Rumpel jasne, że ją kocham. Zdaję sobie z tego doskonale sprawę i nie muszę się do niczego przed sobą przyznawać, bo tak było, jest i pewnie jeszcze jakiś czas będzie. Ona o tym doskonale wie bo mi to nawet wczoraj napisała. Dlatego jest mi tak trudno ją odtrącić, jak patrzę w te jej śliczne brązowe oczy kiedy zaszklą się łzami, to serce mi mięknie i nie potrafię nad sobą zapanować. Zawsze tak było i mimo tej krzywdy, tego zła, które wyrządziła mi i dzieciom, nie potrafię patrzeć spokojnie na jej smutek. Chłopcy dzisiaj przyglądali się nam kiedy tak siedzieliśmy przytuleni do siebie, przyszli do nas i też się przytulili, kurcze jak ja bym chciał zatrzymać tę chwilę, żeby nigdy się nie skończyła.
Jestem w szoku.
Ale to nie moja sprawa i nie mój ból.
Niestety, gdyby moja żona odeszła do kochanka i zostawiła mi dzieci to nawet nie chciałbym jej kopnąć w doopę bo mogłaby się na mnie obraziła i by uschła.
Piotrze rób co chcesz.
Czekaj na swoją żonę.
Jak kochanek przeczyści jej komin to może wróci do Ciebie.
. Z jednej strony żona którą kochałem i chyba jednak jeszcze kocham, a z drugiej moja prawdziwa przyjaciółka, która dodaje mi sił w tym ciężkim dla mnie czasie, kobieta również dla mnie bardzo ważna. Może to jednak ze mną jest coś nie tak, może to mi palma odbija, sam już nie wiem. Napisałem dzisiaj do jż, dlaczego zaczęła do mnie pisać smsy, że burzy to co mi się udało do tej pory poukładać, pogodzić się z tym co jest, a ona mi odpisała, że są dzieci i tego co było między nami nie da się zapomnieć. A ja chyba jednak chciałbym zapomnieć, uwolnić się od niej, mieć możliwość wyboru, ale takiego nie obciążonego wspomnieniami.
