Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Witajcie
Czytam wątek od jakiegoś czasu. Nie jestem na bieżąco , ponieważ czytam od początku. Mój mąż ma dzieci z poprzedniego związku i bardzo możliwe ze najmłodsze będzie mieszkało od września z nami. Oswajam się z ta informacją już od kilku miesięcy. Mała jak jest z nami jest rzadko raczej i lgnie do mnie, traktuje mnie jako osobę na która może liczyć jak ojciec znika z horyzontu. Jednak osotatnio odnoszę wrażenie , ze zaczęła pojmować trochę sytuacje , ze nie jestem tylko ciocia, ale w jakiś sposób zaczyna czuć ze dla mojego narzeczonego a jej ojca tez jestem ważna jak ona. Niestety mam bardzo mieszane uczucia z tego powodu.

Rozmawiałam z N.  Na temat mieszkania i nie oczekuje ze zastąpię jej matkę .

Czuje , że dla mojego N będzie to zadanie , któremu nie podoła i w końcu masę obowiązku spadnie na mnie.
Mała jest nauczona w tym momencie bycia w centrum uwagi jak jest z nami i z rodziną
Będzie musiał być ojcem i matka Niestety nie zajmę się jej szkołą , w chorobie będzie jego wolała będzie musiał ograniczyć prace ( wyjazdy zagraniczne ) zająć się organizacją wolnego czasu. I wszystko musi być podwójnie bo trzeba będzie jakoś wynagrodzić dziecku i zatrzymać dziecko , żeby nie uciekło do matki.

I jeszcze staramy się o nasze własne dziecko wiec może za jakiś czas jeszcze przyjdą kolejne kłopoty i rozterki.

Przepraszam dość długi post ale musiałam wyrzucić swój ból i wątpliwości.

Oczywiście, gdybym to ja miała decydować wolałabym aby dziecko zostało z matką
Z wielu powodów nie tylko dlatego ze wyobrażałam sobie nasz dom tylko z naszymi dziećmi , ale tez uważam że w szczególności dziewczynka powinna wychowywać się z mamą

Mała ma już 6 lat i rozumie bardzo dużo.
Kilka miesięcy temu była troszkę inna.
CZas spędzamy również z innymi dziećmi z rodziny. Czasami mnie przeraża bo jak inni są w pobliżu jest dla nich bardzo milła wzór do naśladowania ale jak już nikt nie widzi bywa bardzo niegrzeczna wobec nich.
Popisuje się bardzo w otoczeniu dorosłych, pokazuje jaka jest fajna mądra itd. Lubi jak jest brana za przykład.Nie chcę być już dłużej w parku czy gdziekolwiek indziej nie powie nudzę się tylko małe kłamstewka Jestem głodna musimy wracać do domu , a w domu o głodzie zapomina.

Wobec mnie to samo jak jest dużo innych osób albo zostaje tylko ja , wiec nie może na nikogo liczyć jest słodka i fajna, ale...

Ostatnia rozmowa ojca na skype z nią . Wracam z treningu ojciec pokazuje mnie w kamerce tłumaczy ze ćwiczę itd Ja cześć a ona jesteś gruba tak po prostu Obróciłam to w żart (  jestem szczupła kobietą ) wiec to nie był przypływ dziecięcej szczerości tylko próba zranienia.
Dlaczego o tym pisze bo nie wiem czego się spodziewać po tym dziecku Ono ma w tym momencie już kilka twarzy a co będzie później.

Bardzo kocham dzieci , ale nie wyobrażam sobie, żeby dom był podporządkowany dziecku i jego humorom.

Happy

decyzja o tym, żeby pasierbica zamieszkała u Was wynika z czego? Matka jest niewydolna wychowawczo, nie chce się nią zajmować - o co chodzi?

Mam taką sytuację, że moja 12-to letnia pasierbica chce z nami mieszkać. Mnie to przeraża osobiście, bo nie czuję się gotowa podjąć opieki i wychowania nastolatki (to najważniejszy powód, a oboczne są takie, że wiem, że większość obowiązków spadnie na mnie....). Postawiłam jeden warunek zasadniczy w temacie - zgodzę się na to aby pasierbica zamieszkała z nami, o ile psycholog uzna to za dobry pomysł. Nie znam się na potrzebach dziecka 12-letniego i nie wiem czy dla niej LEPIEJ jest być z nami (tj. mieć złudzenie życia w "pełnej" rodzinie), czy z mamą i siostrą. Jeżeli psycholog uzna, że dziecko powinno być z matką - nie pozwolę na jej przeprowadzkę do nas do czasu zmiany opinii psychologa/osiągnięcia przez nią pełnoletności/itp. Jest różnica pomiędzy tym co dziecko chce i co mu się wydaje, a obiektywną oceną co dla niego lepsze. W tym zakresie ma się wypowiedzieć psycholog.

Macocha nie musi kochac dzieci partnera, wystarczy ze bedzie dla nich dobra i bedzie je oraz kontakty z ojcem szanować.
Ja od 20 lat mam macoche. Kiedy mój ojciec ja przywiozl mialam 9 lat i cieszylam sie jak malo kto, tym bardziej, ze miala corke w podobnym do mojego wieku a ja chcialam, zeby mój tato byl w koncu szczesliwy. Wszystko bylo swietnie. Do czasu slubu. Później wierzcie lub nie zaczela zmieniac sie w macoche jak z kopciuszka. Ja, jako dziecko bardzo chcialam jej dalej ufac itp ale po 2 latach nie wytrzymalam (a widywala mnie 2 tygodnie w ciągu roku) i powiedzialam, ze wiecej moja noga w ich domu nie postanie. Slowa dotrzymalam, minelo 18 lat, swoja siostre przyrodnia widziałam ostatni raz na jej chrzcinach, 17 lat temu. Moja macocha jest jedynym czlowiekem, którego nienawidze (a bylo kilka takich, które wyrzadzily mi krzywdę) i cieszę sie kiedy wiem, ze karma do niej wraca.
Podsumowując jesli ex Waszego partnera nie nastawic dziecka przeciwko Wam to uważam, ze Wasze relacje macocha-dziecko zaleza tylko od Was. Nie musicie go kochac. Badzcie dobre, czasem cierpliwe, czasem przytulcie jak ciocia i powinno sie poukladac a dziecko nie bedzie mialo Wam nic do zarzucenia, obsluga dzieci jest naprawde prosta.

Malineczka00
zapewniam Cię, że większość macoch, to dość normalne kobiety. Są indywidualne historie - ja mam "dobre" pasierbice tj. są to dzieci, które mnie irytują niekiedy (a może nawet i częściej niż niekiedy), natomiast nie uważam że są złe, zdemoralizowane itd. Są doskonale przeciętne i nie odbiegają od normy w żadną stronę (może poza tym, że słabo się uczą). Są tu natomiast macochy, którym pasierbowie nieźle dopiekły i bynajmniej nie chodzi o dzieci, ale o nastolatków czy dorosłe osoby; złośliwie i konsekwentnie nękali nowe partnerki swoich ojców. Nie sądzę, żeby populacja macoch była jakoś szczególnie dotknięta dewiacjami.

Omawiamy indywidualne problemy, sytuacje indywidualne w których biorą udział inne osoby, z innym bagażem doświadczeń, innymi emocjami. Mechanizmy i doświadczenia jednak lubią się powtarzać, dlatego to czego ja jeszcze nie potrafię nawet nazwać, już może ktoś może mieć za sobą. Przede mną dojrzewanie pasierbic - czy ja wiem jak to będzie wyglądało...? ich pełnoletniość (może się wypną na ojca i przestaną do niego przychodzić, bo im nie podobają się ręczniki w łazience). Lepiej się przygotować zawczasu na to co potencjalnie może się zdarzyć

marza2
i jeszcze jedno - to powiem już w złości. Twoje komentarze wielokrotnie są głupowate i nic nie wnoszące, ale pośrednio o "dobroci" macoch świadczy to, że nie uświadamiają Ci tego po każdej Twojej błyskotliwej wypowiedzi. Skoro Ty masz prawo w swoich wypowiedziach "odbierać" dzieci rodzicom i ograniczać im prawa rodzicielskie, bo nie wychodzi im jakaś sfera wychowawcza (tu nauka), a przeszłość powoduje, że nie potrafią się dogadać (pomimo, że oboje nie są degeneratami), to nie dziw się, że daję sobie prawo analizowania Twojej psyche, która w mojej ocenie szwankuje. Jak zaczęłaś pisać o ograniczaniu praw rodzicielskich mojej Pani Matce i M, pomyślałam sobie "ejże marza2, chyba nie jesteś tak ograniczona, żeby to uznać za "lepsze" rozwiązanie". Powtórzyłaś to i sugerowałaś kilkukrotnie przekonując mnie o Twoim ciasnym myśleniu.

Bardzo podobają mi się „rady” marzy2:

Powinno się…
Ojciec powinien….
Matka musi…
Rodzince powinni….
Macocha powinna…
Musicie….
Powinniście…
Trzeba…

I tak bez końca. Czysto teoretyczne rady nie wnoszące NIC merytorycznego, bazujące na pustych banałach i idealistycznych oczekiwaniach względem co najmniej 4 stron (ojciec, matka, macocha, dzieci). Tylko, że potem życie pokazuje, że każdy ma swoje oczekiwania i nigdy nie są one wspólne – czasami co dobre dla ojca (zajmij się moimi dziećmi), nie jest dobre dla macochy, czasami co dobre dla ex (jątrzenie), nie jest dobre dla ojca, czasami co dobre dla macochy (spokój), nie jest dobre dla dzieci i tak bez końca. Trzeba być naprawdę mocno niedoświadczonym życiowo, aby dawać rady w stylu „musicie się dogadać, powinniście zrozumieć, trzeba pójść na kompromis” i tak ślepo w nie wierzyć. Bo potem mimo różowej pięknej teorii, gdzie każdy wie co powinien robić, prawda okazuje się brutalna, bo nagle:

Nie chcę…
Ojciec nie umie….
Matka nie musi…
Rodzince mają gdzieś….
Macocha chciałaby…
Nic nie musicie…
Nic nie chcemy….
Zrobię Ci na złość…

czuję od Ciebie dużo złości i frustracji. Twoje komentarze są agresywne i widzę, że szukasz zaczepki. Nie mam pojęcia o czym piszesz, ponieważ nie rozmawiam o dzieciach mojego męża z jego znajomymi, tylko słucham, co sami mają do powiedzenia. Ale mam poczucie, że nie chcesz tego zrozumieć.

Drogie macochy

niepokoję się, że marza2 zamilkła... żarcik

Piszę, bo mam kolejny praktyczny problem i może możecie mi coś doradzić, jeżeli macie praktykę. Będę dzisiaj analizowała orzecznictwo i artykuły, ale myślę że "mój" problem może też przerabiałyście. Stan faktyczny w punktach
1. Pani Matka ma paszporty dzieci, M ma dowody. Pani Matka pełni opiekę nad dziećmi, M nie ma ograniczonych praw rodzicielskich.
2. Jednej z pasierbic skończył się termin ważności paszportu, chce od nas pożyczyć dowód. Prawdopodobnie chce jechać zagranicę.
3. ja bym jej ten dowód dała, ale .... M walczył o ten dowód przed sądem (sąd zdecydował o "podziale" dokumentów!!!) i jak słyszy, że ma Pani Matce dowód "pożyczyć" to go szlag trafia ... ale nie w tym rzecz
4. mnie bardzo bardzo irytuje, że wtedy kiedy my chcemy ruszyć się na krok od miejsca zamieszkania, to Pani Matka "dla bezpieczeństwa dzieci" żąda szczegółowej informacji, kiedy i  gdzie (tj. adres) będziemy. Mnie to irytuje, bo pod pretekstem dzieci (a przecież nie niemowląt, tylko dzieci 10 i 12 letnich, z którymi ma stały kontakt komórkowy) czuję się inwigilowana. No dobrze - irytuje mnie to, że ona dzięki temu, że dziewczyny robią zdjęcia nas, naszego domu, syna itd ma dostęp do naszego życia.
5. M jak wspomniałam nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, my jedziemy na wakacje musimy jej podać wszelkie dane dotyczące przelotu, miejsca pobytu, kontaktu do hotelu itd. Zasada ta nie obowiązuje w drugą stronę tj. kiedy ona jedzie za granicę to M dowiaduje się o tym w ten sposób, że ona potrzebuje od nas dowodu osobistego.

Znalazłam zajawkę takiego wyroku “W postanowieniu z dnia 06.03.1985 r. (sygn. akt III CRN 19/85) Sąd Najwyższy stwierdził, że wyjazd dziecka za granicę nawet tylko w celu spędzenia tam wakacji, jako należący do istotnych spraw dziecka, wymaga zgody obojga rodziców, wykonujących władzę rodzicielską, a w przypadku braku takiej zgody – orzeczenia sądu opiekuńczego.”

Jak to wygląda u Was? Jak Wasze Pani Matki wyjeżdżają z dziećmi na wakacje, to Was o tym informują? Czy żądają od Was przedstwienia dokładnego adresu, gdzie dzieci będą przebywać itd. Wiecie – ja rozumiem względy bezpieczeństwa itd. Natomiast bardzo bardzo mnie irtuje, ze to działa tylko w jedną stronę….

No cóż ja też raczej z tych zasadniczych jestem I dzieci za wcześnie bym nie oddała (potem jeszcze wykorzysta argument, że chétnie dzieci się pozbywacie). Co do dowodu osobistego córki, no wybacz, ale chyba Pani Matka wiedziała, że wakacje i urlop się zbliżają, mogła zadbać wcześniej o formalności. Żeby tatuś nie wyszedł na pieniacza, niech wyrazi wolę wspòłpracy i zaproponuje, że pojedzie z Matką do paszportowego załatwić niezbędne w tym zakresie formalności. Ale dowody osobiste są w tym wypadku w Jego posiadaniu I przecież o paszporty dziewczynek chyba sie od Matki nie upominał? Niech przypomni Matce z jakimi trudnościami wiązało się załatwienie przez Niego tych dowodòw I jeszcze raz podkreśli swoją dobrą wolę I chęć współpracy przy składaniu wniosku o nowy paszport. Na drugi raz niech swoj urlop planuje z należytym wyprzedzeniem.

Odnośnie ustalenia miejsca pobytu dzieci na urlopie przerabiam to za każdym razem przed wakacjami. On oczekuje, że podam Mu adres gdzie I pod czyją opieką będą dzieci w mój miesiąc (jezeli wszystko mam juz zaplanowane to podaję Mu te dane , bo nie mam nic do ukrycia) , jednak kiedy ja oczekuje podobnych informacji od Niego, zawsze pisze...tylko, że nie prawdę. W czasie pobytu dzieci u ojca, kontaktuję się z moimi dziećmi telefonicznie I zawsze okazuje się, że nie są tam gdzie deklarował...bo tacie sie plany pozmieniały. Także ten temt u mnie nie jest niestety do przeskoczenia. Nie umiem Tobie doradzic w tym zakresie.

kjim
M napisał do byłej żony maila (tj. ja napisałam) w tonie - "dobrze, jeżeli chcesz dowodu córki, dam Ci go bezpośrednio przed Twoim wyjazdem (życzyła sobie uroczystego przekazania dowodu dnia 22 czerwca) i pod warunkiem, że otrzymam informację, gdzie będziesz za granicą przebywała z dziećmi. Od piątku zapadła cisza ... czuję się zirytowana i idę o zakład, że ta próba "przejęcia" dowodu (który chyba jej jednak nie jest potrzebny) to kolejne badanie granicy M.
Ale doskonale, że nam przypomniała, że w przyszłym roku kończy się termin ważności dowodów dziewczyn. To byłby hajzel, gdybyśmy w przyszłym roku musieli od niej pożyczać paszporty. Zresztą w zeszłym roku już był mały "przedsmak" akcji, kiedy przed naszym wylotem do Grecji Pani Matka z satysfakcją stwierdziła, że "i tak nigdzie nie pojedziecie, bo dowody dzieci są nieważne, bo jest nieaktualny adres zamieszkania". Na szczęście zmieniły się przepisy, w dowodzie nie podaje się adresu zamieszkania i "stare" dowody nie trzeba wymieniać w przypadku zmiany adresu. Z nie mniejszą przyjemnością uświadomiłam Pani Matce, że jest w błędzie i nie potrzebujemy jej paszportów (jestem przekonana, że na tych paszportach chciała coś ugrać)...

Zresztą starsza pasierbica "pochwaliła się" matce, że tata zgodził się, żeby ona zamieszkała z nim, tylko że jeszcze muszą porozmawiać z psychologiem. Na to Pani Matka, chyba próbowała ją wystraszyć, że jak ona będzie mieszkać u nas to będzie do nas przychodzi kurator i "różni inni dziwni ludzie" i będą nas obserwowali. Pasierbica czuje się też przez Panią Matkę szykanowana, ponieważ ta "rozpowiada znajomym", że M-lina chce mieszkać z ojcem, bo ojciec ją zabiera na konie.... Jak mi to wszystko M sprawozdał, to nie wiedziałam czy się śmiać, czy wq-wić (o płaczu mowy nie było). Oni wszyscy są walnięci .... Mówię M, że zapewne znowu miała miejsce jakaś awantura w domu i M-lina w ripoście do Pani Matki walnęła, że będzie mieszkała z tatą, bo się tata zgodził. M wszystko z dziećmi by omawiał - omówił i myślę, że zaczynają się poważne schody. Dziś zadzwoniłam do psychologa, nakreśliłam jej sprawę, a ona mnie pyta "a Pani chce, żeby pasierbica z Państwem mieszkała" (pani psycholog b sympatyczna słyszę i "na luzie"). Na to ja jej - "Proszę Pani, to chyba oczywiste, ŻE NIE i że z całego tego towarzystwa chyba póki co jako jedyna zdaję sobie sprawę z tego, jakie to może mieć konsekwencje, bo mój partner nie ma takiej refleksji, a 12-to letnia pasierbica to już w ogóle".  Pani psycholog chichotała i mówi "no tak, macochy nie mają najłatwiej"...

Hannah99 bardzo ci współczuję tych niekończących się batalii z Panią Matką. Podziwiam, że ci się chce i cię to nie męczy. Wychodzi trochę na to, że żyjecie w takim trójkącie na co dzień.  Ja od początku powiedziałam, że nie chcę słuchać o tych złośliwościach i komentarzach, bo to nie na moje nerwy, za bardzo się nakręcałam i pozwalałam żeby to wpływało na nasz dom i związek więc... żyję słodką niewiedzą.

Kjim
hm ... no tak to jakoś "wychodzi", że dopóki nie upomnę werbalnie "dziewczynki a odnieść talerz po sobie", "a wyrzucić resztki do kosza", "a wyrzucić do śmieci zużyte serwetki" to raczej nikt się z tym nie pokwapi. Chociaż muszę oddać starszej pasierbicy, że jak ma "dobry dzień" to nawet potrafi i poukładać naczynia przed posiłkiem na stole i zabrać talerz ode mnie i od ojca po obiedzie... Natomiast ojciec je systematycznie infantylizuje. Młodsza ma 10 lat a herbaty sobie sama nie zrobi, tata im przynosi obrane i pokrojone "owocki" pod nosek. Jak słyszę "tato zrób nam owocki" to adrenalina mi skacze, i to nie dlatego że mam coś przeciwko spożywaniu owoców, ale pod tymi owockami to jest nieco inny przekaz "tata umyj jabłuszko, obierz, pokrój je, wykrój gniazdo nasienne i przynieś mi na talerzyku do pokoju" co oznacza mniej więcej tyle, że nie muszę zrobić absolutnie nic w temacie. Marza2 powinna tu zaraz napisać "a co z Janem, czy mu nie przynosisz owocków". Nie - Jan dostaje umyte jabłko do łapy i niech je skoro ma już zęby, obieram mu banana ze skórki i kładę na plastikowym talerzyku i nie kroję mu na "talarki", żeby mu lepiej wchodziły małe kawałeczki. Albo złośliwa macocha jestem, albo podła matka

Aż znienawidziłam słowo "owocki" - co to to cholery jest ten "owocek". Jeszcze brakuje, żeby wołały "tata am am i du du"....

Hannah więcej konsekwencji, bo zaczynasz odpuszczać(zapewne dla świętego spokoju), a to ewidentnie strzał we własne kolano.  Upominaj dotąd, aż pewne czynności wejdą Im w nawyk, a jeżeli to nie pomaga, upomnij raz ojca dziewczynek, on też musi egzekwować od dzieci wykonania takich prostych czynności jak odwieszenie récznika na miejsce lub odniesienie talerzy po posiłku. Przecież nie tylko Ty masz być w związku tą, która wymaga I egzekwuje. Czy w stosunku do Jasia, Twoj facet też jest taki pobłażliwy? Popatrz sobie, poobserwuj w codziennych sytuacjach, czy podajãc owoce Jankowi poda Mu cale jabłko, czy z automatu obierze je I pokroi na cząstki. Niby drobiazg, a pokaże Ci to , czy Twoj facet stosuje podwójne standardy, czy po prostu jest już tak nauczony, że z dziećmi sié tak "niunia", zamiast uczyć, wymagać, egzekwować, wychowywać.

powinnam się chyba zapisać jeszcze na jakieś inne forum, bo się wściekłam dzisiaj na M i zrobiłam mu dziką awanturę

1. to ja mam napisać maila do Pani Matki z prośbą o umożliwienie konsultacji z psychologiem. Mam dość bycia załatwiaczem spraw z Panią Matką i jak mu zależy na tym, żeby sprowadzić starszą córkę do siebie, niech o to walczy o to sam. Niech sam wymyśla co napisać Pani Matce, aby się zgodziła na tą wizytę. On się „kumpluje” z córką i mówi jej o rzeczach, które powinien zachować dla siebie. Ona wyklepała matce, że weźmiemy ją, ale jeszcze musi skonsultować się z psychologiem. Oczyma duszy widzę jak Pani  Matka z własnej i nieprzymuszonej woli podpisuje zgodę na wizytę w poradni…. Farsa!

2. Prosiłam go kilkukrotnie, aby pofatygował się do szkoły baletowej i porozmawiał z jakimś pedagogiem odnośnie predyspozycji młodszej córki do baletu. Prawda jest taka, ze mu się dupy ruszyć nie chciało, a miałby mocny argument, że Pani taka a taka powiedziała, że Am-la nadaje/nie nadaje się do baletu. Pasierbica ma mierny z tańca klasycznego, mierny z egzaminu promocyjnego, z ważnych przedmiotów same trójki (z matematyki tróję wyciągniętą z miernej) i ogólnie jest wyszczekana, a ciemna jak tabaka w rogu. Ale …….. zmieniły się przepisy i dziecko z mierną z egzaminu promocyjnego przechodzi do następnej klasy (w zeszłym roku wylatywało). Pani Matka to skrzętnie wykorzysta i prawdopodobnie Am-la będzie kontynuowała naukę w kolejnej klasie szkoły baletowej, co jest porażką, bo ewidentnie nie daje sobie rady.

TYLKO ZA PASYWNĄ POSTAWĘ M JA W PRZYSZŁYM ROKU NIE MAM OCHOTY WYSŁUCHIWAĆ JEGO PIPCZENIA W TEMACIE SZKOŁY BALETOWEJ. NIE MAM NA TO NAJMNIEJSZEJ OCHOTY. Frustracja starszej pasierbicy będzie rosła, dziewczynka będzie tyła (teraz już zajada problemy), będzie ryczała, że chce mieszkać z nami…. Niech M bierze to na klatę skoro nie robi tego, co mu mówię.

Przepraszam, że capslokami, ale najchętniej bym to wykrzyczała. Jestem w jakimś cholernym matriksie

3. kończę rok obrotowy w firmie w czerwcu, mam przerąbane bo muszę pozamykać projekty, pofakturować, a klienci się powściekali i mam tyle roboty, że nie wiem w co ręce włożyć, pracuję po nocach, zajmuję się dzieckiem, gotuję, piorę itd. Szkoda mi mojej energii życiowej na zamiatanie guano po M i Pani Matce. W tym tygodniu M był w poniedziałek w delegacji, we wtorek popołudniu na jednym występie dziewczyn, w środę oglądał mecz, dziś był na drugim występie dziewczyn, jutro bierze dzień wolnego, bo koniec roku – pytam czy odprowadzi Jasia do żłoba, a on że nie bo na 8.30 idzie na koniec roku. Ja na to, ale Jasia możesz odprowadzić na 7.30 i zdążysz, ale on „wolałby nie” …….. a dodam, że w sobotę jest kolejny występ dziewczyn. Przepraszam, ale ciśnienie mi poszło i zrobiłam awanturę.

Czemu ja praktykuję korespondencję z Panią Matką? Bo w odróżnieniu do M jestem rzeczowa i nastawiona na załatwienie sprawy. W dodatku jako taki "prawnik bez wykształcenia prawniczego" (bo moja praca jest podobna do pracy prawnika, chociaż jestem ekonomistą) mam umiejętność wywijania kota ogonem i układania logicznej (aczkolwiek wielokrotnie dość podstępnej) argumentacji. Mam też inną osobowość niż Pani Matka i M – oni by się zagryźli przy byle sprawie, przy byle pierdole wytaczają przeciwko sobie broń masowego rażenia, podczas gdy ja układam sprawy taktycznie z nastawieniem na skonkretyzowany cel (i tym celem nie jest bynajmniej dopieprzanie eks). Sytuacje, kiedy Pani Matka da upust swoim frustracjom I się “wyżyje” w sms na M są często wpisane w to, aby sobie ulżyła, nachłeptała się krwi i odpuściła w innym temacie na którym mi/M zależy. M nie ma zupełnie tej umiejętności, on jest nastawiony na tu i teraz.
Jeżeli miałoby być tak, że pasierbica miałaby u nas zamieszkać, uknułabym intrygę aby do tego doprowadzić możliwie sprawnie i bez dużych kosztów emocjonalnych. Potrafiłabym wykorzystać słowa i zachowania Pani Matki przeciwko niej. Tylko …. nie mam przekonania czy tego chcę. Mogę powiedzieć tak, że mam na uwadze dobro pasierbicy i chciałabym, żeby była szczęśliwa, ale mam też na uwadze SWOJE dobro. M mówi o tym, że on chce żebyśMY „pomogli dziecku” itd, a ja nie wiem czy naprawdę tego chcę, bo czy ktoś zastanawia się nad moimi potrzebami, czy też jako dorosła macocha mam podporządkować swoje życie dobru pasierbicy… a przecież  z mojej perspektywy to „obce” dziecko... (cały czas układam to sobie w głowie) Jeżeli nawet tak ma być, tj. pasierbica ma zamieszkać z nami, to chcę, żeby M o to walczył, a nie wrzucał mi kolejne zadanie do obrobienia. Mogę mu pomóc, ale nie chcę robić tego sama, tym bardziej, że mam sama trochę z tym problem.
Pewnie gdybym miała zacząć pisać do Pani Matki zaczęłabym w deseń. „M-lina wspomniała, że rozmawiała z Tobą na temat możliwości zamieszkania ze mną. Kilkukrotnie wspominała, że w różnych okolicznościach deklarujesz, że jak chce to może zamieszkać ze mną i że możesz ją natychmiast do mnie zawieźć. Rozmawiałem na ten temat z dzieckiem, ponieważ ona twierdzi, że chce ze mną zamieszkać – uświadamiałem jej konsekwencje takiej zmiany; konieczność zmiany szkoły, nowe środowisko, spędzanie co drugiego weekendu z Tobą, rozstanie z młodszą siostrą itd. Michalina zadeklarowała, że na to się zgadza i nadal chce przenieść się do nas. Z naszej strony jesteśmy gotowi zaopiekować się dzieckiem, jednak nie mam przekonania co do tego, że jej chęć zamieszkania z nami, jest przemyślana i umotywowana jej fatycznymi potrzebami. W mojej ocenie M-lina czuje się odrzucona i sfrustrowana faktem, ze większość uwagi koncentruje się aktualnie na Amelii. Dlatego chcę, aby psycholog z nią porozmawiała i pomogła być może przeanalizować co jest jej rzeczywistym problemem, którego może przeprowadzka w ogóle nie jest w stanie rozwiązać. Kontaktowałem się z poradnią… taką i taką… z panią taką i taką, która zadeklarowała się, że porozmawia z M-liną. Potrzebna jest do tego zgoda obojga rodziców, dlatego proszę ….. Pani psycholog wspomniała również, że optymalnie byłoby, gdyby mogła również z Tobą porozmawiać w tej kwestii. Jeżeli zatem jesteś zainteresowana, to po wyrażeniu przez Ciebie zgody na sesję u M-liny psychologa, mogłabyś również umówić się z panią psycholog i przedstawić własne stanowisko w sprawie dziecka.”
Pisanie w sprawach pasierbic, Pani Matki itd. przychodzi mi z pewnym wysiłkiem. Czuję się jakbym robiła to wbrew sobie i odczuwam taki emocjonalny wewnętrzny zgrzyt. Natomiast wiem, jakby napisał M takiego maila… byłaby to dla M i Pani Matki kolejna okazja, żeby się wzajemnie poobrażać i nic konstruktywnego nie załatwić….. Jak mam być pośrednio uczestniczką kolejnej rzeźni eks małżonków, to dla świętego spokoju wolę sama napisać.

Hmm... Podzielę się taką uwagą, że gdybym była na miejscu Pani Matki i dostała takiego maila, rzekomo napisanego przez ex męża, od razu bym się połapała, że to ty piszesz... i zrobiłabym tobie/jemu/wam na złość i na żadne wizyty nie wyraziła bym zgody.
Ale może ex jest tępa i nie przyjdzie jej to do głowy- sama oceń. Z drugiej strony ten temat chyba nie przycichnie od tak. Bez opinii psychologa się nie obędzie.
Czy ktoś zastanawia się nad twoimi potrzebami? W tej sytuacji - NIE.  A jest jedna osoba, która POWINNA się zastanowić- nie zaskoczę cię- twój M. Innym "zamieszanym" w tą w sumie się nie dziwię, ale szkoda że twojemu mężowi nie przyszło do glowy, że może być ci ciężko.
No nie, nie jest w stanie do tego dojść bez twojej podpowiedzi. Coś co dla nas macoch jest irytująca zadrą, albo najgorszą tragedią, dla naszych partnerów jest pierdołą. I nie dziwię się. Już się nie dziwię. Po pierwsze taka prosta jest ta męska psychika i szczerze, są momenty kiedy im tego zazdroszczę. Druga sprawa, to ich dziecko, z krwi i kości, oni też mają swój ojcowski instynkt.

niedługo idę do domu z pracy, więc nie mam możliwości się rozpisać... Zresztą niedawno odezwał się M i okazało się, że przywiózł dziewczyny do nas do domu, a miał je tylko wziąć na lody po zakończeniu roku szkolnego. Jestem wnerwiona jeszcze bardziej, oświadczyłam że nie mam ochoty się z nimi spotykać, w związku z czym wrócę do domu jak mnie nie będzie (nie jestem zła na dzieci, ale jestem wk-wiona generalnie i mam ochotę spędzić czas w piątek z dzieckiem, a nie z całym stadem).

moja Pani Matka zapewne wie, że ja jestem autorką znacznej części korespondencji. Na jej miejscu byłabym raczej wdzięczna, za "rzeczowe" załatwianie spraw bez wycieczek w kierunku złośliwych analiz wspólnej przeszłości M i Pani Matki. Piszę normalnie, bez jadu i bez zaczepek. Pomijam, że i tak większość korespondencji idzie przez prawników, więc czy fakt, że to ja piszę ma jakieś znaczenie? Uśmiecham się, bo w swojej naiwności na początku macochowania wierzyłam, że z każdym jestem w stanie się dogadać takie było moje przekonanie ... kiedyś... teraz wiem, że nie z każdym i nie na każdego działają argumenty.

Wczoraj wieczorem oświadczyłam M, że ma wolną rękę. Niech organizuje, ogarnia to co chce, ja do zmiany miejsca pobytu pasierbicy swojego palca nie przyłożę i to głównie dlatego, że czuję się zajechana bieżącymi wątkami, które są na mojej głowie, że jak mam wybierać, to wolę resztki swojej energii życiowej przeznaczyć na godzinę aerobiku tygodniowo zamiast na kolejną awanturę z Panią Matką.

A to, że Pani matka na żadne wizyty zgody nie da .............. kochane ........... ewentualna zmiana miejsca zamieszkania M-liny to 3 kPLN w plecy dla niej. Nawet z tak prozaicznego powodu ona nie da na to zgody (pomijam, że wierzę że jako matka kocha córkę i też nie będzie chciała się z nią rozstać)....

Hanna, Pani Matka nie dopuści do zmiany miejsca zamieszkania, bo to nie tylko utrata 3tysi na jedną córkę. To konieczność płacenia alimentów na starszą córké na konto ojca, z którym ta córka miałaby zamieszkać. W praktyce oznacza to, że alimenty by się wzajemnie zniosły i ani ojciec , ani matka nic nie dostaną. No chyba, że Pani Matka w swoich zapędach poszłaby dalej i próbowała udowadniać, że utrzymanie tej młodszej kosztuje wiécej niż tej statszej. Daleka droga do tego, dlatego obstawiam, że im mniej bédziesz angażować sie w tę sprawę, tym po pierwsze: będzie ona twać dłużej, po drugie i ważniejsze: będziesz zdrowsza!!!! Nie rób nic wbrew sobie, bo to strasznie dołuje. Wogóle uważam, że rozmowa między Wami nie powinna się zacząć od tego, czy pomożesz to załatwić, tylko od tego, jakie Ty masz zdanie w tym temacie. I uwaga !!! Nie wiem, czy już to dostrzegasz, bo ja z tego co piszesz juz wysnułam wniosek, że Twój M jednak zaczął stosować podwojne standardy. Rano Jasia do żłobka nie raczy zawieźć, bo mu się nie chce (w domyśle, bo Ty i tak to ogarniesz), ale po południu zabiera córki do Was, mimo, że tego w planie nie było. Nie chcę Ci dokładać zmartwień, ale z boku tak właśnie to wygląda. Zacznij coś z tym robić, bo potem nad tym nie zapanujesz.

Hej, jestem tu nowa i nie wiem czy akurat mój problem nadaje się na ten wątek.
Mam 22 lata i od ponad pól roku spotykam się z facetem 8lat starszym ode mnie. Ma syna 7letniego z poprzedniego zwiazku, ktory nie wypalil. Razem z D mieszkamy daleko od siebie i widujemy sie tylko w weekendy (czasami w tygodniu na noc).
Moim glownym problemem jest to, ze ciezko mi zaakceptowac cala ta sytuacje. Widzialam sie z synem mojego faceta dopiero 2 razy, a odebralam go... dosc slabo. Jestem mloda, zywiolowa i zazwyczaj kazde dzieci, ktore poznaje mnie uwielbiaja (zazwyczaj koncze jako nianka na imprezach, bo maluchy sie do mnie szybko przyzwyczajaja. Czasami tlumacze to sobie, ze jestem najmlodsza i najszybciej nawiazuje z nimi „ich” jezyk: popularne gry, media spolecznosciowe, zabawy, slawne osoby - mowie tu o 6-10 latkach) a z jego synem akurat niewypal. Nie mowie juz o tym, ze dziecko jest dla mnie troche ograniczone, podchodzi do mnie jak do kogos gorszego. Jak jestesmy we trojke, to ja moge obrywac za wszystko, tata jest najlepszy. Moge mowic co chce to i tak wchodzi jednym uchem a wychodzi drugim. Zazdrosc? Na to wyglada, ale czuje sie tym troche skrzywdzona. Mam sytuacje, w ktorej moj facet poinformowal mnie, ze bedzie musial do mnie przyjechac z dzieckiem, a ja momentalnie stracilam ochote na wspolny weekend. Pewnie dla wiekszosci z was to prosta historia z mloda pogubiona dziewczyna w nowej sytuacji. Tak jest, ja o tym wiem, ale nie dostaje wsparcia (w tym aspekcie) od pratnera. Twierdzi, ze wiekszosc by sie z tym pogodzila i ja powinnam sie mniej przejmowac.
Mam tez problem dlatego, ze jego byla (ha, jak zawsze chodzi o ex) przez pierwsze miesiace nie dawala nam zyc. Ja sie zamknelam na jego przeszlosc, nie chcialam miec z nia nic wspolnego. Bardzo bolaly mnie sms, ze mam sie nie zblizac do dziecka, jestem taka śmaka i owaka.. Dala nam spokoj kiedy znalazla sobie kogos. I wiem, ze ze strony jej nowego partnera wszyscy w pierwszym dniu poznali malego, cala jego rodzina. A u mnie to temat drazliwy.
I tu kolejna sprawa. Jestem wychowana, w rodzinie, w ktorej dziecko jest: po ulozeniu sobie zycia i po slubie. Jestem nastawiona na dzieci tak, ze musza byc zaplanowane, kiedy wszystko bedzie ulozone. O wlasnym na ta chwile nie chce slyszec. Koncze jedna szkole, zaczynam druga i mam wielkie ambicje, ktore zabraniaja mi posiadania pewnego balastu. (Jestem odwrotnoscia jego ex) Wiem, ze brzmi to okropnie, ale mam nadzieje, ze mnie zrozumiecie. U mnie ma byc perfekcyjnie. Niestety przez to bywaly rozmaite klotnie, a ja czasami aby ulzyc sobie, ze nie podoba mi sie sytuacja mojego partnera w gniewie (a naleze do wybuchowych osob, ktore nie gryza sie w jezyk) wytykalam mu to, ze „kto w wieku 19 lat chce miec dzieci” „jezeli tak bardzo lubiliscie seks to czemu sie nie zabezpieczaliscie” i tego typu teskty. Oczywiscie po pojedynczym takim tekscie, w ktorym wyrazam swoja opinie wszystko mi mija. Wiem, ze to najgorsze co moge robic, ale to czasami jest silniejsze ode mnie.. niezbyt wiem, jak mam sobie radzic z tym wewnetrznym gniewem.
I suma sumarum: po prostu nie wiem jak ten caly bajzel w mojej glowie sobie uporzadkowac. Jak cieszyc sie ta miloscia (D jest moim pierwszym prawdziwym chlopakiem, ktoremu wyznalam milosc i wiem, ze to jest to) skoro nie umiem cieszyc sie tym co daje mi jego przeszlosc? Jak moge sprawic aby jego dziecko zaczelo mnie akcetowac? No i jak ja mam je akceptowac?
Pozdrawiam, milego dnia

witam wszystkich , postanowilam i ja sie podzielic moja historia
w wieku lat 6 moja rodzina sie rozpadla . Tatus poszedl w swoja strone a ja , brat , i mama w swoja .  Wiem co to jest byc dzieckiem z rozbitej rodziny majacym nowych "tatusiow" i dlatego staram sie z kazdych sil pamietac o tym jak sie czujam wtedy....
Teraz jestem po drugiej stronie ... ale od poczatku .
Pare lat temu poznalam mojego obecnego meza i od razu jego dziecko . Mala teraz ma 7 lat .  Miedzy nami od razu kliklo .  problem nie jest w niej tylko w mezu a jej ojcu . W jej obecnosci on dostaje malpiego rozumu . Zapomina o calym Bozym swiecie . Nie pomyslcie , ze przemawia przeze mnie zazdrosc  (uklucie ale nie zazdrosc)  to cos innego . Bardziej bezsilnosc....   kiedys mi nawet wykrzyczal , ze mam w koncu zrozumiec ,ze jak jest ona to dla niego nie liczy sie nic i nikt wiec mam sie w koncu z tym pogodzic .    nie umiem   .     miliony razy chcialam sie wypisac z tego ukladu ale jak .    mieszkamy za granica .  mamy slub .  dom kupiony .   mala jest u nas raz , gora dwa razy w roku - miesiac , i wtedy zaczyna sie cyrk .  mala mnie uwielbia i najchetniej by tylko ze mna byla a ja z nia ale jej tatus chce jej zrekompensowac to ze jej mamusia skok w bok zrobila i rozwalila ich rodzine , wiec moj wspanialy maz bywa ze juz dochodzi do tego ze mala meczy swoja obecnoscia , zabawa , pomyslami , ze ta ucieka do mnie .    czesto mysle , jak dopada mnie zalamanie slyszac po raz kolejny ze ma ja tylko miesiac , wtedy mysle , ze moze ma racje , moze musze dac mu spokuj i przeczekac , ale gdy widze jak wchodzi jej w tylek ...gdy ona moze wszystko ...nawet jak wybieralismy obraczki slubne w trojke (!!!) zamiast mnie pytac co o nich sadze pytal malej czy jej sie podobaja !!   wtedy trzeba bylo wiac !!    ogolnie mam straszny metlik w glowie .   kiedys dzieci mialy respekt przed doroslymi np gdy mama z kims rozmawiala , my dzieciaki chcac cos powiedziec trzeba bylo czekac az skonczy , zreszta tego teraz tez kultura wymaga aby nie przerywac .  z mala i nim jest tak , ze gdy np my rozmawiamy a mala chce cos powiedziec mowi od razu a on milknie nawet bedac w srodku rozmowy ze mna , zwraca sie do niej - slucha , odpowiada...a ja w wielkim szoku ...   dochodzi do tego , ze wizyte u nas , w naszym domu  jej , ja zaczynam traktowac jak jakis horror .  ona naprawde jest cudowna ale blad jest w nim . on nie potrafi zachowac sie jak DOROSLY  ,  zreszta zwiazek z nim tez do lekkich nie nalezy ,   skorpion ........   dziewczyny - spotkacie na swojej drodze faceta skorpiona , slodkiego jak miod , uciekajcie , on potrafi byc strasznie okrutny .   w naszej relacji  ja-mala-on  tez taki potrafi byc .  nie liczy sie ze mna , dziecko 7 letnie moze spac chodzic o ktoej chce a z rana pukac do sypialni o 6 bo juz nie spi .    czas od rana do nocy organizowany pod nia  ,   obiady robione takie jak ona chce ....    dziecko go ustawia teraz a co to bedzie pozniej .    i znow tlumacze sobie - to tylko miesiac i niech maja siebie...ale gdzie w tym wszystkim jestem ja .  gdy mu to mowie - on odpowiada ze nie jestem pepkiem swiata i znow mam problem bo co ? bo swiat sie wkolo mnie nie kreci .  mi nie o to chodzi .  nie mozna miec przerwy w zwiazku na miesiac bo MALA PRZYJEZDZA  .   i jeszcze raz - mala jest swietna ,   powiedziala mi ostatnio , ze ona ma dwie mamusie - mnie tu , i jedna w polsce .   caly czas serca mi rysuje a w nich po dzieciecemu "ajlowju". no i jak jej nie kochac . wracam z pracy ona w oknie siedzi i czeka - taka fajna kochana niuncia .  jemy obiad , on caly czas zwraca sie tylko do niej , "smacznego IMIE "  , "i jak sie czujesz IMIE"" jak ci smakuje , tak chodzby mnie nie bylo , doslownie ,   ida na spacer on mnei nie zapyta czy tez ide , planuje kolejny dzien  dla nich - basen czy cos innego bez zapytania mnie czy jade z nimi albo czy mam na cos ochoty , nie . ja w miesiacu wizyty malej nie isnieje . ostatnio podsluchalam ich rozmowe przez skypa i dzieki temu wiem , ze pod czas kolejnej jej wizyty wiem ze jada do paryza !!!   ja z mezem jeszcze ani razu na wakacjach nie bylam bo nas nie stac . kazda kasa  extra jest planowana na wizyte malej - atrakcje kazdy dzien kosztuja ..   sil juz nie mam     ON jest problemem nie do rozwiazania bo nic nie dociera .    ja przez ten lek i strach co bedzie znow jak ona przyjedzie i jak on bedzi emnie traktowac spac nie moge .   biore extra robote zeby dluzej w pracy siedziec , a mala snapy wysyla , ze teskni i czeka ...    on i tylko on jest zryty .  nie potrafi zachowac sie w tej sytuacji ,       zero czasu dla siebie , zero prywatnosci ....   dziewczyny czy jestem egoistka?  czy jest cos we mnie zlego ?  robie cos nie tak ?  dajcie jakies rady madre .

Hej. Dawno nie pisalam u mnie nerwowa atmosfera  córcia po dwóch latach ignorowania faktu ze ma ojca nagle zapragnela przyjechać na dwa tygodnie . Partner niewiem czemu bo chyba powinien się cieszyć  chodzi nerwowy fuka na mnie ja mam wystarczająco dużo stresu bo zmieniłam prace wychodzę z domu o 5:30 wracam o 18-20 zmęczona jak nieziemskie stworzenie i chciałabym mieć chwile spokoju w domu . Nawet już rozwazam ze na dwa tygodnie pójdę mieszkać do hostelu.

To kupcie jej kilka rzeczy i zostawcie je po wyjeździe małej u siebie.
Co do środków czystości - 7 letnie dziecko może spokojnie umyć się żelem który macie na stanie w domu, tak samo dobrze może użyć Waszego szamponu, bez przesady - przecież to nie jest niemowlę, które potrzebuje jakiejś specjalnej, drogiej pielęgnacji.
Szczoteczka do zębów to też nie jest az tak wielki majątek, żebyś musiała się z tego powodu niepotrzebnie denerwować.

Z całym szacunkiem, ale to wcale nie jest dużo.
Na Twoim miejscu cieszyłabym się, że Twój partner ma aż tak niskie alimenty na córkę.

Ale to wynika bardziej z Waszych chęci i wzajemnych ustaleń, że dostosowujecie ten miesiąc do córki Twojego partnera.
Przecież to nie jest przymus.

Nie ma innego wyjścia, niż porozmawianie o tym z Twoim partnerem, sprawa sama się nie rozwiąże, emocje same z siebie nie opadną.
Może on ma inne spojrzenie na sprawę odwiedzin córki ? Może jego opinia będzie w stanie Cię uspokoić ? Ukazać Ci inne aspekty tej sytuacji ?

Skąd wiesz, że je "rozwala" ? Zaglądasz jej do portfela ?
Pewnie nie masz takich możliwości, więc nie wiesz, na co była żona przeznacza te pieniądze.
A że wysyłacie jej na ten miesiąc - kiedy dziecko jest u Was - alimenty, to normalna sprawa, co tu jest do rozumienia ?
Przecież to dziecko gdzieś mieszka, ma jakiś dach nad głową, matka ponosi jakieś stałe koszty w związku z tym, które opłacać trzeba.
Ma na ten miesiąc zmieniać mieszkanie na mniejsze i tańsze, czy wymeldowywać to dziecko, żeby mieć mniejsze opłaty ?

odpowiadam na post IsaBella77
bardzo sie ciesze , ze mozemy porozmawiac tutaj. Nie mam sie komu wyzalic i wygadac bo tak naprawde nikt tego nie rozumie , nikt co nie jest w takiej sytuacji ,
Ja sie juz szczerze w tym wszystkim gubie . Fakt - nie sa to wielkie wydatki : szczoteczka itp tylko irytuje mnie fakt , ze matka malej robi to wszystko celowo . My kupilismy jej szczoteczke elektryczna i z 50 wkladow zeby miala na dlugo zeby jej mama nie musiala miec extra wydatkow na wklady  a jak kolejnym razem do nas przyjechala z za wielka zwykla  szczoteczka  i na pytanie gdzie ma tamta odpowiedziala , ze mama oddala kuzynce to nas trafilo . Sama czerpie radosc gdy jade z nia na zakupu - takie babskie i super spedzamy czas . Radosc dziecka jest najpiekniejsza na swiecie .
Fakt , ze mamie malej do portfela jej nie zagladam i nie powinnam oceniac co robi z kasa bo to nie moja sprawa i to ze nie trzeba malej za duzo aby bylo jej u nas milo ale moj maz a jej ojciec dostaje na miesiac przyjazdu malej  malpiego rozumu i chce jej na sile zrekompensowac skok w bok mamusi a ja w tym nie mam niestety nic do powiedzenia . Mala jest cudowna- pisalam o naszej wiezi wyzej i naprawde jest fajnie ale tylko z nia i zazwyczaj gdy jestesmy same - czasem tez same jestesmy . Wg mnie to nie w niej jest cos nie tak ale w jej ojcu , ktory nie potrafi milosci dzielic .  Przeczytaj wyzej . Ja sie czuje z tym bardzo zle a do meza nie docieraja zadne argumenty i rozmowa z nim konczy sie jak zwykle awantura , ktora ja chce uniknac bo ona do niczego nie doprowadza . Czuje ze nie mam w nim wsparcia , mi jest ciezko a on ma to gdzies , moje zdanie nie liczy sie i przy niej dobitnie mi to pokazuje czesto przy niej . Tak jak pisalam w poprzednim poscie jak jest ona u NAS liczy sie dla niego tylko to . Tylko jej opinia sie liczy , tylko z nia planuje dzien , ja o wszystko pyta , rzadko kiedy do mnie odzywa , mam wieksze wsparcie w malej niz w nim . Ona juz teraz widzi jaka ja "mala"" jestem  a jak bedzie wieksza to az strach sie bac .....Zagryzam zeby i brzydko powiedziawszy czekam az to sie skonczy .    Wiele razy sie zastanawialam czy nie skonczyc tego zwiazku , bo skoro nie liczy sie moje zdanie w kwestii , ktora dotyczy nas wszystkich to co to za zwiazek ale milosc...  dom...
Mieszane mam uczucia . Ciesze sie ze przyjedzie a i zarazem przezywam to zle...

co do srodkow czystosci - wg jej tatusia ona musi byc pielegnowana tylko najlepszymi srodkami dla dzieci .
w Polsce , gdy ja odbiera kupuje tone witamin dla dzieci bo mysli , ze przez miesiac ja jak to nazywa "naprawi "   .
co do ciuchow - tez myslalam , zeby kupic i zostawic u siebie ale ona rosnie wiec za rok by byly za male .

on mowi jak to mala jest strasznie poszkodowana mieszkajac z mama a ja czesto go gasze mowiac , ze dziecko nie wyglada na nieszczesliwa , jest zadbana , dobrze wychowana wiec napewno zle jej nie jest .

IsaBella77  bardzo dziekuje za sugestie i rady . Nawet nie wiesz jakie to dla mnie wazne .

Ciesz się tym bo jeszcze parę lat  i dziecko "cofnie " się w rozwoju  tak jak u mnie na ta chwile potrafi mówić dwa słowa  no i aha .

przezyj z dzieckiem za 200e w PL to Ci pogratuluje serio, to sa gowniane alimenty jesli dziecko nie spi u ojca, ojciec nie zapewnia  mu opieki w czasie calego roku, doklada sie do odziezy kupionej w PL na bierzaco? do wyprawki szkoly przedszkola? I tak obowiazkiem alimenciarza jest placic caly rok bo alimenty sa liczone rocznie! budzimy sie do zycia dobrze ze chociaz ten miesaic ojciec sie dzieckiem zajmuje

Snake tej pani co ta bzdure wymyslila zapytaj , mnie bardziej ciekawi techniczna strona tego pomyslu - jak moj ex tez uwaza ze jego byla partnerka i dziecko zyja z alimentow jakie on placi - przerost ego az piszczy, kiedys mi zaserwowal taka obserwacje to mu wyliczyllam ile wydaje na sama nianie (ali wystarczaja na pokrycie kosztow niani przez 3 tyg) to nagle zaczal dziecko na weekendy brac zebym nie podniosla - smieszni ludzie.

matka chodzi do pracy , ma pieniadze , ale w tym przypadku to taki typ co wyda predzej na nowa kiecke dla siebie niz nowe buty dla dziecka

Racja wlazła Ci na głowe ja bym do takiej sytuacji nigdy nie dopuściła też starałam się zakumplować z małą ale granica była jasna raz  się zapędziła i w zabawie powiedziała "głupia jesteś " ja od razu zareagowałam i jasno pokazałam partnerowi , że on też powinien i tak zrobił.

A co do samodzielnego myślenia to chyba nie do końca u mnie wydaje mi się że ona jest z wiekiem coraz bardziej podatna na to co mówią inni jeszcze dwa lata temu wystarczyło być dla niej miłym i było ok  a teraz matka jej swoich teorii naopowiada i potem jest  aha, yhy i no.
Mój Partner ostatnio pojechał po córkę która miała być u nas dwa tygodnie a mieszka ona od nas 400 km i z połowy drogi musiał wracać z nią do jej domu bo matka jak twierdzi odebrała wyniki badań i dzwoniła że dziecko ma złe wyniki i Partner musi ją odwieść, żeby poszła do lekarza, zaznaczam że ostatni raz byla u nas dwa lata temu. Moim zdaniem cała akcja była ukartowana bo nagle po powtórzeniu wyników dziecko cudownie ozdrowiało.Widzę, że po tej akcji P odpuścił nie dzwoni i nie pyta czy przyjedzie tylko powiedział, że teraz musi iść do lekarza żeby sprawdzić wszystko i na razie po nią nie przyjedzie.
Moje podejrzenie jest takie, że ukartowały całą tą akcje żeby opóźnić przyjazd o tydzień i żeby zamiast siedzieć z ojcem w domu jechać z dziadkami nad morzę ale ich misterny plan ......strzelił.

Racja wlazła Ci na głowe ja bym do takiej sytuacji nigdy nie dopuściła też starałam się zakumplować z małą ale granica była jasna raz  się zapędziła i w zabawie powiedziała "głupia jesteś " ja od razu zareagowałam i jasno pokazałam partnerowi , że on też powinien i tak zrobił.

wlazla i to jeszcze jak !   ja durna na to szczerze powiedziawszy pozwolilam ale tak jak pisalam wyzej - do pewnego momentu .
Ja nie mialam i nie mam takiego wsparcia w tym przypadku w mezu , tez powinien jej wyznaczyc granice i powiedziec cos jak widzial co sie dzieje i ze mi poprostu bylo niezreczne jej zwracac uwage . Zreszta w tym akurat sie nic nie zmienilo - wsparcia w nim brak . Ja sama mowie jej STOP jak jest za daleko i sprowadzam na przyslowiowa ziemie aby nadal moglo byc milo . Szacunek .   Ona glupia nie jest i wie kiedy przesadza ale probuje nadal a ja  yyy  spowrotem na ziemie . Jedno dobre w tym , ze maz sie nie wtraca to gdy ja jej mowie , to czy siamto mi sie nie podoba, on nie odzywa sie ...ale po fakcie ja "nagradza" tulaskami i "idziemy na lody co ""Kaska"" ochlonie . Wiec tak jakby dawal jej ciche przyzwolenie , ale ona poki co wydaje mi sie , ze jest madrzejsza od niego i potrafi powiedziec tacie NIE ja teraz chce z Kaska pobyc bo nabroilam. 
Fajnie , ze Twoj partner od razu poparl Cie i mialas od razu w nim sile i wsparcie . To bardzo wazne aby dorosli mieli jedna strone , dziecko predzej czy pozniej zauwaza , ze tata cacy , macocha ble ...

Ale czym Ty sie dziewczyno przejmjesz - ciesz sie kazal sie zajac swoimi sprawami to sie zajmij zwlaszcza jak z mala beda czekali na pelna  miche i pranie bedzie samo z kosza wychodzilo

,,alimenty na dziecko 200 e a ona mieszka w Polsce wiec to duzo .,,
padłam i leże ze smiechu

to dla osoby pracujacej w Polsce to makaskrycznie mala kwota do zaplaty, a co dopiero dla ojca zarabiajacego w euro
to 50 euro
ty jestes powazna????
ile on godzin w miesiacu w takim razie pracuje na dziecko
uwazasz ze na dziecko w Polsce 400 zl jesli policzyc ze mama daje polowe to ogromna suma?
to juz z funduszu alimentayjnego sa wieksze sumy

wstyd dla ciebie i dla niego, ze jeszcze chwalisz sie tym