Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

U mnie tak to działało przez dłuższy czas. Założyliśmy wspólne konto i wpłacaliśmy tam po równo (on wszystko co mu zostało po zapłaceniu alimentów, ja tyle samo + połowę swojego za moje dzieci). Starałam się za wszystko płacić kartą tak, żeby wydatki były przejrzyste i oczekiwałam tego od M. Tym samym ukróciłam finansowanie Jego dzieci z mojej kasy. Jeśli chciał dać dzieciakom lub odpalić Byłej coś extra, robił to ze swoich "boków" . Ja o tym nie wiedziałam, byłam zdrowsza, On mi się z tego nie musiał tłumaczyć. Swoją nadwyżkę, bo zarabiam więcej, odkładałam albo kupowałam coś extra swoim dzieciom. Przetestowałam w ciągu 4 lat kilka sposobów wspólnego finansowania wydatków (korzystając z doświadczenia koleżanek na forum) i ten wydawał mi się najbardziej uczciwy i przejrzysty dla obu stron.

Według mnie powinien sądownie ustalić, że dziecko już niemowlakiem nie jest i obecność matki na tych spotkaniach jest zbędna. Jeśli będzie stawiała opory ( aaaaa na pewno będzie)  Sąd pewnie skieruje ich na badanie RODK , który wypowie się w tej kwestii. Ponad to, tak sobie myślę, że przecież jak on jedzie na cały weekend do nadmorskiej miejscowości, w której mieszka Jego dziecko to założę się , że nie spędza z dzieckiem czasu od 6 rano do 22. Czy to dziecko, z racji swego wieku nie drzemie jeszcze w ciągu dnia? Przedszkolaki w  tym wieku leżakują regularnie między 12 a 15. Co w tym czasie robi Twój Partner? Jedzie do domu Byłej z dzieckiem? Wraca do Hotelu i czeka aż Młody sie wyśpi? Czy może to dziecko nie śpi w ciągu dnia, wtedy na pewno koło 19 jest na tyle śpiące, że zaczyna być marudne i należy Go odwieść do matki. Gdzie podziewa się wtedy Twój Partner? Siedzi z dzieckiem w domu Byłej i patrzy jak dziecko śpi, czy wraca do hotelu? Myślę, że warto by było, żebyś go o takie kwestie podpytała. A na kolejny weekend z uciułanych swoich pieniędzy powiedz , że jedziesz razem z Nim. Twoje dziecko potrzebuje zmiany klimatu a klimat nadmorski nasycony jodem jest o tej porze najlepszy. Sama zobaczysz jak wygląda dzień taty z Jego dzieckiem. nie musisz uczestniczyć w tym spotkaniu, ich wyjsciach na plac zabaw czy do parku. Zajmij się sobą i Waszym dzieckiem, daj Mu wolna rękę i zobaczysz jak się będzie zachowywał.

Zrobię poprawkę: nie do Naszego domu, tylko do mojego niedużego mieszkania. No właśnie miał pomysł: stwierdził, że będzie przywoził dzieci do mieszkania od piątku wieczorem do niedzieli wieczorem ( co drugi weekend). Ze względu na to, że w moim mieszkaniu są dwa malutkie pokoje dziecięce ( podzieliłam jeden większy pokój na dwa małe, tak aby mój syn i córka mieli swoje oddzielne pokoje. W pokojach mają po jednym pojedynczym tapczanie i meblościankę. Na podłodze miejsca tyle co kot napłakał. Zostaje pokój dzienny z aneksem kuchennym , który to pokój pełni funkcję jadalni/pokoju dziennego/salonu/ a w nocy zmienia sie w moją sypialnię. Pytam się Go więc, gdzie zamierza "poukładac " te swoje pociechy co drugi weekend? Stwierdził, że będzie Im rozkładał śpiwory i dmuchał materace. Parsknęłam śmiechem i powiedziałam , że nie chce żeby to mieszkanie zamieniało się w noclegownie z całym majdane na podłodze i zaproponowałam Mu , żeby zabierał swoje dzieci na te weekendy do swojego mieszkania. Ja te weekendy przeżyję bez Niego, zorganizuję sobie czas z własnymi dziećmi . Niech każde z nas zajmie się swoimi dziećmi w tym czasie. NIESTETY . Takie rozwiązanie było Mu bardzo nie na rękę. Po pierwsze musiałby zrezygnować z wynajmowania swojego mieszkania a co za tym idzie ukróciłaby Mu sie dodatkowa kasa (którą przeciez miał dla siebie, bo do domowego budżetu ona nie wpadała). Nie miałby wtedy za co zabierać dzieci do siebie, bo przecież zabrać dzieci do siebie tzn: zrobić kolację w piątek, śniadanie, obiad, kolację w sobotę, i śniadanie, i obiad w niedzielę. Trzeba odrobić z nimi piątkowe lekcje, zmieniać pościel, sprzątać, prać ( jedna z dziewczynek wciąż sikała w łóżko), wymyślać co z tymi dziećmi robić ( a z tym tez miał problem). Także ten.... wygodnie by Mu było, gdyby zabierał dzieci do mnie i miał te wszystkie kłopoty z głowy. Rodzice i Była przestali by Mu suszyć głowę , że Ich nie zabiera, ja bym gotowała, prała, sprzątała (bo przecież moje dzieci też brudzą), On by może w piątek zrobił trochę większe zakupy ( ze wspólnej kasy , bo przecież zakupy by były do mojej lodówki) a pieniążki z wynajmu mieszkania dalej wpadałyby tylko i wyłącznie do Jego kieszeni ( czyli i do Jego dzieci i do Jego byłej). Ja bym została z pierdzielnik..em w domu, sprzątaniem, praniem, godzeniem dzieci, wymyślaniem Im atrakcji i słuchaniem, że przecież nie będą sprzątać, bo mama mówiła, że nic Im nie mogę kazać. Ostatecznie M nie skorzystał z zaproponowanego przeze mnie rozwiązania, a ja kategorycznie nie zgodziłam się na Jego rozwiązanie. Czarę goryczy przelały smsy , które pisał z Byłą a wykasował ze swojego telefonu. Został ślad w rejestrze połączeń. Wykasował te smsy, także na pewno było w nich coś, czego Jego zdaniem nie miałam zobaczyć.  Także .... pożegnaliśmy się w ... szczerze mówiąc niezbyt miłej atmosferze.
Rozpisałam się , ale ANIU w związku z tym, że Twój Partner to podobny do mojego spolegliwy Kotek , zastanów się czy chcesz czerpać z moich doświadczeń i wprowadzać je w swoje życie , bo przecież mój związek ostatecznie nie przetrwał. Może w Waszym wypadku warto poszukać innych rozwiązań, ponaciskać na Partnera, żeby jednak dorobił na tyle, żeby nie zaniedbywał ani Was ani swojego dziecka.

Kjim, dobrze, ze mialas jaja to zakończyć i postawiłas na swoim. Ja na pewno nie jestem poki co na tym etapie ale niestety byc moze kiedys sie tam znajde. Wiem, ze moja cierpliwosc sie konczy..
Jesli chodzi o spotkania to wygląda to tak, ze zabiera dziecko (i mamusie) ok 8-9 rano i spedzaja razem czas do 19-20, potem wraca do hotelu. Jesli zdarzy sie tak, ze dziecko chce spac w ciągu dnia (bo rzadko sie zdarza, raczej nie spi w ciągu dnia) to odwozi je do domu a sam wraca do hotelu. Jak dziecko sie wyspi to znowu po nie jedzie. Dzwoni do mnie wtedy jak jest sam,  wiec wiem, ze tak jest.
A co z kontaktami z matka dziecka na co dzien kiedy on jest ze mna? Pytam Cie jako eks i jako macoche. Czy codzienny kontakt z matka dziecka jest wg Ciebie uzasadniony/normalny? Chodzi mi o wymianę smsow w ciągu calego dnia, ze dziecko wstalo, zjadlo, bawi sie? Jaki kontakt jest wg Ciebie ok biorac pod uwagę,  ze moj narzeczony rzadko widuje dziecko a chce wiedzieć co u niego? Ja przyznam, ze nie potrafie tego obiektywnie ocenic.

Co do Twojego partnera to dostrzegam coraz wiecej podobieństw do mojego. Zaczynam widzieć rysy na jego wizerunku i to, ze caly nasz a moze raczej moj problem wynika z jego postawy.. WYGODNEJ postawy.. Nie wiem jak Twoj partner sobie to wyobrazal bo jakkolwiek rozumiem takie rozwiazanie np ze spaniem na raz czy dwa to na pewno nie na stale, nie wpominam juz o finansowaniu tych pobytow.. A podejrzewasz co moglo być w tych usunietych smsach? Jakies kwestie finansowe/damsko-męskie/ustalenia na ktore sie nie zgadzalas?

Kjim, jak pisalam juz wczesniej on tam jezdzi swoim autem. Pamiętam, ze jak kiedys sprawdzal to połączenie pociagiem bylo fatalne bo pociag nie dojezdza do tej miejscowosci tylko do wiekszego miasta oddalonego o 2 godziny drogi autobusem. A autobusy sa dwa na dzien. Więc wychodzilo na to, ze stracilby pol soboty na dojazd i pol niedzieli na powrot o ile akurat trafilby na ten autobus. Ale sprawdze to jeszcze jak to wyglada w tej chwili.

Jesli chodzi o smsy z Exowa to wyglada to tak, ze codziennie rano jak wstanie pisze smsa w stylu "Jak tam x? Wstal?" ona mu odpisuje raczej sluzbowo z tego co zdarzylo mi sie przeczytać ale szczerze mowiac nie mam pewności,  ze nic nie jest usuniete. W ciagu dnia jak wroci z przedszkola to pisze jak w przedszkolu albo co robi. Ona mu opisuje jakies zdarzenia, sytuacje, co dziecko zrobilo, co powiedziało,  co rysuje itd itp To raczej on reaguje tymi zachwytami, usmiechami, hahaha, serduszkami (buziakow nie bylo). A raczej reagowal bo po ostatniej rozmowie niby przyznal mi, ze to bylo nie na miejscu ale czy rzeczywiście cos sie zmienilo nie wiem. Wieczorem pisze czy juz spi i prosi o zdjecia lub filmy na ktore on odpisuje "moj aniolek kochany" "kocham tak bardzo" "ale jest cudowny/wspaniały" itd itp. Taka rozmowa jak gdyby nigdy nic. Z jednej strony twierdzi, ze jej nie trawi za to co zrobila i robi, za te wszystkie pozwy, sprawy,  klamstwa w sadzie, oczernianie jego i jego rodziny, za utrudnianie kontaktów a z drugiej rozmawia z nia jakby sie nic nie stalo. Jakby nie wisiala nigdzie sprawa o zwrot 20 tys zl /kwota calkiem bezpodstawna tak na marginesie/ za "majatek", jakby nie napisala w owym wniosku, ze byla maltretowana i bita do nieprzytomnosci, jakby to i wiele innych rzeczy po prostu nie istnialo. Do mnie tez moglby tak pisac jak do niej i nie uznala bym tego za cos zbyt oschlego wobec partnerki życiowej. Jak ona mu napisze, ze dziecko nie spi to do niego czasem dzwoni (rzadko) bo tak jak bylo u Ciebie dziecko szybko sie nudzi albo w ogóle nie chce rozmawiac.
Pamietam sytuacje, ze jeden weekend pojechalismy do moich rodzicow i on naprawial auto i caly dzien byl bardzo zabiegany i nie napisał do niej ani jednego smsa to na drugi dzien byly smsy od niej z pretensjami "dziecko o Ciebie pytalo wczoraj a Ty nawet nie zapytales co u niego!!!!" albo innym razem "widac, ze weekend sie zaczal bo rzadziej pytasz co u dziecka"...

Aniu, nikt Ci nie da gotowej recepty na to, jak to wszystko powinno wyglądać. Sami musicie wypracować takie relacje, żebyście byli zadowoleni, a przynajmniej, nie czuli się źle z tym co robicie. Komentarzami Byłej ani Ty ani Twój Partner nie powinniście się przejmować i zacząć IGNOROWAĆ takie docinki. Jako Jako macocha Ci powiem -----> brak reakcji M lub  jawna ignorancja działały na Exie jak płachta na byka, ale..... z czasem odpuściła.  Hmmmm, przynajmniej tak mi się wydawało, ale M , przynajmniej przy mnie , nie odpowiadał na takie zaczepki i złośliwe komntarze.

Dorzucę jeszcze kilka spostrzeżeń do wątku Ani, bo też znalazła się w fatalnym położeniu, choć nie beznadziejnym.
Przepraszam Anię, że wraz z innymi wtykamy nosy w jej budżet jej rodziny, ale właśnie z tym problemem napisała tutaj.

Kasjanaa, pomysł jest dobry, ale cały problem plega na tym, że jemu praktycznie nie zostaje nic, około 400 zl, gdy wpadną mu jakies nadgodziny.
Zarówno sąd, jak i kjim (mimo szczerych chęci), nie biorą pod uwagę kosztów jego wizyt u dziecka, czyli około 1000zł!.

Aniu, nie Wam zabraknie tylko jemu.

...i o to właśnie chodzi, żebyś pozbyła sie skrupułów wobec narzeczonego, bo on najwyraźniej ich nie ma. Wspominałam już o konieczności podjęcia przez niego dodatkowej pracy a nie liczenie tylko na nadgodziny w miejscu zatrudnienia, które są, albo ich nie ma. Nawet gdyby miał cegły na budowie podawać, to niestety, taka jest konieczność.
Szkoda, że on jej nie dostrzega, a to dlatego, że tak jest wygodniej, Ty zapewniasz całą resztę.

Hmmm, czyli oprócz finansów kuleją także inne sprawy.
Ania czas najwyższy na pozbycie się skrupułów i wprowadzenie w życie propozycji Kasjanaa'y, co do podziału wydatków, a także zdystansowanie sie do jego układów z byłą.
Pomimo, że trudno zrozumieć jego spolegliwość wobec niej, po tym co wygadywała nie niego i na Ciebie, zwłaszcza na Ciebie. Zastanawia jego brak reakcji.
Jeśli chodzi o koszt jego wyjazdów do nich, to poszukaj w necie,  gdyby jechał pociągiem, czy faktycznie kursują tam tylko dwa autobusy, to trochę niemożliwe (tzn. PKS tak), ale teraz w różnych miejscowościach funkcjonują prywatne firmy przewozowe, które o stałych godzinach przewożą busami podróznych. To niemożliwe, żeby miejscowość w której ona mieszka była prawie całkowicie odcięta od świata.

sa jeszcze Bla bla cary

Marta, dla mnie alimenty mojego męża to jak rachunki za prąd Stały miesięczny koszt w naszym budżecie. Z tym,że my mamy budżet całkowicie wspólny i zawsze tak było. Kiedy ja się wprowadziłam do P, jeszcze studiowałam i przez jakiś czas on utrzymywał nas dwoje. Potem ja poszłam do pracy, urodziły nam się dzieci, on w tym czasie miał chyba 3 przerwy w pracy po ponad pół roku (ma niestety dosyć urazową pracę). Teraz, ze względu na stan zdrowia naszych dzieci, znów tylko P pracuje, a ja mam zasiłek pielęgnacyjny.
Wiążąc się z P wiedziałam,ze ma syna, wiedziałam,że będzie musiał płacić alimenty przez wiele lat i przyjęłam to do wiadomości. Z tym, że u nas naprawdę nigdy nie było tak,żebym z powodu alimentów mojego męża musiała zabierać naszym dzieciom. I nigdy nie było tak, że P stawia swojego pierwszego syna ponad naszą rodziną. Od poczatku wszystkie wydatki, sprawy organizacyjne itd ustalaliśmy wspólnie. Wspólnie wypracowywaliśmy zasady, P nie pozwalał,żeby Młody odnosił się do mnie niegrzecznie, dlatego dla mnie Młody jest częścią naszej rodziny, chociaż widujemy się rzadko.Nasze kontakty się mocno rozluźniły, kiedy my wyprowadziliśmy się na drugi koniec Polski,ze względu na moją pracę Teraz co prawda znów mieszkamy niedaleko, ale pięciu lat rzadkich spotkań raczej nie nadrobimy
No i duża w tym wszystkim zasługa ex, bo - pomimo ogromnej niechęci do mojego męża - naprawdę zachowała umiar w swoich atakach, nigdy nie robiła problemów ze spotkaniami itd.

Wiesz, ja widzę, że mam trochę inne podejście, niż większość wypowiadających się tutaj. Dla mnie np zawsze było oczywistym, że P dokłada się np do wyprawki szkolnej, dlatego,że, niezależnie od naszej sytuacji finansowej, naszym dzieciom też musielibyśmy tę wyprawkę kupić. A jest to duży, jednorazowy wydatek. Podobnie np, kiedy Młody potrzebował nowych okularów, kiedy poszedł do szkoły średniej i potrzebował laptopa itd. Oczywiście to wszystko działo się w odniesieniu do naszej ówczesnej sytuacji finansowej i było wspólnie ustalane, dlatego nigdy nie miałam o to pretensji. Poza tym uważam, że alimenty jakie płaci mój mąż nie są jakoś gigantycznie wielkie, dlatego powinniśmy się dokładać do ekstra wydatków

Staram się, żeby nasze relacje z Młodym były takie, jakich ja chciałabym dla moich dzieci, gdybym się kiedyś z P rozstała

widzisz....
ja na poczatku tez staralam sie byc super-hiper.

Zona Lubego nigdy nie miala problemow z kontaktami itp bo dla niej to zrodlo kasy - jak wysle dziecko to mloda wroci z butami, ciuchami, prezentami itp poza tym wyzywienie, zajecie sie. dziakowie kupia komputer bo potrzebny, zabiora na wakacje.
dlatego ona problemow nie robi absolutnie

I na poczatku ogolnie wszystko bylo ok. Ja sie moglam podzielic czasem i zabrac tez ja gdzies. wymyslec co by mozna bylo robic. Na swieta to ja doradzialam co jej kupic i organizowalam wysylke (z UK). za swoje jej plecak kupilam jak sie zepsul.

Relacje z dzieckiem i cala rodzina Lubego zdechly bo nasze relacje zdechly. a w zasadzie Luby okazal sie taka wlasnie "miekka faja".
Nigdy nie bylo moim marzeniem zwiazywac sie z facetem ze zobowiazaniami. Serio, zawsze bardzo tego pilnowalam. Zdarzylo sie i pewnie by nawet pyklo gdyby to on mi pomagal ogarnac ta sytuacje a nie odwrotnie. Doszlo do tego ze ja teraz mam absolutny wrecz wstret do tego dziecka i calej tej sytuacji. Jak wczesniej potrafilam pojechac na "rodzinne wakacje" z jego rodzicami i dzieckiem, tak teraz na glupia kawe bym nie wpadla.

Wiedzial ze sie dzieje zle, mowilam mu caly czas. mowilam ze nie dam rady w takiej sytuacji....to sie ciagnelo, on mowil ze dziala....az doszlismy do takiego punktu

Widzisz i tu jest kwestia tego o jakiego rzędu pieniądzach rozamawiamy bo to ze ja pisze ze zarabiam ponad dwa razy więcej niz on nie oznacza ze ja zarabiam.mega kasę tylko to ze on zarabia mega mało i dlatego nie potrafię zdecydować się nią dziecko bo gdyby okazało się ze z dziecko ma problem ze zdrowiem nie miała bym takiego komfortu ze mogę zostać w domu a facet da rade zarobić na nasze utrzymanie . To ze jesteś typem " przedszkolanki " tylko Ci pomaga w Twojej sytuacji ja nigdy nie przepadalam za dziećmi no chyba ze z bliskiej rodziny .

Marta, masz świętą rację. To, że lubię dzieci bardzo pomaga

Fakt, inaczej się rozmawia, kiedy pieniądze są wystarczające, a inaczej, kiedy jest ich za mało. Mój P jest typem, który wykopie spod ziemi, ale zapewni nam utrzymanie. Nie raz pracował na 2 etaty.....

Dziewczyny, jest tak, jak wcześniej napisała Kjim. 90% tego jak ułożą się kontakty z poiprzednią rodziną faceta zależy od tego faceta.... I tu niczego mądrzejszego nie wymyślimy

No właśnie  to wniosek taki ze chyba nie można mieć wszystkiego . Twój stanie na głowie żeby zapewnić środki do życia rodzinie za to nie jest zbyt wylewki i raczej a społeczny. Mój za to nie wychyli się poza bezpieczna sytuacje póki mu starcza na życie to nie zaryzykuję zmiany pracy ale za to jest kochany dla niego najgorsza kara jest jak się do niego nieodzywam.

Jeśli chodzi o ex to nie mam z nią tak wielkich problemów jak niektóre dziewczyny tu  wiadomo wkurza sam fakt , że istnieje i ze jest mega nieodpowiedzialna czym naraża swoje dzieci i czasami nimi manipuluje i dezorganizuje plany ale przy dwóch wizytach w roku młodej jest to do przeżycia.

dinkaa, to bywa trudne, bo w sytuacjach naprawdę wymagających wsparcia emocjonalnego mój facet nie potrafi go okazać. Ale z dwojga złego jednak wolę to co mam

gorzej jak w sytuacji ktora wymaga wsparcia, masz piękne słówka, kwiatuszki całą słodycz świata ale tak czy siak, z tyłu głowy wiesz, ze pod tym wszystkim nie ma nic

mój by się dał pokroić za mnie, kocha i świata nie widzi.  jak przyjde do domu to będę miała kwiatka, wycieczkę do kina. Będę miała słodki obrazek na poduszce ale nie będę miała poczucia, że mogę na wszystko prozaiczno -zyciowe wyłożyć lagę a i tak ogrnięte

więc co mi z tej emocjonalnej miłości?

on po 2latach związku nie miał jaj żeby powiedzieć rodzicom, że przyjeżdża do PL na wakacje i spotyka się ze mną (pobyt był tajemnicą, bo rodzicom byłoby przykro że u nich nie siedzi). No kuźwa

Dokładnie co mi po pięknych slówkach przytulankach jak i tak wiem ze nie udźwignie sytuacji . Wolala bym zamiast tego milczenie i działanie. Romantyzm fajnie ale w naszym wieku oczekuje się trochę więcej od związki.
Kasjanaa u mnie jeśli chodzi o obowiązki domowe to mój facet jest super sprząta gotuje pierze nawet więcej niż ja no ale cóż przy pracy na 3/4 etatu ma poprostu więcej czasu

Marta, u nas jest trochę inaczej, bo mój P pracuje na kontraktach. Pracuje np 3 miesiące poza domem, potem wraca na miesiąc i jest cały czas, potem znów wyjeżdża na miesiąc itd. Także, jak jego nie ma, to ja ogarniam cały majdan, a jak jest, to bardzo dużo pomaga

Wiecie, mnie nie chodzi o rzyganie tęczą na mój widok, płatki róż rozsypane do sypialni czy coś w tym stylu Mój mąż naprawdę ma problem z podstawowym okazywaniem emocji. On rzadko przytula, praktycznie nigdy nie daje buziaków, a w sytuacjach trudnych zamyka się w sobie i odizolowuje. Czasem to wygląda tak, jakbym mieszkała z idealnym współlokatorem, który wszystko ogarnie, jest w stanie dużo załatwić, ale nie potrzebuje bliskości. Dlatego napisałam, że to taki typ aspergerowca Co oczywiście ma również dobre strony, bo bardzo ułatwiło odcięcie się od ex i jej zagrywek Coś za coś....

Ale macie rację. Po trzydziestce, 40 czy 50 romantyzm jest czymś zupełnie innym niż w okresie nastoletnim. I jeśli dorosły facet zachowuje się jak piętnastolatek, to coś jest nie halo.... Zwłaszcza, jeśli ten facet ma dziecko, za które musi wziąć odpowiedzialność (zwłaszcza finansową) i jakoś ułożyć kontakty z ex, z wami, z resztą rodziny....  Wtedy zagrania na poziomie piętnastolatka (nie powiem mamie,ze jestem w POlsce, bo będzie jej przykro...),naprawdę mogą zabić dobre uczucia....

Edit: Dinkaa, akurat wtedy formalności załatwiał mąż, bo ja leżałam w szpitalu. Potem, jak już wyszłam, przejęłam to ja

Myślę , że te czułości powinny być na odpowiednim poziomie bo nie wyobrażam sobie ze w dzień zachowyjęty się jak " współlokatorzy" a w nocy on coś chce więcej. Chociaż u nas z tym więcej to coraz gorzej sama nie wiem dlaczego może nie widzę w nim prawdziwego faceta

Ja swojemu kiedyś powiedzialam , ze my to jak wspołlokatorzy z "ukladem" bo skojarzyło mi się jak moja koleżanka szukała pokoju do wynajęcia i pan zaproponował jej wynajem z " ukladem".

U nas rachunki na pół wszystko na pół  i czasami sex zero planów na przyszłość .

No właśnie ja po prostu chyba za bardzo poleciałam na ładne słówka....

jeszcze się wyżale, bo zrozumienia nie mogę znaleźć u niego.

Lata leciały, zaczęły się te akcje z jego rodzicami itp, nierozwiązane problemy eskalują, zamiast temat zamknąć człowiek zaczyna myśleć itp... i w końcu doszłąm do tego, że ja chcę zeby on ten ślub kościelny zlikwidował. Ma taką możliwość (tak, jestem już mini ekspertem w tych kwestiach - to w ramach wykopania spod ziemi). Jest to troche uzerania się, troche kasy (chociaż jest możliwość rozłożenia na raty). Powiedziałam mu to. Dla niego to jest "bląd który popełnił 18lat temu, ma cywilny i nic go więcej nie interesuje ale zrobi to dla mnie". Ale że mnie to naprawdę cholernie mocno boli to stwierdził "załatwie". i tak już prawie rok "robi".... nawet głupich googli nie sprawdził. szczególnie że pojawia się pytanie "czy ty masz te pare tysi na to"?
on nie ma bo nie ma pracy, dopiero wrócił i nie ma za bardzo szczędności a córka przecież potrzebuje

wiec ja dostaje piany na pysk, bo od 3lat prosiłam - załatw kwestie zasiłku. On pracując w UK miał prawo. Jego żona wystąpiła o to, ale ciągnie się to od zawsze. Więc mówię: widzisz ze ciul wychodzi z jej działań wiec się za to weź i załatw. 2lata nawet nie zadzwonił do tego urzędu. Tuż przed wyjazdem poczynił ten wysiłek, coś tam się ruszyło - kazali dosłać jakieś dokumenty ale też ciągle oczywiście pod górkę miał. dosłał z opóźnieniem ("bo pracodawca problemy robił") i czeka dalej. W tym czasie zdążył wrócić do PL...... i teraz jest co? "no nie udało się - przecież robiłem". A to jest naprawdę paredziesiąt dobrych tysięcy.

I teraz weź go traktuj poważnie.

Prace tez dopiero zaczyna szukać bo dopiero po 1,5miesiąca pobytu w PL ja się złamałam i mu CV zrobiłam....

Kurde..... po co mi to w ogóle było..... dostał kopa do domu. niech siedzi z córką i rodzinką i tam wegetuje. oczywiście jest płacz i rozpacz - bo ja najwazniejsza na świecie itp i on działa i on wszystko dla mnie.....
dalej nawet nie czytam....

Dinkaa bo tak trochę zgubiłam wątek Ty jesteś z tym swoim czy go pogonilas.

Brawo Ty. Zaczęłam czytać Twoje wcześniejsze posty przeraził mnie trochę ten alkoholizm.

Kasjanaa, absolutnie zgadzam się z Tobą. Cały problem polega na tym, że Ania, Martad81, dinkaa, kierują sie uczuciami, które powstrzymują je od radykalnych kroków.
Ich partnerzy, a zwłaszcza narzeczony Ani takich wątpliwości, a przypadku tego ostatniego, powiedziałabym, że nawet skrupułów, nie mają.
Troska o partnera i zaufanie są nieodłącznym elementem uczucia jakie łączy dwoje ludzi. Jeżeli jedna strona wykorzystuje drugą, ukrywa fakty (np. kontakty z ex działające destrukcyjnie na nowy związek), nie troszczy się należycie o nową rodzinę, to należałoby się zastanowić nad jakością tych uczuć, a nawet nad ich szczerością.
Miłość nie idzie w parze z wykorzystywaniem i brakiem szczerości, bo czymże jest ukrywanie istonych faktów, niedotrzymywanie danego słowa?
Uważam, że dziewczyny, a przede wzystkim Ania, która znalazła się w szczególnie trudnym i nieuczciwym układzie, powinny wziąć przykład ze swoich partnerów i wyzbyć się wątpilwości, po prostu zadbać o siebie i swoje dziecko (Ania).
Kasjanaa, Ty miałaś sporo szczęścia, że tarfiłaś na takiego człowika, jak Twój mąż, do tego cechy Twojego charakteru, a także mimo wszystko ugodowa postawa ex Twojego męża w sprawie dziecka, pozwalają Wam na w miarę spokojne funkcjonowanie.
Myśle, że dziewczyny, powoli dojrzewają do decyzji, gdy wreszcie zdecydują się na ten krok i powiedzą - dość! Kocham, ale oczekuję równowagi, sprawiedliwego i uczciwego traktowania.
Życzę im, żeby nie zwlekały z podjęciem tej decyzji, bo w przeciwnym razie nic się nie zmieni poza tym, że będą coraz bardziej sfrustrowane, aż w końcu dojdą do ściany i stwierdzą, że zmarnowały kilka lat swojego życia.

Dostałam to od koleżanki, także macochy:

"Mówienie ludziom 'nie' jest wspaniałą rzeczą, jest to część przebudzenia. Przebudzenie to życie nie według reguł narzucanych mi przez innych, ale zgodnie z tym, co tobie się wydaje. I zrozum, to nie jest egoizm. Egoizmem jest wymaganie od innych, by żyli życiem, które akurat tobie wydaje się najwłaściwsze. Żyć swoim życiem nie jest egoizmem. Egoizm zawiera się w żądaniu, by ktoś żył zgodnie z twoimi upodobaniami, żył dla twojej próżności, dla twojego zysku i twojej przyjemności. To jest naprawdę samolubstwo. Tak więc będę chronił samego siebie. Nie będę czuł się zobligowany do bycia z tobą, nie będę czuł się zobowiązany do przytakiwania twoim gustom. Jeśli twoje towarzystwo będzie miłe, będę się nim cieszył - nie uzależniając się od niego. Ale nie unikam cię już z powodu negatywnych uczuć, które we mnie wzbudzasz. Nie masz już takiej mocy...".

~Anthony de Mello

Wobec egoistycznych EX, bądźmy asertywnymi macochami

Część dziewczyny. Mam pytanie. W tym tygodniu chcemy złożyć pozew do sądu (a właściwie pani prawnik) o obniżenie alimentów. Musimy jeszcze wpłacić zaliczkę, czyli 300zl, to jest wg pani prawnik 5% kosztów sądowych. Po pierwsze czy cała sprawa faktycznie może kosztować 6000zł, czy może to jakaś pomyłka, a druga sprawa wiecie na jakiej podstawie obliczanie są koszty sądowe, czy to jest z góry ustalona kwota w zależności od tematu sprawy?

Aloha92 zobacz tam jest wyjaśnione jak oblicza się oplate. Oczywiście to teoria może dziewczyny wiedzą z doświadczenia.
https://www.google.pl/amp/www.gazetapra … yskac.html

Nie jestem wróżką, ale 4 lata i 4 miesiące z takim typem człowieka zostawia spory ślad. Jak tylko zostawisz Panu wolną rękę,nie tknie palcem, żeby pozałatwiać swoje sprawy i by przypadkiem nie urazić, nie dotknąć, nie rozbestwić Szanownej Ex. To , ze Ty sie czujesz podle nie ma dla Pana żadnego znaczenia. Im szybciej postawisz sprawę jasno i zażądasz (Sądownie!) alimentów od Partnera na Wasze dziecko, tym szybciej zobaczysz Jego prawdziwe oblicze.

Aniu, wspolczuje.... Twój narzeczony zachował się zgodnie z zasadą "jak nie ględzi, to nie ma problemu" i tym samym pokazał ci, że jemu na zmianach nie zależy. Jeśli nie chcesz od razu iść do sądu, po alimenty na wasze dziecko, to myślę, że teraz jest świetny czas, żeby wprowadzić podział kosztów... Bo widzisz, dopóki nie będzie musiał, to nie ruszy pupy i nic się nie zmieni....

Straszne, że tak cię zawiódł....

W 100% sie zgadzam.

Może po prostu zachowanie o 180* odmienne od dotychczasowego. Bo jeśli dotychczas zaciskałaś zęby i cierpiałaś w milczeniu to spokojne i rzeczowe warunki też mogą nie przynieść efektu.

Coś mi mówi, że to nowoodkryte oblicze to może być dla Ciebie niemały szok. Na to też dobrze byłoby żebyś była przygotowana.

Jesteśmy z  Tobą.

Jak czytam wszystkie Wasze wypowiedzi czuje sie jak kretynka. To wszystko jest przeciez oczywiste. Nigdy w zyciu nie powinnam do takiej sytuacji dopuscic.
Spanielka, to nie tak, ze milczalam i zaciskalam zeby. Temat poruszany był kilka razy i skutek jest taki,  ze nadal jest jak bylo bo on nie zarabia wiecej niz zarabial, alimenty na ostatecznej rozprawie zostaly zwiększone (podczas rozwodu placil mniej) a jedyne co się zmienilo to to, ze nie byl u dziecka już trzy miesiące a ilosc smsow do bylej została podwojona.
Josz, tez mysle, ze takie podejscie do sprawy bedzie najlepsze.  Oznajmie mu po prostu, ze chce podziału kosztow a z alimentami niech robi co chce. Jesli stac go zeby nic z tym nie robic to niech nie robi... Nie chciałabym jeszcze na tym etapie isc do sadu po alimenty na moje dziecko, to dla mnie ostatecznosc. A wyprowadzka juz całkiem nie wchodzi w grę bo mieszkanie jest moje. On w tej chwili jest w stanie oddawac na dom 1000 zl (jego osobistych wydatkow poza alimentami czyli wyjazdow, prezentow itp nie uwzgledniam), ja dokladam drugi tysiac i mamy dwa z tym, ze nasze rachunki to ok 900zl. Na zycie zostaje 1100. Nie widze tego.. Chyba, ze on zniesie alimenty i jego dorabianie bedzie regularne. Wtedy za te 3000 jak pisala kjim juz mozna jakos zyc...
Dinka, tez sie zaczelam nad tym zastanawiać,  jak tak naprawdę wygladala ta sprawa rozwodowa. Co zostalo powiedziane a co przemilczane...
Wiecie dziewczyny czemu mam z tym wszystkim taki problem? Bo sprzeczanie sie o pieniadze kloci sie z moim systemem wartosci. Ja nigdy nie bylam materialistka, wole miec święty spokoj niz pieniądze,  zawsze zwiazek, relacje stawialam w hierarchii najwyzej. A teraz on zmusza mnie do tego, zebym zadala od niego swoich pieniędzy co na pewno wpłynie zle na nasze relacje. To mnie w jakimś sensie przytlacza..

.