przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

CHABER05 witaj na Netkobietach i dziękuję za komentarz. Faktycznie moja teściowa cały czas powtarza, że ona musiała wstawać o 3 rano i doić krowy, nie do pomyślenia było, żeby to chłop doił krowy, a u nas jest odwrotnie. Mąż doi, a ja co najwyżej pomagam. Ona chyba zapomniała, że ja mam pracę na etat, a teraz jestem tylko i wyłącznie na zwolnieniu. Po macierzyńskim lub wychowawczym (zależy jeszcze co postanowimy z mężem po narodzinach dziecka i jaką opiekę do dziecka znajdziemy) wracam do pracy. Ona chyba sobie nie zdaje z tego sprawy. Ona pewnie myśli, że zostanę w domu już na zawsze.

IG między mną a mężem nie ma jakiejś ogromnej różnicy mentalnej. To raczej chodzi o dwie różne osobowości, gdzie ja potrzebuję ciągłych wrażeń, żeby być szczęśliwą, a on jedynie spokoju i stabilizacji. On doskonale mnie rozumie i dowodem na to jest budowa domu. Mentalnością różnię się z teściową i tu jest problem, bo mieszkamy razem i ona wymaga ode mnie tego co wobec niej jest słuszne, a ja chcę żyć w miarę po swojemu.

GABISIULA pytasz dlaczego robię co teściowa ode mnie wymaga. Już tłumaczę:
Po pierwsze: nie chcę kłótni
Po drugie: mieszkam u niej i muszę się dostosować
Po trzecie: z szacunku do starszej osoby, bo wiem, że jej jest trudniej zmienić swoje przyzwyczajenia
Po czwarte: nie chcę, żeby mężowi było przykro, że nie umiem się dogadać z jego mamą
Staram się myśleć, że to chwilowa sytuacja, a za jakiś czas będę w swoim domu i będę panią swego życia. Wtedy będzie do mnie przyjeżdżał kto chce i będę dla gości pichcić co ja ustalę, będę jeździła gdzie chcę bez ciągłych pytań dokąd jadę, po co i za ile wrócę, będę mogła kupić co chcę bez wiecznego wywiadu co tam przyniosłam w torbie.

W weekend była moja mama i chrzestna. W końcu trochę odetchnęłam i otrzymałam wsparcie duchowe. Nie skarżyłam się bezpośresnio, ale ciotka broniła mnie jak lew, kiedy teściowa stwierdziła jak i gdzie będzie wykopany staw przed naszym nowym domem i jakie ryby tam wpuściMY. Ja grzecznie odpowiedziałam, że będziemy kopać staw rekreacyjny, a nie hodowlany, żeby można było wypoczywać a nawet się kąpać, a ryby to ona może wpuścić do swojego stawu. Teściowa odpowiedziała, że i tak nam wpuści karpie, jak nie będę patrzeć, na co ciotka broniła mnie zaciekle, że nie można kogoś uszczęśliwiać na siłę i że młodzi niech żyją po swojemu, a nie tylko mówić nam co mamy robić. Tak mi się ciepło na sercu zrobiło, że ktoś od baaardzo długiego czasu stanął w mojej obronie. Szkoda tylko, że to nie była moja mama.

Jezu Twoja teściowa jest strasznie irytująca...:-( Dzięki Bogu za moją:-)

I dziękuję za słowa wsparcia i pociechy:*

Już wcześniej pisałam, że moi rodzice są strasznie konserwatywni. Oni twierdzą, że małżeństwo to jest zawsze do grobowej deski (nawet jakby mąż pił i bił) i jeśli ja się sama zdecydowałam mieszkać z teściową, to mam jej słuchać i radzić się jej we wszystkim. Była nawet taka sytuacja, że zapytałam swoją mamę jak coś tam ugotować, a ona mi nie poradziła, tylko powiedziała, że na miejscu w domu mam "mamę", którą mogę zapytać. Kiedy miałam wielką depresję jesienią i cały czas płakałam i powiedziałam rodzicom, że chyba nie wytrzymam i wrócę do domu, to strasznie na mnie krzyczeli, że to grzech i że jak zostawię męża to rodziców też stracę. Nawet jak jadę do domu na kilka dni, to moja mama jest bardzo zdziwiona jak mogę męża zostawiać i dopytuje, kiedy już wracam "do domu" Oczywiście jest też mnóstwo gadania, że spotkam się z jakąś koleżanką, bo teraz to ja już nie powinnam się "szlajać". Moi rodzice zawsze tacy byli i może zabrzmi to głupio, ale ja się już do tego przyzwyczaiłam, zaakceptowałam i nie mam do nich pretensji.
Na szczęście budowa idzie jak burza, szalunki zakończone, ławy wylane, rury położone, jutro kładą dreny. Jest czym się cieszyć. Dziś zrobiłam listę na wyprawkę dla dzidziusia. Może czas robić zakupy do spakowania do szpitala. W końcu jest połowa siódmego miesiąca. Nie wiemy jeszcze jak nazwać córkę. Może macie jakieś pomysły.

Odebrałaś Jeżyku jakieś dziwaczne wychowanie, archaiczne bym powiedziała, a to że na własnych rodziców liczyć nie możesz jest tym bardziej dziwne. Z tym szacunkiem to też nie teges, nie należy się z wiekiem, na niego trzeba sobie zapracować! Czyli co, jak mi skronie posiwiały to mogę się nie hamować, mówić i robić co tylko zapragnę? Toż to bzdura do kwadratu, ale większość ludzi tak właśnie sądzi, bo im to pasuje. Idą po najmniejszej linii oporu, dorabiając do tego ideologię: nie wiadomo jaka ty na starość będziesz - no i rozgrzeszona. Dobrze Ci kobietki radzą, mów, protestuj, bo z biegiem czasu te tłumione  w sobie żale i pretensje wybuchną. Osobiście wolę jak mi ktoś powie szczerze o co mu chodzi, a nie kryguje się, ukrywa, dziwnie milczy, by wreszcie wypalić z grubej rury. Dobrze by było aby to mąż przekazywał komunikaty matce, jakoś uwagi od własnego dziecka łatwiej przełknąć, może to okrężna droga, ale ponoć skuteczna. Jedyny problem z chłopami jest taki, że boją się własnych matek bardziej niźli wkurzonej żony, na swoją połowę warkną, krzykną, a jak mamusia zmarszczy brew podkulą ogon. Gratuluję ciotki, zawsze warto utrzymywać kontakt z kimś kto wesprze w razie kryzysu. Popieram też pomysł powrotu do pracy, wyobrażam sobie jaka teściowa byłaby szczęśliwa gdybyś była zależna od nich, pełne pole do popisu, a wachlarz pomysłów jak zgnębić synową jest już opracowany. Celem jest całkowita kontrola nad bliskimi, dopiero jak wszyscy chodzą jak w zegarku podług woli dyktatora, jest dobrze i można liczyć na szczerbaty uśmiech łaskawcy

Cieszę się że jesteś inna niż Twoi rodzice.

Co do imion to zalezy. Nie dawałabym dziecku tych oklepanych Majek i innych których jest tysiące bo zapanowała moda.

Ja chciałam dać córce na imię Natalia, Kornelia, ewentualnie Ewa. Kuzynka urodziła 4 miesiące temu i dała Hania Polskie imiona sa najlepsze a nie te dyktowane moda bo serial, bo film

jeżyk teraz zaczął się piękny czas, wyprawa po zakupy dla maluszka, ubranka, przewijaki itp. spróbujcie spędzic z mężem kilka długich godzin sami na zakupach, oczywiście w miare możliwości to zaplanujcie, żebyście nie musieli za 5 minut wracac nakarmic krowy. a imię, to sprawa indywidualna, każdy dla swojego dziecka wyobraża sobie inne imię, nie masz jeszcze żadnego na "oku"? jeszcze jest trochę czasu:)
dobrze że budowa idzie szybko, czas najwyższy abyś wreszcie zaczęła życ normalnie, spokojnie i szczęśliwie!

Ja mam takie same przemyślenia, drugi raz nie zdecydowałabym się na takie wywrócenie życia do góry nogami. Sama nie ujęłabym lepiej tego co ty napisalaś, a co czuję ja. Dlatego warto działać i zmieniać życie, póki masz siły do tego i zapał. Ja ciągle wierzę, że będę żyć tak jak kiedyś, w miejscu, gdzie są perspektywy, lepsza praca. Czasami braknie mi sił, kiedy myślę, że tylko ja  jedna chce dla Nas lepszego życia, ale z drugiej strony motywuje mnie to, że popadnę w depresję jak dłużej będę tak żyć. Jeżyku, walczmy o nasze szczęście, bo tylko od Nas zależy jak przeżyjmy własne życie, czy będziemy szczęśliwe. Ja jestem na takim etapie, że będę żyć tak jak chcę, z mężem czy bez. Jeszcze trochę powalczę o wspólne zycie, ale nie za wszelką cenę, nie za cenę zrezygnowania z własnego "ja" i poświęcenia się.
Żeby zaraz nie było, że buntuje Cię, ja tylko piszę, co ja zamierzam. Ty jesteś o krok dalej, bo budujecie wspólny dom.

Witam Was kobietki! Czytam Wasze historie i jestem trochę przerażona, przerobiłam wszystkie posty i teraz nie wiem co mam zrobić. Bardzo Cie Jeżyku podziwiam, chyba najbardziej za tą siłę i upór z jakim walczysz o własne szczęście. Jestem kobietą niezależną, wyprowadziłąm się ponad rok temu od rodziców i wynajmuję mieszkanie, pracuje w dwóch pracach, żeby jakoś sobie radzić i do czegoś dojść. Piszę o tym, ponieważ Twoja historia Jeżyku przypomina mi trochę mnie samą, tylko z tą różnicą, że ja jeszcze nie wyszłam za mąż, ale mój chłopak, z którym jestem ponad trzy lata również mieszka na wsi i posiada na prawdę duże gospodarstwo- krowy, pola itd. Boję się bardzo, że jak się pobierzemy to będę w tej samej sytuacji co Ty, że będę się czuła obco w domu, w którym przecież powinnam czuć się jak u siebie. Z rodzicami mojego chłopaka mam dobry kontakt, widzę, że mnie lubią, chociaż jestem z miasta i na prowadzeniu gospodarki nie znam się kompletnie, ale mam obawy, ponieważ wszyscy wiemy, że całkiem inaczej patrzy się na człowieka, z którym spędza się parę godzin w tygodniu a całkiem inaczej jest jak się razem mieszka. Wcześniej już miałam wątpliwości czy będąc z dwóch tak różnych światów można stworzyć szczęśliwą rodzinę, ale po przeczytaniu Waszych postów po prostu zaczęłam się bać i zastanawiać nad sensem tego wszystkiego. Uważam, że czasy średniowiecza dawno za nami i nie ma znaczenia czy człowiek urodził się w mieście czy na wsi,ale boję się, że moi TEŚCIOWIE nie są tego samego zdania,chociaż na razie nie dają mi tego odczuć. Jak myślicie czy istnieje ryzyko, że po ewentualnym ślubie rodzice mojego chłopaka mogą zmienić swoje podejście do mnie? Że mogę mieć podobne problemy z teściową co Jeżyk? Poważnie przeraża mnie to. Proszę Was o szczerość, bo chciałabym uchronić się przed takim bólem w przyszłości.
Pozdrawiam!

Misiu czasami rodzice są mili, bo zależy im na dodatkowej parze rąk do pracy. Zapewniam Cię, że początkowo będzie sielanka, oswajanie nowej. Z czasem będą więcej wymagać i usiłować wdrażać Cię w obowiązki.Przyjdziesz zmęczona z pracy, zjesz w biegu i wio, bo robota czeka.  O tym jak jest na wsi można poczytać na forach. Codzienność, rutyna, nawał pracy, brak pieniędzy, niemożność wyjechania na wypoczynek, bo krowy i nagle teściowie do tej pory radzący sobie zmieniają się w inwalidów,ta nieszczęsna wtrącająca się teściowa zabiją największą miłość. Wieś jest piękna z perspektywy podmiejskiej sypialni, praca na gospodarce to uwiązanie i niekończący się kierat. Wychowałam się na wsi, a mieszkanie w blokowisku choć w maleńkim mieszkanku było jakby wyzwoleniem. Trafiłam na to forum, bo zainteresował mnie temat, rozważamy z mężem powrót do miasta. Wieś ma swoje uroki, ale czasami bywa nie do zniesienia. O miłości, która wszystko zwycięża tylko ładnie się pisze. Weź urlop, pomieszkaj u chłopaka, zobacz jak jest na własne oczy, o ile  jego rodzice na to przystaną.  Jak do tematu podchodzi Twój chłopak, czy chciałby żebyś zrezygnowała ze swojej pracy? Na wsi odsetek samotnych mężczyzn prowadzących gospodarstwo z rodzicami jest ogromny. Przemyśl to dobrze, nie tylko głos serca jest ważny, rozsądku też.

Misia Twoja historia jest troszke podobna do mojej, mój facet mówi to samo, że ma gdzie mieszkac, ma dom na wsi a w bloku to on nie będzie mieszkał bo nie ma takiej potrzeby, uważa że to wszystko dla mojego dobra. (chyba tylko dla własnej wygody)
jeżyk bardzo dużo mi uświadomiła, otworzyła mi oczy na pewne sprawy i też zaczęłam się trochę bac że nie będę kiedyś szczęśliwa z moją teściową która kłamie na każdym kroku.
Misia to co pisze jeżyk - posłuchaj jej. Zrób wszystko co tylko możliwe abyście mogli mieszkac gdzieś indziej, nie z teściami. Ja trochę zbyt późno zaczęłam rozmawiac na ten temat z chłopakiem. Mogłam od razu mu uświadomic że zostaje u siebie, żeby to on się do mnie wprowadził. Ale było tak że na początku naszego związku byliśmy jeszcze "smarkaczami" że tak napiszę i jego rodzice ciągle zapraszali mnie do siebie, mówili żebym zostawała na noc, potem żebym została na dłużej i tak w zasadzie wyszło że już jestem tu na stałe. Tak właściwie samo z siebie. A mogłam od początku rozmawiac z nim na ten temat ale kiedyś to się człowiek nie przejmował takimi rzeczami, nie wiedziałam jak to wygląda, i ty też dużo rozmawiaj z chłopakiem, postaraj się go uświadomic o swoich potrzebach, o waszych.

Misia, posłuchaj co mówią dziewczyny, dobrze doradzają. Musisz zastanowić się, w jaki sposób chcesz żyć, bo w domu teściów będziesz musiała przyjąć ich sposób życia, bo oni są u siebie i nadal będą żyć, tak jak dotychczas. Każda z Nas miała wyobrażenie o tym, jak bedzie wyglądać życie po ślubie, a w większości przypadków okazało się, że wyobrażenie zupełnie mija się z rzeczywistością, bo nic nie jest tak jak miało być. Musisz mieć świadomość, że będziesz przebywać z teściami 24 h na dobę, na intymność czy samotność, nie ma co liczyć. Z doświadczenia zauważyłam, że przed ślubem, kiedy z mężem przebywaliśmy sami np. na wyjazdach wakacyjnych rozumielismy się bez słów. Po ślubie po zamieszkaniu z teściową, relacje te rozluźniły się, bo wciąż ktoś się wtrąca, nie mamy możliwości podjąć jakiejś decyzji tylko we dwoje, ani spedzić czasu sam na sam. A przecież każda para powinna nauczyć się najpierw żyć ze sobą, a dopiero potem z innymi. W życiu Twojego chłopaka nic się nie zmieni, dla Ciebie to będzie wywrócenie całego życia do góry nogami. Maż będzie zadowolony, bo jego życie się nie zmieni, dodatkowo będzie miał Ciebie przy boku, a Ty, czy naprawdę będziesz szczęsliwa??

Porozmawiaj z chłopakiem, jakie masz plany na życie, że chcesz pracować i jak widzisz wasze życie,  bo być może on ma dla Ciebie zupełnie inny pomysł. Ustal to wcześniej, bo potem powie, że przecież widziałaś jak jest. Wiem, ze to nie łatwe, ale nie rezygnuj z siebie, bo nie będziesz szczęśliwa robiąc wszystko wbrew sobie.

Zdarzają się fajni teściowie, ale najlepsze dla młodych jest mieszkanie oddzielnie. Starsi ludzie mają swoje nawyki i przyzwyczajenia a młodzi chcą żyć inaczej.

Ja niestety nie umiem się przystosować do życia w małej miejscowości, dotychczas żyłam w dużym mieście, a mineło już 2 lata. Znajomi mówili, że będę żalować, bo tam nie ma perspektyw, szans na rozwój, pracę, a ja byłam zaślepiona i nie myślałam logicznie. Mieli rację, ale ja liczyłam na to, że może jednak będzie inaczej niż mówią.

MISIU kochana. Przeczytaj dokładnie co napisałaś w pierwszym zdaniu: ?problem polega na tym, że mój chłopak kocha to co robi, może nie powinnam pisać, że to problem, bo on jest szczęśliwy?. Więc skoro Ty chcesz zaakceptować jego wybór pracy na przyszłość, to on jeśli Cię kocha powie to samo : problem jest taki że Ty kochasz pracę na etat, nie chcę tego, ale szanuję bo chcę żebyś była szczęśliwa.
Jedyne co powinnaś zrobić to przed ślubem wszystko z nim ustalić, że zrezygnujesz np. z miasta, z czegoś tam jeszcze, a pozostaniesz przy pracy i przy czym tam jeszcze chcesz. Aby życie było szczęśliwe on musi Ci powiedzieć z czego zrezygnuje dla Ciebie, a przy czym zostanie, żebyś była świadoma tego na przyszłość. Każdy z Was musi z czegoś zrezygnować, a nie tylko jedna strona. Pamiętaj priorytetem jest ustalić to przed ślubem. Ja ustaliłam tylko to, że z pracy nie zrezygnuję, ale pomagać będę. Plany z domem wyszły dopiero po ślubie, ale Tobie radzę ustalić wszystko wcześniej. On nie może Ci czegoś zabronić. Przecież nie złoży za Ciebie wypowiedzenia z pracy. Jeśli Ty tego nie zrobisz, nikt tego nie uczyni. Wychodzisz do pracy i tyle. I nie mów, że się boisz powiedzieć o swojej decyzji chłopakowi, bo co to za miłość, jeśli Ty już mu siedzisz pod pantoflem.
Jeśli chodzi o pracę w gospodarstwie radzę zaobserwować za co odpowiedzialna jest teściowa. Jeśli to ona doi krowy, to nie myśl, że się od tego wymigasz. Jeśli doi Twój chłopak, czy jego ojciec, możesz liczyć, że nie są aż tak zacofani, że uważają, że od dojenia krów jest kobieta. Jeśli natomiast facet jest tam tylko od robót w polu i od karmienia, to masz przesądzony los, bo teściowa odda Ci pałeczkę i dojenie krów spadnie na Ciebie. Tego jestem w 100% pewna.
Jeśli natomiast chodzi o to, czy praca przy krowach Ci się podoba, to trudno powiedzieć, bo pomóc raz na jakiś czas to nie pracować. Ja zawsze byłam mieszczuchem, ale od zawsze lubiłam krowy i pracę przy nich poznałam wcześniej od podszewki, bo po studiach pracowałam jako zootechnik, inseminator, a potem kierownik na fermie. Ustawianie żywienia, czy rozrodu od wielu lat jest dla mnie chlebem powszednim. Logistyka mnie nie przeraża, a roboty też się nie bałam, porody, czy cokolwiek innego to byłam już w tym obcykana. Do tej pory pracuję na etat w tej branży i wiele wiem. Na pewno wiele mój mąż w tej kwestii skorzystał. Chociaż moja teściowa śmieje się ze mnie ukradkiem, że jestem przemądrzała i głupoty opowiadam mężowi. Tylko w głowie mu zwracam tym grupowaniem krów, zasuszaniem, żywieniem, czy rozrodem. Ale my z mężem wiemy swoje i po roku zmian już widać efekty.
Teraz budowa domu. A odkąd to nie można zbudować domu obok rodzinnego? Co ma z tym wspólnego fakt, że stary dom jest przepisany na Twojego? Może być przepisany, a obok mieszkacie we własnym domu. U nas tak jest. Wszystko stare figuruje na męża, ale to nie oznacza, że nie możemy mieszkać gdzie indziej. Zresztą inwestycja w nieruchomość zawsze się opłaca, więc Twój chce mieszkać z mamą z wygody. Powiedział Ci że on ?nie widzi potrzeby, żeby się wyprowadzać skoro dom już ma?, ale Ty widzisz potrzebę, bo domu jeszcze nie masz. Będziesz tam u kogoś, a tego nie chcesz. On nie umiałby mieszkać w klitce, w mieście, ale Ty musisz umieć mieszkać u teściów? Wcale nie, proś o kompromis. Jakie będą jego reakcje, takie prawdopodobnie całe małżeństwo, także warto rozmawiać i ostatnie co mogło Ci przyjść do głowy to bać się mówić o swoich potrzebach.
Faceci GOSPODARZE (hi brzmi fajnie) faktycznie szukają konkretnej kobiety do roboty. Mówią, że niby nie, ale tak właśnie jest.

CHABER zgadzam się z Tobą we wszystkim oprócz kwestii pieniędzy. Chłopi tylko narzekają na brak kasy. Jeśli ktoś ma krowy dojne to nie jest możliwe, żeby nie miał z tego przychodów. Ma regularne wypłaty z mleczarni i to grubo ponad złotówkę za litr, także jakby nie liczyć to wyjdzie na swoje i zarobi na kolejne inwestycje. Wiem, wiem, co powiedziałby teraz rolnik ale wszystko takie drogie i zarobione pieniądze idą na paliwo, nawozy i takie tam. A w mieście to wszystko jest tanie i wypłata idzie na co? Na życie. Także wszyscy rolnicy, którzy narzekają na brak kasy, to są albo lenie, albo nieudacznicy. Każdy kto ma hektary ma pieniądze. Gdyby nie mieli poszliby do pracy, a jakoś się z chałupy nie ruszają. Nie wiem jak inne zwierzęta, ale każdy kto ma krowy ? ma pieniądze. Inaczej nikt za darmo by nie pracował. Z krów żyją całe wielopokoleniowe rodziny. Mogę na ten temat się wypowiadać, bo mam porównanie. Wiem jak się żyje w mieście z wypłaty, i wiem jak się żyje na wsi z gospodarki. Mieszczuchom nikt za darmo kasy nie daje. A na wsi dopłaty za posiadanie ziemi są, za ropę, dofinansowania do inwestycji i to po 50, 60 %. Ktoś w mieście słyszał, żeby za posiadanie np. mieszkania, czy działki ktoś raz w roku dostał np. 20.000 zł od unii? A za posiadanie ziemi dostają bez pracy. Wystarczy raz w roku zaorać. Już nie wspomnę o różnicach w opłatach składek ZUS i KRUS, bo tutaj w ogóle wieś żyje kosztem mieszczuchów.

GABISIULA na nic nigdy nie jest za późno. Walcz.

U mnie już murują jestem szczęśliwa.

Ja dziś mam kiepki dzień, mam ochotę spakować rzeczy i więcej nie wrócić. Mam dość wpieprzającej się we wszystko czarownicy. Może ma dobre intencje, ale niech zajmie się swoimi sprawami, a nie uszczęśliwia mnie na siłę. Własnie wpadła na pomysł malowania drzwi na naszym piętrze, skoro my chcieliśmy kupić nowe. Oczywiście nie zapytała, tylko robi swoje, kolor, który do niczego nie pasuje. Kto ją o to prosił?? Ale po co się kogoś pytać, skoro wie lepiej. Nie wiem, czy, to przez emocje, ale mam dość jej i mojego męża, który potulnie przyjmuje narzucanie przez Nią wszystkiego. Poprostu tak mu wygodnie, bo w ten sposób, nie musi nic robić, bo mamusia zrobi.
Przepraszam dziewczyny za te smuty, a musiałam się wygadać komuś. Nie bardzo mam komu, bo rodzina i znajomi daleko, a jak człowiek powie, co mu leży na sercu, to łatwiej radzi sobie z emocjami.

Opowiem Wam jeszcze kilka śmiesznych rzeczy. Otóż powiedziałam mężowi jak teściowa mi wmówiła, że w naszym stawie mają być ryby i koniec. Mąż zamówił więc swojej mamie narybek karpia na dzień matki, skoro tak kocha hodować te wszystkie zwierzęta. Odebraliśmy rybki i pytamy pana obsługującego, czy na wigilię będą już dobre. On stanowczo zaprzeczył, że będą do jedzenia dopiero za jakiś rok. Co oznacza rok karmienia ich chlebem i nie wiem czym je się jeszcze tam karmi. Ale to nie wszystko. Przecież zimą w mróz ktoś codziennie będzie musiał chodzić i robić im przeręble,bo inaczej się uduszą. To płytki staw,z całkowicie stojącą wodą, więc pewnie będzie trzeba przebijać lód nawet dwa razy dziennie. Kiedy to usłyszałam, to od razu powiedziałam, że ja chodzić do nich nie będę i żebyśmy ich nie brali, skoro nie dojże trzeba za nie zapłacić, karmić to jeszcze chodzić zimą po lodzie i robić dziury, ale mąż się uparł i przywieźliśmy. Nie minęły dwa dni, a teściowa pyta mnie dziś rano, czy ja chleb rybom nosiłam. Nie mogłam się powstrzymać i parsknęłam śmiechem. Dobijająca jest ta kobieta. Naprawdę. Wręcz bezczelna.
Mentalność kobiety na wsi jest taka. Karp kosztuje kilkanaście zł i można go kupić cały rok, zjeść kiedy się chce, ale według niej trzeba mieć wszystko swoje. Kiedy była moja mama i ciotka, to mówiły o zdrowotnym znaczeniu gęsiego smalcu i ciotka mówi, że kupiła gęś za 50 zł i natopiła smalcu na rok. Moja teściowa od razu se wymyśliła, że kupi trzy gęsi i będzie je pasła. No istna wariatka. Przecież one zeżrą trzy razy więcej niż są warte. Tak samo kupiła 10 broilerów. I uwaga!!! Zapłaciła za każdego 6 zł, to już 60. Przez 2 tydzienie zźarły 20 kg worek granulek, za który teściowa zapłaciła 70 zł. No to teraz trzeba wyliczyć ile jeszcze zjedzą zanim urosną. Jakieś cztery miesiące rosną, jedzą coraz więcej więc licząc i tak wyjdzie na to samo co w sklepie. Już nie mówię o łapaniu ich, zabijaniu i wyrywaniu piór. Śmierdziele. Ale teściowa twierdzi, że są swego chowu, a ja się pytam jakiego swego jak karmi się je kupionymi granulkami? Rozumiem, żeby skubały trawę i robale, ale one żrą paszę z worka i nawet z kurnika nie są wypuszczane.
Wczoraj rano przy śniadaniu teściowa pyta, czy jedziemy dziś do miasta, mąż mówi, że ja jadę, ale do tego odległego o 40 km, bo chcę sobie coś kupić. Więc ona mówi tak. "To weźmiesz mnie ze sobą, ja zostanę w tym miasteczku 10 km od nas na rynku i kupię warzyw i owoców, a jak będziesz wracała to mnie zabierzesz, ja poczekam". Więc pytam jak ona sobie to wyobraża skoro sama droga zajmie mi w obie strony około 1,5 godziny, a zakupy na pewno do późnego popołudnia, (bo miałam w planach odreagować od niej i kupić dużo rzeczy maluszkowi, marzyłam o wypadzie na cały dzień w samotności i delektowaniem się przyszłym macierzyństwem - oglądaniem i kupowaniem rzeczy). Powiedziałam krótko, żeby zrobiła listę zakupów i że wszystko kupię w drodze powrotnej. Zdziwiła mnie jej chęć wypadu na rynek, bo zawsze jest problem żeby ruszyła się gdziekolwiek. Wyobraźcie sobie odmówiła. Zażyczyła sobie żebym ją zawiozła, tam kupiła tylko pomidory i ogórki i odwiozłam ją znowu do domu. Dopiero wtedy mogłam pojechać na swoje zakupy. Kiedy wróciłam, zaczęła mi grzebać w torbach, co mnie tak rozzłościło, że się rozpłakałam. A ona tylko powtarzało, jak mi się "wycieczka" udała, bo ona tu musiała gotować dla mego męża, kiedy on ciężko zarabieł na moją wycieczkę. Myślałam, że ją zabiję.

Także SMUTNY MISIU nie przejmuj się tym, że teściowa lezie z butami we wszystko co Wasze, Twoje osobiste, intymne. One po prostu są żmijami.

SMUTNY MISIU przykro mi, że płaczesz. Wiem jak się czujesz i współczuję.
Ja pracuję, a teściowa mnie i tak traktuje, jakbym od męża "wyciągała" pieniądze chociażby na "wycieczki" po sklepach. Więc Tobie tymbardziej musi być ciężko w tej kwestii. Wcale się nie zdziw, jeśli będą Ci wypominać brak własnych pieniędzy. Może być ciężko. Naprawdę jesteś bez szans na pracę? Wtedy poczułabyś się o wiele lepiej. Może coś znajdziesz.
Do nas też przyjeżdża na wakacje najpierw siosrta męża, potem brat. Ale ja akurat z tego się cieszę, bo może będzie weselej i wogóle może teściowa tak nie będzie doglądać nas, a zajmie się gośćmi.
Smutny Misiu a na starość naszych teściowych to my będziemy podcierać im tyłki. Zobaczysz. Ich dzieci będą daleko i będą oczekiwać, że skoro one nas przyjęły pod swój dach, to teraz musimy z wdzięczności dotrzymać je do śmierci.

MISIA cieszę się, że napisałaś. 100 ha to już coś. Gdybyśmy my mieli tyle to na 100% przeszlibyśmy na ekologię i rzucilibyśmy krowy. Przy takim kawałku ziemi i na ekoligii jest roczna dopłata myślę, że między 150 a 200 tysi, zależy co siejesz. Czyli minimum 10 tysi miesięcznie wychodzi. Sprzedaż plonów na pewno by wystarczyło na utrzymanie tej ziemi, czyli cała dopłata wyszłaby na czysto. Już na pewno byśmy w gnoju nie siedzieli. My mamy zaledwie 20 ha i dzierżawimy 30.
Jeśli ma tyle ziemi to jest zmęczony - wierzę mu. Natomiast faktem jest co piszesz, że czasem rolnicy często myślą, że tylko oni najciężej pracują, a reszta to darmozjady.
Jeśli chodzi o ten samochód to nie wiem. Faceci kochają swoje samochody, ale nie powinien go kochać bardziej niż Ciebie.
Nie napisałaś kto doi krowy. A ile on tych krów ma?

U mnie standard. Pytam wieczorem męża na co ma ochotę na kolację, a on na to, że na niespodziankę i idzie się kąpać. A teściowa mi mówi "ja już wiem co on będzie jadł" i wyciąga coś tam, co uważa. Ale mnie to wkurza. Niech się w końcu od nas odczepi.

Smutny misiu bardzo dobrze napisałaś i nawet zgadzam się z Tobą w zupełności:)
Jeżyku Moi mają koło 80 krów dojnych i jakieś drugie tyle jałówek, zasuszonych itd. Jest tego troche. Moja teściowa zajmuje się dojeniem krów, robi to z moim facetem, teściu zajmuje się karmieniem cielaków, ścieleniem itd. Brat mojego zajmuje się żarciem dla bydła, rozwożeniem go itp. Czasami się zmieniają, jak np jeden czy drugim musi zrobić coś innego. Sama już jakiś czas temu pomyślałam o tym, żeby zorientować sie w zadaniach od teściowej, oprócz dojenia zajmuje się domem, sprząta, no standardowo, co drugi dzień musi być ciasto upieczone, niedziela bez rosołu, klusek i rolad nie przejdzie. Ma jeszcze ogród,w którym wszystko oczywiście jest najlepsze i NATURALNE, więc podejrzewam, że moje życie wyglądałoby bardzo podobnie.....

Jeżyku jak się czujesz? Maleństwo kopie mocno?:)

Jeny dziewczyny podziwiam was, ja bym nie mogła iść na wieś i doić krowy itp .
Może to z przezwyczajenia , że mieszkam w mieście i mam wszystko na tacy .
Nie uważam się też za jakąś księżniczkę bo uczę się a później pracuje ,aby mieć na własne wydatki.
Co do mieszkania na wsi jak już wspomniałam moja siostra miała chłopaka ze wsi , zamieszkała u niego ze względu na ciąże , oni mają dom , podwórko . Warunki dla dziecka dobre .
Tylko , mamusia jej byłego chłopaka była bardzo wścipska.
On był mamisynkiem mamusia wszystko pod nosek podawała .
W tym traktowanie mojej siostry przykład , mama jej exa robiła pranie wieszała tylko jej , męża i chłopaka siostry a jej zostawiała w pralce .
Siostra wieszała sobie sama swoje pranie , później oczywiście musiała je sama ściagnąć.
Wołając na obiad wołała tylko jego..
Wchodziła im do pokoju , wieszała obrazki święte na każdej ścianie.. Wtrącała się we wszystko..
Pozwalała siostrze gotować ale i tak później jej mówiono , że nie umie gotować i tak faceta nie wyżywi.
Pomijając już to sam fakt , że mieli na podlodze pełno małych dywanów jeden na drugim...

Misia nie juz z nim nie jest rozstali się ze wzgledu na jego matkę , która wtracala się do wszystkiego. Wchodziła im nawet do pokoju w sobotę o 6 rano z papierosem i odkurzaczem , moja siostra jej mówiła aby nie paliła bo jest w ciąży i to szkodzi dziecku , ale ona uważała sie za specjaliste który oczywiście wszystko najlepiej wie i papierosy nie szkodzą.. No ale moja siostra teraz sama wychowuje dziecko , bo jej były chłopak woli cysia mamusi;).
Nie nie zamieszkałabym na wsi po pierwsze nie wytrzymałabym 'zapachu' odchodów zwierząt to by było dla mnie za wiele.

O Matko! doczytalam:)
Jeżyku nie daj sie:) nawet ciezko mi sobie wyobrazic co przezywasz! ale trzymam kciuki:) pisz co u ciebie!

CHABER jest jak piszesz. Mój mąż jest bardzo inteligentny, oczytany, naprawdę żadna z Was nie powiedziałaby, że to "krowiarz". Chyba nie przesadzę, że czasem ubiera się nawet lepiej ode mnie. Wogóle facet klasa z wyglądu i gadki, ale i tak wymaga od kobiety, że będzie robiła "co do niej należy", czyli wszystko co on robi dojenie i karmienie, a jeszcze dodatkowo cały dom na głowie. On nazywa to kobiecą subtelnością, wrażliwością, po prostu kobiecością. Pięknie potrafi określać kobietę, która gotuje, pracuje i jest jednocześnie świetną kochanką, a także jest piękna i zgrabna. Ha ha po prostu taka która kopie ziemniaki i ma i tak zawsze nienaganny manicure. Matka go przyzwyczaiła, że w domu facet nie robi kompletnie nic. Mój nie potrafi gotować, zmywać, odkurzać. Nic. A ode mnie oczekuje, że będę jeździć ciągnikiem, złapię bydlaka jeśli będzie mu trzeba pomóc. Najgorsze jest to, że gdy jest z nami jego matka, to ja nie mogę od niego niczego wymagać, bo ona natychmiast wstaje i robi to za niego, ze zdziwieniem, jak ja mogę od niego wymagać, żeby mi herbatę zrobił.

KAMILKO dzięki za przeczytanie i za życzenia.

SMUTNY MISIU moja teściowa niestety gotuje wyśmienicie i lepiej niż ja. Używa wszystkich przypraw i robi naprawdę aromatyczne potrawy. Chociaż standardowe i czasem monotonne, ale faceci to lubią. Na szczęście dla mego męża ciasta mogą nie istnieć, także tutaj będę miała wolne, chyba że dzieci będą lubiły

MISIA Kochanie na 100% będziesz doiła krowy, jeśli Twoja teściowa to robi. Teraz wspomniałaś, że mieszka z nimi jeszcze brat Twojego. To dodatkowa przyczyna, żeby budować dom. Chyba nie zamierzacie mieszkać w kilka rodzin, to wogóle jakaś masakra. Brat mojego męża też mieszkał tutaj, ale po naszym ślubie od razu się wyprowadził. Każdy powinien żyć oddzielnie. Jak zamierzasz się dotrzeć z mężem w kupie ludzi, którzy Ci w Twoich przekonaniach na pewno nie pomogą?
Czuję się dobrze z brzuchem. Córka kopie ale rzadko i delikatnie. Tylko jak się zdenerwuję, to ona kopie straszliwie.

MILLY moja teściowa chyba nie jest, aż tak straszna, jak Twojej siosrty, poza tym mój mąż trzyma moją stronę ostatnio i chce się wyprowadzić. Czeka na nasz dom równie entuzjastycznie jak ja. Poza tym moja teściowa nigdy nie wchodzi do naszego pokoju. Fakt rano wali z dołu w rurę, żebyśmy wstali, ale po pokoju nigdy nie chodzi, nie zagląda, nie sprząta. W naszym pokoju czuję się naprawdę jak w domu. Teraz ze względu na dziecko musimy przenieść się na dół (tu jest za zimno w zimę) i boję się, że wtedy będzie zaglądać, bo nie trzeba iść schodami na górę i będzie dziecko, więc pewnie będzie chciała pomóc. Tej pomocy trochę się obawiam. Mimo, że instytucja babci jest bezcenna i można to wykorzystać, to boję się, że będzie to pomoc przesadna, bo już teraz mi mówi jakie rzeczy mam kupić do szpitala, że zupki ze słoiczka są ble i do mojej zupy po kryjomu dorzuci łyżkę smalcu, czy bedzie zaglądać nocą, kiedy dziecko zacznie płakać, bo może nie umiemy sobie poradzić. Już mi daje rady co i jak stosować, a co wyeliminować. Na szczęście to na razie moje obawy i wcale nie muszą się urzeczywistnić.

Jeżyku myśle, że trzeba nauczyć się stawiać jednak granice w kontaktach z teściową, żebyś tyle nie cierpiała. Umieć odmawiać, bronić swojego zdania, wierzyć w swoją umiejętność opieki nad swoim dzieckiem.
Asertywność... napewno słyszałaś coś o tym. Przecież dom jeszcze za jakiś czas. Pierwsze lata dziecka są bardzo ważne i jako mama, szczególnie w połogu będziesz potrzebowała, żeby nikt nie mącił Twojego spokoju. Proś jednak Męża o herbatę, może nauczy się robić ja dla Ciebie... To co teraz wypracujecie, będzie na całe życie. Przy dziecku taka troska Męża o Żonę jest niezbędna.
Dodam, że jedząc pierwszy raz obiad u mojego Męża w domu z jego rodzicami (był to obiad ugotowany przez teściową) widziałam jak po obiedzie mój przyszły mąż cudownie zmywał naczynia , więc wiedziałam, że umie.  Teraz ja zmywam, ale i on sobie poradzi, gdy nie mogę akurat.

Jeżyku jest coś, czego Ty pewnie nie żałujesz, ale ja bardzo.
Tego, że budujecie wspólny dom. Może jestem jeszcze młoda i głupia, ale obawiam się, że Ty nigdy nie będziesz szczęśliwa u boku swojego obecnego męża.
Nie twierdzę, że nie jest wartościowym człowiekiem. Wręcz przeciwnie, wierzę Ci, że jest wspaniały. Ma kilka wad, jak każdy. Ale sądze, że za dużo jest różnic w poglądach na życie rodzinne i wasze role w domu.

Jeżyku wciągnęłą mnie Twoja historia i przeczytałam Twe wszystkie posty. Współczuję Ci, że trafiłaś na tak wredną osobę, jaką jest Twoja teściowa i że Twój mąż tak bardzo jest z nią związany. Będę śledzić Twój wątek i mam nadzieję, że przeczytam pozytywne wieści. Chciałabym, aby Twój mąż naprawdę zrozumiał Ciebie i miał takie same potrzeby dotyczące Waszego związku - Waszej rodziny.
Nie daj teściowej rządzić się przy dziecku. Na pewno nie jest to łatwe, ale myślę, że jak na początku popuścisz i będziesz pozwalać na to, czego tak naprawdę nie chcesz, to potem może być tylko gorzej.
Czy dom, który budujecie, jest na tym samym podwórku, czy trochę dalej? Z tego, co wyczytałam, to chyba na tym samym, bo wspólnie dbacie o hodowlę i pole. Ciężka to sytuacja - myślę, że mieszkanie wspólne nawet z pozoru zgodnymi teściami to może nie wyjść na dobre. Udowodniłaś mężowi, że bardzo go kochasz - chciałabym, by on Tobie to naprawdę okazał.
Bardzo niepokoi mnie jak on się do Ciebie odnosi - opisujesz go jako inteligentnego, oczytanrgo i to jest fajne, ale to okropne, że on Cię w ten sposób nazywa - kobietę, z którą się ożenił, którą pewnie kocha (taką mam nadzieję) i która nosi pod sercem Wasze dziecko. A to, że pozwalał Ci na tą ciężką pracę i na dźwiganie - nie usprawiedliwia go wzorzec wyniesiony z domu. Teraz są inne czasy, ludzie POWINNI zdawać sobie sprawę z wielu spraw i z ich konsekwencji..
Życzę Ci jak najlepiej - odzywaj się dalej, na pewno będę tu zaglądać Życzę też szczęśliwego rozwiązania

Podziwiam Cie naprawdę , ale dla mnie to już szczyt z tą sałatą .. Tak jakby Twoja niby była gorsza;/..
Co za kobietaaa

"Jednak z mojego skromnego doświadczenia wiem,że świat ludzi mieszkających na wsi i ich sposób postrzegania świata bardzo różni się od "miastowego". Na wsi kobieta pracuje na gospodarstwie(jeśli posiada się takowe),rodzi dzieci(najlepiej syna), słucha się męża i teściowej bo oni przecież wiedzą lepiej niż jakiś mieszczuch co i jak powinno być zorganizowane.... "

Nie zgodzę się z tym. Pochodzę ze wsi i aż nie moge uwierzyć w tą historię. Pewnie prawdziwa, ale sama chciałabym wiedziec gdzie jeszcze w Polsce jest taka mentalność bo ja się z tym nigdy nie spotkałam...

MIRABELKO to jak jest w Twojej wsi? Potomkowie wyprowadzają się po ślubie? To kto w takim razie odziedzicza i zostaje na gospodarstwach? Zostają sami starsi ludzie? Opisz jaka jest mentalność Waszej społeczności?

KICIABUSKORZYM mój problem to pikuś przy Twoim i całkiem nieporównywalny, ponieważ ja mam na niego wpływ i sama sobie zgotowałam ten los. Mój problem powstał z mojej słabości do męża i czystej naiwności, że może być dobrze.
Wiesz co? Gdybymja nie mogła mieć dzieci na pewno bym je zaadoptowała lu stworzyła rodzinę zastępczą. Przecież nie trzeba urodzić dziecka, żeby je kochać i wychować. Co Ty na to?

Jeżyku to co piszesz coraz bardziej przygnębia. O ile nie współczuje synowym mieszkającym z teściową, to Tobie tak, oraz tym wszystkim ktore podzielą Twój los. Na gospodarstwie praca nie jest lekka, to harówa. Uważam, ze w takim przypadku teściowa powinna niebiosom dziękować za dodatkową parę rąk, która ją w dużym stopniu odciąży. Mało tego tu się trafiło ślepej kurze ziarnko, chodzi o Twój wkład w dom, każda teściowa powinna się cieszyć, mąż tym bardziej. Jak znam wieś, mąż z jednej strony zadowolony, z drugiej to co wnioslas kością w gardle może stać, zwłaszcza jak się to rozniesie.Sama wiem po sobie, ilekroć ktoś wspomniał mojemu mężowi o pewnej sprawie jeżył się cały i wyżywał, nie na tym co mu dosrał, a na mnie. Mam nadzieję, że znajdziesz tam jakąś dobrą duszę, która Cię będzie wspierać.  To co tutaj opisujesz powinno dać wielu dziewczynom do myślenia, niech nie wierzą, ze mentalność na wsi tak bardzo się zmieniła. Tutaj czwarte przykazanie nie jest pustym frazesem, a rodzice usilnie dbają by dzieciom wryło się w pamięć i interpretują po swojemu, niestety. Do większości tutaj nie dociera, ze dziecko moze mieć swoje zycie i nie musi wtajemniczać rodzica, że moze stawiać granice oraz mówić nie i vice versa. Samodzielny i niezależny od razu kojarzą ze samolubny i niekochający.

SMUTNY MISIU z tym malowaniem to wiem, że źle zrobiłam, że uległam i mąż pokoju nie pomalował, ale wiem, że gdybym sama tego nie zrobiła to przed porodem chyba bym się nie doczekała na remont pokoju. Wszystko przez pracę w polu. Po prostu wcześniej mogłam zacząć nalegać na to malowanie, ale czekałam i teraz wzięłam się za to sama. Sprawiło mi to przyjemność mimo wszystko, chociaż było ciężko pokonać prawie 30m kw. Najgorszy był sufit i grzejniki. Już nie mogę się doczekać kiedy przyjdzie zamówiona wykładzina, poskręcamy nowe meble i powiesimy piękne firanki. Chcę zobaczyć minę swojej teściowej, bo ona absolutnie nie zmienia nic od 40tu lat. Wszystkiego jej szkoda. Kiedy wynosiliśmy stare łóżko, fotele i obrzydliwą wykładzinę były tak spleśniałe i śmierdzące, że chcieliśmy od razu zanieść to i spalić, ale teściowa absolutnie zabroniła i wszystko stoi na kupie w szopie wśród dwóch zepsutych pralek, zardzewiałych naczyń i innych starych do niczego nie nadających się rzeczy. Czy ona myśli, że po dwóch latach stania w wilgotnej szopie meble znowu nadadzą się do użytkowania?

Dziś teściowa przyszla zobaczyć efekty mojej pracy i stwierdziła, że poszło mi tak dobrze, że przed narodzeniem dziecka trzeba jeszcze odświeżyć kuchnię i łazienkę. Dziwnie się poczułam, bo ona chyba myśli, że w ósmym miesiącu ja będę budowlańcem nr jeden w domu. Przykro mi jest.

ja na Twoim miejscu powiedziałabym no można by było odświeżyć dałabym jej wiaderko z farbą i powiedziała ' ja już pokój skończyłam więc jak chce pani pomalować łazienke to zostawiłam ją na wierzchu'

Jeżyku dobrze, że już lepiej u Ciebie niż parę dni temu, ale znów sama wzięłaś na siebie ciężary robiąc te wielkie zakupy teściowej... Może czasem taką osobę, która wtrąca się we wszystko i dogaduje trzeba traktować jak chorą i robić swoje... Wiem trudno.
Firanki, skręcanie mebli, wykładzina to chociaż zostaw mężowi.

Chciałabym zapytać te kobiety które przeprowadziły się z miasta na wieś, czy i jak zawiązałyście przyjaźnie na wsi?  Na swoim przykladzie widzę, że z tym o wiele trudniej niż w mieście dla nowego mieszkańca.

Tak list, był dobrym pomysłem. I tak już jestem zdziwiona, że przyjął spokojnie to co napisałam, nie było obrażania się itekstów, że mam do niego jakieś zarzuty. Powiedział, że musi się zastanowić i przemyśleć wszystko i wtedy porozmawiamy. Powiedziałam, aby to nie trwało zbyt długo, bo ile można tak tkwić w zawieszeniu.

Keli, jeśli chodzi o przyjaźnie i znajomości, to owszem znam kilka żon kolegów mojego męża. Są w moim wieku i niby powinno byc ok, ale nie bardzo potrafię znaleźć nić porozumienia z Nimi. To chyba przez inne realia, nie ma zwyczaju wyjścia na kawę, na piwo czy gdziekolwiek indziej. Każda tylko dom i dziecko i poza tym innych tematów do rozmów i zainteresowań.