Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

nie jest lekko... ja naprawdę nie jestem w stanie pojąć jak można być tak ślepą, tak pustą i tak głupią kobietą!!!
quwa mac - czyba znają te baby swoich chłopów, więc po co takie idiotyzmy czynić?

za każdym razem kiedy ona dzwoni mój M się denerwuje i ja też. kiedy tam ma jechać to samo... nerwica nas już bierze. z tych emocji i my na siebie warczymy, bo nie da sie wszystkiego kontrolować, w końcu człowiek wybucha! co z tego że wiem, że ona miałaby satysfakcję, że cieszyłaby się, gdyby wiedziała że nam nerwy psuje, kiedy mam ochotę pojechać do niej, pieprznąć w pyskatą mordę i jeszcze na nią napluć.
rzuca mną niesamowicie! moim już też.

od kiedy dotarło do niej, że jestem, że on układa sobie życie, że nie wróci, że rozwód to nie kiepski żart... zaczęła wariować.

dzieci nie chce mu dawać, życzy sobie wszystko z nią uzgodnić, tylko jak, skoro każda rozmowa kończy się jej warunkami, krzykiem i wyzwiskami. boi mu się dać dzieci, bo wie, że mogą widzieć się ze mną, a gorsza ode mnie być nie chce.
wymyśliła sobie, że to ja nie pozwalam mu z nią rozmawiać i przyjeżdżać do dzieci. że nie będzie się do mnie dostosowywać i że to on ma się do niej dostosować.

jaja jakieś... on ma takie samo prawo do dzieci jak i ona. i nie może jej ulec, bo popłynie. to on musi wyznaczyć granicę.
nie ma innego wyjścia. najchętniej w ogóle by z nią nie gadał, nie jeździł tam i nie widział tej jędzy.

bardzo się boję, że zbyt szybko te debilizmy jej nie miną. ale kiedy juz bedziemy do nas chłopców zabierać a im się będzie podobać, to bedę miała ogromną satysfakcję, że własne dzieci jej dokopują. a najfajniej będzie jak powiedzą jej, że chcą mieszkać z nami. to sie wtedy zdziwi babsztyl jeden.

kurde, przecież wiedziała co robi i jak wygląda ich związek, wiedziała że tak czy siak się rozwiodą bo inaczej się nie da... był z nią źle, odszedł, źle, ma inną i układa sobie życie też źle...

ten kosmodrom to świetny pomysł!

Saphira o to chodzi między innymi żebyśmy mogły się tutaj wygadać, wyżalić.

Ja się zastanawiam ostatnio co ze sobą zrobić. Wiem że cała sytuacja odbija się przede wszystkim na moim i na młodej, ale ja też serdecznie mam dość, duszę wszystko w sobie i w efekcie potem drobne rzeczy zaczynają mnie doprowadzać do szewskiej paski.
Zawsze twierdzę że to jest tak samo jak np ze szklanką - dolewasz do niej wody, do pewnego momentu jest wszystko ok, aż w końcu ta jedna ostatnia, czasami wydaje się że mało znacząca kropla przeważa i zaczyna się ze szklanki wylewać. Ja już jestem chyba na granicy. Nie dość że eks, jeszcze na dodatek szukam pracy, świruję siedząc w domu, jeszcze dochodzą problemy z młodszą siostrą którą traktuję troszkę jak swoje własne dziecko. Czekam na telefon z jednej firmy, mam nadzieję że problem z pracą rozwiążę więc ze szklanki troszkę ubędzie... Szukam sobie też może jakiegoś aerobiku w okolicy, żeby po prostu cały ten stres rozładować, bo powoli zaczyna mi to przeszkadzać, a skoro mi przeszkadza, to moim bliskim na pewno też.

Saphira --- za każdym razem kiedy ona dzwoni mój M się denerwuje i ja też. kiedy tam ma jechać to samo... nerwica nas już bierze. z tych emocji i my na siebie warczymy, bo nie da sie wszystkiego kontrolować, w końcu człowiek wybucha! --- my mieliśmy tak samo, telefon, spotkanie wiązały się z takimi nerwami, że na sobie wzajemnie się wyżywaliśmy. Jedno wyeliminowaliśmy- telefony.
Zresztą porozmawialiśmy i doszliśmy do tego, że ona nie może psuć naszej relacji, trzeba olać z góry na dół i powiem Wam, że ostatnio piękna wywinęła numer smsami i budzę mojego faceta żeby odpisał, a on coś tam do siebie pogadał i poszedł spać.

shedir- też mi się marzy takie małżeństwo kiedyś (bo my małżeństwem nie jesteśmy i jeszcze długo, długo nie będziemy). Trzeba dbać o miłość i szanować się przede wszystkim.

Polecam jogę;-)

jak można wyeliminować tel? a coś by się działo?

powiem wam szczerze, że ja już głupieję! czemu te kobiety są tak okrutne dla dzieci i dla innych? co one mają z takiego zachowania? po co to wszystko?

facetów czy swoich czy byłych czy już innych traktują jak swoją własność całkowitą i uważają że zawsze do wszystkiego mają pierszeństwo... to jest chore.

wszystko co robisz źle... i jak znaleźć rozwiązanie? jak się przed taką babą uchronić? jak walczyć o swój związek?

tu jakiś codzienne czary by się przydały

czuję bezsilność - jak budować idealne małżeństwo z idealnym facetem i takimi akcjami codzień? jak zrobić by te dzieci nie cierpiały, by zrozumiały, by się w tym odnalazły? jak wstawać rano z uśmiechem, kiedy nerwy wychodzą uszami?

pozostaje mieć nadzieję, że pójdzie po rozum do głowy, ochłonie z tych idiotyzmów i jakoś znormalnieje to wszystko.

a joga to nie za nudna jest? tu musi być coś energicznego, żeby wyrzucić z siebie nadmiar negatywnych emocji i się wyżyć.

no ale te sms przecież są za pewne tak samo durne, jak te jej krzyki przez tel...
nasza Eksia, ma też wzloty i upadki, raz siedzi cicho jakiś czas, a później znów najeżdża jak szalona codziennie.
też to ignorujemy, mój M nie odbiera, nie oddzwania. najgorzej jak dzieciom słuchwakę z rąk wyrywa...
będzie miała za swoje, bo oni też mają oczy i widzą co się dzieje. potrafią ocenić. a że nie są jakoś bardzo zamknięci w sobie to mamie numery zaczynają robić niech się wykaże kobieta i zobaczy jak to fajnie dzieki sobie doprowadzić do takich sytuacji, że nie będzie wiedziała co robić... kto mieczem wojuje ten od miecza ginie!

a dzieci pyskate są i powiedzą albo wykrzyczą co im się nie podoba i na co się nie zgadzają!
sama zaczyna widzieć jakie skutki przynosi jej zachowanie, jej opowiadanie głupot i jej wyzłośliwianie się na ojca do dzieci. niech koleżankom te bzdury opowiada, a nie stawia dzieci jako kartę przetargową między matką a ojcem.
dziecko kocha i jednego i drugiego rodzica. chce spędzać czas z obojgiem i widzieć się z obojgiem. a skoro mieszka u mamy to czeka na tatę i cieszy się kiedy ojciec jest! jeśli matka na to nie pozwala, to przy kolejnym razie dziecko samo dokona decyzji i da mamie popalić.

jej wybór! dorosła jest, oczy ma i widzi co się zaczyna dziać!

Mapiet ja się z tobą zgadzam. To taki wrzód na tyłku przez całe życie. Ale ja nie wierze w to że im starsze dziecko tym mniej będzie kontaktów i problemów z ex. U nas już to wida. Exi ubzdurała soie, że ma prawo mieszka w mieszkaniu m bo to będzie oczywiście mieszkanie mlodej , no bo ona zawsze zapomina, ze m ma dwójke dzieci a nie tylko młodą.  No ja niby nic do tego nie mam ale po rozmowie z m doszliśmy do wniosku, że aby tak bylo to mamusia młodej musi je spłaci nam w połowie heheh ale mamusi się wydaje, ona tylko będzie wkładała swój wkład "wychowawczy" w młoda a całą resztę będziemy robic my. Więc wiemy, że walka o mieszkanie będzie   dla mnie to jakas paranoja, że ktoś rości sobie prawa i ma czelnośc decydowa o nie swoich rzeczach. Tak że nam zapowiada się całe życie z ex  i jej pomysłami.

Hej:)
A można zastrzec forum..? Ja założyłam, mogłabym spróbować...Chcecie?
U mnie na razie cisza, exi przycichła...twu twu, odpukać. Ale kosmodrom w budowie, więc niech się ma na baczności:)

pupa ja mam takie samo zdanie jak ty. U nas też były tel co chwilke i gadanie, opowiadanie przez 15 minut. Wkurzało mnie to bo byliśmy gdzieś np ze znajmomymi a mój mąz gadał sobie albo pisal  z ex bo ona cos chciała albo nudziło jeje się i wtedy zaczynała wypisywa do m przeróżne rzeczy. Mojemu m wydawalo się że to nic złego  dopóki ja mu tego nieuświadomiłam, że sobie nie zycze i jak to wygląda z mojego punktu widzenia. On się bał cokolwiek powiedziec bo jak ja upominał, żeby niewydzwaniała to ta odrazu wyskakiwała, że dziecko go nie interesuje. Efekty był taki, ze m o rzeczach związanych z dzieckim (jakimś wyjeżdzie, że trzeba  iśc do lekarza itd) dowiadywał się godzinę przed, a te wszytkie rozmowy i smsy były o pierdołach. Dlatego też mu powiedziałam, że smsy i tel do minimum i długo była o to wojna bo on nie wiedzial jak reagowac albo zapominał się albo nie chciał kolejnych kłótni i awantur bo w chwili kiedy mówił jej żeby tylko pisała lub mówiła co ważne ona już się wściekała i wyzywała go od "tatusiów od 7 boleści".
Ja nie zmienię zdania co do tego, że baby są nienormalne. Sama jestem kobietą i wiem też jaka potrafie byc   ale jak widze z kim czesto mam doczynienia powiem wam, że na temat kobiet mam bardzo złe zdanie, nie znam tak rąbniętych i niezrónoważonych facetów jak większośc kobiet. A co najlepsze, przygotowuje m na to że jego córeczka już jest i będzie taka sama jak jej mamusia i on nie potrafi się z tym pogodzi.
HEEH jaki los jest przewrotny, wystarczy że zrobisz sobie dziecko ze zła osobą i już niszczysz życie kilku innym. Jak czasami gadamy to m ciągle zastanawia się co on w niej widział i jak musiał by głupi, że od początku to znosił i wpakowywał się z nia a takie sytuacje jakie były. Mężczyźni przed 30 nie powinni sie żenic i robic sobie dzieci bo mają siano w głowie. Szkoda ze to do co poniektórych tak póżno dochodzi...za póżno.

pupa7 ja nie neguję Waszej decyzji odnośnie tel...
każdy walczy jak może z wariatką nie ? z drugiej strony to nie takie wariatki - wiedzą co robią i świetnie im idzie granie na nerwach, na emocjach, wykorzystywanie i dbanie o własny tyłek na niekorzyść dzieci, czy innych obcych im osób!

macie racje o nich to świadczy i kiedyś to zrozumieją, bądź same poczują jak to fajnie...

mój na sms głupiej treści w ogóle nie odpisuje. jak zaczyna krzyk przez tel to od razu się rozłącza i już więcej nie odbiera, bo wie, że nadal będzie słuchał idiotyzmów w jej wykonaniu. dojrzałej ignorancji trzeba się nauczyć.

mój też jest dojrzały, troskliwy, stanowycz i wie co robi - ma jakąś tam swoją strategię, czasami przynosi ona dobre a czasami mniej dobre efekty, ale stara się być konsekwentny. bardzo go kocham i lepszego faceta dla siebie wymarzyć nie mogłam - a sam się trafił, nawet nie szukałam
po okresie dołków jest górka i oby utrzymała się jak najdłużej.

odnośnie zastrzeżenia forum - byłoby fajnie, ale nie mam pojęcia czy się da. bo wchodzić każdy może nawet nie zalogowany, w googlach dane wątki też można odnależć. trzeba by z administratorem strony się skontaktować. trzeba być zalogowanym by napisać posta, ale reszta jest zupełnie jawna.

na bylezony.pl żeby wejść na forum trzeba się najpier zajerestrować. i to fajne jest. choć dla chącego nic trudnego. jedynie zawsze to jeden krok utrudnienia

dla własnego dobrego samopoczucia będę pisać i owszem, ale ogólnie. przynajmniej do zakończenia spraw formalnych i ułożenia kontaktów z dziećmi.

Witajcie
ech, ale miałam dzisiaj dzień. masakra w robocie, zostałam sama na placu boju, jedna koleżanka chora, druga na urlopie a do mnie wszystko co pilne do zrobienia (nie moje, dzisiaj nic "swojego" nie zrobiłam). Przyszłam do chaty mega wnerwiona, dzisiaj przyjechała do nas młoda i zanim się obejrzałam, już byłam wkur.. na maksa. Ale trzymam fason, bo obiecałam sobie, że się denerwować nie będę.
Mała dzisiaj: ja jutro jadę na wycieczkę, muszę mieć to, to i to...(oczywiście nic nie ma, nawet rzeczy, bo mamusia nic nie dała, ubrała ją dzisiaj w dres do szkoły i na tym się skończyło, ciekawe, w co ją jutro ubiorę); Pytam się dziecka, czy mama nic nie przygotowała, mały plecak, cokolwiek, a młoda na to, że nie.
No ja pier...od kiedy wiedziała, że dziecko na tę wycieczkę jedzie? Obudziła się jak zwykle z ręką w nocniku, dobrze, że chociaż zapłaciła dziecku za wycieczkę, bo jeszcze jakby mój miał lecieć z kasą, to pewnie by się wściekł. A zresztą e tam, mówię mu swoje, on i tak robi swoje, więc ja się nie będę przejmować. Nie jestem matką małej, więc niech się mamusia martwi, w co dziecko na wycieczkę będzie ubrane (lepiej niech nie pada, bo kurtki przeciwdeszczowej oczywiście nie ma).
No i co ja się przejmuję w ogóle?
Mówię mojemu, że to całe roztrzepanie, że dziecko jest trochę tu, trochę tu, nikomu nie służy,że powinno być ustalone z góry kiedy itp. itd...Nic, jakbym do kamienia gadała. Znaczy oczywiście tak tak, ja mam rację, jasne, tyle tylko, że robi się inaczej. Jakby było ustalone z góry, toby się dziecko miało w co ubrać jutro na wycieczkę, a tak trzeba będzie kombinować.
ech, jestem dzisiaj na NIE.
Po co mi w ogóle to wszystko???

Alutka głowa do góry! My już jesteśmy przygotowani, że nigdy nic nie daje dziecku, a jak daje to wstyd je ubierać w to. Dlatego jedna szafka należy do dziecka i ma wypełnioną ubraniami na każdą pogodę. Po co się wkurzać? Po prostu ubieramy w to co mamy.

Myślenie to nie jest mocna strona niektórych kobiet.. Jak można wyprawić (a raczej nie wyprawić) dziecko na wycieczkę z niczym? Wszystko jej jedno czy dziecko zmoknie, zmarznie? Dziwne.

Alutka po pierwsze myślę, że gorsze rzeczy mogłabyś przeczytać na swój temat jeśli weszłabyś na forum, na którym ona mogłaby pisać. Myślę, że gorsze psy na nas wieszają hehe.
Nie bójcie się nie ma szans nikt się zorientować, że to akurat ich sytuacja.. są zbyt podobne.

Witam dorgie Panie

muszę się wam pochwalić, że wreszcie jestem spokojna, pełna wiary i pozbywam się wątpliwości. Mój facet jest boski stanął na wysokości zadania i już przestał być za dobry. Miarka się przebrała, powiedział co powinien powiedzieć już dawno temu i nastąpiła cisza. Oczywiście nie na długo, znając ich możliwości, ale chwilowo mamy święty spokój. Jeśli będzie ją gasił w taki sposób za każdym razem, to kobieta musi wreszcie odpuścić.

Dzieci jak się okazało widzą co się dzieje i zachwycone zachowaniem mamy nie są. Więc jeszcze chwil kilka i sami ją usadzą, jak zabroni im kontaktować czy widzieć się z ojcem.

Najbardziej mnie przeraża, że ta kobieta ciągle myśli i mówi o moim facecie. Ciągle żyje przeszłością, rozstrząsuje, analizuje, wyciąga wnioski wyssane z palca, gada totalne głupoty... Chłopaki mają już dość słuchania tych bredni o tacie. A ona dalej swoje. To jak jakaś paranoja. Klapki na oczach i ona zawsze ma racje. Nic się nie przetłumaczy.

Jak wszyscy się od niej odsuną i w końcu zostanie sama jak palec to może się otrząśnie.

Ja jestem zadowolona, bo w końcu mój mężczyzna nie pozwolił sobie wejść na głowę, usadził ją i głęboko wierzę, że będzie robił tak już za każdym razem

brawo dziewczynki:))

Cieszę się dziewczyny, że u Was spokój;-) U mnie też dobrze jeśli chodzi o te sprawy ;-)

ja cały czas na ten prom czekam...

Ale tu ostatnio cisza, ale to chyba dobrze..

U mnie, odpukać, też ok:)
Pożyjemy, zobaczymy:)

Saphira trzymaj sie.

Niestety ale zycie z rozwodnikiem, z byłą żoną i ich dziećmi tak wygląda.

Tu nie ma się swojego zycia, wszytko toczy się wogól ich dzieci i walki o nie i ich dobro.

Każdy w tym uczestniczy, a my żony i macochy musimy to znosić i sobie radzić lepiej lub gorzej.

Ja powiem szczerze we mnie coś ostatnio pękło i się wypisuje z tego układu. Nie moge paczeć na córkę m, nie trawie jej i nie toleruje tego jak się zachowuje. Widze że m po kolejnym jej tekście "nie chce się z tobą widzieć" zaciska zęby i udaje, że jest oki ale ja nie mam już zamiaru. Już nie działa na mnie gadanie, to jest dziecko itd. Miarka się przebrała, a ja mam swoje dziecko i musze zadbac też o siebie i "nas".

Mam dośc tego, że wszytsto krąży wokół dobra młodej, a gdzie dobro naszego dziecka, nasze?  Ciagle każdy myśli o tym jak zrobić, żeby dobrze bylo dla młodej i w doopie ma innych i to że się ich rani albo że sa spychani na boczny tor.

M niech sobie robi co chce. Ja już oświadczyłam że zajmowac się nią nie będe dopóki nie zacznie się myśleć tez o nas.

Po rozmowie z prawnikiem, bardziej doświadczonym i kompetetntnym ja troche się podłamałam. Facet powiedział nam, że przy świetnie napisanym wnioski mamy tylko 30% szans na wygrana. Sam oświadczył prywatnie, że on sam nie ma żony i dzieci bo takich nielogicznych rzeczy naoglądał się w sądach rodzinnych, gdzie siedzą same baby i maja solodarnośc jajników, że ma uraz.

To jest jakaś masakra.

Saphira Czy miłość to tylko poświęcenie - na pewno nie, ale w dużej mierze na nim polega, jeżeli chcemy długotrwałego związku. Tyle tylko, że poświęcenie powinno wychodzić od Ciebie i od Niego też. Trzeba szukać kompromisów, i trzeba wiedzieć gdzie jest granica. Jeżeli uważasz że tylko Ty się poświęcasz, że dajesz z siebie wszystko nic nie otrzymując w zamian, wtedy może faktycznie czas się zastanowić nad związkiem. Może potrzebna jest jakaś terapia szokowa

shedir 3mam kciuki, walcz o swoje!

Czasami wydaje mi się że faceci za mocno skupiają się na problemach, a mniej troszkę na tym co przynosi im szczęście. Bo jeżeli są z nami to ja rozumiem że dlatego że są z nami szczęśliwi? Mają nas na co dzień, jako chleb powszedni, i jakoś niespecjalnie o tym myślą. Nie wiem czy dobrze ujęłam swoje myśli, ale przy takiej podziałce problemy/szczęście, powinniśmy 30% poświęcać na problemy a 70% na fakcie że jesteśmy szczęśliwi, a nie odwrotnie.

dziękuję Wam tego mi było trzeba!

nie twierdzę, że tylko ja się poświęcam - ona ma dużo gorzej! tam awantura, ze mną awantura, w pracy cieżko, z dziećmi problemy - a on ma związane ręce i musi siedzieć cicho do rozprawy! ona matka Polka cierpiąca i pokrzywdzona, a on dupek... ona może wszędzie wleźć, naużalać się, zrobić chryję, a on ma trzymać ciśnienie! wszystko co złe i całe jej fatalne życie to jego wina - standard!

ja chyba też znów wrócę do terapii, bo zaczynam mieć sama ze sobą problem z tym wszystkim!
to ja nie umiem jej zignorować, nie on. to ja pytam, czytam, doszukuję, nie on. on ma do tego dystans, ja się go uczę!
i nie wiem czy się nauczę! najgorsze jest to kiedy myślę, że już lepiej być nie może tylko gorzej - ale przecież musi i będzie lepiej. dostanie rozwód i już nie pozowli jej na awantury, na krzyki, na ubliżanie. też może jej usrać życie, jeśli będzie chciał. albo rybki albo akwarium. nie można pozwolić babie na maczanie paluchów w nie swoim życiu!

boję się, że ona z dziećmi sobie nie radzi i nie poradzi, a oni rosną i za chwilę będą nastolatkami i co - przyjdą do nas, a co wtedy? dam radę? czy tego chcę?
ona nie ma własnego życia i dzieci nie są dla niej ważne, teraz skupia się na konspiracjach i utrudnianiu życia mężowi. idotyczne!

musi być jakiś sposób na zamknięcie jej. przeraża mnie fakt, że wszystkie kobiety w jej rodzine są porąbane, wszystkie obwiniają kogoś za swoje nieszczęście i wszystkie chcą się wyzłośliwiać. teraz robią to na moim M, a ja w żaden sposób nie mogę zareagować.

Coś mie się pisze czasami zamiast ON to ONA nie tylko ja się poświęcam - ON ma gorzej
Widzę jak się męczy, jak jest między młotem a kowadłem, jak zaczyną mieć jej absolutnie dość i przeradza się to w nienawiść.

Ignorować - trzeba mieć ogromny dystans by to ignorować!!!

To je mój facet, moja miłość, z wzajemnością, planujemy życie razem, dzieci, rodzinę... a jakaś pieprznięta baba do niego wydzwania, robi mu awantury, przyłazi, robi sceny w rodzinie i go szantażuje, próbuje manipulacji itp... Wkurza mnie to ponad granice ludzkiej wytrzymałości!!!
Zazdrość nie pozwala mi się zdystansować - dlaczego jakaś pindzia ma mówić o moim facecie do Naszych znajomych "Mój Mąż"? Włosy bym babie z głowy powyrywała!

Och, dzkoda gadać! Muszę dać radę z dystansem do rozwodu. Później znów zaczną się kolejne schodzy, bo jak dzieci bedą do nas przyjeżdżać i z nami spędzać czas to pewnie nie raz usłyszę co ona o mnie opowiada za brednie!

Najgorsze jest to - że będzie z nami całe życie! Coś się stanie mamie, będzie tato pomóż. Mama zachoruje, bedzie tato co robić, pomóż! Mama będzie miała problemy finansowe - tato pomóż...

Nie wyobrażam sobie sytuacji kiedy mój facet jeździ po szpitalach z byłą żoną. On też - dziś, ale cholera wie jak to bedzie.
Dla dzieci robi się wszystko!

Teraz rozumiem czemu mówiłyście, że drugi raz w to nie wejdziecie. Ja naprawdę nie spodziewałam się aż takich akcji. Nie sądziłam, że będę czuć taką zazdrość, złość, bezsilność...

Mój M widzi to tak - będzie dobrze, się ułozy, czekam z niecierpliwością na rozwód, a wtedy dam jej popalic - też potrafię, jeśli się nie odczepi, z chłopakami się dogadamy i ty też, mogą być chwile napięcia, ale damy sobie radę.

Będę cie chronił na tyle na ile będę potrafił. To Ty jesteś dla mnie najważniejsza. Przepraszam, ale nie przewidziałem takich sytuacji, nie sądziłem, że byłem tyle lat z taką kobietą...

Tak naprawdę dowiadujemy się o prawdziwym obliczu swoich miłości na zakończeniu wspólnej drogi życie jest niesamowite

Ja teraz zaczynam nakręcać się pozytywnie i myśleć pozytywnie, to musi dać mi siłę na dalsze ekscesy! Kocham go, jest cudowny, jest mój (nie jej) i muszę dbać o swoje szczęście!!!!!

Saphira tak trzymaj! Święte słowa

Też jestem zdania, że jeżeli facet po rozwodzie, albo z dziećmi, nie jest przygotowany na kolejną rodzinę i dzieci to nie powinien w związki wchodzić. Jeżeli facet nie umie się odciąć od przeszłości i zamknąć jej jako już przeczytany rozdział książki swojego życia, to jakakolwiek relacja z nim będzie związana za ogromem niemiłych momentów.

Ja też na etapie swoich załamań myślę - kocham go i on mnie też, ale jakoś wszystko w około jest przeciwko nam i ciągle wynikają jakieś problemy! Trzeba nauczyć się z tym żyć, a to bardzo trudne, nawet dla dojrzałych i tolerancyjnych kobiet.

bryndka - jestem tego zdania co shedir - kopnij go w tyłek. facet zachowując się tak myśli tylko o sobie. dzieci są dla niego ważne i ma ciebie do pomocy przy nich. kiedy ich nie ma, skupia się na tobie. a jeszcze ta koleżanka - ja bym nie wybaczyła! to trudne, kiedy się kocha i wydaje się człowiekowi, że lepiej być z nim niż samej... ale po najgorszych łzach i żalu, z czasem to mija i znów jesteś gotowa na coś nowego i znów możesz pokochać kogoś innego. zasługujesz na to by żyć dla siebie i cieszyć się tym, a nie być gdzieś na końcu, czy na zawołanie do oprzątania jego dzieci!

shedir - jakoś nas łapie w podobnym czasie. ja jak zamykam oczy to widzę ją - masakra jakaś! muszę się sama ze sobą uporać, bo jak tak dalej pójdzie to zgłupieje!
może weź tego swojego na jakiś spacer, albo kolację. wyjdzie gdzieś razem i na spokojnie porozmawiajcie, nie w krzyku i awanturach. nerwy i emocje po wyładowaniu przechodzą, wtedy trzeba skupić się na rozwiązaniu problemów na spokojnie, a przynajmniej tak próbować!

ja już na siłę staram się nie pytać o nią, nie mówić o niej i póki co odciąć się na tyle na ile potrafię. choć kiedy mój jedzie do dzieci to jak wraca i tak o nich rozmawiamy. ale ja już trzymam emocje na wodzy. nie chcę się z nim kłócić. wierzę w niego i jego miłość i wiem, że już za jakiś czas poradzi sobie z tym wszystkim.

szczęście budujemy sami sobie i tylko od nas zależy czy ono dla nas jest rozejrzyj się w okół siebie i popatrz jak piękne są jesienne liście spadające z drzew, popatrz w lustro i powiedz sobie: ja jestem piękna na zewnątrz i w środku, on jest piękny i razem jest pięknie - poradzę sobie i ułożę swoje życie... przypomnij sobie te chwile jakie były cudowne miedzy Wami - warto dla nich czasami się pomęczyć

no chyba, że dojdziesz do ściany i już nie będziesz mieć siły by wierzyć w lepsze jutro! czego ci nie życzę!

Witamy "nowicjuszkę" ))))
Bryndka, tak trzymaj. nie wolno dawać się wykorzystywać, wyjaśnij mu, że tak nie może, jeżeli mu zależy to trzeba się dogadać a nie robić wszystko na swoją stronę.Wiesz co..tak sobie pomyślałam (może to nieładnie i przepraszam za to), ale bardzo szybko się pocieszył koleżanką, wystarczyło,żebyś na chwilę zniknęła mu z oczu. A takie bzdurne gadanie, że przecież się nie spotykaliście wtedy, to są najzwyczajniejsze głupoty i powinno się go za to zdrowo rąbnąć. Co on dziecko jest, żeby sobie "robić przerwy" jak się zmęczy..? Myślę, że powinnaś się naprawdę nad tym związkiem zastanowić. Wiem, że to ciężko, jak się kocha, ale naprawdę lepiej teraz niż potem....
Dziewczyny, co do gorszych dni, to ja w zeszłym tygodniu i dwa wstecz to myślałam że się zaryczę normalnie. Denerwowało mnie wszystko, mój się mnie czepiał (nie zawsze słusznie). Nie mogłam przyjść do siebie, a teraz powoli jakoś się do przodu kulam. Także myślę, że miewamy chwile załamań, ale potem jest lepiej. Brzydka pogoda na dworze, zimno, szybko ciemno, też nas to dobija. Nie dajmy się wkręcić:)!!! Uśmiech i jazda:)
!!!

tak tak pozniej placze ,stresy ,depresje ,tyle ludzi nieszczesliwych
a przeciez jestescie takie mlode ,piekne dziewczyny ,stac was na facetow ,bez bagazu

Cześć macochy
Weszłam w ten wątek  z nadzieją, że zrozumiem sytuację w mojej rodzinie. Od 4 lat nie jestem z mężem, jesteśmy już po rozwodzie, mamy dwie córki, 28 i 20 lat. Sama mam szczęście, bo półtora roku jestem w związku i zarówno moje relacje z synem kochanego jak i jego z moimi córkami są bardzo dobre.
Natomiast  mój ex?ale po kolei.
Ostatnie 3 miesiące naszego ?razem? czekała na niego pocieszycielka. Samotna matka córki w wieku naszej młodszej, będąca już w kilku związkach, ale jak sama mówiła, żadem z jej partnerów nie rzucił dla niej rodziny. Zamieszkali razem, nasza młodsza córka 2-3 razy spotkała się z nimi w trójkę (nigdy nie poznała tamtej dziewczynki), było miło, ale gdy po kilku dniach zadzwoniła do ojca wieczorem usłyszała w tle wrzaski: niech ona do ciebie nie wydzwania, nie życzę sobie tego. Od tej pory minęły prawie 4 lata. Kontakty ex z córkami od tego czasu wyglądają tak:
Ze starszą córką, która była jego oczkiem w głowie (mieszka z dwuletnią córeczką daleko od domu rodzinnego, ale spędza u mnie 2-3 miesiące w roku) kontakty to 2-3 telefony w roku z życzeniami świątecznymi i urodzinowymi, a w czasie jej pobytu w domu widzi ją raz, za każdym razem 5-15 minut.
Z młodszą córką widuje się w tajemnicy przed partnerką, zawsze w godzinach pracy, zabronił jej telefonów wieczorem czy w week-end, a alimenty też płaci w tajemnicy.
Wiem, że on sam jest winny tej sytuacji, że kochający i tęskniącemu za dziećmi ojcu nikt w kontaktach z dziećmi nie przeszkodzi, ale takie zachowanie jest dla mnie niezrozumiałe.
Poza ty, mimo, że już jesteśmy po rozwodzie i kontakty od kilku lat mieliśmy tylko w sądzie, a poza sądem ograniczały się do oficjalnych telefonów co  około pół roku, jeszcze niedawno miałam wrażenie, że wciąż moja skromna osoba w ich związku jest. Np. niedawno zostałam posądzona o nękanie jego partnerki telefonami, smsami.  A ja nawet nie znam jej numeru telefonu.
Gdy związali się ze sobą, mój ex był współwłaścicielem dużego domu, miał pokaźne konto. Ona po roku straciła pracę, a ex przez 4 lata właściwie wszystko co miał. Wiem od ex, że jeszcze niedawno ona nie wiedziała o jego sytuacji.
Co o tym sądzicie? Czy jest jakaś szansa, żeby moje mądre córki znów miały dobre relacje z ojcem, bo bardzo tego obie chcą.

Posłuchaj kochana, twój męzczyzna cie nie kocha. Sama tworzysz sobie teorię w którą chcesz wierzyc. Poświecisz się raz, drugi i takiemu facetowi pokazujesz, że on ma racje we wszystkkim i ty to przyjmujesz. Przyjmujesz na siebie jego winy, zreszta on juz uwarza że to nie jest jego wina tylko twoja i będzie rtak zawsze.
To ż edogadać z dziecmi jest wam trudno albo macie zawirowania to ja jestem w stanie zrozumiec,...o ale kochana on cię zdradził i wtedy dzieci mu nie przeszkadzały.
Dam ci dobra radę...uciekaj. Te związki sa pokopane i żadna wolna kobieta nie powinna w nie wchodzic bo nie potrafi tego udzwignąc, a u was juz pojawiła się zdrada. ?Ty wybaczyłaś, chcesz naprawić, tłumaczysz go więc on juz uważa, ż eto przez ciebie i będzie tak stale. Nie masz zobowiązań z nim, pokochasz innego, który pokocha ciebie i będzie tak jak powinno byc. Inaczej będziesz się męczyła całe zycie i będziesz na straconej pozycji.

Masz rację, jeszcze dodałabym, że masakryczny kłamca.
Poprawiają mu sie kontakty z młodszą córką jak wyprowadza się od przyjaciółki, czy też ona go wyrzuca. Niestety, kiedyś stać go było na wynajęcie mieszkania, tarez już nie....więc czarna dziura. Chyba, że całowicie skończy mu się kasa (oceniam, że ma do końca roku) i nie będzie już mógł "nowej rodziny" utrzymać ....... ciekaw jestem co będzie?
Po rozstaniu z ex jestem w trzecimzwiązku. Wciąż było coś nie tak, aż do momentu gdy zdałam sobie sprawę, że mój partner musi być INNY. Ja znałam tylko ten jeden model. Teraz jest super

Morawa, o jakim budowaniu szczęścia na cudzym nieszczęściu mówisz..? Ja poznałam mojego partnera kiedy już nie był z exi i nie będę się czuła winna, że chcę sobie życie ułożyć. Ty byś nie chciała? Każdy ma jakąś historię, jeden taką, drugi inną...Nie ma ideałów. Ja też jestem po rozwodzie, zostałam zdradzona i wiem, co to budowanie szczęścia na cudzym nieszczęściu, więc proszę, nie porównuj sytuacji tu opisanych, bo są diametralnie inne. A w ogóle, o ile mi wiadomo, żadna z piszących tu dziewczyn żadnego związku nie rozwaliła.
Muszka, nie galopuj tak:) Osobiście to się czuję leciutko urażona tekstem, jakobym nie wykazywała ludzkiego zrozumienia...To bzdura. Nigdy nie powiedziałam, że nie pomogę mojemu facetowi wychowywać jego dziecka, jej też nie odmówiłabym pomocy, gdyby mnie o to poprosiła. Nie cierpię tylko, kiedy ktoś uznaje, że mu się coś należy, bo jest byłą żoną i matką jego dziecka...Ona nie jest sama, też ma kogoś, ma w kimś wsparcie, więc z jakiej paki jest jej trudniej? I nie pojmuję, dlaczego osoby, które w takiej sytuacji nie są, walą po prosto w oczy tekst, że zazdrość o dziecko jest nie na miejscu! A kto jest o dziecko zazdrosny? Czy to źle, że chcę sobie życie układać po swojemu i nie chcę w nim obcych dla mnie bab? Mam prawo nie chcieć. Brałam mojego partnera z dzieckiem, ale nie z dzieckiem i mamusią, bo ta się nie może w życiu ogarnąć! I nikt nie powiedział, że ojciec ma przychodzić do dziecka na 15 minut, tylko niech to się jakoś zaplanuje, niech to ma ręce i nogi, a nie że mamusia dzwoni i ma pretensje, że były mąż nie może się dzieckiem zająć w takim a takim dniu, bo idzie do pracy na popołudniu, o czym ją informował grzecznie 2 tygodnie wcześniej!
AnnaJo...Jeżeli faktycznie jest tak jak mówisz, a trochę znam baby( hehe niestety) to mi się włos na głowie zjeżył. Musi być ten Twój były pod strasznym wpływem partnerki,,,Ale go nakręciła...I pozwolił jej na to wobec własnych dzieci? dziwne. Sorki, ale mięczak z niego straszny..

Role ojca widze tak, że dzieckiem swoim się zajmuje i może nawet codziennie i nic do tego nie mam.
Ale reszta twojej wypowiedzi to jakaś bzdura.
Co mnie obchodzi to że ex nie ma komu wygadac sie ze swoich problemów. Niech zrobi to matce, siostrze, przyjaciółce czy  konkubentowi, a nie MOJEMU już mężowi!! Miała na to czas kiedy byli małżeństwem. Przestali nim byc i były mąż nie ma byc powiernikiem, spowiednikiem i pocieszycielem. Szczególnie wtedy kiedy ma rodzinę i kolejną żonę. To niech była żona włoży troszeczkę zrozumienia w to że były mąż ma nową rodzinę, nie pomija przy tym swoich dzieci z pierwszego związku i chce by w końcu szczęśliwy z nową kobietą, a nie ciągle miec nad głową żalącą się i pałającą zazdrością byłą żonę. Kiedyś dzieliła ale to się skończyło i również zrobi dla siebie dobrze jak zacznie dzielic z kimś innym swoje osobiste problemy, a nie z byłym, który układa sobie życie i patrzec na nią nie może. W końcu rozwiedli się bo było beznadziejnie i się wytrzymac nie dało. To jest jakaś paranoja. Najlepsze jest to, ze to zawsze byłe żony uważają że mają prawo i roszczą sobei wciąż prawo pierszeństwa do byłych mężów i ciągle wydaje im się że to jest normalne. Byli mężowie się tak nie zachowują!!!
Kochane byłę żony, czas po rozwodzie zacząc życ swoim życiem i ukłądac je sobie na nowo, a nie babrac się w nowym życiu ex męża, gdzie jesteście nieproszone i nie poytraficie tego zrozumiec. I dzieci proszę w to nie mieszac i nie robic sobie z nich karty przetargowej zawsze. Jest bardzo dużo męzczyzn, którzy po rozwodzie nie zapominają o dzieciach i chcą miec z nimi kontakt a nawet chcą aby meszkały z nimi. Nie olewają i nie zostawiają. I jest wiele macoch, które również mają dobre zamiary i nie chcą tego blokowac ale wasze wieczne wtrącanie się i uważanie że macie wciąz prawo do byłego męza i mówienia mu co ma robic, powoduje, że psujecie nowe życie swojego ex jak i psujecie kntakty ojca i jego rodziny z dziecmi.
Czas aby w końcu doszło do was że wasze małżeństwo się skonczyło i czas odkreślic to co było grubą linia, a jeżeli wy nie potraficie tego zrobic jak zrobili to wasi ex to przynajmniej nie niszczcie jego nowej rodziny.
I mówie to z perspektywy kobiety, która nie rozbiła rodziny, nie weszła z butami do małżeństwa, mówie to z perspektywy kobiety, która pokochała mi którą pokochał wolny mężczyzna z dzieckiem. Nie będący już w związku z byłą żoną i nie czujący do niej nic. Mężczyzna, który chciał założy prawdziwą kochającą się rodzinę bo ma do tego prawo. A żadna była żona nie ma prawa ingerowa w życie swojego ex nieproszona, a robicie to nagminnie.
Ciekawe czy wasze koleżanki któe znacie od lat, były by takie zadowolona z tego, ze zwierzacie się im mężom co chwile ze swoich problemów i oczekujecie od nich wsparcia!

"Ojciec odszedł, ale ma swoje obowiązki i koniec! Nie widzę powodu, aby była żona musiała oszczędzać kochanego tatuśka tylko dlatego, że zostawił ją z małym dzieckiem i odszedł do drugiej kobiety - to zdanie też jest nie fair.Nie odszedł do innej kobiety...Nie było mowy o oszczędzaniu, tylko o nie przeginaniu, tak? Jeżeli kobieta przy rozwodzie chce mieć dziecko przy sobie cały czas, to nie może go wtryniać ojcu, babci, dziadkowi, komukolwiek tylko dla tego bo musi iść do pracy, albo co innego!(Dla sprawiedliwości, upraszczam tutaj, ale sens mam nadzieję zachowałam).Taa, bo tak najłatwiej.Ona biedna,porzucona, trzeba lecieć na pomoc...zaraz pewnie dostanę po głowie za tę wypowiedź, ale cóż, uważam, że generalnie od wychowywania dzieci są matki.

Jestem w szoku ! "dziecko wtryniać"?!!!! - to nie jest jakaś niepotrzebna rzecz - ma ojca i matkę! i to oni są odpowiedzialni za jego byt, bezpieczeństwo, życie.  Jeśli już mężczyzna porzucił swoją rodzinę dla Ciebie ( wybacz ale tak uważam) a przede wszystkim takie małe dziecko, to co Cię tak irytuje, że samiec ma jakieś resztki instynktu opieki nad potomstwem. Jesteś jakaś dziwna jako kobieta.