Czy nadwaga jest sexi? - Netkobiety.pl

Hm, emi nie rozumiesz, że każdy ma inny gust? Tobie podoba się co innego, komuś innemu co innego i ok. Ja też wolę lekko mięki brzuszek- nie mylić z dużym brzuchem albo płaski brzuch jeszcze może być, ale niezbyt umięśniony od kaloryfera na brzuchu i zupełnie płaskiego brzucha u kobiety. Co kto lubi No i ogólnie ja mam tendencję do tego, by odkładało mi się tam, to też ciężko bym miała całkiem płaski. Pracuję nad tym, by być szczupła to tak, ale ja tam będę czuła się dobrze ważąc już 60 kg przy 170, co kto lubi po prostu

Pisałaś niżej też o cellulicie i rozstępach. Tak, cellulit jest taki, że wiele można zrobić, więc ćwiczę i staram się. Inaczej z rozstępami, jak pisała Iceni to nieprawidłowość w syntezie kolagenu czy jakoś tak Jak ktoś ma nie mieć rozstępów to nie będzie miał, a jak ma mieć,. to będzie miał mimo super hiper zdrowego trybu życia. Tak jak wyżej pisałam ja miałam wtedy stałą wagę, jadłam normalnie, smarowałam wtedy ciało, a i tak pojawiły mi się rozstępy na pupie, udach, piersiach itp i to hurtowo, mam ich bardzo dużo, no ale to już pisałam. Nie było to u mnie wynikiem zaniedbania ani nadwagi. Jak widać niestety mam ku temu skłonność i nic nie mogłam zrobić, usunąć też w niewielkim procencie się da, zwłaszcza, gdy są białe jak u mnie. Jak miałam czerwone, to smarowałam niby dobrymi kremami, ale nic. A na zabiegi to stać mnie nie było. Tak że naprawdę można dbać o siebie, a i tak się pojawią u kogoś, taka skóra jakaś

Uważam,że nadwaga nie jest sexi- ani wieelka ani malutka.Nie kręci mnie facet z brzuchem- choćby nie wiem jak był wysportowany.
Do niedawna sądziłam,że faceci lubiący otyłe czy z nadwagą kobiety nie istnieją.Tu, na forum poznałam gościa,który grubsze kobietki uwielbia i obrzydzeniem napawają go wieszaki takie jak ja:).Zastanawiało mnie co lezy u podstaw takich upodobań. I wydaje mi się,że jest to fakt,że wielbiciel sam ma nadwagę.Tak przynajmniej jest w omawianym wypadku.
Co jeszcze.....nie mam pojęcia...

Nadwaga, sama w sobie, nie jest sexi (chyba, że dla fetyszystów). Jest jednak mnóstwo kobiet, które są bardzo sexi, mimo nadwagi, i, zapewne podobna ilość kobiet o nienagannej figurze, które nie mają w sobie za grosz seksowności.
Więc uważam, że sexi/nie-sexi nie jest ściśle powiązane z kilogramami.

Mussuka, a orientujesz się może ilu więźniów z cukrzycą i innymi chorobami to odchudzanie w obozach koncentracyjnych przeżyło?

Mussuka, ale nie każdemu zależy na tym, żeby biegać pod górkę czy tym bardziej do autobusu. Mnie samej nie zależy, też mam nadwagę, tyle, że mniejszą, jakieś 15kg powiedzmy (72kg przy 170), jestem widocznie za gruba i sorry, ani mi sie śni odchudzać, bo ktoś się na mnie dziwnie na basenie będzie patrzeć czy łatwiej mi będzie biegać do busa. Przecież to jest śmieszne, co piszesz.

A to co w Ty wierzysz i nie wierzysz to Twoja sprawa i Twój problem, nikt Cię nie będzie przekonywać, że nie jest żyrafą.

PS.
A w ogóle zauważę, że temat jest o tym, czy osoby z nadwagą mogą się podobać, a nie czy ciężko czy łatwo im biegać za busami.

Ależ muszę chodzić czasem po schodach, ale nie rozumiem, dlaczego miałabym się w związku z tym odchudzać i usportawiać jak odchudzania i sportu nie lubię.

Mussuka, szanuję Twoje zdanie, ale moim zdaniem grubo przesadzasz i dramatyzujesz. Wybacz, ale ja po prostu nie czuję się szczęśliwa na dietach, biegając i pocąc się, zdobywając chudą sylwetkę i nie chcę niestety profilaktycznie być permanentnie nieszczęśliwa, bo MOŻE KIEDYŚ COŚ.

OK, w porzadku, Twoja sprawa, ale w takim razie pogodz sie tez z opinia, ze sporej czesci europejskiego spolëczenstwa jednak osoby w rozmiarach XXL i wiecej nie pociagaja w zaden fizyczny sposob. O tym przeciez byl watek i kazdy moze swoje zdanie wyrazic zupelnie szczerze, nawet jak sie to nie podoba puszystym.

Każdy ma swoje upodobania i myślę, że puszyste kobietki mają równie wielu adoratorów
Nie wychudzajcie się... Bez takich "modeli" faceci nie mieliby wyboru

A w 2 miesiące mogłabym sobie machnąć na podwórku odkryty basen, tylko po co, skoro ja wcale nie chcę basenu na podwórku?
Najwyraźniej nie jestem "tak otyła", bo nigdy w życiu żaden lekarz nie zalecił mi schudnięcia, a z jednym widuję się dość często, bo jesteśmy dobrymi znajomymi.

PS.

Pewnie, u mnie to brak sympatii do wysiłku fizycznego połączona z miłością do dobrej kuchni.

No właśnie nie. No bo mó facet szczupły, a jak pisałam jak miałam nadwagę, to nie przeszkadzało mu tak. Jak mnie poznał, to miałam lekką nadwagę ok 75 kg przy 170 właśnie,a jakoś mu się spodobałam i chciał być ze mną,  potem 1 stopień otyłości 86 kg przy 170. A mój tak ważył normalnie, szczupły, tak 75-80 kg przy 185, więc szczuplutki. Jak pisałam już do tego nie doprowadzę, ale piszę jak było. Mój facet sam mówił, że u siebie lubi np szczupły brzuch, szczupłość, ale u kobiet woli więcej ciałka- że owszem, nie chce bym już miała nadwagi, zdrowie itp, ale płaskiego brzucha też by tak nie chciał, że woli jak jednak jakiś maleńki jest. Ja też tak wolę, więc po prostu schudnę, będę szczupła, ale maleńki brzuszek raczej będę mieć, ale powtarzam maleńki- bez nadwagi Do stanu w jakim byłam już nie doprowadzę, wiem, że to było złe dla mnie, że niezdrowe, chcę być szczupła i ok. No, ale jak mówię do płaskiego brzucha nie dążę, wolę być szczupła, ale z małym brzuszkiem po prostu. Tak mi się bardziej podoba.

Dziwi mnie jednak fakt, dlaczego innym odmawiasz własnego gustu jakby dyskredytując go. Tak jakby osoby z nadwagą były be i nie mogły nikomu się podobać. Nie wiem czemu zastanawiasz się czemu się podobają, dla mnie to brzmi śmiesznie. Po prostu gusta są różne, nie ma dokładnych przyczyn, a kobiety kobietom widzę lubią dowalić Żyjmy i dajmy żyć innym, po prostu, to, że Tobie się coś nie podoba, to nie znaczy, że komuś innemu nie może. No i uwierz, nie piszę tak dlatego, bo sama miałam nadwagę i już otyłość, ale dlatego, że zawsze tak ważyłam- nawet wtedy gdy byłam szczupła i ważyłam 60 kg przy 170- i do takiej wagi znów dążę Wtedy nie byłam ani chuda, ani gruba, płaskiego brzucha nie miałam, ale malutki i do takiego stanu dążę. A ktoś jeszcze inny może woleć jeszcze większą szczupłość i zupełnie płaski brzuch, nic mi do tego. Dla mnie te 60 kg przy 170 to idealnie, dla kogoś może być za dużo. Gusta są różne i tyle

Vian, skoro ważysz 72 kg przy 170 to nie jest 15 kg nadwagi Może chciałabyś ważyć 15 kg mniej i o to Ci chodzi, ale bez przesady, ogólnie to jest nadal w normie, choć oczywiście to też zależy jak się odkłada. Ja wazę ok 75 kg teraz przy 170 i to jest dopiero lekka nadwaga, ale też nie można powiedzieć, że duża. To początek nadwagi. Tragedii nie ma, ale ja i tak wiem, że chce mieć wagę w normie, dążę jak pisałam do 60 kg i na pewno do tego dojdę

No, ale Vian nie jest XXL przy 72 kg przy 170, bez przesady Z dbaniem o zdrowie jednak zgadzam się, dlatego sama teraz o to dbam i na pewno w końcu będę mieć moje 60 kg jak już pisałam

Mariusz, czemu piszesz do Vian o otyłości? Przecież napisała, że waży 72 kg przy 170, to nie jest otyłość, więc tutaj źle napisałeś, że otyłość

Ok rozumiem, to tak samo jak ja teraz mam małą nadwagę, przy 170 i 75 kg, ale wygląda to źle. Mi też w jedno miejsce idzie najbardziej- na brzuch   U mnie jak sprawdzałam, to prawdopodobnie sylwetka jabłko lub cegła, więc taka niezbyt ładna, toporna, właśnie wszystko prawie idzie w brzuch, prawie brak talii- nawet jak jestem szczupła. Dlatego np nogi mam sporo szczuplejsze, ale duży brzuch. Jak ważyłam 60 kg przy 170 to było w sam raz, malutki brzuch, nie płaski, ale mały- jak pisałam taki chcę mieć, taki lubię no i ogólnie szczupła Do 60 kg właśnie dążę, 65 kg już było nieźle, ale 60 kg lepiej,, wyglądałam szczupło, tak jak chciałam   Też nie wyglądam teraz szczupło, mała nadwaga, ale idzie wszystko w brzuch, dlatego tym bardziej pozbywam się "opony", bo podobno w tym miejscu duży brzuch to po prostu większe ryzyko chorób.

A może nie miał odwagi? Lekarze zalecają schudnięcie przy niektórych problemach ze zdrowiem. Jeżeli u Ciebie ich nie było to nie zalecił.

Napiszę z perspektywy osoby, która miała podobne podejście - to tylko iluzja. Jeżeli wszystko w organizmie działa prawidłowo to będziesz miała prawidłową wagę bez wysiłku fizycznego i jedząc dobrze. Po pracy mentalnej i delikatnych zmianach, które same mi się nasuwały  bez żadnego wysiłku fizycznego straciłem 20 kg w ciągu kilku miesięcy. Tak po prostu Nad kolejnymi 20 kg musiałem trochę bardziej popracować, ale utrzymuję efekt od kilku lat. Znów - wysiłek fizyczny bardzo sporadyczny, a jedzenia nie ograniczam i zdarza mi się jeść tłuste paskudztwa.

P. S. Gdyby przypadkiem temat Cię zainteresował to więcej znajdziesz u Louise Hay, a praktyczne narzędzia w Biologii Totalnej (Recall Healing). Ta metoda pozwala pracować nad chorobami uznanymi przez klasyczną medycynę za nieuleczalne. Podsumowując, otyłość i nadwaga nie istnieją

Mi kilka kg więcej nie przeszkadza o ile nie zagraża zdrowiu i życiu.

Fala grubasów następuje wśród dzieci, które jedzą śmieciowe żarcie i nie odchodzą od ekranu smartfona, tableta i komputera. Chodakowska w modzie, ale najczęściej tylko teoretycznie lub przejściowo.

Zasugerowałem się tymi 15 kg o których sama napisała. Nie wiem czy to już otyłość. Sposób na ustalenie tego jest tylko jeden...

Licznik BMI kłamie, bo w czasach największej otyłości pokazywał, że jestem zbyt niski Jedynym miarodajnym testem jest pomiar zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie i tabelka, która pokazuje jakie są normy dla określonej płci i wieku. Według BMI każdy kulturysta musiałby natychmiast się odchudzać ze względu na otyłość. BMI nie uwzględnia typów sylwetki. Przy mojej potężnej budowie dopasowanie się do tego wskaźnika mogłoby mi poważnie zaszkodzić.

Osobom z nadwagą brakuje miłości, więc są łatwiejsze do zdobycia.

Pewnie już to ktoś napisał, ale wg mnie jest to sprawa indywidualna, nie wiem czy akurat NADWAGA, ale pewność mam co do tego, że faceci wolą jednak 'normalne' kobiety, z ciałkiem, a nie obecnie lansowane szkielety. Sama nie chciałabym tak wyglądać, nie jestem ani chuda ani zbyt gruba, więc jest okej. Najważniejsze aby podobać się swojemu facetowi .

Poniekad tak jest, ale przeciez nie wszedzie da sie ten cukier przemycic. Do salaty, ogorka czy pomidora nikt go chyba nie wstrzykuja:))

Jesli na talerzu masz 1/2 zieleniny, 1/4 makaronu, ryzu czy ziemniakow (tam tez jest cukier ale chyba wlasny) i 1/ 4 czegos miesno-rybnego na przyklad, to latwiej dostrzec, skad moze przyjsc zagrozenie. Ale jesli zastapisz to Big Mackiem, wiaderkiem kurczaka w panierce na glebokim oleju smazonego albo Pizza Hut to fakt - ni cholery nie wiesz co naprawde jesz. Do tego popij litrem coli czy fanty i bingo - zaczyna sie etap pierwszy zabawy w jojo.

Mam dwie kolezanki z mojej klasy z podstawowki zamieszkale od ilus tam lat w USA, z ktorymi jestem w kontakcie - obie kiedys wysportowane i szczuplutkie. Dzis matrony w rozmiarowce 3XL . Obie panie zywia siebie i rodzine zestawami do odgrzania w mikro, obie poruszaja sie do najblizszego sklepu  (za rogiem) samochodami i parkuja jak najblizej wejscia, kupuja coraz wieksze rozmiary giga t-shirtow i notorycznie sie odchudzaja.

W koncu to w USA wymyslili piramide zywieniowa oparta na weglowodanach :S

Poza tym to chyba jedyny kraj, w ktorym krytykowanie jakosci zywnosci grozi pozwem sadowym.

Truskaweczko ale co właśnie nie? Nie jest prawdą to,że w omawianym przypadku gość,którego poznałam ma nadwagę? I dlatego być może lubi kobiety z nadwagą? Skąd to wiesz? Bo Twój chłopak jest szczupły i też lubi "grubsze"?
Nie odmawiam innym własnego gustu- ja po prostu nie poznałam wcześniej faceta,którym podobałyby się grubsze dziewczyny.Czy to moja czy może ich wina,że mają takie "niespotykane" upodobania? Jak tu ktoś już napisał- większości podobają się szczupłe kobiety. Sugerujesz,że ta większość chce Ci dowalić?
Naprawdę nikomu nie zamierzam dowalać- mnie chudniecie przychodzi łatwo i nigdy się nie starałam za bardzo a jestem szczupła.Ale nawet nie wiesz jak bardzo walka z nadwagą jest mi bliska i wiem jak jest trudna- ze względu na moją córkę.Więc proszę nie wmawiaj mi,że "czepiam się" i dyskredytuję grubszych bo mylisz się i to bardzo...Przecież fakt,że nie podoba mi się nadwaga nie oznacza,że nie kocham i nie akceptuję swego dziecka.

Primo, oj wierz mi, odwaga nie jest problemem. Poza profesorem medycyny facet jest również oficerem w stanie spoczynku i ogólnie super kontaktowym, bezpośrednim gościem.
Secundo - lekarze chyba też zalecają schudnięcie jeśli waga jest zwyczajnie za duża i jest problemem samym w sobie. Cóż, u mnie ewidentnie ten etap nie nadszedł.

Szczerze? Nie wiem, może się mylę, może to wrażenie tylko z Twoich postów, ale przebija z nich przekonanie, że każdy, kto nie wygląda szczupło i atrakcyjnie, jest idiotą stołującym się w Mac'u i jeżdżącym 300m do sklepu samochodem. Ja np. bardzo rzadko jadam cokolwiek w fastfoodach, bo mi nie smakuje, codziennie zjadam przynajmniej miskę sałatek, bo lubię surowe warzywa, nie jem tłustych mięs, bo nie lubię tłuszczu, colę owszem, piję, ale zero i relatywnie rzadko i siłą rzeczy robię na piechotę nawet kilka kilometrów dziennie, bo nie mam samochodu. Po prostu nie świruję i jak mam ochotę na kanapkę z salami to jem salami, a nie np. gotowaną pierś z indyka. Figurę mam jaką mam, znam siebie, znam swój metabolizm i wiem, że dla mnie "wyglądać ładnie", a "być zdrowa" to dwie osobne kompletnie kwestie. Tu rozmawiamy o ładnym wyglądaniu. O tym, czy wizualnie to się może podobać. Żebym ja ładnie wyglądała, musiałabym ważyć jakieś 50-55kg maks i do tego regularnie, codziennie zasuwać ćwiczenia na brzuch i talię. A tego mi się robić NIE CHCE. Wolno mi? Wolno. Czy to coś złego? Moim zdaniem nie. I nie rozumiem, dlaczego Cię to tak razi. Mam nadzieję, że to tylko kwestia nieporozumienia, bo ogólnie mam marne zdanie o osobach, które z góry patrzą na każdego, kto ma mniej idealną figurę od nich i wręcz oczekują, że obowiązkiem każdego jest dążyć do żurnalowego ideału.

No to skoro Cię to razi, to sugerowalabym zastąpić to wyrażeniami "WYGLĄDAM GRUBO i fajnie mi z tym", "NIE BĘDĘ UPRAWIAĆ AKTYWNIE SPORTÓW ANI PRZECHODZIĆ NA DIETĘ, bo mi się nie chce" i " MAM W NOSIE, CZY MOJA FIGURA SIĘ WAM PODOBA CZY NIE".

Jest zasadnicza różnica między odchudzaniem się, "bo jestem zbyt ciężka, żeby wejść po schodach na tam 3 piętro" albo "bo siada mi kręgosłup", a odchudzaniem się, bo wizualnie wyglądam grubo. I serio, jedno niekoniecznie równa się drugie. Warto to zapamiętać.

Tylko po co coś zmieniać, jeśli w niczym to nie przeszkadza, ani w samoocenie, ani w zdrowiu?

No no, ale nie równie pięknym w opinii większości!

Nie, ja nie tylko o sobie, ja o każdym, komu ten dodatkowy tłuszcz nie przeszkadza ni w zdrowiu, ani w samoocenie. Jak przeszkadza w jednym albo w drugim to jasne - odchudźcie się! Ale odchudzać się chociaż się siebie akceptuje i waga nie wpływa negatywnie na zdrowie? Po co?

Btw - ja mam masę ciuchów XXL, L to nawet nie pamiętam, kiedy nosiłam... ^^

Skąd, ostatnio w Orsay. Mnie nie pytaj. Bierz poprawkę na to, że ja wizualnie wyglądam grubo, bo brzuch. Właśnie rozmawiałam z przyjaciółką - wyszło, że ona ma nadwagę, chociaż na oko się wydaje szczuplejsza. Jej po prostu tłuszczyk się rozkłada dość równomiernie wszędzie i ot cały sekret.

Kręcimy się w kółko, jak ktoś waży 200kg i mu się serce otłuszczyło, ruszać się nie może to jasne, powinien schudnąć. Happy?

A teraz mam pytanie - co to znaczy "prawidłowa waga"?

No właśnie tylko tych tabel to jest od diabła ciut ciut i często gęsto podają sprzeczne info. Z dietami tak samo - moja mama np. swego czasu wpadła w szał, że zdrowo jest nie mieszać węglowodanów z białkami, więc jednego dnia na obiad dostawałam mięso z sałatką a innego sam makaron z sosem i sałatką. Mnie to nie przeszkadzało, ale np. Ty mówisz o zasadzie 1/2-1/4-1/4, a to już sobie przeczy. ;-)

Ja swoje "15kg za dużo" wzięłam z kwestii wizualnej - żeby wyglądać ok, nie za grubo, powinnam tyle zrzucić. Pytanie, czy to jest prawidłowe podejście, bo ja to ja, ale co z młodymi dziewczynami, które stale uważają, że są za grube i stale są na diecie?

Jeszcze w kwestii zdrowia - brak symptomów choroby to jeszcze nie jest zdrowie. Rozwój niektórych chorób czy niekorzystnych zmian w organizmie wymaga czasu. Bardzo możliwe, że to poczujesz dopiero za kilka lat.

Nie przesada, ale jedyny sensowny sposób pomiaru. Waga i BMI mówią bardzo niewiele, bo w ciągu kilku dni jestem w stanie się odwodnić i dopasować do norm. Poza tym są trzy typy budowy. Dla mnie zejście poniżej 80 kg byłoby bardzo niekorzystne, a przy innej sylwetce osoba o takiej wadze miałaby sporą nadwagę. Ten pomiar można sobie zrobić w dobrych klubach fitness, niektóre apteki mają sprzęt, a trwa to dosłownie chwilę, bo trzeba stanąć bosymi stopami na wadze i kliknąć jeden przycisk.

Gwoli wyjaśnienia - czyli chcesz powiedzieć, że jak kobieta jest grubsza to ok, ale jak facet jest grubszy to nie ok? Ew. jeśli Ty osobiście a nie jakaś przykładowa kobieta.

Mussuka, no ale w tym rzecz - co to masa ciała XXL, skoro dużo zależy od np. rozłożenia się tłuszczu na ciele.

Vian- oj chyba nie zbyt zrozumiale napisałam, XL przejdzie u faceta a konkretnie chodzi o górne części garderoby lubię duże barczyste raniona u mężczyzn
Podając rozmiarówkę nie sugeruję się tymi ze sklepów ale normami polskich firm odzieżowych  bo te zachodnie to mają na prawdę bardzo udziwnione rozmiary

Marioosh nie musi trwać dużo czasu, mnie dopadła niedoczynność tarczycy no i leki na astmę, przytyłam i to wystarczyło żeby mi się uaktywniła cukrzyca do której miałam genetyczne predyspozycje (dziadek, babcia, ojciec). Jedni ludzie żyją dziesiąt lat z otyłością i nic im dziesięcioleciami się nie dzieje, u innych wystarczy chwila.

Schudłam, dalej mam nieco do zgubienia, ale póki co waga ani drgnie, zaparła się jak głupia, muszę zrobić badania ale mi wiecznie nie po drodze, ale jem 800- 1000 kcal i ćwiczę 1 h trening kardio, 30 min trening z hantlami i 40 min ćwiczeń na wybraną partię mięśni plus spacery z psem, a mimo to nie chce spadać, trudno, nie poddam się, ale nie ze względu na wygląd, ale ze względu na zdrowie.

Co do tematu wątku. Każdy lubi co innego. Po tym jak przytyłam nie zauważyłam by partner patrzył na mnie inaczej, jest dokładnie tak jak było, ale to chyba kwestia dojrzałości związku.

Ale co do tego że grubsze kobiety są łatwiejsze, hmmm nigdy nie byłam filigranowa mam 175 wzrostu i ważyłam koło 75- 79 kilo bo to waga dla mnie prawidłowa (miałam wyliczaną zawartość tłuszczu, wody, mięśni i tak mi wyszło). Właściwie każdy facet z którym byłam był wypatrzony przeze mnie a nie na odwrót, wszelkie przybłędy były odsyłane z kwitkiem. Zanim poznałam mojego aktualnego partnera, byłam sama przez około rok i nie dlatego że nie było chętnych, ja nie chciałam tracić czasu na byle co.

A to że będąc otyłym warto się wziąć za siebie nie ulega wątpliwości i nie mówię tu o kilku kilo czy osobach które mają masywniejszą budowę ciała, a o chorobliwej otyłości i nie ze względu na to co ludzie powiedzą, tylko ze względu na zdrowie i na nasze własne samopoczucie, i w ogóle warto zwracać uwagę na to co wkłada się do garnka i na ruch, bo znam i ludzi szczupłych którzy żywią się świństwem, nie tyją, ale wątpię żeby byli w 100 % zdrowi.

I nawet jeśli ktoś tak jak ja ma chorobę która powoduje tycie, czy jest takim szczęśliwcem jak ja i ma ich kilka, to nie znaczy że ma żreć byle co i siedzieć na dupie bo i tak nie schudnie, może nie od razu, może będzie ciężko, ale gwarantuje że czy chudy czy gruby będzie czuł się inaczej jedząc zdrowo i ćwicząc i inaczej wygląda ciało osoby ważącej za dużo ale takiej która ćwiczy i je zdrowo, a inaczej takiej która siedzi tylko na dupie.

Miałam na myśli zdrowe - warzywa, sery, ryby. Tak by komponować jedzenie zdrowo ale i urozmaicać, by było smaczne.

Nie oszukujmy się, pokolenie moich rodziców w większości swoje dzieci wychowywało na smażonej wieprzowinie, ziemniakach polane tłuszczem, zupy z zaklepką i smietaną do dokładki itd, itd... A właśnie takie jedzenie + brak ruchy to problem z prawidłową wagą. Jasnee, surówki były też

Ja przynajmniej zauważyłam taką zależność, że kupowanie zdrowej żywności to większy wydatek niż takiej, którą karmili mnie rodzice. Bo taniej zapchać się chlebem z pasztetem na kolację niż zrobić np sałatkę grecką (chociaż ser feta też do niskokalorycznych nie należy).

Nie wiem o czym tu rozmawiacie, ale na pytanie zadane w temacie odpowiem wg swojego gustu - idealna dla mnie kobieta powinna ważyć 10-15kg mniej niż jej  koncowka wzrostu. Dlatego nadwaga dla mnie nie jest sexy.

Tak, masz rację Dla mnie to co jedzą normalni ludzie to nie jest jedzenie i może dlatego pierwsze skojarzenie było z organicznym. Zdrowe jedzenie jest droższe, ale jak dla mnie ta różnica jest akceptowalna. Może poza rybami, które są bardzo drobie chyba, że ktoś lubi śmieciowe - pangę i mintaja. Dlatego najczęściej wybieram kotlety sojowe (miesięcznie wychodzi taniej niż kg dobrej ryby) albo jakiegoś kotleta z soczewicy czy roślin strączkowych.

Ja zazwyczaj miałem dziewczyny o wzroscie 160-165, więc te 45-50kg ważyły i było okej. Juz te co 55 juz niezbyt apetycznie dla mnie wyglądały.  Zalezy tez od budowy kostnej oczywiscie, ale jednak sam nie jestem dryblasem, to i wybieram te "mniejsze" ode mnie. A raczej jak to mowia tu kobiety - to one wybieraja mnie

Tez w sumie zalezy to od wieku, nie wiem. Te dziewczyny całkiem żwawe były... ; )

Nie wiesz co dobre Oprócz tego jest granulat sojowy z które można zrobić np.: gołąbki. Dużo lepsze i zdrowsze od oryginału.

Najlepsze są pieczone np.: łosoś albo na parze. Co do ostrych przypraw i sosów to bardzo dobry pomysł. Przyspiesza metabolizm

Ale też powoduje zwiększone wydzielanie kwasów żołądkowych, więc trzeba uważać na zgagę i nadkwasotę.

Ja wtedy chyba 23 lata miałam, plus minus rok.
Nie wiem, co to dla Ciebie całkiem żwawe znaczy, wg lekarzy to było wychudzenie na granicy wyniszczenia w moim przypadku, dorobiłam się na przykład anemii, przerzedziły mi się włosy itd.

PS
Ja lubię tylko mleko sojowe, koniecznie WANILIOWE, jest słodziutkie i pycha, serio, polecam jak ktoś lubi słodkości.
A co do kotletów, parówek etc - mam w nosie czy zdrowe czy nie, dla mnie smakują paskudnie, więc ich nie jem. Są i inne zdrowe rzeczy, ani mi się śni męczyć z tymi, które mi nie pasują.