Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

a kto w ogóle zdemaskował Piotra i jakim cudem to zrobił? to jest bardzo interesujące

Z jego 2 nickiem chyba dziś Zwyczajny_facet choć i ja i m.in. maniek nie wierzyliśmy w jego nieskazitelność.. zresztą wczoraj pisałam o tym w innym wątku... http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=84734&p=4
ale jako (była) kochanka cóż mam do powiedzenia przy zdradzonym facecie? ja jestem nikim a on wniesiony na ołtarze

Ech ty Pioter..

Namiszał namiszał i co?

A ja to sobie myślę, że 90% problemów w relacjach to taka licha komunikacja właśnie.. Jedno coś chce, ale drugie ma w dupju albo nie słucha akurat w tym czasie, to wtedy to pierwsze się unosi duma, obraża, czuje odrzucone i się zaczyna sabotaż - podświadome rozsadzanie relacji od środka. Bierna agresja - można ten sposób "komunikacji" spokojnie porównać do 'raka', który toczy się wewnątrz relacji.

I jak już wpieprzy taką relację kawałek po kawałku, to zostaje wydmuszka.. wystarczy dmuchnięcie i wszystko z hukiem upada.
Tyle, że tam nie było już fundamentów od dawna, ale że gruchnęło i wzięło i pierd..ło z hukiem, to się wydaje z początku, że oto nastąpiła nagła detonacja..

i pozamiatane.

Ludzie nie umieją ze sobą gadać. smutne w uj..

Odnoszę wrażenie, że ten post nie wyszedł spod pióra Piotra...

Niemniej jednak proszę Piotrze, byś pozbierał to wszystko do kupy i broń Boże nie wpadł na to, by utrzymywać ten twór, który w waszym przypadku zwie się małżeństwem dla dobra dzieci. Rozejdź się z żoną. Ona Ciebie nie kocha. Ty jej również.

I nie jest zbrodnią próba poukładania sobie życia. Każdy ma do tego prawo. Każdy...

Nie odpowiedziałeś mi na wcześniej zadane pytanie dotyczace zachowań dzieci. Twój pomysł z wyprowadzką... Wiem, że byłeś spokojny o ich zachowanie i relacje z mamą... Nie wyszedłbyś stamtąd, gdyby zanosiły się płaczem... Nie zrobiłby tego nikt z nas w takiej sytuacji.

Dzieci przez caly czas byly w znanym sobie srodowisku, byly ze mna i czuly sie w miare bezpiecznie.
Nawet pani psycholog, ktora z nimi rozmawiala, powiedziala, ze sa nad wyraz spokojne i malo zestresowane.
Ja mysle, ze one nie dopuszczaly do siebie mysli, ze my tak naprawde sie rozstaniemy.
Poza malymi epizodami, jednym razem, kiedy starszy syn na samym poczatku sie poplakal i powiedzial, ze dlaczego akurat jego musialo to spotkac to nic szczegolnego w ich zachowaniu sie nie zmienilo.
Mlodszy syn powiedzial raz zonie, krotko po jej powrocie, kiedy mu dokuczala za bardzo, zeby sobie wracala do swojego pana.

Więc powiem Tobie, że ten spokój u Dzieci to tylko pozory. One przygotowywały się do tego co nieuniknione Piotrze.

Czuwałeś przy nich podczas ich snu? Nie zgrzytały zębami przez sen? Nie obgryzały paznokci? Nie chodzily zamyślone?

A ten tekst syna skierowany do mamy, by wracała do tamtego pana? Sądzisz, że tego dziecko chciało? Nie... Ono krzyczało: mamo, dlaczego nie slyszysz, kiedy mówię, że cię kocham?!

Myślę, że najprawdopodobniej poczują ulgę, kiedy podejmiecie konkretne kroki w celu zakonczenia życia w kłamstwie.

To zgliszcza. Moze się i tli, ale z tego pożaru już nie będzie Piotrze. Czas kontynuować uzupelnianie braków w złozonym wniosku o pozwolenie za rozbiórkę. To będzie bardzo kosztowna inwestycja. Ale to inwestycja w inne życie. Dla dzieci. Dla niej. Dla Ciebie.

Przeciez nie utrudniam, mieszka z nimi, maja ja na codzien. A co ona z tym zrobi, jak to wykorzysta , to juz jej problem.
Poranila ich bardzo tym co zrobila, teraz przed nia mnostwo pracy, aby to im zrekompensowac.

Masz racje, przede mna tez.

Fakt, ale kto nie ma/miałby w takiej sytuacji? Arnold Schwarzenegger w filmie na T.?

Standardowa reakcja ludzka. A u kobiet wręcz wzorcowa. Słaba reakcja, bo z założenia zmierzająca do podreperowania swojego ego kosztem ego cudzego, ale standardowa i ludzka.

Ex nie miała żadnego oleju w głowie ani nie w głowie była jej cierpliwość i dyplomacja tylko przedłużała gierkę pompując swoje ego kosztem ego Piotra. Też standard. Nie róbcie z autora jedynego winnego a z obu kobiet niewinnych leliji, proszę.

No dobrze, mleko się rozlało.

Piotr po pierwszej zdradzie swojej zony, zamiast przywrócić ją do porządku,
obłożyć kijami i dołożyć pasem, zaczął robić maślane oczy do innej.

Ewidentnym skutkiem powyższego, żona Piotra w dwa lata później poszła na całość.
Nie miała zakodowanego odruchu Pawłowa, że w przypadku zdrady dostanie po łapach.

Ot i podsumowanie.
Kto wyrobi odruch Pawłowa u żony Piotra ?
- KOCHANEK

I dlatego go kocha.

Elle to nie jest 90%, to jest 100%.
Wiem coś na ten temat bo sam to przeżyłem.
Ja nie mówiłem co czuję, czego oczekuje, czego pragnę a moja żona również.
Niby byliśmy razem, ale to była iluzja, byliśmy obok siebie.
Ja oczekiwałem aby moja małżonka czytała mi w myślach i ona również.
A to goofno prawda.
Po zarejestrowaniu się na tym forum, po otrzymaniu wielu kopniaków od innych jego użytkowników zrozumiałem wszystko i walczę o swoje małżeństwo i walczę o siebie i walczę o żonę.
To już jest 3 lata.
Ale nie żałuję.
Żałuję tylko tych zmarnowanych lat gdy żyliśmy obok siebie.
A mogło być tak pięknie. Mam świadomośc iż to, że nadal jesteśmy razem i wierzę, że będziemy do naszych ostatnich dni dodaje mi skrzydeł.
Natomiast co do Piotra to poniosłem porażkę i już nigdy nie bedę się tak emocjonalnie angażował.
Pozdrawiam

Piotrze to nie jest pierwsza jak i zapewne ostatnie porażka (chciałbym żeby była ostatnia).
Wierz mi, że mocno zaangażowałem się w Twojej sprawie.
Czy warto było ????, czas pokaże. Jednak bez względu na to, życzę Tobie jak i Twojej żonie wszystkiego najlepszego.
Pozdrawiam

Widzisz i nagle piszesz z sensem a okazuje sie ze Twoje malzenstwo nie jest "krzystalowe". Moze zaangazowales sie w ten watek poniewaz poczules pewne podobienstwo do sytuacji Piotra? Eh, rece opadaja jak wychodza coraz to nowe rewelacje dyskutantow...dobrze ze chociaz jest ta zdolnosc do autorefleksji, to dobrze

Nie "zaatakowalem" Cie bezpodstawnie poniewaz...dosc jasno pisalem o sytuacji w tym zwiazku, o spotkaniach autora z kobieta w kawiarni, itp. inne "rewelacje". Piszac wtedy ze sie z tym zdaniem nie zgadzasz a teraz ze to by jednak jest postepowanie przeciwko malzenstwu, pokazujesz jakis niepojety dla mnie dualizm w ocenie tej samej sytuacji. A ona nie powinna zalezec od osoby, tylko od faktow. Ale nie rozumiesz do konca (nie tylko np. mojej sytuacji) poniewaz nie przezyles wiekszosci rzeczy, o ktorych ludzie tutaj pisza. Mialem nadzieje ze bedziesz dawal rady odnoszace sie do Twojego malzenstwa, np. jak naprawiac, a tu taki klops i rozczarowanie ale i w koncu sens tej postawy (twojej) sie ukazal. Teraz to ja rozumiem a zrozumiec moge.

Bardzo rozczarowal mnie tu niejaki After. Facet, ktory zaczal na mnie najezdzac kiedy staralem sie mu pokazac ze zycie w zwiazku "wolnym" musialo doprowadzic do rozpadu zwiazku przez mozliwosci zaagazowania sie emocjonalno-uczuciowego w inna relacje. Wylal na mnie i na zone autora wiadro pomyj. Ale nie w tym rzecz. Pisze on czesto "madrze" ale jest przesiakniety nienawiscia i brakiem zrozumienia co do przyczyny, sytuacji w swoim bylym zwiazku. Ta nienawisc i zlosc az wyziera i tak samo jak u autora tego watku brakuje w tym aspekcie autorefleksji. A chcialem tylko pomoc.

Nie oni jedyni sie tak zachowywali. Tworzac tow. wzajemnej adoracji polepszali swoje samopoczucie kosztem...okazalo sie ze glupoty. Nie ma tu zadnego usprawiedliwienia na nieumiejetnosc czytania ze zrozumieniem, czy "pomylke". Po prostu kolejny raz emocje przeslonily rzeczywistosc. U mezczyzn tak byc nie powinno.

Moze warto by wyciagnac z tego jakies wnioski na przyszlosc?

Bardzo pozytwnie zaskoczyla mnie natomiast ponizsza wypowiedz:

Poniewaz osoba ktora to napisala przeszla swoista ewolucje/rewolucje tu na tym forum i w swoim zyciu, w przeciwienstwie do niektorych i potrafila dokladnie oddac to o co tutaj chodzi. Wlasnie, wlasnie dzieki swojemu doswiadczeniu i zdolnosci do autorefleksji.

Zmartwil mnie tez jeden wpis:

Moze tym razem ja bym mogl Ci cos doradzic? Otoz mysle ze jako osoba myslaca raczej wylacznie pozytwnie znowu zaczelas niedostrzegac roznych rzeczy (oby to nie dotyczylo twojego malzenstwa) gdyz "zawiodla cie intuicja". To teraz trzeba by interpolowac, znowu, na nowo przyjrzec sie swoim relacjom, podsumowac jakby ostatni okres zycia i moze znowu na cos zwrocic uwage?

No i Elle. Rzeczywiscie po twoim pytaniu odnosnie gdzie jestem zaczalem sie zastanawiac...ale nad tym, czy jestesmy po tej samej stronie barykady. Bo piszesz dosanie ale bardzo...wasko. Wymyslilem wiec dla Ciebie taki przyklad do zastanowienia sie.

Otoz zeby wyrosly owoce jablka szczepi sie je na podstawce jabloni, czasami szczepi sie niektore drzewa, krzewy na innych gatunkach ale to wymaga sporej wiedzy. Z reguly jednak inne "kombinacje" nie daja tej odpowiedniej sily do wzrtosu, owocowania.

Jednak w calosci rzeczywistosci mamy rozne owoce, rozne krzewy, rozne drzewa. One wspoistnieja w jednym srodowisku. Dotykaja sie nie tylko pniem (jak zwiazkek, rodzina) ale korzeniami, liscmi, powietrzem i w rzeczywitosci eterem. Sa roznorodne i wspoistnieja, jak roznorodne sa zwiazki i ludzie, ktorzy wspolistnieja. Jest to taki plan zycia, ktory nie zamyka sie na idealne dopasowanie sie dwoch "szczepow". Cel zycia, doswiadczenie, nauczenie sie czegos, niekoniecznie w izolacji od innych (choc i takie przypadki sa).

Chcialbym zebys ten plan zobaczyla, wyszla ze skorupy w ktorej Ci dobrze ale samotnie. Do tego trzeba jednak czesto kroku w tyl, wziecia swojego "krzyza", ktory sie odrzuca.

Staram sie pisac w celu jedynie pokazania czegos. Nie musze miec racji. Ale nie mam tutaj innego celu.

Pozdrawiam

Wiele osob Przyszlosc, zwlaszcza w tym watku zaczelo prezentowac poziom A i A dyskutujacych na ostatnich stronach tego watku, bez odniesienia sie do podawanych przez samego autora faktow, a byli to i stali i nowi bywalcy tego forum. Kto jak kto, ale to wlasnie autor tego watku nie dawal sie tym emocjom poniesc. Co wiecej dazyl on w okreslonym kierunku (czasami bezdusznie ale i sobie tej bezdusznosci nie zalowal) raczej racjonalnie. Oczywiscie calkowicie bezkrytycznie i anty-autorefleksyjnie. Widzisz dalej widzisz tu emocje, ale to byly Twoje emocje, innych emocje. To wlasnie autor te emocje zwykle wywazal, wyciszal. Dobrze ze wyszlo ze to pewna manipulacja, ktorej sie poddaliscie. Sytuacja jednak sie powtarza bo to przeciez nie pierwszy watek o podobnym skutku.

Napisze jeszcze cos od siebie. Autor tutaj opisal jak to jego dziecko wychodzi z pretensja do matki zeby sobie poszla do tamtego pana. To zdanie dziecka wynika wlasnie z takiej wczesniejszej manipulacji obrazem calej sytuacji, w tym swoim obrazem. Rozgrywaniem tego wobec dzieci. Dziecko tutaj oczekuje jedynie spokoju, jasnej sytuacji, wsumie malo je na tym etapie obchodzi kto z kim i gdzie ale czy jest spokoj, czy ma uczucia do siebie od rodzicow i ich miedzy soba. Nie chce brac udzialu w walce ale oczekuje deklaracji tak ja Ciebie kocham bez wzgledu na sytuacje i szanuje Twoja milosc w stosunku do Twojego drugiego rodzica. Oczywiscie na poczatku jest zal, chec walki i zemsty, dopieczenia komus. Tylko ze ludzie dzieci nie posiadajacy, zawarli tutaj duzo rad, wogole nie biorac tego aspektu pod uwage (dzieci). Ale tej pary do walki (u autora) nie bylo tez z wewnetrznego powodu, tego ze byla wina wewnatrz autora, nie mogl wiec on grac czysto co jakby paralizowalo jego dzialania. To jest prawdziwy powod dlaczego tej sytuacji nie rozwiazal.

Ktos sie tutaj zapytal dlaczego cos widzialem. Nie czuje sie z tego powoduj jakis dumny. Ale wynikalo to z pewnej analogii, wyobrazenia siebie w podobnej sytuacji. Dla mnie symptomatyczne bylo wlasnie umowienie sie z kims w kawiarni kiedy zona wyprowadzila sie z domu. Bylo to dla mnie nielogiczne poniewaz w podobnej sytuacji albo bym sie zalamal, albo zajmowal sie wyjasnieniem spraw, interakcja z dziecmi ale nigdy na tym etapie nie zastosowalbym zasady klina. Zasade klina stosuje sie bowiem w zupelnie innej sytuacji kiedy zyje sie z kims i dla wlasnej satysfakcji, z zemsty...(nie pochwalam tego). Ta zasada byla tu nieco stosowana ale wczesniej. Dla mnie taki maly symptom buduje obraz sytuacji bo wszystko musi miec swoje LOGICZNE uzasadnienie. Po prostu nie ma skutku bez przyczyny. A jesli cos takiego sie dzieje to wynika to z innych rzeczy w tym jakosci relacji w zwiazku, latwego poszukiwania plastra na problemy w zwiazku, itp. Czegos co bylo wczesniej.

I to jest cala tajemnica mojego wnioskowania.

Co wiecej pod wplywem roznych przemyslen, rowniez bycia na tym forum, przedstawilem sposoby ratowania tego zwiazku. Poza konieczna motywacja wewnetrzna na zwiazek (ktora tutaj sie okazala motywacja na akceptacje (czegos co nie bylo do akceptacji, czyli powrotu do starego)- to nie moj wniosek ale sluszny), potrzeba odbudowy relacji i bliskosci (tu bylo odwrotnie chocby spanie obok siebie), przyznania sie do swojego wkladu (ale nie winy za zdrade) co do jakosci zwiazku na rowni z zona, budowy relacji!!!! (wlasnie budowy relacji!!!!) od nowa razem z zona na zasadzie rownosci i partnerstwa! (glaskanie na kolanach jest jedynie chwilowym zapewnieniem potrzeby bliskosci i akceptacji, nie jest wyrazem tego o czym pisze przed nawiasem), a nie obojetnosci na to, itd. I to wlasnie ze te korzenie zlych relacji byly wczesniej, tym bardziej powinno sugerowac odrzucenie tego co bylo. Nalezy drazyc powody ale jak to zostalo tu napisane..."I jeśli zależy Ci na małżeństwie to zacznij je odbudowywać bez jakiegoś dziwnego i niezrozumiałego przeciągania liny kto (bardziej) winny" bo liczy sie cel a przy okazji niejako mozna i te wszystkie niejasnosci wyjasnic.

Pisalem tez o jednej ciekawej rzeczy. Mozliwosc powrotu zony to mozliwosci wysluchania jej zali, jej stanowiska ale to by zaistnialo wobec sytuacji akceptacji zony, poczucia bezpieczenstwa, jakby to czula. Czy do tej hipotetycznej sytuacji, z ktorej autor dowiedzialby sie wszystkiego o sobie, doszlo? Pisalem o tym, ze to by dalo wiele w aspekcie zrozumienia wszystkiego, calej tej sytuacji.

Maniek,

Bliskie są mi słowa pewnej amerykańskiej pisarki o tym, że "nie widzimy rzeczy takimi, jakimi są. Widzimy je takimi, jakimi my jesteśmy"

To fakt, że Piotr nie dawał się ponieść emocjom innych, bo on poddawał się swoim własnym emocjom, tak samo jak nie chciał uczyć się na cudzych błędach na rzecz swoich własnych i tak samo jak nie chciał korzystać z cudzych doswiadczeń, ale pragnął zdobyć swoje własne. Za każdą cenę. I po części właśnie tę cenę braku otwarcia na cudze emocje, doświadczenia i błędy teraz płaci. I znowu widzę wcielone w życie przysłowie o Polaku mądrym po szkodzie.

I wcale nie mam pretensji o to, że Piotr kierował się swoim "rozumem", ale o to, że nawet nie próbował skorzystać z moźliwości rozszerzenia swojej własnej perspektywy, że pozwolił swoim emocjom na zawładnięcie umysłem, nie dopuszczając do siebie myśli, że "jedzie" na schemacie emocjonalnym. On działał dla mnie jak automat, wyuczony zachowań "adekwatnych" do sytuacji i na stereotypach myślowych. A wszystko dlatego, że sam przywiązał się do jedynej wizji rzeczywistości, w której może być szczęśliwy. Normalnie: klapki na oczach i dyktatura emocji

Co do dzieci, dla mnie nie ulega wątpliwości, że nie były one figurami w tej rozgrywce pomiędzy Piotrem i jego żoną, a tylko pionkami. Zarówno dla Piotra i jego źony, jak i dla sporej grupy udzielających się tutaj osób.

Co do reszty to nie wypowiem się, bo nie sądzę, iż Piotr świadomie szukał plasterka, czy też klina. Znowu zadziałał schemat i wzorzec emocjonalny. A że nie słucha nikogo oprócz własnych emocji, napędzanych własnymi myślami, których nie potrafi kontrolować, to...i tak dalej.

Piotrze
Jak widzisz na forum nie ma szarości, kiedyś byłeś białym Gandalfem dziś jesteś Okiem Saurona, który jest sprawca wszystkiego co złe..
Myślę, że czas, abyś przestał się tłumaczyć, bo nie zrobiłeś nic złego i to nie ty poszedłeś w "długą" zostawiając dzieci..
Twoja żona, wróciła ze względu na siebie i swoją wygodę. Nie dla Ciebie, nie dla dzieci i teraz Ty musisz się określić co dalej.
Jeśli jesteś w stanie tolerować jej niewierność ( bo to się nie zmieni ) to możecie tak funkcjonować przez kolejne lata dla tzw. "dobra dzieci". Jeśli nie - to czas wziąć rozwód zamknąć ten rozdział w Twoim życiu.
Co do Twojego "pseudo romansu" ze swoją ex, to niewiele ma on ma wspólnego z obecną Twoją sytuacją.. każdy z nas, kiedy jest poraniony szuka bliskości w innej życzliwej mu osobie. A że myślałeś iż może z tego coś będzie jak żona Cię ostatecznie zostawi - to widzisz - nic z tego nie będzie, bo dla niej jesteś przyjacielem..
Zamknij jeden etap swojego życia a potem wszystko Ci się poukłada..
Powodzenia Piotr.

Mańku, oczywiście, że nie jest dobrze, gdy w związku gości zdrada emocjonalna, ale Piotr tłumaczył to już chyba ze 100 razy, że kontakt i emocje ze swoją ex miał, jak zona szła w długą..
Tu w tym wątku rozpatrujemy co powinien zrobić Piotr w danej konkretnej sytuacji, a dla poniektórych zmienia się ona jak w kalejdoskopie, qrwy robią świętą, bo Piotr miał czelność mailować i smsować z ex.
Fakty jednak pozostają stałe - to żona Piotra porzuciła jego i dzieci i to żona Piotra poszła mieszkać z kochankiem - nie Piotr. I nie ma co kombinować jakby było gdyby np. ex Piotra go zechciała, bo tego pewnie nie wie nawet sam Piotr.

uff napisałeś...
chciałam wiele razy zapytać, jak tam chłopcy, ale bałam się, bo ostatnio jak tu zapytałam (a na maila nie można do Ciebie napisać), to ruszyłam "lawinę" postów...

myślę, że Każdy, z tych którzy przychodzą na forum z takim zakrętem życiowym jak m.in. Twój, będzie starał się iść własną ścieżką... pomimo rad, postów krzyczących i tych głaszczących. Sam wiesz, bo tak właśnie zrobiłeś... i za jakiś czas napiszą dokładnie to, co Ty dzisiaj. Ale poparte własnym - niestety bolesnym- doświadczeniem. Wydaje mi się, że człowiek bardzo rzadko uczy się na błędach czyiś.
I sam wiesz, że nie zrobiłbyś inaczej.
Przecież ludziom potrzebne są własne "błędy", bo z nich rodzi się ta tzw życiowa mądrość, z nich może wykluć się dojrzałość i siła.
ech, ale się na-wy-mądrzałam.

Dobrego tygodnia Piotr.

Rumpel ja nie generalizuje, napisalem i radze na przykladzie mojej sytuacji.
Moj watek jest dosc obszerny i mimo, ze pojawily sie pod koniec obiekcje, ze nie do konca przedstawialem sytuacje obiektywnie, to jednak tak nie bylo.
Staralem sie pisac na biezaco, prawie tak, jak bym prowadzil bloga.
Moje uczucia, przemyslenia, reakcje byly jak najbardziej autentyczne.
Ogólnie jestem zwolennikiem dawania szansy, jestem zwolennikiem próbowania, ale moja historia nauczyla mnie, aby nie idealizawoć partnera.
Mozna z kims zyc naprawde dlugo i tak naprawde nie znac tej osoby.

https://m.youtube.com/watch?v=5eFdt6Y_34E

Jak sie rozwija, chyba tak jak kazdy by chcial.
Duzo rozmow, na kazdy temat.
Duzo troski, zainteresowania.
Wspólne plany.
Troszkę przezzkadza odległosć, ale wszystko jest do zaakceptowania jesli sie czuje, ze może to być coś najwspanialszego co nam się w życiu trafiło.
Teraz odliczam czas do następnego weekendu bo będzie wspaniały, jedyny w swoim rodzaju.
Jeden już za nami, był super, traz czas na kolejny.
W fajnym miejscu z cudowną osobą.

Pamiętaj tylko że to też jest schemat.
Pierwszy związek po rozstaniu to rzut na głęboką wodę,  odreagowanie, często silne emocje , które tylko nam się wydają,  wyobrażenie i idealizacja tej nowej osoby.
I w 99% przypadków to kończy się klapą.
Dlatego warto narzucić sobie dużo samokontroli, aby nie popłynąć na jeszcze gorsze manowce.
Wiem, mnie też jest fajnie, rozumiem to, ale wiem też że muszę podejść do tego przede wszystkim ostrożnie i racjonalnie i Tobie też to doradzam.

Piotr, po pierwsze od strony prawnej :
- dopóki nie będziesz miał rozwodu, to Twoje związki (romanse) bedą traktowane jako co najmniej wina rozpadu z Twojego powodu.
Po drugie - tak po ludzku:
- dałeś "szansę" malżeństwu, powrót żony od kochanka ale... żona zachowywała się nie tak jak tego oczekiwałeś,
no i co ?
sam poszedłeś w długą.
Nie jesteś lepszy od żony.
Najpierw zakończ jedno, potem zaczynaj drugie.
Zarowno od strony prawnej jak i "ludzkiej" jesteś spalony.

Gdzie ta troska o dzieci, gdzie ta troska o "zabłąkaną żonę" ?
Teraz, jesteś na najlepszej drodze żeby stracić opiekę nad dziećmi - kochanek żony przejmie Twoją rolę opiekuna, wychowacy - chcesz tego  ???
A tak po "ludzku"  to zwątpiłam w Ciebie.
Okazałeś się nie lepszym od zony.
Te wszystkie tłumaczenia dlaczego kontaktowałeś sie z ex- od kilku lat... poszły się....

Gdzie ta Twoja, do tej pory taaaaka wielka troska o dzieci ???
Zadbałeś tylko o swoje potrzeby.

Piotrze... Tylko tyle jestem w stanie Tobie powiedzieć...

Zgadza sie sam to spieprzylem.
Bo nie słuchałem ludzi mi tu radzących. Bo wierzyłem, że moja żona jest wyjątkowa, że przecież ona jest na pewno zmanipulowana.Że nie wykorzysta perfidnie mojej do niej słabości i jej powrót oznacza koniec jej romansu i daje szanse na odbudowanie naszej rodziny.
Bardzo się zawiodłem i jestem sam na siebie zły.
Jest mi już obojętne czy rozwód bedzie z orzekaniem o jej winie czy nie. Chciałbym tylko aby odbyło się to w miarę szybko i bezboleśnie dla dzieci.
Nie wiem tylko co uwazasz za straszne w moim postępowaniu?
Czy to, ze kogos poznalem jest czyms zlym?
Czy uwazasz, ze mam w nieskonczonosc czekac i wybaczac?
A ona bedzie mnie wciaź oszukiwac i klamac.
Wychodze z zalożenia, że de facto jestem już wolnym człowiekiem, żadna więź mnie z jż nie łączy oprócz papierka, który niebawem straci swą moc.

Oj Anastacjaa, a znasz powiedzenie przyganiał kocioł garnkowi?
A jaką dojrzałością wykazał się Twój wspaniały książę romansując z Tobą, będąc jeszcze w związku ze swoją żoną. Jaką dojrzałością wykazałaś się Ty wchodząc między niego a jego żonę, zamiast poczekać aż skończy swoje małżeństwo.
Ja nigdzie i nigdy nie mówiłem, ze nie mam sobie nic do zarzucenia, nie jestem chodzacym idealem,  ale nie dalem tez podstaw do tego aby byc tak potraktowanym jak zrobila to ze mna jz.I to nie jeden raz.
Głupi byłem bo jej po raz kolejny uwierzyłem, ale to był ten ostatni raz.
I taka prośba na przyszłość, zanim kogoś będziesz krytykować, to popatrz najpierw na własną sytuację i czy faktycznie nie masz sobie nic do zarzucenia.
Miłego wieczoru życzę.

Piotr, gdybyś miał choć trochę oleju w głowie, nie pisałbyś tu już nigdy więcej, bo to żałosne jest. Czytam i myślę sobie, jak wstrętnymi i zakłamanymi osobami jesteście.
Zmieniasz historie to tu to tam, gadasz co ci ślina na język przyniesie...zero konsekwencji, ZERO.
Skończ to, poproś o zamknięcie tematu.
Zajmij się dzieciakami, bo aż żal mi się to wszystko czyta.
Ty gó...o z tego wyniosłeś. NIC człowieku.........Zarzucał żonie niemalże niedorozwój intelektualny....wiesz, mi się zdaje, że IQ macie całkiem podobne.
Facet bez refleksji, bez empatii....pakuje się w nowy związek, mieszka z żoną...
Eh, weź się ogarnij. Co ja mówię Ty się nie ogarniesz.
Szczęśliwości zatem.
Ale weź już ten  pożal się boże temat zamknij...weź już idź stąd po prostu.

Czyli zero autorefleksji:p
Ale czemu się dziwic.
Mój czas nigdzie się nie zatrzymał, wręcz przeciwnie. Też wiele błędów w życiu popełniłam
Tyle ze do mnie cos dotarlo...do was absolutnie nic.
Nie będę się produkować i tłumaczyć, o co mi chodzi z tymi zmianami historii. 50-siąt kilka stron pokazuje, że to i tak nic nie da.
Ponawiam zatem prośbę, byś jednak przemyslal zamknięcie tematu. Mi by było wstyd. Tak po ludzku wstyd, no i byłabym zażenowana samą sobą, własną hipokryzją i nieumiejętnością uczenia się choć najmniejszych rzeczy.

Ps: a kto się dziećmi opiekuje skoro twierdzisz, ze są pod dobrą opieką?

Święty Mikołaj się nimi opiekuje, robił to zresztą przez ostatnie 14 lat
Pewnie, że jest mi wstyd niektórych spraw, wiem, że nie byłem do końca w porządku pytając o coś pod drugim nickiem, żałuję tego i orzepraszałem wszystkich, którzy poczuli się tym urażeni, czy spowodowało to u nich jakiś niesmak.
Nie bylo to w porządku i wiem o tym.
Ale wiesz jaka jest różnica między kimś kto potrafi się przyznać do błedu a kimś kto tego nie potrafi zrobić?
Ten drugi ucieknie, schowa się gdzieś i nie będzie słuchał krytyki.
Pierwszy tego nie zrobi.
I ja narazie tez nie mam zamiaru.
Sam od siebie staram sie nic nie pisac, ale odpowiedziec zawsze moge i wybacz, ale nie masz prawa mi takiej mozliwosci odebrac.
A jesli ktos czytajac te historie wysnuje jakies madre wnioski dla samego siebie, patrzac na to jakie bledy ja popelnilem, czy tez nadal popelniam, i ich dzieki temu uniknie, to ja bede mial jakas mala satysfakcje z tego.

A co chciałabyś wiedzieć konkretnie o mnie. Pytaj to odpowiem.
Kiedy tu przyszedlem to mojej jz nie bylo w domu, po raz drugi sie wyprowadzila zostawiajac mnie z dziecmi samego.
Wiem, ze niektorzy uwaźają, ze moje kontakty z ex przyczynily sie do obecnej sytuacji, ale jeszcze raz przypomne, co przyczynilo sie do jej zachowania 4 lata temu kiedy tematu ex nie bylo?
Dlaczego teraz po powrocie, na wszelkie moje propozycje byla jedna odpowiedz nie?
Kiedys w trakcie naszej rozmowy powiedzialem jz, ze ona ma po prostu problem z bycia wierna. I to co zrobila z naszym malzenstwem zrobi ze swoim kazdym kolejnym zwiazkiem.
Ale to na szczescie nie jest juz moj problem.

Jesli chodzi o pierwsze pytanie to tak, uwazam, ze ponosze odpowiedzialnosc za rozpad naszego malzenstwa.
Moja wina jest taka, ze zone zawsze traktowalem na pierwszym miejscu, jej potrzeby, jej zachcianki byly dla mnie wazniejsze od tego czego ja potrzebowalem.
Nie widzialem problemu w tym, ze dawalem wiecej niz dostawalem.
Prosty przyklad, wiesz ile razy dostalem od niej jakikolwiek prezent urodzinowy czy gwiazdkowy?
Moze z piec, przez 14 lat malzenstwa. Ona dostawala zawsze i z kazdej okazji.
Druga sprawa, od wrzesnia, kiedy zaczela romansowac, czujac jakas obojetnosc z jej strony, nic z tym nie robilem.
Wynikalo to glownie z tego, ze po prostu mialem dosyc takiego mnie traktowania.
Mialem dosyc tej dysproporcji, proszenia sie o wszystko, o uczucia, o sex, o jej uwage.
Stwierdzilem, ze nigdy wiecej o nic jie bede jej prosil.
Odsunalem sie od niej, tak jak ona odemnie.
Drugie pytanie. Nigdy nie bylo sytuacji, aby moje postępowanie moglo by ja w jakikolwiek sposób skrzywdzić.
Nigdy nie było sytuacji, aby miala prawo czuć sie kimś mniej waznym niz np. moja matka.
Nigdy nie bylo sytiacji, aby mogla miec jakiekolwiek watpliwosci co do mojej wiernosci.
Nigdy nie bylo sytuacji, aby mogla czuc sie odrzucona przezemnie, malo atrakcyjna w moich oczach.
Nigdy niczego jej nie wypominalem, nigdy nie mowilem, ze cos mi sie w niej nie podoba.
Zawsze kiedy pytala, czy uwazam ja za atrakcyjna kobiete, to mowilem, ze taka jest.
Trzecie pytanie. Moje zaangazowanie emocjonalne w kontakcie z Ex pojawilo sie wtedy kiedy wiedzialem juz o romansie, kiedy caly grudzien z nim walczylem, a zamiast jasnej odpowiedzi koncze z tym, slyszalem, mi na nim zalezy.
Kiedy ona wyprowadzila sie w styczniu po raz piewszy.
Ja bylem wtedy otumaniony, targaly mna rozne emocje, od nienawisci do milosci do jz.
Ex wtedy ze mna byla, wirtualnie, telefonicznie, pocieszala, tlumaczyla.
Zle odebralem jej intencje, wrocily wspomnienia.
Ale mojej jz wtedy nie bylo w domu.Ja juz wtedy slyszalem, ze ona mnie nie kocha i nigdy tego uczucia nie bylo, a drugie dziecko to jej zachcianka.
W jaki sposob mialoby to wplynac na jej zachowanie?
Ona juz podjela decyzje.
A to co bylo wczesniej z ex to byla zwykla znajomosc i to tylko wirtualna.
Powiedzenie komus milego dnia, czy co slychac nie jest chyba powodem do zdrady?
Jesli masz jeszcze jakies pytania to prosze.

Chcialem Ci odpowiedziec jak najdokladniej, dlatego taki tasiemiec wyszedl.
Zreszta, ja tak po prostu mam. Lubie pisac i przelewac moje mysli na papier, w tym wypadku na ekran.
To, ze pisze ona to czy tamto, wynika z tego, ze moje reakcje i zachowania wynikaly z jej, to chyba normalne?
Nie ma skutku bez przyczyny.
Jezeli to rozjasni w jakis sposob Twoj poglad na moja sytuacje to napisze jeszcze cos takiego.
Moja jz zanim zwiazala sie ze mna miala juz doswiadczenie, ja nie bylem jej pierwszym mezczyzna, bylo ich chyba z 4 lub 5, natomiast ona byla dla mnie moja pierwsza kobieta i taka pozostawala przez wszystkie lata naszego malzenstwa.
Pomysl teraz, czy gdybym jej nie kochal, gdyby mi nie zalezalo, nie wiedzac jak moze byc z inna kobieta, to dochowalbym jej wiernosci przez tyle lat?
Okazji do zdrady mialem multum, nie mialaby nawet mozliwosci dowiedziec sie o jakims moim skoku w bok, ale tego nie zrobilem. Zdazaly sie sytuacje gdzie kobieta jasno mowila, ze chce sie ze mna przespac, nawet jedna z jej kolezanek z pracy mi to proponowala, ale nigdy tego nie zrobilem.
Dlaczego?
Bo kochalem moja zone, bo ja szanowalem, bo nie potrafilbym jej spojrzec w oczy po czyms takim i jej oklamac.