Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

drinkaa-Go girl.
Wiecie co dziewczyny,wszystkie powinnyśmy pomyśleć częściej o sobie. Czemu to my mamy ciągle myśleć,wspierać i rozumieć naszych lubych. A nas kto wesprze?
To normalne ,że cudze dzieci więcej irytują niż zachwycają na dłuższą mete.
Nikt nie mówi głośno o problemach macoch,to jakby tabu.
Chyba powinnyśmy iść na drinka i stworzyć nową partię,jakieś stowarzyszenie czarownic :=) i zacząć głośno mówić o tym co nam nie pasuje.

ja tu nie widze jakiegos wiekszego przelozenia.
sa rozne wypadki i rozne relacje

Sorry sie rozgadalam nie na temat.

Przeciez to nie jest taka sytuacja o jakiej mowisz

Chlopak jest zagubiony i tyle. Nie jest rozwiazaniem glaskanie go po glowie i mowienie: syneczku, poklociles sie z mama wiec zawsze masz miejsce u mnie. Bo na to nie ma ani warunkow ani nie o to przeciez chodzi
A gdyby oni sie nie rozeszli i chlopak mial spine z matka to co?
Syn jest zagubiony ale to trzeba mu pomoc a nie dawac sie wykorzystywac zeby mogl sie odegrac na matce

Nie bronie matki ale kazdy popelnia bledy. Ja nie raz sie ze swoja poklocilam na "amen". Szczegolnie w tym wieku.

Poza tym rodzice rozstajac sie dogadali podzial obowiazkow. Oczywiscie ze sa "sily wyzsze" ale tez kazdy musi wiedziec na czym stoi i wszystko powinno byc dogadywane a nie "bo tak ma byc czy bo zmienilam zdanie". Sytuacje zyciowe sie zmieniaja i trzeba sie dostosowywac do nich ale to musi byc wszystko dogadane

Nie wiem, czy to wina oparów miłości, czy zwyczajnie dajesz się wykorzystywać, bo w głębi ducha liczysz, że gość w końcu się ocknie... bo mu się jakaś zapadka w jego łepetynie odblokuje. W końcu nie może być taki głupi na jakiego wygląda, bo przecież  w idiocie byś się nie zakochała. Prawda ? Nie tam, żebym chciała  Cię martwić, ale moim zdaniem  tego rodzaju egzemplarze ruszają z jakimś procesem myślowym dopiero po ostrych wstrząsach... tutaj bez terapii szokowej ani rusz. Żadne tam gadanie, tłumaczenie... tylko widoczna zmiana w Twoim zachowaniu. Czas żeby teraz on zabiegał o Ciebie... Tak, pora zatroszczyć się o siebie. Kino, siłka, fryzjer i znajomi zamiast wiszenia na telefonie. Dobrze mu zrobi jak przez chwilę poczuje się zagrożony Twoim brakiem uwagi.

Dziękuję Drinkaa za zrozumienie,w pełni zgadzam się z tym co napisałaś.
Nie wiem czy zaufałabym komuś kto widuje syna raz na kwartał,jeśli to byłby wybór faceta to pewnie nie,ale to wszystko nie jest takie proste,między białym a czarnym jest jeszcze wiele barw.
Kurcze przecież matka to matka,żaden ,nawet najwspanialszy ojciec nie zastąpi matki. Uważam,że to jest szczególna więż.
Mąż też już się cieszy na nasz wyjazd,chce odpocząć. Ma tyle na głowie,praca,matka,syn. W ostatnim tygodniu prawie go nie było w domu,bo po pracy musiał załatwiać rzeczy dla matki. Nawet mnie poprosił ,żebym młodemu wyznaczyła co ma posprzątać w pokoju. Wiecie samemu ,a nie we dwójkę nie idzie wszystkiego pogodzić.Normalnie we dwójkę się wychowuje dzieci i jak jedno pracuje to drugie zajmuje się dzieckiem. A on sam wszystko.
Wiecie,ja czasem mam taki mętlik w głowie,że sama nie wiem jak to powinno być. Tak żle i tak nie dobrze.Czy w ogóle istnieje na to wszystko jakiś złoty środek?
Młody poszedł do matki na weekend,większych emocji nie było. Od środy idzie do niej na tydzień ,bo my jedziemy  i ok. Mąż z nim rozmawiał też,że niedługo my się przenosimy i też ok. Już sama nie rozumiem tego wszystkiego. Poczekam ,aż wrócimy. Zobaczymy co to będzie,trzeba pogadać z eksią i już,przecież sąd to uważam niepotrzebny stres dla wszystkich.

Rozstalas się z facetem, który ma dziecko z inną?

Nie.
Dostal zakaz pojawiania sie.
Tak samo powiedzialam, ze nie ma wprowadzania sie do mojego domu w Krakowie ani odwiedzin.

Ogolnie postawilam na swoje zycie. Jezeli sie ogarnie to zobaczymy, poki co jest tylko placz ze tyle lat jestesmy razem i ze tyle czasu to planowalismy i ze to sie TERAZ ma ZACZAC!
no kurde...

poki co siedzi u mamy i taty, rozpaczajac ze tak strasznie nie chce tam byc. Corce skonczyly sie ferie i pojechala do siebie. wiec siedzi sam w swoim pokoiku z dziecinstwa.

I on zrozumial...on sie zmieni... on bedzie walczyl. Tylko potrzebuje mnie, zebym byla z nim.

Siedzi tutaj miesiac.... zrobil tygodniowy kurs, otworzyl konto w banku i zarejestrowal sie jako bezrobotny..... i robi CV.....
Wiec nie dziwota chyba, ze dostawalam spazmow jak slyszalam o "spedzaniu czasu z dzieckiem czy rodzina"? I przyznaje... doprowadzil mnie do histerii tymi tekstami, wiec walilam na ostro. Wiec co... pochwalil sie naszymi rozmowami siostrze.... to chyba w ramach budowania wiezi rodzinnych

Teraz w to wbijam. Serio... nie ma sily zeby podniosl mi cisnienie. Mam gdzie mieszkac, mam dobra prace, czas przestac zyc problemami innych i zajac sie soba.

Jezeli sie ogarnie to zobaczymy. Jezeli nie, to tez dobrze. Nie wyobrazam sobie tego. Serio. to jednak sporo czasu i naprawde wydawalo sie, ze to to. Nawet nie umiem pomyslec o kims innym ale coz.... nie lezy mi rola ofiary czy popychadla.

Dzisiaj rano, mój facet nagle się obudził (ja też przy okazji, bo mam ogólnie płytki sen) i każe się przytulić. Pytam co się stało. Powiedział że miał długi i poje..ny sen.
Ja-o czym?
On mówi że nie ważne, że idziemy dalej spać. Ja oczywiście się zestresowałam i pytam jeszcze raz o co chodzi z tym snem.
Śniło mu się, że była chce do niego wrócić, że robi wszystko żebyśmy się między sobą kłócili, podkłada świnie itd. Jak to się skończyło to nie pamięta.
Przyjęłam to jakoś na chłodno, ale teraz tak sobie o tym myślę i zastanawiam się dlaczego śnią mu się takie rzeczy.
Dodam że ostatnie kilka dni to raczej ochłodzenie między nami.

Witam wszystkich. Postanowiłam napisać na forum bo chce z siebie wyrzucic wszystko,  co sie kumuluje od dawna. A mozna by to podsumowac jednym zdaniem. Gdybym wcześniej wiedziała co mnie czeka nigdy w życiu nie zdecydowalabym sie na zwiazek z rozwodnikiem mającym dziecko.
Zaczne od tego, ze gdy zaczelam znajomosc z moim obecnym narzeczonym on byl w trakcie rozwodu. Jego kontakty z byłą byly zle a w zasadzie prawie ich nie bylo a jak juz były to byly zle. Ona utrudniala kontakt z dzieckiem i obwiniała go za rozpad zwiazku itd. Obecnie dziecko ma 4 lata. Narzeczony ma przyznane dwa weekendy w miesiacu na spotkania w obecnosci matki dziecka. Niestety w zwiazku z tym, ze mieszka ona na drugim koncu Polski (wyprowadzila sie) spotkania te sa duzo rzadsze ze względów finansowych. Jeden wyjazd do dziecka to koszt minimum 600 zl. Jesli chce dziecko gdzies zabrać lub kupic mu jakis prezent to kwota oczywiście jest wieksza, czasami nawet 1000. Byla dostaje alimenty 850 zl. Pomijam juz kwestie tego, ze byla zonka mnie nienawidzi i obraża (chociaż w momencie ich rozstania ja znalam narzeczonego wylacznie z widzenia, jej wcale, wiec nic wspólnego z tym nie mialam). Chwile przed ostateczna rozprawa zaczela do niego pisac, ze go kocha, ze chce zeby do niej wrócił,  manipulowala nim opowiadajac jak to jej smutno i dziecku, ze jej sie wydaje,  ze wyjechała na urlop i ze za chwilę do niego wroci itd. Nie przeszkadzalo jej to oczywiscie w miedzyczasie opowiadac w sadzie jak to ja maltretowal, bil, pil i wszczynal awantury, ze bil i wyzywal dziecko i ja. Do tej pory co najmniej raz w miesiacu dostajemy pismo z sadu o to, ze chce pieniędzy,  zadoscuczynien za rozne dziwne rzeczy. W zasadzie odkad sie zorientowala, ze raczej do niej nie wroci jej dzialania skupiaja sie wylacznie na wyciagnieciu od niego jak najwiecej pieniedzy. Oczywiscie wniosla do sadu wniosek o podział majatku chociaz ich malzenstwo trwalo pol roku i wszystko co mieli kupili jego rodzice i w zasadzie nie ma co dzielic, wiec w owym wniosku znazly sie takie rzeczy jak sztucce, posciel i firanki. Kiedy chcial jej to wszystko dla swietego spokoju zwrócić to nie chciała tego przyjąć a teraz domaga sie za to pieniedzy.
Obecnie sytuacja wygląda tak, ze mamy z narzeczonym wspolne malutkie dziecko. Fakt, nie bylo planowane już teraz ale jest największym skarbem. Z pensji narzeczonego po oplaceniu alimentow zostaje tyle, ze on sam nie jest w stanie sie utrzymac, wiec nasze dziecko i częściowo tez jego utrzymuje ja. Nie zarabiam nie wiadomo ile, wiec bywaja miesiace, ze nam nie wystarcza. On dla naszego dziecka tak naprawdę nie daje zlotowki podczas gdy jej placi regularnie i dodatkowo wydaje na spotkania. Jest to pierwszy powod dla ktorego czuje sie pokrzywdzona w tej sytuacji. I bron Boze nie chodzi mi o to, ze zaluje dziecku nie swoich pieniedzy. Wrecz przeciwnie. Gdyby go bylo stac to prosze bardzo, moze placic jeszcze więcej.  Sama kupowalam jego dziecku kilka razy jakis drobny prezent. Ale teraz to wszystko dzieje sie kosztem moim i naszego dziecka. Bo ja nie moge swojej pensji wydac na swoje dziecko bo musze utrzymywać jego bo on utrzymuje swoje dziecko i czesciowo byla (!). Drugim powodem jest fakt,  ze kiedy on jedzie do dziecka na weekend spędza ze swoja byla zonka cale dnie. Z zonka, ktora najchetniej wzielaby go sobie z powrotem. Chodza na spacery, nad morze na plaze, na obiad, siedzi z nim w hotelu. Kolejny powód,  on jest z nia w kontakcie codziennie, od rana do nocy wymieniaja smsy na temat tego czy dziecko zjadlo, zrobilo kupe czy siedzi na dywanie czy na krzesle. Szlag mnie trafia kiedy spedzamy razem czas a nagle dostaje smsa od bylej. I to nie jest tak, ze zalezy jej na kontaktach dziecka z ojcem bo bywaly sytuacje, ze byla blisko nas u znajomych i nic nie powiedziala, zeby tylko nie mogl sie z nim spotkac. Nie chce tez zeby dziadkowie odwiedzili dziecko. Ona chce zeby byl sam z nia i dzieckiem. Liczy, ze moze do niej wroci no i oczywicie naciaga go na rozne rzeczy "bo dziecko butow potrzebuje" (na co dostaje przecież alimenty). I wie, ze on dziecku przeciez butow nie odmowi.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, ze ja sama od poczatku namawialam go, zeby sie z nia nie klocil, zeby staral sie dogadac, cieszylam sie jak opowiadał o swoim dziecku, pokazywal mi zdjęcia.  A teraz? Przestalam lubić to dziecko nawet go nie znając (bo oczywiscie byla nie dopuszcza mysli o tym, zeby dziecko moglo sie ze mna spotkac).  Nie mam ochoty sluchac ani o nim ani o jego matce. Najchetniej bym sie z nim rozstala chociaz go kocham. Mam tego po dziurki w nosie. Przykro mi to stwierdzic ale najlepiej bylo kiedy ona byla obrazona i utrudniala kontakt z dzieckiem. Wtedy bylo miedxy nami rewelacyjnie. Nasz zwiazek jesli chodzi o relacje damsko-męskie i partnerskie jest bardzo dobry, dogadujemy sie jak nigdy z nikim. Staralam sie bardzo dostosowac, zrozumieć, pomagac, rozmawiac, znalezc rozwiązanie.  Ale chyba tylko ja sie staram ulatwic wszystkim ta sytuacje. Tak wiem, widzialy galy co braly. Moglam pomyslec wcześniej. Zawsze wychodziłam z założenia,  ze w kazdej sytuacji mozna sie dogadac. Ze zazdrosc to obce mi uczucie,  ze potrafie na poziomie odnalezc sie w każdej sytuacji. Niestety chyba nie. Nie kiedy z drugiej strony jest mur.
I teraz forumowe sepy mozecie mnie pożreć. Bo przeciez biedna samotna matka ma rację zawsze. Amen.

Dinkaa dziekuje za odpowiedz. Widzę, ze Twoja sytuacja jest równie komfortowa jak moja... Chociaz dziecko starsze, wiec moze Twoje problemy skoncza sie szybciej.
Byla mojego narzeczonego jest ja tyle cwana, ze w sadzie od poczatku mówiła,  ze nie pracuje, co nie jest prawdą.  Zrobiła z siebie biedna pokrzywdzona i porzucona zone (chociaż to ona odeszla), ktorej nie wystarcza na jedzenie a jej poziom zycia jest tak naprawdę duzo wyzszy niz nasz. Sady to tragedia. Szczerze mam dość. Mysle, ze przyjdzie moment, ze rzuce to wszystko i zaczne zyc. Z moim dzieckiem. W swietym spokoju.

Ania88_88 złóż pozew o alimenty. Po pierwsze dlatego, że twoje dziecko też musi jeść. Twój partner będzie na tej podstawie mógł złożyć wniosek o obniżenie alimentów w związku z drugim dzieckiem.
Albo jeżeli do tego nie dojdzie Ty przynajmniej będziesz zabezpieczona na przyszłość.
Już teraz wyobrażasz sobie, że mogłabyś żyć sama z dzieckiem, więc zabezpiecz sobie tyły.

przeszlosc, przeszloscia ale to on ma sie zachowac jak facet. Wlasnie takie akcje psuja relacje.

Nie wiem kto ci opowiadal historie ze twoje zatrudnienie czy mieszkanie ma tu jakies znaczenie. On musi byc w stanie utrzymac sie sam i tyle (jedyne co, to ok pewnie mniej musi placic za mieszkanie, niz by wynajmowal sam. i tyle ma to wplywu). MUSI tez łożyć na utrzymanie obydwu dzieci po równo. Ty masz mniejsze dziecko i możesz iść do pracy, więc jej też korona z głowy nie spadnie.

4lata to nie jest małe bobo. Szczerze, to nie znam osób które przy takim dziecku nadal siedzą w domu. Dziecko do przedszkola czy coś i do roboty. Naprawdę mało osób stać (nawet jeżeli związek jest pełny) na siedzenie w domu.

Żona mojego ma 18letnie dziecko i dalej stara się ciągnąć kase bo się przecież opiekuje Ja dziecka nie mam, pracuje na całkiem wysokim stanowisku i nie stać mnie na takie życie jak ją. A przede wszystkim nie stać mnie na wieloletnie bezrobocie.... widać typ ten sam.

To że jest drugie dziecko jest oczywistym powodem obnizenia alimentow. Gdyby on stracil pracę, czy mniej zarabiał (i nie byl w stanie wyskoczyć wyżej) to też oczywiście może się o to starać. Po prostu trzeba o to walczyc. Nie może być tak, że ty de facto utrzymujesz swoje i obce dziecko

Ja mam wrażenie, że te rozprawy wyglądają tak, że ona płacze a on się godzi albo siedzi cicho, więc nie dziwne że sąd tak decyduje.

Nie ma czegoś takiego, że jedno dziecko jest ważniejsze od drugiego. Jezeli miałabyś takie wrażenie po wyroku to jak najbardziej można złożyć odwołanie, czy złożyć skargę na sędziego.
Twój wniosek o alimenty moze pomoc ale bez tego też się da. Tylko trzeba dobrze rozprawe prowadzic.
A gdybys sie starala to oczywiscie o kwote taka sama jak na dziecko pierwsze. To jest przecież oczywiste (zwłaszcza, że na tamto też płaci de facto wiecej niż zasądzone - na co MUSI zbierac rachunki)

A ja się znowu boję znaleźć po tej drugiej stronie tzn. facet mnie zostawił w ciąży rozprawa alimentacyjna po urodzenie, nie wiem czy kogoś ma czy nie, trochę opisałam w swoim wątku jak to wygląda, ale boje się, że znajdzie kogoś, zrobi komuś dziecko jedno czy dwoje i moje dziecko będzie tracić bo dawca chodzi i rozsiewa plemniki i go nie stać na alimenty heh oczywiście ja chcę pracować itd ale jest jakaś współodpowiedzialność. On nie chodzi z brzuchem, żyje pańskim życiem, a to ja będę sprawować opiekę 24/7, a weekendowy tatuś niech chociaż płaci. Eh szkoda, że niektórym facetom za ich poczynania nie może odpaść ich sprzęt :-) Oczywiście Ania88_88 Ciebie również rozumiem w tej sytuacji najlepiej to by było żeby tatuś znalazł lepiej płatną pracę lub dodatkowe zajęcie bo to nie może być tak, że Ty go utrzymujesz. Zrobił dwoje dzieci  - niech zarabia na dwoje. Nie stać go na więcej? to niech nie robi dzieci. To on powinien sobie odmawiać przyjemności. Dzieci w tym wszystkim nie są niczemu winne. A składnikiem  alimentów jest nie tylko jest utrzymanie - jedzenie, edukacja itp. ale również stała opieka. Niedzielny tatuś zrobi przelew i resztę ma w nosie. Wydatki tak na prawdę rosną wraz z wiekiem dziecka. Nie powinno tak być, że tatuś robi kolejne i kolejne dziecko, a alimenty na każde są pomniejszane bo chodzi i rozsiewa. Niech myśli i weźmie się za lepiej płatną pracę.

aaa no i oczywiscie na rozprawie trzeba wyciagnac ze tamta pracuje. Serio... obowiazek utrzymania spada na obydwoje rodzicow. Ona tez musi łożyć na dziecko i nie ma zmiłuj. Fakt, że urodziła i się opiekuje nie robi z niej świętej krowy.
Skoro mówisz że pracuje a nie mówi o tym w sądzie to też jest kłamstwo i warto to wyciągnąć

A co do tego, zeby poszukal lepszej pracy. Owszem szuka. Ale niestety nie jest to proste biorac pod uwagę rynek pracy tutaj,  gdzie mieszkamy. Nawet jesli pensja 100-200 zl wyższa to warunki duzo gorsze. Wiem, ze sad ocenia rowniez możliwości zarobkowe a nie zarobki i nie ocenil ich wyżej niz jego rzeczywiste zarobki. Narzeczony stara sie również dorobić cos poza tym, wiec z tego tez sa jakies pieniądze ale ida one na jego wyjazd do dziecka albo np kupi cos mi albo sobie (buty, prezent na urodziny, kurtka na zime, jakis drobiazg dla naszego dziecka). Nie sa to jednak wielkie kwoty i przede wszystkim bardzo nieregularne.
On bedac u dziecka jezdzi z nim (i oczywiscie z jego mamusia) nad morze na plaze ( jest blisko), chodzi do restrauracji, do mcdonalda, do figloraju, jezdzi na wycieczki po 60 km w jedna strone codziennie bedac tam. A ja cale wakacje siedzialam w domu. Nawet kolezankom kiedy pytaja czy wyjde na miasto spotkac sie, pogadać odmawiam bo mnie nie stac. Wiem, ze on cos z tym dzieckiem robic musi bedac u niego ale jestem o to zazdrosna. Bo ja ograniczam wszystko maksymalnie. I tez bym moze chetnie posiedziala na plazy a nie w domu.
Wcześniej bylo mnie na to stac. Przez jego wydatki nie stac mnie na nic.

Ania88_88, faktycznie jesteś w trudnym położeniu. Twoja sytuacja, przypomina trochę sytuację Hh999, która jakiś czas temu udzielała się na tym forum - poczytaj.
Chodzi konkretnie o nierównomierne partycypowanie w kosztach utrzymania nowej rodziny, gdzie partner z powodu obciążeń alimentacyjnych, w pewnym sensie pozostaje na utrzymaniu nowej partnerki.
Masz rację, sądy faworyzują dzieci z pierwszych związków (czasami trudno się dziwić, ale nie zawsze). Ja także uważam, że Twoje dochody nie powinny mieć wpływu na wysokość jego alimentów, ale masz rację, sąd jednak bierze to pod uwagę, jako, że prowadzicie wspólne gospodarstwo. Nie jest to sprawiedliwe, zwłaszcza, że nie siedzicie na worku z pieniędzmi.
Ale Ty jako matka jego drugiego dziecka pobierasz chyba zasiłek 500+ ?
Uważam, że mogłabyś  domagać się od niego pewnych oszczędności w związku z jego wyjazdami.
On, oprócz obniżenia alimentów, ze względu na fakt posiadania drugiego dziecka, powinien także domagać się spotkań z dzieckiem bez obecności byłej żony.
Przecież to dziecko ma już 4 lata, to nie jest niemowlę, które trzeba karmić piersią.
..a więc oszczędności; może dojazd pociągiem wyjdzie taniej? Oczywiście trzeba zapłacić za jakiś hotel, ale są znacznie tańsze tzw. pokoje do wynajęcia.
Jeśli ona mieszka nad morzem, to wybór jest duży, zwłaszcza po sezonie.
Za szczególne rozpasanie, uważam zapraszanie ex do restauracji, czy organizowanie atrakcyjnych wycieczek, podczas gdy tylko Ty utrzymujesz Wasze dziecko i jeszcze jego!
Wiadomo, że jak tam jedzie raz w m-cu, to wypada przywieźć dziecku jakiś drobiazg, ale niech to będzie drobiazg. Lepszy prezent tylko przy szczególnych okazjach, których i tak dla dzieci jest sporo (urodziny, Mikołaj, Boże Narodzenie, Dzień Dziecka), podobnie, jak z dodatkowymi zakupami. Ona dostaje alimenty, a Ty wszystkiego sobie odmawiasz - nie musisz.
Nie ma żadnej logicznej przyczyny, dla której ona ma zawsze ciągnąć się z nim i z dzieckiem (chyba, że on ma ograniczone prawa do dziecka?).
Nie ma też powodu, dla którego on ma jej ulegać, może iść z dzieckiem na spacer, do kina, czy na lody, a ex, niech finansuje się sama.
On tam robi za sponsora, po czym Ty sponsorujesz jego, a co za tym idzie, w pewnym sensie ex i tamto dziecko!
Zacznij go rozliczać z tych wyjazdów, albo przestań go utrzymywać. Tobie jest jego żal, a jemu???
I nie słuchaj jego zapewnień, że ubolewa, popatrz na jego czyny, dla tamtych ma, a z Ciebie doi.
Tę kwestie powinnaś postawic na ostrzu noża.
Idźcie do adwokata po poradę, walczyć zawsze warto. Ty także zbieraj rachunki za potrzeby własnego dziecka, dlaczego nie?
Przydadzą się w sądzie.
Poczytaj wypowiedzi Hh999, oni mieli bardzo podobnie. Hh999 nie udziela się od pewnego czasu, ale może zwrócisz się wprost do niej z jakimś zapytaniem, może się odezwie.
Zastanów się, czy nie ulegasz za bardzo?
Jeśli dobrze się dogadujecie, powiedz mu wprost jak się z tym wszystkim czujesz i że jesteś na skraju wytrzymałości.

Nie ma się co łudzić, że była odpuści w kwestii alimentów. Tutaj trzeba przygotować się na ostrą walkę, udowodnić, że ona pracuje, przedstawić koszty utrzymania drugiego dziecka.
Nie sądzę, że dziecko z pierwszego związku jakoś szczególnie cierpi. Jego rodzice rozwiedli się gdy ono było bardzo małe, więc zapewne taka sytuacja i pojawiający się raz w m-cu ojciec jest dla niego czymś naturalnym. Z pewnością też żyje na lepszym poziomie niż drugie dziecko ojca.
Generalnie, brakuje mi empatii dla kobiet, które stały się przyczyną rozbicia czyjegoś małżeństwa (nie usprawiedliwiam zdradzających mężów), a potem narzekają, że muszą dzielić się swoją zdobyczą z jego porzuconymi dziećmi.
W tym przypadku taka sytuacja nie występuje. Szkoda, że sądy nie dbają o ochronę tej drugiej rodziny, biorąc pod uwagę przyczyny rozkładu poprzedniego  związku.
Uważam, że wiele zależy od postawy mężczyzny, ale wyżej opisywany, należy najwyraźniej do tej grupy spolegliwych, stojących w rozkroku, który tak długo będzie wykorzystywał aktualną partnerkę, aż w końcu ją straci. Od niego bardzo wiele zależy, ale jemu jest dobrze jak jest, trochę ponarzeka, przyzna rację narzeczonej (dla świętego spokoju), odegra rolę pokrzywdzonego misia, a potem uruchamia swoje zasoby dla byłej rodziny, kosztem aktualnej, bogu ducha winnej, partnerki i ich dziecka.
Na drugim biegunie są te wszystkie szuje, pozbawione skrupułów, ukrywające dochody, ci, którzy nie chcą pamiętać, że posiadają dzieci.

Piszecie o finansach  ze kazdemu dziecku rowno sie nalezy ok mozna sie zgodzic z tym a co ze spedzaniem czasu?Czy kazdemu dziecku nie nalezy sie tyle samo czasu spedzic z ojcem? Im mniej ojciec spotyka sie z dzieckiem tym wiecej niech placi alimentow proste.

Weź pod uwagę, że matka, nie licząc się z opinią ojca, wyprowadziła się z dzieckiem na drugi koniec Polski. Rozumiem ją, być może miała tam najbliższą rodzinę, jednak on nie ponosi za to winy, a raczej konsekwencje, on i dziecko.

Właśnie o tym wspomniałam, że szuje mają jakby z górki, a ci uczciwi, kochający ojcowie obrywają chyba za cały męski ród. Jak widać sprawiedliwość chodzi różnymi drogami.
Jednak należy walczyć, gorzej, gdy taki rozdarty między pierwszym dzieckiem, a nową rodziną ojciec niby walczy, ale tak jakby bez przekonania, ponieważ kawał ciężkiej roboty odwala za niego nowa partnerka i jakoś się żyje...jej kosztem.
Nie zapominajmy, że w tej konkretnej sytuacji, była żona sama pogoniła męża, próbując nim następnie manipulować, namawiać na powrót,  jednocześnie  wylewając w sądzie pomyje na jego głowę.
Współczuję autorce, bo znalazła się między młotem, a kowadłem, między własnymi uczuciami do narzeczonego i troską o swoja rodzinę, a krzywdzącym wyrokiem sądu i spolegliwą postawą partnera.
Uważam, że powinna popracować nad tą właśnie jego spolegliwą postawą.

Dawno się nie odzywałam, ale czytam Was regularnie. POPIERAM słowa metaksy. 
Miłość miłością, ale żyć z czegoś trzeba. I czas , żeby facet to zrozumiał.

I jeszcze jedna kwestia,  ktora też mnie bardzo martwi. Na poczatku cieszylam sie jak on opowiadał o swoim dziecku, pokazywal mi zdjecia, filmy. Cieszylam sie razem z nim. Chcialam poznac to dziecko. Sama szukalam dla niego prezentow z ulubionym motywem z bajki. A teraz.. Mimo, ze mi wstyd za te uczucia bo dziecko nie jest niczemu winne to prawda jest taka, ze mnie to dziecko w ogole nie interesuje. Po pierwsze nie mam z nim zadnej więzi, nie moge go nawet lubić bo nie mialam okazji go poznać. Poza tym niestety ale kojarzy mi sie wylacznie z jego matka i jej ciagla walka o pieniadze. Jest dla mnie obcym czlowiekiem i wszystko mi jedno co u niego, co dziecko narysowalo, co powiedziało i w jakiej pozycji spi..

Kijm, dziekuje za odpowiedz. Wiem, ze macie racje. Sama tak bym radzila, gdybym to nie ja napisala tego posta. Szkoda tylko, ze w napisanej historii na forum wszystko jest takie oczywiste a jak dochodza prawdziwi ludzie, prawdziwe uczucia i emocje to nic juz proste nie jest.

Pozdrawiam Was wszystkie i jeszcze raz dziekuje za Wasze wypowiedzi.

Aniu,
Twoja sytuacja jest naprawdę trudna. Byłam w podobnej, więc wiem co czujesz. Wszystko było kropka w kropkę tak jak piszesz - też mój partner był totalnie spolegliwy w  stosunku do ex i robił wszystko co ona chciała (w innym wypadku pogrywała dzieckiem). Z tym że my nie mieliśmy wspólnego dziecka, a jego dziecko mieszkało niedaleko. Ja, moje zdanie i moje potrzeby były zawsze na drugim miejscu, musiałam się po prostu dostosować do tego co oni ( w zasadzie ona) wymyślili. Na początku zgadzałam się na wszystko, nie chciałam mu w najmniejszym nawet stopniu utrudniać kontaktów z dzieckiem, więc pozwalałam na wszystko, jeżdżenie do dziecka codziennie, nawet na noce spędzane u nich itp. Dostałam ogromnego policzka gdy się okazało, że dziecko nie tylko w nocy ojca nie potrzebuje bo smacznie wtedy śpi, na dodatek zazwyczaj u babci, a on "opiekował się" w tym czasie jego mamusią. I chyba dopiero wtedy oprzytomniałam i spojrzałam na wszystko trzeźwym okiem.

To się nie zmieni. On się nie zmieni. Ona zawsze bedzie ważniejsza a wiesz dlaczego? Bo swoją postawą potrafi wyegzekwować posłuszeństwo. A Ty jesteś uległa i wyrozumiała... Bezpieczna przystań.
Zauważ, czy to przypadkiem nie jest tak, ze on traktuje Ciebie tak, jak ona traktuje jego?

Ania temat trudny. Może za jakieś 2 lata dziecku kupi komórkę i nie będzie musiał matki pytać co u dziecka. To chore, że są w codziennym kontakcie, ona powinna pomyśleć o ułożeniu sobie życia  z kimś innym, a nie na pisaniu z eks nawet jeśli dotyczy to dziecka. Nie wyobrażam sobie, że pisałabym do mojego byłego, że właśnie położyłam małego, obudził się, dzisiaj jadł to. Rozstaliśmy się to nie będzie z nami na co dzień nawet poprzez smsy bo mam swoje życie. To wygląda tak, jakby nadal go kochała. Warto byłoby wnieść do sądu, żeby on mógł dziecko zabierać do siebie np. na 2 tyg wakacji i jakieś wolne w ciągu roku. Zamiast jeździć np. co 2tyg na weekend i wydawać krocie to np. zabierać dziecko na kilka dni raz na miesiąc lub dwa miesiące oraz niech nie partycypuje w kosztach dodatkowych. Z drugiej strony wiązałaś się  z nim, wiedziałaś, że jest dziecko ile zarabia jak wyglądają odwiedziny i zaakceptowałaś to.

Mnie sie wydaje ze to wlasnie byla denerwuje najbardziej to ze wasz zwiazek zaczal sie za nim formalnie skonczylo sie ich malzenstwo. Troche sie jej nie dziwie. Jestem dosyc podejrzliwa co do facetow ktorzy w krotkim odstepie czasu maja dzieci z roznymi kobietami. Wydaje mi sie ze twoj narzeczony nie potrafi byc sam i dlatego tak szybko zwiazal sie z toba. Biedne dziecko twojego narzeczonego, nie ma co fajny poczatek zycia zafundowali mu rodzice.

marza ja wiem, ze rodzina itp to najwazniejsza waznosc na swiecie ale ludzie sie rozstaja. A fakt posiadania wspolnego dziecka nie zobowiazuje do zycia razem 'for ever'. na szczescie, w tej kwestii czasy sie zmieniaja.
skoro z tamta rozstal sie po pol roku, to tez nie wydaje mi sie zeby to byl slub z wielkiej milosci. niestety, panuje u nas ciagle przekonanie, ze jak sie zdarzy dziecko to MUSI koniecznie byc slub i szarpanie sie na sile. Po co?
Tamtemu dziecku jedyna krzywde robi matka. Nie umarloby od tego, gdyby ojca widzialo raz na jakis czas. nawet w pelnych rodzinach sa zawody takie, ze dzieci rodzica widauja jeszcze mniej i jakos nikt rak nie zalamuje (w rodzinach gdzie jeden z rodzicow nie zyje to juz w ogole powinna byc czarna rozpacz). A nawet jesli to trudno... lepiej zeby dziecko zylo w przekonaniu ze jest kochajacy rodzic i nauczylo sie zyc w warunkach takich a nie innych. na spokojnie.
Tu ojciec sie stara zapewnic mu normalne zycie a psuje wszystko matka. Ktora postanowila w ramach zemsty czy leczenia jakichs swoich kompleksow grac dzieckiem! to jest dla mnie chore. co to za matka, co tak wykorzystuje SWOJE dziecko? ona powinna zrobic wszystko zeby ulozyc sobie jakos zycie, skupic sie na dziecku i wziac za robote a nie skupiac na jakichs tanich zagrywkach.
Pokrzywdzonym dzieckiem jak juz, jest to mniejsze. Bo to ono na codzien jest w tej sytuacji. I to Ania musi przy nim robic ustepstwa. Ciekawe kiedy Ania miala z dzieckiem i narzeczonym tak beztroski czas, jaki on spedza z tamtym + ex?

tamta sama podjela decyzje o przeprowadzce na drugi koniec Polski. Widac az tak jej codzienna pomoc nie byla potrzebna.
Poza tym nie tylko jest kwestia wyjazdow za granice. Jest maaaaasa zawodow w PL, ktore wymagaja delegacji, czy dlugich pobytow poza domem.
Poza tym jak mowilam, pomoc a wiazanie zycia to zupelnie rozne sprawy. mozna sie naprzemiennie dzieckiem opiekowac bez bawienia sie w fikcyjne zwiazki. Wiec nie, nie uwazam ze fakt zajscia w ciaze zmusza kogokolwiek do bycia z druga osoba
Dzieci sie zdarzaja i skoro jest decyzja ze ma sie urodzic to kazdy musi sobie zdawac sprawe z tego, jak to ma wyglac. Skoro tamten zwiazek trwal tak krotko to nie wydaje mi sie zeby dziecko bylo wielce planowane itp.
stawiam ze wpadka + koniecznosc "tworzenia rodziny dla dobra dziecka". Po co?
Ja, jako kobieta nie wyobrazam sobie zmuszania sie do zycia z kims, tylko dlatego ze mam z nim dziecko. Wiec to nie tylko kwestia facetow.
Tutaj zaraz moze sie rozpasc drugi zwiazek. I wtedy Ania nie bedzie miala tego wsparcia o ktorym mowisz. A oni chca byc razem (czego w poprzednim zwiazku nie bylo)

Dinkaa uważam dokładnie tak jak Ty. Beztroski czas ..hm.. Można zatęsknić. Moje dziecko póki co jest malutkie, więc i potrzeby ma ograniczone. Z reszta nie mam zamiaru porównywać stanu posiadania mojego dziecka do stanu posiadania jej dziecka bo nie ma czego. Moj narzeczony miał czelnosc mi kiedys powiedziec, ze jego dziecko gdy bylo w wieku naszego i troszke starsze bylo uznane przez ludzi za najlepiej ubrane dziecko w naszym miasteczku (wylacznie firmowki, ubrania z nadrukami na zamowienie po 80 zl sztuka body, gadzety la millou i te sprawy) podczas gdy nasze dziecko ubiera sie w pepco lub uzywki po dziecku mojej kuzynki, ewentualnie w cos co dostanie na prezent. Nie mam o to pretensji. Nie sądze, ze mojemu dziecku jest przez to gorzej, ale rzeczywistość tak wygląda.

Marza2, z całym szacunkiem ale moj post nie dotyczy tego, że ja żałuje pieniędzy mojego narzeczonego na jego dziecko i o tragicznej sytuacji dziecka po rozwodzie rodzicow tylko o tym, ze obce dziecko tak naprawde utrzymywane jest z moich pieniedzy kosztem moim i mojego dziecka. Dla mnie to on może płacić więcej na tamto dziecko (co na marginesie ma miejsce bo na moje nie placi nic), ale niech mu wystarcza na utrzymywanie siebie i chociazby w minimalnym stopniu drugiego dziecka, ktore tez chyba musi jesc i miec sie w co ubrac. A to, że nie ma pomocy na co dzień to wyłącznie jej decyzja. Mogła się nie wyprowadzać na drugi koniec Polski lub nie chcieć rozwodu.
Masz prawo nie szanować kogo chcesz. Ja nie szanuje pazernych ludzi wyciągających rękę po nie swoje. I materialistów. Dla których pieniądze są ważniejsze od zapewnienia dziecku normalnych kontaktów z drugim rodzicem. Nie potrafiących rozstać się na poziomie i żyć swoim życiem. I to czy była ma problem z tym kiedy zaczął się mój związek z jej byłym mężem bynajmniej mnie nie interesuje bo to nie ja byłam przyczyną porażki ich małżeństwa. I to nie ja jestem przyczyną "fajnego początku życia" zafundowanego ich dziecku. O obrażaniu mnie przez tą osobę już nie wspomnę.

Wiekszosc nowych partnerek zawsze znajdzie powod by narzekac ze jej partner ma dziecko. To ze alimenty sa za duze a to ze za czesto dziecko bywa w ich domu. Jak byla zatruwa im zycie nie dobrze a gdy relacje sa dobre to zaczyna podejrzewac ze maja romanas itp. Nie wiem czemu  twoj partner mowi Ci jakie to swietne rzeczy mialo jego dziecko przegiecie w tym wypadku.

Zaistnialej sytuacji jest winien wylacznie twoj narzeczony. Zgodzil sie na alimenty na ktore nie za bardzo bylo go stac gdy byl sam a gdy urodzilo mu sie dziecko to pogorszylo jego sytuacje. Mogl przewidziec ze kiedys moze zalozy rodzine i z tego co mu zostanie po zaplaceniu alimentow nie bedzie go stac na utrzymanie kolejnego dziecka. Pretensje kieruj do niego, ty chcesz jak najlepiej dla swojego dziecka a byla dla swojego. Tez bys sie wkurzala na jej miejscu gdyby to twoj byly chcial obnizyc alimenty na twoje dziecko, bo urodzilo mu sie nastepne.

Nie uwazam ze masz sytuacje do pozozdroszczenia wrecz przeciwnie. Jak juz pisalam wczesniej pierwsze 2 lata zycia dziecka, czesto bywaja bardzo trudne dla kobiety i potrzebuje ona wsparcia. Wspolczuje ze majac niemowlaka masz taka ciezka sytuacje. Moze twoj narzeczony powinien znalezc lepsza platna prace. Sytuacja jest trudna i najwiecej na tym straca dzieci. Zazwyczaj alimenty wynosza okolo 1\5 1\6 pensji ojca czyli przy 850zl powinien zarabiac okolo 4500"jak rozumiem zarabia mniej tak?

Witam, jestem tu nowa od jakiegoś czasu obserwuje form. Postanowiłam napisać bo wątek Ani 88 wydał mi się całkiem podobny do mojej sytuacji życiowej tylko z ta różnica, że ja nie mam jeszcze dziecka z moim partnerem. Przed poznamiem mojego partnera zawsze powtarzalam jak mantre ze nie  interesuja  mnie faceci z dziecmi , no ale ja swoje a zycie swoje. Jesteśmy razem od trzech lat, na poczatku naszej znajomosci postawilam sprawe jasno , uwazam ze ludzie w naszym wieku nie powinni tracic czasu na owijanie w bawelne