Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Generalnie to rozumiem Twoje potrzeby, ale... uważam, że akurat  chłopiec nie jest niczemu winny. Cała wasza trójka nie potrafi ogarnąć swojego życia i emocji. Mamusia dziecko reglamentuje według własnego uznania, tatuś właściwie nie ma dla niego czasu, a macosze generalnie przeszkadza przez sam fakt istnienia. Smutne, że postrzegasz to dziecko jako swoistą "przeszkodę"  w swoim życiu. Inne dzieci "nie potęgują" Twojego bólu z powodu braku własnego dziecka, tylko syn męża ? Jeżeli nie chcesz lub nie potrafisz  dzielić się mężem, to należało wyjść za mąż za człowieka bez tzw. "przeszłości". Dla mnie  oczekiwanie, że byłe żony i dzieci z poprzednich małżeństw na życzenie rozpłyną się w powietrzu, to jakaś dziecinada.Co więcej, gdybym miała takie podejście do problemu dziecka z poprzedniego związku, to na pewno nie fundowałabym sobie dziecka z partnerem z odzysku, bo takim ojcem trzeba się będzie dzielić. Związki z osobami z przeszłością nie należą do łatwych, ale o tym trzeba myśleć przed.

Volver,
to nie jest kwestia tylko tego dziecka, nie potrafię spojrzeć na inne dzieci również. Ja potrafię znieść to, że mąż wychodzi natomiast nasze mieszkanie to dla mnie swoista ostoja, którą nie rozumiem dlaczego miałabym tracić. Oprócz tego myślę, że myślenie a może coś jest ze mną nie tak i być może nie będę mogła mieć dzieci w wieku lat 17, a tyle miałam gdy zaczęliśmy się spotykać to nie jest coś oczywistego i wtedy byłam święcie przekonana, że na pewno to nasze wspólne dziecko się pojawi. Natomiast problemy zaczęły się u mnie w momencie, gdy zaczęłam chorować i to najważniejsze marzenie zaczęło stać pod znakiem zapytania. Powiem szczerze sama nie wiem czy mam prawo marzyć o dziecku wiedząc o sporym problemie z krzepliwością krwi u mnie. Nie oczekuję natomiast, że ex i młody znikną, ale marzę żeby ona też poszła na pewne ustępstwa, a nie zawsze na przekór. Oprócz tego ciężko byłoby mi myśleć przed bo zakochałam się w M jeszcze zanim jego ex zaszła w ciążę natomiast byłam wtedy dla niego zwyczajnie za młoda.

Generalnie mnie strasznie irytuje fakt, że ja naprawdę nie utrudniam mężowi kontaktu z młodym, ale też drażni mnie durne gadanie jego ex że cytując "żonka Ci nie pozwala wziąć syna do domu", a zwyczajnie teściowie i siostra męża też chcą z młodym mieć kontakt i to jest sytuacja, że wszyscy są zadowoleni, a ja nie muszę się młodym zajmować. Próbowaliśmy go kiedyś wziąć do nas do domu, ale wówczas mąż próbował zwalić na mnie zajmowanie się młodym, a sam tylko przyjemności podczas, gdy dla mnie taka sytuacja jest skrajnie irytująca i absolutnie niedopuszczalna podobnie jak zachowanie młodego, który jest święcie nastawiony pod tytułem "tata kupi" albo akcja, że młody coś nagadał matce i ta ze straszeniem o sądzie. Prawniczka na podstawie jej wypowiedzi w sms wywnioskowała, że młody próbuje sprawić żeby rodzice byli znów razem, mówiła, że takie sytuacje są częste. Generalnie jego ex robi wszystko żebyśmy my nie mieli spokoju, a nawet wiemy, że jej kombinacje zaczęły się w momencie kiedy jej facet się od niej wyprowadził. Z przeszłości wiem już, że specjalnie nakręca sytuacje żeby móc mieć o coś pretensje. Przykładowo sobotnie przedstawienie młodego o którym poinformowała w czwartek i wielce oburzona, że mąż nie przyjdzie bo jest w pracy, u nich w pracy lista obłożonych pojawia się w czwartek lub piątek, ale osoba, która z takiej dniówki zrezygnuje może mieć pewność, że kierownik na takie dniówki jak i świąteczne jej długo nie obłoży no i pojedzie po premii jak tylko znajdzie okazję. I fakt, że jak młody był w szpitalu to jej odwiedziny jego na oddziale były cacy natomiast jak mąż poszedł go odwiedzić to wielkie pretensje, że on ma odpoczywać i ten ma go nie odwiedzać, dodam, że to był weekend kiedy mieli się zobaczyć, a młody był zwyczajnie na badaniach.

Tak.

Dziewczyno proszę przejrzyj na oczy.
Najpierw  mieszka 4 lata z żoną, żona truje to wprowadza się do Ciebie, po roku ty trujesz o rozwod to wprowadza się do żony. Facet mydli Ci oczy dobrem dzieci, ale jedyne czym się przejmuje to jego własny tyłek.
Życzę Ci wyplątania się z tej toksycznej relacji w 2018 roku.

To jakiś mały ten świat...

Jak? Juz Ci mowie.
1.Spotkacie się i mówisz mu, ze to koniec.
2.Blokujesz go wszędzie gdzie się da - na tel, na mailu, na fejsie.
3.Domyślam się, że zgadzając się na taką sytuację masz obnizone poczucie wlasnej wartości.
Proszę, zapisz się do psychologa. On pomoże Ci pozbierać myśli i przygotuje cie psychicznie na nowy związek w przyszłości.

Byliście razem, on wybrał rodzinę. Nie płaszcz się, nie bądź seks zabawka. Z konsekwencjami swoich decyzji musi się liczyć.

Tak tak. Działkę kupił,  ale co z rozwodem? Przecież połowa tej działki byłaby żony....

Dziękuję Dziewczyny, nawet nie wiecie jak mi samej siebie żal, patrzę w lustro i czuje się oszukana. Jestem w takim dołku ze nie mogę się pozbierać .

Nie Ty pierwsza i nie ostatnia. Jest jednak "plus w tym minusie" ... pewne fakty dotarły do Ciebie w odpowiednim momencie.  Odkochiwanie się, to ciężka robota ale wykonalna.  On zapewne tego procesu Ci nie ułatwi, bo będzie  zabiegał o Twoje względy... zapewniał o swoim uczuciu... ale nie można mu się dziwić. Jesteś miłym urozmaiceniem jego życia...
Myślę, że nie warto być jedynie czyimś czasoumilaczem.

Eh to samo powiedziałam wczoraj swojemu Partnerowi " czuje się oszukana " on na to to powiedz co robię źle , ja, że nie mam zamiaru się powtarzać enty raz .Jestem strasznie tym zmęczona frustracja sięga zenitu . Tobie radze znaleźć  sobie jakis wypełniacz czasu ( siłownia,  basen , wolontariat ... ) a zobaczysz ,że za rok będziesz się z tego śmiała przypomnij sobie teraz jak się czułaś jak kiedyś konczyly się inne związki tez cały świat się walił ale przezyłaś i tym razem będzie tak samo. Tylko musisz to załatwić jednym cięciem. Uszy do gory tu zawsze możesz liczyć  na wsparcie .

KarinK i tak zrobisz co Ci serce podyktuje ja czasami mam nadzieje ,ze los za mnie zadecyduje , że firma wyślę mnie na jakiś długi kontrakt na drugi koniec Polski i samo się rozleci.

Karink, i to jest właśnie problem, że wybierze dzieci. Nam psycholog na kursach przedmałżeńskich jasno powiedział dla męża najważniejsza ma być żona, a dla żony mąż. Myślę, że analogicznie powinno być w waszej relacji, nie mówię, że dzieci nie są ważne, ale jeśli będą ważniejsze niż Ty to to się nie uda, bo za nimi wydaje mi się, że długo będzie stać jego żona. Natomiast czytając twoje posty mam wrażenie, że on tańczy jak ona zagra. Ja widząc takie zachowanie zwiewałabym, gdzie pieprz rośnie. U nas ex może próbować mieszać, ale wiem, że między nami nie namiesza i to jest dla mnie fundamentem relacji oprócz miłości oczywiście, a Ty co uważasz za fundament waszej relacji?

Czeka mnie ciężka praca wiem o tym , nie wiem jak sobie poradzę ale jedno wiem ze musze to zrobić.

Karink, Twoja sytuacja jest dla mnie tak abstrakcyjna, ze az nie moge sobie tego wyobrazic. "Jestes" z gosciem 5 lat a on w tym czasie 4 lata mieszka z zona? I Ty sie na to godzisz? Masakra.

Robisz z niego bezwolnego Misia - zona manipuluje dziecmi, corka lat 11 dzwoni i zada powrotu, wiec on wraca. A sorry, to on nie ma wlasnego mozgu i wlasnej woli? A jak Ty do niego zadzwonisz i poprosisz o powrot, to wroci? Czy zdanie corki jest wazniejsze od Twojego?

Twierdzisz, ze Cie kocha... Taa.. On tylko mowi, ze Cie kocha. Gdyby naprawde Cie kochal, zalatwilby sprawe z rozwodem juz pare lat temu. A tak to ma wygodna sytuacje - rodzine i Ciebie na boku. Znudzi sie zona, to jedzie do Ciebie.

Co ja czytam - tkwi w tym ponad 20 lat Spoko, to do emerytury moze sie wyrobicie, zeby razem byc A tak serio, pogon dziada, niech sie zajmie wlasna rodzina, a Ty sie w tym czasie zajmij wlasnym zyciem. Zrob sobie przysluge i porzadki z nowym rokiem. Pozdro.

Dziewczyny Wy wszystkie macie racje. . . To moja wina ze tkwilam w tym tyle , przyzwyczaiłam go do takiej sytuacji. Żałuję tylko ze tak bardzo kocham.

Karink bez przesady młoda jeszcze jesteś. To boli zawsze, bo to jest coś w kategorii zdrady inaczej się tego określić nie da. Boli bardziej bo są uczucia, ale zdrada boli nawet jeśli uczuć nie ma oprócz jakiejś tam sympatii.

Osobiście jako bardzo dobry sposób odreagowania wszystkich negatywnych emocji polecam pójście na strzelnicę Może i wydaje się to dziwne, ale przynajmniej przez czas kiedy trzymasz karabin/pistolet w rękach nie myślisz o niczym innym i działa to przynajmniej kilka godzin po powrocie do domu.

Może być to strzelnica ja polecam siłownie zadbasz o własną kondycję a i czas będzie szybciej leciał

Jestem pewna,  że najszczesliwsze dni jeszcze przed Tobą.

Jedno wiem na pewno jeśli z nim zostaniesz jeszcze wiele razy będziesz nieszczęśliwa przepłaczesz wiele nocy, dzieci rosną zaczną się buntować będziesz celem ich ataków, czy masz pewność, że on Cię przed tym ochroni.

karink podzielę opinię koleżanek wyrażoną wyżej.... wymiksuj się z tego i to szybko....szkoda Twojego życia.

A koleżanki mające swoje dzieci chciałabym zapytać o to jak poradziłyście sobie, albo czy rozważałyście kwestię dziedziczenia . Naszła mnie ostatnio wątpliwość w tej kwestii, zapytałam notariusza ale jeszcze bardziej namieszał mi w głowie, ale do rzeczy....
Po rozwodzie za swoje środki kupiłam mieszkanie, w którym mieszkam z dziećmi.
Moje dzieci mają ciągły kontakt ze swoim ojcem, a ojciec nie ma ograniczonych praw rodzicielskich.
W sytuacji gdyby teraz coś mi się stało, opiekę nad nieletnimi (w tej chwili) dziećmi z automatu przejmuje ojciec dzieci. Mieszkanie po mnie teoretycznie dziedziczą dzieci, ale ze względu na to, że są nieletnie zarząd nad ich majątkiem również będzie miał Ich ojciec a tego bym bardzo nie chciała!!! Czytałam o tym, że mogę w formie testamentu zastrzec, że owszem dzieci dziedziczą po mnie ale do chwili uzyskania przez nich pełnoletności zarząd nad ich majątkiem powierzam... np. moim rodzicom ( czyli dziadkom moich dzieci). Zadzwoniłam w tej sprawie do notariusza i potwierdził , że owszem mogę spisać taki testament w formie aktu notarialnego, ale on (notariusz) nie zgodzi się na to, żeby w akcie zawrzeć informacje o powierzeniu zarządu dziadkom (lub komukolwiek) dlatego, że taki zapis i tak nie ma mocy prawnej bo o tym, kto będzie decydował o majątku dzieci (konkretnie chodzi tu o zarząd nieruchomością) i tak będzie w przyszłości decydował sąd rodzinny ( bo zarząd nieruchomością przewyższa zarząd podstawowy) i spisanie przeze mnie woli, w postaci testamentu, nie oznacza, że sąd w ogóle weźmie to w przyszłości pod uwagę.
Czy przerabiałyście taką sytuację u siebie? Jak ustrzec się przed tym, by były mąż nie zarządzał w imieniu moich dzieci mieszkaniem, które mogłyby one odziedziczyć po mnie?
Proszę o sugestie jak zabezpieczyć się w tym zakresie?

Administratora proszę o nie usuwanie postu z tego tematu. Wiem, że sprawy tego typu powinno się omawiać w dziale "PRAWO...." ale w tym wątku na pewno znajdują się osoby mające doświadczenie akurat w tym temacie.

Dziewczyny jesteście? Czemu taka cisza

No tak ....wychodzi na to ze jest spokój u Was kobietki. To dobrze.

Czy spokój to nie wiem z czasem dla własnego zdrowia psychicznego  już nie reagujemy na niektóre sytuacje mnie czekają niedługo ferie szczerze mówiąc mam nadzieje, że Jego córka odpuści sobie przyjazd .

KarinK niestety w ten sposób to Ty tego nie zakończysz jestem w stanie zrozumieć ze widzicie się w pracy ale po co to przyjezdzanie  i odwozenie.

Zdaje sobie z tego sprawę tylko odpowiedz sobie czego tak naprawdę chcesz . Chcesz się z nim definitywnie rozstać czy chcesz żeby Ci udowodnił jak bardzo mu zalezy i wrócił do Ciebie i żeby było jak przez ostatni rok?? Tu nie chodzi o to żebyś pisała to co my forumowiczów chciałabyśmy przeczytać musisz byś szczera sama z sobą.  Wierz mi jeśli do siebie wrocięcie to się nie skończy.

No to jesli on Cie kocha, a Ty kochasz jego, to wszystko sie ulozy - milosc wszystko zwycieza Podobno

Moze jeszcze nie jestes na tym etapie, zeby to definitywnie skonczyc, a moze nigdy nie bedziesz. "Masz to, na co godzisz sie". Niestety, ale zadna z nas nie wykona za Ciebie Twojej pracy. Tak jak Marta mowi, zastanow sie, czego tak naprawde chcesz i trzymaj sie tego. Nie oceniam Cie, wiem, ze czasem podjecie decyzji nas przerasta. Poczytaj troche madrych ksiazek. Mnie oczy otworzyla "Nie zalezy mu na tobie - koniec zludzen", mozesz znalezc na chomiku. No i coz.. powodzenia

karink, to i ja się wypowiem. Generalnie nie popieram związków pozamałżeńskich. Uważam, że bez względu na to, co dzieje się między małżonkami, zdrada jest czymś ohydnym. Jeżeli on od dawna nie kocha żony i nie widzi szansy na odbudowanie małżeństwa, to powinien się rozwieść i nie ma tu nad czym dyskutować.
To oczywiste, że dla dzieci rozwód rodziców to ogromna trauma, ale gdyby on dokonał wyboru już dawno, jego dzieci byłyby już w zupełnie innym miejscu, nawet, jeśli nie
pogodzone, to przynajmniej przyzwyczajone do nowej sytuacji. Zwłaszcza, że przecież przez jakiś czas mieszkał po za domem.
Tutaj nie ma idealnego rozwiązania. Jednak teraz, to, co przeżywają, co funduja im obydwoje rodzice, to istny horror, to tak jakby cały czas grzebać w otwartej ranie.
Przecież jego córki doskonale wiedza i widza, jak wygląda małżeństwo ich rodziców, to nie jest dobry przykład. Ojciec jest jedną nogą po za domem, a matka gra dziećmi i ich uczuciami - równie ohydne, co zdrada.
Ja wierzę, że on Cię kocha, jednak on i jego córki poddały się całkowicie manipulacji matki/żony. Na ten moment, ona wyrządza nie mniejszą krzywdę dzieciom, niż on swoją zdrada i plananmi opuszczenia rodziny.  Podejrzewam, że on doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli rozwiedzie się z żoną i wyprowadzi z domu, ona będzie utrudniała mu kontakty z dziećmi i nastawi je przeciw niemu i to jest ten hamulec, który trzyma go w domu.
..a Ty czekasz, kochasz i masz nadzieję na wspólne, szczęśliwe życie, dokładnie tak, jak jego żona
Jestem przekonana, że walczy o niego (w totalnie głupi sposób), bo liczy na to, że jakoś się im pokukłada.
Bez względu na jego uczucia do żony, on ich nie opuści, nie po to wprwadzał się spowrotem.
On poświęcił Waszą miłość dla dzieci, więc Ty powinnaś zrobić to samo, tzn zadbać i swoje szczęście osobiste.
Oczywiście, przeżyjesz gorycz rozstania (juz przeżywasz), żałobę po związku, ale wyjdziesz na prostą. Im szybciej to zrozumiesz, tym lepiej dla Ciebie.
Jeżeli faktycznie on nic do żony nie czuje, to może odejdzie od niej, gdy dzieci będą już dorosłe, więc za jakieś 8-10 lat...
W tym czasie Ty tracisz swoje życie, dostajesz ochłapy, obietnice bez pokrycia, tracisz możliwość  ułożenia sobie życia i posiadanie własnych dzieci.
Naprawdę chcesz czekać na niego 10 lat, ile wtedy będziesz miała? Jeśli żona znudziła mu się po jakimś czasie, to skąd wiesz, że tak nie będzie z Tobą?
Tylko nie mów, że to wszystko jej wina, znasz tylko jego wersję, nie żyłaś z nimi, nie widziałaś, podejrzewam, że nawet z nią nie rozmawiałaś, a przecież oni też kiedyś kochali się - tylko nie mów, że ożenił się z nią, bo musiał
Być może on po latach odejdzie, ale skąd wiesz, że do Ciebie? Faceci są w lepszej sytuacji, zawsze znajdzie się jakaś chętna. Myślę jednak, że po latach, on nadal będzie w tym tkwił dla wygody i dla...dzieci, bo przecież nawet dorosłe dzieci  trzeba wspierać (reż mogą sie obrazić i odwrócić od ojca i on sie tego boi), brać udział w rodzinnych uroczystościach, ślubach, cieszyć się wnukami...i tak będą żyć z żoną obok siebie (albo nawet bliżej), być może jej tyle wystarczy, byle tylko był.
A co z Tobą? "Pójdziesz w lata", obejrzysz się za siebie i dotrze do Ciebie, że zmarnowałaś kawał życia.

A mój błąd był taki , że gdy zamieszkalismy razem to nie naciskalam na początku na ten rozwód. Ona wydzwaniala ze to jej się zepsuło w domu a to tamto ze dzieci itd umilala mi ten rok ze czasami miałam dość.Czasami to nawet kiedyś było mi jej szkoda ze on podnosi na nią głos jak rozmawia przez tel. Ona zawsze miała mu wszystko za złe bo ona to ta idealna. A teraz jej nienawidzę i chciałabym się zemścić.

Pomyśl logicznie... wbrew pozorom, to nie jest jej "wina", że on dokonał takiego, a nie innego wyboru...

Wybacz, ale w moi przekonaniu tylko się oszukujesz i sztucznie szukasz usprawiedliwienia dla swojego biednego misia. Wiem, tak jest łatwiej. Naprawdę nie dostrzegasz tego, że masz do czynienia z dorosłym człowiekiem, który sam decyduje jakim manipulacjom ulega ? Nie pozwoliła mu odejść... daj spokój. Gdyby naprawdę chciał, to by odszedł i nikt by go nie powstrzymał. Z Twoich wypowiedzi wnioskuję, że żona powinna unieść się przysłowiową "dumą" i go Tobie oddać, albo  w ogóle nie zabiegać o jego powrót ? A co z Twoją dumą i godnością osobistą ? Posiadasz ją ? Uważasz, że powinnaś go przyjąć nawet gdyby chciał do Ciebie teraz wrócić ?

Karink chyba zapomniałaś na jakim form jesteśmy my doskonale wiemy jakie są kobiety mamy ich tu pełen wachlarz ale byłabym daleka od oceniania byłej bo jeśli nie byłaś nigdy w takiej sytuacji jak ona to nie wiesz co Ty byś zrobiła w takiej sytuaci. Wierz mi zraniona kobieta która zostaje z dwójką dzieci myśli trochę innymi kategoriami nie w głowie jej mżonki o romantycznej miłości.