie wyrzucając ja z domu i jednocześnie z nia rozmawiając). I tutaj widze obraz mojego kolegi, którego zona zdradzal go z kolega z pracy. Otoz dziś sa po rozwodzie, zona się nie nawrocila ale wcześniej, nawet w trakcie rozwodu chciał jej umozliwic powrot do domu (pod warunkiem zaprzestania romansu, co nie oznacza nie przepracowywania zdrady potem, często jednak zdarza się tak ze obraz takiego człowieka, który zdradza jest taki zly sam w sobie w jego oczach ze po prostu odczuwa ogromny wstyd ale to ukrywa przed samym sobą i nie umie odwrocic się od zlego postepowania, odczuwa wstyd przed partnerem) ponieważ jego wartościami nadrzędnymi była rodzina, dzieci, zona oraz zone kochal, poswiecal się rodzinie (może nawet to teraz czyta, kto wie? pzdr M). Autor wiec musi wiedzieć co robi i po co. Jednak mi się wydaje ze pewne wartości zostały pozostawione tutaj wcześniej już. Wydaje mi się ze to widze, dostrzegam. Opisalem pewne mechanizmy, które dostrzegam dla czytających tutaj.

Co np. mowi mój kuzyn? Otoz dzieli sytuacje na tragedie i niedogodności. Tragedii można wymienić tyle ze pewne sytuacje staja się tylko niedogodnościami. Zdrada w zaleznosci od skutkow już jej samej może być i tym i tym. W zaleznosci od rozwiązania dla wszystkich (meza, zony, dzieci) a nie tylko dla samego meza, czy samej zony, czy samych dzieci. Ale jeśli cos chce się robic czy nie robic trzeba proponować stale, konsekwnetnie, spokojnie te same rozwiązania (tak jak to np. robil mój kolega w trakcie rozwodu) a nie miotac się w mysleniu (jak to robi autor) jeśli się chce kogos ratować to najpierw trzeba wziasc odpowiedzialność za siebie samego. Tylko unormowujac siebie można pomoc komus innemu. Swoja stala postawa, spokojna i konsekwnetna.

Piotr
to w co weszliście to układ dziecko-rodzic i wierz mi, że przez porządnego przepracowania tych relacji na terapii indywidualnej i dla par nic by z tego dalej nie było. Ona zachowuje się jak dziecko, nawet zostawiła dzieci, co oznacza, że nie bierze za nie odpowiedzialności jak dorosły. Jeśli nawet ona przejrzy na oczy co do tego kolesia, to wcale nie oznacza, że będzie z Toba bo Cię kocha. Z Tobą jest jej po prostu bezpiecznie, jesteś spokojną przystanią, przewidywalny i nudny.

Bardzo dobrze, że działasz, daj jej dorosnąć.

Wiesz bardzo lubię czytać Twoje posty, piszesz z sensem i do rzeczy, bez owijania w bawełnę. Wydajesz się być bardzo mądrym i doświadczonym człowiekiem. Dają mi dużo do myślenia i mobilizują do działania. Dziękuję Ci bardzo za nie. Pozdrawiam i również życzę miłego popołudnia, moje będzie takie na pewno bo wybieram się z chłopcami zaraz do kina a potem do pizzerii :-)

Przecież ja też tego nie zakładam. Spędziłem dziś z chłopcami fajne popołudnie, ale oczywiście ta kobieta, bo moją żoną już jej nie nazwę wszystko musiała na koniec zepsuć. zajechałem z nimi do niej do pracy, bo chcieli. Będąc tam zapytałem czy ma zamiar jutro do nich przyjechać, ponieważ ma wolny dzień w odpowiedzi usłyszałem, że nie bo sobie jedzie na wycieczkę z tym frajerem. Myślałem, że tam na miejscu eksploduję, wyszliśmy szybciej niż weszliśmy, na koniec powiedziałem jej tylko, że już nie jest ich matką, a przed chwilą napisałem jej, że nigdy nie powinna zostać matką i w ogóle na to określenie nie zasługuje. Przypomniał mi się cytat z ,,Psów" ...,, Bo to zła kobieta była"...idelanie do niej pasuje :-(

Po tym co dziś powiedziała tak właśnie się stało :-( Jak można być takim człowiekiem, jak można być taką kobietą, jak można być taką matką? Kurde z kim ja żyłem przez te 14 lat?

Nie, dla niej jej miłość do dzieci, oznacza tyle, że przyjedzie do nich na godzinkę czy dwie, pogłaszcze po główce jak pieska powie, że ich kocha i już. Zero inicjatywy, żeby gdzieś ich zabrać, zapewnić im jakieś atrakcje, żeby choć trochę im osłodzić całą sytuację w jakiej się znalazły, żeby o tym nie myślały. Niech tak robi dalej, straciła wszystko, straci i dzieci :-(

Napisałem jej dzisiaj, że w związku z tym co dzisiaj powiedziała, to koniec z jej codziennymi wizytami i, że do dzieci może przyjechać dopiero w następny piątek i sobotę. Codziennie otwieram oczy coraz szerzej, aż mi się nie chce wierzyć w to co widzę :-(

Dla mnie to już nie jest partner do rozmów, zresztą ona rozmawiać nie chce. Na nią najlepiej działa taktyka faktów dokonanych i tak będę robił, koniec z cackaniem się, koniec z sentymentami, chce wojny, będzie ją miała :-( Tylko dzieci mi szkoda, boję się jak one to zniosą. Nie poznaję tej kobiety, jak można się tak zmienić w tak krótkim czasie? Gdzie są te wszystkie jej wartości o których mi mówiła?

Ostatnio w czasie jednej z naszych kłotni, kiedy powiedziałem, że w przypadku rozwodu, czeka nas pewnie wizyta kuratora, to powiedziała, że po co kurator, że ona się zrzeknie dzieci, powiedziała to przy starszym synu :-( jak tak można, co on wtedy musiał czuć? :-(. Jakąś tam kasę dzisiaj dała, bo dostała wypłatę, ale na pieniądze od niej to ja specjalnie liczyć nie mogę, może później jak zasądzi je sąd. Teraz, po dzisiejszym dniu, po tym co powiedziała, marzę o tym, żeby jak najszybciej o niej zapomnieć, dojść do siebie i żyć na nowo :-(