Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Kilosz masz racje. Weszłyśmy w związek z dzieciatym rozwodnikiem i to nasza świadoma i dobrowolna decyzja. Ale wchodząc w ten związek związałam się z męzczyzna, wiedząc o dziecku i akceptując ten fakt i tak w to weszłam. Ale szczerze do głowy by mi wtedy nawet nie przyszło, że będę musiała walczyć z kobietą, z którą mój maż był juz po rozwodzie, na rozwód się zgodziła dobrowolnie i głosiła, że sama tez go chciała by zacząc nowe lepsze życie i nic od ex nie chce . I nigdy bym się nie spodziewała, że kiedy dowie się o tym, że zakładamy rodzine, bierzemy ślub, a potem spodziewamy sie własnego dziecka przejdzie jakąś dziwna transformacje i zacznie koncentrowac się na naszym zyciu i utrudnianiu. Potrafiłam ją zrozumieć na początku kiedy poznalam młodą, że była o dziekco zazdrosna i bała się że ja straci (choć dla mnie osobiście to niedorzeczne) ale ja nie probowlam zastąpić dziecku męza matki i młodej nigdy nie straciła, mogła być pewna, że nie walcze z nią o jej dziecko i tak tez było.

Wiesz, pewnych rzeczy nie da się przewidziec w życiu. Nie da się przewidziec w dużej mierze czyjegoś zachowania i tego co ktoś zrobi za 2, 3 czy 10 lat. Szczerze mówią  jak bym wiedziała co będe musiała przejść, znosic to pewnie bym nie weszła w to, aż taka masochistką nie jestem. Ale kocham męża i on mnie, mamy wspaniałego synka i z powodu ex nie będziemy sie rozchodzic tylko dlatego, że ex nagle postanowiła być właścicielka mogego męza   mimo że od lat sa juz po rozwodzie Nie da się robić bilansu całego związku na samym jego początku. Jestesmy tu i teraz i patrzymy co jest ok, a co nie teraz, a nie doszukujemy sie co może byc za 10 lat.  Ale jedno jest prawdą w dużej mierze to do partnera zależy na ile ex sobie pozwala albo próbuje pozwalać i czy jej to wychodzi lub nie. Ale znowu trudno też lekceważyć sytuacje gdzie dziecko może ponieśc jeszcze większe "obrażenia" psychiczne tylko dlatego że matka jest bezwzględna i kieruje się chorą dumą, a nie dobrem dziecka bo świadoma jest że mała dziewczynka jest emocjonalnie bardziej związana z matka niż ojcem i to jest normalne. Dlatego nasze życie i sytuacje tak często wyglądają bo jestesmy między młotem, a kowadłem. Na tym forum szukamy wsparcia,rady i tyle. 

A odnośnie osób po rozwodach to rózniez jestem zdania, że większość bezdzietnie nie powinni sie wiązać z dzieciatymi. Naprawde dla mne niemożliwe wydaje się pokochanie dziecka mojego partnera co nie znaczy, że tego dziecka nie mogę lubieć, szanowac i chciec dla niego dobrze. Teraz to już jest siostra mojego synka i muszę dbać o ich relację.
Natomiast chyba wolałabym jednak rozwodnika niż 40 letniego kawalera.

Na pewno to zależy od wielu czynników i ja to dziecko pokochałam. Powiem więcej jest między nami tak "magiczna więź"...ale ja zawsze przepadałam za dziećmi i umiałam z nimi rozmawiać, więc może to dlatego

Super dziewczyny, tylko obawiam się, że jak będziecie miec swoje własne dzieci to wtedy zobaczycie jaka jest róznica między kochaniem własnych dzieci, a ty co teraz nazywacie kochaniem dziecka partnera.
Wiem Marianna że ty masz dziecko ale nie jestes z córka na codzień i pewnie przerzuciłam wiele swoich uczućna dziecko patrnera. Kwestia tego czy czułabys to samo jak twoja córka byłaby z toba albo urodziło się twoje kolejne dziecko?

Ja natomiast zawsze mówiłam i uważałam że córki m pokochac nie potrafie. Bardzo kocham swojego siostrzeńca (szczególna więź jest między nami bo się nim długo zajmowałam od niemowlaka) i siostrzenice i jak byłam w ciąży to zastanawiałam się czy swoje własne tak pokocham jak ich i miałam nawet wyrzuty sumienia z tego powodu. Teraz wiem, że tak jak kocham synka tego nie da się poprostu opisac i nic tego w stanie zmienic nie jest. Dlatego daleka bym była od pisania że kocham dziecko albo kocham jak swoje własne.

Napewno w jakiś sposób będzie. To chyba jest nie do uniknięcia. Nawet w zwykłych pełnych rodzinach starsze dziecko po urodzeniu młodszego czuje sie czasami zazdrosne albo odrzucone dlatego, że niemowlak wymaga naprawde wiele uwagi i opieki i do ok 2 lat dziecko jest bardzo bardzo absorbujące. Kwestia tego aby ojciec się więcej angażował niż dotychczas i wypełnił dzieckuczas który wcześniej spędzało z partnerka.

Gratulacje,Marianno:)

Dzięki, dzięki:)

Również gratuluję i 3mam mocno kciuki aby wszytko było dobrze Pozdrawiam

Anitka, Kilosza już tu chyba nie ma, więc szkoda czasu i nerwów na polemiki

Z niusów u mnie to spędziłam dwa dni w "przemiłym" towarzystwie dzieci Starałam się być miła i traktować je neutralnie, tj. jak obce dzieci (np. jak kuzyna w ich wieku). Wg mnie było OK, ale i tak na koniec usłyszałam od M, że spodziewał się, że będzie lepiej. Doszłam do wniosku, że to zawsze będzie powodować zgrzyty między nami, bo ja nigdy nie będę klaskać uszami na widok jego latorośli i nie będę im wchodzić po palcu w d.... Z kolei mnie też zawsze jednak jakoś będzie mierzić fakt, że ma te dzieci. Kurde, nie po to nie mam swoich, żeby się zachwycać i niańczyć cudze, to chyba logiczne?

Tak więc kolejny raz przekonałam się na własnej skórze, że nie ma co się starać, bo i tak tego nikt nie doceni, zawsze będzie nie dość, za mało, coś nie tak.

PS: Marianna, gratki

Nie ma sprawy:) Walniemy. Cóż tym razem..?

Droga macocho, nie chcę wieć dodawać za Twoim M :"a nie mówiłam", powiem tylko, że nie jesteś w tej frustracji osamotniona. Jak tak sobie czytam o twojej kochanej ex, to tak jakbym i o swojej poczytała sobie.
Ja również mimo szczerych chęci zaprzestałam łagodzenia konfliktów i sporów ponieważ co bym nie zrobiła to i tak ona się do mnie rzuci z mordą i usłyszę niewybredne epitety na swój temat. A jest przy tym tak prymitywnie prostacka,że aż mnie zaskakuje jak ta kobieta zdołała w ogóle zdać maturę przy takim zasobie słownictwa i upośledzonej zdolności wyciągania logicznych wniosków z rozmowy. U mnie także trwa właśnie okres awantur i atmosfera jest napięta, bo mamusia odwiedza raz po raz dziecko u nas w domu. R się zawziął i syna jej aż do orzeczenia sądu nie odda. Z resztą mały nie narzeka i tęskni za mamą tylko troszkę a tak w ogóle to czuje się super u nas. Ale z racji takiej sytuacji mamy na porządku dziennym awantury pod drzwiami, dosłownie napieprzanie domofonem oraz dzwonkiem, wrzaski i żenujące zagrywki. Czekamy cierpliwie. Jakoś dajemy rade, ale sprawa jest postawiona na ostrzu noża i wiecie co wam powiem? Tak trzeba. Nie inaczej. Z takimi osobami jak ona i raczej sie nie da! Żadne prośby, ustalenia, tłumaczenia i próby przemówienia do rozsądku nie mają tu racji bytu. Ona po prostu nie ma zamiaru zachowywać się jak dorosła, rozsądna osoba na poziomie. Była i jest prostaczką i w ostatnich dniach udowodniła to tyle razy, że naprawdę skończyła nam się cierpliwość. Dosyć już skakania nad biedną pokrzywdzoną pannicą, dosyć warzenia słów i starania się żeby jej nie było przykro albo żeby przypadkiem się nie obraziła. Bo wiecie co? Ona ma w nosie nasze starania i chęci rozwiązania sprawy polubownie. Ona pała rządzą zemsty, jest chciwa, samolubna i natarczywa. Jak nie dostanie prztyczka w nos to się nigdy nie uspokoi. Z prostakiem należy postępować twardo i ostro bo na żadne subtelności taki osobnik nie reaguje, wszak gruboskórność ją chroni przed delikatnym zwróceniem uwagi.

A ja mam pytanie co na to twój facet? Bo ty jesteś macocha, a odnosze wrażenie że wszytkim dyrygujesz. Masz dobre chęci, nie możesz sobie dac w kasze dmuchac ale... ale jestes macochą a chyba chcesz bardzo temu dziecku matkować, mimo że piszesz że nie to mimo wszytko odnosze takie wrażenie. I kolejna rzecz, czy dziewczynka chce sie z matką spotykać? To chyba podstwowa rzeczy bo jak dziecko chce, tęskni i wyraża chęc spotkania się z matką to jest to wazne i w takim wypadku nie możecie bronić matce i córce spotkania sie tym bardziej, że młoda jest u was cały miesiąc, a dla dziecka tak małego niewidzenie matki tak długo jest naprawde obciążające psychicznie. Powinniście się zapytac dziecka czy chce się z mamą widziec i jak chce to wybacz ale...ma do tego prawo i wy czy ty nie możesz jej stać na przeszkodzie. Jeśli nie chce to nie i ucinacie rozmowy z matką.

Osobiście z tego co piszesz odnosze często wrażenie, że ty walczysz o dziecko z jej matka bo za dużo uczuć w nia włożyłaś i chcesz przejąc kontrolę nad wszytkim, a tak się nie da. To nie twoje dziecko i owszem możesz i nawet powinnas pewne rzeczy ustalac z jej ojcem ale nie walczyć o dziecko czy względy małej z jej matka. Jeśli macie fajny kontakt to super ale to jest jej matka i obydwie mają prawo się spotykać. A ty macocho tego że to jest jej matka nie przeskoczysz w żaden sposób i nie próbuj walczyć o względy z nią. Masz z małą świetny kontakt...super oby tak dalej.

Rozumiem Twoją opinie i pewnie po części się z nią zgodzę.Na pewno zgodzę się w tym, że jestem zaangażowana.Staram się być zorganizowana i poustawiana, jeśli w coś wchodzę to wchodzę w to w 100% a nie w 3-10%.Tak też było gdy wiązałam się z M- facetem z dzieckiem.Wiedziałam, że będę musiała poświęcić swój czas, czas M który przeznaczony byłby dla mnie , oraz fakt, ze mimo iż nie ma swoich dzieci będę musiała włożyć swoją pracę w jej wychowanie w naszym domu.M z racji sowjego zawodu i specyficznej osobowości wiele spraw załatwił by w sopsób który znając ex narobiłby mu sporo kłopotów.Poza tym mamy zasadę w domu, że się konsultujemy i oboje podejmujemy decyzję.M uznał, że skoro mała do nas przychodzi i kilka dni w miesiacu jest w naszym domu to przyjmuje zasady panujace i to co mówi ciocia jest tak samo ważne jak to co mówi tata.Bardzo jesteśmy z małą związane ( sama już o tym mówiłam, że być może za bardzo - jednak nie bardzo jest jak to odciąć bo to nie tylko moja incjatywa ale małej również)być może faktycznie z racji tego, że sama miałam pokićkany dom staram się aby w naszym domu było inaczej niż w rodzinnym a co za tym idzie małej to się podoba.
Zgdonie z tym co często słyszymy od ex ( kiedy nadprogramonwo chcemy wziac małą) ma prawo nam jej nie dać w czasie przydzielonym dla niej, również my mamy prawo w danym miesiacu nie puścic małej do mamy.Tylko co na tym zyskamy??Absolutnie nic.Mała wiele razy była pytana czy chce isć do mamy i wiele razy mówiła że nie  bo woli zostać u nas.Jednak zawsze staramy się isc na ręke ex i jeśli chce zobaczyc się z mała bo twierdzi że będzie za nią tęskniła ( po czym mała przyjeżdza i mówi " tato nie chce więcej tam iść , mama włącza mi gre na komputerze i sobie idzie")to my się zgadzamy, owszem mam coś do powiedzenia, to dezorganizuje mój czas , to powoduje, że musimy być w domu wtedy i wtedy, to powoduje, że mój M chodzi przez pół dnia zdenerwowany, to powoduje potem lawinę maili itp...to powoduje równiez takie sytuacje jak ta ostatnia.
Dostała dziecko zgodnie z jej prośbą, była przesłodka do tego stopnia, ze miałam wrażenie, że zaraz mnie ucałuje w stopy,dobre rady, uśmiechy , zagadywanie, całowanie się z naszym psem istna sielanka ale jak już dostała to co chiała ...uuuuuu....wyzwiska, obelgi, awantury.
Nie musze konkurować o względy malej, nie robię nic na siłe,to że uczę jej zasad jakich będę uczyła dzieci moje i M to tylko dlatego, ze chcę aby w momencie spotkania się małej i naszych dzieci nie było różnic.Mala ma 4 lata kibel cipa to powiedzenia przyniesione od mamy.Moje dzieci takich słów nie będą używać a przynajmniej nie jako 4 latki...

Wiecie co, tak Was czytam i odnosze wrazenie, ze macie te problemy z eksiami troche na wlasne zyczenie. Po kiego sie tak angazowac?? To w koncu dzieci Waszego meza/partnera i eksi, niech wiec zalatwiaja swoje sprawy.

Macocha piszesz: "M z racji sowjego zawodu i specyficznej osobowości wiele spraw załatwił by w sopsób który znając ex narobiłby mu sporo kłopotów." No i? Niech zalatwia, czemu go wyreczasz? Raz nie zalatwi, drugi nie, ale moze za trzecim cos zrozumie? Poza tym jak widzisz nawet Twoja ustepliwosc do niczego nie prowadzi, wiec moze sposob M wcale nie jest taki zly? U mnie tez eksia fikala, bo wiedziala, ze moze sobie na to pozwolic - dopoki M nie tupnal noga i nie pokazal jej granicy. Od tamtej pory spokoj.

Shedir, a skad eksia ma w ogole Twoj numer telefonu?

Marianna, zdaje sie, ze jestes w ciazy i naprawde takie atrakcje typu awanturujaca sie ex nie sa Ci do niczego potrzebne. Czy oni nie moga sie spotykac na neutralnym gruncie tylko musi Ci sie baba na chate zwalac?

O kurde, dziwna akcja.

Oj zgadzam się, że idealnie by było, gdyby załatwiali swoje sprawy samodzielnie. Jasne, że to jego dziecko, ale wiążąc się z kimś chcąc nie chcąc zaczynam brać udział także w jego problemach. Trudno by było powiedzieć mu: "słuchaj, to twój dzieciak, twoje problemy, mnie nic do tego". Z drugiej jednak strony staram sie jak mogę nie uczestniczyc w tych kłótniach i być obiektywna...nie zawsze to się udaje. A gdy dziecko mojego partnera spędza tak dużo czasu u nas to już w ogóle się człowiek przywiązuje. Doskonale rozumiem pod tym względem macochę...tak trudno być obojętnym w sytuacji gdy pokocha cię dzieko, zaufa ci i liczy na ciebie.
Co do atrakcji typu awanturująca się ex, to jak najbardziej się zgadzam. Do niczego mi to nie jest potrzebne. Problem w tym, że pogoda akurat zrobiła się tragiczna, więc trudno małego wyganiać z matką na spacer (inna sprawa, że nie wiadomo, czy nie czeka tam na nią koleżka w samochodzie żeby małego wsadzić do auta i zwiać). Zresztą młody był chory przez poprzedni tydzień, więc za bardzo nie mógł wychodzić. Przyjełam więc taktykę, że ja sie ulatniam, gdy wiem, że ex ma się pojawić. Cóż...uciekam z własnego domu Niestety, ona lubi składać również niezapowiedziane wizyty, chyba właśnie po to aby podenerwować i tego już nie dam rady uniknąć. Ostatnim razem R wezwał policję. Chyba pomogło, przestała szalec na klatce.

To sie nie zrozumialysmy Myslalam, ze bylas czyms w rodzaju babysitter u eksi, zanim sie zwiazalas z mezem (tak to jest jak sie nie zna czyjejs historii). Drazac temat, to czemu eksia dzwonila na Twoj telefon, a nie meza?

Nie masz mowic jemu, tylko SOBIE. Ja tez na poczatku bylam "kozaczka" i pare razy alez mialam ochote odebrac ten dzwoniacy telefon od eksi, albo wysmarowac jej takiego esa, zeby jej w piety poszlo Te negatywne emocje mnie zjadaly. Potem poczytalam troche for (forow?) na ten temat i dotarlo do mnie, ze to JA mam problem i nad SOBA musze pracowac - nie nad eksia, nie nad M. Dotarlo do mnie, ze te nerwy tak naprawde MNIE zjadaja i MI wychodza na zle - ani M, ani jej. W ogole ja staram sie nie wnikac w te uklady, w trosce o swoje zdrowie psychiczne. Po kilku akcjach uswiadomilam tez sobie, ze my macochy mamy przechlapane - niby milo by bylo, gdybysmy kochaly jego dzieci jak swoje, ale juz traktowac ich jak swoje nie mamy prawa. Np. ja swojemu dziecku nie pozwolilabym grac w gry komputerowe +18 - a rodzice tak. Ja uczylabym swoje dziecko samodzielnosci, natomiast bedac z M czy z eksia sa notorycznie wyreczane. Przyklady moglabym mnozyc, Wy zapewne tez. Dlatego poki moge to unikam roznych sytuacji czy to z eksia, czy to z dziecmi - nie wiem, moze kiedys obroci sie to przeciwko mnie, ale poki co przynajmniej spie spokojnie.

No widzisz, a u mnie to roznie, np. z ta gra komputerowa, jak zobaczylam zabijanki, kradzieze aut, itp. to zerknelam na okladke tej gry, a tam +18. To pytam malego, czy mu mama pozwala grac w takie gry dla doroslych. A on, ze tak. M sie na to tylko usmiechnal, ale gry nie wylaczyl. Przy najblizszej okazji zapytam, czy w takim razie moze tez palic fajki i ogladac pornole

A'propos traktowania jak swoje, to juz widze mine M i jego rodziny, gdybym sie wydarla na jego dzieci tak jak to on sie drze. Ojjj juz widze, ze grubo by bylo - ale rodzicowi nikt sie nie podziwi, ze drze jape. Takze mozna traktowac jak swoje, poki jest dobrze. A jak jest cos zle, to juz jestes zla macocha i nienawidzisz dzieci. Takie moje obserwacje.

Faktycznie ludzie często tak mają, że traktują swoje dzieci jak swoją własność, na zasadzie: ja się moge drzeć na dziecko, bo to moje ale niech ktoś inny spróbuje. Przykre, tym bardziej, że krzyk to chyba najbardziej nieudolna metoda wychowawcza (no i jeszcze bicie). Ale ja tam bym się buntowała na twoim miejscu, metaksa. Jeśli dzieci przychodzą do twojego domu i są również pod Twoją opieką, to jest oczywiste, że masz prawo od nich wymagać takiego czy innego respektowania Twoich zasad. I to na co pozwala mama tu nie ma nic do rzeczy. Jeśli np mama będzie pozwalała mu kraść w sklepach zabawki i pluć na dywan to znaczy, ze ty również musisz się na to zgadzać? Młody też próbował ze mną tych sztuczek i np argumentował :"a mama mi pozwala" a ja na to mam zawsze odp:"to fajnie, że mama ci pozwala, jak pojdziesz do mamy to będziesz mógł to robić do woli, narazie jednak jesteś pod naszą opieką i u nas tego robić nie wolno". Skutkuje.

Dokładnie tak jak u Marianny.
Zresztą mam w perspektywie dzieci z M i zupełnie sobie nie wyobrażam starcia zasad naszych i ex...dwa różne światy.Więc mała jest u nas tak wychowywana aby kiedyś podczas starcia z przyrodnim rodzeństwem nie było bo T może a ja nie.

My wychodzimy z założenia, że nie ważne czy raz w roku czy sto, ojciec i matka to instytucja wychowująca, staramy nie bawić się w złego i dobrego policjanta.Czyli mama jest ta zła bo wymaga ( choć akurat nie w tym przypadku :-)) a tata ten wspaniały bo na wszystko pozwala i jest od zabawy, kupowania prezentow i pobłażania ( i tu również nie w tym przypadku).
M uważa , że jest ojcem w pełnym zakresie tylko w okrojonym czasie.
Babcia ( czyli mama M) za wszelk cenę chciała "wynagrodzić"małej to , że rodzice się rozeszli.Tylko w jaki sposób??kupując masę zabawek??sposób który tylko rozpuszczał małą i nic w jej życie nie wnosił.

Wiesz nie wymagam od małej kwadratowych jaj tylko ludzkich odruchów, czyli kiedy wychodzimy od babci to mała ma sprzątnąć zabawki , mówię i nie zastanawiam się czy babci się to podoba czy nie.Wiesz nikt nic nie mówi bo wszyscy widzą jaki mamy kontakt, wiedzą, że mała wpatrzona jest w ciocię , ciocia nie uczy głupot, nie robię tego w sposób jaki byłby nie do przyjęcia no i przedewszystkim przynosi efekty...Może inaczej by reagowali gdybym była dla małej zła.

Kochane, Matki, Zony, Patchworkowe, Niekochane, Otracone, Walczace, Cierpiace, Niezrozumiale, Macochy pelnoetatowe czy tez weekendowe .....  jestem z Wami, a moze nawet w jakims sensie czuje sie duchowa liderka, jesli mozna tak nazwac, bo jak mozna nazwac kobiete ktora mimo swego wieku, doswiadczenia, pewnych pretensji do samoswiadomosci, sexi bisutu i pewnej zawodowej pozycji  wkrecila sie w niebywala kabale.... No i jaka niezalezna przeciez, zapomialabym dodac?.
Do rzeczy no i otoz po wielkiej i szalonej milosci, ktora po latach walki i cierpien godnych mlodego Wertera, rzucila wszystko aby po latach oczekiwan na Ukochangeo w koncu sie z nim zwiazac.... W dwa lata zmienilam prace, rozwiodlam sie i wyjechalam do Francji, no bo mój Ukochany to garaca Francuzka Krew  w sypailni, Francuski Piesek w jadalni, i tatus dwoch Paryskich ksiezniczek. Ten na pewo, jedyny, karmiczna wiez dusz, porozumienie cial, pierwszy i ostatni, ON.
Milosniczka ksiazek folizoficznych i psychologicznych,  biografii, wielbiaca swoje przyjaciolki nierozlaczki, kochajaca rozmowy dlugie i doglebe, a przede wszystkim swoaja wolnosc nie ogladajac się za siebie skoczyla, podpisala kontrakt bez czytania. Trzeba ufac przeciez, wierzyc milosci, jest cos nad nami przeciez?.. po co się dogadywac dopytywac, czytac, ulozy się, latamy uskrzydleni przciez, kochamy się to On i ONA.  Dalam sobie zalozyc kajdanki z usmiechem patrzc w oczy amorowi?. Jak bardzo kocham Polske przekonalam się szybko, jak bardzo tesknie żeby czuc się u siebie, swobodnie, jak bardzo pragne oddychac?. I jak bardzo to boli, przekonalam się jeszcze szybciej.
Urodzilam syna, ja 40 letnia rzutem na tasme zaszlam w ciaze. Maly latal ze mna po swiecie w moim brzuchu, bylismy w Moskwie, Minsku, Chorwacji, Petersburgu itd. pracujaca, latajaca 40 letnia mama?. Mama która godzi kariere w korporacji, z nowa miloscia, szczesliwym macierzynstwem, opieka nad chora matka, wyzwolona, odwaznie rzucajaca wyzwanie losowi?. Wydepilowana, umalowana, 53 kg, na szpilkach, gotujaca, prasujaca, na walizkach, tak bardzo samotna. To ja. Cene znam tez tylko ja, a jest wysoka i boli bardzo.
W pologu przywiozl ksiezniczki, kilka dni po porodzie wiec gotwoalam dla ksiezniczek, żeby się czuly dobrze przyjete, mój synek siedzial na moich rekach, mój Ukochany nie popatrzyl w trakcie kolacji na mojego syna, bal się karcacego wzroku coreczek. Dowiedzialam się ze powinnam mu wspolczuc bo z powodu mojego porodu, on nie mogl wyjechac na wakacje z dziewczynami, a one przeciez maja wakacje, we Francji wakacje sa 5 razy w roku. 
Odbierajac mnie ze szpitala w miedzyczasie ogladal mecz rugby, był przeciez final a grali czarni z Nowej Zelandii Aka aka, swietny bojowy taniec?. Bolalo bardziej niż rozwalone krocze.
Kiedy sa ksiezniczki ja znikam, to znaczy Ukochany mnie nie widzi, sa konie, filmy, odrabianie lekcji wybieranie wspolnie filmow. Mój Ukochany zamienia się w asystujacego nadskakujacego tatusia swoich nastoletnich ksiezniczek, ostatnio zaniosl im do lozeczek kakao w butelkach mojego syna, żeby czuly się kochane i dopieszczone? Plany weekenodwe uzgadnia z ksiezniczkami, konkursy, wyjazdy.
Mamy wspolna  jedna sypialnie z moim synkiem kiedy spi, mogę jedynie isc na balko lub do kuchni  odpoczac w salonie kroluja ksiezniczki i tatus. Nie mogą isc do przeciez do swojego pokoju, czulyby się odrzucone i niechciane, a czy ktos pyta jak ja się czuje ?  Jak mogę się czuc nie majac swoejgo kraju, przyjaciolek, swobody, po tygodniu na walizkach i dziesiatkach lotow i godzinach czekania na lotniskach?  Można by tak bez konca o upokorzeniach, samotnosci, poczuciu odtracenia.

Jasne ze musimy zmienic mieszkanie i dorobic sie od nowa, dom z basenem zostawil ksiezniczkom i ich mamusi. Wiec pracuje żeby oplacic wsystko nianie, prywatne szkoly konie, opieke nad chora matke w Polsce, wynajem mieszkania, prywatne lekcje ksiezniczek , mamsuia ksiezniczek wszak malo zdolna była i malo zarabia? Wiec pakuje kolejny raz walizke i
Mam synka wspanialego, wyczekanego, kochanego. On go kocha, ale zawsze pokresla ze ma troje dzieci, gdybym smiala zapomniec o ksiezniczkach?  wiec zawsze bede tylko matka jego trzeciego dziecka.
O slubie mowy teraz nie ma, były oswiadczyny na przynete, teraz za duzo zadraznien, frustracji, emocji?a teraz ja pytam sibie czy chce?
Wiecie co ? nie radze sobie. Ja emancypantka, swiadoma i profesjonalna kobieta lat 40, po wielu latach psychoterapii, patrze na rachunek zycia i nie mogę dojsc skad ta liczba taka wysoka, przeciez ja tylko kiliszek szampana zamowilam i krewetki, a tu proszę?.
Nie pytam o rady, wysluchajcie mnie tylko, samotna tu jestem?.

Miło Cię poznać Mila

Historia trochę jakbym o sobie czytała, ja też dla niego rzuciłam wszystko i wyjechałam na drugi koniec świata, bez rodziny i przyjaciół. Jedynie, jak dla mnie na plus, to że póki co nie dałam się wrobić w bejbika.

Księżniczki w jakim wieku? Nie mieszkają z Wami na stałe rozumiem? A jak często bywają na salonach?

Współczuję Ci. I współczuję Waszemu dziecku, bo w czym niby on jest gorszy, tylko dlatego, że urodził się kilka lat później? Denerwują mnie tacy goście, bo to znaczy, że nie dorośli i nie zasłużyli, aby mieć nową rodzinę.

Marianna ma dobry pomysł, wakacje. Ja bym poszła dalej - skoro z niego taki dobry ojciec, to zostaw mu też synka pod opieką Niech się integrują, a co

PS: Doczytałam, że księżniczki są nastoletnie. I że on im nosi "kakałko" do łóżek w buteleczkach. Facet ma coś z głową ewidentnie i powinien się leczyć jak na mój gust. Czekam aż macocha się wypowie, bo ona to dopiero nie przebiera w słowach

Dear Ladies,

jak mowilam mam poczucie ze zamowilam kieliszek szampana i zwykle krewetki a rachunek przyszedl za languste z butelke Chablis...

Ja chce placic moje rachunki fair, ma dzieci przenioslam sie, ruszylam moj 40 letni tylek zeby on mogl byc na miejscu, chcial im zostawic dom ok, uwazam ze rodzine trzeba zabezpieczyc skoro ja mial, sprzedaz domu, podzila majatku, przeprowadzka to bylby wielki stres dla dziewczyn, spadek jakosci zycia, zmiana... itd. Rozne wydatki, jasne dzieci rosna, maja potrzeby ok, niech placi, sama z kazdej podrozy nie wracam bez prezentu dla nich. Ale moj dom, jest moja twierdza i tutaj panuja moje zasady, natomiast czuje sie jakbym to ja przyjechala do czyjegos domu, bo w domu kroluja ksiezniczki. Maja aktualnie 17 i 13 lat. Nie ma mowy o zadnej intymnosci czy prywatnosci kiedy sa. Nie ma rowniez rozmowy o tym zeby sie o to postarac. On jest dla nich, mnie najwyzej zapyta czy jestem ok ? Mam prace ktora polega na dosc czestych i dalekich podrozach, bywa ze wracam po kilku dniach niewzykle zmeczona, zestresowana, wszak w takiej sytuacji potrzebujemy kasy, wiec czuje duza presje, marze tylko o tym zeby sie wyspac, rozpakowac, wykapac, obejrzec film, porozmawic z nim, wyjsc na spacer. Czasami mam tylko kilka dni przed nastepnym wyjazdem, czasmi tylko jeden dzien, potrzebuje go, potrzebuje wsparcia, a w domu mam winnego tatusia, i wystepy ksiezniczek, ktory przywozi, odwozi, nadskakuje, karmi.... tzn, zazwyczaj ja gotuje, no ale rozumiecie. On nie konsultuje ze mna planow, tzn informuje mnie nie pyta czy to jets dla mnie ok.... informacja jest typu, jedziemy na konie o 13.... kiedy sa ksiezniczki MY to on i dziewczyny, zawsze myslalam ze My to ja i on...

Kiedy wyjezdzam, on zajmuje sie malym i uczciwie starta sie byc dobrym tata dla niego, przywozi, odwozi do niani itd. Kiedy jestem w domu ja staram sie przejmowac wszytskie obowiazki zwiazane z dzieckiem, rowniez dlatego zeby on odpoczal od malego i zajal sie swoja praca.

Ja go kocham i staram sie rozumiec, mamy tylko jeden sporny temat tj ksiezniczki. Ja staram sie go wspierac, rozumiec wybaczac, ale kiedy sa one, trace partnera, jest tylko ojciec ksiezniczek i tego nie potrafie zaakceptowac...Dziewczyny przyjezdzaja co drugi weekend, problem polega na tym ze jak juz sa, to nie ma mnie w agendzie.

Mam trudna przeszlosc stad wieloletnia psychoterapia, zawsze polegalam na sobie, pierwsze malzenstwo z mamisynkiem, symaptyczny z humorem, ale bez jaj. Ten aktualny, swiadomy, rozwiniety, sexi, ale z bagazem i uwiklany w poczucie winy. Wzielam faceta z bagazem i mam poczucie ze place nie tylko swoje ale i jego rachunki. A wlasciwie on placi swoje rachunki kosztem mojej rodziny. To nie ja zrobilam dwoje dzieci srednio rozwinietej kucharce.... ktora sie roztyla po ciazy i obgryza paznokcie..... 

Zostwailam chora matke, przyjaciol, wolne i swobodne zycie, dom z ogrodem w Polsce, dostal je byly maz, swoej pasje i miejsca. Mam ciezka prace, wynajete mieszkanie i ksiezniczki na glowie  z ich tatusiem pelnym poczucia winy....

Mam tez syna ktory mnie niezwykle uszczesliwia, ale potrzebuje partnera ktory jest dlam mnie, tylko i az tyle zeby tu przetrwac....

dzieki Kochane

Ja myślę, że do niego nie dociera powaga sytuacji. Może myśli, że nic się nie stanie jak raz na dwa tygodnie spędzi weekend z ukochanymi córeczkami, w końcu Was ma na codzień..

A jak Ty byś to widziała? Chciałabyś z nimi, na te konie?.. Ja szczerze mówiąc to wymiksowuję się ze spędzania czasu razem, przynajmniej mam wtedy odpoczynek od tego ciągłego kociokwiku i mogę pobyć sama ze sobą w mojej czasoprzestrzeni.

Nie wiem jak Wy, ale ja to trochę egoistycznie podchodzę do rzeczy i nie interesuje mnie za bardzo, jakim on chce być ojcem w swoim mniemaniu, ale ja potrzebuję dobrego męża. I niech kombinuje, żeby i wilk był syty i owca cała. Ja nie wiem, czemu oni zakładają, że my wszystko zrozumiemy, i że my to możemy zmienić całe życie o 180 stopni, ale u nich to najlepiej, żeby nic się nie zmieniło np. w sprawie kontaktów z dziećmi, ba, żeby nawet było jeszcze lepiej! Bo przecież nowa "mama" o niczym innym nie marzy tylko niunianiu pasierbiątek

Musisz pogadać z nim szczerze i w otwarte karty. Nie wiem, czy długo już jesteście razem i czy i ile takich rozmów już było.. Ja wierzę, że może się udać - tylko obydwie strony muszą chcieć.. A nie że jedna ma się notorycznie dostosowywać..

odnosnie 'wymiksowania' sie z kontaktow, raczej tez tak robie, w Polsce byloby inaczej, latwiej, mam kupe znajomych, moich miejsc, wiec moge milo spedzic czas, tutaj jestem dopiero 1,5 roku, nie mam znajomych, nie mam gdzie pojsc, zeby bylo fajnie i ciekawie, spedzam czas z moim 10 miesiecznym synkiem, nie mam samochodu wiec nie bardzo jest jak zadbac o swoja czasoprzestrzen i z takim maluchem tez ciezko sie gdzies daleko wybrac bez samochodu. Poza tym  w tygodniu mamy malo czasu dla siebie, mnie czesto nie ma. Ja najnormalniej potrzebuje go rowniez w weekend, mieszkam w nie swoim kraju, ciezko pracuje, potrzebuje go. To nie sa dzieci 5 i 8 lat, one maja 13 i 17 lat i nie musi im asystowac przy kazdym kroku, a tak robi.... i to mnie boli, przyjechalam tutaj zeby z nim byc, a nie ogladac jego rozpasane ksiezniczki....

Absolutnie to problem z nim a nie z nimi. Po pierwsze kiedy jest weekend plany obejmuja nas wszystkich, nie tylko dziewczyny i uzgadnia plany ze mna a nie z nimi. Po drugie jest czas kiedy jestesmy tylko sami, np idziemy na krotki sapcer z malym, alebo siedzimy na balkonie w dwojke pijemy kawe albo drinka, a one sa w pokoju i cos sobie robia. Oczekuje ze nawet jesli sa w domu jest czas dla mnie i malego. Normalnie kiedy sa, on mnie nie widzi jest tak skoncentrowalny na swej roli tatusia, budzenie, robienie sniadanka, rozmowy przy sniadanku, potem gonienie do mycia, itd. Porzebuje troche intymnosci, ze po lunchu pojdziemy do sypialni polozyc sie razem na 20 min, zeby sie przytulic, pogadac, wylaczyc z tego ciaglego paplania ksiezniczek, oczkuje ze o mnie zadba, ale on jest tak skoncentrowany na swojej roli ze takie mu do glowy nie przyjda, a jesli ja prosze to jest zdziwiony albo sie spieszy....

No właśnie, gdzie Macocha, też zaczynam się niepokoić Może gdzieś wyjechała po prostu

Wyjazd dobra sprawa, tylko czy oby pomoże? Może być, że po powrocie nadal będzie to samo...

Wiesz co Mila, generalnie mam podobnie, bo mój widzi swoje dzieci 3-4 razy w roku i jak ja jestem z nim, to nagle przechodzę na tryb niewidzialny. Na początku to zupełnie sfixował, bo tak jak na codzień rzadko nazywa mnie po imieniu, tylko różne "kochania", "skarby", itp. tak przy nich ZERO pieszczotliwych nazw, już nie mówiąc o wzięciu za rękę czy przytulenie. Żeby było śmieszniej, wszystkie te pieszczotliwe nazwy przerzucił na dzieci, a do mnie po imieniu dawał
Ja byłam w szoku powiem szczerze i wprost go spytałam o co mu chodzi?? A on, że co w takiej sytuacji dzieci poczują.... Nosz qrwa, powiedziałam mu, że to ciekawe czemu nie pomyśli, co JA w takiej sytuacji poczuję. Ja nieważna tylko dlatego, że nie jestem jego dzieckiem a żoną? Dobre sobie. Od tamtej pory trochę przemyślał chyba, bo widzę poprawę. Ale nie ma lekko, wszystko trzeba sobie wywalczyć, oni zupełnie patrzą na to wszystko z innej strony. Ja na szczęście mam chłopa myślącego - może od razu racji mi nie przyzna, ale przynajmniej przemyśli i później się zreflektuje.
Takich akcji było więcej i ja się zbuntowałam w pewnym momencie i powiedziałam, że w takim razie takie wyjazdy to ja mam w dupie. I jak to ma tak cały czas wyglądać, to niech jeździ sam. I jeździ, bo też póki co za wiele złego w swoim zachowaniu nie widzi. Chociaż chyba i to, że dzieci dorastają powoli też ma jakieś znaczenie, bo tym razem jak byłam kilka dni to było całkiem znośnie.

Kochane Ladies,

ja proponuje konkurs na najwieksze szalenstwa naszych oddanych tatusiow: ja mam trzy zgloszenia:

1 noszenie kakao w butelkach niemowlecych swoim nastoletnim ksiezniczkom do lozek
2 kiedys pojechal o 12 w poludnie w sobote odebrac 17 letnia coreczke z imprezy, na pytatnie dlaczego ta nie wroci tramwajem odpowiedzial ze ona sie boi jechac tramwajem....
3 bylam w 8 miesiacu ciazy byl straszny upal moj maly byl wielki i nie moglam oddychac, bo strasznie mi uciskal przepone, bymismy z ksiezniczkami na imprezie, dzien wczesniej prosilam zbysmy wczesniej wrocili, bo ja sie bardzo kiepsko czuje no i nie chce jeczec nikomu na imprezie, oczywiscie nic z tego, dziewczynki po imprezie z nami w basenie zaczely sie stroc na nastepna wieczorna, kiedy weszlam do lazienki zeby zobaczyc jaki etap suszenia i przygotowania (oczywiscie zapukalam wczesniej) zobaczylam jak moj Ukochany suszy na lokowce wlosy swojej 16 letniej wtedy starszej ksiezniczce szykujac ja na impreze....

czekam na zgloszenia...

M

Hej znalazłam was a myślałam ze jestem sama z takimi problemami może w innej sytuacji ale ...kurcze nie jestem sama sama jestem 2x ex aktualnie w 3 związku dwoje dzieci z poprzednich związków tak się potoczyło mój partner ma syna 12 lat i śmiało mogę nadać mu ksywe księżniczki mili razem jesteśmy już 8 lat ale od jakiegoś czasu to jest koszmar partner od pól roku pracuje w delegacji przyjeżdża na weekendy zawsze syn jest pierwszy odbierany i przywożone do naszego ( to jest mojego ) mieszkania -i tu życie zamienia się w koszmar ogólnie jest nam razem cudownie i bardzo dobrze poza tym jednym (jednym z 2) tematów .... ostatnio mam wrażenie ze jak jest z dzieckiem swoim to mu się klepki przełamuja

Za dużo chcialabm naraz opisać ale nie mam tak lekkiego pióra jak Miła czytałam twoje wypowiedzi i mimo ze to smutne poprawiły mi mój nastrój to nie tylko u mnie taka tekasanska masakra czasami mam wrażenie ze jestem w matrix i zaraz się przyłącze

Ja bym tak zrobila i wiem, ż eona by jadła aż by się porzygała i pochorowała. Ale tak zrobic nie możemy bo był by to pretekst do kolejnych szantaży ex i as w jej rekawie przy wewntualnej sprawie. Mimo, że mamusia sama wciska w nia słodycze i chipsy ale u siebie tego nie widzi oczuywiście

A u nas chyba nie ma takich ekstremalnych wyczynów mojego męża   przynajmniej sobie nie przypominam na tą chwile.

Hej Metaksa:-) Macocha byczy sie w Maroko wiec jak wroce to nadrobie zaleglosci z czytaniem.I o ile pierwsza historia mnie poruszyla o tyle im dluzej czytam tym mniej mi zal ale o tym jak wroce:-)pozdrawiam was kochane

Tak sobie mysle Kochane.... wyjatkowo w tym tygodniu nie podrozuje i pracuje w domu, ale trudno cos mi sie skupic na pracy.....

no i otoz, czytalam niedawno biografie Daniela Passenta, znacie go na pewno od 50 lat felietonista Polityki, ojciec Agaty Passent, ktora to core posiada z niejaka Agnieszka Osiecka, a ze ta kochliwa byla, zostawila go wraz z corka, ten oto opuszczony nieborak zwiazal sie szybko z nastepna partnerka ktora byla i jest posiadaczka syna, wtedy ich dzieci byly  w podobnym wieku ok 7-8 lat....

no i otoz ten rzeczony Passent zostal ojczymem tego chlopca, wychowywali wiec dwojke dzieci z roznych zwiazkow, i do czego zmierzam, otoz Passent w sposob dosc prosty i zwiezly ale niezwykle trafny co mowi....

mowi otoz, ze jak sie ma swoje i nieswoje dzieci, to jak jest dyskusja to 'Hormony rozmawiaja z argumentami'

My macochy kierujemy sie logoika i argumentami, tatusiowie sa kierowani hormonami.... to biologia, jego geny (slynna ksiazka 'Samolubny gen'), jego krew z krwi.

My widzimy zanudzajaca nastolatke ktora nie potrafi przez 5 minut nic nie mowic, on widzi kochane coreczke ktora z entuzjazmem dzieli sie wrazeniami, wy widzimy rozkapryszone zachcianki, on naturalne potrzeby swoich pociech....

No i pytanie, jakim jezykiem rozmawiac ? Gdy rozmawiaja argumenty contra hormony ?

nie wiem.....

M