Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Podczytuję Was i bardzo wiele z Was doskonale rozumiem. Ale nie mogę zrozumieć jak inna kobieta o dzieciach swojego partnera może pisać np. gówniaki i o jakimś wyeliminowaniu... Jestem ciekawa, jakbyście Wy zaszły w ciążę i urodziły dzieci partnera i odszedłby od Was, a jego nowa mówiła o Waszych takie słowa... Matki bardzo często nie chcą wcale oddawać swoich dzieci do weekendowych tatusiów i robią to tylko ze względu na dzieci, które mają prawo ich znać i widzieć swojego ojca oraz ze względu na ojca, który widocznie chce mieć jakiś kontakt ze swoimi dziećmi. No nic życie jest naszym odbiciem lustrzanym. Dziwie się tylko, że ojciec dzieci pozwala na to by jego partnerka tak mówiła o jego dzieciach. Ja też nie przepadam za niektórymi dziećmi koleżanek, jak robią rozkapryszone minki, krzyczą tak głośno, że aż nie da się porozmawiać, ale to Wasz partner zrobił dzieci i jedną z konsekwencji jest to, że są i same zdecydowałyście się na związek z nim i tym samym z jego przeszłością... może zapytajcie go w prost, czy może nie wolałby pełnić rolę bankomatu i nie widzieć dzieci. Ciekawe co Wam odpowie.

Marzą musze przyznac Ci rację tez bym Ani  odradzała namawianie narzeczonego na przyworzenie dziecka do was ja to już przerabiałam . Mimo że u nas to dziecko ma już 10 lat to nie obywa się bez cowieczornego wycia bez powodu , nawet po całym dniu wypelnionym atrakcjami wieczór zawsze drama , czasami  może by się dało tego uniknąć tylko mądra mamusia nie może zadzwonić w ciągu dnia tylko zawsze wieczorem, a przy drugim małym dziecku w domu to dopiero może być wesoło.  Dla mnie jej przyjazdy to czas wyjęty z życiorysu. Ostatnio nawet zaproponowałem Mojemu , ze wyjadę na ten czas żeby mógł się poświęcić coreczce to strzelił focha. Oczywiście nie licz Aniu na to ze dziecko się samo sobą zajmie np porysuje lub pobawi u nas jej pobyt to maksymalne obroty atrakcją za atrakcja "bo ona się nudzi " a u sibie jakoś potrafi sama sobą się zająć . Tak patrząc wstecz to zauważam ze to ja mam czasami lepsze podejście do niej ( może intuicyjne ) niż jej ojciec , to ja potrafiłam ja przekonac ze zjeżdżalnia na basenie to super zabawa ,to ja w ubieglym roku przekonałam ja żeby została dwa tygodnie u nas  chociaż miałam swoje problemy zdrowotne ( biopsja i oczekiwanie na jej wyniki Ty pewnie powiesz , że to karma do mnie wraca ale problemy mam już dłuższy czas zanim ona się pojawila). Wiec chyba Marza nie jestem tą najgorsza tylko czasami mi się nazbiera negatywnych emocji i musze odreagować.

Aloha92 nasza to u nas prawie nie ogląda telewizji chyba że robimy " kino domowe" czyli jakiś konkretny film popcorn napoje , ale obawiam się ze u niej w domu to telewizor robi za nianie bo dziecko zna wszystkie paraseriale  typu zdrady, ukryta prawda, szkoła i inne tego typu gowna  na pamięć.

Martad81, widze, ze rzeczywiście musze sobie przemyśleć kwestie moich kontaktów z tym dzieckiem. A moze raczej powinnam stanąć z boku i poczekać na rozwoj sytuacji. Nie widze tego w ten sposób,  ze moj facet poświęciłaby 100% czasu swojemu dziecku a nas i obowiązki domowe by olał.
A jak z Twoim zdrowiem?
I oczywiscie, ze nie jestes najgorsza. Po prostu narzekanie "macoch" to troche temat tabu. Bo jak matka dziecka narzeka to jest ok bo jest skrzywdzona rozwodem i chroni dziecko, jak dziecko narzeka to jest ok bo to tylko dziecko po przejsciach i traumie w zwiazku z rozejsciem rodzicow, jak facet narzeka to ok bo on chce tylko pogodzic cala sytuacje, zeby wszyscy sie kochali i dziecko zeby bylo szczeslowe i kobieta zadowolona a ktos ma wiecznie do niego zale. A jak narzeka macocha.. To jest zle bo ona dzieci faceta nie lubi a w ogole to widzialy galy co braly... Eh.

Przepraszam bardzo, ale wiekszosc macoch zawsze znajdzie powod do narzekania. Alimenty sa za duze, partner za czesto sie widuje sie z dzieckiem, to dziecko jest glupie waszym zdaniem lub brzydkie itp. To byla zatruwa wam zycie a jak nie, to sie wkurzacie ze maja zbyt dobre relacje z waszym partnerem. Nawet jak dziecko daleko mieszka i widzi sie z ojcem 2-3 w roku to tez Wam zle.

Tak narzekacie na dzieci ktore widzicie od czasu do czasu. Ciekawe czy zastanawialyscie sie nad tym co by bylo gdyby nie daj Boze matce dziecka cos sie stalo i dziecko musialoby zostac z wami na dluzej.

Marza2, napisalam Ci jak wg mnie wygladalyby te spotkania przynajmniej na poczatku dopoki nie podrosnie. Czyli spotkania wylacznie weekendowe i nic by sie nie zmienilo oprocz tego, ze zamiast jego matki bylabym ja i nasze dziecko. A i matka blisko w razie czego. Nie odnioslas sie do tego wcale. Argumentem dla Ciebie, zeby dziecko nie przyjechalo jest to, ze ja bym nie wytrzymala z dzieckiem dwa tygodnie a jak dziewczyny tu pisaly, ze nie wytrzymuja, nie chca dzieci w domu u siebie i maja dosc spotkan to tez bylo zle bo jak mozna nie chcieć biednych dzieci. Wiec moze to Ty znajdujesz wiecznie jakis problem i powod do narzekania. Jak ktoś wysuwa jakis racjonalny argument to albo go ignorujesz albo odpisujesz ogolnikami, ze "większość macoch ...". Dla Ciebie jedynym slusznym rozwiazaniem jest to, zeby ojciec kopnal w dupe nowe zycie i wrocil do bylej i "skrzywdzonego" dziecka no ale zycie takie proste nie jest. Zadna inna opcja nie jest dla Ciebie satysfakcjonujaca i choćby "macocha" stanela na rzesach to i tak jest zla a dziecko pokrzywdzone. I w tym wypadku nie chodzi o to, ze matka zabrania wyjazdu dwutygodniowego a tego, zeby ojciec dziecka zabral je na spacer do parku na pol dnia, widzisz roznice?
I tak mam wrazenie czytajac to forum, ze wg Ciebie chocby dziecko po pupie calowac to i tak bys powiedziala,  ze dziecku jest zle i jest pokrzywdzone.

Ania88, u mnie to wyglądało tak, że poznałam małą (wtedy miała ok 3 lat) przed tym jak zazwiązałam się z jej tatą.
Nie wstydził się jej, ja od początku wiedziałam, że jest i że jest dla niego bardzo ważna.
Powiedziałam, że dla mnie to nie jest łatwa sytuacja i jeżeli ma to wszystko się ułożyć to poznawanie się (ja-jego córka) musi byc naturalne, bez żadnych dziwnych nascsków. i faktycznie tak wychodzi najlepiej. M. bardzo zależało na tym żebyśmy się wzajemnie zaakceptowały. W całym tym poznawaniu się i  w obecnych sytucjach M. bardzo mi pomaga. Jestem mu wdzięczna za wsparcie, bez którego chyba bym sobie nie poradziła.
U mnie jest taka sytaucja, że ex mojego chłopaka jest w związku, więc gdyby ona miała problem że mała przebywa w moim towarzystwie to chyba byłoby coś nie tak.
I może to jest właśnie problem... Ex twojego narzeczonego łudzi się, że on do niej wróci.

Nie dawno kolezanka opowiedziala mi historie swojej kuzynki.Maz ja zostawil dla innej kobiety zostala sama z 2 letnim dzieckiem. Nowa pani 3 lata pozniej urodzila dziecko tak naciskala na faceta ze po roku od urodzenia ich dziecka zerwal kontakt z corka a ten dupek to zrobil.Mala przezywala to bardzo na poczatku. Kuzynka kolezanki byla juz zwiazana z wdowcem ktory ma syna okolo 10 lat starszego od dziewczynki. Nie bylo im latwo na poczatku polaczyc 2 rodziny po przejsciach, ale sie udalo. Urodzil sie ich wspolny synek, zyli spokojnie asz tu nagle pojawil sie kilka tygodni temu byly maz se swoja zona, proszac byla zone by zgodzila sie na przeprowadzenie badan czy dziewczynka moze zostac dawca szpiku kostnego dla przyrodniej siostry. Corka kuzynki kolezanki ma teraz 11 lat a ta druga 6. Jak mozna miec taki tupet najpierw wyrzucic dziecko ze swojego zycia a potem chciec go jako dawce dla tego "lepszego".

Ania a czy ty bys wogole chciala zeby twoje dziecko w przyszlosci jak dorosnie mialo kontakt z przyrodnim bratem?  Moze sie tak zdarzyc ze dzieci w doroslym zyciu zaczna utrzymywac ze soba kontakt i moga miec pretensje do rodzicow ze w dziecinstwie pozbawiono ich kontaktu z bratem, lub siostra.

No to Cię tu zaskocze , mam zawsze nieco cyniczne i realistyczne podejście do życia i zastanawiasami się co by było gdyby . Wiec uważam ze dziecko wolałoby zostać przy babci z ktora jest bardzy zżyte i fundowanie mu na sile przeprowadzki i wyrywanie ze środowiska w którym żyje byłoby kolejna trauma. Jeśli by zapadła inna decyzja to na dzień dzisiejszy ja wypisałabym się z tego układu i myślę że to by było najuczciwsze wobec wszystkich .Poprostu nie miałabym ochoty poświęcać swojego życia dla obcego dziecka. Poza tym w obecnej sytuacji to ja musiałabym dokładać do jej utrzymania bo oczywiście szanowna EX zbyt długo  nie skalała się w swoim życiu pracą wiec dziecko nie miałoby co liczyć na rentę po matce .

Narazie nic nie zrobila powiedziala, ze musi przemyslec to wszystko. Kolezanka mowila ze jej kyzynka chciala w pierwszej chwili ich wyrzucic. Nie zrobila tego i teraz strasznie sie gryzie, z jednej strony wie ze to nie wina tej malej ze ma ojca dupka i matke egoistke. Z drugiej strony jej corka ktora dlugo plakala za ojcem, jej dobro i jej zdrowie.

Dzisiejsza rozmowa z moim narzeczonym:
-A Ty w ogole powiedziales X (imie dziecka), ze ma rodzenstwo?
-Widzial na telefonie i mowil dzidzia dzidzia ale on jeszcze nie rozumie
-czego nie rozumie?
-co to rodzenstwo.

Czyli mu nie powiedział nic.
Nie mam do czynienia z dziecmi w tym wieku.  Naprawde? Nie rozumie?

Masterchef jak Ci nie wstyd nazywac 4 latka gnojkiem? Moze dla bylej narzeczonego Ani jej dziecko jest gnojkiem i gowniakiem. Bo jesli dzieci z bylych zwiazkow sa gowniakami i gnojkami to z obecnych tez. Jesli pasierb Ani jest gnojkiem to jej dziecko tez jest gnojkiem.

Przepraszam bardzo ale teraz to sie grubo zagalopowalas! Jakim prawem Ty obrazasz moje dziecko Ty bezczelna hipokrytko? Bo ktos powiedział cos co Ci nie pasuje? W imie zasady "bo ktos mi zrobil cos zlego to ja zrobie komus innemu żeby bylo po rowno"? I Ty smiesz wystepowac w obronie "niewinnych niczemu dzieci"??? Żenujące.

Ania a jakim prawem inni obrazaja dziecko twojego meza? Brata twojego dziecka. Jakos nie napisalas zeby pasierba tak nie nazywac. Wy nie jestescie hipokrytkami wyzywacie dzieci z bylych zwiazkow. No ale na dzieci z obecnego nie mozna nic powiedziec bo wielka obraza. Napisalam ze jesli tamto dziecko jest gnojkiem to twoje tez nim jest. Nie ze tylko twoje jest a tamto nie. Ania sama jestes hipokrytko pozwalajac obrazac pasierba. Przeciesz nikt nie zna tego dziecka by moc tak mowic. Na mnie sie zloscisz bo napisalam tak samo o twoim, sama wyznajesz dziwne zasady. To samo napisane o 2 malych dzieci ktore nikomu nic nie zrobily. 2 rozne reakcje mnie bys wydrapala oczy jak bys mogla a Masterchef nawet nie napisalas ze nie powinna tak sie wyrazac o dziecku twojego narzeczonego.
N

Szkoda "Śnieżek" . To za eksie trzeba się wziąć. Dziecko jest dzieckiem i robi dokładnie to co widzi i słyszy od dorosłych.

Bosz... marza2 " ić stont" nie jesteś ani drugą, ani macochą. Ile razy wejdę tutaj żeby sobie przypomnieć jak to dobrze, że już nie muszę mieć do czynienia z cudzym pomiotem to trafiam na twoje liczne (nierzadko jeden pod drugim), ociekające jadem posty.
Daj dziewczynom sobie ponarzekać we własnym gronie bo większość z nich nie ma nikogo w swoim realnym otoczeniu z kim mogły by o tym porozmawiać.

Marta, ale z Twojego opisu nie wynika, ze była nie zyczy sobie Twojej obecności. Córka zapytała tylko ile osób bedzie, wiec moim zdaniem Twoj partner od razu powinien odpowiedzieć jej, że 6 osób. Czemu on Cię pyta czy jedziesz jakby to nie było dla niego oczywiste?

Wypowiem się w sprawie Komunii, bo Komunię syna mam już za sobą, a Komunię córki już za chwilę.
Przez wzgląd na to, ze wyznaję zasadę , że rodzina Byłego męża to Jego rodzina nie moja, to nie spotykam się z Jego rodziną, nie odwiedzamy się wzajemnie i tego samego oczekuje od Byłego (chociaż wiem , że z częścią mojej dalszej rodziny utrzymuje On kontakt, łącza ich wspólne tematy , jakieś interesy).
Podczas Komunii syna, uzgodniłam z dzieckiem, że żadnych "fejerwerków" nie będzie, obiad Komunijny ograniczamy do najbliższej rodziny (Chrzestny z rodziną + dziadkowie) i na obiad u mnie w mieszkaniu tylko Oni byli zaproszeni. Na Mszę Komunijną wypisałam zaproszenia dla dziadków ze strony Byłego Męża i Chrzestnej (od strony Męża) jednak uzgodniłam z Byłym, że jeśli będzie chciał niech zaprosi swoją część rodziny na obiad w kolejną niedzielę, po białym tygodniu. Nie skorzystał , nie zapraszał swoich gości do siebie. Na Mszy Były Mąż był ze swoją kobietą, nawet zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcia razem.
Przed nami Komunia córki i właśnie się dowiedziałam od córki (nie od Byłego), ze może tym razem obiad po Komunii mogłaby spędzić u taty, żeby Mu nie było przykro, skoro jedna Komunia była u nas w domu, to może tym razem pojechaliby do taty? Spytałam się czy to Jej autorski pomysł , czy może rozmawiała o tym z tatą, okazało się , że tata rozmawiał z Nią na ten temat,  rzucił taki pomysł, a Ona by tak chciała. Znam Byłego, wiem , że posłużył się maślanymi oczami i wywołał w dziecku te "wyrzuty sumienia", ale przemyślałam ten pomysł i stwierdziłam , że w sumie nie jest on takim złym pomysłem, zważywszy na to, że Chrzestni córki są ze strony Byłego. Nie utrzymuję z Nimi kontaktu , wiec nawet niezręcznie byłoby mi Ich teraz zapraszać do siebie.  Swoją część rodziny ( a w zasadzie to brata z rodziną i dziadków ) po Mszy zabiorę do siebie na obiad i mam to szczęście, że są wyrozumiali i nikt nie będzie robił z tego afery.  Co prawda Były jeszcze osobiście nie kontaktował się ze mną w tej sprawie, ale.... jeśli w końcu się odezwie, zamierzam dać Mu wolną rękę w tym temacie.

Ale , ale.... wypowiedziałam się tym razem jako EX :-)

Jako macocha -------> pojechałabym z Partnerem na mszę Komunijną Jego dzieci, ale nigdy, nigdy nie dałabym się namówić na to,  żeby pojechać na wspólny obiad z Jego Byłą żoną, Jej rodziną, Jego rodziną itd.... w życiu!!! Nie mogłabym patrzeć na to , jak robią sobie wspólne rodzinne zdjęcia lub co gorsza robić sobie pamiątkowe zdjęcia z Exią . Już bym wolała zaproponować, że za tydzień własnoręcznie przygotuję uroczysty obiad dla Partnera i Jego rodziny. I szczerze mówiąc, nawet źle bym się poczuła gdyby Oni w ogóle organizowali taki "wspólny uroczysty obiad". Nawet jeśli każdy miały płacić za swoich gości, to...... wiem że i tak by Go w tej kwestii wykiwała.

U nas komunia jest chyba w lokalu . Ja tez uważam ze dla niego to powinno być oczywiste  że jadę a to czy ja bym pojechala to już inna sprawa  i to ze to nie jest dla niego tak oczywiste daje mi do myślenia co będzie za parę lat na wesele tez sam pojedzie a jeśli nie będziemy mieli własnych dzieci córka będzie go zapraszać na święta a ja będę jak ten kółek sama .
Co do byłej to oni rozstali się 10 lat temu i to z jej winy a my jesteśmy 3 lata dziecku tez przykrości nie sprawiłam ( nawet kiedyś jak coś opowiadała zapytala czy chce poznać jej rodzinę ), ale to srodowisko patogenne wiec nie wiadomo co w tych głowach siedzi .

.

Cześć dziewczyny.

Czytam was od bardzo dawna, sto lat temu coś tam raz napisałam Teraz chciałam wam napisać, jak to było u nas z komunią.
Mój mąż ma syna z poprzedniego związku. Młody ma teraz 17 lat, jego rodzice rozstali się kiedy miał 3, my jesteśmy razem od 10.
Komunia była organizowana w domu ex; początkowo miała być tylko jej rodzina, ale P zaprotestował (bo komunia jest dla dziecka, a nie dla jego rodziców i dziecko powinno mieć obok siebie gości z obu stron, niezależnie od tego, czy rodzice utrzymują z nimi kontakty czy nie). Ostatecznie byli goście z obu stron, a kosztami organizacji imprezy podzielili się po połowie. I takie podejście wydaje mi się w porządku.
W trakcie komunii ja robiłam zdjęcia, a mój wtedy jeszcze partner siedział w ławce ze swoją ex i chrzestnymi, w miejscu dla rodziców dziecka.
Dodam tylko, że ja poznałam ex mojego męża gdzieś po pół roku naszego wspólnego mieszkania, z jej inicjatywy (chciała wiedzieć, z kim jej syn spędza weekendy, co również wydaje mi się zupełnie zrozumiałe )
Na dziś kontakty między nimi  (mąż i ex) są szczątkowe, ale raczej tragiczne. Od mojego pojawienia się w życiu męża oni nie potrafią się ze sobą dogadać. Jeśli się spotkają, to raczej syczą przez zęby albo krzyczą. Mimo to, w sytuacjach ważnych dla Młodego potrafili wytrzymać ze sobą i się nie pozabijać.
Mój kontakt z ex męża nie istnieje; tzn. myślę, że ona zdaje sobie sprawę, że to, że P ma takie kontakty z synem jakie ma, to w dużej mierze moja zasługa, podobnie jak fakt, że P oprócz alimentów wysyła Młodemu kieszonkowe, że nie ma problemu z dodatkowymi środkami, jeśli jest nagła potrzeba. Tyle, że to również ja stawiam sensowne (tak myślę) granice, więc nie zawsze i nie tyle ile by chciała No i Młody mnie lubi, a ona (i chwała jej za to), raczej nie próbowała nim manipulować (tzn jedna czy dwie akcje były, ale szybko przestała ).
Ogólnie, myślę, ze kluczem do dobrych kontaktów jest dobra wola... Jeśli tego brakuje, to trudno cokolwiek osiągnąć...

Marta, a nie spojrzałaś na sytuację z drugiej strony? Twój mężczyzna wie, że nie lubisz kontaktów z jego dzieckiem. Może on chciałby tam być z Tobą i to jest dla niego oczywiste, ale znając Twoje podejście, daje ci wolny wybór. Bo nie chce ciebie stawiać w sytuacji podbramkowej. Zapytałaś go, czy chciałby, żebyś z nim pojechała? Z tego co czytam, on zapytał, czy chcesz jechać (czyli, wdg mnie uszanował to, że nie lubisz jego dziecka i nie chciał cię do niczego zmuszać), a TY zaczęłaś kręcić...
Co do wspólnych zdjęć itd

Kjim, powiem ci szczerze, że taka sytuacja, jaką opisałaś z komunią dla mnie osobiście jest dziwna... Co innego, kiedy święto dotyczy dorosłych, a co innego, kiedy dziecka. Dziecko jest częścią obu rodzin... A co potem z weselem itp? Też będą dwa?? Tak sobie myślę, że nawet jeśli bardzo się nie lubimy, to na te trzy godziny można zakopać topór wojenny. Tyle, że obie strony muszą chcieć....

Pozdrawiam was serdecznie macochy i zyczę wam dużo siły, a waszym partnerom więcej stanowczości

Marta i teraz pozostaje pytanie, co rzeczywiście Twój facet chciał ci powiedzieć (zapytałaś chciałbyś, odpowiedział chciałbym Jak miał odpowiedzieć?), a co Ty sobie dopowiedziałaś.

Nie wiem jak wy, ale ja już u siebie widzę, że mam ogromną tendencję do dointerpretowywania sobie tego, co mówi do mnie mój facet. Czasem zupełnie bez powodu

Może i dziwna to sytuacja, ale w rodzinach rozwiedzionych nigdy nic nie będzie do końca normalne.
Tolerujemy się z Byłym mężem, nasze kontakty są służbowe, ale nazwałabym je już teraz poprawne. Też byliśmy razem przy dziecku podczas błogosławieństwa i na Mszy, zrobiliśmy sobie razem z dzieckiem pamiątkowe zdjęcia, ale ponieważ ze względów finansowych i osobistych nie chciałam robić z Komunii "małego wesela" i spraszać całej rodziny (wtedy musiałabym wynająć jakąś salę i wcale niemało za nią zapłacić) postanowiłam przygotować dziecku uroczysty, ale kameralny obiad w naszym mieszkaniu (nie dużym zaznaczę).
Podobnie jest z urodzinami moich dzieci. Nie zapraszam Byłego męża na torta w dzień urodzin. Spędzamy urodziny w gronie najbliższej rodziny z mojej strony ( dziadków). Jednak ojciec moich dzieci nie zawsze organizuje dziecku torta i przyjęcie chociaż przecież ma taką możliwość. Nie uważam więc, żebyśmy każdą uroczystość dziecka mieli spędzać wspólnie, niby z jakiej racji, przecież nie rozwiodłam się z nim z powodu sielanki. Nie grało miedzy nami i to bardzo. To, że po 6 latach od rozwodu potrafimy rozmawiać służbowo już i tak oceniam jako duuuży sukces. Myślę , że w naszym przypadku wspólny obiad przy jednym stole dzieci dopiero by odebrały jako coś nienormalnego :-)

Co do wesela dzieci, kiedyś w przyszłości.... nie wiem co postanowią moje dzieci, ale zakładam, że będą chcieli mieć na  ślubie i weselu oboje swoich rodziców, ale wtedy będą już dorosłe i to One będą  decydować o tym kogo zaproszą, nie ja.  Mam nadzieję natomiast , że to co Im wpajam do głowy od najmłodszych lat zaowocuje w przyszłości i same będą wiedziały, że jak zapraszają ojca to z Jego życiową partnerką, jeśli zaproszą mnie, to z moim partnerem, nie pominąwszy nikogo.

Tu się trochę z Tobą zgodzę, jeśli córka pyta ojca ile będzie osób, tzn, że to On miał zadecydować kto z "Jego strony" będzie zaproszony na tę imprezę. W tej sytuacji uznał za oczywiste, że będą to dziadkowie i brat (?) z rodziną, ale również w tej sytuacji jako oczywiste powinno być tez to , że Jego partnerka, jedzie z Nim. A to już dla Niego takie oczywiste nie było. Gdyby mój facet stał za mną murem i powiedział: " chcę żebyś tam ze mną była, nie wyobrażam sobie inaczej", to myślę , że i wątpliwości Marty by się zmniejszyły i może nie w podskokach, ale pojechałaby tam z Nim. A tak, On dał Jej do zrozumienia, że wisi mu to, a Ona ma jeszcze większe wątpliwości czy jego " chciałbym" jest szczere czy wymuszone.

Marta, ale Ty sama piszesz, że nie lubisz tego dziecka i nie lubisz z nią spędzać czasu. Więc facet zapytał, a nie postawił cię pod ścianą. Może mam idealistyczne spojrzenie, ale dla mnie to jest dawanie Tobie takiego "bufora bezpieczeństwa".

Kjim, przypuszczam, że gdyby Marta tę dziewczynkę lubiła, to to by było oczywiste. Ale ona deklaruje, że jej nie lubi. A skoro tak, to może wolałaby, zamiast tłuc się 400km w jedną stronę do rodziny której nie zna i nie lubi, mieć weekend dla siebie, albo pojechać do spa czy cokolwiek. Facet nie założył, że ona z nim nie pojedzie. On zapytał, czy chciałaby z nim pojechać. Dla mnie znaczy to tyle, że pozostawia jej decyzję i ją uszanuje. Mógł przypuszczać, że to byłoby dla niej nieprzyjemne i mógł myśleć, że jeśli postawi ją pod ścianą, to ona się wkurzy.

Jeśli ja wiem, że mój mąż kogoś nie lubi, to nie stawiam go pod ścianą mówiąc "bardzo bym chciała, żebyś tam ze mną był". Dla mnie to trochę jak szantaż emocjonalny... On kogoś nie lubi, ja o tym wiem, więc mogę zapytać, czy będzie mi towarzyszył, albo czy chciałby mi towarzyszyć. Ale z góry nie zakładam, że on gdzieś pójdzie ze mną, bo szanuję to, że on kogoś nie lubi.

Edit: Nie wiem, czy moje podejście jest jakieś wyjątkowe, ale uważam, że to, że jesteśmy razem w związku nie oznacza, że musimy razem chodzić wszędzie. Powinniśmy być wszędzie zapraszani razem, ale to nasza decyzja (wspólna), czy razem pójdziemy, czy jedno z nas nie pójdzie

Dziewczyny mam pewne pytanie, bo macie tu różne już doświadczenia z uroczystościami itp.i tak sobie przy okazji tematu pomyślałam, że Was o coś zapytam ja co prawda rozstałam się z chłopakiem będąc w ciąży, poród przede mną, ale będę chciała ochrzcić syna. Mój były zaskakuje mnie bo czasem ma nas gdzieś, czasem pisze, że jak dziecko się urodzi to będzie chciał być z Maleństwem. Ja generalnie nie szukam z nim kontaktu i za to jak mnie rozczarował wolałabym, żeby pełnił funkcję bankomatu i się nie pojawiał, ale nie zabronię też jeśli będzie chciał zobaczyć syna... ciężko mi jeszcze sobie wyobrazić jak on będzie się zachowywał bo jest nieprzewidywalny i ma przebłyski rodzicielstwa, kiedyś powiedział, że nawet jak się rozstaniemy to chce żeby jego brat był chrzestnym. Patrząc na Wasze doświadczenie co o tym myślicie? oczywiście ojca poinformuję o chrzcinach, ale wydaje mi się, że lepiej by było żeby chrzestni byli z mojej strony...  co o tym myślicie?

Dziewczyny powiem Wam, ze od kilku dni boli mnie brzuch z nerwów,  ciągle mysle o tym co jeszcze mnie "milego" czeka, ze w odpowiedzi na wniosek o obnizenie alimentow dostaniemy zaraz odpowiedz o zwiekszenie i nigdy, przenigdy nie bedzie dobrze, nie bedzie spokoju na jakim mi zależy. Jutro spotkanie z prawnikiem. Czytam posty o komuniach, slubach. Ja sobie tego w obecnej sytuacji nie wyobrażam. Bo nawet jesli sad zniesie alimenty na byla to i tak to wszystko dzieje sie moim kosztem. Kazdy jego wyjazd jest moim kosztem, kazde urodziny i święto bo on na to pieniędzy nie ma, wiec wszystko co wyda ze "swoich" ja muszę pozniej dolozyc i rezygnować z wszystkiego ponad podstawowe rzeczy (a i tak brakuje). Ja nie chce cale zycie sie martwic.. Nie moge uwierzyc, ze znalazłam sie w takiej sytuacji. Jestem po studiach, mam w miare dobra prace, wczesniej stac mnie bylo na pojscie na zakupy i kupienie tego co mi sie podoba i czego potrzebuje (bez przesadnej rozrzutnosci oczywiscie), jezdzilam na wakacje lub weekend gdzies, chodzilam regularnie do fryzjera, wychodziłam na miasto,  baa nawet często pozyczalam kolezance w potrzebie. Moze nie mialam luksusow ale spokoj. A teraz? Szkoda gadac.. Norma stalo sie przekladanie wydatkow "na przyszły miesiac", ktory nigdy nie nadchodzi..
Czekam na to spotkanie z prawnikiem jak na zbawienie a za chwile zdaje sobie sprawe z tego, ze sprawa wcale moze nie pojsc pomyslnie a nawet jesli to to i tak niewiele zmieni.
Kontakty mojego faceta z była doprowadzaja mnie do szalu. Nie znosze tej osoby i ta niechec ostatnio siedzi mi w glowie jak nigdy wczesniej. I tego tez nie znosze, ze mam w sobie takie emocje. Nie znosze,  ze on potrafi miec z nia codziennie kontakt i jeszcze normalnie z nia rozmawiac po tym co ona robi.
Myslalam, ze ta rozmowa z nim swiat odmieni a tak naprawdę nie wiem czy cos sie w ogole zmienilo..
Chciałabym sie z tego wypisac ale nie chce go zostawiac.

Bardzo, baaaardzo podoba mi sie co tu napisałaś:

I w wielu historiach, o których dziewczyny tu piszą powiela się ten sam schemat: jeśli partner jest stanowczy, konsekwentny, rzeczowy to macochy jakoś funkcjonują w tych związkach. Jeśli jednak facet jest spolegliwy, leniwy , tzw "miękka faja" to Exia z kopytami włazi do nowego związku i rozpierd.. la go od środka. Nie dlatego, ze ONA jest zła, tylko dlatego, że ON JEJ na to pozwala.

Kjim moj facet jakby uslyszal o sobie, ze jest miekka faja to by byl gotow ścianę zburzyc ze zlosci. Bo prawda jest taka,  ze na co dzien taki nie jest, jest taki wylacznie w kontaktach z nia.