Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Podpisuję się pod powyższą wypowiedzią. Tak jak pisałam, przekraczane granice bywają niezauważalne.

Masz rację, mogłem odejść ale tego nie zrobiłem.
I będę tego żałował, jak to powiedziała moja żona odbierając pozew rozwodowy. Będę żałował, że tak długo, byłem tak ślepy i tak głupi.

Dokładnie był wałkowany wiele razy, jedni uważają, że nic w tym złego nie ma, jeśli jest to na takiej stopie jak to przedstawiłem, inni, podobnie do Ciebie, że to coś złego. Każdy ma prawo do własnego zdania. Ja rozumiem, że granica jest cienka i łatwo ją przekroczyć.
Dlatego nie dążyłem do kontaktu z eks za wszelką cenę, owszem rozmawialiśmy na fb dość często, ale to były zwykłe rozmowy, gdybym dążył ja czy ona do czegoś więcej, to zaczęlibyśmy się spotykać. Mieszkamy teraz w jednym mieście, a ja się z nią spotkałem przez 3 lata dwa razy na kawie. Raz zanim dowiedziałem się o romansie żony, a drugi raz 3 tygodnie temu.
Nie rozumiem po prostu, jak co niektóre osoby na siłę doszukują się w moich kontaktach z eks mojej zdrady żony.
A to, że zacząłem układać sobie w głowie scenariusze jak by to było z eks, po tym jak zostałem sam w domu z dziećmi, jak usłyszałem, że nigdy mnie nie kochała, że nasz drugi syn jest jej zachcianką a nie owocem naszej miłości, to wybacz, ale chyba większość osób w mojej sytuacji tworzy sobie takie scenariusze, co by było gdyby.

Piotr doczytam do końca.
Ja mówię teraz o Twoim codziennym kontakcie głównie wirtualnym z jak to mówiłeś "koleżanką".

Tobie pisanie przez żonę SMS-ów z byłym nie przeszkadzało. A powinno.
Jej Twoje codzienne, częste pisanie przeszkadzało bardzo, ale dla Ciebie nie miało to znaczenia.
Wyraźnie komunikowała Ci, że Ją to rani, ale dla Ciebie ważniejsza była przyjemność z kontaktu z "koleżanką" niż to co czuje Twoja żona.
A skoro tak było to czy rzeczywiście Ją kochałeś i szanowałeś? Czy naprawdę była na pierwszym miejscu?

Tu nie chodzi o różnicę zdań, ani o posiadanie kontaktu koleżeńskiego. Tu chodzi o lekceważenie uczuć żony i wejście w bardziej zażyłą relację niż kontakt koleżeński.

Chciałeś żeby żona czuła i myślała tak samo jak Ty, ale to nie możliwe jest. Ona jest innym człowiekiem niż Ty i nie jest mężczyzną.

W takiej sytuacji postanowiła zagrać w to co i Ty grałeś, tylko że ona słabsza była a i Jej towarzysz gry to stary wyga w te klocki, więc nie ma się co dziwić że przegrała.

Pisałeś, że ten kontakt z "koleżanką" nie był zły bo był jawny.

Czy w takim razie fer byłoby również gdyby Twoja żona mówiła: "Pitek wychodzę dzisiaj wieczór do Rycha, ale nie masz się czym martwić, po prostu chcę się trochę dowartościować, zresztą to tylko sex, a wiesz przecież że To Ciebie kocham najbardziej i Ty jesteś numerem 1. Nie bierz tego do siebie, ja po prostu mam teraz takie zdanie o relacjach damsko-męskich".

To, że robiłeś to na Jej oczach nie sprawiało, że mniej Ją to bolało tylko bardziej.

Jak myślisz dlaczego mimo, że jest taka atrakcyjna zaczęła przeglądać się we wszystkich lustrach?
Bo czuła się zagrożona, bała się, że tamta podoba Ci się bardziej.
Co z tego że podobała się wszystkim, skoro to dla Ciebie chciała być najpiękniejsza.
I tak jak pisałeś Twoje zapewnienia o tym nic nie dawały, nie brała ich na poważnie, bo czyny za tym nie szły.

Skoro nie zaprzestałeś kontaktu, to jasne dla Niej było, że ta "koleżanka" jest ważniejsza.

Do koleżanki to można wysłać życzenia na święta czy imieniny. Zapytać od czasu do czasu co słychać. A nie codziennie interesować się Jej życiem.
Ja mam wiele koleżanek, ale do żadnej nie wysyłam po kilka wiadomości na dzień.

Oszukujesz sam siebie w tym temacie.

Nie twierdzę, że zdrada ma zawsze przyczynę w kryzysie. Ale w tym przypadku mogło tak być.

Poza tym nawet w dobry małżeństwie, gdzie jest i uczucie i partnerstwo i super sex, zdarza się niestety, że jedna strona ulega pokusie zagrania w grę pt. flirt. Robi to nieopatrznie, myśląc, że to nic takiego, że w porę się wycofa, ale zazwyczaj jest już za późno i dochodzi do zdrady emocjonalnej a potem fizycznej. Po wszystkim zostają tylko zgliszcza, rozczarowanie, gorycz, niewyobrażalne cierpienie dzieci i żal że to co było już nie wróci.

Gdybyś posłuchał Mańka Twoja historia mogłaby zakończyć się inaczej, tak jak chciałeś. Gdybyś na początku przyznał, że nie byłeś taki krystaliczny, że to nie było fer angażować się w sprawy innej kobiety, to i Jej byłoby łatwiej pokonać wstyd i przyznać, że źle zrobiła i żałuje. Moglibyście zacząć od nowa. Miałbyś wtedy to czego naprawdę chciałeś, z powrotem Swoją żonę.
Tylko czy naprawdę tego chciałeś?

Nie wspomnę już o tym co zgotowaliście dzieciom. Razem.
Ty chyba nie zdawałeś sobie sprawy jak one cierpią.
Ja wiem jedno, że mojej córce pękło by serce gdyby straciła któreś z nas.
A Ty udowadniałeś dzieciom na każdym kroku, że matka ich nie kocha.
Pomyśl tylko jak Ty bardzo cierpiałeś. Próbowałeś analizować, zrozumieć.
A one? Nie są w stanie zrozumieć, nie potrzebne im Twoje prawdy i cierpią jeszcze bardziej niż Ty.
Twoje cierpienie było jednak ważniejsze niż Ich.

Takie jest moje zdanie.

Otóż to romans zony tez był jawny wiec czy to znaczy ze jest usprawiedliwiana i nie powinno ciebie to bolec?
Przecież nie ukrywała tego, wyprowadziła się, wszystko szczerze. Ba, nawet mieszkanie wynajęła.  Zresztą mało ważne czy te pisanie z eks większości nie przeszkadzałoby bo ważne ze twojej zonie przeszkadzało.

Witaj Lilka787

Gdybyś, kochana, mogła to wytłumaczyć mojemu mężowi To właśnie mówił o "onej" z rozmarzonym wzrokiem: ona jest taka jak ja, myśli i mówi tak jak ja Zastanawiam się, czy gdyby odszedł do mężczyzny, bolałoby mnie to mniej, bo oni rozumieją się lepiej, jak to faceci?

Żeby było jasne, nie opowiadam się po żadnej ze stron, przedstawiam kilka refleksji ze swojego podwórka, jak to każdy na tym forum, ale jak dla mnie Lilka787 fantastycznie ujęła kobiecy punkt widzenia.

Piotr74 Ja tylko odniosłam fragment Twojej historii do swojej. Punktem wyjścia były te codzienne smsy-przedstawiłam Ci swój punkt widzenia na ten temat. Mam nadzieję, że się nie zaliczam do tych "nadinterpretujących"? Czytaj również moje ostatnie posty

Lilka787 powinnaś jednak doczytać do końca .

1. ,,Tobie pisanie przez żonę SMS-ów z byłym nie przeszkadzało. A powinno.
Jej Twoje codzienne, częste pisanie przeszkadzało bardzo, ale dla Ciebie nie miało to znaczenia.,, Nie smsów tylko na fb Tak jej moje pisanie z ex przeszkadzało, ale z jej ex już nie. Znasz pojęcie psa ogrodnika? Wyobraz sobie, że jak ona mieszkała z kochankiem to mówiła mi, że chciałaby, abym ułożył sobie życie z inną kobietą, żebym był szczęśliwy. A jak na horyzoncie jakaś się pojawiła, to była dzi..ą, k...ą i szmatą. Jak to zinterpretujesz? Bo ja wiem, koniec szaleństwa i beztroskiego życia, niania i bankomat może zniknąć z pola widzenia.

2. ,,A skoro tak było to czy rzeczywiście Ją kochałeś i szanowałeś? Czy naprawdę była na pierwszym miejscu?,, Tak kochałem ją jak nikogo na świecie, tak była na pierwszym miejscu. Tak potrafiłem ją bronić przed moją matką i przed jej rodziną, kiedy jej wujek, brat jej matki obarczał ją odpowiedzialnością za alkoholizm jej matki.

3. ,,Czy w takim razie fer byłoby również gdyby Twoja żona mówiła: "Pitek wychodzę dzisiaj wieczór do Rycha, ale nie masz się czym martwić, po prostu chcę się trochę dowartościować, zresztą to tylko sex, a wiesz przecież że To Ciebie kocham najbardziej i Ty jesteś numerem 1. Nie bierz tego do siebie, ja po prostu mam teraz takie zdanie o relacjach damsko-męskich". Nad interpretujesz. Ja nigdzie nie wychodziłem i nie przekazywałem takich informacji żonie. Swoją drogą Pitek brzmi znajomo, ciekawe skąd wiesz, że tak do mnie właśnie mówiła?

4. ,,Jak myślisz dlaczego mimo, że jest taka atrakcyjna zaczęła przeglądać się we wszystkich lustrach?,, Bo ma niskie poczucie własnej wartości i choćbym powtarzała 100 razy dziennie, że jest najpiękniejsza na świecie, to ona i tak potrzebuje potwierdzenia tego w oczach innych mężczyzn. Ostatnio usłyszałem o jednej z jej koleżanek, że jej mąż widział z bliska jej kochanka i stwierdził, że jż musi mieć bardzo niskie poczucie własnej wartości, skoro spotyka się z kimś takim. I co Ty na to?

5. ,, Tylko czy naprawdę tego chciałeś?,, Tak, naprawdę tego chciałem i żałuję teraz, że nie posłuchałem ludzi na forum i pozwoliłem jej wrócić.

6. ,, Nie wspomnę już o tym co zgotowaliście dzieciom. Razem.
Ty chyba nie zdawałeś sobie sprawy jak one cierpią.
Ja wiem jedno, że mojej córce pękło by serce gdyby straciła któreś z nas.
A Ty udowadniałeś dzieciom na każdym kroku, że matka ich nie kocha.
Pomyśl tylko jak Ty bardzo cierpiałeś. Próbowałeś analizować, zrozumieć.
A one? Nie są w stanie zrozumieć, nie potrzebne im Twoje prawdy i cierpią jeszcze bardziej niż Ty.
Twoje cierpienie było jednak ważniejsze niż Ich.
Nie masz racji. Ja udowadniałem, że matka ich nie kocha? To wróć do pierwszych dwóch stron mojej historii i przeczytaj za co mnie na tym forum krytyka spotkała na samym początku. Za kupowanie prezentów dla dzieci i dawanie ich zonie, żeby je dała niby od siebie, za wymaganie od niej, żeby utrzymywała jak najczęstszy kontakt z synami.
To ja chodziłem z chłopcami do psychologa, to ja prosiłem żonę, żeby pojechała z nami na taka wizytę. Nigdy tego nie zrobiła, uważała i nadal uważa, że nasze dzieci nie potrzebują kontaktu z psychologiem. Że nic się nie stało.

Ja nazwałam ich Narcyz i Nimfa Echo... pamiętacie ten mit o gościu, który zakochał się we własnym odbiciu? :-)

I tu jest pies pogrzebany. Dobra komunikacja w związku to podstawa. I zrozumienie, że ktoś jest inny i akceptacja tego faktu. Grey pisał o mężczyznach z Marsa i kobietach z Wenus... Ach

Ola-la, znów pomijasz fakty. Romans stał się jawny jak sam go wykryłem, bo do tego momentu był skrzętnie ukrywany przez jż przy pomocy jej koleżanek nakarmionych kłamstwami na mój temat.
Teraz piszesz, że się wyprowadziła, wszystko szczerze, a godzinę temu pisałaś, że jestem palantem i złym człowiekiem, bo ją wygoniłem. Tak wynajęła mieszkanie na siebie, bo kochanek za cwany był, żeby taką odpowiedzialność brać na siebie.
Tak jej przeszkadza do tej pory każdy mój kontakt z inna kobietą, chociaż sama się szlaja, bo wie, że za moment straci bezpieczne życie jakie do tej pory miała.

Ten wujek ma chyba nie po kolei w głowie ze dziecko obarcza za alkoholizm matki. A twoje dzieci tez odpowiadają za romans matki?

Może i ciekawy, ale ja mam nadzieję, że niebawem się skończy, bo stanowczo za długo to trwa.
Swoją drogą dziś napisałem tu więcej, niż przez ostatnie pół roku, chyba czas odpocząć

Dokładnie.
Sytuacja była mniej więcej taka, że oboje mieliśmy nocną zmianę, jej matka przyjechała aby pilnować dzieci i upiła się u nas w domu konkretnie.
Na następny dzień przyjechał wujek i zaczął żonę opierdzielać jak mogła do tego dopuścić, że matka się upiła, Dosłownie krzyczał na nią w naszym domu, więc powiedziałem mu parę słów do słuchu i się zamknął i obraził. Ale wiem, że dobrze zrobiłem, bo akurat problemy teściowej nie są powodem aby wyżywać się na jej córce. To Teściowa miała pilnować naszych dzieci a nie my teściowej.

Piotrku, przesyłam ciepło.
(bez odgrzewania)

Piotrze
Ja w tym moim długim wpisie do Ciebie przedstawiłam Ci sytuację z kobiecego punktu widzenia.
Jednak po Twoich odpowiedziach, które są nadal takie same jak na początku tej historii, widać że nadal nie rozumiesz kobiecego punktu widzenia.
Interpretujesz wszystko po męsku. W sumie to Ci się nie dziwię, bo żeby to zmienić trzeba samemu przeanalizować pewne tematy i przekonać się, że rzeczywiście często tak jest że jedna strona mówi A a druga strona słyszy B. Kiedy jednak sobie to uzmysłowimy, komunikacja staje się lepsza. I to w Twoich przyszłych relacjach z kobietami będzie procentowało. Polecam na początek tę książkę o której wspomniała I_see_beyond "Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus" Johna Graya.

Chciałam Ci tylko zwrócić uwagę, że ten kontakt z tą "koleżanką" to nie był fer wobec żony, bo to nie był kontakt koleżeński.
Nie usprawiedliwiam też Twojej żony, ani innych zdradzaczy.
Ale jeśli przeczytasz fachową literaturę, to sam się przekonasz, że ludźmi rządzą schematy, z których wcale nie zdają sobie sprawy.
Doświadczenia z dzieciństwa nas programują a my nawet o tym nie wiemy.
Wy już zaprogramowaliście swoich synów i krąg się zamyka.
Rozwód rodziców pozostawia nieodwracalny ślad w psychice dziecka.
Warto korzystać w trudnych chwilach z pomocy terapeuty. To dotyczy zarówno dzieci, Ciebie jak i Twojej żony.
Razem już nie będziecie, po tym co się stało nie byłoby to możliwe ani nawet dobre dla Was.
Ale oboje powinniście sprawować troskliwą opiekę nad dziećmi i nie gniewaj się, ale myślę że oboje też musicie się tego nauczyć.
Owszem na dwóch pierwszych stronach piszesz jak bardzo zależy Ci aby żona kochała dzieci, ale niestety później sam wielokrotnie, na pewno nieświadomie niszczyłeś ich wzajemną więź.
Ja to rozumiem, ze bardzo cierpiałeś, ale one jeszcze bardziej.
Mało tego myślę, że będąc na Twoim miejscu pewnie robiłabym to samo z bólu i rozpaczy.
Ale gdyby mi ktoś uświadomił, że to jest bardzo złe dla dzieci, wykazał argumenty, to jednak wzniosłabym się ponad swój ból dla dobra dziecka. Może nie udałoby mi się od razu, ale starałabym się i stopniowo doszłabym do celu.
Jeśli chcesz wiedzieć dlaczego ludzie zachowują się właśnie w taki irracjonalny sposób jak Twoja żona oraz jak wielkie szkody w psychice dziecka czyni rozwód, to zacznij od przeczytania "Toksycznych rodziców" Susan Forwar.

Jeszcze nie przeczytałam całości Twojej historii, a Pitka znam bo użyłeś raz tej formy w wątku i mi się spodobała 

Dziekuje O'kruszynko. Przyda sie, bo dzis troche sniezek u nas padal. :)q

Piotrze czytam Twój wątek z wielkim zainteresowaniem.
Dla mnie jesteś prawdziwym facetem.
Ja też nie tolerował bym kures*twa pod własnym dachem.
Spotkałeś się na swoim wątku z inwektywami, pomówieniam a także wmawiano Ci to czego Ty nigdy nie powiedziaeś.
Jak czytam posty co nie których osób to nóż mi się otwiera w kieszeni, bo Twoja rozmowa na fb z ex to jawna zdrada.
Czyli co?
To, że ja jestem 39 lat po ślubie a razem 45 lat.
To, że moja żona jest moją pierwszą kobietą w łóżku, że ją kocham to mam zamknąć się w piwnicy i z nikim nie utrzymywać znajomości?
To jest chore i to bardzo.
Mój telefon jak wychodzę do sklepu zostawiam w domu.
Zawsze moja żona ma do niego dostęp.
Zna hasła do fb do poczty etc.
Jak mój przyjaciel ( przyjeżdża raz na miesiąc z Wrocka do Wawy) zaprasza mnie na browara to moja żona o tym wie ( tylko prosi aby piwek nie było za dużo i tak jest).
Moja żona jest nadopiekuńcza i to bardzo ale też jest zazdrosna ( jest to dołujące).
Cały czas jej tłumaczę, że zaufanie to podstawa małżeństwa/partnerstwa.
Ja jej nie zabraniałem wychodzić samej na imprezy ( aczkolwiek przyznam szczerze byłem mocno zazdrosny).
Tylko jak mantre powtarzałem sobie, że jak będzie chciała mnie zdradzić to zrobi to pod moim bokiem.
Ludzie się zmieniają, zmieniają się ich priorytety i my na to nie mamy wpływu.
Dlatego nie przejmuj się, że są tutaj tacy którzy Ciebie obwiniają o wszystko.
Ja Ciebie dobrze rozumiem i proszę tak trzymaj.
Trzymam za Ciebie qciuki.

Dziękuję za miłe słowa.
Ja wlaśnie, w ten sam sposób podchodzę do zaufania w zwiazku.
Dziwne jest dla mnie, ze te same osoby pisza mi, ze zona nie jest moja wlasnoscia, ze w zwiazku nikt nie jest niczyja wlasnoscia, ze to ja jestem sam sobie winien.
A jednoczesnie odmawiaja mi prawa do swobody kontaktu z inna kobieta niz zona.
Ex jak sama nazwa wskazuje jest czyms co bylo.
Czasem jest tak, ze z ex wiaza sie mile wspomnienia, ze zna sie ich wieksza czesc zycia i nie widze powodu, zeby nie utrzymywac z nimi kontaktu na stopie przyjacielskiej. A czasem jest tak, ze na slowo ex otwiera sie noz w kieszeni.
Ja tez nigdy nie chowalem telefonu, nie byl zahaslowany, zostawialem go w domu wychodzac z psem na spacer, bo nie mialem nic do ukrycia. Czym jest spowodowane w takim razie zachowanie tej kobiety, ktora za plecami kochanka pisze z nastepnym chetnym na fb i umawia sie na basen tylko we dwoje. Przeciez kochanek nie ma fb, nie pisze z nia tam a tablet i tabletka to dla niego to samo? :)

Piotr,
wg mnie niektóre z tych osób,
które podejrzewasz o relatywizm oceny Twojego zachowania a zachowania żony,
chciały przekazać Ci inna informację.

Załózmy, że siedzicie sobie na basenie i Twoja żona, zaczyna przy Tobie zachwycać sie posladkami i klatą faceta obok.
Ty - cóż, zamiast powiedzieć żonie :
- stop. Może i są lepiej zbudowani ode mnie, ale weź pod uwage ze jesteśmy ze sobą i Twoje zachowanie mnie rani.
To :
przytakujesz i zaczynasz gwizdać i mlaskać na widok pupy, piersi przechodzącej właśnie dziewczyny.

Przekaz :
- żona moze sobie fantazjować , cmokać na innych facetów - bo Ciebie to nie rani,
- Ty ranisz żonę, poniżasz ją zachwycając sie walorami innej kobiety i to przy żonie.

Pokrętna logika myslisz ?
Skądże.

Niestety, nie zawsze zakres dozwolonych zachowań jest wzajemny.
Na zasadzie :
" Ty mnie pozwalasz tak robić bo Ciebie to nie rani,
ale dobrze wiesz, że jak Ty tak robisz to mnie to rani"

Rozwiązanie :
uciąć takie spekulacje na samym początku i powiedzieć sobie raz a dosadnie, co wolno a co nie.

Ludzie, czy wyście powariowali z tą obroną ex małżowiny Pitera??

Czy ktoś jeszcze pamięta czego ta kobieta słucha, jakie ma autorytety muzyczne???? Coś ktoś?! Hę?
A ja pamiętam.. Pamiętam i odkąd się tylko dowiedziałam (od samego Piotra zresztą), pytałam go czy wszystkie zmysły postradał czy go Lucyfer opętał, kiedy jaśnie małżonkę wybierał.. Dla mnie to nie-do-wiar-ry ten mezalians intelektualno-mentalno-emocjonalny, ale widać można..pewnie jak powiadałam, cyc dobry był i przaśne lico

Zresztą, nie pierwszy Piotr i nie ostatni, kto wyboru na takich przesłankach dokonuje, a nie podejrzewam by IQ małżonki malało w stosunku do przeżytych lat, niczym jakaś rzadka genetyczna choroba Raczej constans było, jest i będzie ,niczym jej ukochana melodia z czasów gdy mówiła wierszem do Piotra słowami artystów disco polo, pamiętam to jak dziś.. Piotr, możesz zapodać raz jeszcze linka, nie mogę znaleźć.. o chryzantemach coś.

Piotr dobry ten hymn rozwodnika:)
https://www.youtube.com/watch?v=U5LLkehUa-c ale to bardziej pasuje
i to https://www.youtube.com/watch?v=OB7tu4_k6YA

Piotr74, nigdy nie słyszałam o zespole 4EVER, ale ten hymn rozwodnika jest naprawdę życiowy Jednak nasi rodzimi artyści dostrzegli problem

Szkoda tylko, że 4EVER nie nagrał wersji dla kobiet, ale ja sobie w myślach wstawiłam formę męską, gdzie trzeba, bo piosenka o charakterze uniwersalnym

Zaś "To nie materiał na żonę" chciałabym zadedykować mężowi kochanki mojego męża, co by otworzył oczy, bo do tej pory ladacznicę stawia na piedestale wierząc, że ona się opamięta! Mój mąż... to jej drugi lover-boy...

Wierzę, że nie ostatni

Ja po tych wszystkich miesiącach, wydarzeniach, wkońcu zrozumiałem, że
https://www.youtube.com/watch?v=Lt3A5hRtApc.
Czego wszystkim innym w podobnej do mojej sytuacji życzę.

No i mamy piękne podsumowanie

Mamy i wieczorek muzyczny Jak sobie słucham fajnej muzyczki, to mi zaraz tak jakoś lżej na duszy i ten problem taki mniejszy się wydaje

Wiecie co, każdemu z nas wydaje się, że nasza historia, to taka wyjątkowa ...

A tu proszę, to co się dzieje w naszym życiu ktoś już dawno opisał.

Wiesz ja tez w trudnych chwilach lubie sluchac muzyki, dlatego pare dni temu zalozylem drugi watek w dziale Nasza Spolecznosc, gdzie podsylam linki do piosenek pod katem mojego nastroju, albo sytuacji, mialem nadzieje, ze wiecej osob sie tam zacznie udzielac, ale jakos slaby odzew narazie. W kazdym razie serdecznie zapraszam. I po reklamie he, he.
Odnośnie naszych sytuacji fajnie obrazuje je ta piosenka.
https://www.youtube.com/watch?v=nn8tRXnm5lI

Zajrzę, obiecuję Nie wiedziałam, że taki wątek jest. Na mnie muzyka też działa kojąco A ta piosenka też super

Ja pisałam gdzieś na jakimś wątku - mnie długoterminowa terapia na kozetce nie potrzebna

Ale fajni i ludzie i dobra muzyka - TAK Miłego wieczoru

No popatrz to ja taki stary i głupi jestem, że nie wpadło mi do głowy, że jak moja jż nie miała ochoty, to ja mogłem jej słuchawki na uszy założyć i już by miała, ha, ha.

Piotrek nieźle to wymyśliłeś, ale powiedz lepiej co na Ciebie działa, to my dziewczyny przetestujemy

Piotruś, wiesz, że Cię lubię, ale Twój gust muzyczny do dramat..

Tez lubie tego sluchac.

Piotrek dopiero teraz odsłuchałam i to tylko tę ostatnią muzę. Ostro pojechałeś chłopie.

Dziękuję Piotrze. Dziś właśnie mam fajowy dzień i rogalika
Piotrek, tak sobie myślę, że warto iść w stronę dobra.
Ciężko to fakt, ale warto.

Trudno jest przyznać się przed samym sobą do błędów i porażek. Mówię tu o sobie. Teraz jednak widzę, że bez tego ani rusz. Nie można naprawić czegoś jeśli nie uznamy, że jest zepsute.
Cieszę się, że trafiłam na to forum. Są tu ludzie, którzy potrafią trafić do drugiego. To trudna sztuka mówić do każdego tak, żeby zrozumiał.

Pozdro