Rozstanie z miłością mojego życia - Netkobiety.pl

Nie ważne czy ona jest dojrzała czy nie. Ważne jest tylko to, że cokolwiek byś nie zrobił to i tak by wam się nie ułożyło! Bo Ty jesteś dobrym człowiekiem i każde jej źle zachowanie bolało by Cię! A ona potrzebuje silnego faceta, który ją w życiu nakieruje. Takiego, który nie będzie za bardzo patrzył na jej uczucia, ale ją zmusi do zmian nad sobą.

Dzięki za odpowiedzi... Wiem, że popełniłem pare błędów, pracowałem nad sobą, w zasadzie dalej pracuje... Każdy poepłnia błędy w swoim pierwszym związku, uczymy się od małego. Myszeczka czy ona potrzebuje mężczyzny który ją nakieruje - no tutaj się nie zgodzę, robiłem to ale najwidoczniej znajomi są ważniejsi, trawka, alkohol, imprezy - ok... Czasem tak mam kiedy wracam do pustych czterech ścian, załącza mi się coś... Ja na jej FB nie wchodze, ona wchodzi na mój profil... Wypytuje o mnie co jakiś czas - w zasadzie jak spojrze na to z boku, to widzę, że jej mamusia przyłożyła do tego dużą ręke ale mniejsza o to. W zasadzie to byłem zabawką w jej rękach, to bolało i boli, wiedząc, że ktoś był dla Ciebie kimś wyjątkowym, a ty jesteś dla tej osoby ścierą, zabawką... Wstane w końcu na nogi w 100%, potrzebuje na to więcej czasu - tak jak powiedziałeś, muszę powiedzieć sobie dość tego KUR** i przerwać tą szopkę...

Powiem tak kochałem ją/kocham ale osobę którą poznałem, w zasadzie to nie znałem, zachowywała się żeby wpasować się w mój obraz dziewczyny, a kiedy się znudziło, pokazało rodzicom co potrafimy, dziękuje dowidzenia...

Czyli kochałes obraz tej osoby. To co chciałeś kochać. Jak sie okazuje RZECZYWISTOŚĆ jest inna.

Kochasz coś co okazało sie fikcja/gra/poza?

Czy ty rozumiesz te sytuacje? Jej kuriozalnosc. Sam to napisałe, ale czy w to wierzysz? Rozum wierzy emocje to wypierają.  Czy warto w związku z powyższym przechodzić to wszystko, co teraz przechodzisz?

Scooby. Zrób takie ćwiczenie. Od dzis nie pisz nic na forum na temat przeszłości.

Pisz tylko o teraźniejszości, ale bez związku z nią, i o przyszłości.

Jeżeli dasz radę - uwolnisz sie.

Ni chyba, ze lubisz sie udreczac i pisać stałe o tym samym. - to znaczy ze stoisz w miejscu i jesteś zakładnikiem przeszłości.

Cześć,

mam do Was pytanie. Rozstalam sie z chlopakiem trzy miesiące temu. Ja go nadal kocham i utzrymujemy caly czas kontakt ze soba. Wiem,ze sie z kimś spotyka. Jednak pomimo,ze nie jestesmy razem doszlo między nami do zblizenia. Myslicie,ze dziewczyna z która sie spotyka powinna o tym wiedzieć,ze przespal sie z była? I czy on jeszcze cos do mnie czuje,ze tak sie stalo?

oho, cichy wywiad przeprowadza środowiskowy ..z partyzanta (cudze wątki)

Opisane w moim wątku

Uwierz: to, że Ty to robiłeś, nie znaczy, że skutecznie. Ja miałam też chłopaka, który chciał mi pomóc, starał się mnie ogarnąć, ale nie potrafił tego zrobić. Mój aktualny nie robi nic szczególnego, a ogarnia mnie w try miga!

Właśnie. Ty cały czas nie możesz pogodzić się z tym, że ona tak Cię potraktowała. Tylko czy ona miała jakiś wybór, jak Ty po rozstaniu nie dawałeś jej w ogóle spokoju? Potem musiała już być nie miła. Musisz zrozumieć to, że każdy ma prawo kogoś nie kochać.

Noo scooby nie rozkminiaj już jej życie. Ty się skup na swoim. Zodiac Ci to wszystko super rozpisał.

Zacznę grać z chłopakami w piłkę. Będę coś ze soba robić.

Tak trzymaj! Idź za ciosem. Pamiętaj, że jesteś w jednym z lepszych okresów swojego życia i albo go zmarnujesz, albo wykorzystasz.

Będę Ci kibicował!

w razie kryzysu wracaj tu i czytaj to co napisał Ci zodiac. Naprawdę super to wszystko ujął
Powodzonka

Witam wszystkich. Bez bicia się przyznam, że nie czytałem wszystkich stron ale większość i chciałbym się podzielić swoją historią. Postaram się w skrócie. Mam 26 lat, ona 23. Ja pracuję i studiuję, ona robi ciężkie studia stomatologiczne. Jak w każdym związku, są wzloty i upadki, ale Ja zawsze czułem że to będzie ta jedyna. Byliśmy ze sobą przez 3 i pół roku, we wrześniu ubiegłego roku mnie zostawiła. Mówiąc krótko zawsze byłem dla niej dobry, starałem się, ale były rzeczy których znieść nie mogła. Nie chciało mi się chodzić z nią na imprezy, nie chciało mi się łazić z nią do znajomych na jakieś domówki, często znajdywałem jakieś ale, wyglądało to tak że jej znajomi ze studiów przez cały nasz związek nigdy mnie nie poznali. Strasznie to ją bolało. Dodatkowo przez to że nie chciałem chodzić na imprezy, puszczałem ją samą z koleżankami, i się okazało że jednego razu kogoś tam poznała, i w zeszłym roku przez około dwa miesiące z nim pisała i po kryjomu się z nim spotykała. Dowiedziałem się o tym przypadkiem, ale nie zerwałem. Powiedziałem że jesteśmy tylko ludźmi, że popełniamy błędy, ale nie będę marnował tych pięknych 3 lat dlatego bo ktoś jej zaświrował w głowie. Niestety w niedługim czasie sama powiedziała że musi odejść, że po prostu ona sama nie ma pewności czy znowu nie będzie kogoś z kim zacznie pisać (to wszystko się działo gdy była w akademiku dłuższy czas, miała w cholerę nauki i się w tamtym okresie mało widywaliśmy). Popłakałem się jak bóbr, robiłem wszystko żeby została ale powiedziała że to była przemyślana decyzja. Od czasu rozstania szybko poznała kogoś nowego, jest z nim teraz w związku od kilku miesięcy. Utrzymujemy ze sobą dość dobry kontakt, na czysto koleżeńskich falach ale Ja ją wciąż tak mocno Kocham - tego nie da się opisać. Jak ona odeszła, poczułem jakby mi ktoś umarł, nigdy nie wiedziałem że miłość może aż tak cholernie boleć. Od czasu rozstania zacząłem się zmieniać, często widuję się ze znajomymi, chodzę na imprezy, po prostu stałem się bardziej towarzyski niż podczas związku, generalnie wyeliminowałem to co było moją bolączką w związku. Chciałbym z nią być, pragnę żeby wróciła, ale ma innego faceta. Światełko w tunelu zaczęło się zapalać od tego roku, jednego razu zadzwoniła, że niby chciała tylko pogadać, bo ma jakiś smutny humor, to powiedziałem pewnie. Zaznaczyła że ta rozmowa nie ma mi dać do zrozumienia że ona chce wrócić, czy cokolwiek podobnego. Prosiła abym w ten sposób nie myślał. Ale po chwili mówi że czasem tęskni, i zaczyna opowiadać o swoich różnych problemach. Tego samego dnia dzwoni wieczorem, że idzie na jakiś spacer, ale sama bez nowego chłopaka, bo czuje że on ją olewa, że pisze do niej mniej niż przez pierwsze miesiące. Pomyślałem sobie okej po prostu ma swoje humory i szuka rozmówcy. Ale dzisiaj do mnie napisała z pytaniem o moją rodzinę, czy oni ją nienawidzą, jakie mają zdanie o niej czy wiedzą że ma chłopaka innego. Niestety popełniłem głupstwo, napisałem jej że nie mają o niej złego zdania bo uruchomiło mi się że to jest właśnie moja szansa, że muszę dać jej znać że jest wszystko dobrze. Powinienem spytać co ją interesuje moja rodzina i w ogóle, skoro ma innego chłopaka i jest z nim ponoć szczęśliwa? To jest historia przedstawiona w dużym skrócie, ale zastanawia mnie jedno. Czy ona jeszcze coś czuje? Czy bada grunt aby mieć szansę do mnie wrócić, czy po prostu robi ze mnie durnia, do którego w razie jak jej "nie wyjdzie" z tamtym to do mnie wróci? Od rozstania minęło 5 miesięcy a ja wciąż czuję jakby to było wczoraj, pisałem do niej listy, jak widzę szczęśliwe pary tulące się do siebie to dosłownie zalewają mnie łzy. Jest to dla mnie bardzo trudne, nie chcę skreślać tamtych spędzonych razem ponad 3 lat. Chciałbym żeby to wróciło, chciałbym też udowodnić ze się zmieniłem, że będę teraz po prostu lepszym partnerem. Czy po tym co napisałem, widzicie w tym jakąkolwiek szansę? Czy to też ona tak zaczęła pisać i dzwonić, coś znaczy, czy po prostu zbytnio się napalam na to wszystko? Z góry dziękuję za odpowiedzi.

Maxxi_Kaz
Powiem Ci coś w co i tak nie uwierzysz. Jak będzie chciała wrócić to tylko dlatego, że nie ma nic lepszego na horyzoncie pozna kogoś fajnego to znowu pójdziesz w odstawkę. Zresztą,  nie wiem po co to piszę, bo i tak do niej w razie co polecisz i jeszcze przeprosisz za to co było nie tak.

Jak tak bardzo chcesz do niej wrócić to się od niej całkowicie odetnij i licz na to że zatęskni i wróci.

Witam, po długiej przerwie nie obecności, robienia porządków życiowych...
Minęło już ponad 2 lata od czasu rozstania, dużo się u mnie zmieniło, myśle, że na lepsze. Udało mi się dostać prace w moim zawodzie, studia już na końcówce, został jeszcze rok od września... Rozwijam się zawodowo, ostatnio zdany certyfikat z Microsoftu, teraz przymierka do następnej certyfikacji, mam co robić - nie nudze się ... Jestem sam, myślę, że potrzebuje jeszcze trochę czasu żebym mógł zacząć coś nowego z kimś, czasem się jeszcze łapie na tym, że o niej pomyśle, czasem ją spotkam, ściśnie mnie wtedy serce ale żyje dalej, pogodziłem się z tym i życzę jej jak najlepiej - to wszystko dalej siedzi u mnie w głowie ale raczej o takich sytuacjach, wspomnieniach się nie zapomina i czasem zaboli, jak spotkamy tą osobe, usłyszymy jakąś piosenke... Czasem się zastanawiam jaki jest człowieka by kochał drugą osobę i przy tym cierpiał Staram się to zneutralizować, mówie sobie, że minęło już tyle czasu, a Ty żyjesz, masz się dobrze, masz wspaniałą rodzine, prace czego chcieć więcej - będzie lepiej Z czasem ta cała sytuacja dała mi dużo motywacji do pracy, nauki i jestem dumny z siebie, że zaczynam wreszcie spełniać swoje cele które miałem już pare lat temu... Z czasem spotkam tą właściwą... Jedyne czego teraz żałuje to straconego czasu na przemyśleniach, próbach zrozumienia tej całej syutuacji, łudzenia się, że jeszcze dam rade coś zrobić, teraz widzę, że byłem głupi - miłość czasem jest ślepa... To wszystko dużo mnie nauczyło, ostrożności do ludzi, zaufania dla tych którzy na to zasługują... Mam też swoje hobby któremu poświecam dość duyżo czasu, wreszcie zacząłem spotykać się ze znajomymi po pracy, mam siłe i motywację żeby iść dalej, rozwijać się, dążyć do swoich celów, marzeń... Znowu czuje, że mam ogromną siłę, znów czuje, że moge osiągnąć to co chce. Teraz najważniejsze, czy się wyleczyłem? Hmmmm... Ciężko mi będzie śmiało stwierdzić, nie kłamiąc - powiedzieć, tak, wyleczyłem się - ale to by było kłamstwo dla mnie samego jak i dla innych z mojego otoczenia. Kiedy kogoś kochaliśmy, naprawdę dażyliśmy tą osobę dużym i prawdziwym uczuciem, będziemy coś czuli cały czas, jak to mówią, pierwsza prawdziwa miłość zostawia rany na całe życie. Coś w tym  jest, lecz zneutralizowałem to wszystko i mogę śmiało stwierdzić, że znowu żyje jak normalny człowiek. Dużo czasu mi to zajęło, czasem żałuje, że aż tyle go zmarnowałem ale teraz jest właśnie czas, żeby to wszystko odrobić. Zostawiła mnie, bywa, ta sytuacja spotyka większość z nas, każdy przez to przechodzi przynajmniej raz w życiu, lecz należy wyciągnąć adekwatne z tej sytuacji wnioski, i zacząć prace nad sobą, nie obwiniać się za coś, na co nie mieliśmy wpływu. Każdego sytuacja jest tak naprawdę jest inna ale każdy powinien wiedzieć, że po burzy zawsze wychodzi słońce, czasem jednak musimy poczekać, czasem nawet dość długo ale nie możemy się poddawać. Najbardziej istotną kwestią jest, by pogodzić się z całą tą sytuacją, wybaczyć tej drugiej osobie, chociaż przechodimy przez stany emocjonalne, że nie nawidzimy tej osoby, nie chcemy jej znać, lecz nie tędy droga. Mi udało się to wszystko przełamać, przebaczyć, nie mam już jej tego za złe, jakby nie patrzeć przyczyniła się do tego, żę się zmieniłem, w pełni dojrzałem, dostałem bardzo dużego kopa motywacyjnego. W głędby serca będę ją kochał ale nikogo do miłości nie możemy zmusić, życze jej jak najlepiej i dziękuje za chwile które razem spędziliśmy ale ten rozdział jest już zakmnięty, nie ma jej, nie ma Nas

Niektórzy pomyślą, że niektóre wypowiedzi w tym tekście to stek bzdur, następny romantyk który pieprzy trzy po trzy... Wiem, że potrafię naprawdę kogoś kochać, mam nadzieję, że jeszcze kogoś pokocham tak bardzo lub nawet mocniej

Pozdrawiam...

Nie ma co się łamać, sam mam do tej pory momenty kiedy się złapie na tym, że o Niej myśle... Tego nie da się pozbyć, po takich przeżyciach człowiek się zmienia, będzie zawsze pamiętał, o ile kochał szczerze...

Odpuść, nie walcz. To nic nie da. Jako facet masz przestać okazywać, że ci na niej zależy. Wtedy możliwe, że sama wróci i zaczniecie jeszcze raz, ale ty zaczniesz wreszcie zachowywać się jak facet, mając swoje życie i swoj sprawy, a nie tylko ją samą. Zresztą zobacz na [spam] - tam są  artykuły i  cała masa wiedzy z "życia wziętej" jak się kończą takie historie gdy się za bardzo naciska... :-/