Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Aleksandra81 napisał/a:

Przeczytajcie wątek laki741. To Piotr pod innym nickiem

Nie wiedziałem.

Przeczytajcie wątek laki741. To Piotr pod innym nickiem

laki741 napisał/a:

Witajcie. Mam problem z prawidłowym odbiorem intencji mojej dawnej znajomej. Po krotce o co chodzi. Poznalem ja jeszcze jako nastolatek ponad 20 lat temu, zakochalem sie w niej od pierwszego spotkania. Bylem u niej w domu codziennie, rozmawialismy, sluchalismy muzyki, chodzilismy razem do mojej kuzynki, bo to jej kolezanka byla. Prawie jak para, chociaz oficjalnie nigdy nia nie bylismy. Po 2 latach ona poznala innego chlopaka, zostali para, ich zwiazek trwal z 4 - 5 lat, cos tam poszlo nie tak i sie rozstali, miala kolejnego faceta, ja wyjechalem na studia do innego miasta wiec moj kontakt z nia byl o wiele zadszy, musze dodac, ze w czasie kiedy ona byla z tymi dwoma facetami, ja ja caly czas kochalem, spotykalismy sie dosc czesto, czasem bez jej mena, czasem z nim, rozne imprezy czy u tej mojej kuzynki, czasem do mnie przychodzily same we dwie. Ok pod koniec moich studiow ona zeszla sie z powrotem ze swoim pierwszym facetem, bylinze soba jakies 2 lata, zaszla w ciaze i urodzila dziecko, jej zwiazeknrozpadl sie. Zaczalem sie z nia znow spotykac, trwalo to jakis rok, ale nie bylismy oficjalnie para,w miedzyczasie poznalem moja obecna zone. Wyjechalem do innego miasta i kontakt sie urwal. Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona. Nasze pisanie bylo coraz bardziej osobiste, pytalem jej, czy wtedy kiedy ona byla sama z dzieckiem to myslala o tym abysmy byli razem, czy kocha swojego obecnego faceta, sa razem ponad dwa lata. Nie odpowiedziala na zadne pytanie, sprytnie sie wykrecajac. Znala moja osobista sytuacje, ze nie jestem wolny, ale mam problemy malzenskie. Niedawno napisalem jej co do niej czuje, kilka bardzo dlugich wiadomosc, prosilem o spotkanie i rozmowe, ona nie odpowiedziala mi konkretnie na zadna z nich, ale pisac nie przestala. Kontakt ze mna ukrywa przed swoim obecnym facetem, jest o mnie zazdrosny. Nie wiem czy ja dobrze rozumiem, ale jesli ktos komus wyznaje uczucia i ta osoba jest w zwiazku, to czy nie czujac nic do takiej osoby utrzymuje z nia nadal kontakt, tym bardziej jak partner jest o nia zazdrosny. Nie wiem podswiadomiemczuje, ze cos miedzy nami jest, ale ona z jakichs wzgledow boi sie zaryzykowac, tylu mezczyzn juz ja w zyciu skrzywdzilo, moze to jest to?Jak wy to widzicie, szczegolnie prosze o odpowiedz panie. Dzieki.

maniek_z_maniek napisał/a:

Jest jeszcze jedna konsekwnecja, o której kiedyś powinieneś powiedzieć bylej zonie. Synowie będą mieli określony wzorzec postepowania matki. W istotny sposób może zarzutować to w kwestii wyboru przez nich kobiet i ich taktowania. To jest problem zlozony, ale mleko się już rozlalo i ten problem jest. To moim zdaniem najwieksza konsekwnecja tego co się stało. Oczywiście można to maksymalnie zlagodzic ale to sa "idee", które już zakielkowaly w umysłach synow. Nie da się tego w 100% cofnac. Szkoda bo prezetujac pewien model rodziny wobec dzieci powinno się być wobec nich konsekwentnym przez caly okres ich wychowania.

Z całego tego opisu wnioskuje jednak trochę inny obraz. Zgadzam się ze okazale się odpowiedzialny (w przeciwieństwie do zony) ale wcześniej cos tapnelo i Twoje określone zachowania, które sam opisujesz, czyli randki z innymi kobietami (bo tak to trzeba nazwac) w tym pierwszym gorącym okresie po godzinie zero, sa dla mnie zastanawiające. Musi to wynikac z traktowania waszego malzenstwa przez was oboje w określony sposób przez was oboje już wczesniej. Cos co miało się zmienić ale nie miało szansy, bo się rostajecie a zona jest zaangazowana w romans, i poki co nic się nie zmieni poki w nim będzie tkwic, może się tego nigdy nie dowiecie? Pokrecone sa jednak losy ludzi, niestety. Gleboko nad tym ubolewam bo patrze na to chyba trochę z szerszej perspektywy.

W obecnej sytuacji jedyne co mogę poradzić Ci poza formalnościami to zebys był wspaniałym ojcem a zonie zycze żeby była wpaniaja matka, jak już się opamięta, mimo ze potem nie musicie być razem. Postepowanie Twojej zony jest niestety typowe dla..człowieka. Jednak wybaczenie nie jest możliwe bez 100% opamiętania się. Tego w tej chwili nie ma, jest tylko miotanie się i manipulacje. Musisz trzeźwo spojrzeć na problem, bo nawet wychowanie drugiego człowieka, kwestia szacunku wobec siebie i innych, zależy od naszego stałego, mocno umocowanego naszego postepowania. Twoje nie do końca takie jest i te spotkania Twoje, to zmienia mój obraz na temat całej sprawy. Po prostu widze wine sytuacji w waszym malzenstwie z przed zdrady po obu stronach ale nie znam jej ponieważ o tym nic nie piszesz, nie analizujesz wogole tego a to przecież glowne przyczyny tego co się stało. Oczywiście kwestia winy samej zdrady jest bezdyskusyjna. 100% jest po stronie zony. Tam nawet nie ma Twojego 1%.

Nie wiem co byś chciał się dowiedzieć o moim postępowaniu sprzed zdrady. Jeśli chodzi o mnie, to ja nigdy nie dawałem mojej żonie najmniejszych powodów do podejrzewania mnie o niewierność, niczego przed nią nie ukrywałem, bo nie miałem i co ukrywać. Żadnych tajemnic przed nią nie miałem, o wszystkim jej mówiłem. Słuchaj podam Ci jeden przykład. Jakieś 2 lata temu przypadkiem spotkałem kobietę w której kiedyś się bardzo kochałem, to była moja pierwsza, ale w sumie jeszcze szczenięca miłość. Nigdy tak naprawdę z nią nie byłem, ale byliśmy swego czasu ze sobą bardzo blisko związani, ona mając 20 parę lat została sama z dzieckiem, bo facet okazał się dupkiem i od niej odszedł. Spotykałem się wtedy z nią, przyjeżdżałem do niej do domu, pomagałem jej przy dziecku, razem je kąpaliśmy, kładliśmy spać, jeździliśmy na zakupy, ogólnie prawie byliśmy parą, prawie bo żadnych deklaracji ani z mojej ani z jej strony nie było. Ot taka trochę bardziej zażyła przyjaźń. W tym czasie poznałem właśnie moją obecną żonę, z tamtą dziewczyną zerwałem kontakt, może nie całkiem, ale został zwykły koleżeński. Po 3 latach od ślubu wyprowadziliśmy się do innego miasta, gdzie teraz mieszkamy i kontakt urwał się całkowicie, nie miałem aktualnego numeru do tej dziewczyny, nie widywałem jej wcale, czasem raz na rok, albo i rzadziej spotkaliśmy się przypadkiem w jakimś centrum handlowym, padało zwykłe cześć co słychać i tyle. I tak jak pisałem jakieś 2 lata temu spotkaliśmy się przypadkiem w sklepie, nasza rozmowa trochę dłużej trwała, zgadaliśmy się, że nie mamy do siebie numerów telefonu i się nimi wymieniliśmy. Okazało się, że ona przeprowadziła się do tego samego miasta co my z miesiąc przed tym naszym spotkaniem. Od tego czasu nasz kontakt był częstszy, przez telefon i smsy. Po jakimś miesiącu od tego przypadkowego spotkania spotkaliśmy się na kawie, żeby powspominać stare czasy i opowiedzieć sobie co się z nami przez te wszystkie lata, kiedy nie mieliśmy ze sobą kontaktu działo. To była jedyna kawa w naszym wykonaniu przez ten czas do chwili obecnej. Ona formalnie nadal jest sama z synem, ale ma faceta z którym się spotyka. Po jakimś czasie założyła sobie konto na facebooku i nasz kontakt z telefonicznego przeniósł się tam. Owszem pisaliśmy ze sobą dość często, prawie codziennie, ale to było zwykłe, koleżeńskie pisanie, osób które znają się ze sobą 25 lat. Po co to wszystko teraz piszę, otóż po to, że o tym wszystkim co opisałem wiedziała moja żona. O tym przypadkowym spotkaniu, o tym że ze sobą piszemy smsy i dzwonimy do siebie, wszystko mogła sobie sprawdzać na bieżąco w moim telefonie bo ja nic przed nią nie ukrywałem, nie chowałem telefonu, nie kasowałem smsów, bo nie było takiej potrzeby. O tym, że wybieram się z nią na kawę też wiedziała i zdarzyło się nawet tak, że w ten dzień kiedy się spotkałem z nią na tej kawie, a było to czysto przypadkowe spotkanie, po prostu zadzwoniła do mnie i powiedziała, że jak mam czas to możemy się spotkać więc pojechałem po nią i pojechaliśmy do restauracji i kiedy tak sobie siedzieliśmy i rozmawialiśmy zadzwoniła moja zona. Odebrałem oczywiście telefon, powiedziałem gdzie i z kim jestem, bo uważałem, że nic złego nie robię i nie muszę się z tym ukrywać. Potem jak już ze sobą pisać na facebooku, to też mogła sprawdzać na bieżąco o czym i jak często piszemy, bo my z żoną mieliśmy osobne tam konta ale jedno wspólne hasło do obu. Tak jak już wcześniej kiedyś pisałem, nigdy żony nie okłamałem, nie potrafiłbym, nigdy jej nie zdradziłem i nawet o tym nie myślałem. Zawsze dawałem żonie odczuć, że jest jedyną i kochaną kobietą w moim życiu i, że ciągle mi się podoba i jest dla mnie atrakcyjna. Nie wiem co jeszcze mógłbym napisać i co jeszcze chciałbyś wiedzieć?

Przeczytajcie wątek laki741. To Piotr pod innym nickiem

laki741 napisał/a:

Witajcie. Mam problem z prawidłowym odbiorem intencji mojej dawnej znajomej. Po krotce o co chodzi. Poznalem ja jeszcze jako nastolatek ponad 20 lat temu, zakochalem sie w niej od pierwszego spotkania. Bylem u niej w domu codziennie, rozmawialismy, sluchalismy muzyki, chodzilismy razem do mojej kuzynki, bo to jej kolezanka byla. Prawie jak para, chociaz oficjalnie nigdy nia nie bylismy. Po 2 latach ona poznala innego chlopaka, zostali para, ich zwiazek trwal z 4 - 5 lat, cos tam poszlo nie tak i sie rozstali, miala kolejnego faceta, ja wyjechalem na studia do innego miasta wiec moj kontakt z nia byl o wiele zadszy, musze dodac, ze w czasie kiedy ona byla z tymi dwoma facetami, ja ja caly czas kochalem, spotykalismy sie dosc czesto, czasem bez jej mena, czasem z nim, rozne imprezy czy u tej mojej kuzynki, czasem do mnie przychodzily same we dwie. Ok pod koniec moich studiow ona zeszla sie z powrotem ze swoim pierwszym facetem, bylinze soba jakies 2 lata, zaszla w ciaze i urodzila dziecko, jej zwiazeknrozpadl sie. Zaczalem sie z nia znow spotykac, trwalo to jakis rok, ale nie bylismy oficjalnie para,w miedzyczasie poznalem moja obecna zone. Wyjechalem do innego miasta i kontakt sie urwal. Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona. Nasze pisanie bylo coraz bardziej osobiste, pytalem jej, czy wtedy kiedy ona byla sama z dzieckiem to myslala o tym abysmy byli razem, czy kocha swojego obecnego faceta, sa razem ponad dwa lata. Nie odpowiedziala na zadne pytanie, sprytnie sie wykrecajac. Znala moja osobista sytuacje, ze nie jestem wolny, ale mam problemy malzenskie. Niedawno napisalem jej co do niej czuje, kilka bardzo dlugich wiadomosc, prosilem o spotkanie i rozmowe, ona nie odpowiedziala mi konkretnie na zadna z nich, ale pisac nie przestala. Kontakt ze mna ukrywa przed swoim obecnym facetem, jest o mnie zazdrosny. Nie wiem czy ja dobrze rozumiem, ale jesli ktos komus wyznaje uczucia i ta osoba jest w zwiazku, to czy nie czujac nic do takiej osoby utrzymuje z nia nadal kontakt, tym bardziej jak partner jest o nia zazdrosny. Nie wiem podswiadomiemczuje, ze cos miedzy nami jest, ale ona z jakichs wzgledow boi sie zaryzykowac, tylu mezczyzn juz ja w zyciu skrzywdzilo, moze to jest to?Jak wy to widzicie, szczegolnie prosze o odpowiedz panie. Dzieki.

Moja historia zaczęła sie 11 lat temu. Jakoś po miesiącu była firmowa impreza, usiedliśmy obok siebie i już nas nic więcej nie interesowało. Były pierwsze pocałunki, przytulania i taniec. Pół roku od zawarcia znajomości byliśmy małżeństwem, Mamy dwóch wspaniałych synów i ciepły rodzinny dom.

Małżeństwem jesteśmy 14 lat. Poznaliśmy sie w pracy, zaiskrzyło między nami.  Po pół roku ślub, bo zaszła w ciążę. w 2007 roku, też z pewnymi problemami, o miesiąc za szybko urodził się nasz drugi kochany synek.

Teraz sprawa wygląda zupełnie inaczej, ja się jasno określiłem, napisałem co do niej czuję, piszę do niej, że za nią tęsknię. Prosiłem o spotkanie i szczerą rozmowę, określenie się przez nią, co ona o tym wszystkim myśli, ćzy jestem dla niej ważny, czy widzi nas razem. Niestety nic nie uzyskałem, żadnej konkretnej odpowiedzi, żadnego spotkania. Fakt mój proces rozwodowy jest w toku i oficjalnie jestem jeszcze żonaty, ale mojego małżeństwa praktycznie już nie ma i ona o tym doskonale wie. Nie wiem jak ją przekonać do szczerej rozmowy wie, ze zależy mi na niej bardzo i nic z tym nie robi.

Nie wiem czy to normalne, ale coraz częściej myślę o ex i nie ukrywam, że ona jest w jakimś sensie dla mnie motywacją do zakończenia mojego małżeństwa. Stoję w rozkroku, z jednej strony chciałbym żeby żona wróciła, a z drugiej strony nachodzą mnie myśli, że jeśli się rozwiodę, to dostanę od losu szansę na ułożenie sobie życia z kobietą która była zawsze dla mnie ważną osobą.Nie udało nam się jako nastolatkom, nue udało we wczesnej młodości to może teraz jako dojrzałym ludziom się uda.

Witam.
Tak laki741, to ja to jest konto, ktore zalozylem pare lat temu, ale wtedy zagladalem tu jako gosc, bedac za granica.
Jesli ktos przed wydaniem na mnie wyroku pokusilby sie o przeczytanie owczesnych moich postow, to moze nie szarzowalby z osadami mojej osoby.
Co do tych obecnych kilku postow w tamtym watku, to zwroccie uwage, kiedy ja to pisalem.
To byl poczatek marca, pol roku juz trwal romans mojej zony, ona nie mieszkala ze mna od dwoch miesiecy, a mnie traktowala jak wroga, wypowiedziala wiele przykrych slow.
Celowo wykorzystalem to drugie konto do zadania pytania o co tak naprawde moze chodzic ex, bo gdybym to zrobil tutaj, to reakcja bylaby taka jaka jest teraz.A ja chcialem poznac obiektywne zdanie.
To, ze w pewnym momencie zaczely we mnie odzywac uczucia do ex wynikalo z relacji z zona. I tak naprawde do jakis moich deklaracji doszlo juz po tym jak zona odeszla.A kontakt z ex byl juz duzo wczesniej, tyle tylko, ze oparty na stopie kolezenskiej.
Bedac w takiej sytuacji w jakiej wtedy bylem, zle chyba odebralem intencje tej kobiety, chociaz tak do konca nie jestem tego pewny do dzisiaj, bo jej niektore zachowania nadal sa dla mnie nie zrozumiale.
Zony nie oszukiwalem, powiedzialem jej, ze czuje cos do ex i, ze nawet jezeli wroci, to wcale nie bedzie to oznaczalo tego, ze nadal bedziemy razem.
W tamtym momencie i teraz zreszta tez uwazam, ze mam prawo do ulozenia sobie zycia z kims innym.
Tym bardziej, ze obietnice mojej zony sa nic nie warte.
Pozwolilem na jej powrot w nadziei, ze uda nam sie zaczac wszystko na nowo, ale w niej tej woli nie bylo, prosilem o terapie, prosilem o wspolny weekendowy wyjazd, staralem sie jak moglem, aby nie odczula z mojej strony negatywnych emocji.
Niestety po dwoch, trzech tygodniach zobaczylem, ze to tylko ja sie staram, wiec zaczalem odpuszczac.
Tak to mniej wiecej widze ja, nie uwazam, zebym kogokolwiek oszukal, a tym bardziej dal zonie argument do zdradzenia mnie.
Jesli ktos tu kogos oszukal, to byla to ona, i co gorsza robi to nadal.
Widac tak mamy zapisane, ze nie bedziemy razem i do mnie to w koncu dotarlo, nie mam zamiaru robic juz niczego wiecej aby to zmienic.

Nie czytam wpisów Laki. Nie ważne jest dla mnie czy to Piotr czy nie.
Jakiś czas temu uderzyła mnie idealna postawa Piotra. Dzieci u psychologa, on się wszystkim zajmuje itp...
Odniosłam wrażenie jakby pisał pod publikę, kreował swój wizerunek.
Moim zdaniem Piotr to dobry człowiek ma ze sobą jednak problem, potrzebuje sobie pomóc, zastanowić się nad sobą, swoim postępowaniem. Nie bać się być autentyczny.

Piotrze z tego co pamiętam obiecałeś żonie ze jeśli wróci do domu urwiesz kontakt z ex - nie zrobiłeś tego , a teraz masz pretensje ze ona od 3 tygodni ma kontakt z kochankiem ???

Wymagasz od niej wymagaj również od siebie !!

Nie rób nic więcej.
Czas rozwiąże Twoje problemy
Ja jestem 38 lat po ślubie ( jak się żeniłem to Ty jeszcze z pieluchą biegałeś) i moja kobieta wie wszystko. Z kim się spotykam, z kim rozmawiam i ew. komu pomagam.
Ona wie, że jest dla mnie najważniejszą istotą.
Ponadto jeżeli nie odpowiada jej jakaś moja znajoma to nie utrzymuje z tą osobą kontaktów.
Wiesz dlaczego?
Bo ja jestem ze swoją żoną i to ona jest dla mnie najważniejsza, to ja ją kocham i nie szukam wrażeń etc.
Nie wsadzam kija w mrowisko.

Lexpar napisał/a:

Nie rób nic więcej.
Czas rozwiąże Twoje problemy
Ja jestem 38 lat po ślubie ( jak się żeniłem to Ty jeszcze z pieluchą biegałeś) i moja kobieta wie wszystko. Z kim się spotykam, z kim rozmawiam i ew. komu pomagam.
Ona wie, że jest dla mnie najważniejszą istotą.
Ponadto jeżeli nie odpowiada jej jakaś moja znajoma to nie utrzymuje z tą osobą kontaktów.
Wiesz dlaczego?
Bo ja jestem ze swoją żoną i to ona jest dla mnie najważniejsza, to ja ją kocham i nie szukam wrażeń etc.
Nie wsadzam kija w mrowisko.

A to ciekawe co teraz piszesz bo kiedy ja w tym watku dokładnie opisałem te sytuacje to broniles Piotra i napisales ze nie zgadzasz się nie potrafiąc podac zadanych argumentow na to. Jestes wiec trochę jak taka choragiewka na wietrze ale ponieważ popierales w 100% autora to może do niego dotrze to co napisales a przecież zona buntowala się przed ta relacja, a Ty się z postepowaniem autora zgadzales. Dla mnie jest to tak samo zenujace jak postawa autora, niestety. A przecież było to czarno na białym i wszyscy poza jednym, może 2-3 wyjątkami stali murem za autorem bez merytorycznego odniesienia się do calosci treści tego co pisal. To sa kolka wzajemnej adoracji, które się tworza na takich forach. No ale takie jest zycie.

Zobaczcie co autor dzisiaj pisze:

"O tym, ze cos czuje do ex powiedzialem zonie po tym gdy mnie zostawila, nigdy wczesniej nie bylo czegos takiego, ze ex byla dla mnie wazniejsza od zony.
Nie mogla sie czuc od niej mniej wazna, bo jej w moim zyciu nie bylo."

"Ale ja kontaktu z ex nie mam, jest bardzo sporadyczny."

Czu tu czasem nie wyziera całkowity brak AUTOREFLEKSJI? Nie będę tego odszukiwał ale czy autor sam nie pisal o swoim codziennym kontakcie z ex oraz o tym ze zona obdarowywala ja niewybrednymi słowami? Ze robil to tez w jakiś sposób jej na zlosc. A teraz pisze ze jej w zyciu jego nie było ale o uczciach powiedział po rozstaniu, czyli co pojawily się one NAGLE po rozstaniu z zona?

Po prostu rece opadają i szkoda czasu oraz energii na ten watek. Widocznie sa i tacy ludzie, zupełnie pozbawieniu zdolności do samorefleksji, zyjacy w jakiś nierzeczywistych matriksach.

Aleksandra81 napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

To nie jest takie proste.
Chcialem, zeby wrocila, bo chcialem aby nasze dzieci mialy pelna rodzine, ale rozmawiajac z zona uczciwie jej mowilem, ze to bedzie proba dla nas obojga i, ze nie ma gwarancji, ze ona nam sie uda.
Stawialem sprawe jasno, ze nie wiem czy z nas jeszcze cos bedzie, ale, ze chce sprubowac, a jesli nie wyjdzie to rozstaniemy sie normalnie, nie jak wrogowie.
Nie odpuszczam zony z powodu przyjaciolki, ona nie jest zadnym motorem mojego dzialania.
To brak staran zony o naprawienie naszych relacji doprowadzil do mojej rezygnacji ze starania sie jeszcze o cokolwiek.
Zreszta schemat sie powtorzyl, o czym wczoraj pisalem, ona znow ma kontakt z kochankiem od trzech tygodni i znow bylem oklamywany i oszukiwany.

Piotrek, czy ty siebie czytasz?
Albo się chce odbudować zwiazek albo robi się sobie inne opcje, ty chcesz kobiety wszystko jedno jakiej byle jej na tobie zależało a to znaczy, iż nie kochasz żadnej

O jakich opcjach Ty mowisz?
Gdybym w ten sposob myslal, to nie chcialbym powrotu zony.
Probowalem zrobic naprawde wszystko, aby nam sie udalo, okazywalem jej uczucie, nie odpychalem od siebie, staralem sie rozmawiac, prosic o jej zaangazowanie.
Co moglem wiecej zrobic, skoro zobaczylem, ze to tylko mi zalezy, to odpuscilem.
Nic na sile nie da sie zrobic.
A czy pragne kobiety, tak. Tak jak ty pewnie pragniesz mezczyzny, takiego ktory bedzie cie kochal i szanowal. Ktory da Ci poczucie, tego ze swiata poza Toba nie widzi.
Czy to takie dziwne. Chyba kazdy z nas dazy do tego aby miec u swego boku taka osobe.

Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona. Nasze pisanie bylo coraz bardziej osobiste, pytalem jej, czy wtedy kiedy ona byla sama z dzieckiem to myslala o tym abysmy byli razem, czy kocha swojego obecnego faceta, sa razem ponad dwa lata. Nie odpowiedziala na zadne pytanie, sprytnie sie wykrecajac.

Piotr74 napisał/a:

Aleksandra81 napisał/a:

Piotrek, czy ty siebie czytasz?
Albo się chce odbudować zwiazek albo robi się sobie inne opcje, ty chcesz kobiety wszystko jedno jakiej byle jej na tobie zależało a to znaczy, iż nie kochasz żadnej

O jakich opcjach Ty mowisz?
Gdybym w ten sposob myslal, to nie chcialbym powrotu zony.
Probowalem zrobic naprawde wszystko, aby nam sie udalo, okazywalem jej uczucie, nie odpychalem od siebie, staralem sie rozmawiac, prosic o jej zaangazowanie.
Co moglem wiecej zrobic, skoro zobaczylem, ze to tylko mi zalezy, to odpuscilem.
Nic na sile nie da sie zrobic.
A czy pragne kobiety, tak. Tak jak ty pewnie pragniesz mezczyzny, takiego ktory bedzie cie kochal i szanowal. Ktory da Ci poczucie, tego ze swiata poza Toba nie widzi.
Czy to takie dziwne. Chyba kazdy z nas dazy do tego aby miec u swego boku taka osobe.

Nawiązuję do tego:

laki741 napisał/a:

Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona.

Piotr74 napisał/a:

Aleksandra81 napisał/a:

Piotrek, czy ty siebie czytasz?
Albo się chce odbudować zwiazek albo robi się sobie inne opcje, ty chcesz kobiety wszystko jedno jakiej byle jej na tobie zależało a to znaczy, iż nie kochasz żadnej

O jakich opcjach Ty mowisz?
Gdybym w ten sposob myslal, to nie chcialbym powrotu zony.
Probowalem zrobic naprawde wszystko, aby nam sie udalo, okazywalem jej uczucie, nie odpychalem od siebie, staralem sie rozmawiac, prosic o jej zaangazowanie.
Co moglem wiecej zrobic, skoro zobaczylem, ze to tylko mi zalezy, to odpuscilem.
Nic na sile nie da sie zrobic.
A czy pragne kobiety, tak. Tak jak ty pewnie pragniesz mezczyzny, takiego ktory bedzie cie kochal i szanowal. Ktory da Ci poczucie, tego ze swiata poza Toba nie widzi.
Czy to takie dziwne. Chyba kazdy z nas dazy do tego aby miec u swego boku taka osobe.

Nawiązuję do tego:

laki741 napisał/a:

Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona.

Aleksandra81 napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

O jakich opcjach Ty mowisz?
Gdybym w ten sposob myslal, to nie chcialbym powrotu zony.
Probowalem zrobic naprawde wszystko, aby nam sie udalo, okazywalem jej uczucie, nie odpychalem od siebie, staralem sie rozmawiac, prosic o jej zaangazowanie.
Co moglem wiecej zrobic, skoro zobaczylem, ze to tylko mi zalezy, to odpuscilem.
Nic na sile nie da sie zrobic.
A czy pragne kobiety, tak. Tak jak ty pewnie pragniesz mezczyzny, takiego ktory bedzie cie kochal i szanowal. Ktory da Ci poczucie, tego ze swiata poza Toba nie widzi.
Czy to takie dziwne. Chyba kazdy z nas dazy do tego aby miec u swego boku taka osobe.

Nawiązuję do tego:

laki741 napisał/a:

Jakis czas temu spotkalismy sie przypadkiem i wszystko wrocilo. Zaczelismy do siebie dzwonic, smsowac, potem nasz kontakt przeniosl sie na jeden z portali spolecznosciowych.Pisalismy czesto ze soba, o pierdolach, o jej pracy, takie tam kolezenskie pisanie, ale ja zaczalem sie coraz bardziej angazowac, w miedzy czasie rozstalismy sie z zona.

Jest to sytuacja zdrady emocjonalnej. Pisalem przecież o tym od samego początku...

Lexpar napisał/a:

Nie rób nic więcej.
Czas rozwiąże Twoje problemy
Ja jestem 38 lat po ślubie ( jak się żeniłem to Ty jeszcze z pieluchą biegałeś) i moja kobieta wie wszystko. Z kim się spotykam, z kim rozmawiam i ew. komu pomagam.
Ona wie, że jest dla mnie najważniejszą istotą.
Ponadto jeżeli nie odpowiada jej jakaś moja znajoma to nie utrzymuje z tą osobą kontaktów.
Wiesz dlaczego?
Bo ja jestem ze swoją żoną i to ona jest dla mnie najważniejsza, to ja ją kocham i nie szukam wrażeń etc.
Nie wsadzam kija w mrowisko.

A to ciekawe co teraz piszesz bo kiedy ja w tym watku dokładnie opisałem te sytuacje to broniles Piotra i napisales ze nie zgadzasz się nie potrafiąc podac zadanych argumentow na to. Jestes wiec trochę jak taka choragiewka na wietrze ale ponieważ popierales w 100% autora to może do niego dotrze to co napisales a przecież zona buntowala się przed ta relacja, a Ty się z postepowaniem autora zgadzales. Dla mnie jest to tak samo zenujace jak postawa autora, niestety. A przecież było to czarno na białym i wszyscy poza jednym, może 2-3 wyjątkami stali murem za autorem bez merytorycznego odniesienia się do calosci treści tego co pisal. To sa kolka wzajemnej adoracji, które się tworza na takich forach. No ale takie jest zycie.

Zobaczcie co autor dzisiaj pisze:

"O tym, ze cos czuje do ex powiedzialem zonie po tym gdy mnie zostawila, nigdy wczesniej nie bylo czegos takiego, ze ex byla dla mnie wazniejsza od zony.
Nie mogla sie czuc od niej mniej wazna, bo jej w moim zyciu nie bylo."

"Ale ja kontaktu z ex nie mam, jest bardzo sporadyczny."

Czu tu czasem nie wyziera całkowity brak AUTOREFLEKSJI? Nie będę tego odszukiwał ale czy autor sam nie pisal o swoim codziennym kontakcie z ex oraz o tym ze zona obdarowywala ja niewybrednymi słowami? Ze robil to tez w jakiś sposób jej na zlosc. A teraz pisze ze jej w zyciu jego nie było ale o uczuciach powiedział po rozstaniu, czyli co pojawily się one NAGLE po rozstaniu z zona?

Po prostu rece opadają i szkoda czasu oraz energii na ten watek. Widocznie sa i tacy ludzie, zupełnie pozbawieniu zdolności do samorefleksji, zyjacy w jakiś nierzeczywistych matriksach.

wiesz co Piotr, ja od dziś Ci dopiero współczuję. Wiesz czemu ? Jesteś w trakcie rozwodu i sam kiedyś napisałeś, ze Twoja zona czyta to forum.
Kondolencje.

Anastacjaa napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Poprzedni romans zony mial miejsce na jesieni 2011 roku, ja pojawilem sie na forum bodajze w styczniu 2012.A wiec juz po. Poczytaj moje posty wtedy, jak pisalem o naszym malzenstwie, jak traktowalem zone majac swiadomosc tego, ze miala cos za uszami.
Nie wybielam sie, nie jest mi to do niczego potrzebne.
Nie oczekuje glaskania po glowce, nie po to tu przyszedlem.
Staram sie siebie poskladac po tym wszystkim.
Staram sie zrozumiec co sie ze mna teraz dzieje i pisze tu po to aby byc madrzejszym czlowiekiem.

To ja Ci (pod)powiem, że takie znajomości z byłymi, czy koleżankami są tylko pozornie bezpieczne i nie mają wpływu na związek. Do Ciebie to jeszcze chyba nie do końca dociera, albo uważasz, że skoro się nie przespałeś, to nie zdradziłeś. Ja myślałam dokładnie tak samo naiwnie. Przecież z nim nie sypiam, więc w czym problem? Nawet byłam dumna, że nie dałam się pocałować - że niby jestem silna i nad wszystkim panuję. Guzik prawda! Fakt jest taki że coraz bardziej się w tą znajomość wkręcałam, coraz bardziej mi na nim zależało, coraz więcej o nim myślałam... ale dalej tłumaczyłam sobie, że to przecież nic złego mieć przyjaciela! Odsuwając od siebie myśli, że przecież go kocham, że to nie jest czyste. W międzyczasie jego żona też poszła w romans a on mi przyznał, że mnie kocha itd. Widzisz analogię?

Pewnie i jakas analogia jest, ale sytuacje nie sa identyczne.
Nie wiem jak czesty byl wasz kontakt, jak duzo ze soba rozmawialiscie.
U nas to bylo doslownie kilka zdan na dzien.
Czasem zwykle przywitanie. Ani ja, ani ona nie dazylismy do czegos wiecej.
Zwykla internetowa znajomosc.
Kontakty staly sie czestsze, kiedy zona juz sie odemnie oddalila i fizycznie i psychicznie.
Do tego momentu byla to zwykla kolezenska relacja.

Piotr74 napisał/a:

Anastacjaa napisał/a:

To ja Ci (pod)powiem, że takie znajomości z byłymi, czy koleżankami są tylko pozornie bezpieczne i nie mają wpływu na związek. Do Ciebie to jeszcze chyba nie do końca dociera, albo uważasz, że skoro się nie przespałeś, to nie zdradziłeś. Ja myślałam dokładnie tak samo naiwnie. Przecież z nim nie sypiam, więc w czym problem? Nawet byłam dumna, że nie dałam się pocałować - że niby jestem silna i nad wszystkim panuję. Guzik prawda! Fakt jest taki że coraz bardziej się w tą znajomość wkręcałam, coraz bardziej mi na nim zależało, coraz więcej o nim myślałam... ale dalej tłumaczyłam sobie, że to przecież nic złego mieć przyjaciela! Odsuwając od siebie myśli, że przecież go kocham, że to nie jest czyste. W międzyczasie jego żona też poszła w romans a on mi przyznał, że mnie kocha itd. Widzisz analogię?

Pewnie i jakas analogia jest, ale sytuacje nie sa identyczne.
Nie wiem jak czesty byl wasz kontakt, jak duzo ze soba rozmawialiscie.
U nas to bylo doslownie kilka zdan na dzien.
Czasem zwykle przywitanie. Ani ja, ani ona nie dazylismy do czegos wiecej.
Zwykla internetowa znajomosc.
Kontakty staly sie czestsze, kiedy zona juz sie odemnie oddalila i fizycznie i psychicznie.
Do tego momentu byla to zwykla kolezenska relacja.

Ja wiem, że sytuacje nie są identyczne. A to, jak często ze sobą pisaliście to jakby sprawa drugorzędna, (sam przyznajesz, że rozmawialiście, pisaliście codziennie), bo tu chodzi o to że przez to zaangażowałeś się emocjonalnie, wkręciłeś w jakiś sposób w tą nową-starą znajomość. Mało tego, wręcz agresywnie reagowałeś na komentarze żony, że jej się to nie podoba. Pewnie nawet nie rozumiałeś, dlaczego się czepia, skoro Was łączy tylko przyjaźń. Nie chciałeś jednak z niej zrezygnować dla żony. I to nie była zwykła internetowa znajomość! Ta osoba już wtedy stawała się dla Ciebie ważniejsza...
Moja relacja z wtedy tylko znajomym była przez ponad 2 lata też czysto koleżeńska. Kiedyś jakoś próbował mnie pocałować ale potem do tamtej sprawy nie wracaliśmy. I mogłoby się wydawać z boku, że co w tym złego? On też mógł mówić żonie o mnie że to tylko zwykła znajomość. Problem w tym, że już wtedy byliśmy w sobie zakochani, tylko o tym nie mówiliśmy. Nie przyznawaliśmy do tego nawet przed sobą. W końcu po ponad 2 latach roku on nie wytrzymał i powiedział, co do mnie czuje... i tak się zaczął nasz niby dopiero wtedy romans. Chronologicznie pewnie to jego żona pierwsza zdradziła fizycznie, ale to nie znaczy, że on nie jest winien rozpadu małżeństwa (czy ja).

Pewnie też dla świętego spokoju rozstalibyście się szybko i bez żadnych kłótni czy wyrzutów...

Hihihi, podsumowując, dobraliscie się jak w korcu maku :,)
Ona ciebie wali po rogach , ty ją ( emocjonalnie, fizycznie, whatever).
Pisalam już, że oboje krzywdzicie dzieci.... Teraz nabrało to zupełnie nowego znaczenia. Współczuję im rodziców, sorki.

Ps..... Żona to puszczalska,etc. Wiesz, jak cię to wszytko bolalo.
Pchanie się w buciorach w związek ex uwazasz za ok. I jej postawę też uwazasz za okey:)
Cóż za relatywizm moralny. Masakra:/

NieZnamSiebie napisał/a:

Hihihi, podsumowując, dobraliscie się jak w korcu maku :,)
Ona ciebie wali po rogach , ty ją ( emocjonalnie, fizycznie, whatever).
Pisalam już, że oboje krzywdzicie dzieci.... Teraz nabrało to zupełnie nowego znaczenia. Współczuję im rodziców, sorki.

Ps..... Żona to puszczalska,etc. Wiesz, jak cię to wszytko bolalo.
Pchanie się w buciorach w związek ex uwazasz za ok. I jej postawę też uwazasz za okey:)
Cóż za relatywizm moralny. Masakra:/

A myslisz, ze po co pytalem ex o jej relacje z partnerem, o to czy go kocha, czy nie.
Gdyby mi jasno powiedziala, ze jest z nim z milosci to ja bym sie tam dalej pchal.
Otoz nie, nie pchalbym sie.
Zle odczytalem jej intencje chyba, chociaz sam nie wiem, co tak naprawde w jej glowie siedzialo i siedzi nadal.

Piotr74 napisał/a:

Gdyby mi jasno powiedziala, ze jest z nim z milosci to ja bym sie tam dalej pchal.
Otoz nie, nie pchalbym sie.
Zle odczytalem jej intencje chyba, chociaz sam nie wiem, co tak naprawde w jej glowie siedzialo i siedzi nadal.

A gdyby jasno Ci powiedziała co czuje do Ciebie tak jak ty jej , to już nie miało by znaczenia Twoje małżeństwo , Twoje dzieci , Twoja " walka " o żonę ?? 

Po co była Ci ta wiedza ??

O kurde.. tego się nie spodziewałam.

Wycofuje się ze wszystkiego co napisałam o tej kobiecie, twojej żonie.. Kurde, dałam się wyprowadzić w pole i rzucałam oskarżenia na kobietę, którą piotr oszukiwał w zasadzie od samego początku małżeństwa.

Teraz rozumiem skąd ta pseudo wyrozumiałość dla żony. Wiedziałeś, że eks cię nie chce, a nie chciałeś zostać zupełnie na lodzie, więc "wspaniałomyślnie" przyjąłeś małżonkę żeby poczuć się sam ze sobą lepiej, a praktycznie udajesz uczucie do żony od początku.. coś obrzydliwego, a skala twojego zakłamania jest powalająca.

ryba81 napisał/a:

Piotr74 napisał/a:

Gdyby mi jasno powiedziala, ze jest z nim z milosci to ja bym sie tam dalej pchal.
Otoz nie, nie pchalbym sie.
Zle odczytalem jej intencje chyba, chociaz sam nie wiem, co tak naprawde w jej glowie siedzialo i siedzi nadal.

A gdyby jasno Ci powiedziała co czuje do Ciebie tak jak ty jej , to już nie miało by znaczenia Twoje małżeństwo , Twoje dzieci , Twoja " walka " o żonę ?? 

Po co była Ci ta wiedza ??

Nie pisz o Twoim stanie emocjonalnym ze byłes odrzucony przez żone itp. kazdy zdradzony zna to uczucie , ale nie znam przypadku zdradzonego który wyznaje uczucia miłości  w takim momencie swojej ex.

Mój zrobił identycznie. Najpierw wyznał mi uczucia. Potem robił wszystko bym i ja się określiła i powiedziała, że chcę być z nim, czy udźwignę rozwód, dziecko itd. Kiedy mu w końcu powiedziałam, że kocham i chcę być z nim ale żeby mnie w rozwód nie mieszał, to tak zrobił. Choć do końca się chyba obawiał, że się wycofam.
SCHEMAT? Nawet bym nie przypuszczała, szczególnie, że wiele osób jego zachowanie odebrało za nietypowe, że coś kręcę itd.