Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

A ja popieram stanowisko ze problemy z zona Piotr powinien rozwiązywać sam a nie przy udziale "osoby wspierającej". Nie wystarczyło mu forum ze musiał poszukać bardziej osobistej relacji z kimś (jak mniemam stad)? To jest zapraszanie osoby trzeciej do waszego związku. Piotr od zony oczekujesz ze będzie pracowała nas wasza relacja a sam wasze problemy " przegadujesz" z jakąś inna panią???
Powtarzasz schemat sprzed zdrady zony  jak dla mnie ...znowu jakaś pokrewna dusza z która dzielisz problemy zamiast omawiać je z zona. Jeśli czujesz ze nic z tego nie będzie to wyloz karty na stół, weź rozwód i nie rob kobiecie nadziei ze może z czasem uda wam się odbudować małżeństwo na nowych zasadach. Bo na ta chwile to w moim odczuciu wczules się w role ofiary złej zony i wygodnie Ci z tym chyba, a przy okazji tyle osób poklepie Cie  po plecach i pozachwyca jaki Ty dzielny i wspaniały. Masz 40 lat na karku i jestes facetem wiec i zachowuj sie jak facet podejmujac meskie decyzje a nie umartwiasz się  na ołtarzu rodziny  i karmisz swoim nieszczęściem przy okazji rekompensując sobie jakieś deficyty emocjonalne u osoby postronnej. Serio ktoś musi Ci podpowiadac co masz myśleć i robić? Trochę to sliskie w mojej ocenie..zona zrobiła to co zrobiła ale Ty tez teraz zachowujesz się niezbyt ok. Wóz albo przewóz Piotr.

Wszystko zostało powiedziane tylko autor olal większość rad, sugestii a co najważniejsze konkretnych rzeczy do autorefleksji. Tak jakbys mowila do sciany.

"Właśnie w tym sęk, że ona uważa i zachowuje się tak jak by nic się nie stało.Jakby nie było tych ostatnich miesięcy"

"Masz rację obojętnieję."

Mysle ze powyższe mowi samo za siebie. Brak wymagan od zony i od siebie, zupełny brak konsekwnecji, zupełny brak autorefleksji nad sprawami fundamentalnymi, które były wcześniej poruszane.

I KROPKA NAD I

"Nie zamierzem jej do niczego namawiać, niczego od niej nie oczekuję"

"do psychologa nadal sie nie wybiera. Szczerze mówiąc już mnie to nie interesuje czy pujdzie czy nie"

DLACZEGO? DLACZEGO? DLACZEGO?

Przeciez zona wrocila, lezy na kolanach autora, który ja glaszczae. Nie ma klotni. Nikt nikogo nie zdradza. A wiec o co w tym wszystkim chodzi?

Tacy ludzie nie powinni po prostu tworzyć zwiazkow bo do nich nie dorośli a co więcej, niczego się na swoich bledach nie nauczyli.

Co z tego ze np. autor się "otrząśnie" i ew. pozna kogos innego czy starego? Nadal będzie tylko powierzchowność.

...bo przyczyny leza gdzie indziej, glebiej i sa umiejscowione wcześniej w czasie, poczawszy od dzieciństwa, przykladow rodzicow, poprzez brak milosci miedzy nimi, konczac na czynnikach charakterologicznych. Sa to kwestie podstawowe. A wszystko inne sa rzeczami wtórnymi, wynikającymi w podstaw.

Wiele czytałem tutaj tematow ale tak "bezsensownego" podejścia do "naprawy" związku jeszcze nie czytałem. Sorry za te słowa ale nie umiem klamac.

Maniek Ty chyba czegoś nie zrozumiałeś.
To, że obojętnieję na całą sytuację, na zachowanie żony jest wynikiem jej postępowania.
Cieszyłem się kiedy podjęła decyzję o powrocie, ale zupełnie czegoś innego się po niej spodziewałem.
Wyrządziła mi i dzieciom straszną krzywdę, liczyłem na jakąs pokorę z jej strony, wyraźne sygnały, że zależy jej na mnie, na rodzinie.
Takich sygnałów nie ma, nie ma skruchy, nie ma słow przepraszam, wybacz mi, zrobię wszystko abyśmy byli razem.Tego po prostu nie ma.
Z czego mam się więc cieszyć, z kąd brać siłę i wiarę w to, że z nas może jeszcze coś będzie?
Nie mam ochoty i siły na jej dalsze uświadamianie, pokazywanie palcem, że ma zrobić to czy tamto.
Jeśli sama nie wie, jak powinna się zachowywać, co powinna zrobić aby odbudować nasze wzajemne relacje, to mogłaby właśnie pójśc do psychologa, poczytac jakieś książki, poszukać wiedzy w internecie, ale po co?
Przecież wedłóg niej nic się nie stało, ona się źle czuje a ja mam to zrozumieć. Dziś znów to usłyszałem.
Jak ja się czuję to już nie jest takie ważne.
Nie pisz mi o jakiejś niby mojej powierzchowności, bo jeśli bym taki był to bym tu nawet nie zajrzał, nie polemizowałbym z Tobą i innymi forumowiczami.
Analizuję każdy wpis w tym wątku, zastanawiam się nad ich przekazem, porównuję zachowanie moje i mojej żony do historii innych ludzi tu piszących, a to, że nie zawsze robię tak jak mi ktoś radzi, wynika tylko z tego, że działam na podstawie własnego doświadczenia, wiedzy i intuicji.

Piotrze, stoisz na rozdrozu. Od tego, co zrobisz teraz, zalezec bedzie Twoje zycie, zycie Twojej rodziny. Ty ciagle jestes jej glowa. Zastanow sie, czy chesz ratowac swoja rodzine. Jesli tak, a moze warto (ale to Ty wiesz najlepiej), to nie czekaj, ze zona wezmie ciezar naprawy na siebie. Ona zdradzila, to fakt, ale to WAM obojgu malzenstwo sie posypalo. To obydwoje doprowadziliscie od kryzysu.

Teraz kazde z osobna, nie ogladajac sie na partnera, ma robic wszystko, by malzenstwo zylo. Na razie moze nie byc pieknie, na pewno nie, moze byc trudno. Ale moze warto dac sobie czas i zobaczyc, czy odbudujecie Wasza relacje, a raczej zbudujecie na nowo.

Nie oczekuj, ze zona bedzie wyrazac skruche i przepraszac. Jesli to zrobi, to dobrze, ale jesli nie, to nie slowa sa najwazniejsze, ale jej zachowanie. Jest jej ciezko, moge sobie tylko wyobrazic jak bardzo, Tobie Piotrze tez, ale to, co mozecie zrobic to jak nalepiej spelniac swoje role - Ty meza i ojca a ona - zony i matki. Nie chodzi o to, zeby zona sie kajala i wyrazala skruche, ale zeby pokazala swoim zachowaniem, ze jest twoja zyciowa partnerka i matka.

Inna sprawa, czy Ty Piotrze jestes w stanie pogodzic sie z tym, ze zona Cie zdradzila, ze byla z innym mezczyzna. To jest baaaardzo trudne i wymaga czasu i olbrzymiej dojrzalosci. Rzadko jest ona naszym udzialem. Przepraszam, ale nie pamietam, czy korzystasz z terapii indywidualnej. Temat zdrady jest do przepracowania indywidualnie, inaczej nie pozwolisz ani sobie ani zonie ruszyc z miejsca.

Piotr
Czytam ten wątek i nie jestem skarbnicą mądrości. Mogę jedynie pisać o tym co przeżyłam a przeżyłam 7 lat po zdradzie próbując samodzielnie poskładać relację. Nie powiem wydawało się że wszystko jest ok. Może nie było wielkiej skruchy właściwie nie było jej chyba wcale. Miało być zapomnienie i nie wracanie do przeszłości- bez "odgrzewania kotletów" jak mawiał mój ex.

Niby wszystko było nowe, otoczenie, dom, nawet garstka znajomych. Wszystko zamiecione pod dywan wyszło przy robieniu większych porządków.
I nie myśl sobie że miałam szansę na remis, choć takiej nie pragnęłam Okazuje się że co wolno wojewodzie...
Chcę tylko powiedzieć że to wszystko co się u Was teraz dzieje ma wpływ na dzieci, na ich naukę wzajemnych relacji między dorosłymi ludźmi, na zaufanie i poczucie własnej wartości.

Nie mówię że macie nie próbować, ale czekać aż samo przejdzie przykryte warstwą kurzu...
Też nie lubicie odgrzewanych kotletów? usmażycie nowe na starym oleju?

Chyba warto się dowiedzieć co naprawdę Was teraz łączy a co wówczas podzieliło...
Nie chodzi o wybielanie i szukanie dziury w całym ale o zrozumienie i świadome decyzje bo od tych dziś zależy budowa nowego domu...
A jak fundamenty są słabe to wiadomo że budolwla może się zawalić czyniąc większe szkody niż w tej chwili.

Piotr i nie piszę że tylko Twoja żona -bo "zgrzeszyła" winna zrobić rachunek sumienia.
On powinien być Wasz wspólny i szczery choć rozumiem Cię, że możesz nie chcieć dokładać sobie cierpień i rozdrapywać ran.

Niewyczyszczona rana goi się trudniej a czasem doprowadza do śmierci.
Tyle z mojej strony.

Ten watek jest dziwny i tak sie zastanawialem co chce tu przekazac. Otoz wydaje mi sie ze problemy leza nie tylko w przeszlosci ale rowniez w tym ze ta "rodzinia" ciagle zyje w jakis trojkatach czy czworokatach emocjonalno-uczuciowych. To ze oboje nie pracuja nad zwiazkiem tez jest oczywiste. Zwykle po zdradzie ludzie albo sie rozstaja (nie mogac pokonac poczucia krzywdy, zalu, zlosci, nienawisci) albo sie schodza (budujac zwiazek od nowa). Tutaj mamy najgorsze rozwiazanie, czyli obojetnosc. To co mnie razi to ze autor pisze w innych watkach jak to cudownie polatal rodzine (czego mu zycze) a jednoczesnie nic nie robi w tym kieurnku a od zony niczego nie wymaga. Jest to wiec bardzo wielki antyprzyklad tego jak powinno byc. Kiedy sie nad tym zastanawialem to doszedlem do wniosku ze samo pisanie tutaj nie pokazuje nam tego ze jestesmy z roznych srodowisk, ludzmi z roznymi cechami. I kiedy zna sie te rozne srodowiska (a wielu nie zna) to wie sie ze tam sprawy w rozny sposob dzialaja. Jednakze obnoszenie sie ze swoim "sukcesem", przy calkowitym odrzuceniu autorefleksji nad przyczynami, jest samooszukiwaniem sie i nie prowadzi do niczego. Taka osoba jesli pisze w innych watkach zwracajac uwage na swoj jako przyklad "sukcesu" po prostu oszukuje innych i siebie, wprowadza czytajacych w blad.

Z uwagi na powyzsze ten watek (duzy objetosciowo) jest bezsensu. Ale to tez jest tak jak w wychowaniu. Jesli sie wymaga to sie osiaga "sukcesy" badz "porazki". Jesli sie nie wymaga "porazka" jest niemal pewna. Sklejajac zwiazek nie mozna liczyc ze wszystko jakos samo sie pozbiera. Trzeba, jak w kazdej sprawie, wyznaczyc sobie piorytety, cele, wrecz narzucic niektore dzialania (powierzchownosci) ktore maja prowadzic do odnowienia relacji. Nawet samo spanie obok siebie bez wspolzycia jest podnoszeniem do ^2 obojetnosci bo w zwiazku jest sie albo nie, jakies ciche "seksulanie dni" to karykatura.

Tyle tylko mozna powiedziec ze mamy przyklad jak nie nalezy postepowac, poczawszy od utrzymywania stalych relacji z osobami trzecimi, poprzez rozgrywki dziecmi, poprzez zerowy poziom pracy nad zwiazkiem, konczac na postepowaniu, ktore idzie w kierunku obojetnosci.

To takie ostrzezenie dla czytajacych.

Piotr, a żona wie że wniosek rozwodowy dalej w sądzie ? może już termin dostałeś ? To ją może pospieszy ... skoro ona nie wykazuje chęci do poprawy .. zmiany.. zrozumienia..

Ja bym zażądała terapii .. skoro straciłeś ochotę na cokolwiek..to co Ci zależy ? nic nie masz do stracenia... no może poza iluzją rodziny.. którą teraz tworzysz z puszczalską żoną.

Kiedyś pisałeś że robisz to wszystko (powrót zony.. i td) żebyś sobie kiedyś nie zarzucił że nie spróbowałeś wszystkiego by ratować... bądź konsekwentny . Odpuściłeś ..bo ona nie taka jak się spodziewałeś ???
uprzedzaliśmy Cię że tak będzie... jeśli ona wróci ot tak.. bez konsekwencji czynów. To był Twój wybór- jej powrót .

Piotr , tak po męsku ... walnij pięścią w stół... i wyrzuć emocje... masz prawo się denerwować... i wqurwić . Ileż można udawać że nic się nie stało.
Ty nie czekaj na jej łaskawie decyzję.. Ty zażądaj tego od niej! niech to będzie ta konsekwencja jej zdradzieckich czynów.

Jeśli żona Piotra nie chce nawet iść na pierwszą wizytę by zobaczyć jak to wygląda i na czym polega , to nie wie czy ta terapia jej pomoże czy nie.
Tu nie o samą terapię chodzi ale o chęć zrobienia czegokolwiek by zrozumieć siebie i swój związek, małżeństwo. Żeby naprawiać trzeba wiedzieć co się zepsuło.
Nie znam Twojej historii smallangel, ale mnie zapaliłyby się lampki kontrolne gdyby zdradzający bronił swojego kochanka .
U Ciebie mąż też wrócił bo to TY robiłaś wszystko żeby zostawił kochankę ? U Piotra ewidentnie to on chciał, a żona raczej nie miała innej opcji.
Być może te starania Piotra skłoniły ja do powrotu .. tyle że jego euforia opadła i oboje wpadli w marazm.
Teraz czekają aż to drugie zrobi coś co da efekt WOW .

Poczekam jeszcze 10 dni zanim napiszę coś konstruktywnego, a widzę że będzie co. Podobno Piotr - wzór rygoru i frajerstwa w jednym dał miesiąc tej nie powiem komu (takie pod latarnią stoją) na ogarnięcie się i jak widzę zaczyna się robić ciekawie. Ale obstawiam że za te 10 dni żoncia będzie dalej mieszkać z Piotrkiem i będą mieć romantyczne masaże w ubraniach a Piotrek będzie to usprawiedliwiał wyimaginowanym dobrem dzieci.

To moze konkretniej? Ujme to w punktach. Porownam to do slynnych watkow Roberta i Kroteczki. Moze ktos cos z tego wyniesie.

Do ratowania zwiazku w sytuacji autora potrzeba przede wszystkim:

- autorefleksji nad powodami okreslonych sytuacji (tego w tym watku zupelnie tego nie ma, ZERO, np. Robert pisal o tym ciagle z tym ze przewaznie przez przymat zony ale widziale wiele, nawet Kroteczka napisala o prawdziwych powodach swojego malzenstwa, mimo ze nie umiala powiazac tego z sytuacja obecna)

- dzialania w celu uczestniczenia w terapii malzenskie i to oboje!!!! a nie jedna osoba(co powinno byc niezbywalna konsekwencja powrotu zony do domy, wymaganym warunkiem, przez co mozna poznac powody, przyczyny, co robic dalej dzieki specjalscie bo akurat te osoby Piotra i jego zona do samodzielnej naprawy zwiazku zdolni chyba nie sa, np. ani Robert ani Kroteczka czegos takiego nie brali pod uwage dlatego swojego problemu nie rozwiazali, pamietam ze autorka Mruffka takie rozwiazanie przyjela i widac bylo szanse na naprawde jej malzenstwa dzieki terpapii oraz brak tej szansy i porozumienia z mezem w momencie kiedy maz te terapie odrzucal)

- urwania w 100% wszelkich kontaktow emocjonalnych z plcia przeciwna, co w istotny sposob przeszkadza w naprawie zwiazku gdyz zabiera czas i mysli, emocje, mozliwosc przezywania z partnerem (np. w Robert takich kontaktow nie podejmowal, skupial sie tylko na zwiazku przez co "mial" szanse i dobre chwile, Krotka odwrotnie na kochanku, wiec nie miala ani szans ani motywacji do naprawy zwiazku)

- nie wiklanie dzieci w problemy malzenskie (tylko w tym autor zmienil podjescie pod wplywem komentarzy, np. Robert i Kroteczka nigdy tego nie robili)

Poniewaz obydwa watki Roberta i Kroteczki mialy swoj okreslony (negatywny wydzwiek) powyzsze porownanie zrobilem po to, zeby pokazac iz watek Piotra jest o wiele "gorszy". Po to, bo spokoj, wrecz czasami nieemocjonalnosc autora sprowadza czytelnikow na manowce. Nam sie wydaje ze spokoj, swoiste wywazenie sa "dobra" droga postepowania. Wprowadza to jednak w blad.

Ogolnie rzeczy maja swoja nature. Poniewaz ta natura jest podobna, te same sytuacje powtarzaja sie u roznych ludzi. To co nalezy robic to wyciagac z tego wnioski.

Czyli autorefleksja, terapia, slupienie sie wylacznie na sobie, nie wiklanie dzieci (chyba ze wspolne wypady), wprowadzenie elementow naprawczych w postaci wspolnych rozmow, spedzania czasu, wypadow, robienia czegos, szukania tego co laczy na podstawie tego co bylo, itd.

Witam wszystkich,
Witaj Piotr

Jej jest ciężko? U..... 
No tak, bądź cierpliwy i wyrozumiały, bo qrewna tęskni za kochankiem.
Tobie przecież ciężko nie jest....
Jeszcze się nad czymś zastanawiasz?
Postawileś warunki, na jakich mogła wrócić. Jak widać, ścieka to po niej jak woda po kaczce.  Ciesz się rogaty mężu, bo gwiazda wróciła
Pisałem ju? dużo wcześniej:ona nic nie zrozumiała i jak widać dalej nic nie rozumie.
Skoro tak, to naprawdę szkoda Twojego cennego czasu Piotr, którego nikt Tobie nie zwróci.
Ona chyba tej szansy nie chce, więc nie widzę sensu w ogóle zastanawiać się nad dalszym ciągiem Waszego małżeństwa.
Nie daje się przecież na siłę czegoś, kto tego nie chce.

Może się mylę , ale decyzja jeszcze się nie przebiła przez barykadę nazwijmy to miłości , przywiązania i strachu przed nieznanym.

Piotr
Tak długo jak bedziesz utożsamiał tą panią sklepową ze swoim osobistym szczęściem , tak długo będziesz zagubiony i nieszczęśliwy. .
Przecież od samego początku jasno widać, że w Twoim umyśle ona to Twój największy wróg a jej powrót to dla Ciebie największa nagroda.
Zastanawia mnie cały czas, czemu większość zdradzonych ludzi niestety nie może zrozumieć tego, że  osoba którą  utożsamiają ze swoim szczęściem i której wyrwanie z łóżka kochanka czy też kochanki postawili za swój główny cel, jest właśnie największą przeszkodą do jego osiągnięcia....
Nawet nie wiesz Piotrze, jakie to niesamowite i zadziwiające uczucie gdy nagle zaczniesz dzielić z kimś innym swoje myśli ale już bez tego chorego bagażu , bez tych wyniszczających emocji, do których umysł się narkotycznie niemal przyzwyczaił, skoro dzień w dzień mu towarzyszyły.
Pojawia  się nagle to wspaniałe poczucie wyzwolenia i normalności .
Trudno to nawet opisać

Popełniasz wręcz książkowe błędy, nie chciałeś nas słuchać.
Wolisz uczyć się na własnych błędach...
No to płacisz tego cenę .
Jeśli chcesz, żeby naprawdę cokolwiek zrozumiała i abyś przynajmniej odzyskał jej szacunek(bo póki widać wyraźnie, że tak naprawdę to co jej mówisz i Ciebie ma w dupie), to niestety ale musisz ją znów wykopać za drzwi.
W jej oczach zachowujesz się jak ciapek, którym tamten nie był ,
A one ciapka i jego zdanie domyślasz się chyba, gdzie mają?
Musisz wiedzieć że kobiety są  bezlitosne. One słuchają i rozmawiają wyłącznie mężczyznami .
Przykro mi, ale po tym jak ona się zachowuje, co mówi i że broni kochanka Ty dla niej nim nie jesteś.
Czyli ma nad Tobą pełną kontrolę i przewagę. Cokolwiek byś nie myślał, tak jest.
No ale czasamii trzeba się przekonać na własnej skórze żeby móc to zrozumieć ..

Naprawdę nie ma najmniejszego sensu kontynuować związku po zdradzie.
Trzeba natychmiast i odejść, i dla niej zniknąć,
Zero rozmów, zero kontaktu, jeśli już to wyłącznie z dziećmi
Na początku  jest ciężko ale już za miesiąc, dwa, może trzy będziesz  się cieszyć życiem i upajać się tym, jak ona zacznie o Ciebie walczyć, a Ty będziesz jej mówił , że w Twoim życiu już nie ma dla niej miejsca.
Wiem co piszę, bo tak było w moim przypadku.
To jest najpiękniejsze w byciu zdradzonym, tylko że trzeba to dobrze rozegrać
A wiem, że to jest bardzo trudne. Bo na początku trzeba zacisnąć zęby i to wytrzymać
Ale mozesz mi wierzyć : Warto!

Znam wiele kobiet, które są dalej ze zdrajcami, ale nie znam żadnego faceta, który dalej jest ze zdrajczynią. 
A ich proporcje sa w miarę równe

Osobiście wolę patrzeć na rzeczywistość i ją oceniać taką jaka jest, a nie kierować się czarami i zakleciami

Ludzie popełniają mniejsze lub większe błedy
Ale zdrada to jest błąd niewybaczalny.
Bo wybaczyć można jedynie to, co ktoś zrobił bezwiednie, przypadkowo, omyłkowo.
Nikt jednak mi nie wmówi, że zdradza się przez pomyłkę lub że to jest błąd ,
Każdy zdrajca doskonale wie co robi.
Chyba nikomu nie trzeba tego uzasadniać.
Oczywiście zawsze się znajdzie jakaś cioteczka dobra rada, która powie Ci tu, że skoro walczyłeś o qrewnę i dałeś szansę, to jesteś wielkim człowiekiem i Twoja miłość pokona wszystko i temu podobne bzdety,
No ale sam widzisz jak to jest z tą miłością i gdzie ta Twoja wielka miłość Ciebie zaprowadziła.
Pozdrawiam

Przepraszam, że nie przebrnąłem przez cały wątek więc być może jakieś drugie dno mi umknęło, ale po lekturze pierwszej i ostatniej strony stawiam tezę, że podstawowym problemem jest to, że on i ona do siebie po prostu nie pasują. Autor to grzeczny misiek przytulasek, po studiach, który i łezkę uroni i kosmyczkiem żoninych włosów się pobawi... I nie przeklnie, nie nakrzyczy tylko zawsze wybaczy, bo ma dobre serduszko. A ona to prosta baba po zawodówie, która robi się mokra nie na myśl o pięknych słówkach z ust jakiegoś wrażliwego domatora tylko na myśl o sponiewieraniu przez jakiegoś testosteronowego samca. A pewnie i w pysk lubi też dostać...

To tak idąc tym tropem myślenia, ta ruska baba przekroczyła pewną granicę, pewnie gdzieś w okolicy Doniecka, i trafiła na Ukraińskiego chłopa, który nie da sobą pomiatać i pokaże jej gdzię ruskie baby zimują .
A tak na poważnie, może i byłem mażycielem, może i fantastą, ale ona skutecznie to we mnie zabiła, należy jej się za to medal. Bić jej nie mam zamiaru bo to nie moja bajka, ale poczuje na wlasnej skórze co to znaczy czuć się odstawioną na boczny tor.

Masakra, właśnie to przewidziałam, że jesteś takim uparciuszkiem, że Twoje musi być na wierzchu, a teraz jej pokażesz gdzie raki zimują, fundując jej festiwal chłodu i biernej agresji. Do niczego dobrego to nie prowadzi. Tylko na oczach Waszych dzieci będzie się odbywał proces gnilny Waszej relacji.

Hehe, to było do przewidzenia: dzieci zamiast romantycznego tete a tete, z prostego powodu - posłużą jako "cock blocker", czyli ograniczenie intymności.
żonka nadal przeżywa niemożność uprawiania namiętnego seksu z kochankiem, wiedząc, że musi zadowolić się rutynowym bzykaniem z Tobą, wybiera opcję 'skróconą', czyli zabiera dzieci.
To działa na identycznej zasadzie jak grupowe wyjścia i wyjazdy z kimś nakręconym na nas, gdy jest dla nas opcją friend-zone, a Ty jesteś friend odkąd wystawiła Cie z kochankiem i to on jest ten od harców i fikołków, a Ty jesteś ten dobry misnio: wygodna i bezpieczna opcja, tyle że.. nie wzbudzająca pożądania & namiętności.

To co jeszcze planujesz zrobić? Może weź kredyt pod zastaw domu i zaproponuj jej noc w Dubaju? Może wtedy 'za ojczyznę' to z Tobą zrobi..

Bo już stajesz na fiutku żeby to naprawić, pozostaje stanąc na głowie i wyskoczyć z kasy

pondro

Piotruś..zejdź na ziemię z pogróżkami. Od 1-szej strony je czytamy. Nie kompromituj się już

A to 'kiedyś', to jakeśmy wszyscy "moc" Twojego słowa poznali, to do momentu az Twoja stara sama od ciebie odejdzie, bo Ciebie na to nie było stać, nie stać i nie będzie stać.
GET REAL.

Madowa :  Tak, wiem. Dzięki, że się martwiliście U mnie wszystko ok, po prostu już się "wypsztykałam" z nabojów i nie mam weny powtarzać w kółko tego samego, bo sama dla siebie wydaję się wtedy nudna
A temat Piotrusia obserwuję sobie, bo go polubiłam.

A że z niego cipka męska rasowa, to inna sprawa.

Myśl co chcesz ale to ,,kiedyś" jest bliżej niż dalej, a tak oprócz tego, to akurat ja należę do ludzi którzy nie żucają słów na wiatr i tak jak to słusznie Panibaronowa napisała jestem dość upartym człowiekiem, który jeśli coś postanowi to z reguły osiąga swój cel. A tak poza tematem to jestem ta rasowa ale z ogonkiem z przodu

Czyli potwierdziła się nasza hipoteza

Dobrze Cię widzieć

Jasne, że tak. Zawsze w takich przyp. chodzi o ego.
O Miłość nie trzeba walczyć - ona jest, albo jej nie ma. Jeśli ktoś zdradza to mamy ta drugą opcję (podpowiedź dla "obłędnych" Rycerzy )

Reszta to odgrywanie schematu i wzorca ofiary. Z tymże czasem paradoks wzorca ofiary materializuje się pod przykrywką 'dobrego samarytanina' -człowieka z misja naprawczą lub Anioła zemsty, lub mix obydwu (w różnych proporcjach), do tego dochodzi akt męczeństwa - nieodłączny etap by wiarygodnie te role móc odegrać

Grę aktorską można zakończyć dopiero, gdy grający zda sobie sprawę z tego, że jedyną widownią dla tego szaleństwa jest on sam

OMG!! Nie rzucasz slow na wiatr hehh , a przypomnieć tobie , co pisales o warunkach jakie musi spełnić żona ,abyś pozwolił jej wrocic??
Cala listę miales iiii .......
Piotr w tym właśnie problem, ze ty dużo mówisz, jaki to ty prawdziwy facet jesteś, a nie robisz NIC!!! na poparcie tych slow.

Może i z boku to tak wygląda jak piszesz, lista była i dotyczyła jej powrotu do małżeństwa, do związku. Ona jak narazie wróciła tylko do własnego domu i co bym nie robił miała do tego prawo, bo jest jego współwłaścicielką.
To co wymieniałem jako warunki które musi spełnić aby można było mówić o odbudowie naszego małżeństwa, to była moja lista oczekiwań, ona jej nie wypełnia w całości, wię ja uważam, że nie ma podstaw do dalszych starań z mojej strony.
Prawda jest taka, że jeśli ona nie zmieni swojego podejścia do naszej sytuacji to nasze małżeństwo się skończy, bo ja nie mam zamiaru żyć dalej z kimś takim jak ona. Kobietą pozbawioną autorefleksji, wyczucia sytuacji i której na mnie nie zależy.
Znam ją na tyle i wiem, że jeśli zostanie sama, to wtedy jej się dopiero oczy otworzą na to co zrobiła i co straciła przez własną głupotę.

Dobre, nie powiem rozbawił mnie Twój scenariusz. Jednak życie pisze je w różny sposób, więc równie dobrze może usłyszeć w słuchawce, że : wybrany abonenent jest już dla ciebie nie osiągalny.

No Elle jedziesz po bandzie .

Piotr, nie uważasz, że cały czas działasz pod publiczkę, a nie ma w tym Ciebie. Mężczyznom trudniej uporać się ze zdradą kobiety, bo muszą się dodatkowo mierzyć z tym całym społecznym odium "rogacza", z tych względów bardzo rzadko przyznają się do tego co im zrobiła ich kobieta.   Zobacz, najpierw musiałeś pokazać, że wygrasz z tym drugim, i to w Twoich wpisach aż uderzało po oczach. W większości u panów się ten syndrom walki o samicę pojawia, jedni, do osiągnięcia celu, stosują metodę "na misia", inni, jak pisał After, osiągają cel poddając się wysoce prawdopodobnemu rozwojowi wypadków w postaci "upadku motylków". Efekt ten sam, ten drugi okazał się gorszy. Przy metodzie "na misia" można pozostawić dobre wrażenie, że się dało szansę. Teraz konfrontując się z krytyką "świata" co do przyjęcia żony po zdradzie, pokażesz, że masz jaja i ją odstawisz. Już jesteś na tej drodze mentalnie, tylko jeszcze masz problemy z logistyką. A gdzie w tym wszystkim Ty, Twoje własne motywacje, przemyślenia. Piszesz, że żona nie ma autorefleksji, a Ty masz? Piszesz, że naprawiasz proponując wspólny wyjazd. Żona nie chce bez dzieci. Zastanowiłeś się albo dopytałeś dlaczego? O takich propozycjach wyjazdów słyszałam. Mężczyźni proponują, a kobiety nie chcą, bo wiedzą, że od własnej głowy się nie ucieknie i skoro nie ma żadnej komunikacji w domu, nie będzie jej i na wyjeździe.  Nadajesz żonie na tego faceta, a ona go broni. Dlaczego? Z uwagi na sentyment i uczucie do niego? Dlaczego więc z nim nie została, pisałeś, że on chciał. Może wcale go nie broni, tylko nie chce o nim rozmawiać, jego obciążać wyłączną winą, bo wie, że ona i tylko ona nawaliła, tamten facet jest nieistotny. Rozmawiałam z osobami, które zdradziły i po powrocie do małżonka wcale nie miały jakichś sentymentów do ubocznego związku, a wręcz nie mogły na te osoby patrzeć, o nich wspominać.Wygląda to wszystko mało ciekawie, bo od samego początku nie miałeś kontaktu z samym sobą, motywacje wybaczenia były powierzchowne (można to tłumaczyć szokiem), nie wiesz w sumie co i komu wybaczyć chciałeś, nie znasz przyczyn odejścia żony i przyczyn powrotu, nie odpowiedziałeś sobie, czym jest zdrada żony dla Ciebie, czy Ty w ogóle jesteś w stanie jej to wybaczyć, a jeżeli tak to dlaczego, czego oczekujesz od Waszej relacji dziś, co poza motywacją pokazania jaki jesteś dobry, że pozwalasz wrócić i ze żona ma prawo do lokalu, było powodem zgody na jej powrót, dlaczego uważasz, że ona się nie stara, czego brakuje w jej zachowaniu byś uznał, że jest w miarę ok, czy w ogóle coś takiego istnieje? Na to wszystko patrzą dzieci.

Albo trzeba siebie pokochać i zaakceptować w 100% i poszukać kogoś, przy kim nie trzeba będzie odgrywać teatrzyku i tańców chocholich, kto będzie nas chciał takim jakim jesteśmy. Ale to wyższa szkoła jazdy, tylko dla ludzi, którzy wierzą, że Miłości nie trzeba sobie u kogoś 'wypracować' czy wyżebrać

A Ty do której grupy byś się zaliczył, Mańku? Czasami mam wątpliwości czytając Twoje wpisy..

Dokładnie, proszę Pani

Dopiero w momencie gdy sami u siebie dostrzeżemy skłonności do manipulacji w tym kontekście (o które przecież nigdy byśmy się nie podejrzewali ) i przepracujemy to, dopiero od tego momentu mamy 'przetartą szybkę', klapki z oczu spadają i możemy kochać kogoś ZA NIC i sami otwieramy się na Miłość ZA NIC. No, może za to, że jesteśmy , a co wcześniej nigdy nie było wystarczające, bo trzeba było albo umieć zwisać na żyrandolu w łóżku, albo godzić się na niestworzone historie (często bardzo upokarzające- włącznie ze zdradami, trójkątami, etc.) by "ukochany"/"ukochana" zechcieli..nie odejść. Ach... ;P

A potem się okazało, że swoim odejściem zrobili nam największa przysługę - pozwalając zyskać perspektywę, a z nią wiedzę o tym, czym Miłość NIE JEST.

Widzę, że konieczne jest doprecyzowanie
Oczywiście, że kochamy "za coś", ale w znaczeniu posiadania przez kogoś 'zespołu cech', które są dla nas atrakcyjne długofalowo i w sposób naturalny nas pociągają i dopełniają.
Pisząc o tym, że "kochamy za nic" użyłam skrótu myślowego, bo pominęłam powyższe założenie, uznając je za oczywistość, a skupiłam się na tym by oddzielić wyraźnie granice, gdzie staramy się z całych sił kogoś przekonać, że zasługujemy na to by nas nie zdradzać, nie wykorzystywać naszej dobroci, by nas pożądać, kochać, etc.
To było to "nic" w znaczeniu właśnie, że albo jesteśmy dla kogoś wystarczającą całością i wówczas nie ma on potrzeby rozglądać się na boki, albo jesteśmy opcją, którą w razie 'gorszego dnia' czy okresu, można łatwo zastąpić. I wówczas kocha się "za coś", czyli TYLKO WTEDY I DOPÓKI ktoś spełnia nasze oczekiwania/zachcianki w 100%.

*Przy czym (to bardzo istotne):  Gdy mamy do czynienia z osoba niezaburzoną, o poczuciu wartości na normalnym poziomie, kochającą i szanującą siebie - to taka osoba, gdy będzie coś nie tak i nie będzie czuła się spełniona w związku oczywiście, że będzie próbowała problem rozwiązać lub związek zakończyć, ale zrobi to bez 'dramatów' i krzywych jazd, które mają za zadanie niedopieszczone ego dowartościować - jak to się dzieje w przypadku osób z zaniżonym poczuciem wartości, które brak zainteresowania sobą muszą nadrobić, a partnera ukarać zdradą.

W przypadku gdy w związku dobiorą się 2 osoby o zaniżonym poczuciu wartości, wówczas dzieje się jak u Piotra- 'ofiara' racjonalizuje działania zdradzacza i stara się go "Zrozumieć" tak, by nie musieć konfrontować się z niewygodnymi dla siebie emocjami, a są to przede wszystkim przekonanie o własnej ułomności i nie zasługiwaniu na partnera, który by nas w 100% akceptował i kochał, ergo: nie zdradzał.

Mam nadzieję, że teraz jaśniej

NieZnamSiebie: Z dziećmi "argument" polegał na klasycznej manipulacji, by wzbudzić w niewiernej poczucie winy by jakoś zmusić ją do powrotu - skoro nie dla Piotra, to przecież "ach, te dzieci!" I to jedno mu się udało, po wielu m-cach W KOŃCU wzbudził w niej wyrzuty sumienia.

Jednak w momencie gdy zrozumiał, że ona naprawdę wróciła tylko z powodu dzieci, nie dla niego (patrz sytuacja w domu oraz ostatnia sytuacja z wyjazdem, gdzie dzieci miały robić za klasyczne "przyzwoitki" i ograniczyć im możliwości kontaktów intymnych i ogólnie bycia ze sobą w sposób romantyczny na wyjeździe) dotarło do niego, że kompletnie nie o to mu w tym powrocie chodziło i że to wszystko nie tak.
Miała mieć wyrzuty sumienia, które zblokowały by ją przed powtórką z rozrywki skutecznie, a jednocześnie powaliły na kolana przed Piotrem, którego to miała udręczona tymiż wyrzutami i głodna przebaczenia, hołubić już do końca.

Tymczasem ona ani go nie hołubi, za to kochanka wspomina z czułością i broni przy każdej okazji, a na wizję wspólnego wyjazdu i nawiązania i podtrzymywania romantycznej więzi między nimi reaguje nerwowo, wykorzystując co się da by zablokować ewentualną sposobność do zbliżenia się z autorem.
A teraz patrzym, kiedy zona przykręci zupełnie kurek na seks. Ewentualnie kiedy Piotr sam nie wytrzyma obserwując jej 'nieobecny wzrok' w trakcie.

True 100%, ale Piotr robi wszystko, żeby nie skonfrontować się z niewygodną prawdą. Sądzi, że im dłużej odwlecze ten moment, tym mniej będzie bolało, a to tak nie działa.

Ale tak mają tylko 2 rodzaje osób:

- które kiedyś zostały przez kogoś skrzywdzone i nie potrafią wyjść z roli ofiary, dlatego dziś to oni traktują innych (a przede wszystkim siebie) instrumentalnie, bo "nie wierzą w miłość", choć brali za nią to, co obok miłości nie stało, skoro byli zdradzani

- osoby głęboko zaburzone (narcyzi, psychopaci, socjopaci wszelkiej maści, etc.)

Normalny człowiek potrzebuje COŚ czuć by móc się kochać, a nie "rąbać" z drugim człowiekiem. Ja nie potrafię się "rąbać" już od kilku lat dlatego seks bez uczuć dla mnie nie istnieje

Piotr to jedna z  list z warunkami jakie musi spełnić zona,  aby "doszło do rozmowy" o jej powrocie...
Jako człowiek, który jak sam piszesz o sobie " nie rzuca slow na wistr " oczywiście zastosowales sie do tego co napisales?!?

Enona :  Wg mojego doświadczenia i przekonania, osoba zdradzana tylko w 1 przypadku nie odczuwa obrzydzenia przed kontaktem fizycznym z partnerem, który zdradził/zdradza - gdy ma ciągoty (uświadomione lub nie) w kierunku bycia rogaczem.

W innym wypadku powrót do sytuacji sprzed zdrady, a co za tym idzie - do pełnej bliskości wymaga czasu, duuużo czasu, wielkiej wyrozumiałości, cierpliwości i starań o odbudowanie zaufania po stronie zdradzającego. Inaczej jest to dla osoby oszukanej niemożliwe i wysoce odrzucające.

Ale w praktyce, jak można się przekonać, nie brakuje osób zaburzonych, o znikomym poczuciu własnej wartości, które gotowe są "wybaczyć" zdrady prawie z marszu, a tak naprawdę prawdziwym motywem wybaczenia jest głębokie wewnętrzne (choć rzadko uświadomione) przekonanie, że partner ma pełne prawo tak nas traktować i ranić, bo jest się od niego w jakimś sensie gorszym, czyli klasyczny schemat 'Pani/Pana na piedestale', a jak wiadomo - ktoś na piedestale jest nieosiągalny i budzi pożądanie (niestety chore i wynikające z psychicznych i emocjonalnych problemów).

Podsumowując: powrót do pełnej bliskości z kimś, kto nas zdradzał jest niemożliwe z punktu widzenia osoby prawdziwie kochającej SIEBIE, bez uprzedniego 'zadośćuczynienia' i odbudowy zaufania (przynajmniej częściowo) ze strony romansującego.
Jednak jeśli mamy zaburzony obraz siebie i poczucia własnej wartości, wówczas pozwolimy takiemu partnerowi na Piedestale przekroczyć wszystkie nasze granice i po nóżkach będziemy całować za samą możliwość przebywania w jej/jego obecności, za każda cenę.
Jest to oczywiście opcja żałosna i na dłuższa metę kompletnie nieatrakcyjna nawet dla patologicznego zdradzacza, ku rozczarowaniu wielu rogaczy zapewne

EDIT:  Zwróćcie teraz uwagę jak w kontekście tego o czym piszemy brzmi tytuł tego wątku, nadany przez Piotra
Czy aby na pewno nie pomylił się co do podmiotu swojego pytania i zamiast żony nie powinno być: "Czy ratować SIEBIE z toksycznej miłości czy sobie odpuścić?"
Piotr zdecydowanie sobie SIEBIE odpuścił