Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić? - Netkobiety.pl

Może i się powtórze, faktycznie, niech Piotr wróci za jakiś czas..  jeśli naprawdę będzie chciał cos zmienić . ...
A jak jest- wiemy. ... Co gu dużo gadac..
Ah mały lyk kawy na rozgrzewke

Ja nie,.. Ja wiem na czym świat stoi i zasady. Dobrze uksztaltowane zasady. Ale jako przyszły psycholog.... ( ah ten szary płaszcz rzeczywistości, wszędzie taaaak ponuro...)

Kawy lyk i czmych ..;)
Rybko, ja patrzę na te sprawę z 'boku', od strony 'singla'- umiem popatrzeć z lotu ptaka,zdystansować się ( chociaż serce na swoim miejscu jest) .ponieważ swoje przerobilam, przeszlam w życiu, to  nie patrzę na cala te sprawę przez różowe okulary.. Jak Piotr ( a zona robi wszystko, by tak właśnie patrzył).
Jak to ktoś ładnie juz wyżej ujal- Piotr musi przepłynąć swoja rzekę ..g....a. Wtedy zobaczy i zrozumie. Bo póki co...
I dlatego nie przekonuje nawet, do pewnych spraw trzeba dorosnąć? Te tzw męskie 'jaja' muszą urosnac? Jakoś tak...
Wiesz, szara ściana rzeczywistości nie jest łatwa, ale ktoś kto to przeszedł wie, ze za nią jest ten prawdziwy, 'zaczarowany' ogród.. Odnalezienia go każdemu życzę

Dzień dobry
Piotr, pamiętasz, co napisałem: jedyne co wiesz na pewno, to tylko to, samemu udało się ustalić. Nic ponadto.
Oni/e przyznają się wyłącznie tylko do tego, co i tak wiemy
Dawkuja informacje testując ile naprawdę wiemy.
Również ze strachu, że jeśli dowiemy się całej prawdy, nie mają szans na uratowanie tyłka.

Naprawdę nie słuchaj, co ona teraz mówi. Bo ona powie dokładnie to, co Ty chcesz od niej usłyszeć.

To co powiedziała Tobie oznacza, że kompletnie nic nie zrozumiała i nadal nie rozumie!

Padają i będą padać teraz z jej strony deklaracje bez pokrycia. A jej słowa o tym, że teraz wie, kogo naprawdę kocha i te o dzieciach zostawię bez komentarza
Lykasz takie teksty jak głodny pelikan ryby
Jeśli chodzi o opowiadanie bajek, to jak widać, jest mistrzynią...
Jak ma nie chodzić uśmiechnięta, skoro właściwie już uratowała dupę.
Mam 99,9 % pewności, że wycofasz pozew.

Piotr,
Oczywiście masz prawo podążać własną ścieżką.,
Każdy terapeuta, jeśli uczciwie podchodzi do tematu, wytłumaczy Tobie, że jeśli do tej pory naszym życiem kierowały wyznawane przez nas zasady, określone wartości, to działanie wbrew sobie jest prostą drogą do autodestrukcji.
Do zniszczenia siebie..
Będziesz miał potężny konflikt pomiędzy tym, co było wyznacznikiem Twojego szczęśliwego życia , a tym, co się stało w konfrontacji z wyznawanymi wartościami Będziesz musiał się zmierzyć z dylematem: naginac wbrew sobie swoje zasady, czy też konsekwentnie się ich trzymać.
I czy aby na pewno ona jest tego warta, aby renegocjować umowę małżeńską.

Nie wróży to dobrze, skoro nawet teraz jesteś przez nią oszukiwany i przez nią manipulowany. Jest bardziej bystra od Ciebie, Piotr.
Ktoś, kto dwukrotnie zdradził i deklaruje, obiecuje, że nigdy więcej natychmiast powinien znaleźć się za drzwiami....

Dalsze życie z tą gwiazdą, to tak jakby wejście na szerokie, gęsto usłane minami nieoznakowane pole minowe.
Prawdopodobieństwo tego, że nie wylecisz na nim w powietrze jest identyczne, jak to, że nie będzie kolejnej jej zdrady..
Ale życzę powodzenia...
Może okażesz się farciarzem?

Witajcie. Witaj After. Ja do składanych przez nią deklaracji podchodzę z dużym dystansem i po prostu na tą chwilę w nie niewuerzę. Uważam, że jeżeli naprawdę będzie chciaĺa sie zmienić i ratować nasze małżeństwo to będzie musiała skorzystać z usług psychologa, tak aby zrozumiała dkaczego doszło do zdrady, bo w tej chwili widzę, że ona tego nie rozumie i nie potrafi logicznie wytłumaczyć, a dopóki nie uświadomi sobie prawdziwych przyczyn nią kierujących, to szans na powodzenie nie ma. Będzie to test ba jej prawdziwe intencje.
Pozdrawiam.

Piotrze

Tyle tu rad otrzymałeś, że aż strach się wypowiadać..
Przykro mi jest czytać niektóre posty, bo jakaś zawiść i mściwość w stosunku do Twojej żony z nich bije, że nie potrafię tego zrozumieć i złości mnie to. Może jest to zazdrość o to, że przyjąłeś ją z powrotem i że dostała szanse jakiej inne nie miały?
Nie napisze, że Twoja żona jest idealna kobietą, ale nie jest też potworem. Ona nie krzywdzi Cię specjalnie, tylko ma taki charakter, że potrzebuje adoracji i ciągłego potwierdzania swojej atrakcyjności.
Teraz poszła na całość, ale moim zdaniem, ta sytuacja dała jej dużo do myślenia i następnym razem już tak nie postąpi.
Jest duże prawdopodobieństwo, że będzie Cię zdradzać po cichu lub lepiej przygotuje sobie grunt do odejścia.
Jest też inna możliwość - wspólna terapia, a raczej jej terapia - wtedy może Wam się uda... za co trzymam kciuki :-)

teraz to już za późno..
i bez przesady..

Nieco inaczej to widzę ;-)
Aby udało się odbudować związek po zdradzie konieczne jest spełnienie pewnych warunków brzegowych zarówno ze strony zdradzającego, ale także przez zdradzonego.

Większość osób zdradzonych patrzy na zdrajcę i samą zdradę przez pryzmat własnego EGO (EGO rozumianego jako intelektualna reprezentacja JA, czyli to, w jaki sposób o sobie myślę i chcę być postrzegany przez innych ludzi) i dlatego uważają, że zdradzacza należy wykopać na bruk, bo są - w uproszczeniu - zbyt fajni, żeby być tak traktowanym. Zwykle nie biorą zupełnie pod uwagę tego, że zdrada jest "tylko" pośrednio związana z osobą zdradzaną (głównie ze względu na zadany ból emocjonalny) a bezpośrednio dotyczy samego zdradzającego, gdyż "odkrywa" najczęściej nieświadome, rzadziej uświadomione potrzeby (głównie emocjonalne) zdrajcy. W tym rozumieniu zdrada pozwala zdefiniować deficyt(y) zdradzacza.
Osoba zdradzona, która patrzy przez pryzmat EGO nie będzie w stanie zrozumieć pobudek zdradzacza, które pchnęły go ku zdradzie. Ba, nawet nie będzie próbowała zrozumieć, uparcie broniąc swojego EGO.
Ale UWAGA - Istotną kwestią jest odróżnienie EGO od poczucia własnej wartości.

Nawiasem, z powodu EGO osoby, które nie przeżyły zdrady nie są w stanie zrozumieć postawy Piotra ani innych zdradzonych osób, gdyż za bardzo są przywiązane do swojego wyobrażenia JA. To nie pozwala takim osobom na "dostrzeżenie" szoku zdradzonego połączonego z bezwładnością, spowodowaną utratą kontroli nad własnym życiem oraz utratą wizji przyszłości. To, co się dzieje w umyśle i w ciele osoby zdradzonej jest dla nich czystą abstrakcją. Nie rozumieją, że w momencie odkrycia zdrady u zdradzonego "walczą" z sobą emocje oraz umysł. Dlatego o kant tyłka można rozbić sobie rady osób, które nigdy nie były w podobnej sytuacji lub nie zostały profesjonalnie przygotowane i skupiają się na racjonalnym osądzie bez uwzględnienia mocy emocji. Osąd to nie to samo co ogląd.

W przypadku Piotra nie ma problemu z nadętymi EGO. Tutaj mamy do czynienia z uznaniem jego własnej bezsilności wobec zdradzającej żony. Tę bezsilność próbuje przykryć racjonalnymi argumentami, ale zupełnie chybionymi, co nie umknęło uwadze osób czytających wątek. Nie wiem, czy Piotrowi nie chce się wypracować lepszej sytuacji, bo to wymagałoby czasu, pracy i trudu związanego z wyjaśnieniem żonie "złożoności" sytuacji, jaką stworzyła. Być może nie wierzy, że jest ona w stanie TO pojąć. Innym wyjaśnieniem może być chęć Piotra do "wyświęcania się", co ma wzbudzić w żonie wyrzuty sumienia, poczucie winy i poprzez jej samodzielne zrozumienie własnej winy zwiększyć chęć wynagrodzenia zadanej krzywdy oraz wdzięczność wobec zdradzonego Piotra..

Jeśli EGO jest ze strony zdradzonego główną barierą dla podjęcia próby odbudowy związku, to w przypadku zdradzającego są to:
- brak zrozumienie powodów własnego zachowania, które doprowadziło do zdrady, co istotnie wpływa na zwiększenie prawdopodopbieństwa powtórki ze zdrady, czyli mamy tykającą bombę;
- brak zrozumienie przez zdradzającego niszczącej siły swojego czynu, czyli przerwania więzi.
Ale to już na inną opowieść ;-)

Sugerujesz, że ten szaman zrobi z puszczalskiej szmaty cnotkę?

Juz dotarli...
Czego mamy potwierdzenie...
Warto było

Dwie kobiety w obliczu straty i cierpienia:
- jedna cierpi, do krwi, modli się i wychodzi wrażliwość i łagodność( która tak zakrywa i robi z siebie zimna)
- drugą, dodam- matka dziecka- pastwi się coraz bardziej, bez zenady....

Obie maja swoja przeszłość....

Dwie kobiety w obliczu władzy:
- jedna bierze i myje sama talerze, z bólem kręgosłupa
- druga doprowadza do bolu całego ciała z zimna os.nad która ma władze

Dwie kobiety w obliczu straty dziecka:
- jedna pozwala dziecku odejść, ma prawo tak wybrać...
- druga wszelkimi środkami ( nawet sexem) go zatrzyma

Dwie kobiety w obliczu 'pokusy sexu z innymi'
- jedna trzeba było gwalcic by ja posiąść
-druga.. Z każdym, na przeróżne sposoby, z kobietami również, lubi alkohol z tego co mi wiadomo.. Na oczach swojego męża i oddająca swojego męża innym..

Obie zostały przetestowane na różne sposoby...

Która jest biala a która czarna?

Wnioski juz wszyscy wyciągnęli... Teraz wystarczy poczekac do końca.

Ja bym raczej napisała, że wniosków nie wyciągnie/-ął nikt:)

Witam wszystkich. Witaj  Lexpar. Trochę więcej optymizmu . Jak na razie wszystko zmierza w dobrym kierunku. Pracujemy nad soba, rozmawiamy, nie ma złośliwości a jest okazywanie szacunku i uczuć. Dzieci uśmiechnięte i zadowolone, a żona staje się taką jaką była, odżyła, uśmiecha się. Nawet jej koleżanki zauważyły u niej pozytywne zmiany. Pozdrawiam wszystkich

i za chwilę to co się wydarzyło będzie tylko złym snem..
a wiecie jak to jest z koszmarami... pojawiają się co jakiś czas ... należy zapomnieć i udawać że nic się nie stało... Piotr.. nic się nie stało.... nic się nie stało... lala ... lala .. jak zaklęcie:)
nawet koleżanki zauważyły zmiany...w ciągu kilku dni..heh... postęp ewolucja... rewolucja.. heheh

Ja myślę że tu mamy przypadek kiedy stres związany ze zmianami , nagłymi i nieakceptowanymi wygrał z zasadami i myśleniem na przyszłość  ... tu się nie wyciąga wniosków z doświadczeń własnych ..tu się chce żyć jak dawniej .. nie ważne  jakim kosztem. .. jakaś namiastka wygranej ...

Wiesz jeżeli ktoś przez ostatnie tygodnie żył w permanentnym stresie, to owszem zmiana w zachowaniu i wyglądzie następuje bardzo szybko. A inna sprawa, że stało się dużo i nikt o tym nie  zapomina, sztuką jest wyciągnięcie z tego odpowiednich wniosków. Widzę, że żona się stara naprawić to co zniszczyła, więc nie będę jej tego utrudniał.

Piotr to Twoje zycie .Ja nie wybaczylam mezowi .Nawet nie tyle nie wybaczylam zdrady. ile nieuczciwosci materialnej (zapierdzielam na splate naszych dlugow  bardzo ciezko ,a on bawil sie  z korewna ).Po prawie 30 latach bycia razem ,zdrada fizyczna tak nie boli .

Powtarzam  to Twoje zycie .Bedzie co bedzie .Nie ma co pisac czarnych scenariuszy .Byc moze to sie (powrot zony ) nie sprawdzi .Ale jezeli nie sprobujesz ,nie bedziesz wiedzial .Rob swoje .Badz tylko przygotowany na rozne rozwiazania .Lacznie z rozwodem .Pozdrawiam .

Piotrze, tak trzymaj. Tylko badz uwazny. Pozdrawiam i zycze madrosci.

Nie na ten teges to trzeba sobie zasłużyć

Życzę Ci, aby to były szczere intencje żony, a wybór pozostania z Tobą długotrwały .

After nie ważne są Twoje myśli/wartości moralne tylko szczęście Piotra. Również nie jestem za przyjmowaniem z powrotem zdradzających partnerów. Jednak to jest piękny przykład właśnie prawdziwego mężczyzny, który ma w poważaniu zdanie innych samców i chce iść własną drogą - z tego powodu ogromny szacunek.

Piotrze, ja czytałam Twoją historię jak swoją własna sprzed wielu lat.
Nie żałuję, że wtedy zgodziłam się na ratowanie małżeństwa (młodsza córka miała pół roku), żałuję że nie poszukaliśmy profesjonalnej pomocy. Tacy byliśmy mundrzy!!!!!!!
Mogę Ci tylko powiedzieć, że wybaczyłam, nie zapomniałam, a mojego zaufania nigdy ex nie odzyskał.
To co sobie wtedy obiecałam, to że takiego stresu, upokorzenia, wstydu nigdy więcej już nie chcę przeżywać.
Po 15 latach była powtórka z rozrywki. Kolejny koszmar, jaki dzięki mojej obietnicy skończył się bardzo szybko szczęśliwym dla mnie rozwodem.

Nie wiem oczywiście, czy pomoc specjalisty coś i któremuś z nas by dała, czy uchroniłaby nas przed następną zdradą, ale może łatwiej byłoby nam żyć, a może rozwiedlibyśmy się po pierwszej zdradzie. Wiem na 100%, że dużo wcześniej mogłabym odkryć cała prawdę o sobie, exmężu i  naszym małżeństwie.

Upieram się przy tym, że jeśli naprawdę oboje chcecie, żeby ta historia miała dobre dla was zakończenie, idźcie do specjalisty. Nie macie żadnych szans, by samym sobie pomóc, a to co teraz robicie, to tylko odroczenie wyroku.
Ty piszesz o dobrych chęciach...tak, nimi piekło wybrukowano.

No chyba, że Ty chcesz całe przyszle życie kontrolować, sprawdzać, podejrzewać, może nawet sam zdradzić z zemsty.

Wcale to nie musi być łatwiejsza droga . Przecież osoba zdradzona nadal coś czuje do Swojego partnera. Myślisz, że nie przeżywa się tego - poczytaj Sobie wątki zdradzonych osób co postanowiły zakończyć związek? Gdyby było to tak proste to nie szukaliby/szukałyby wsparcia na forum.
Tak naprawdę, którą drogę obierzemy zależy od Nas samych. Oby była naszym wyborem.

Trochę zgodzę się z Elle przynajmniej część osób walczy o kulejący związek, bo są do niego po prostu przywiązani i nie potrafią/nie chcą na nowo budować nowego. Uważają, że porażką będzie jak związek zakończy się odejściem tej drugiej strony .

Ja tak mówię na ludzi, którzy są w trakcie przechodzenia doświadczeń, które większość osób tutaj (w tym ja) mają za sobą i wydaje im się, że ich przypadek jest wyjątkowy, bo dotyczy ich partnera/-ki, a nie mają pojęcia jak bardzo te historie są schematyczne i działają na jednych wzorcach.

Żal mi Ciebie, bo również Cie polubiłam po pierwszych postach i doskonale znam stan euforii (po powrocie, na który się długo czekało) i rozum jest totalnie wyłączony.
Czujesz się jak zwycięzca, pomimo udawanej pokory i bełkotu o "indywidualnym podejściu".

Indywidualne podejście wiązało by się ze świadomą decyzją, niepodyktowana krokodylimi łzami żony, ani Twoim (głęboko wypartym) strachem przed jej utratą.
Nie dałeś sobie czasu by ogarnąć emocje, więc nie było czasu by się zdystansować.

Zdaję sobie w pełni sprawę, że uśmiechasz się z politowaniem na nasze wpisy, bo jesteś na etapie, gdzie masz złudzenie, że kontrolujesz sytuację.

Nie napisze już nic więcej, wystarczy, że wiem w ilu wątkach i dyskusjach przewidziałam zakończenie. (zresztą nie ja jedna)

A wy zmierzacie w tym samym kierunku -bez terapii, na pobożnych życzeniach i twoim oraniu twarzą po śladach jej stóp w wierno-poddańczej postawie, pomimo maski siły na zewnątrz, to się nie uda.

Ja wyczuwam Twój prawdziwy stan emocjonalny będąc daleko, co dopiero żonka, której gładzisz główkę

powodzenia i do zobaczenia za kilka m-cy

Witam Was:)

I znowu tutaj wróciłam, rzucić swoje trzy grosze... .
Jak już wspominałam w swoim wcześniejszym poście, przez to, że dałeś Piotrze szansę swojej żonie (gdzie to było pewne nie na 100% ale na 1000%)ludzie z forum trochę przesadzili ze złośliwościami, ale ja ich rozumiem, żyją Twoim życiem (oczywiście na forum) i chcą Twojego szczęścia (wiem, że może brzmi górnolotnie).
Widzisz tutaj na tym forum można podzielić ludzi piszący na szukających pomocy( Ty takim człowiekiem jesteś) i ludzi, którzy opisują tylko swoje przeżycia(Pozdrawiam Cię Starr:)). Nie dziw się ludziom, że są zgryźliwi ponieważ oczekiwałeś porad Oni Ci je napisali, a Ty tak i tak zrobiłeś po swojemu. Oczywiście to Twoje życie, ale jak ktoś prosi o pomoc to niech przynajmniej zastanowi się nad propozycjami innych ludzi. I nie pisz takich rzeczy, że jesteś indywidualistą i tym podobne i nie obrażaj się , bo to Ty chciałeś rady, pomocy a teraz się wkurzasz na tych, co krytykują Twoje wybory życiowe.

Szkopuł w tym, że pomiędzy wykopaniem, wyrzuceniem i rozwodem...a...głaskaniem żony po główce jest jeszcze całe spektrum możliwości, których Piotr uparcie nie przyjmuje do wiadomości i szuka powodów, aby nie skorzystać z rad i doświadczeń innych osób, skupiając się na odpieraniu ataków.

Piotr,
Zdaje się, że nie rozumiesz ważnej kwestii.
Twoja żona w Waszym związku odczuwała jakiś brak, deficyt czegoś. Ten deficyt nie zniknął sam z siebie po jej powrocie do domu. On nadal istnieje, siedzi w kącie przyczajony. Jeśli to teraz oboje zignorujecie, to pewnego pięknego dnia ponownie da o sobie znać. Waszym celem powinno być odnalezienie go i rozłożenie na czynniki pierwsze.

I jeszcze jedna sprawa.
Twoja żona odchodząc do kochanka poddała bez walki i olała Wasze małżeństwo. Zwróć jednak uwagę, że ona już wcześniej musiała sabotować Waszą relację, odsuwać się od Ciebie. To nigdy nie jest tak, że przeskakuje się lekko z jednego związku od razu w drugi. Najpierw - przeważnie nieświadomie - mentalnie wychodzi się z jednej relacji a następnie zaczyna dyskretnie rozglądać za czymś nowym, by poczuć to, czego brakuje. Przeanalizuj fakty i zdarzenia z ostatnich miesięcy, może lat poprzedzających zdradę

Wg mnie wciąż obawiasz się konfrontacji z prawdą o Twoim małżeństwie i Twojej relacji z żoną. Kiedy wreszcie powiesz sam do siebie: nie wiem co dalej robić, nie wiem jaki kierunek obrać, nie wiem, czy w ogóle mi z moją żoną po drodze, to dopiero wówczas będziesz na początku drogi ku odbudowie swojego życia z żoną lub może nawet bez żony u Twojego boku. Teraz tylko udajesz, że wszystko jest w porządku.

Twój przypadek przypomina mi bardzo historię dziewczyny, którą poznałam na tym forum. Co prawda, jej mąż nie odszedł do kochanki, bo PONOĆ zależało mu na rodzinie, dziecku. Kilka miesięcy trwało układanie relacji między nimi i gdy już było może nie sielankowo, ale poprawnie i pewnego razu ona spędzała ze mną weekend w spa, on ponownie spotkał się z kochanką, z którą kilka miesięcy wcześniej PONOĆ uciął kontakt. I dopiero, gdy okazało się, że jego kochanka go oszukuje i poczuł się...zdradzony i przeżył to samo piekło, które wcześniej było udziałem jego żony, dopiero wtedy rozpoczął pracę nad sobą.

Przeczytałam to zdanie i przestałam widzieć sens odnoszenia się do reszty.
Jesteś Piotrek odrealniony..

Przeczytaj to co pisałeś na samym początku, potem nieudolne próby 'bycia stanowczym' i założenia sprawy rozwodowej. Za chwile ją zresztą wycofasz, a nawet jeśli nie, to nic to nie zmienia w kwestii tego, że jesteś jak chorągiewka na wietrze.

Przykro mi, że tego nie widzisz.

Z serca Ci życzę tego, czego sama jakiś czas temu będąc w podobnej sytuacji sobie życzyłam - "Jeśli to ma się udać, to TYLKO i wyłącznie, jeśli oparte będzie na prawdziwym uczuciu z drugiej strony. W innym wypadku niech się rozpieprzy w drobny mak."

Cóż, przykro kolejny raz czytać historię, gdzie mężczyzna hołubi taki typ kobiet, ale to i tak wzorce działają, Ty nie masz bladego pojęcia co robisz.. jeszcze

ściskam
Cię i znikam już stąd, nie odnoś się proszę do tego co pisałam - dzisiaj to nie ma sensu.

To ma do siebie słowo pisane, że nie widzimy nadawcy(jego mimiki, gestykulacji, nie słyszymy tonu głosu)i tak naprawdę nie można do końca wyczuć czy ktoś nas obraża czy nie, czy poprzez nawet formę ironii martwi się o nas.
Właśnie to jest Twoje życie i to Ty za nie odpowiadasz, więc rób co Ci podpowiada serce, intuicja czy co to tam jeszcze:)

Po sobie samej wiem, że tak naprawdę człowiek niby oczekuje porady, wskazówki, ale jak przyjdzie co do czego to tak i tak będzie robił zawsze po swojemu(emocje biorą zawsze górę nad rozsądkiem).Bo tak naprawdę to my się nie potrafimy uczyć ani na swoich ani na cudzych błędach.

Krejzolką można być nawet jak się mądrze myśli i pisze:)
P.S Bardzo dobrze mi z tym moim "krejzolowaniem":)

Achh tam.. Piotr Ci zaraz napisze, że właśnie zjada truskawkę polana szampanem z ręki żonki i smieją się razem z takich wspomnień w głos, o tak:
---> "o hoh hoh ohoh oh" Tak jest zajebiście!

Nie zazdraszczaj, ezail

Słowo szmata jest chyba trochę nie na miejscu nieprawdaż Netkobieto ezail?
Dlaczego tak wściekle krytykujecie wysiłki Piotra? Wybaczył żonie, walczy o związek, rodzinę, normalnie ideał z kobiecego punktu widzenia...
Ja bym nie wybaczył zdrady, nie pochwalam też postępowania Piotra ale to co czytam w niektórych postach wiele mówi o autorkach.

Good off topic. Uwielbiam Twój sarkazm.

Ja myślę, że jest i wcale nie jest "nadciągnięte". 

P.S. Tytuł netkobiety dostałem nawet jako mężczyzna.

Ezail napisz, że jest hiperseksualna i tyle. Nikt tutaj przecież nie broni jej cnoty.
Jesteśmy tu na gościnnych występach więc pozostawmy dobre wrażenie.

PS Ja piwo piję...

Ludzie, skąd w was tyle jadu?
Ja tego nie rozumiem.
To życie Piotra, i nikt za was go nie przeżyje. To jego rodzina i jego wybór.

Wiesz, tu tyle osób pisało, że nie masz jaj i dlatego jesteś "Netbabeczką"

Aby zostać "Net- facetem" to trzeba sobie zasłużyć .