Tragedia w 3 aktach. Jest co ratować? - Netkobiety.pl

Lena,
Ludzie lubią gadać, nic na to nie poradzisz
Jak nie kuzynka, to znajdzie się inna życzliwa osoba, która nie pozwoli aby o temacie szybko zapomniano.
Ja lubię jasne sytuacje, więc i tak z kuzynką porozmawiałabym.
Ważna jest forma, w jaki miałabyś z nią rozmawiać.
Zakładam, że ją znasz i wiesz, czy i jaki sposób rozmowy przyniesie określony skutek.
Ja nie mam takiego problemu jak Ty, bo w mojej rodzinie nie wie NiKT a z mojego otoczenia wiedzą tylko moje dwie zaufane przyjaciółki i kumpel, z którym rozmawiałam aby złapać męski punkt widzenia.

A odnośnie relacji w rodzinie.
Rozumiem "obawy" żony męża brata, chociaż zawsze można spotkać się na kawie na neutralnym gruncie, ale dlaczego Twoja mama, Twoja siostra od roku trzymają się z boku nijak nie kumam.

Lena

Ciężko tu odnaleźć twoje rozterki... lena  pytasz w nieswoim wątku.

To prawda że po zdradzie człowiek tak ma że wszystko z tym kojarzy i wszystkie myśli do tego wracają, jest jakby okaleczony. Też tak miałam. Jedni są ciekawi a nawet ciekawscy, inni boją się poruszać tego tematu.
Ja tu widzę właśnie podobieństwo do widocznego kalectwa, nie umiemy się często zachować w takiej sytuacji, przez litość, odrazę czy nie wiadomo co.
Czy Twoja kuzynka jest świadoma tego co robi? I po co to robi? Jakie przyświecają jej ideologie?
Lena czy Ty chcesz czy nie chcesz rozmawiać o tym co się stało? Myślę że Twoja rodzina tego nie wie nie dałaś im jasno do zrozumienia czego w tej sytuacji oczekujesz.

Chcesz aby wszyscy zapomnieli?A Ty będziesz potrafiła zapomnieć?Chyba nie ... cały proces będziesz musiała przejść, przepracować będzie wracał jak bumerang nieznośnie aż go nie pogrzebiesz. Po cichu? Jak nie zawiadomisz rodziny to pewnie nie będą wiedzieć czy jeszcze to w Tobie żyje, a i sami się nie uporają z tym faktem.

Podobnie jak Przyszłość myślę że warto jasno przedstawić sytuację. Skoro wiedzą i to z poczty pantoflowej może sama możesz wyjść z inicjatywą i jasno określić czego sobie życzysz a czego nie.

Abrikade,
Piszesz, że Twoje życie to farsa a zobacz tytuł tego wątku ... tragedia...
A przecież też o zdradzie
Chyba tak już jest, że sami sobie definiujemy sposób narracji i rodzaj literacki

Przyszłość
mam nadzieję, że u ciebie dobrze...
pozdrawiam

pozdrawiam serdecznie - wakacjuję sobie, jest ok

Chciałabym zamknąć wątek. Czas najwyższy
Trafiłam na forum kilka miesięcy po odkryciu zdrad(y) mojego męża. Na początku chciałam tylko się wygadać, poznać inne spojrzenie, nabrać dystansu. Ale oprócz szerszej perspektywy, otrzymałam wsparcie, czasami kopniaka, który stawiał mnie do pionu. Poznałam tutaj też kilka osób, które są dla mnie szczególne i wyjątkowe, a nasze prywatne, pozaforumowe rozmowy były i są dla mnie ogromnym wsparciem w wychodzeniu na prostą.
Wszystkim Wam bardzo dziękuję

Kiedyś natknęłam się na trójskładnikową teorię miłości Sternberga. Przerobiłam ją trochę wg własnego uznania. Jednak nadal pozostała trójskładnikowa, bo według mnie miłość pełna i kompletna to kompilacja przyjaźni, namiętności i partnerstwa.
Jak zmienił się mój związek po zdradzie w stosunku do związku sprzed zdrady?
Przed zdradą M był moim PRZYJACIELEM, KOCHANKIEM I PARTNEREM. Dokładnie w takiej kolejności!
Dzisiaj kolejność składników pełnej miłości w mojej relacji z M zmieniła się. Obecnie króluje PARTNERSTWO zaraz za nim NAMIĘTNOŚĆ a PRZYJAŻŃ zamyka tercet.

Przyjażń. Dawniej M był kimś na kogo mogłam liczyć w każdej sytuacji i do momentu ujawnienia zdrady nigdy nie spotkała mnie z jego strony jakakolwiek nielojalność. Był moim prawdziwym przyjacielem, doradzał, wspierał mnie w moich różnych pomysłach i działaniach, dawał mi siłę do działania, czasami potrafił mną potrząsnąć i przywołać do porządku, gdy się gubiłam. Przyjaźń buduje bliskość i zaufanie. Dzisiaj M od nowa pracuje na moje zaufanie. Może trżeba kolejnych 20 lat aby je odbudować - pożyjemy, zobaczymy. Niemniej, nie zamierzam sprawdzać go i kontrolować, ale nie będę ignorować niepokojących sygnałów jak to bywało w przeszłości.
Namiętność. Seks był zawsze i jest nadal ważnym elementem naszego związku, oboje go lubimy i mamy podobne temperamenty i upodobania.
Partnerstwo. Tu chyba nastąpiły największe zmiany. Dzisiaj dla mnie prawdziwe partnerstwo to wiara i przekonanie, ze potrafię żyć bez M, ale to właśnie go wybrałam spośród wielu innych, a on wybrał mnie i chcemy żyć tak, aby nigdy nie żałować decyzji. Dawniej zbyt dużo brałam na siebie obowiązków i powinności, zbyt dużo oddawałam siebie, zatracając się przy tym. Niewiarygodne, na gruncie zawodowym zarządzałam firmami, wieloma ludźmi, podejmowałam wyzwania, które innych przerażały a w domu dla świętego spokoju zgadzałam się na niesprawiedliwy podział obowiązków, spędzanie czasu w sposób, na który nie miałam najmniejszej ochoty, milczałam, gdy coś mi nie odpowiadało i uzależniałam swoje samopoczucie od tego, co M. zrobi,lub nie zrobi. Było - Minęło.

Prawdziwy przełom i prawdziwa przemiana naszego związku nastąpiła wtedy, gdy wybaczyłam. Wcześniej moja złość, żal, pretensje...wszystkie urazy budowały między nami mur, który rósł i rozdzielał nas od siebie. Wybaczenie zniszczyło ten mur. Przebaczenie wyczyściło teren pod budowę nowego związku. Czasami wracają jeszcze niechciane obrazy i jak bennery reklamowe zaśmiecają krajobraz. Ale teraz już rozumiem, że te "śmieci", które budzą we mnie agresję i lęk to mój wytwór, to ja je projektuję i wskrzeszam do życia w sobie samej, bo dzieją się tylko we mnie. A w rzeczywistości, w obecnej chwili ich już nie ma. Tak samo jak nie ma tego M, który mnie oszukiwał.
Teraz M stara się, nie oszukuje, nie kłamie, nie zdradza. Każdego dnia drobnymi i całkiem sporymi rzeczami daje tego świadectwo.
Oczywiście mogłabym dalej katować się trudnymi emocjami. Ale ja nie chcę, bo po co mi one? Po co wciąż na nowo odgrywać znany film? Po co wciąż pielęgnować w sobie ból i odnawiać te same pretensje? Po co truć się samemu? Po co dać się zamęczać przeszłości?
Niechlubna, haniebna przeszłość jest zbyt dużym brzemieniem i balastem. Mam dosyć bycia ofiarą, bo jest mi z tym niewygodnie a ja chcę czuć się komfortowo.
Chcę być zadowolona i szczęśliwa

W tytule wątku jest zawarte pytanie czy jest co ratować.
Można by powiedzieć, że zdrada przekreśla wszystko, co było wcześniej. Często czytam tutaj jak niektórzy piszą, że zdrada jest niewybaczalna a od zdrajcy należy się czym prędzej odciąć. Jest mi trochę szkoda autorów tych wpisów, bo prawdopodobnie nigdy nie spotkali i nie przeżyli prawdziwej, bezgranicznej miłości, dlatego tak łatwo im wydzierać kartki z życiorysu. Ale może prawdziwa miłość jeszcze przed nimi?

Przenoszę się do wątku End_aluzji "JESTEM SZCZĘŚLIWA..."
Amen

Przyszłość - zazdroszczę Ci jednego, że tak szybko pozbierałaś się po tym wszystkim.
Ja potrzebowałam 3 lat, by zdrada nie miała znaczenia w naszym życiu

Pozdrawiam

Tak Endi, stajemy się bardziej sobą, bardziej świadomi siebie.
Powiedziałabym nawet: mocniejsi , szkoda, że kosztem odarcia ze złudzeń i pozbawieni poczucia jedności.

Dzięki Aniołku
Ja nie wiem, czy szybko się pobierałam. Czas jest względny. Dla mnie to trwało wieczność. I wciąż z pewnością nie jestem na etapie, w którym mogłabym powiedzieć, że zdrada nie miała znaczenia w moim życiu. Ale poczekam

In_ka,
Pamiętasz wykłady Walkiewicza?
Nic się nie udaje.
To nie przypadek, to efekt pracy nad sobą, zmagania się z obawami i wątpliwościami
Ale takie jest życie 
A czas pokaże, czy było warto

tak zdecydowanie zgadzam się z Tobą

Poszukiwaczko,
Z dwóch podanych przez Ciebie opcji wybieram wolny umysł
A tak na poważnie, po prostu dbam o to, aby moje myśli były czyste a uczucia szczere. A to jest możliwe, gdy wewnętrzne konflikty zostaną rozwiązane a traumatyczne przeżycia przepracowane i uwolnione. Jeżeli pozostałyby we mnie blokady związane z cierpieniem. nie byłabym w stanie żyć tu i teraz bez bólu. Karmiłabym się przeszłością, żalem, gniewem i taplała we własnym bagienku. Wówczas tak naprawdę nie panowałabym nad swoimi myślami, uczuciami, a w konsekwencji nad własnym życiem.

nie wiem Przyszłość,
może zawsze byłaś i pozostałaś dalej bezkompromisową idealistką
a ta miłość straciła swoją niewinność i biel
może właśnie tak się dzieje, bo sama napisałaś...jesteś nieufna
tamta miłość, której już nie ma, w nią wierzyłaś i jej ufałaś
płynęłaś i nie zwracałaś uwagi jak jest głęboko bo to wogóle nie miało znaczenia, nie było pojęcia głębokości

piszesz że ufasz mężowi, nie sprawdzasz..no i fajnie bo tak chcesz, bo on ci daje powody do tego

może nadal nie ufasz tej nowej miłości....
i dlatego czujesz, że to za mało

Przyszłości myślę że ci ciężko dzisiaj
.....................
przytulam bardzo

Przyszłość pięknie napisałaś, początek mnie wręcz uskrzydlił bo ja też już mam prawie rok za sobą ale nie jest tak dobrze mnie nie jest i potrzebuję pozytywnych zakończeń...ale pod koniec hmm ja też się często zastanawiam czy to co czuję teraz to miłość do Niego czy tylko do kogoś kim był i chcę to znowu czuć, czy naprawdę Go kocham czy robię to po części dla dzieci. Tyle, że ja jeszcze tego widocznie nie przepracowałam i nie ufam i nie czuję się bezpiecznie a kiedy te myśli wracają (a jest to prawie codziennie) to znowu siedzę i płaczę. Mam nadzieję, że się okaże, ze kochasz swojego męża ponad życie a to są chwilowe rozterki w gorszy dzień i mam nadzieję, że będzie razem do końca swych dni zakochani i szczęśliwi bo taka wizja daje nadzieję wszystkim, którzy pozostają w związku ze zdradzaczem.

Dziękuję Dobra za przytulki
Niestety, To nie kwestia gorszego dnia.
Trwam w takim stanie od pewnego czasu ku rozpaczy mojego męża.
I już wiem, że nie jestem w tym odczuciu odosobniona. Przejrzałam historyczne wątki i widzę, że związki przetrwały więc nie rezygnuję.
Fakt, tamta miłość dodawała mi skrzydeł i cieszę się, że było mi dane przeżyć tak mocne uczucie, ale tęsknię za pełną akceptacją.

Inko
Doceniam to co, mam i nie chcę tego stracić
Patrzę w przyszłość i zastanawiam się, czy chcę kolejnych kilkadziesiąt lat spędzić z kimś, kogo...lubię.
Rozumiesz? Tylko letnie uczucie gdy wcześniej było gorące wydają się takie...niewystarczające.
Ale zastanowię się dłużej nad WIARĄ w intensywność uczuć, bo może gdzieś ją zagubiłam.
Tobie i Twojej rodzinie również życzę radosnych Świąt Bożego Narodzenia.
Jednocześnie dziękuję za życzenia dla mnie i dla moich bliskich.

Samotna
Pamietam Twoją historię.
Cieszę się, że Twój synek dobrze się rozwija i życzę Wam wszystkiego dobrego.
Trzymam za Ciebie kciuki, żebyś nabrała dystansu i przyjrzała się sobie, swoim przekonaniom i oczekiwaniom a także żebyś znalazła w sobie wystarczająco sił aby przebaczyć. Pozdrawiam

1status
Dzięki za troskę i pokazanie, jak może z boku to wszystko wyglądać.
Jestem na tym forum już na tyle długo, aby czerpać z niego madrość, korzystać z  doświadczeń innych. Poznałam tak wiele różnych historii, częstokroć okrutnych i przerażających, żeby wyciągnąć wnioski dla siebie na przyszłość. Dodatkowo zrobiłam się tak bardzo ostrożna, tak nieufna, że raczej trudno mówić o stanie idealnym do wyrwania.

tak właśnie było u mnie
dopiero nasze rozstanie, spowodowało naszą zmianę
uświadomiło nam jak bardzo jesteśmy sobie bliscy, jak bardzo tęsknimy za sobą jak silne i intensywne jest nasze uczucie

mnie aż zadziwia, że to takie wszystko, było proste

ale u mnie nie było zdrady, może wtedy jest inaczej ...

tak Inko zgadzam się że nieraz to najlepsza i może jedyna droga
by się odnaleźć na nowo najpierw trzeba się zgubić...

Dziewczyny,
Rozstanie żeby coś sprawdzić...to nie dla mnie.
To zbyt poważny krok.

Akurat w tym doskonale cię rozumiem

Kochać
Chcę kochać
Chcę aby "zmrożenie" odeszło w niepamięć.
Ale nie wiem, czy jeszcze potrafię.

Przyszłość, bardzo poruszył mnie twój dzisiejszy post, sposób jego zapisu: Rok po zdradzie, nie chcę tego analizować, ale to dla ciebie "rocznica"  (?!)
oraz:
"...I zastanawiam czy to, co teraz czuję to jest jeszcze Miłość, czy to rodzaj sympatii albo przyzwyczajenie.
Wciąż szukam w sobie chociaż namiastki tego, co czułam wcześniej...
Ale jestem jakby "zamrożona".Może po prostu nasz związek wybrzmiał, wydarzyło się zbyt wiele.
A może sam fakt, że jest nam razem po drodze to za mało?
Za mało dla mnie"
Ten stan ZNAM DOSKONALE. (gdzie sie podziały te motyle ?  )
Dobra23 bardzo mądrze tobie napisała:"który świat karmisz w sobie: świat wiary czy świat niepewności i zwątpienia?"
W twoich słowach wyczytuję rezygnację, brak wiary w miłość (?), zawód, wypalenie...
Zranione zostały twoje uczucia, zrujnowane zostały pokładane nadzieje i wiara w drugiego człowieka.
"Bajka o romantycznej miłości" jest mitem...
Chcesz kochać lecz zranienia są na tyle głębokie, że nie dopuszczasz już do siebie miłości, jesteś tak jakby "obok". Jesteś już Świadoma siebie i Realnie patrzysz na związek z mężem.
Na usta cisną mi się słowa: "Miłość to dobro. Kto kocha ten nie krzywdzi."
"Jak zaufać? Jak kochać po tym wszystkim?"
Te myśli utrudniają Otwarcie się na miłość , skoro doświadczyło się krzywdy.
Ja dalej Trwam w swoim postanowieniu że chcę być z mężem, a ten stan "wątpliwości" przychodzi...i odchodzi...,i też sama nie wiem czy kocham...
Miłość JEST, jestem czasem blisko niej ...
Czasem czuję się zmęczona swoimi myślami i fizycznie odczuwam bóle związane z tym stanem wątpliwości... ale chcę doświadczać dobrych chwil z mężem i to się dla mnie liczy. Chcę z nim po prostu być, bez tych wszystkich fajerwerków. Nie chcę znowu wpaść w pułapkę swojej wyobrazni i uzależnić się od uczuć do męża. Wolność i spokój, to jest to, czego najbardziej pragnę Przyszłość,  i tego tobie z całego serca życzę 

przyszłość, niedawno, gdy mój maż zaczął swoim zwyczajem marudzić, a ja to "ucięłam"  - zlekcewazyłam, nie dając mu wypłaty w postaci zainteresowania jego złym humorem, bo coś krzywo leży,, przejęcia się jego nastrojem i nie pozwalając na to, by na mnie wpłynał - usłyszałam, że łatwo mnie wywrwac ze stanu zadowolenia i wtedy wpadam w taką złość, furię, on mówi, widać w tobie zniecierpliwienie, i złośc

to brak tolerancji przyszłość. brak tolerancji na wszysytko, co jest w moim partnerze, a mogłoby mnie dotknąć w sposób, jakiego nie chce
nie chce złych uczuc, nie chcę przeżywac frustracji, nie chce się przejmowac jego uczuciami bo.. mnie nie dotyczą
i to jest to, o czym mówisz przyszłość
mam ze swoim partnerem udane zycie, wiele świetnych chwil, wspólne zainteresowania, udany seks, realizacje wspolnych planów...
ale to nie jest TAMTEN związek
a co najważniejsze, to nie jest TAMTA relacja...

czy to wina TEGO związku\czy tego, że TAK KOCHAĆ mozna tylko raz?
ja nie wiem przyszłość
tęsknota za tamtym uczuciem mam już za sobą
bo mam w sobie przekonanie, że już tak kochać nie potrafię nikogo - i taka jestem
zdrada zmieniła moje zycie i zmieniła mnie

akceptacja tego, jest elementem "zycia po zdradzie"

tak przyszłość, mój związek tez jest świadomy
dużo sobie dajemy nawzajem
dbamy o siebie i rozumiemy nasze potrzeby

pewnie, gdybym po rozstaniu z mężem była z kims nowym, własnie takiego związku bym oczekiwała
czując, że tak kochać, mozna tylko raz

i ja juz kochałam
a teraz?
teraz jestem szczęsliwa
pewnie podobnie jak monia&co budująca nowy związek po zdradzie

NOWY

Przyszłość, niedawno pytałam Cię co to znaczy kochać? tak pięknie odpowiedziałaś mi czym dla Ciebie jest miłość, że czułam, że ją masz, że jest w Tobie...

Jestem tu tylko turystą zwiedzającym sieć i pewnie wkrótce zniknę. Czytam, szukam wspólnych wzorców, próbuję nadążyć za myśleniem odpowiadających. To dla mnie samopiszący się, interaktywny podręcznik wypełniony realnymi ludzkimi emocjami. Czytam te wątki zdradzonych/zdradzających/rozstających, bo przewijają się tam emocje ekstremalne. Zazwyczaj jest tam tylko rozpacz, nienawiść, lęk. Wydawałoby się że nie ma alternatywy.
A tu jest inaczej.

Próbuję sobie to wyobrazić tak, że ludzie postawieni wobec sytuacji kryzysowej zachowują się jak emocjonalny wzmacniacz. To czy wzmocnione będą "niskie tony", czy "wysokie" zależy od tego jakie mają "ustawienia fabryczne". Nawet zło może wyzwalać wzmocnienie w człowieku ?tonów? pozytywnych. Ktoś tam kiedyś w przeszłości ustawił dobry ?preset?. :-)

No, ale żeby nie było całkiem różowo, piszesz o dwóch problemach, właściwie nieuniknionych. Jeden dotyczy zmian w ?charakterze? miłości do męża, drugi niepewności dotyczącej jego osoby.

Pewien rosyjski pisarz* sformułował kiedyś pojęcie "świeżości ryby", upierając się, że jest tylko jedna: Pierwsza i Jedyna. Inny (ciekawe, że też rosyjski) poeta** pisał o pierwszym kłamstwie i pierwszej miłości, po których następują drugie i trzecie... Wychodziłoby na to, że pierwsze kłamstwo zmienia pierwszą miłość w uczucie "drugiej świeżości".

W tej dziedzinie znam tylko teorię. Krótko: wydaje mi się, że jeśli KAŻDE z dwojga partnerów jest zdolne do rzeczywistego, znaczącego rozwoju, rozwoju - który czyni ich innymi ludźmi co kilka lat, to jest szansa na to, że coś się z tego "świeżego" w końcu urodzi. Co do Ciebie trudno mieć wątpliwości, że za parę lat będziesz hen... Męża znasz, możesz coś wyekstrapolować.

Druga nierozwiązana sprawa - czy można stworzyć sobie jakieś "ubezpieczenie na zdradę"? (Tak, oczywiście, że można pracować tylko nad sobą ale chodzi mi o pracę nad związkiem). Pomysł jest taki aby poszukać takiej definicji związku, w której Ty i partner rezygnujecie ze znaczącej sfery prywatności, "maski", grania ról wobec siebie ? i w nieco bardziej ?symbiotycznej? bliskości odnajdujecie coś ciekawego. Tyle, że jeśli dobrze zrozumiałem nie było Wam to dotąd potrzebne do szczęścia ? mogliście być każde osobno, przez to nawet podtrzymując wzajemną ?ciekawość/tajemniczość?, pobudzając na nowo chęć zdobywania, przełamywania barier. Tu nie spotykało się dwoje ludzi ? tu raczej ?męskość? spotkała ?kobiecość?. Ludzie z poczuciem bezpieczeństwa, przekonani o swojej wartości, będą bez poczucia straty i samotności tak właśnie funkcjonować ze sobą. Jest ?bal?, jest gra i to jest emocjonujące. Czy pójście w drugą stronę może się temu równać?

Nawiasem, przeżyłem kiedyś doświadczenie wielodniowego rozmawiania i wymiany emocji ?bez maski? w grupie niemal obcych ludzi. Nazywało się to ?encounter group?*** (forma treningu dla osób bez psychopatologii pragnących poszerzyć swoją wrażliwość - nie wiem czy w Polsce ktoś jeszcze umie dobrze robić takie treningi). Nieprawdopodobne doświadczenie. Wyłączenie obronnych funkcji ego. Bezpośredni dostęp do innych ludzi. Odkrycie jacy są w środku. Możliwość dyskutowania kazdego doświadczenia bez najmniejszych oporów. Bez ocen. z pełnym wybaczeniem. Zaraz po zakończeniu - pamiętam współczucie z jakim rozglądałem się na nowo ?po ludziach z zewnątrz? odczuwając ich cierpienie, nieautentyczność w kontaktach, tłumione i nie wyrażane emocje. Zdarli ze mnie skórę i odbierałem pełne spektrum.

Wcześniej, bez żadnej grupy ?encounter...? funkcjonowałem na takim ?zbliżeniu? tylko z moją dziewczyną, późniejszą żoną. Takie zbliżenie daje m.in. to, że nie ma możliwości oszukania partnera ? bo jesteśmy dla siebie barometrem najdrobniejszych zmian, umożliwia wybaczenie poprzez zrozumienie, nie pozwala na zamiatanie spraw problemowych pod dywan, wyklucza podwójną grę. Może iść tędy (choć to nie w Waszym stylu)  może nie komunikować się na poziomie kwiatów, prezentów, czysto ?fizycznych/ekonomicznych? wysiłków, podchodów, zabiegów - gry ?o żonę?, ?o kobietę?, ?o związek? i z nich wnioskować: ?czy mówi prawdę?, ?czy już jest dobrze?, ?czy to miłość?? Może przenieść ciężar na poziom ?jedności dusz? - jeśli wasze ?umysły? są dla Was wciąż "piękne" :-) .

Obie rzeczy można połączyć - większe zbliżenie da przynajmniej możliwość włączenia miedzy Wami czegoś świeżego, jakościowo nowego i nie podlegającego obecnym wątpliwościom. Miłość można by wtedy uznać za coś równoznacznego z wzajemnym dążeniem do poznania całkowitej prawdy o drugim człowieku.

?Piśmiennictwo? załączam, bo choć pewnie znasz "klasykę" to może nie wszyscy, co młodsi znają:
*
"- Przepraszam - przemówił oszołomiony tą niespodziewaną napaścią Andrzej Fokicz - przyszedłem w innej sprawie i jesiotr nic tu nie ma do rzeczy...
- Jakże to, jesiotr nie ma nic do rzeczy, skoro jest zepsuty?
- Przysłano nam jesiotra drugiej świeżości - oznajmił bufetowy.
- Kochaneczku, to nonsens!
- Co nonsens?
- Druga świeżość to nonsens! Świeżość bywa tylko jedna - pierwsza i tym samym ostatnia. A skoro jesiotr jest drugiej świeżości, to oznacza to po prostu, że jest zepsuty."

M. Bułchakow. ?Mistrz i Małgorzata?

**
Pierwsza miłość z wiatrem gna, z niepokoju drży
Druga miłość życie zna i z tej pierwszej drwi
A ta trzecia jak tchórz w drzwiach przekręca klucz
I walizkę ma spakowaną już.

Pierwsza wojna - pal ją sześć, to już tyle lat
Druga wojna - jeszcze dziś, winnych szuka świat
A tej trzeciej co che przerwać nasze dni winny będziesz ty,
winna będziesz ty.

Pierwsze kłamstwo, myślisz: Ech, zażartował ktoś
Drugie kłamstwo - gorzki śmiech, śmiechu nigdy dość.
A to trzecie, gdy już przejdzie przez twój próg
Bardziej rani cię, niż na wojnie wróg.
B. Okudżawa

***
http://en.wikipedia.org/wiki/T-groups

Ładnie napisane!

Przyszłość, najlepsze życzenia imieninowe
Spóźnione, ale szczere.

Dzięki Ola

Dzięki za odpowiedź :-) Dziś ją "namierzyłem" i jak łatwo się domyśleć, aby wyjść poza dostarczone informacje muszę trochę z nią "pochodzić". Zatem "do usłyszenia" :-)

hej Przyszłość,
czytając posty na forum - ten bełkot,
twoje i kilku innych osób, sprawiają przyjemność
słowa, które same układają się w całość, przekazują myśl, są sensowne i klarowne ...

definiowanie i rozróżnianie uczuć - to zadanie na całe życie tak samo, jak poszukiwanie ... odpowiedzi

życzę na Nowy Rok sukseców w tych poszukiwaniach
Do Siego Roku
Inka

Przyszłość,
Świetlanej przyszłości w 2015 roku !!!

Ale piękne to.. o tych zatopionych miastach, przypływach, odpływach. Ujęło mnie, takie prawdziwe.
Przyszłość - ja też już nie będę tak kochać. TAK SAMO jak wtedy.
Nic nie jest TAKIE jak wtedy.
I bardzo dobrze.
Jest inna relacja, inna miłość, w której nie zapominam o sobie.
Też mi nie potrzeba pereł, nie zamierzam grzebać się po nie w jakimś mule
Cieszy, że pływam po powierzchni i patrzę w słońce.
Ta miłość jest. Tylko inna.
Pozdrawiam najmocniej.

To nie tak.
W czasie tych świąt było naprawdę trudno.
Był odpływ, kompletny.
Od jakiegoś czasu wierzyłam, że ten czas będzie wyjątkowy, że będą to takie prawdziwe, magiczne święta, razem i w miłości.
I chyba tak zaprogramowałam się na odbieranie jedynie pozytywnych bodźców, że przygniotły mnie jakieś nic nie znaczące drobiazgi i spod ich sterty nie mogłam wygrzebać się długo.
Był to ewidentnie problem z ciężarem, jaki niosłam przez ten rok, chyba kumulacja wszelkich emocji na zmianę z kompletnym nic nie czuciem. Tak bym to nazwała.
Tylko wiedziałam z całą pewnością że to stan przejściowy, że sama nie tonę tylko coś burzy się we mnie, w środku.
Miłość nie kwitnie.
Jednak myśląc o tym, jakie cechy ona posiada - z całą pewnością stwierdzam, że nasza relacja nosi jej znamiona )
Wbrew wszystkiemu co się wydarzyło śmiało mogę powiedzieć, że kiedyś po prostu czułam miłość a teraz ją pojmuję.
Czasem czuję a czasem nie.
Nie bagatelizuję Twoich rozterek. Raczej wiem, co przeżywasz.
Bardzo bym chciała, żeby nadszedł u Ciebie wielki przypływ.

Bo widzisz, maila napisałam akurat przed tym całym " incydentem":)
Ale już jest dobrze, zupełnie ok
Za znamiona miłości uznaję występowanie wszystkich tych elementów, które wymieniłaś w kilku ostatnich zdaniach swojego posta ( powyżej)
Włączając w to udany sex - tak, to jest dojrzała miłość. Ja tak to czuję i taka jest moja definicja

Przyszłość Kochana, próbuję od kilku dni wysłać maila do ciebie bezskutecznie. To techniczne chochliki utrudniają moją z tobą komunikację.
Gdybym była w posiadaniu twojego adresu konwencjonalnego to z wielką rozkoszą oddałabym się sztuce epistolografii w tradycyjnej formie. Tymczasem pozostaje mi publiczny środek łączności. Jednakowoż i z tej formy komunikacji jestem niezmiernie zadowolona.

Pragnę podziękować tobie za okazaną troskę, wsparcie i poradę, jakich nie szczędziłaś w czasie mi poświęconym. Dziękuję za wysłuchanie, za przytulenie i za pokazanie możliwości drzemiących głęboko we mnie. Dziś dzięki tobie jestem już innym człowiekiem w innym miejscu mojego życia. To bezcenny dar od człowieka dla człowieka. Przyszłość jesteś człowiekiem wielkim mimo drobnego ciała, gdyż o twej wielkości świadczy wielkie serce. Pierwszy raz spotkałam kogoś tak pięknego zewnątrz i w środku zarazem. Zdajesz się roztaczać wokół niezwykłą aurę, jakiej nie sposób nie zauważyć. Nie umknęło mojej uwadze gdy szłyśmy molo, że nie było żadnej osoby, która przeszłaby obok ciebie obojętnie, czy to mężczyzna, czy to kobieta, bo emanujesz spokojem i jednocześnie radością istnienia. Zostań na zawsze tą cudną istotą.