Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Czytam Wasze wypowiedzi i widzę, że mamy bardzo podobne odczucia, emocje, itp. Ja do pewnego czasu też byłam zazdrosna o eks. Wkurzały mnie jej ciągłe telefony o każdą pierdołę, wieczne awantury o wszystko, a teraz mam do gdzieś. Ustaliłam z moim facetem pewne granice, których nie przekraczamy, a on jest świadomy czym grozi ich przekroczenie.
Czytałam jak bardzo boli Was to, że oni już przeżyli np. ślub, ciążę, narodziny dziecka- mnie też jest przykro, że mój facet ma to wszystko już za sobą. Dla niego to nie będzie takie przeżycie jak dla mnie. Smuci mnie to choć on zapewnia mnie, że właśnie dopiero teraz będzie to dla niego przeżycie. No nie wiem..
Czasami myślę, że jestem za młoda na taką sytuację. Może gdybym była starsza, bardziej doświadczona jakoś inaczej bym to wszystko przeżywała.

Wiekiem pochwalę się za jakiś czas..
Może nie tyle zależy to od wieku co jeśli jest się starszym, jest się bardziej doświadczonym, wie się więcej.
Ustaliliśmy granice (czasami sądzę, że jestem zbyt surowa, ale stwierdziłam, że muszę myśleć najpierw o sobie, a dopiero później o reszcie). Na pewno nie jest tak, jak jedna z Was pisała, że ma dość obecności eks w swoim życiu na co dzień.
A powiedzcie co czujecie jak Wasz facet widzi się z byłą? Wywołuje to u Was jakieś emocje?

Mnie też denerwuje sam fakt, że ona jest, ale trudno jakoś trzeba to przeboleć. U mnie póki co nie ma takich okazji jak napisałaś, bo dziecko jest malutkie. Mną targają różne emocje w momencie kiedy oni się widzą. Najczęściej jest to agresja wycelowana w stronę mojego faceta, ale to zaraz mija i jest ok. My bardzo rzadko toczymy wojnę. Raczej wygląda to tak, że tłumaczę mu czego nie powinien robić i dlaczego, co mnie boli, itp. On zazwyczaj słucha i stara się mnie zrozumieć i kolejny raz tak nie robić (chociaż czasami mam już dość ciągłego mówienia, chciałabym żeby sam czasami się zorientował, że może mnie coś zaboleć). Żeby nie było tak kolorowo to czasami się kłócimy.
Rozumiem, że mogło Cię zaboleć to, co powiedziało dziecko Twojego faceta o tym, że nie jesteście rodziną, ale pewnie nie była tego świadoma. Mnie się wydaje, że lubimy się wzajemnie z dzieckiem mojego faceta, ale ono jest malutkie i nie rozumie jeszcze nic. Zobaczymy co będzie potem.

Witam i witam cię pupa7   fajny nik
Mnie sama osoba ex też wkurza ...no nie mogło by byc inaczej hehe. Jednak mój mąz jest w stosunku do niej strasznie oschły i służobowy, już. Ona zreszta tez często nad soba nie panuje i po nim jedzie przy młodej  jak rozmawiaja al eczasami widze, że cos chce i jest milutka, oczy spaniela itd. Mój m nie rusza się bezemnie na imprezy szkolne itd. Mówi że sam nie pójdzie, bo nie chce dawac okazji młodej do choc by pomyslenia że będzie jak kiedys, wiec zawsze chodzimy razem albo nie idzie. Ex szlag trafia na takich imprezach bo na Dniu Matki i Ojca młoda ciagle siedziała z nami, a mamusie olała. Sama jej wtedy nawet powiedziałam, żeby poszła do mamy bo to jest impreza z okazji jej święta. Poprostu głupio mi było. M mnie natomiast wku...ia w innych sprawach. On patoogicznie nie przyzna mi racji, nawet jak wszytko, kropka w kropkę było tak jak mówiłam. Nigdy. Coś mi się wydaje, że nie jest w stanie tego zrobic bo upadnie jego poczucie wartości...uch czasami mam ochote go zabic i za jaja powiesic ; )

Niestey mężczyźni przeważnie nic nie widzą, bo nie kierują się przeważnie uczuciami, to nasza domena choc ja wolałabym tak jak oni i miec wszystko w doopie i potem i tak zrzucic wszytko na partnera (sic!) .
Lepiej, mieszkamy dwa osiedla dalej   masakra.

Dwa osiedla dalej? Współczuję.
Ja mieszkam ok. 250 km dalej.

Chyba raczej ciężko będzie dostać unieważnienie ślubu kościelnego komuś, kto ma dziecko...
Mnie to nie przeszkadza, nie wiem w ogóle, czy bym chciała 2 raz wyjść za mąż.:)

Mój miał ślub kościelny i mimo iż ja raczej chcę tylko cywilny (może kiedyś) to jednak chciałabym, aby chociaż spróbował się rozwieść (a ma mocny argument). Tylko pewnie tamta nie będzie chciała.

W ogóle po co się chajtać (hajtać).. bez sensu

Na pewno masz rację. Napisałam tak, bo ogólnie wszystko jest od wczoraj na nie! Przynajmniej tutaj się wygadam. Mam podły humor. Oczywiście jest to związane z tą całą sytuacją. Tracę siły. Mam wrażenie, że ciągle muszę o coś walczyć. O coś co z góry mi przysługuje. Pewnie wszystko mi przejdzie jak zobaczę się z moim facetem. Na razie muszę trzymać fason, bo rodzice mnie odwiedzili.

Jestem gotowa do walki.. Bo wiem, że warto. Czas spędzony z moim facetem wszystko mi wynagradza.. Jego miłość, szacunek i sama osoba.
Ciesze się, że jest to forum, ten wątek, bo przynajmniej tu ktoś mnie rozumie w 100%.
Jeśli chodzi o mnie to mogę w ogóle nie brać ślubu. Jeśli mam być szczęśliwa bez to czemu nie.
Na kościelnym mi nie zależy, bo jakoś bardzo kościółkowa nie jestem.
Jeśli chodzi o rodziców to absolutnie nie wtrącają się w mój związek. Od razu Im powiedziałam jaka jest sytuacja i wcale mnie nie zniechęcali, nie namawiali żebym się w coś takiego nie pakowała. Chcieli Go poznać, przekonać się jaki jest i szczerze powiem, że mama bardzo lubi mojego faceta (ze wzajemnością zresztą). Wiedzą, że ze ślubu kościelnego nici, ale twierdzą, że jeśli mam być szczęśliwa z tym człowiekiem to ślub kościelny nie jest mi potrzebny.  Są bardzo wyrozumiali za co jestem im wdzięczna. A u Ciebie jak to było?

Ja natomiast bardzo dużo mówię mojej mamie. Wychodzę z założenia, że lepiej powiedzieć Jej niż jakiejś koleżance (a komuś muszę się czasami wygadać). Na pewno nie mogę powiedzieć babci o przeszłości mojego faceta, bo jej się wydaje, że jeśli ona przeżyła całe życie z jednym mężczyzną to każdy tak powinien.. a życie bywa różne.
Szczerze mówiąc ja też jestem z rodzicami na etapie odcinania pępowiny. Ciężko mi jest. Im raczej łatwiej niż mnie. Ale staram się.
Widzę, że trochę ucichł ten wątek..

A na koniec coś pozytywnego. Zaraz przyjedzie do mnie mój mężczyzna. W końcu.. ;-)

Witam
Ja mam dzisiaj mega doła. W zasadzie to ostatnio nie wytrzymuje już nerwowo z moim m. Nie mam do niego siły ani cierpliwości, nie potrafie go zrozumieć. I nie ma to nic wspólnego z ex. Nie wyrabiam już z tym facetem. Dziewczyny nie mam już siły...:(

Już wszytko oki. miałam wczoraj totalnego doła przez weekend i poranek spędzony na kłótniach z m. Poprostu mój m czasami zachowuje się jak by był chory psychicznie i był jeszcze totalnym burakiem

I bardzo dobrze, że się wyjaśniło:) Znaczy komunikacja między Wami jest. To super:)
Ja teraz coś z innej beczki napiszę...Bo muszę się tym z kimś podzielić. Spotkałam dzisiaj na ulicy mojego byłego męża (poraz pierwszy od rozwodu) i wiecie co...? Nie poznał mnie! Gapił się jak sroka w gnat i zero reakcji (pewnie se myślał, skąd, do cholery, mnie zna?)No przecież aż tak się nie zmieniłam do piernika. Nie żebym mu miała wielce coś do powiedzenia, co najwyżej huknęłabym go w dziąsło,ale żeby nie poznać? Nie uważacie, że to jest z lekka żenujące? Nie chodzi o okoliczności rozstania, tylko o to, że żyje się z człowiekiem pod jednym dachem, spędza z nim długie godziny, nie mówię już o seksie, a potem nie poznaje się go na ulicy. Masakra jakaś...Głupio mi się zrobiło, bo w końcu ślub z nim wzięłam kiedyś, a on...Nie poznał mnie na pewno, gdyby poznał, a udał, że nie widzi, toby inaczej wyszło. A on się gapił na mnie i nic. Miałam mu się ukłonić czy co?
Ale tak naprawdę uważam, że to jemu powinno być głupio. Nie mnie.

Na pewno nie Tobie powinno być głupio! Mnie się również wydaje, że Cię poznał (chyba, że faktycznie bardzo, bardzo się zmieniłaś). W każdym bądź razie jeśli Cię poznał i nawet głupiego cześć nie powiedział to musi być niezłym burakiem teraz. Nie przejmuj się Alutka ;-) tylko pokazał swoją klasę i tyle.

HEhe ja też się tak czasami zastanawiam jak mysle o moich ex W zasadzie to może ze dwoch było fajnych, tylko nie ułożyło się z róznych powodów. Jeden był moim narzeczonym ale zerwałam zaręczyny bo nie kochalam go, a że wiedziałam że to super facet to życia mu zniszczyc nie chciałam. Zaraz potem pojawił się mój mąż A mogłam mie wszystko hehe. ALe ie żałuje, nie kochałam go w zasadzie nie wiem dlaczego, miał wszystko co kobieta pragnie, a mimo wszystko ...nie wszystko. No te teraz mam m, któy czasami jest totalnym burakiem no ale kocham go
Buziaki kobietki, ja mam dzisiaj świetny chumor, upijam się właśnie winkiem czekam na m, wskakuje zaraz w seksi gorsecik i mini spódniczke i do dzieła hhiiiii.

Ja właśnie szukam swojego gorseciku:D
Za chiny ludowe nie wiem, gdzie posiałam. hehe:) buziole, miłego wieczoru:)

Co się dzieje Alutka?
Ja może nie mam doła, ale jestem rozbita.. ach ta pępowina.

Ok. Nie naciskam. Ja póki co nie mam żadnych konfliktów z moim mężczyzną, które dotyczyłyby dziecka. Tylko o eks.
Jeśli chodzi o pępowinę to jakoś nie mogę jej przeciąć. Ciągle gdzieś jestem myślami z rodzicami, ciągle się o nich martwię, mam jakieś poczucie winy, że powinnam więcej czasu z nimi spędzać.
A dzisiaj jestem rozbita dodatkowo przez rozstanie z moim ukochanym.. nasze ostatnie rozstanie co przywraca uśmiech na mojej twarzy;-)

Oj Alutka, przykro mi, może jak napisesz to będzie ci lżej. Wiem że to cięzki temat.
Pupa7 nikt nie mówi że nie możesz myślec o rodzicach, ważne żeby nie mieszali ci i nei wtrącali się do waszego zycia za twoją zgodą.
Saphira,to standard. Nawet jak na początku trzyma fason to potem prędzej czy póżniej pęknie. U nie na początku złego słowa nie powiedziała ale skończyło się szybko. Teraz jeździ po mnie. Mój ma na początku nie reagował bo uważał że to takie głupoty że nie bęzie komentował no cóż, wyjaśniełam mu po którejś awanturze, że jeżeli nie komentuje tych gupot to daje jej do zrozumienia, że tak jest (bożżżże facetom trzeba wszystko tłumaczyc) teraz już ie pozwala jej i jak coś o mnie pisze to odrazu dusi w zarodku. Poza tym powiedział jej kiedyś że jak jest taka cwana to niech do mnie napisze o to ale oczywiście odwagi jej brak. Ona wie,że ze mną zadzierac aż tak bardzo jej się nie opłaca bo może dużo stracic.

A my dostaliśmy exi odzew na nasz pozew....nooo będzie co w sądzie tłumaczy i będzie długa walka. Idiotka napisała w pozwie, że JEJ się należy jakieś minimum życiowe od m!!! Mam nadzieję, że sędzina jej wyjaśni że nalezy się dziecku, a nie jej, kobiecie, która po rozwodzie bez orzekania o winie, jest w zasadzie już obcą osobą dla mojego m z punktu prawa. Ona uważa że mój m ma ciągle jakies obowiązki w stosunku do niej. Nie rozróznia biedaczka, że on ma obowiązki ale w stosunku do córki a nie jej. Jak chciałą o cos walczyc to mogła na rozprawie rozwodowej a nie teraz. Do tego popisałą inne głupoty, że jak to czytaliśmy to nie wiadomo było czy śmiac się czy płakac. Zrobiła z siebie wspaniałą mamusię choc bardzo biedna mamusię, która spędza z dzieckiem każdą wolną chwilęledwo wiąze koniec z koncem, rozwija młoda umysłowo i emocjonalnie itd. no porażka. Wiemy już wszyscy że będzie ostara walka. M bedzie chciał miec mozliwośc ustosunkowania się do jej odpowiedzi i sprostowania tego. poza tym ma zamiar powiedziec, że jak matka nie ma na utrzymanie młodej to on chce aby ona była z nami a matka bedzie miala nieograniczony kontakt. A że mieszkamy dwa osiedla dalej to nie ma duzej odległości i wszytko zostanie po staremu, tylko alimentów nie bedzie. Mój m w koncu sie przekonało o co tak w zasadzie chodzi. Exi nie chodzi o dzicko, bo tu nic się nie zmieni w zasadzie, chodzi jej o własne wygodnictwo, kasę i to to, ze jej się wydaje że ciągle bedzie miała wszystko na tacy podane. Mam tylko nadzieję że trafimy na normalną sędzine.

U mnie póki co eks nic nie mówi na mnie do mojego faceta. Jeśli już się drze to tylko na niego i jego wyzywa od najgorszych.
Ja nie rozumiem tych byłych. Wydaje im się, że ciągle im się coś należy. To może niech ona utrzymuje Twojego faceta. Zazwyczaj byłe robią z siebie bidulki. I jest taki stereotyp, że to one są biedne, porzucone. W wielu przypadkach tak nie jest, ale wszyscy zawsze się litują nad tymi bidulkami. No cóź.. życie.
mapiet na prawie się nie znam, ale dlaczego mój facet miałby dawać jakieś pieniądze swojej eks? Żeby sobie wygodnie żyła? Daje wystarczająco dużo na dziecko, bo chce żeby nic mu nie brakowało. Poza tym z tego co zauważyłam to u mnie eks pieniędzy by chciała i na tym się kończy. Uważa, że dziecko nie potrzebuje taty więcej niż przyznał sąd (kiedyś usłyszał, że w ogóle go nie potrzebuje). A mój facet chcę się widzieć z dzieckiem. Chce brać małego dłużej niż przewidział sąd i nie tylko w tym mieście, w którym ona mieszka (dziura zabita dechami). Chcemy czasami wziąć małego coś mu pokazać innego niż ma na co dzień i zawsze odpowiedź brzmi : NIE! dlaczego? bo NIE.

Mój mąż nie podchodzi pod żaden z tych punktów. A przy pierwszym punkcie,musiałaby byc bez srodków dożycia w czasie rozwodu, bez pracy, siedziec tylko z dziecmi i poswiecac się nim i teraz zostac sama z dziecmi i nie miec grosza, poza tym  i  mój mąz mógłby rządac od niej wsparcia finansowego jak by się postarał, tym bardziej że ma jeszcze jedno dziecko na utrzymaniu.

Ciągle pod górę, jak nie urok to sra**ka

Zgadzam się z Alutką odnośnie alimentów na byłą żonę. Trudno to uzasadnić, musiałaby wykazać brak środków do życia i mocne pogorszenie warunków dla dziecka.

Odnośnie pępowiny to ja na szczęście nie mam tego problemu - mój jest rozsądny, opanowany i widzi bardzo dużo. Ja po ubliżaniu mi do niego byłam wściekła i miałam ochotę napisać jej co o tym myślę, ale do cholerki nie mogę. Póki nie ma rozwodu, póki nie znam dzieci i póki nie są u nas od czasu do czasu, to musimy ignorować takie teksty - to chyba jej bezsilność i chęć utarcia nosa. Wie, że tylko tym może zwrócić jego uwagę i wzbudzić w nim emocje. Nic innego już nie działa.

Ale jak będzie po rozwodzie to niech tylko sporóbuje... W takich sytuacjach człowiek czuje się taki malutki, nic nie znaczący. Obca mi baba, która mnie nie zna, nie widziała i nic o mnie nie wie, rzuca w moją stronę jakieś wyzwiska, bo uważa, że jest lepsza ode mnie, że jest górą, że ona ma prawo... Jasne! Te baby nie rozumieją, że skoro facet nie miał w domu, obok nich uczucia, seksu, zrozumienia, przyjaciela i wsparcia - to szuka tego poza domem! One sądzą, że są święte krowy i wszystko im się należy na już. Nie do wiary.

My nie jesteśmy w niczym gorsze - wręcz przeciwnie. Faceci po przejściach i po rozpadzie związku, zawsze uczą się na błędach - przynajmniej ci inteligentni i nie popełniają drugi raz podobnych. Wybierają duuuużo lepsze i pasujące do siebie kobiety!

Shedir nie znam całej historii, przyznaję bez bicia że teraz powoli cały temat przetrawiam, pisałam na podstawie Twojego ostatniego postu. Nie wiem ile lat jest po rozwodzie, ani w jaką obecnie sytuację materialną ma ex. Poza tym nasze odczucie sprawiedliwości a prawo bardzo często idą zupełnie odrębnymi drogami. Piszesz że czeka was ostra walka w sądzie, ja będę trzymać kciuki żeby wszystko poszło po Twojej myśli i zakończyło się szczęśliwie.
Sama mam mam masę problemów z ex mojego faceta (w zasadzie może nie sama, bo te problemy mamy wspólnie z moim pięknym). Nie powiem co człowieka trafia ze względu na bezsilność, stronę czy dwie wcześniej przeczytałam pomysł bodajże Alutki o wysyłaniu w kosmos, podpisuję się pod tym obiema rękami, nogami i czym tam jeszcze się da. Te problemy wykańczają nas psychicznie, za każdym razem jak mój piękny emocjonalnie się z czegoś wygrzebie to pojawia się coś nowego.Nie mam nawet nadziei że to się wszystko unormuje, bo ex żyje z robienia problemów innym, na dodatek jeszcze mój facet ośmielił sobie kogoś znaleźć, nie pogrążył się po rozwodzie w bezdennej rozpaczy tylko próbuje ułożyć sobie życie, na dokładkę jeszcze ja dogaduję się w miarę dobrze z ich córką (która np. w wakacje od dziadków usłyszała zarzut że kocha mnie bardziej niż swoją matkę!), jest to woda na młyn dla niej. Kobieta nie pracuje, siedzi w domu na zasiłku (całe szczęście wyszła ponownie za mąż więc o alimenty na nią martwić się nie musimy) i wydaje mi się że cały ten wolny czas przeznacza na wymyślanie różnych sposobów na uprzykrzenie nam życia.

Te kobiety nie umieją żyć teraźniejszością... ciągle tylko babrają sie w przeszłości i nie dociera do nich, że ich byli meżowie maja stosunek ambiwalentny absolutnie. Odeszli bo było źle, nie układało się i nie udało ułożyć... Nic na siłę się nie uda! Teraz żyją zupełnie innym życiem i dniem dzisiejszym, a nie jak one rozstrząsają dzień ze śluby, czy poczęcie dziecka. Użalają się nad sobą, nie mają swojego ja, są uzależnione i robią z siebie sieotki Marysie. A jak nie działa to "cel uswięca środki" - jemu nic już więcej nie dokopie, to na pewno dokopie mu przez nią, albo zatruwanie tyłka, albo bycie upierdliwą. One nawet po rozowdzie sądzą i są przekonane, że ten facet jest ich i koniec kropka.

Ale widzicie - to wszystko zależy od wychowania, poglądów, podejści i przede wszytskim niezależności. Ja swojego byłego wykopałam na zbity ... i nic od niego nie potrzebowałam. I jakbym miała się rozwodzić, a facet były normalny a nie porąbany - to nie widziałabym problemu w dogadaniu się.

Najgorsze jest to, że u nas tak naprawdę niewiadomo czego ona chce! Pieniędzy? Jego spowrotem? Na jakich warunkach? Po co? By spać osobno? Żyć pod jednym dachem nie znając się i nie mając ze sobą nic wspólnego prócz dzieci?

Jacy ludzie są durni!!! Porażka! Aż się wierzyć nie chce, że w XXI wieku żyjemy!

Alutka - gratuluje ukończenia prac na pianinem. Na pewno jest piękne!
Odnośnie procesów i rozpraw - to chyba każda jest rozpatrywana indywidualnie. Choć faktycznie nasza sprawiedliwości i obiektywność często w znacznym stopniu różni się od sądowej. To co jest w ustawach i to czym kierują się sędziowie i to jak cały ten aparat działa - aaaa szkoda gadać!!!

A każda z nas musi sobie radzić, myśleć o sobie, nie dać się zwariować i robić tak by być szczęśliwą bez względu na przeszkody!

Dziękuję Saphira:)
Wprawdzie klawisze są w naprawie, jeszcze złożenie wszystkiego w całość i nastrojenie, ale już mam je w domu. Dzisiaj dwóch potężnych panów przyjechało, złapało te 150 kg i wniosło na pięterko. Zainkasowali wprawdzie ile trzeba, ale przynajmniej nikomu nic na głowę ani nogę nie spadło:) Potem wrzucę focie:)
A propos...Jak ja się rozwiodłam, to w momencie jak facet przekroczył próg mojego domu na zewnętrzną stronę, to NIC już od niego nie chciałam. Do widzenia i cześć. Wprawdzie zapewniał mnie, że on mi będzie pomagał, trele morele,ale przyszło co do czego i się wypiął jak to miał w zwyczaju. Tak więc NIC kompletnie od niego nie potrzebowałam, miałam go w głębokim poważaniu i nie wyobrażam sobie, czy dawałoby mi jakąkolwiek satysfakcję zatruwanie mu życia. Pewnie, odczuwałam potężną ochotę przyp...mu, ale co z tego? Co by mi to dało? Nawet gdybyśmy mieli dziecko, prędzej bym pękła, niż go o coś poprosiła....Jedynym moim pragnieniem było, żeby zszedł mi z oczu na fest.
A to fakt, że byłe nawet po rozwodzie są przekonane że facet jest ich i kropka. A jak jest dziecko, to już w ogóle kaplica, gra się tym dzieckiem cały czas...Chyba tego nie zmienimy. Ale kosmodrom nadal buduję:)

Alutka mogę Ci pomóc w budowie promu pod warunkiem że paliwa będzie na podróż w jedną stronę no i że będzie w nim miejsce dla co najmniej dwóch osób

pupa7 ja to tak widzę, ex jest chora z potrzeby zemsty, chora z zazdrości chyba, nie wiem jak jeszcze to opisać, widzę że tutaj sporo kobiet dokładnie wie o co mi chodzi i ma podobne odczucia

Co do grania dziećmi, tutaj aż mi szkoda słów jak na swoją pasierbicę czasami patrzę. Dziewczyna ma 11 lat więc jest to wiek gdzie matki potrzebuje się bardzo, a mamuśka jest dobra jak czegoś potrzebuje. Często jak dziecko do niej idzie to wraca do domu z płaczem bo np. matka faworyzuje dzieci obecnego męża a ją stawia na samym końcu. Najgorsze jest to że małej pomóc w żaden sposób się nie da, jedynie mogę wysłuchać jej żalów.

Cześć. Czytam Wasze forum od jakiegoś czasu i w końcu postanowiłam się odezwać. W ciężkich chwilach, a ostatnio jest ich coraz więcej, bardzo mi pomaga to, w jaki sposób piszecie o swoich sprawach. Jesteście szczere i mówicie o uczuciach, o których czasami nie ma komu powiedzieć. A to tak dużo! To taka ulga! Bo ludzie nie zrozumieją tych wszystkich uczuć, które się przewalają przez mój umysł. Jeśli ktoś nie doświadcza podobnej sytuacji to nie zrozumie.

Ciężko jest czasem, bo dziecko jest nie moje, bo jest obce, bo jest owocem fizycznej bliskości mojego faceta z tamtą zołzą, bo czasem widzę w młodej tamtą zołzę, w jej zachowaniu, w jej słownictwie. I jestem zazdrosna, że się dziecku wszystko należy a ja muszę się podporządkować i odnaleźć w tej sytuacji. Ogólnie wiele już uczuć przetrawiło mój umysł?

Z młodą by jeszcze nie było problemu, potrafię się nią zająć i mi to wychodzi, ale jest jeszcze jej matka, która zrobi wszystko by zniszczyć nam życie. Niszczy tym samym życie córki, ale nie bardzo ją to obchodzi. Nie wiem jak długo jeszcze to potrwa?

Jestem zazdrosna o exi. Jest! Po prostu jest i to doprowadza mnie do szału. Jej imię, jej głupia gęba, pozostałości po niej?
O tamto życie, o tamte doświadczenia, o to wszystko jestem zazdrosna. Nie wiem czy to minie.
Mija i wraca. Czy jest szansa, że minie kiedyś na zawsze?

Mój facet też nie potrafi wczuć się w moją sytuację. Koniec końców jestem z tym sama i czasem już nie wiem w imię czego to wszystko. I dlaczego zawsze ja MUSZĘ, dlaczego czuję, że nie docenia się tego wszystkiego co robię by było dobrze?:(. Taki mam dziś humor wisielczy, tak bym chciała być wolna od tych problemów, od złośliwości i chamstwa exi. Jestem już zmęczona tą sytuacją, nie pamiętam już kiedy było inaczej.
Dziecko jest przedłużeniem tamtego życia. Nie wiem czy więc kiedyś nastanie tylko moje, tylko nasze życie:(

Pozdrawiam Was serdecznie

Paprotka - ja dokładnie z tego samego powodu postanowiła tu napisać jakiś czas temu

Na początku mama mówiła mi - dziecko - nie masz pojęcia w co się pakujesz. Jesteś młoda i nie wiesz co cię czeka. Bardzo trudno jest żyć z facetem z tak ogromnym bagażem. A ja mówiłam - mamuś, ale on jest wspaniały i bardzo go kocham. Wiem, że będą problemy, ale poradzimy sobie i wszystko się ułoży. Będzie dobrze...

Jasne - w sumie, jakby na to nie patrzeć jest dobrze, ale są i tragiczne momenty! Wielokrotnie zastanawiam się i to do dziś, czy warto to wszystko przeżywać. Czy nie lepiej zostawić go w cholerę i niech się uzera z tą wstrętną babą. Po co mi jakieś obce dzieci, co się z nimi muszę dzielić moją miłością, moim m? W imię czego mam się o nich martwić, chcieć dla nich dobrze, pomagać mu i go wspierać? Żeby potem usłyszeć jaka to ze mnie ku..a, albo inne wyzwiska od jakiejś nic nie wartej kobiety, która dla mnie powinna nie istnieć!

Do momentu kiedy nie jesteśmy w środku jakiejś sytuacji nie możemy zdawać sobie sprawy z uczuć i emocji jakie będą nami targały.

Ja zaczęłam jeszcze przed rozwodem. Teraz jesteśmy w jego trakcie. Nadal nie znam jego dzieci, ale już wkrótce.

Boję się bardzo i przeraża mnie pierwsze spotkanie z nimi. Zastanawiam się czy wytrzymam początki naszego poznania. Czy uda mi się ich przekonać do siebie. Czy ona nie będzie tak bardzo mnie oczerniać w ich oczach. Czy mój m nie pozwoli na wiele jej zachowań nie fair.

Wątpliwości jest mnóstwo.

Ale... jakie mamy gwarancje, że z kimś innym, bez dzieci i bagażu będzie lepiej? Skąd mamy wiedzieć, czy za kilka lat nie będziemy EX? Życie przynosi wiele niespodzienek, tych miłych i tych mniej miłych. To co przeżyjemy to nasze i juz. Zresztą nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Ciągle to sobie powtarzam.

Podobno miłość potrafi przetrwać wszystko )) trzeba w to wierzyć.

Mó facet bardzo mnie kocha i jest bardzo za mną. Ona dla niego istnieje tylko jako konieczność - matka jego dzieci. Zgadzam się z pupa7 - często to my rozdrapujemy ich przeszłość!!!

Ciężko jest żyć ze świadomością, że była ta inna, że jest nadal i będzie już zawsze w moim życiu, w naszym życiu... Ale każde z nas ma jakąś przeszłość. Chcąc być w takim związku trzeba nauczyć się z tym pogodzić. Trzeba dojrzeć do pewnych spraw. Nauczyć się dzielić i rozumieć.

Mi lekko nie jest. Nie mam dzieci. Nie wiem jak się przeżywa ciążę, poród, pierwsze kroki, choroby, itp. Nie wiem jaki jest wtedy kontakt z facetem. Nie wiem jak to się poukłada.

Jednego jestem pewna. Mój związek z nim jest totalnie inny niż jego był z nią. Jesteśmy zupełnie różnymi kobietami.
Mój m bardzo się zmienił przy mnie - mogę powiedzieć "przesiąkł" mną -pozytywnie. Jak przypomnę go sobie na początku - taki zbity pies, a jak patrzę na niego teraz to normalnie duma mnie rozpiera.

Często też zastanawiam się jak można było nie umieć się dogadać z takim facetem... ?!? Ona musiała i nadal musi być nienormalna.
Poza tym jak pewnie same zauważyłyście to w życiu jest tak, że dobry facet trafia na zołzę, a dobra kobieta użera się z palantem.

Ja wreszcie trafiłam na mój ideał i nie pozwolę eksi tego popsuć. Jej czas minął. Skoro nie umiała z nim żyć, teraz musi pogodzić się z jego odejściem.

Mam wrażenie, że one użalają się nad sobą i najbardziej boli je to, że on układa sobie życie na nowo, a one jakoś albo są zazdrosne, bo on teraz taki przystojny, taki dobrze ubrany, taki zadowolony i uśmiechnięty i mu dobrze, jest szczęśliwy, a ona nie, albo ciągle żyją tym co było, nie chcąc zobaczyć rzeczywistości, która całkowicie się zmieniła.

Powinnyśmy zawsze pamiętać, że ona i on to zamknięta książka ze złym zakończeniem. A ja i on to bajka - i żyli długo i szczęśliwie. Jakaś czarownica za każdym razem gdzieś ma swoją rolę

Pozdrawiam was ciepło!
Nie sądziłam, że aż tyle fajnych, sympatycznych i porządnych kobiet jest w bardzo podobnej sytuacji życiowej!

Saphira ja zaczęłam spotykać się z moim facetem przed rozwodem. Czasami w złości mówiłam mu, że powinien był odezwać się do mnie po rozwodzie, to były dla mnie ogromne nerwy, niepotrzebny stres, choć z drugiej strony chciałam być z nim, wspierać go.
Ja pamiętam moje pierwsze spotkania z dzieckiem, miało niewiele ponad rok  i było strasznie zazdrosne. Kiedy tylko zbliżałam się do mojego P od razu podchodził i mnie odsuwał. A teraz? Teraz mój facet śmieje się, że sprzedałby go za mnie. Bardzo się polubiliśmy.
Saphira w jakim wieku są dzieci Twojego faceta?

Ale... jakie mamy gwarancje, że z kimś innym, bez dzieci i bagażu będzie lepiej?-- nie mamy tej gwaracji, jak nie takie problemy to inne. Moja mama kiedyś powiedziała do taty żeby nie patrzył na przeszłość mojego faceta tylko na miłość i szacunek jakim mnie darzy. Co mi z faceta bez przeszłości, którego nie będę kochała, który mógłby mnie nie szanować?

Ja też czasami zastanawiam się jak można było puścić takiego faceta jak mój. Ale widocznie tamta kobieta szukała czegoś innego w mężczyźnie, coś jej nie odpowiadało.

Saphira mam dokładnie tak samo. Mój facet tak jakby "przesiąkł" mną, dokładnie pamiętam nasze początki, jaki był rozbity, jak bardzo potrzebował mojej miłości, a przede wszystkim szacunku, a teraz? Całkiem inny facet.. szczęśliwy, rozpromieniony, jeszcze przystojniejszy.. mój.

Nie wiem czy oglądała, któraś z Was ten odcinek Małej Czarnej, który Wam poleciłam.. jeszcze raz polecam.

Właśnie wpadłam na pewną myśl - czy któraś z was czytała fora i wypowiedzi eksiowych po rozwodzie? Ciekawe jakie są ich poglądy... Muszę to sprawdzić!-- dokładnie to samo dzisiaj pomyślałam.. to niemożliwe!

Ale jestem ostatnio aktywna tutaj. Muszę się uspokoić, bo Was zanudzę kobietki;-)

pupa7 tak, dziecko mieszka z nami, co drugi tydzień popołudniami chodzi do matki i co drugi weekend spędza u niej, no chyba że mamuśka nie ma czasu, w tym roku w ogóle kobieta się postarała bo nawet połowę wakacji z dzieckiem spędziła, wcześniej podrzucała je do swoich rodziców
Piszesz też "Ja też czasami zastanawiam się jak można było puścić takiego faceta jak mój", może on przy swojej eks wcale taki wspaniały nie był? Na zasadzie że "akcja rodzi reakcję", na jej dziwne zachowania odpowiadał podobnie? Może to bardzo prosto ujmę, ale ciężko być normalnym jak się ma nienormalną połówkę. Jeżeli np ona go nie szanowała to on jej automatycznie też nie, może po prostu nie umiała poprzez swoje zachowanie wydobyć od niego tych wszystkich pozytywnych cech jakie ma? Poza tym niektórym kobietom chyba nie zależy żeby być z konkretnie tym właśnie facetem, tylko im zależy żeby być w ogóle z jakimkolwiek facetem. Takie podejście do sprawy też raczej nie pomaga w utrzymaniu związku.
A może poprzez bycie z taką zołzą Twój facet dorósł i zmienił się na lepsze?
Zastanawiam się która opcja jest prawdziwa, pewnie do tego można jeszcze dołożyć sporo różnych innych wersji, a może w każdym przypadku inna opcja jest prawdziwa?

Ja przynajmniej nie mam osobistego kontaktu z ex, mój partner też nie, chyba że widzą się u adwokata lub w sądzie. Raz spotkaliśmy się w sklepie, stała za nami w kolejce, zarówno my jak i ona udawaliśmy że się nie znamy. Wolę się nie odzywać, nawet nie chcę się witać bo się boję - raz jej reakcji (nie wiem czy mnie wyzwie, spoliczkuje, wyśmieje - u niej każda opcja możliwa poza normalną reakcją) a dwa swojej reakcji, że powiem jej co o tym wszystkim myślę, a ona jak zwykle odbije to sobie potem na dziecku.

Saphira "dziecko - nie masz pojęcia w co się pakujesz. Jesteś młoda i nie wiesz co cię czeka. Bardzo trudno jest żyć z facetem z tak ogromnym bagażem. A ja mówiłam - mamuś, ale on jest wspaniały i bardzo go kocham. Wiem, że będą problemy, ale poradzimy sobie i wszystko się ułoży. Będzie dobrze... " - moja mama mówiła mi dokładnie to samo, prawie słowo w słowo, może jedynie zamiast słowa "jesteś młoda" użyła "masz swoje lata" i ja jej odpowiedziałam dokładnie tak samo jak Ty. Jestem po kilku związkach, każdy z nich uważałam za poważny, i każdy z facetów miał swoje wady. Wolę faceta z takim bagażem niż np. kogoś z nieodciętą jeszcze pępowiną, kogoś dla którego kolejne piwo wieczorem jest zawsze pierwszym, czy reż kogoś, kto na cały świat patrzy jedynie poprzez pieniądze.