Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

jestem ogłupiona i pogubiona w sytuacji. A od kilku lat było w miarę stabilnie; ja obrabiałam logistykę (pranie, jedzenie, sprzątanie itd), M zajmował się dziećmi (kiedy jego córki były u nas), nasz syn uwielbia swoje przyrodnie siostry, one jego też... Emocjonalnie wycofałam się zachowując absolutnie poprawne, życzliwe relacje względem pasierbic, natomiast nie wchodząc w budowanie relacji "związku", ot traktowałam je jak bratanice - to nie są sierotki, które oczekują ode mnie matkowania. To pragmatyczne podejście zbudowałam ubogacona o niezbyt pozytywne doświadczenia z nimi z przeszłości - uznałam, że wikłanie się w głębszą relację zażyłości nie służy przede wszystkim mi i nie chcę tego...

nie wiem czy piszę zrozumiale, ale mam nadzieję, że macochy rozumiecie o co mi chodzi ....

okres kruchej stabilizacji zniknął jak bańka mydlana z momentem, kiedy zaryczana MM zadzwoniła do ojca, że chce do niego jechać. Akurat byliśmy na wycieczce rowerowej poza miastem, więc po wyjaśnieniu z pasierbicą, że mama się zgadza aby z nami spędziła niedzielę, pojechaliśmy po nią. Kiedy byliśmy pod drzwiami domu i bezskutecznie próbowaliśmy się dodzwonić do MM, w domu Pani Matki trwała w najlepsze awantura. Co się tam działo? Przez moment Pani Matka, która zabrała MM telefon, musiała nieświadomie odebrać telefon od M - słyszeliśmy w słuchawce piski, wrzaski i inne niezidentyfikowane hałasy. Czekaliśmy... aż po około 15 minutach zapłakana MM wyskoczyła z krzaków; okazało się że uciekła przez okno na tarasie i przez ogrodzenie ogródka uciekła z domu ... matka zamknęła drzwi i nie chciała jej wypuścić. Co się działo w domu...? Zacytuję naszych prawników "czy pan mecenas wie, że matka biła MM pięścią po głowie?", "a czy pani mecenas wie, że MM ciągnęła potem matkę za włosy?" .... 40 letnia matka z 13 letnią córką się szarpały.
Jestem w stanie pojąć, że komuś puściły nerwy, że doszło do sytuacji, która mieć miejsce nie powinna, ale później to dopiero zaczęła się jazda. Nie jestem w stanie spisać wszystkich zdarzeń, każdego dnia czuję się jak w domu wariatów ...

CDN

Pani Matka sprawia, że mam poczucie obcowania z innym wymiarem

- kobieta jest święcie przekonana, i tak też opowiada wszem i wobec, że my przetrzymujemy MM siłą. Łącznie z tym, że naszej prawniczce miała czelność powiedzieć "M uprowadził dziecko"...???!!!! W czasie rozmowy z młodszą pasierbicą padło z jej ust "Dlaczego nie pozwalasz MM wrócić do mamy!!!"

- ona, która termin "dobro dziecka" odmieniała przez wszelkie możliwe formy i w każdej okoliczności, miała w d..., że dostajemy prawie "gołe" dziecko. Ponieważ kontakt z Panią Matką mnie mierzi, wolałam żebyśmy sfinansowali zakupy wszystkich niezbędnych akcesoriów dla MM (z majtkami, stanikami, kurtką, spodniami, bluzami, butami  itd włącznie) - wiem co by padło "jak chcesz się opiekować dzieckiem, to sobie kup co jej potrzebne, ona ma ubrania u siebie w domu"

- przez pierwszy tydzień, zamiast załagodzić sytuację, pokajać się, przeprosić dziecko, Pani Matka dolewała oliwy do ognia i dodatkowo napastowała MM. Zabrała jej komórkę, kiedy MM wychodziła z domu nie mogła zabrać aparatu, bo matka położyła go na wysokiej szafie. Po tygodniu , jak zorientowała się, że przez to nie ma bezpośredniego kontaktu z MM, przez siostrę oddała jej komórkę. W międzyczasie musząc ogarniać logistykę (szkoła MM jest około 10 km od miejsca, gdzie mieszkamy), M dał córce swój stary telefon ze starym numerem. Matka kategorycznie żądała, aby MM korzystała ze "starego" numeru zapytana dlaczego stwierdziła, że "tata napewno założył podsłuch na tym telefonie" (wtf!!!!!). A na pytanie dziecka "a dlaczego mi zabrałaś komórkę, nie chcę z niej już więcej korzystać" matka odpowiedziała "bo chciałam Ci zamienić z telefonu na kartę na abonament".... wybaczcie, ale 13-latka nie jest tak głupia, aby łykać takie bajki

- dziecko ma TOTALNE zaległości. Kartę pracy, którą powinna zrobić samodzielnie w pół godziny, robię z nią w 2 godziny. Na koniec ona płacze z bezsilności, ale jak inaczej jej pomóc, jak ona nie potrafi czytać ze zrozumieniem i nie rozumie tekstów, które czyta. Nie dajemy rady odrabiać bieżących zadań i nadrabiać zaległości, a okazuje się, że Pani Matka zapisała ją na: angielski z native speakerem (dziecku które czasownik to be w czasie teraźniejszym nie potrafi odmienić), taniec, teatr i basen........

MM po 2 godzinach nauki, jest tak zmęczona, że odpływa i praca z nią nie ma sensu. Sądzę że to brak predyspozycji do długiej koncentracji, ale q-źwa ona tego nie ma od 4 tygodni, tylko od 4 lat. Zamiast dać jej warunki do nauki, to Pani Matka ją zapisywała na 9 zajęć dodatkowych. Nie pojmuję doprawdy, jak można być tak ograniczonym, żeby tego nie widzieć. Posłała obie córki o rok wcześniej do szkoły, przy czym jedna urodziła się 21 września, druga 21 grudnia. To są dzieci z koncówki roku, ja też rozumiem, ze one mogą nie być gotowe ogarnąć pewnych zagadnień intelektualnie, ze względu na wiek.... ale ludzie ..... skoro podejmuję taką decyzję, to chyba liczę się, że trzeba będzie dziecku pomóc "wyrownać" pracą różnice wynikające z wieku.....

cdn

mamy problem z młodszą pasierbicą, którą ja nazywam "uszy  i oczy Pani matki". To dziecko, które jest bardzo emocjonalnie do matki przywiązane. To przywiązanie to efekt swoistego lęku, który wytworzył się w niej najprawdopodobniej dzięki zasłyszanym opowieściom na temat ojca ....

tu dygresja ....
wyprawialiśmy urodziny MM w trakcie których pojawił się po odbiór dziecka, pewien Pan. Ten Pan to mąż kobiety z którą aktualnie przyjaźni się Pani Matka, który twierdzi że do rozpadu jego małżeństwa przyczyniła się właśnie Pani Matka. Miał ogromną ochotę pogadać z M i sprzedał mu kilka newsów typu "Twoja była żona mówi, że rozwiedliście się, bo nie chciałeś sprzątać w domu"

jeżeli dziecko słyszało w domu teksty typu "wasz ojciec zostawił was kiedy byłyście małe" a potem w ramach uzupełnienia info, że ojciec odszedł bo nie chciał sprzątać w domu, to wybaczcie, ale ja się nie dziwię, że A nienawidzi ojca, przecież je zdradził i zostawił, bo nie chciał sprzątać w domu ......

A jest totalnie wygłupiona, bo MM nie chce wracać do domu, a przecież .... to nie MM nie chce wracać do domu, tylko ten podły, zły ojciec ją zmanipulował, ją gwałtem przytrzymuje itd... Przyszła do nas w weekend i zachowywała się jak zdezorientowane zwierzątko...

Volver
jestem w pracy i nie mogę pisać, ale napisałaś o A coś, z czym nie sposób się nie zgodzić. Nie jestem psychologiem, tylko ekonomistą, więc nie mam niekiedy głębszego poglądu na sprawę. "Bezpieczna więź" - to istotnie podstawa relacji między A a matką. Muszę jeszcze o tym pomyśleć .....

ponieważ nie ma szans na łatwe i szybkie rozwiązanie, a ja już nie mam siły męczyć moich przyjaciółek opowiadaniami z domu, a tutaj mogę dać wyraz frustracjom .... zatem ..... do usłyszenia wkrótce....

NowaAnnna, na pewno w trakcie rozwodu?
aż nie chce mi się wierzyć, że 30 letnia kobieta ma fochy o kobietę ktorą ojciec poznał PO rozstaniu z matką...

Anna nie bardzo wiem, co można Tobie napisać w takiej sytuacji... Nie chcę być niemiła, ale z postawy Twojego partnera jednoznacznie wynika, że nie jesteś ważną osobą w jego życiu. W mojej ocenie tracisz czas trwając w tej relacji.  Ponadto z opisanych zachowań jego dzieci jednoznacznie wynika, że są na bakier z podstawową etykietą. Dorośli ludzie, a brak im ogłady i kultury bycia. Straszne. A już wprost przerażający jest fakt, że ojciec tych dzieci takie zachowanie toleruje w swoim towarzystwie. Nikt kochać Cię nie musi, ale elementarne zasady kultury obowiązują każdego.

Bardzo dziękuję za odpowiedzi. Straciłam jakiś wewnętrzny ster i niespecjalnie wiem, co jest normalne w takich sytuacjach, a co nie jest. Słowa z zewnątrz mnie znów prostują. Tak jak część z Was wysłuchuję od partnera, że go nie rozumiem, bo to nie moje dzieci. Że skoro w ogóle nie mam dzieci, to brakuje mi empatii. Albo że  jestem egoistką przewrażliwioną na swoim punkcie.
Bardzo mi zależy, żeby niczego nie schrzanić w tej relacji. Mam 48 lat. Na tyle rzeczy już za późno... Poszłam na terpię, ale nie wiem czy po tych kilku spotkaniach dam radę jeszcze się z panią psycholog rozmawiać. Usłyszałam od niej, że on ma prawo jeździć do domu byłej żony, bo to też jego dom. Ma prawo odwiedzać tam swoje dzieci. I że to ja mam problem z zazdrością. No to jeszcze bardziej się załamałam, bo zrozumiałam, że sama niszczę swój związek. Wtedy trafiłam na to forum i Wasze wpisy mnie uratowały. Wiem, że można inaczej poukładać relacje, nie dawać powodów do zazdrości.
Pozdrawiam serdecznie!

to miał być pierwszy "spokojny" weekend bez starszej pasierbicy...

w sobotę mieliśmy małą inwazję znajomych z trójką dzieciaków, więc na koniec dnia padałam. M był całą sobotę i całą niedzielę nerwowy, czy coś przypadkiem nie dzieje się jego kochanej córuni u matki, czy matka nią nie manipuluje i co się dzieje .... mówił mi, że MM się dziwnie zachowuje, dziwnie mówi, ze coś jest nie tak ............

nie będę Was trzymać "w niepewności". MM wróciła do nas, ale M już wtedy był pewien, że go kłamie. Jak z nut kłamała, że w sobotę poszli do optyka, ale nie wybrali okularów, bo były przebrane i w poniedziałek mają dostawę towaru (M zdziwił się, kiedy one u tego optyka były, bo wg jego wiedzy był otwarty tylko do godziny 14.00, a one jakby były u niego w sobotę późniejszym popołudniem....), ale w momencie kiedy w niedzielę spóźniały się do domu i MM powiedziała, że się spóźniły, bo robiły jeszcze zakupy w Biedronce - M miał już pewność że coś kręcą.... jest niedziela nie-handlowa...Biedronki są zamknięte ...

Pasierbica brnęła w jakieś kłamstwa, aż M sprawdził w komórce i okazało się, że spędziły weekend (tj. czase od soboty do niedzieli) w Krakowie. Dodam, że my mieszkamy w Poznaniu i eskapada do Krakowa od soboty rano do niedzieli wieczorem, to jest wariactwo. Gdyby powiedziała - byłyśmy w Krakowie, to ok ... były w Krakowie, ale ......... ona ojca kłamała w żywe oczy.... Kiedy ten pytał, dlaczego kłamie, powiedziała "Mama kazała mi tak powiedzieć". Mówię M na to - proszę napisać do Pani-Matki i zapytać, dlaczego kazała MM kłamać. Wtedy MM w bek, że mama jej nie kazała kłamać......... Dziewczyny ........ matriks.......

Jestem zdezorientowana, mój M jest trup. On jest emocjonalny bardzo i widziałam, jaki to dla niego cios, że jego ukochana córunia go łże z ogromnym wdziękiem, ale niestety jeszcze jest na to za mało cwana. Kupiłam sobie mały notatniczek i piszę w nim wszystkie akcje, kłamstwa, manipulacje, półprawdy, niedomówienia, które przywołuję z pamięci i oczywiście te wszystkie bieżące też. Tak jak napisała Volver - to nie jest patologia, ale poważna dysfunkcja, którą zamierzam powołana jako świadek wypunktować przed sądem. BO MAM TEGO SERDECZNIE DOŚĆ

Pani Matka łże, mataczy, manipuluje, kombinuje.... od kiedy MM jest u nas, bardzo się poprawiła z nauką. Dbamy o odpowiednią higienę życia, nauki - ma czas na przygotowanie się do lekcji, przychodzą korepetytorzy, którzy ogarniają bieżący program i zaległości. Teoria Pani-Matki "u ojca uczysz się, bo się go boisz" .................................................

prawie codziennie jeżdżę na rowerze. Mam do pracy ca 10 km i to jest mój czas, żeby sobie wszystko układać w głowie i "pobyć ze sobą". Dzisiaj jechałam do pracy jak w malignie i mogłabym jechać jeszcze 5 razy dalej i chyba bym nic mądrego nie wymyśliła, bo czuję się, jakbym była w domu wariatów. Modlę się, aby w sądzie dali mi dość czasu, żeby opowiedzieć o tym co się dzieje.... a dalej - niech już biegli psycholodzy, pedagodzy i sąd decyduje co ma być....

po rozmowie M z MM okazało się, że pasierbica kłamała ojca w samochodzie, kiedy obok niej siedziała matka, babka i siostra - pokazuje to chociażby skalę zakłamania i manipulacji i... przyzwolenia na to.

MM kłamała, bo bała się jego niezadowolenia, że nie będzie się przez weekend uczyła. Tłumaczyliśmy jej, że dla nas większe znaczenie ma to, że ma być z nami szczera - była na weekend z mamą i to ewentualnie "wina" mamy, że wiedząc jakie ma zaległości i zdania, nie pozwoliła jej wygospodarować odpowiedniego czasu na naukę.

niestety nie mogę powiedzieć więcej.... wczoraj MM była u psychologa w fundacji współpracującej z MOPR. Psycholog bardzo zdawkowo (zasłaniając się tajemnicą zawodową) potwierdziła, że miały miejsce akty przemocy ... M zapytał "psychicznej", pani psycholog odpowiedziała, że nie tylko. Niestety ja też nie mogę nic więcej powiedzieć teraz, bo boję się, że np może być tu, na forum, Pani Matka.

Pani psycholog zapytana, co mamy zrobić z tym casusem weekendowym. Powiedziała, że nie mamy ją karać, bo MM jest tak wygłupiona i rozbita emocjonalnie, że teraz to nie jest potrzebne. Trochę mnie to uspokoiło, bo nie ukrywam, że kłamstwo MM mnie dotknęło.

No i teraz wisienka na torcie. M mi o tym opowiadał, ale mi się to nie mieściło w głowie ... mówił, że w czasie jego pożycia małżeńskiego, Pani Matka groziła mu też nożem (poza tym, że latała za nim po domu z gorącą patelnią, ale to wywoływało u mnie atak śmiechu.... jakoś nie potrafiłam nad tym zapanować, bo wyobrażałam sobie scenę jak z marnego wodewilu). Pytałam - jak Ci groziła nożem? On - że przyłożyła mu nóż do szyji. Wiem jak to brzmi i szczerze mówiac, ja to odrzucałam. Nie byłam zdolna do tego, żeby coś takiego sobie wyobrazić. Naprawdę to jednak myślę o tym, czy kobieta, która potrafiła mężowi przyłożyć nóż do szyi, nie byłaby zdolna do przemocy względem dojrzewającej córki?

Staram się ograniczać emocje, ale od miesiąca tj. od kiedy MM jest u nas w domu, Pani Matka jest codziennie obecna w naszym życiu. MM w domu mi nie przeszkadza, logistykę ogarnęliśmy, mój synek zachwycony obecnością siostry w domu. Wraca z przedszkola i jego pierwsze pytanie brzmi "MM jest w domu?" i leci się do niej przytulić. Myślę, że dla MM taka bezinteresowna i ekspresyjna miłość ze strony trzylatka, jest ważna. Ja też patrzę inaczej na pewne zdarzenia; kiedyś synek miał atak histerii, co generalnie zdarzyło się do tej pory tylko kilka razy- siedział w wannie i krzyczał"Mama dlaczego jesteś dla mnie niedobra" (a byłam niedobra, bo nie pozwoliłam mu dalej się bawić, ale o 21.00 miał iść już spać), i nagle MM zaczęła się drzeć jak wariatka - co wy mu robicie, dlaczego go bijecie, dlaczego on tak płacze? szczerze mówiąc, to mówię do M  - idź zobacz co MM odbiło i wyjaśnij jej, że J ma atak histerii. Myślę, że ona chciała "bronić" brata, bo jej się wydawało, że ja go biję i dlatego tak gwałtownie zareagowała. Może chciała go bronić przed przemocą, której sama doświadczyła ....

Tak. Jak najbardziej byłaby zdolna.
Skłonność do przemocy i totalne rozchwianie emocjonalne nie jest wybiórcze.
Jednak jest pytanie - dlaczego mąż i ojciec, który wiedział o tych cechach swojej żony - zdecydował się zostawić jej obie swoje córki? Dlaczego nie sygnalizował choćby problemu przemocowej, niezrównoważonej matki do odpowiednich instytucji?
Aż skóra cierpnie na myśl o tym, czego mogły od niej doświadczyć dziewczynki

"Strasznie" się zaangażowałaś w zwalczanie matki. Nic dobrego z tego dla ciebie nie wyniknie:(
Sprawa majtek może i komiczna, ale to tylko kurdę majtki- co z tego, że niemodne.
Jeśli chodzi o wyjazd do Krakowa to przecież, w czasie swojego weekendu, rodzic ma prawo podejmować samodzielne decyzje.
Dziecko nie jest zdyscyplinowane, ma kłopoty z nauką- ok, obydwoje rodzice muszą działać- a nie spychać na siebie winę.

Dzieci skłóconych rodziców szybko uczą się manipulacji, u taty winna jest mama, u mamy tata.

Teraz twoje życie, chce ci się prowadzić wojnę podjazdową z obcą kobietą?
To twój facet musi sam zająć się relacjami swoimi z córką i z ex.
Ty zawsze oberwiesz rykoszetem.

W ogóle jak pisałaś, że taki był zdenerwowany weekendem córki z mamą to wydało mi się to dziwne. Was napędza myśl o złej exi.
Nie atakuję cię, chodzi tylko abyś wróciła na ziemię, do swojego życia, marzeń, planów.

Odsuń się trochę od tego emocjonalnie:)

Pani Matka jaka jest każdy widzi. Niestety musisz przyjąć do wiadomości fakt, że ona inna nie będzie. To jest constans. Wszystko co możesz, to spróbować zmodyfikować pozostałe zmienne, w tym własne podejście do niej. Generalnie dla clou problemu nie ma przecież znaczenia ile osób Tobie przytaknie, że macie "szurniętą" byłą. W sądzie też jej oleju do głowy nie wleją...

Nie chce być okrutna, ale moim zdaniem spokoju we własnym domu szybko nie zaznasz. Gdy pasierbica z Wami zamieszka, też nie będzie lżej. Może jakiejś części problemów się pozbędziesz, ale na próżnię nie licz... pojawią się nowe - inne. Myślę, że dopiero wtedy dostrzeżesz jak bardzo różnisz się ze swoim mężem w kwestiach dotyczących wychowania dzieci. Przewiduje sporo tarć na tym polu. Na Twoim miejscu nie łudziłabym się również, że pasierbica przy Waszej pomocy odkryje w sobie moc i wielki pęd do wiedzy Mam wrażenie, że pewnych zaniedbań nie da się  nadrobić... chyba, że ktoś ma wrodzoną potrzebę zdobywania wiedzy. Oczywiście bardzo mnie ucieszy informacja, że moje przewidywania w tym względzie się nie potwierdziły.

Z wielką przyjemnością czytam fragmenty w których opisujesz  miłość dziewczynek do brata, w dodatku z wzajemnością Naprawdę jest  się z czego cieszyć, bo o taki stan uczuć w patchworkowych rodzinach dość trudno.

Sosenek, Volver bardzo dziękuję za Wasze słowa. Tak, poznałam mojego najdroższego gdy już był w trakcie rozwodu. Może jednak jego rodzina uważa inaczej. Z tego, co wiem raczej o tym nie rozmawiają. Nie odzywałam się ostatnio, bo wszystko się pozmieniało. Rozstaliśmy się. Nie wytrzymałam tego, że on pojechał z byłą żoną na pogrzeb teściowej (również byłej). Może bym tak nie protestowała, ale pojechał na drugi koniec kraju, do jej rodziny która nic nie wie o rozwodzie! Nie mogłam się pogodzić z tym. Dla mnie to teatr, jakaś gra. Prosiłam, żeby chociaż nie wiózł byłej. Przecież dzieci dorosłe, niech wiozą matkę. Żeby jechał sam. Cóż, uparł się.
Teraz płacze, tęskni, mówi że już dość tej kary i chce wracać. Przekonuje mnie, że przesadzam. A ja się czuję jak ukrywana kochanka. Jak "ta druga"... Źle się z tym wszystkim czuję.
Pozdrawiam serdecznie.

Volver, czytam co do mnie piszesz, czytałam co pisałaś do innych dziewczyn i jestem pod wrażeniem. Zawsze piszesz tak mądrze, trafiasz w sedno problemu.
Co do mojej sytuacji, ona ukrywa bo się nie pogodziła z tym faktem. Może uznaje to za rodzaj porażki, wstydu. A on? Ciągle powtarza, że nic do niej nie czuje. Że to tylko dla dzieci. Ja jakoś nie mogę pojąć, czy dobro dzieci to odgrywanie teatru przed rodziną? Przecież dzieci wiedzą o rozwodzie, znają mnie, a najmłodsza córka spędzała wakacje u moich sióstr.
Teraz wiem, że wszystko co mi podpowiadała intuicja na pierwszym etapie znajomości było słuszne. Za każdym razem, gdy jakaś dziewczyna pisze że właśnie poznała takiego pana, mam ochotę pisać: uciekaj!!! Teraz tzw. praca nad związkiem wydaje mi się stratą czasu i dobrym hasłem dla chciwych psychologów. Ale może to moja trauma, a inne kobiety osiągają poprawę swojej sytuacji? Sama w gronie bliskich mi osób mam takie przypadki. Moje koleżanki skutecznie szukały z partnerami kompromisów. I udało się. Niestety, mój najdroższy jest oporny na kompromisy, albo nie jestem dla niego tak ważna.
Tak, czy owak, Volver, dziękuję!

Osobiście nie mam nic przeciwko pracy nad związkiem pod warunkiem, że ów związek posiada jakiś potencjał. Jeżeli do tego obie strony mają ochotę na drobne "nagięcie się " dla potrzeb satysfakcjonującej dla obu stron relacji, to warto próbować. Niestety mam pewne podejrzenia, że praca nad Waszym związkiem wyglądałaby tak, że stroną pracującą byłabyś jedynie Ty. Dla mnie to żaden kompromis. Zresztą i kompromis ma swoje granice... sądzę, że określa je nasza osobista wizja szczęśliwego związku. Myślisz, że gdybyś oślepła na jedno oko to Wasz związek miałby rację bytu ? Jesteś pewna, że po ustępstwie w jednej sferze Waszego życia, nie pojawiłyby się oczekiwania na ustępstwa w innych obszarach ? Trzy osoby w związku, to jednak dla większości tłok... choć są tacy, co razem nawet mieszkają. Co Ty na to ? Myślę, że jemu ta wizja mogłaby się spodobać

Dzieci - cudowne słowo wytrych. Dobrem dzieci wiele osób tłumaczy wszystko... w tym sporo swoich świńskich postępków. Dyskutować z dobrem dzieci nawet nie próbuj, bo partner bardzo szybko przyklei Ci łatkę wrednej i nieczułej baby. W mojej ocenie facet zasłaniający się "dobrem" 30-sto letnich dzieci ma poważne problemy natury emocjonalnej.  Nie sądzę, żeby z kimś jego pokroju było Ci po drodze. Jeżeli już to raczej na chwilę. Jesteś samodzielną kobietą, która do tej pory całkiem nieźle radziła sobie bez faceta, to i teraz dasz sobie radę. Mam nadzieję, że za jakiś czas poznasz kogoś sensownego. Jeżeli tyko nie będziesz sobie wmawiała, że nie masz szczęścia do facetów, to szczęśliwe zakończenie może nastąpić całkiem szybko. Szczerze tego Tobie życzę.
Dziękuje za miłe słowa pod moim adresem. Wprawdzie ciut na wyrost, ale... i tak miło

Hannach, byłam w podobnej sytuacji do Ciebie, z moim już Ex-partnerem przygarnęliśmy, zaniedbanego przez zła matkę syna mojego Ex. Chłopak był młodszy to miał 8 lat, czyli lepszy wiek do nadrobienia i ułożenia dziecka w nowej rodzinie.
Dużo pracy włożyliśmy w tego chłopca i co się okazało... ze to nie wina matki dziecka, tylko ze dziecko okazało się problematyczne, w toku nauki wyszło ze ma dysleksje, prawdopodobnie zespół Aspergera a to rzeczy których na pierwszy rzut oka nie widać
Wydaje mi się ze Twoja pasierbica tez ma jakieś większe problemy, bo wybacz ale dziewczyna w 8 klasie jak inne osoby zwracają jej uwagę, ze śmierdzi to się zainteresuje tematem, przecież chyba zauważy ze koszulka po wf-ie śmierdzi, zauważy ze inne dziewczyny zmieniają ja codziennie
Dziecko w 4-5 klasie matka może nadzorować ale u mojej 14-15 letniej córki oczekiwałabym tego ze sama ogarnie temat
Nawet jak matka brudasa i nie nauczyła córki to w tym wieku już samemu się ogarnia temat
Sama mam córkę 6 letnia i widzę jak już takie małe dziewczynki zwracają uwagę na stroje, moja 6 letnia córka nie pokazałaby się na w-f w brzydkich gaciach, zrobiłaby awanturę i musiałabym jej kupić coś modnego, przecież gacie w sieciówkach nie są drogie, a tej dziewczynki to nie przeszkadza..
Albo ma problem albo jest urodzona syfiara, a z tym nic nie zrobisz bo ile będziesz się męczyć z ta już prawie kobieta..
U mnie historia skończyła się mało fajnie, syn mojego ex-a widząc jaka fajna rodzine tworzymy i słuchając zapewnień ojca, ze to wszystko wina jego matki z chęcią się do nas sprowadził

Tylko, ze ile można nadrabiać  zaległości... my w końcu z biegiem czasu oczekiwaliśmy, ze młody sam ruszy, a im bardziej na to liczyliśmy i im bardziej oczekiwaliśmy jego samodzielności to tym mniej się jemu u nas podobało
Jak jechał u nas na poczuciu krzywdy, jaki to on biedny i skrzywdzony, jak trzeba jemu pomagać, bo tak cieżko miał w tym życiu....to było dobrze ale jak się powoli sytuacja unormowała i zaczął być traktowany jak normalny członek rodziny to już mu się nie podobało
Wyprowadził się z powrotem do matki, gdzie nikt go nie kontrolował i gdzie miał łatwiej

U Ciebie tez to widzę, jaka ta dziewczyna biedna, jaka pokrzywdzona... wybacz ale albo jest po prostu mało zdolna, ze nie ogarnia tematu szkoły i z tym się nic nie da zrobić, a ambitny tatuś może nie ogarniać ze jego córeczka jest po prostu głupia ( u mnie tak było, obydwoje rodziców na wysokich stanowiskach) albo jest leniwa i wtedy tez nic nie zrobicie no ile można kogoś zmuszać do nauki i z nim siedzieć...
Normalne dziecko radzi sobie w szkole, może ma te 3 ale siebie radzi

Wiec albo skończy się tak jak u mnie, ze po pewnym momencie na rozruch zaczniecie od niej oczekiwać pewnych wyników i samodzielności i wtedy przestanie być fajnie u taty
albo zawsze będzie traktowania przez ojca jak przysłowiowa święta krowa i będzie jechała na współczuciu, wszystko będzie usprawiedliwiane przez jej ciężkie przeżycia z matka, ciężkie dzieciństwo, a wtedy Ty się wykończysz bo będziesz widziała te manipulacje a faceci maja tendencje do takiego traktowania szczególnie córek

Widzę, ze Ty jesteś bardzo wkręcona w ta sytuacje, ale to nie jest już dziecko, to nastolatka która widać bardzo dobrze sobie radzi w świecie, umie kłamać, manipulować, zmyślać
A czy ojciec tej dziewczyny siedzi z nią przy lekcjach tyle co Ty? Zajmuje się w takim stopniu jak Ty? Przecież to jego córka a nie Twoja
Ja żałuje lat spędzonych z moim pasierbem, tyle co ja się go nauczyłam, kontrolowałam mycia, prac domowych, lekarzy, nerwów związanych z cała sytuacja i jego matka
Nie warto, ja za bardzo się wypalałam, odeszłam, sama wychowuje swoje dziecko, zdrowe i normalne dziecko, i wiem ze żyje i poświęcam czas na swoje dziecko a nie zaniedbuje je kosztem innego, moje dziecko uspokoiło się od kiedy nie ma tej nerwowe atmosfery związanej z tym całym tematem

Rozalia, ja bym na Twoim miejscu odpuściła tę relację. Niestety, bo wiem ze to trudne i bedzie bolało.  Ale jestes mloda, naprawdę mozesz zbudować sobie zycie z kimś od podstaw, wspolnie, będąc na tym samym etapie. Bez tak emocjonalnego bagazu jaki sobie zafundujesz.

Uwierz takich sytuacji bedą miliony... choc byc może bywają takie związki i patchworki , w ktorych wszystko sie układa. W ktorych kazda ze stron szanuje sie wzajemnie i planuje wszystko w zgodzie, razem akceptując kazdego członka tej układanki..kazdego... Bo tylko w takim przypadku byloby mozliwe pozbycie sie dokladnie takich uczuc jakie w tej sekundzie Tobą targają.
Albo zatracisz gdzies w tym wszystkim siebie albo w koncu gdzies te emocje wybuchną ale wtedy moze byc juz późno.
Ja mam malutkie dziecko, moj partner ma dwoje z porzedniego zwiazku...i wierz mi teraz jest duzo trudniej...i to o czym mapisalas - czyli te ustalenia wygladaja wciaz tak jak te u Ciebie dotyczace Świąt..u nas nawet nie ma pytan tego rodzaju .
Jesli bardzo go kochasz i wierzysz ze moze sie Wam udac to rozmawiaj, mów o wszystkim. Choc ja sama na Twoim miejscu uciekałabym jak najszybciej.

Przyznam Ci, ze akurat w naszym przypadku rozmowy nic nie dają. Jak grochem o scianę... kazda rozmowa konczy sie tym samym albo to ja stwarzam problemy, albo jestem zazdrosna o dzieci albo klasycznie, ze przeciez to jego dzieci, a ja wiedziałam...no i jak tu dyskutowac..? Oczywiste jest to ze nigdy bym nie chciala i Ty z tego co piszesz takze odseparowac dzieci od ich taty. Nie o to chodzi. Chodzi o to ze obiektywnie rzecz biorąc to my musimy sie do wszystkiego dopasowywac. Ktoś inny decyduje o naszym zyciu, i tak bedzie przez najblizsze lata.
Swieta - decyzja byla podjęta wczesniej beze mnie. Wiem, ze jesli chcialabym kiedys wyjechac do rodziny w wigilie to tylko zdziecmi bo on wigilii bez dzieci sobie noe wyobraza. Teraz jest nasz maluch a ja dostaje furii na mysl o prezentach o godzinie 14stej w wigilię- uwierz nawet takie rzeczy powoduja konflikt. On chce dac dzieciom prezenty podczas tej naszej wczesnej wigilii (potem dzieci jada do mamy) i moj synek taka bedzie mial g...ną tradycje świąteczną.... jestem wściekła jak sobie o tym myslę.  Bedzie wierzyl ze Mikolaj przychodzi o 14stej czy grom wie ktorej. Chce mi sie plakac bo to dla mnie bardzo magiczny czas i uwazam ze to piekny czas dla dzieci gdy wierza w Mikolaja, gdy czekaja pisza listy. To tak krotko trwa.Sylwester spedzamy takze w pelnym skladziebo ja i tak nic nie zaplanowalam...;) to tak z nowosci sie dowiedzialam.
To nie jest czysty start i nigdy nie bedzie, dokladnoe tak jak piszesz.

Wiesz, na pewno są kobiety ktore sobie z tym radzą. Nie wiem jak ale myslę, ze jest jakis procent tego typu "rodzin", w ktorych wszyscy są usatysfakcjonowani i szczesliwi albo mam taka nadzieję.  Ale obserwując swoj związek ale takze zwiazki wokol siebie stwierdzam że to zbyt trudne, za duzo tu osób.  Bo to nie jest zwiazek 2 doroslych osób tylko mieszanina byłych, przyszłych, teraźniejszych - tesciow, byłych teściów,  rodzicow , dzieci, rodzeństwa, przyrodniego rodzeństwa, przyszywanego rodzeństwa i wszelkich innych kombinacji.... to poprostu od wstepu jest tak skomplikowane , ze im dluzej w tym jestem tym kazdy dzien jest trudniejszy. Naprawdę , to moja subiektywna ocena ale zamiast lepiej i lzej z kazdym dniem jest gorzej.
Byc moze Wy nalezycie do grona szczesliwcow,  ktorym sie poukłada?
U nas święta tak wyglądaja kazde - czesc dnia z tata czesc z mamą - dwie wigilie, dwa sniadania wielkanocne..wszystko podwojne. Tak chcą oni tj. Partner i jego byla partnerka.  Kazde z nich chce spedzic ten dzien z dziecmi wiec tak sie dzielą.

Dobrze, ze u Twojego partnera nastąpiła refleksja, że jednak powinien to z Tobą omówić lepiej pozno niz wcale - choc wiadomo, ze przeciez i tak zabrałby Małą do Was - moze na krocej a moze wcale nie wazne, ze Ty moglabys z nim podjac decyzje wspolnie. Czasami tylko o to chodzi ..

Rozalia jak minęły święta? Wiesz, jeslu chodzi o byłą partnerkę to nie mam zadnego problemu z ich kontaktami, zupelnie nie mam emocji - byc moze dlayego ze nie mam tez okazji byc swiadkiem ich rozmow. Choc zakladam, ze w przypadku takich pogawędek moglabym czuc irytację o czas a raczej jego stratę ale tego nie mogę byc pewna bo nie mam takiej sytuacji.Jedyne co mnie drażni to bezpośredni wpływ obcej i obojętnej mi o soby na moje życie. To niestety  jest masakra na najblizsze lata.. ;(

Assunta, nawet nie wiesz jak bardzo Twoja historia jest mi bliska. Pewnie w kazdej z tych naszych historii jest wiele wspolnego i kazda z nas moze znalezc tam cząstkę wlasnego życia. Choc wiadomo zawsze jest inaczej bo sklada sie na to tak wiele czynników i indywidualnych cech. Jestem ciekawa czy udalo Ci sie kiedys porozmawiać z mężem tak szczerze o tej sytuacji? O tym jak się czujesz jak czuje się Wasz syn? Byliscie może u psychologa? Pytam o to bo sama sie zastanawiam nad wizytą u specjalisty. Podejrzewam, ze wiekszosc mezczyzn w takiej sytuacji problemu nie widzi i raczej zwala to na nas.. ?
Sama juz nie wiem czy w tym wszystkim dobre jest to ze mieszkacie daleko czy nie. Ale chyba corki Twojego meza sa juz stosunkowo duze?  Raczej nastolatki. Przyjezdzaja do Was?
Czy mąż bedzie tak długo pracował? U mnie jest podobnie - nie ma go na miejscu..
Nie wiem czy to odczytasz wiec sie nie rozpisuje. Sciskam Cie! Jestes super dzielna!;)

Wiesz, u Was jeszcze ta ograniczona przestrzeń w mieszkaniu pewnie powoduje wieksze napięcia.  Ja Ciebie doskonale rozumiem z ucieczkami z domu gdy Mała jest u Was. Tu chodzi o wlasną przestrzeń i swobodę. Chyba kazdy czlowiek tak ma. Potrzebujemy swojego kawałka.
Jesli chodzi o te pakiety medyczne to nie wiem jak to dziala moze jest to mega korzystne i dlatego Twoj partnej ubezpiecza swoją ex. Moze sie dogadali jakoś? Hmm nie wiem co Ci powiedziec bo nie znam ich relacji ale ja bym chyba to odpuscila i sie nie denerwowała. On Ci to wytlumaczył? Moze naprawdę są ku temu jakies przesłanki? Jego ex widocznie nie ma takiej mozliwosci w swojej pracy. Z tego co wspominałaś to oni się dogadują normalnie. Wiec moze on jej pomaga w ten sposob? Wiem ze to mega ułatwienie i jak są takie mozliwosci ludzie sie tych pakietow medycznych trzymają. Moze finansowo sie dogadali w tej sprawie?

Witam Was serdecznie, jestem tutaj nowa i cieszę się że poruszacie takie tematy, bo mój drugi związek również jest ciężki.
Jestem po rozwodzie i od 2 lat żyję z partnerem, który także jest rozwiedziony. Myślałam, że będziemy się dobrze rozumieć mając podobne doświadczenia. Niestety jego była żona, gdy się o mnie dowiedziała robiła wszystko, by się do niego zbliżyć. Na początku myślałam, że może się boi, że jako ojciec będzie miał mniej czasu dla synów. Starałam się więc, by zawsze był czas dla dzieci co 2 tygodnie wg ustaleń w sądzie. To jej jednak nie wystarczało. Zaczęła wydzwaniać do niego tylko gdy był w pracy, zaczęła proponować wyjścia na kawę, bo nagle tak dużo mają do omówienia, a nawet padły propozycje wspólnych wyjazdów niby dla dobra dzieci. Partner zaczął mnie oszukiwać, spotykał się z byłą mówiąc mi, że idzie pomóc swojej mamie. Wszystko oczywiście niby dla dobra dzieci. Po 1,5 roku naszego związku okazało się że była żona kogoś poznała. Sądziłam że to pomoże nam poukładać swój związek, ale mój partner stał się bardzo zazdrosny o byłą. Nie mógł uwierzyć że kogoś ma, a gdy już to do niego dotarło to zerwał kontakt z byłą i dziećmi.. Z jednej strony dobrze, bo mam spokój z jego byłą, a z drugiej strony.. Kto się w końcu liczył dla mojego partnera - dzieci czy ich matka..?
Od tamtego czasu minęło kilka miesięcy, oświadczył mi się i naprawę myślałam, że teraz się ułoży. Zaczęliśmy myśleć o wspólnym dziecku, ale przerwaliśmy wszystko, gdyż on zerwał zaręczyny. Przestraszył się ślubu..
Jednak tego że mimo rozwodu ma kredyt z byłą żoną na kolejne 20kilka lat się nie boi. Ustalone było, że dom przechodzi na byłą, a ona załatwia w banku ich wspólny kredyt na nią i rodziców. Dom przepisany na nią, a kredyt dalej wspólny. Młodszy syn jest dzieckiem jej i kochanka, ale mój partner ma zasądzone alimenty, bo nic z tym nie robi. Pozew był już napisany, ale partner się wycofał, bo była żona wymyśliła, że to się da inaczej załatwić. Do dziś nie jest załatwione.
Powiedzcie mi czy to ze mną jest problem, czy trafiłam na małżeństwo niby po rozwodzie, ale.. Nie wiem co mam o nich sądzić

Widzę dziewczyny, że Wy też macie z tym problem, że zbyt dużo miejsca zajmuje ex faceta w Waszym życiu. Jeszcze trudniej, gdy wykorzystuje do tego dziecko, a tak jest przeważnie. Ex mojego faceta potrafiła zadzwonić wieczorem by przyjechał (40 km), bo syn za nim płacze. No więc jechał. Zawsze też miała problemy z dzieckiem, gdy mój facet był w pracy, bo wtedy mogła pogadać bez obaw, że ja będę obok. Gdy jechałam razem z moim po jego chłopców lub ich odwoziliśmy  udawała, że mnie nie widzi i pakowała się do auta, by z tylnego siedzenia zabrać rzeczy. Ja też jestem ex i jestem tą drugą. Takie 2w1. Mój były porzucił mnie i dzieci dla innej lecz takich cyrków nie odstawiałam. Na początku sądziłam że może ex się boi, że mój facet porzuci dzieci, ale nie. Ona jest jak pies ogrodnika. Chodziło o to by był sam, na każde zawołanie.
Postanowiłam jeszcze raz z nim szczerze o tym wszystkim porozmawiać. W czwartek umówiony jest do prawnika w sprawie zniesienia alimentów. Mam też nadzieję że przy okazji sprawy porozumieją się na nowych zasadach do kontaktów z biologicznym synem lub obydwoma chłopcami. Bo szczerze mówiąc nie wiem jak to jest prawnie w takiej sytuacji. Zauważyłam jedno, że odkąd ex jest w związku już nie ma problemów z synem, gdy mój facet jest w pracy by do niego dzwonić. Syn też już nie płacze wieczorami by ojciec rzucał wszystko i jechał do niego. Widać że to było kłamstwo zrzucone w dodatku na dziecko.
Trudno, może wychodzę na jędzę, ale między nami jest dużo lepiej, gdy on nie ma kontaktu z byłą. Widać że się stara, ale we mnie jeszcze wszystko to siedzi. Ten niepokój, że wszystko się skończy, gdy (nie daj Boże) ona znowu będzie sama. I owszem chcę by mój miał kontakt z dziećmi ale na nowych zasadach. Ex nie może mieszać a potem zrzucać na dziecko.
Boję się też, że mój znowu da się zmanipulować "dla dobra dzieci". To są tak ciężkie chwile, które odbierają całą radość życia. I zatruwają myśli. Zna to każda z Was, która żyła w cieniu ex. Jestem z nim, bo jest spokojnym, ciepłym facetem. Ma bardzo dobre relacje z moimi dzieciakami. Tylko żeby w końcu umiał postawić na swoim i nie dał się tak manipulować nim

Witaj Josz
Wielokrotnie myślałam o tym jaką rolę pełnię w jego życiu. Wielokrotnie też z nim o tym rozmawiałam. Ja po odejściu męża byłam sama 4,5 roku. Musiałam się uspokoić i poukładać życie. Zostałam sama z małymi dziećmi bez nikogo z rodziny do pomocy, by został z nimi chociaż na godzinę (mieszkam 300 km od rodzinnego miasta). Jednak miałam wsparcie mamy, chociaż telefoniczne, ale mogłam się wygadać.
Natomiast mój facet, gdy złożył pozew o rozwód nie miał poparcia bliskich. Brat-ksiądz udzielał im ślubu, więc mnie traktuje jak zło. Siostra trafiła na mądrego faceta i żyją razem 20kilka lat, więc myśli, że każdy powinien wytrwać w małżeństwie. Dobrze, że z mamą mojego mam dobre relacje. Zatem rodzinka po złożeniu pozwu do sądu kazała mu wracać do żony, gdyż zamieszkał u matki. Jednak do żony nie wrócił, zamieszkał w domku letniskowym kolegi z pracy. I z rozmowy z nim wiem, że zanim się pojawiłam jego ex tak nie wydzwaniała, a mieszkali blisko. Mieli do siebie 7 km, a teraz gdy mój mieszka u mnie mają ok. 40 km.
Doszłam do wniosku że nie mam nic do stracenia. Daję nam czas 3 lata, mniej więcej tyle potrzebuję aby załatwić tutaj sprawy ze swoim mieszkaniem, sprzedać je i wrócić do swojego miasta. Przez ten czas mój facet albo dojrzeje do drugiego związku albo zostanie tutaj z ex lub inną.
A byłej zawsze się będę czepiała, gdyż miała nowy dom, męża i syna to zachciało się kochanka. Gdy mój walczył o ich związek to się z niego śmiała, że boi się, że zostanie sam. Nie przewidziała jednak, iż to ona zostanie sama, a mąż po rozwodzie sobie kogoś znajdzie. I gdy się do mnie przeprowadził to nagle stał się dla niej ważny, atrakcyjny? Zatem dlaczego teraz, gdy kogoś ma siedzi cicho na d.. i nie wydzwania że syn to, syn tamto. Dlaczego nie czepia się, że ojciec nie widuje dzieci? Bo pojawił się nowy wujek. Ona ma 5 rodzeństwa i każde z nich jest w związkach, tylko ona jedna była sama i kątem u rodziców. Dlatego siedzi cicho w nowym związku i całkiem możliwe, że jej na rękę że nie przyjeżdżamy po dzieci, bo jej facet miałby takie samo piekło jakie przeszłam ja. I tego się może boi, żeby nie odszedł. Dlaczego nawet sam syn się nie odzywa do ojca? Mój syn mimo dobrych relacji z wujkiem pisze i dzwoni do ojca.
Wszystko się wyjaśni z czasem, gdy ruszy sprawa w sądzie..

Przesadzasz. Skoro przeszkadza ci córka partnera w dzień kobiet, to po co ciągniesz swoją... Moi zdaniem jesteś zwyczajnie zazdrosna i wyolbrzymiasz każda pierdołę.

Mój mąż spędza czas w dzień kobiet ze swoją córka. Kupuje jej kwiaty i prezent. Ba wysyła życzenia do byłej żony i teściowe. Śmieszy mnie takie ślepe przywiązanie do dat. Wiadomo, że po rozwodzie ma mniejszy kontakt z dzieckiem i chce wykorzystać ten czas ile może. I to się chwali. Trzeba zaproponować, że sobie poświstujecie we 2 w innym terminie.

Po 2 skoro partner szanuje córkę, daje jej kwiatki, to uczy ją tego jaki powinien być mężczyzna. Zaszczepia jej dobre wzorce.

Z tego co mówił to w żaden sposób się nie dogadali. Ot, tak zostało po ich rozstaniu. A on jako dobry człowiek chce ją wesprzeć w ten sposób. I ja wiem, że ta dodatkowa kwota nie ma aż takiego znaczenia, tylko wydaje mi się, że bardziej naturalne byłoby gdybyśmy mieli taki pakiet razem Nie widzę po prostu przesłanek do opłacania pakietu byłej partnerce. No ale póki co temat zawieszony.
Teraz zmienia się Mała i jej relacja z tatą. Mała częściej dzwoni i opowiada o swoim dniu. Każdy jej telefon wiążę się z rozmową z ex, która radosnym głosek opowiada o różnych aspektach swojego życia. W takich momentach zazdrość o byłą bierze górę i nie myślę racjonalnie.
No ale z drugiej strony, jego była jest w związku. I uwaga... z facetem z 2 dzieci z poprzedniego małżeństwa. Wydaje mi się to kolejnym czynnikiem destabilizującym nasze życie, bo już w grę wchodzić będą nie tylko plany byłej ale i jej faceta w połączeniu z jego byłą żoną. I tu rodzi się pytanie:czy to wszystko ma sens?

Witam wszystkich.
Mam nadzieje ze jest ktos jeszcze aktywny na tym forum. Znalazlam je przez przypadek, ale jakze bliskie sa memu sercu problemy.
Nosze smutek i bezsilnosc w sobie juz prawie rok, bo jakos wstyd jest mi sie przyznac przed innymi ze tak naprawde wszystko sie sypie....A wiec od poczatku. Gdy poznalam swego partnera, wiedzialam ze ma 5-letnia corke z poprzedniego zwiazku, wiec wiedzialam na co sie pisze. Z E. polubilysmy sie od razu, bywala u nas w co drugi weekend, spedzalam z nia wiecej czasu niz moj partner, ale mi to nie przeszkadzalo. Pozniej ciaza, i czas na powiekszenie rodziny...i tu niestety zaczal sie caly koszmar, ktory trwa do dzis. Urodzilam nasza coreczke, moje pierwszw dziecko, wiec same rozumiecie jak wazne to dla mlodej mamy przezycie, a zarazem jak trudno czasami jest sie odnalesc w nowej sytuacji. Urodzilam w niedziele, wrocilismy wszyscy do domu juz tego samego dnia popoludniu. Wszystko pieknie...az do wtorku. We wtorek moj partner postanowil przywiesc swoja corke zeby poznala siostre. Super, tylko zapomnial mi powiedziec ze zostanie na dwa tygodnie. Coz, dwa dni po porodzie, z bolu jeszcze sie skrecalam, chcialam nacieszyc sie coreczka sam na sam z partnerem, ale niestety nikt mnie o zdanie nie zapytal. Gdy tylko weszla do domu, odrazu byla naburmuszona, i na chwile swego taty nie zostawia, tym samym nie dajac szansy mojemu partnerowi zeby mi pomagal przy niemowlaku. Doszlo do tego ze ja z mala musialam spac (o ile mozna nazwac to spaniem) w salonie, bo ona co chwila wpadala do naszego pokoju, z placzem, dlaczego nie moze spac z nami, skoro Marysia jest z nami w pokoju. Wiec w nocy czuwalam, przy Marysi, a w dzien oni szli na spacer i sie dobrze bawili, a ja znowu sama z niemowleciem. Probowalam byc wyrozumiala i jakos to przetrwac... mialam nadzieje ze w koncu to sie skonczy. Ale sie nie skonczylo. E wrocila do domu, po dwoch tygodniach znowu do nas na weekend. I od razu w ryk, ze mnie nienawidzi i nie chce mnie i Marysi w tym domu. Uwierzcie mi ze w tym momencie serce mi peklo, i niestety zmienilo moj stosunek do E kompletnie. Moj partner zamiast, jakos to ogarnac, pomoc mi, tylko ja tlumaczyl ze pewnie wcale tak nie myslala. Coz, zal pozostal. Mi jako mlodej mamie pierwszego dziecka, przez te pierwsze dwa tygodnie potrzebne bylo wsparcie partnera.....a zamiast tego dostalam po lbie. Pozniej juz bylo tylko gorzej. Non stop humorki E. telefony, smsy w nocy od EX codziennie. Probowalam rozmawiac z partnerem ze to sie musi skonczyc. Ze ma nowa rodzine, i jego EX musi zaakceptowac fakt, ze kontakty ograniczaja sie tylko do spraw dotyczacych ich wspolnej corki, ale z pewnoscia nie codziennie i nie o polnocy. Czy pomoglo, nie. On niby z nia rozmawial, a ona robi dalej swoje. Wiec jest nas trojka w zwiazku, naburmuszona 7 latka, ktorej nic nie pasuje i Marysia.
Nie chce tak zyc. Patrze na E i mam zal ze zmarnowala mi najwazniejszy czas macierzynstwa, te pierwsze tygodnie, gdzie wszystkiego sie uczylam, gdzie powinnam miec partnera dla siebie i Marysi.... a nie mialam. Duzo czasu minelo, zanim zdalam sobie sprawe jaka krzywde mi wyrzadzili. Ile wspanialych chwil mi zabrali. Czy jestem egoistka tak myslac? Boje sie, ze jesli zostane w tym zwiazku, to stane sie zlosliwa jedza....bo nie ukrywam ze jest we mnie mnostwo zalu. Krylam wszystko w sobie, az niestety nie moge dluzej tego zniesc. Partner sobie z tego nic nie robi, i tylko twierdzi ze nie mial innego wyjscia a ja przesadzam.
Pierwszy raz o tym pisze...to tylko niewielki procent co sie dzieje, pewnie ksiazka niezla by wyszla zeby wszystko opisac, ale moze jakos rade od Was dziewczyny dostane. Jak nauczyc sie z tym zyc, jak sie pogodzic z sytuacja, czy moze sobie odpuscic i zaczac zyc bez bagazu mojego partnera, za to poswiecic sie moje corce. Nie chce zemy miala sfrustrowana mame

Dzień Dobry,
Przeczytałam cały wątek 150 stron...i jako ex chciałam się odnieść do kilku kwestii.
Po pierwsze: Wasze ex to pijawki kiepskie matki jeszcze gorsze żony bo to każda z nich puściła w trąbe biednego Misia. A teraz obarcza go ich wspólnymi dziećmi chce alimentów a przecież puściła się z nim na dyskotece. A pomyślałyście choć raz że Wasz Miś w poprzednim związku był innym facetem? Zajętym pracą olewającym dom rodzinę często mającym Dżesikę na boku?
Opowiem Wam moją historię. 18 lat związku ślub bywało różnie ex poznaje Dżesikę odchodzi zanim to robi znęca się nade mną psychicznie jestem beznadziejna gówno warta psychopatka...kiepska w łóżku etc. A idz w cholere bądz szczęsliwy.
Podejmuje decyzje sadza wówczas jm i mówiè mamy dziecko wówczas 7-letnie albo rozstajemy się z klasą i ustalamy wszystko albo idz pan w pi**** i wojujemy.
Wybiera opcje pierwszą rozwód bez orzekania o winie ( choc mam zdjecia sms-y świadków) biorę auto i mieszkanie ustalamy alimenty i czas z dzieckiem. On zostaje z lepszym autem dwoma mieszkaniami i kredytem na 50 tysi.
Stawiam jeden warunek moje dziecko pozostaje bez kontaktu z Dżesiką póki sam nie zadecyduje o tym że chce ją poznać...wojna ale ex się zgadza. Argumentuje to tym że to osoba która mnie nienawidzi napisała mi to ex powtórzył to osoba która kwestionowała ojcostwo ex to osoba bez wartości i kręgosłupa moralnego. Do dziś ex z nia nie mieszka pomieszkuje...
Jak wyglądają nasze relacje? Ex zabiera Młodego co 2 wekend wymieniamy się Świętami Sylwestrem co roku. Poza tym spotykają się w tygodniu odbiera go z zajeć dodatkowych jeśli ja mam pracę. Sam to proponuje. Wakacje ustalamy w marcu jedynie ferie zimowe mam ja ( ma to związek z pracą ex) on wtedy opłaca mu tydzień półkoloni. Nigdy nie czekam aż ex kupi mu ubrania buty. Dostaje alimenty i z tych pieniędzy ubieram syna. Jeśli ex ma ochotę kupuje mu sprzęt sportowy książki zabawki. Paszport jest w moim domu do dyspozycji ex i mojej. Tak wysyłamy sobie info o tym gdzie spędzamy z synem wakacje. Nie wydzwania do ex codziennie owszem robi to syn z wlasnego telefonu w różnych godzinach. Dodatkowo raz w miesiącu spotykamy się na lodach czy pizzy razem we 3 omawiamy kwestie Świąt wakacji i rozmawiamy z synem. Podobno Dzesika ma nerwy o to ale to nasz syn i mamy prawo omawiac jego kwestie face to face.
Raz przez te lata zadzwoniłam po 23 gdy Młody miał temp. spanikowałam ex przyjechał wylądowalismy w szpitalu.
Paradoksalnie jeśli ex rozstanie się z Dzesiką i zwiąże z inna kobietą. Będę pierwsza która zaprosi ja na kawę. Bo będę chciała żeby miała poprawne relacje z moim dzieckiem bo będę chciała zeby się „kumplowali”. Nigdy przez ten czas wobec ex nie byłam złośliwa nie podnosiłam alimentów jeśli on chce cos kupic dziecku np telefon kontaktuje się w tej kwestii ze mną. Sam wyszedł z inicjatywą opłaty zajęc sportowych. Pokrywał 1/2 kosztów terapi gdy syn miał problemy. Mam też poprawne relacje z teściami pomagają nam gdy oboje mamy np awarie w pracy syn u nich jest po szkole. Teraz przy COVID teściowa zajmowała sie synem przez 1,5 miesiąca.
Ja naprawde jako ex robie to wszystko dla syna. Choc do byłego meża czuje sympatie bo jest ojcem mojego dziecka cieszę się że i on zrozumiał że Młody jest najwazniejszy.
Najbardziej boję się choroby czy wypadku, ale wiem że syn ma kochającego ojca.
Życzę Wam dziewczyny duzo cierpliowości a i chciałabym żeby część z Was była next mojego ex bo chciałabym żeby „macocha” mojego syna choć odrobinę darzyła go ciepłym uczuciem.
Pozdrawiam

Z jej postu zrozumiałam, że Dżesika wbiła się w jej małżeństwo. Trudno, żeby miała w takiej sytuacji dobrą opinię o niej i o mężu. Kręgosłupem moralnym się nie popisali.

Ok. To co napisałaś zmienia postać rzeczy. Teraz rozumiem.
Cynizm wpływający z poprzedniego postu spowodował, że pomyślałam iż to Dzesike obwiniasz za rozpad Waszego malzenstwa. I dlatego nie życzysz sobie by kontaktowała się z Waszym dzieckiem.
Myślę jednak, że to nie do nas ( byłych partnerow) należy ocena z kim wiąże się nasz ex. Jeśli są z dana osoba widocznie coś ten związek mu daje. Ja mojemu ex życzę jak najlepiej - Jeśli dokonał jakiegoś wyboru to "krzyzyk" na droge i niech mu się wiedzie jak najlepiej.
Ze względu na przeszłość nas łącząca oraz szacunek, nie wnikam w jego kolejny związek.
Trzymam się z dala. Ograniczam kontakty do minimum. Bo Wiem , że moje nadmierne kontakty z nim mogą rozwalac jego nowy związek. Nie chce tego. Nasz rozdział został zamknięty.

Co do " Twojej" ;-) Dzesiki to rozumiem, że jej komentarze miały na celu spowodować umniejszenie Twojej wartości. Przede wszystkim w oczach Twojego ex. Slabe to i nie najlepiej o niej swiadczy. Może to rodzaj jej walki o to by Twój były zaczal dostrzegac w niej wiecej wartosci. Na zasadzie kontrastu?
Ale też ciężko oceniać coś tylko z jednej strony.
Spróbuj może być ponad to.  Pozdrawiam Cie serdecznie.