Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Porozmawiam z nim i zrobie jak radzicie.

Kjim, nie pojechal ze względu na pieniadze ale teraz mi sie przypomnialo, ze byl zaraz po nowym roku, wiec dwa miesiące a nie trzy. Szczerze mówiąc nie wiem kiedy znow pojedzie bo w obecnej sytuacji nigdy go nie bedzie na to stac, zeby oplacic swoja polowe wspolnych wydatkow i jeszcze znalezc kilkaset zlotych na wyjazd. A exowa bardzo chce zeby przyjechał (a na pewno nie ma nic przeciwko) chociaz jak sie wyniosla to przez ponad pol roku nie pozwalala mu sie spotykac z dzieckiem.

I to nie jest tak, ze przez to, ze nie pojechal coś sie udało oszczędzić. Te pieniądze poszly po prostu na zalegle wydatki wiecznie odkladane na pozniej, na części do auta, naprawe auta, buty zimowe, kurtke na wiosne, prezent na urodziny itd.

Przykre Ania88_88... nie wiem co powiedzieć, bo za dobrze znam te sytuacje. Generalnie ja też czasem gadam do mojego, ale jakby grochem o ścianę. Naprawdę, nie wiem, co to za mechanizm - ale ilekroć proszę, żeby coś załatwił z byłą, to jakbym do ściany gadała. Zawsze wytłumaczenie znajdzie. Albo uważa, że "jej nic nie można powiedzieć". No mi za to można. Ja to potem wysłuchuję całokształtu...
Już się trochę nauczyłam, uczę się wciąż, aby pewnych tematów nie tykać....Wiem, to nie jest rozwiązanie problemu, ale lepsze to, niż się wykłócać o coś, na co się wpływu nie ma....

To z jakich powodów nie był tyle czasu u dziecka ma znaczenie, bo wskazuje na to,ze niby tak tęskni, niby te spotkania są Mu tak niezbędne do życia, a jak nie ma kasy to zamiast się wziąć do roboty i na to zarobić, to On po prostu nie jedzie. Przestaje to być takie ważne? Jak dla mnie to kolejny argument przemawiający za tym , że to Pan Wygodnicki i tyle. Jak Mu Ania próbuje nacisnąć na odcisk, zmotywować do pracy, to pogrywa wtedy na emocjach, że niby On biedactwo tak tęskni za dzieckiem. Jakby naprawdę tęsknił, to na rzęsach by stanął i kasę na wyjazd by załatwił, albo zabrał się w końcu za zniesienie alimentów na Byłą, Pracującą żonę. 350 zl mógłby przeznaczyć na zabicie tęsknoty za dzieciakiem.

Kijm, fakt. Patrzac na to z tej strony to jak najbardziej sie zgadzam

ja natomiast ciagle slysze "zmienie to, zmienie! daj mi szanse!"
ale tak slucham i w zasadzie to jest przykre. Bo on bardzo by chcial i bardzo kocha ale....to nie typ czlowieka ktory mi odpowiada. On by wszystko chcial... zeby bylo pieknie i szczesliwie ale nie potrafi spiac dupy i ogarnac nawet swojego zycia.

czas leci a ja mam coraz wiekszy wstret do calej tej sytuacji. taki autentyczny totalny wstret i obrzydzenie.
I nie, nie chodzi personalnie o jego corke, zone czy jego. Ale cale te sytuacje, jego zachowanie, jego radzenie sobie z zyciem.
Z jednej strony rozumiem, ze nie jego wina. Taki jest i tyle. Ja po prostu bylam glupia ze uwierzylam

Mialo byc slicznie i pieknie a wyszla kupa.

Alutka chciałabym podziękować Ci za założenie tego tematu.  Jestem troszkę z innej bajki i trafiłam tutaj przez przypadek.  Mam troszkę patchworkową sytuację, bo mój starszy syn jest z pierwszego małżeństwa, jednak mój obecny partner traktuje go jak własne dziecko i tak też o nim mówi (właściwie obydwoje używamy określenia "nasi synowie ").   Miałam łatwiej z tego względu, że gdy się spotkaliśmy nie miał własnych dzieci. Z byłym mężem i jego obecną żoną kontakty mamy powiedziałabym poprawne, czasami zgrzyty się kiedyś pojawiały ale stwierdziłam że czas wszystko zweryfikuje  ( próbowano mi przykleić łatkę wrednej byłej ). To tak na przedstawienie się .
Jeszcze nie przebrnęłam przez wszystkie posty ale chciałabym podziękować wam dziewczyny za to że inaczej troszkę spojrzałam na mojego partnera i poprostu po Waszych wpisach stałam się troszkę bardziej wymagająca w stosunku do niego. Bo może i moja sytuacja jest odmienna od Waszej ale schemat ogólny postępowania faceta ten sam.
Trzymajcie się ciepło

Cześć Dziewczyny, rozmawialam z narzeczonym. Stwierdził, że to nieprawda, ze mnie oszukał, bo dzwonil do prawnika w piatek i tamtem mu powiedzial, ze napisze pismo i wysle mu w przyszlym tygodniu na maila. I nie powiedzial mi bo to przeciez nic znaczacego bo jeszcze pisma nie ma, wiec co mial mi powiedziec. Fajnie, tylko to, ze "prawnik napisze pismo" slysze od poczatku lutego. Dzis jest czwartek, pisma nie ma. Wkurzyłam się, powiedziałam, że mnie oszukał, ze nie bede utrzymywać obcej baby i jego dziecka bo mnie na to nie stać a on uznał,że mu popsułam dzień i dziekuje mi za wsparcie. Wiec mu powiedzialam, ze to bezczelne z jego strony miec do mnie jakiekolwiek pretensje w tej sytuacji bo jestem ostatnia osoba, ktora jest temu winna. Powiedział, żebysmy się nie kłocili i porozmawiali normalnie na spokojnie. Wiec zeszłam z tonu i powiedziałam mu, ze tak to wygladac nie moze i ma coś z tym zrobić i jak coś wymysli to ma dać znać. I że od tej pory dzielimy nasze koszty na pół a reszte ja odkladam dla naszego dziecka. Reakcji nie było, więc nie wiem co on na to.
Czy któraś z Was może wie jak wyglada w ogole skladanie wniosku o obnizenie alimentow? Ile to trwa? Jakie sa calkowite koszty? Kiedy np nalezy przedstawic takie kwestie jak nasze (a raczej jego) wydatki, koszty utrzymania? Bo nic takiego poki co nie było omawiane. Wiec zastanawiam się co ten prawnik w tym pismie bedzie pisal? Nie znam się na tym i nie wiem czy tak to wyglada czy cos mi wkreca.

Josz rzeczywiście jest tak, że te problemy mnie przytłoczyły całkowicie i nie umiem sobie z tym poradzic. Ostatnio nie ma dnia, nie ma godziny, żebym o tym nie myślała... Zastanawiam się nad wizyta u psychologa ale nie wiem czy to ma sens... I mój partner nie jest nauczycielem Nawet ciężko mi go sobie wyobrazić w takiej roli. On nie ukończył studiów, więc nawet nie mógłby nim być.

Alutka131 ja też już zauważyłam, że lepiej pewnych tematów nie tykać bo zawsze kończą się zbędną wymianą zdać prowadzącą do niczego. Ale to akurat nie jest jeden z tych tematow i nie chce tego odpuścić bo mnie to zwyczajnie męczy..

Metaksa, te smsy ostatnio doprowadzają mnie do szału. Mam ochote mu powiedziec, że nie zycze sobie pisania smsow o zupkach, kupkach i innych bzdurach ale tak szczerze zastanawiam się czy mam do tego prawo.
Ja rozumiem smsy w waznych kwestiach jak dziecko jest np chore albo cos waznego sie stalo ale na Boga on z nia pisze codziennie po kilka lub  kilkanascie smsow. Siedzimy razem wieczorem i np rozmawiamy, ogladamy cos a on sobie z nia pisze. Mam tego dosc, momentalnie trace humor, najchetniej wzielabym ten telefon i wyrzucila przez okno. Niech sobie dzwoni do dziecka, z nim rozmawia bo to z nim ma utrzymywać więź a nie rozumiem jaki wplyw na budowanie wiezi z dzieckiem ma milion smsow z byłą. Czasem mam wrazenie, ze on chce JEJ udowodnic, ze sie interesuje dzieckiem jakby to JEJ zdanie bylo wazne, pisze do niej zeby sie lepiej poczuc jako ojciec.. A do dziecka dzwoni raz na tydzien-dwa bo sie z nim dogadac nie moze.

Martad81, nie rozwazamy przeprowadzki bo ja nie zarabiam zle, problemem nie są moje zarobki a zarobki mojego partnera, moja praca mi sie podoba, mam tutaj mieszkanie. Jesli bysmy sie przeniesli koszty mieszkania bylyby wieksze. Poza tym szczerze mówiąc nie wiem czy ta roznica w jego zarobkach bylaby na tyle znaczna, ze warto byloby sie przenosić.

Dziękuję Wam za wsparcie. Cieszę się, że mogę się tu wygadać bo podobnie jak u Was u mnie w realnym świecie to temat tabu...

Dinkaa, tak, chodzi o zniesienie alimentow na byłą. Tak napisalam bo dla mnie to po prostu obnizenie z 850 na 500.
Tak się zastanawiałam ostatnio ile z Was/Nas tutaj piszących jest nadal w związku ze swoim partnerem a ile odpuściło? Bo mam wrażenie, że jednak większość się poddała lub  zyje tak jak metaksa czyli nie ma kontaktu z przeszłością faceta.. Prowadził ktos kiedys jakieś statystyki?

Aniu, Twój partner musiał się mocno zdziwić, na takie stanowcze stanowisko z Twojej strony. Pisałam ci już wcześniej, że jak zaczniesz rozmowę o pieniądzach, to się dowiesz, że go nie wspierasz, i, ze jesteś egoistką.... To jest takie przewidywalne.... Facet ma w Tobie ogromne wsparcie, ale oczywiście będzie ci wmawiał,ze jesteś niedobra, bo chcesz dbać o siebie, a nie tylko o niego i jego przeszłość.... Teraz trzymam kciuki za to,żebyś wytrwała w swoim postanowieniu i nie dała się nabrać na piękne słówka tudzież kwiaty... Mogę przypuszczać, ze za jakiś czas narzeczony przyjdzie skruszony, powie ci,ze wszystko przemyślał, że masz rację, ale on potrzebuje czasu,żeby sprawy pozałatwiać. I poprosi, żebyś Ty mu ten czas dała. W domyśle; zagra na przeczekanie z nadzieją, że ci przejdzie. Nie daj się kochana.

Co do sms-ów, to ja bym na Twoim miejscu teraz odpuściła. To tylko sms-y; może strasznie wkurzające, ale jednak o jego dziecku, za którym podobno tęskni. Zobacz, jak to będzie wyglądało z zewnątrz (i dla niego, bo on sobie wytłumaczy tak, żeby samemu zostać kryształowym). Nie dość, że masz wygórowane wymagania finansowe (bo jak Ty to sobie wszystko wyobrażasz przy jego pensji??!!), to jeszcze zabraniasz mu jedynej formy kontaktu, jaka mu pozostaje z dzieckiem....

Ja nadal jestem ze swoim mężem. Mamy sporo kłopotów, ale one są niezależne od jego przeszłości. Z tym, że, tak jak wam pisałam wcześniej, u mnie mąż nigdy nie stawiał tamtej rodziny ponad naszą, nigdy nie "ładował" tam naszym kosztem i nigdy nie pozwolił, żeby eks była trzecią osobą w naszym związku. Jego syna poznałam od razu, jak zamieszkaliśmy razem i bardzo szybko ułożyliśmy sobie kontakty. Także myślę, że moja sytuacja (przynajmniej w tej kwestii) jest o niebo lepsza niż niejednej z was....

Dinkaa, bo to jest schemat Większość postawionych pod ścianą facetów przybiera dwie postawy; albo taką jak napisałam na górze, albo strzela focha i się nie odzywa przez X czasu, bo go zawiodłaś Zależy od sytuacji w związku. W przypadku Ani stawiam na opcję pierwszą, bo narzeczony zwyczajnie potrzebuje jej wsparcia finansowego i jeśli nie jest idiotą, to na 100% zdaje sobie sprawę z tego, jak będzie wyglądać jego sytuacja, jeśli Ania rzeczywiście postawi na swoim. Także tu mina zbitego pieska, oczy kota ze Shreka i słodkie słówka będą bardziej na miejscu

Aniu, bo wcześniej pewnie kłóciliście się o "pierdoły", które nie naruszały waszego status quo. A teraz "wyskoczyłaś" ze stanowczą reakcją i konkretnymi wymaganiami w kwestiach finansów. Także narzeczony (może nawet nieświadomie) próbuje cię ugłaskać, bo jego foch jeszcze bardziej by pogłębił Twoje postanowienia. A jak będzie miły, cudowny itd, to może ci przejdzie i odpuścisz.... Ze swojej strony powiem ci tylko tyle, jeśli odpuścisz, to bardzo trudno będzie ci potem cokolwiek wyegzekwować. Także trzymaj się i nie daj się nabrać na oczy kota ze Shreka.

Ania88 zaproponowałam takie rozwiązanie gdyż w moim przypadku przeprowadzka do większego miasta diametralnie zmieniłaby możliwość rozwoju zawodowego a tym samym zarobki  mojego partnera a dla mnie jest raczej obojętne gdzie będziemy mieszkać.

Witam.
Trochę poczytałam Wasze posty i szczerze mówiąc nie sądziłam, że aż tyle kobiet ma podobne problemy do moich. Nie twierdzę, że to dobrze, ale cieszę się,że trafiłam na to forum, bo przynajmniej tu ktoś mnie zrozumie.
  Sprawa w moim przypadku jest dość skomplikowana i oczywiście dotyczy ex żony mojego partnera. Po dziewięciu latach bycia z moim partnerem zastanawiam się czy ten związek ma jeszcze jakiekolwiek szanse. Nie wiem od czego zacząć, czuję się kompletnie wyczerpana i zmęczona tym wszystkim.  Nie mam nikogo, z kim mogłabym porozmawiać. Czy mogę zatem zacząć mówić, a raczej pisać tutaj?

Aloha92 chodzi głównie o to że mężczyźni zwykle są leniwymi bestiami . Na początku zwykle obie strony się starają a później jakoś tak wychodzi, że kobieta przejmuje większość obowiązków.  Kiedy się obudziłam i zaczęłam walczyć o przestrzeń dla siebie czułam jakbym biła głową w mur. Wiele rzeczy się stało, ale to w osobnym wątku.  Teraz jestem na etapie walki o własną przestrzeń, o to by być zdrowo samolubna, czytając Wasze posty uświadomiłam sobie wiele rzeczy. Poza tym zaczęłam terapię  ( jestem po pierwszym spotkaniu, dzięki właśnie ludziom na forum, którzy mi to uswiadomili).
Zabawne jak wiele spraw staje się prostsze, gdy zostaną przelane na papier (forum) , gdy człowiek spuści z siebie emocje

Tak, starszy ma 15 lat, jest z moim byłym mężem, młodszy 8 lat jest z moim  partnerem.

Jestem z moim partnerem od 9 lat. Oboje rozwiedzeni. On jedno dziecko z poprzedniego małżeństwa, ja 3. Poznaliśmy się krótko przed rozwodami. Po roku zamieszkalismy ze sobą. To ja przeprowadziłam sie do jego miasta z drugiego końca Polski. Jego dziecko miało wówczas 5 lat. Wtedy jeszcze rozumialam to, że musi je odwiedzac w domu mamy. Z czasem zaczęły wypływać nowe fakty, jak chociażby taki, że oprócz alimentów na dziecko i również żonę, które zostały zasądzone, dobrowolnie opłaca wszystkie opłaty związane z mieszkaniem, po prostu całe rachunki. Łącznie z internetem. Była żona oczywiście korzystala na maksa, nie pracowała i dyktowala nowe warunki widzeń z dzieckiem. Tata rzecz jasna na nie się godził niby dla dobra dziecka. Była manipulowania nim, dziecko używała jako kartę przetargowa. Minęło 9 lat, a ona nadal sobie w swoje gierki pogrywa. Doszło do tego że jej nienawidzę i życzę najgorszego. Przekłada się to również na uczucia do partnera, bo nie umiem pogodzić się z tym że na to pozwala. nie mam już siły

Matylda z tego co piszesz wynika, że dziecko Twojego partnera ma 14 lat więc takie dziecko już potrafi samo zadecydować czy chce się widzieć z ojcem i nie jest już tak podatne na manipulacje matki.
Co do płacenia za wszystko to jeżeli go stać to chyba nie możesz mu zabronić jeśli nie wpływa to na to, że Ty w jakiś sposób z tego powodu cierpisz niedostatek tak jak jest to w przypadku Ania88 . Z Twojego postu wynika, że to Ty ze swoimi dziećmi mieszkasz u niego więc tez nie masz prawa żądać od niego żeby dokładał się do utrzymania Twoich dzieci gdyż zapewnia im dach nad głową.  Jeśli nie podobają Ci się relacje partnera z byłą to porozmawiaj z nim o tym. Wiem, że to co napisałam może Ci się nie spodobać ale z Twojego posta wiele nie wynika więc może poszłam na skróty w ocenie tej sytuacji.

Próbowałaś odciąć się  od ich problemów, po prostu zostawić to jemu?
Dlaczego jego relacja z ex wpływa destrukcyjnie na Wasz związek?

Przyznam, że nie bardzo Cię rozumiem, masz troje własnych dzieci, to się nachodzisz na różne szkolne uroczystości.  Czyżbyś chciała dopiec jego byłej pokazując swoją pozycję?
Przecież to Ty tworzysz z nim związek, po Ci jeszcze taka manifestacja?
Rozumiem, gdyby jego ex dezorganizowała Wasze plany z powodu swoich żądań, gdybyś jak w/w Ania musiała go utrzymywać, bo on łożyłby tylko na swoją byłą rodzinę, gdyby jego stres z powodu kontaktów z byłą żoną przekładał się na Wasze pożycie....
Wymieniłam takie przykłady, czytając perypetie dziewczyn z tego wątku, ale Ty piszesz, że kochacie się, macie dobrą sytuację finansową, po co więc ingrujesz w relacje między nimi, jesli oczywiście dotyczą tylko spraw związanych z ich dzieckiem.
Masz dobre relację z jego córką i dobrze, ale w końcu ona ma swoją matkę i w tym układzie niestety jesteś na ostatnim miejscu.
Może on ma wyrzuty sumienia, że zostawił ją dla Ciebie i nie chce jej dodatkowo ranić, czy rozjuszać?

z drugiej strony to w sumie co za roznica?
Rozstali sie i tyle. Nikt nie kaze ex byc przyjaciolka z Matyldy.

Jednak informacji jest tyle ze ciezko cokolwiek mowic.
Mnie np zastanawia kwestia wizyty na zakonczenie roku. jacy rodzice ida na rozpoczecie czy tam zakonczenie roku szkolnego 14latka?
a nawet jesli juz tacy z jakichs przyczyn sie znajda, to tak szczerze mowiac - po co ty tam?

Matylda88, odpuść, jesteście razem już 9 lat, to długo, kochacie się. Postaraj się mentalnie odseparować od spraw związanych z jego żoną. To jest matka jego dziecka i tak już zostanie.
On ma przeszłość, której nie zmienisz, ma dziecko, które już niedługo samo zadecyduje kiedy będzie chciało widywać się z ojcem. Myśle, że gdy jego córka będzie wychodziła za mąż, zostaniesz zaproszona.
Weź też pod uwagę fakt, że dobre relacje z ich córką, zawdzięczasz także jego byłej żonie.
Jeżeli on płaci jej dodatkowo jakieś pieniądze, to wybacz ale to jego pieniądze.
Nie wierzę, że przez te 9 Waszych wspólnych lat, grosza nie dołożył do Twoich dzieci, nie pomógl Ci w opiece nad nimi, a przecież nie ma takiego obowiązku, bo Twoje dzieci mają swoich rodziców, ale podjął taką decyzję.
Więc jeżeli chce dokładać do rachunków ex i jej faceta (o ile razem mieszkają) to także jego wybór.
Myślę jednak ona ma do niego jakiś żal, a Twój partner ma silne poczucie winy i sytuacja z ich rozwodem nie była tak klarowna, jak starasz się ją przdstawić.
Ale w końcu to Wy jesteście razem, więc niepotrzebnie próbujesz zaznaczać swój teren.
Nie rywalizuj z nią, bo ona i tak nie zniknie z Waszego życia.

Nie Aniu, on nie zrobi nic po za bezradnym rozłożeniem rąk. W przyszłym miesiącu będą święta wielkanocne, więc dodatkowe wydatki i on na pewno będzie chciał pojechać do dziecka, zwłaszcza, że dawno go nie widział.
Efekt, będzie taki, że i tak będziesz musiała uruchomić środki jakie zostaną Ci na koncie i będzie jak zawsze,. Odniosłabyś sukces, gdybyś na początku miesiąca dostała od niego jego część wkładu w wydatki rodzinne. Tymczasem wrócisz do punktu wyjścia.

Ania, to może niech narzeczony zrobi zakupy dla Dziecka? Tobie łatwiej jest odmawiać (bo i tak sobie poradzisz) i może otrzeźwieje, kiedy będzie musiał odmówić Waszemu Dziecku, a nie Tobie... Może właśnie wtedy wykopie spod ziemi, jak zobaczy, że skończyły się pampersy lub trzeba kupić kurteczkę na wiosnę.

Do tej pory nie musiał się zamartwiać, że pieluszki się kończą, bo "oczywistą oczywistością" było, ze uzupełnisz braki i być może nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jak często trzeba je kupować, bo przecież zawsze s- dla nas jest to oczywiste, dla mężczyzn już niekoniecznie, niech wie ile to kosztuje i na ile wystarcza.

Sam fakt, że wytknęłaś mu wydatki i utrzymywanie rodziny był pewnie dla niego upokarzający, więc może ma opór z przekazaniem Tobie pieniędzy do ręki, bo przyznałby się przed samym sobą, że nawalił. Może w formie zakupów będzie mu łatwiej przekazać Tobie te pieniądze?

U mnie właśnie tak jest: ja opłacam czynsze i inne wydatki związane z opłatami za mieszkanie, a P. robi zakupy do domu w tym całą chemię, kosmetyki czy patelnię jak jest potrzebna. Jak mnie brakuje pieniędzy to nawet nie wiem kiedy wrzuca mi w portfel, ale do ręki mi nie daje. Pewnie dlatego, ze głupio by mi było je wziąć, ale wydaje mi się, że jemu też byłoby głupio je przekazać.

Chyba trzeba zmienić taktykę, skoro ta do tej pory (miesiąc / dwa?) nie przyniosła efektów, ale broń Boże nie odpuszczać, po prostu zmienić sposób egzekwowania.

Nie daj się! :-)

No niestety z niektórymi nie da się dogadać a z mojego doświadczenia te wszystkie rzeczy szumnie nazywane " mam plany" koncza się na siedzeniu w domu przed telewizerem.

Matylda,ex Twojego partnera stawia warunki,prosi o przysługi itd,  bo On jej na to pozwala. To nie do niej powinnaś kierować swoje pretensje, tylko do niego. Ona nie ma obowiązku godzić się na Twój udział w uroczystościach jej dziecka, nie musi liczyć się z Twoim zdaniem czy Twoimi planami. To Twój partner powinien ustalić Twoją pozycję w związku. Dla niej nie jesteś nikim ważnym.

Wiecie, wydaje mi się, że to kolejny schemat w związkach ludzi po przejściach. Zamiast winić za błędy swojego partnera, wolimy je zwalać na jego ex, bo z nią nie mamy kontaktu i to jest dla nas emocjonalnie bezpieczniejsze.... Tyle, że ex nie ma wobec nas żadnych obowiązków.... To nie ona powinna nas uwzględniać w swoich planach, tylko partner. Tyle, że uświadomienie sobie tego prowadzi do refleksji, że nasz facet to cienias, który daje sobą manipulować... A  przecież na co dzień to taki wspaniały ktoś....

Aniu, a Twój partner w ogóle orientuje się w waszych finansach? Pytam, bo np u nas to ja załatwiam wszelkie sprawy finansowe i mój mąz nawet nie wie, ile mamy aktualnie na koncie, ile kosztują nas opłaty itd. Może on z tych, co wartości pieniądza nie znają i wydaje mu się, że jego wypłata starcza na wszystko i jeszcze możecie z niej oszczędności zrobić??
Mam nadzieję, że Twój narzeczony potraktuje cię poważnie i weźmie się trochę za uregulowanie waszych finansów... Chociaż niestety mam podobne zdanie co josz; on raczej będzie grał na zwłokę licząc, że ci przejdzie...

Aloha, to eks pewnie skoczy gul, że Twój partner się postawił. Szkoda tylko,że na tych przepychankach dorosłych cierpią dzieci... A eksia to niezła manipulatorka Nie trawię pogrywania dziećmi....

Dziewczyny a jak to u was jest ? Czy Ex były kiedykolwiek na waszym terenie to znaczy w waszym wspólnym domu- mieszkaniu . Ja w ubieglym roku w ferie miałam taką sytuację Partner umówił się z dzieckiem ze będzie u nas dwa tygodnie no ale Ex zaczęła do niej wydzwoniac i dziecko po trzech dniach pobytu u ojca ponoć chciało wracać mowie ponoć bo młoda nam tego nie powiedziała tylko Ex napisała ze N chce wrócić w sobotę  mój partner postawił jasno sprawę ze on jej nie odwiezie było umówione dwa tygodnie to odwiezie ja w następną sobotę to Ex zrobiła pokazówke i stwierdziła że sama po nią przyjedzie żeby zrobić z siebie wieksza  męczennice napisała ze przyjedzie pociągiem  ( mimo to ze ma samochod) .Wtedy mi zapaliła się czerwona lampka ze jeśli przyjedzie pociągiem to nie będzie tak ze przyjedzie zabierze młoda i pojedzie tylko będzie musiała gdzieś poczekać na ten powrotny pociąg a ze Partner chciał z nią jeszcze przegadac o jej i młodej zahowaniu zapytałam go jak wyobraża sobie ten dzień,  niestety nie bardzo potrafił mi odpowiedzieć.  Wtedy ja postawilam jasny warunek nie wiem jak to zrobisz ale w momencie w którym jej noga stanie w naszym mieszkaniu ( mieszkanie jest partnera)  ja się z niego wyprowadze i koniec z nami dodałam ze mowie to raz i nigdy więcej nie będę się powtarzała w tej kwestii i niech to zapamięta raz na zawsze. W koncu doszedł do wniosku ze zawiezie młoda do dziadków jak ex przyjedzie to ja odbierze przeprowadzi rozmowe i zawiezie do swoich rodziców żeby tam poczekały  na pociąg. No ale w rezultacie młoda dala się namówić na zostanie dwa tygodnie ( chociaz kosztowało nas to troche kasy - wycieczka objazdowa po Polsce) i Ex nie musiała po nią przyjeżdżać.  Następna taka sytuacja powtórzyła się w wakacje ale wtedy przyjechała samochodem i odebrała młoda od rodziców partnera wiec chyba poskutkowało to co powiedzialam.

Marta81, u nie była taka sytuacja, Młoda była u nas i eks miała po nią przyjechać. Ja akurat wtedy pojechałam na weekend do rodziny.
Z racji że eks trochę swego czasu fikała dość mocno, to M. zaproponował żeby na chwilę weszła bo chciałby z nią porozmawiać, uprzedził ją że mnie nie ma itd. Ale eksia domyslala się na jaki temat mieli rozmawiać i oczywiście zaczęło jej się spieszyć, więc suma sumarum nie doszło do rozmowy i w naszym mieszkaniu też jej nie było.

Ale osobiście jeżeli byłby jakiś konkretny powód, typu rozmowa albo coś to chyba nie miałabym problemu.

Odnośnie sprawy o obniżenie alimentów. Jakiś czas temu pytałam jak właściwie oblicza się koszty takiej sprawy. Któraś z was wkleiła link z artykułem na ten temat, dzięki wielkie. Policzyłam to wszystko i okazało się że p. prawnik, a właściwie jej sekretarka wzięła dane z innego pozwu. Największe znaczenie ma różnica między obecnymi alimentami, a kwota do której chcemy he zmniejszyć. Z wpisowego które mieliśmy opłacić żeby sprawa ruszyła wynikało że chcemy zmniejszyć z 1000 na 500, a w rzeczywistości to z 800 do 500, czyli roznica nie 500 a 300, czyli koszty rozprawy nie 6000 a 3600. Jutro sekretarka ma wszystko wyliczyć i jeszcze raz wystawić rachunek.
Mój M. jaki był zdziwiony, ze w ogóle to ogarnęłam. W sumie z ciekawości zapytałam go jak ona to policzyła, resztę sobie poczytałam i tyle. Podziękował mi że się tym wszystkim interesuje... ja byłam zdziwiona że że on był zdziwiony. Wydaje mi się że to naturalne skoro to dotyczy jego ale i odbija się w jakiś sposób na mnie, a po drugie tworzymy związek, gdzie wzajemnie powinniśmy się wspiera. Facet to myśli że sam sobie z wszystkim poradzi, bo jest facetem

Ona ma 14 lat, za mniej więcej 2 lata sama zadecyduje o kontaktach z ojcem i być może posatwi się matce. Jeszcze raz proponuję, doceń swój związek, daj spokój temu, jak on radzi sobie z byłą, jeśli to nie rzutuje na Wasze życie, porządek dnia, czy plany. Schowaj dumę i mimo wszystko chęć pokazania jej swojej pozycji, głęboko.
Wydaje mi się, że problem istnieje bardziej w Twojej głowie niż w rzeczywistości.

Dziewczyny, dziękuję za te słowa. Czasem ktoś z boku potrafi lepiej ocenić jak sprawa wygląda. Podczas ostatniej rozmowy mój partner zobowiązał się do poczynienia kilku zmian w swoim zachowaniu i mam nadzieję, że słowa dotrzyma. Sama też wkrótce zaczynam terapię, bo męczy mnie gdzieś w środku ta sytuacja i sam fakt, że potrafię tej ex tak bardzo nienawidziec. Może z pomocą psychologa uda mi się zrozumieć skąd te uczucia. Nie chcę i nie zrezygnuję z tego związku, bo jakoś sobie tego nie wyobrażam. Muszę tylko albo aż wyrzucić z głowy te wszystkie głupie myśli. Dużo mam szczęścia, że mimo wszystko, mój partner mnie w tym temacie wspiera i chyba zrozumiał, że z tym problemem musimy poradzić sobie razem.
Miłego dnia :-)

Dziewczyny, potrzebuję pomocy....

Mniej więcej od września zeszłego roku mieliśmy ustalone, że Córka P będzie przychodziła do nas w każdy wtorek i czwartek i w pierwszą sobotę miesiąca. Z września zrobił się październik, listopad itd, aż w końcu z końcem lutego nagle dostała pozwolenie i zjawiła się u nas i to tylko dlatego, że w połowie marca była sprawa... Właściwie to ciężko to nazwać sprawą, bo chodziło tylko o przedłożenie PITów i ustalenie "widzeń". Jej, jak to brzmi, ale jestem zdenerwowana i nie mogę znaleźć właściwego słowa... Niestety po sprawie Mała przestała przychodzić... Powody różne, tj choroba, katar i ten z dzisiaj najlepszy "jest po chorobie (katarze) i nie może wychodzić z domu jeszcze przez min tydzień", więc P jest teraz u Małej w domu... Jakiś czas temu w przedszkolu panowała ospa, więc Mała nie mogła przez miesiąc w ogóle wychodzić z domu... To się chyba do jakiejś opieki nadaje? Wkurza mnie to strasznie, bo dopasowujemy się do tych dni - Mała wybrzydza przy jedzeniu, więc przygotowuję wszystko pod nią, a że wcina kotlety to przygotowuję i sami je jemy, bo jej nie ma, moja Córka nie umawia się z Koleżankami, bo przyjdzie Mała i będą się razem bawiły (oczywiście nie same, ale chcę by spędzały ze sobą czas), nie planujemy kompletnie nic w te dni.
Nie mieści mi się w głowie, jak można tak grać Dzieckiem, dodam, że każde jej wyjście od nas kończy się płaczem, bo nie chce wracać do domu, bo za mało, bo nie zdążyła itd, więc to nie jest kwestia niechęci Dziecka.
W najbliższy czwartek kolejna sprawa ustalająca wysokość alimentów - tak naprawdę to chyba będzie odczytanie wyroku? Czy orientujecie się czy można na takiej sprawie poruszyć jeszcze ten temat? Co możemy zrobić? Poradźcie coś proszę....

Niestety, nie wiem, czy na takiej sprawie można poruszyć problem widzeń z dzieckiem, ale jeżeli te widzenia są ustalone sądownie, a matka je lekceważy, to może trzeba postawić sprawę na ostrzu noża i przestać się z ex cackać. Gorzej już chyba być nie może.
Dlaczego ojciec godzi się na separowanie go od dziecka? Czy spróbował kiedyś kategorycznie zarządać wydania dziecka w okerślonum terminie, uprzedzić byłą, żę przyjeżdża po małą i mała ma być gotowa, a w razie problemów wzywa policję (tylko musiałby mieć przy sobie wyrok sądu). Jeżeli zastanie zamknięte drzwi, to pierwsze kroki kieruje na policję i składa skargę na ex, na uniemożliwianie mu kontaktu z dzieckiem.
Pisałam już w różnych wątkach, że istnieje także paragraf, na podstawie którego, można wystąpić do sądu o odszkodowanie finansowe za każdy dzień, gdy dziecko nie zostało wydane.
Może trzeba z nią ostro?

Meegs, zanim rozpocznie się rozprawa, Sąd pyta, czy strony wnoszą wnioski formalne. Wnies swój, bo nawet jeśli nie rozpatrza go natychmiast to zawsze będziesz miała atut w rękawie.