Wybaczyć roczny romans męża... - Netkobiety.pl

Tym bardziej pojawienie się dziecka powinno nim wstrzasnąc.. ale rozumiem że pomimo dziecka nadal się z nią spotykał?

Wiesz, dla mnie to definitywny koniec gdy nawet pojawienie sie dziecka nie wstrzasnęło tym panem tylko kochanką. Dla mnie nie ma wybaczenia dla romansu łózkowo emocjonalnego. Gdybym miała choc 1 dowód na fizycznosc w przypadku mojego męza to w sekunde nie byłoby naszego małzenstwa. Wierz mi że mocno szukałam dowodu, byłoby mi łatwiej podjac decyzję.
Ale to tylko moje zdanie. A ja jestem rozchwiana emocjonalnie od prawie roku ;-)

Dowody recydywy mam. Ale sa to niezbite dowody na zdrade jak to sie zwie emocjonalną

Z podjęciem decyzji.

Tak, mieszkamy razem. Wyrosłam juz z efektownego wystawiania walizek za drzwi. Juz to przerabiałam wczesniej.

no własnie za długo juz to trwa, czas nie przynosi ukojenia,
Kilka lat temu podjełam dosc szybko decyzje, w kilka miesięcy.
Tym razem dałam sobie czas,
niestety czas niczego nie rozwiazał a im dalej w las tym ciemniej
Chyba nie warto przedłuzac.
Raz można wybaczyć
Drugi raz to głupota.
Po roku wciaz zdania nie zmieniłam więc chyba czas na konkretne kroki...ech

Jednego dnia kocham go nad zycie a drugiego dnia nienawidze i pogardzam

i tak przez rok..masakra co?
intuicja nic mi nie podpowiada, chyba ją straciłam

5 lat

mój watek jest tuz pod Twoim ale mało w nim szczegółów.
To były romanse emocjonalne, zupełnie rózne od siebie, trwały po kilka miesięcy
Nie wiem jakby się skończyły i ile by trwały bo w obydwu przypadkach po kilku miesiącach odkrywalam co się dzieje i było wielkie bum

Dziekuję Ci. jak widzisz nie jestes sama ;-) to wszystko to są schematy, jak się czyta to wiele rzeczy sie powtarza.

Elee jestem słaba. Wykończona. Zdezorientowana.
Dałam jedną szanse. Nie wykorzystał jej. Tak jak i Twój maż. Nie wiem czy nalezy zyc z recydywistami.

podziwiam że po czyms takim chcesz mu dac szanse
nie obraz sie ale ja bym nie potrafiła,
raz wybaczyłas, dałaś mu dziecko a on to opluł bo jakas zdzira siedziała w jego głowie zamiast rodziny

Ja jeszcze nie podjęłam dezycji czy chce dać mu kolejna szanse ... moja decyzja jest wciąż w zawieszeniu... czekam na jego czyny, kroki ... czy będzie umiał mnie przekonać ..hmm tego również jeszcze nie wiem ... dlatego skorzystam z podpowiedzi dziewczyn z tego forum i dam sobie czas ...

Jaanna nie mam pojęcia co to mialoby być konkretnego czym mógłby mnie przekonać do kolejnej szansy ... napewno nie słowami , czy pustymi obietnicami ... pozostawiam to jego inwencji tworczej ...ja będę tylko obserwatorem i będę wyciągać wnioski ... na chwile obecna nic innego nie przychodzi mi głowy ... po tym wszystkim ze swojej strony ewentualnie mogę mu dać tylko światełko w tunelu , tylko/aż tyle gdybym była pewna czego chce w 100% to walizki stałyby przed bramą już dawno temu

Każda z nas spotkała się tu na tym forum nie przez przypadek ... mamy wspólny problem choc każda sytuacja, każdy człowiek różni się znacznie ...może to naiwne z mojej strony ale intuicja podpowiada mi ze powinnam przeanalizować swoje dotychczasowe życie, głębiej poznać samą siebie ... tego właśnie teraz potrzebuje najbardziej, nauczyć się samej siebie,  ... odnośnie zaufania to wiem jest to do wypracowania , oczywiście mądrego wypracowania ... ja po pierwszej jego zdradzie popełniłam wiele błędów a tym razem nie chce ich popełniać , dlatego chce to rozegrac w bardziej dojrzały sposób , być w pełni świadoma co robię ... choć i to nie daje gwarancji pełnego sukcesu ... ale cóż „kto nie ryzykuje szampana nie pije”

No wlasnie. Totek to gra losowa. Zdrada to wybor dokonany przez naszego partnera. Nawet psycholog mowil ze po 2 razach trzeci ma sie prawie jak w banku...tak to we mnie utkwilo

Elee to nie ty popelnilas bledy przy pierwszej zdradzie. To Twoj maz popelnil blad za bledem.

Jaanna wierz mi , nie znasz mnie i nie masz pojęcia co ja „wyprawiałam” przez te 5 lat ... jak już wyżej pisałam byłam córka szatana ... zgadzam się z tym ze to on popełnił błąd ... ale wierz mi nic się nie dzieje bez przyczyny, natomiast za błąd on odpowiada w 100% ... osobiście nawet jakbym to ja zdradziła i mieszkała z taka osoba jaką wtedy byłam ja przez te 5 lat to bym uciekła gdzie pieprz rośnie ... on trzymał się mnie ,nie bez powodu ... oczywiście mógł się wyprowadzić ale jego egoistyczna miłość do mnie mu na to chyba nie pozwalala... zadawalał się tym co otrzymywał ode mnie , a były to zdawkowe mnie szczerej ... co nadal nie zmienia faktu ze mógł po prostu odejść a nie szukać pocieszenia w ramionach innej ...

Nie , nie usprawiedliwiam jego romansu ... ale również powołuje sie na na opracowania psychologów ... zdrada to tylko czubek góry lodowej nawarstwiajacych się kryzysów związku ... zdrada sama w sobie nie ma wytłumaczenia , gdyby nie chciał to by nie uciekł się do romansu , chciał i świadomie to robił oszukując mnie ... ale czy po bezmała 16 latach a 9 wyjątkowo szczęśliwych powinnam sobie odmówić chęci zastanowienia się co dalej ???
Mam wrażenie ze Ty jeszcze bardziej skupiałaś się na swoim bólu niż ja .. a myślałam ze tylko ja jestem taka zawzięta teraz wiem ze to co robiłam przez te ostatnie 5 lat było skrajnie niedojrzałe z mojej strony ... i tylko o tym pisze , ze zaczynam dostrzegać cos więcej niż czubek własnego nosa ... mamy cudownego synka i on zasługuje na dojrzała matkę i odpowiedzialnego/dojrzałego ojca ... wiec wierz mi, mam o czym myśleć (czy dać mu kolejna szanse czy tez lepiej odpuścić aby nie widział znerwicowanej matki) ... wiec i ja mam nad czym pracować ... dlaczego wciąż jestem w zawieszeniu ? Bo wciąż szukam siebie w tym wszystkim , czy jestem na tyle silna aby zapomnieć o przeszłości i dać mu kolejna szanse czy pójść na skróty i odejść bez mrugnięcia okiem ...
Edit: Nie wiem jak Ty Jaanna ale ja od 4 miesięcy siedzę w necie i szukam przeróżnych opracowań psychologicznych , gdy okazało się ze już wyczytałam prawie wszystko co było dostępne w necie , dopiero wtedy weszłam na forum aby nie sugerować się tylko i wyłącznie opiniami ludzi dotkniętych zdrada ... gdyż ile ludzi tyle opinii ... wiec cos niecoś liznęlam wiedzy zanim się TU pojawiłam ... i dopiero Tu na forum dzięki „dobrym duszkiom” umysł otworzyłam jeszcze szerzej..

Edytowałam moj powyższy wpis , przeczytaj proszę
Poza tym u mnie to chyba nie była podwójna zdrada , tylko romans z przerwami z różnych powodów , gdy u nas było lepiej lub gorzej ... nie pamietam czy o tym wspominałam ze kochanka mojego partnera już w głowie układała sobie z nim życie , nie zdając sobie chyba sprawy z tego ze ją również oszukiwał , podejrzewam ze aby ją zdobyć obiecywał gruszki na wierzbie a gdy dowiedziała się ze jestem w ciąży to się wściekła i niby z nim skończyła ... później gdy znowu u nas było negatywnie gorąco ponoć zostali przyjaciółmi ... i gadali ze sobą o wszystkim i o niczym choć nie wierze ze nie było czegoś tam więcej niż tylko rozmowy ... dlatego się wściekałam i teraz mamy zong związku ... legł , padł w gruzach ...

W Twoim watku pisze o Tobie.
A w moim to co mnie nurtuje. Ja juz nie zadreczam sie szczegolami w stylu takim jak ty piszesz czyli co on zrobil, co jej powiedzial, co ona myslala, co ona zrobila. Te kobiety mnie nie interesuja, one sa niewazne. To co robili czy o czym rozmawiali tez juz jest niewazne. Wazny jest fakt podwojnej zdrady zaufania. I co z tym fantem dalej.

Poprzez czytanie opracowań psychologicznych zaczęłam analizować swój związek natomiast dzięki temu ze trafiłam tu na forum moje oczy otworzyły się jeszcze szerzej ... Ty natomiast skupioas się tylko i wyłącznie na swoim bólu , czujesz się upokorzona tą cała sytuacja ( rzecz normalna , każda z nas to przeszła , bądź przechodzi ) , dziwie się jak w ogóle psycholog mógł powiedzieć Ci ze jak zdradził 2 razy to prawdopodobnie zdradzi i 3 ??? ( zmień psychologa prosze) Pomoc psychologa nie polega na tym  ze zakłada on najgorszy scenariusz tylko pomaga pacjentom zrozumieć problem ich związku ... Zadaj sobie sama pytanie dlaczego wciąż tkwisz w tym swoim bałaganie emocjonalnym aż tyle czasu ( jak piszesz ze raz kochasz do bólu a za chwile nienawidzisz i gardzisz ) ...zacznij zauważać  siebie w tym wszystkim ... ja to robię  i moj mózg zaczyna pozytywniej  pracować  ... nie skupiam się na swoim bólu i dumie ... tylko na swoim dobru psychicznym ...

Nie Elee- ty w swoich postach analizowałas ich "związek" a to zupełnie zbędne. Super że nie skupiasz się na bólu. Ja tez tak robiłam jakies pół roku temu. Przezylismy w tym roku kilka fajnych miesięcy. Niestety ból sam wrocił i od tego czasu robi ze mną co chce.

QuQu sama widzisz ze moje wczorajsze slowa „UWIELBIAM CIĘ” nie były słodzeniem Otworzylas moj umysł! to było TO czego szukałam od 4 miesięcy!
... i wcale nie twierdze ze jestem naprawiona , bo chwil załamania pewnie będzie jeszcze tryliony , ale przynajmniej wiem jak się z tego bagna powoli wydostawać , lekko nie będzie , ale cóż ...życie ...

Tak naprawdę nie chcesz tego definitywnie skończyć. szarpią Tobą emocje bo boisz się podjąć jakąś decyzję, wierz mi ,że jak podejmiesz już decyzję, odejść, zostać wszystko zacznie się uspokajać i rozjaśniać.

Czyli nie chcesz sprobowac raz jeszcze ,  chcesz odejść ale się boisz . Czego się boisz?

Skoro nie chcesz tego kończyć, to nie kończ, naucz się z tym żyć.
To, że on zdradził drugi raz  nie przekreśla wcale tych waszych wspólnych lat razem ( tak mi się wydaje ,że Ty chyba tak sądzisz)
Pomyśl, gdyby nie chciał z Tobą być to czy byłby ? Nie może odejść ? Zamieszkać sam ? Nie poradzi sobie ? Może i poradzi sobie.
Być może te jego romanse tak naprawdę dla niego nie znaczą wiele, wiadomo, że ranią Ciebie i poddają w wątpliwość wasze wspólne życie a może nie mają z waszym życiem wiele wspólnego?
My kobiety myślimy, działamy inaczej, wiem, że ciężko to zrozumieć , może nawet lepiej nawet się nie starać.

Elee- wiem ze niszcze siebie, dlatego po roku chce sie ratować. Ja 5 lat temu wybaczyłam i nigdy do tematu nie wracałam. Nie myslalam o tym, ozdrowiałam. Nic nie uchroniło mnie przed drugim razem
QuQu- nie chcem ale muszem ;-) tak się czuję..Jego drugi wyskok przekreslił wszystko i raczej nieodwracalnie zniszczył moją mozliwosc zaufania. To że on chce ze mna być to nic wielkiego w takich przypadkach, faceci zdradzaja ale najczesciej chca miec dalej rodzine, to dla mnie nic nie znaczy że on chce ze mna być, w koncu jestem super babka ;-)

Nie, to nie ma byc dla niego kara. On swoje odpłacze ale pozniej łatwiej ułozy sobie nowe zycie niz ja. Kobietki rzuca się na towar z odzysku.

teraz czuje jakbym karała siebie, trwajac w tym pomimo moich przekonan

Mnie osobiście bardzo pomogła podpowiedz Mi61... może i Tobie pomoże

Nie szanujesz już swojego męża nawet jako człowieka, prawda ?
A czy Ty zawsze dotrzymujesz słowa? Czy zdarzyło CI się kiedyś kogoś oszukać ? okłamać? nie powiedzieć prawdy ? ( nie pytam o zdradę i nie chcę porównywać kalibru ) Czy możesz o sobie powiedzieć, że nigdy nikogo nie zawiodłaś ? Nikt na Tobie się nie zawiódł ?

ps. Każdy jest jakoś "wybrakowany" a w pewnym wieku , to szkoda gadać z lupą trzeba się zalet doszukiwać

Jaanna jeżeli o mnie mowa to wiem na ten moment tylko to ze nikt nie jest niczyja „własnością” ... ja puściłam wolno ... niestety(stety) wraca jak bumerang aby udowodnić mi ze się zmienia ... jak będzie to tylko czas nam pokaże ...na chwile obecna wiem tylko/aż tyle ze nie chce już używać słowa „nigdy”...