Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

maxi dziekuje Ci to wszystko to prawda płacze teraz czytajac Twoj post:(
wrocil nad ranem od niej...co on mi robi dlaczego?????????????nie moge spac,jesc nawet tabletki na sen nie pomagaja.dzisuaj znow pojedzie do niej...i tak codziennie wiem ze musze sie wyprowadzic odkladam pieniadze musze cos z tym zrobic poki co musze z nim dzielic jedno łozko i to tak mnie boli wraca od niej i kladzie sie kolomnie to tak boli!!!!!!!!!!!!!!!!dlaczego???!!!!!!!!
codziennie zastanawiam sie w czym ona jest lepsza w czym????kiedys udawala moja kolezanke dzis go dotyka...
dlaczego jak mam zyc?!!!!!!!!!!!!!

Wie ze jeszcze tu mieszkam wiem ze to chore ale narazie nie mam wyjscia co mam zrobic to jego mieszkanie a ja jeszcze nie mam tyle kasy zeby cos wynajac wiec musze siedziec cicho ile jest we mnie zła...wlasnie wstal i zapewne znow pojedzie do niej na caly dzien wydaje mi sie ze laska czeka az sie jak najszybciej wyprowadze chyba go ponagla zebym zrobila to jak najszybciej bo on wraca z tych swoich randek codziennie gorzej nastawiony do mojej osoby calkiem przestaje ze mna rozmawiac...
co ja mam zrobic jak mam zyc kiedy i tak pracujemy razem wiec sila rzeczy bede patrzec na niego codziennie jak to boli!!!!!!!!!!
powiedzcie jak ma wygladac moj dzien kiedy on wraca z tych swoich randek i co?jak mam sie zachowac nie moge byc niemila bo mnie wygoni z domu mam zupelnie inna sytuacje jestesmy na obczyznie wiec to tak naprawde jest bardzo trudne nikt mi tu nie zostal!!!!!!!!!!
jestem sama...:(pomocy!!!!!!!!!!!

cały czas mam nadzieje ze wroci do mnie i ja zostawi jaka jestem glupia boje sie wyprowadzic bo to bedzie ostateczne koniec!!!!!!!!!!!co mam robic?
czy on wróci do mnie????????????????????:((((((((((((

nie będę cie tu czarować .... nie nie wróci. bo widzi że ma ciebie jak na tacy, więc po co ma się męczyć i przejmować skoro wie że go przyjmiesz z powrotem. Nie wróci, to koniec. Poza tym sypia z inną, nie dociera to do ciebie że on ciebie w ogóle nie szanuje ??

z punktu widzenia faceta, to czy wróci czy nie to nie jest takie pewne, może i wróci ale tak jak to zdanie:

"Poza tym sypia z inną, nie dociera to do ciebie że on ciebie w ogóle nie szanuje ??"

On cię nie szanuje. Może kiedyś żałować, to nie wykluczone.
Co masz zrobić. Hm jak nie dajesz rady to wracaj do domu, ponieważ:Szybciej zapomnisz, nie będziesz go widzieć.
Możesz jeszcze odczekać i się męczyć, z resztą ja mu powiesz, że wracasz do domu, nie będziesz tolerować tego zachowania, to zobacz co on zrobi jak wzruszy ramionami bez dyskusji to już koniec -(

Pytanie, czemu tak postąpił ? Ale to już trzeba by było poznać wasze życie od A do Z, również te intymne.

fajnie by było gdyby ciebie nie zastał w domu kiedy wróci. No ale jeśli jest to nie możliwe, to zachowuj się jak szczęśliwy szczygiełek. Jeśli będziesz beczeć to on będzie pewny że ma władze emocjonalną nad tobą. wszyscy wiemy ze tak jest, ale on nie musi tego wiedzieć. Olewaj go, umaluj się pięknie wyszykuj i wyjdź sobie gdzieś podśpiewując "jestem szalona mówię ci" no i tyle, co tu więcej mówić. Zbieraj menele i wracaj do domu bo wykończysz się

Nie zadawaj sobie takich pytań, to nie jest wazne co on czuje i jak mógł czy nie mógł, pakuj manele i wracaj do Polski albo przeprowadź sie do jakiejś kolezanki natychmiast!

Nie zadawaj sobie pytań czy on Cię za to zninawidzi, on chodzi do innej, a Ty musisz sie zająć sobą i swoimi sprawami zeby to Tobie było jak najlepiej nie JEMU, kobieto wreszcie to zrozum że to TY jesteś tu najważniejsza a nie ten DUPEK, otrząsnij się z niemocy, działaj!!!!

zapisuje sie tez do tej grupy!!!:) wiem ze to istnieje bo juz nie raz za bardzo kochalam za mocno i potem ciezko jest jak sie zostaje samej!!!Mi sie wydaje ze u mnie jest to przyczyna tego iz bylam wychowana bez ojca...A kiedy poznaje faceta i go pokochuje to kocham go podwojnie!!!kiedys ktos mi powiedzial "nigdy nie kochaj mocniej faceta niz on Ciebie bo bedziesz cierpiec" ale ja nawet nie potrafie kochac tak jak on tylko kilka krotnie mocniej i tym samym mecze moich mezczyzn dlatego jestem dzis sama...

Jestescie klasycznymi przykładami kochania za bardzo, wychowanie bez ojca to spowodowało że na siłę szukacie miłości obdarzając ją faceta, który jest z Wami ale nie kocha tak jak Wy i po jakimś czasie odchodzi mając za duzo tej miłości, pomocy i tego co dajecie za dużo, nie kochacie siebie i dlatego tak wam źle po odrzuceniu przez facetów, musicie odnaleźć i polubić siebie, nie pakujcie się w nowe związki, pobądzcie trochę ze sobą, znajdźcie jakieś zainteresowania, hobby, towarzystwo, to wszystko co zaniedbałyście, zobaczycie za jakiś czas że dobrze się ze sobą poczujecie, teraz jest w Was wewnętrzna pustka i musicie wypełnić ją wartościami takimi jak poczucie własnej wartości, godność, duma tego w was teraz nie ma.

wrócił...własnie od niej:(((((((dobranoc kochane!!!!!!!!!
mam nadzieje ze ktoregos dnia obudze sie nareszczcie szczesliwa i te wspomnienia beda juz daleko za mna...
dziekuje ze jestescie!!!!!!!!!!!!

Maxi, dziękuję za Twoje słowa. Dwa miesiace mówisz, dwa miesiące i będzie trochę mniej bolało. Cały czas mam w komputerze list do kochanki mojego męża, już trzeci dzień powstrzymuję się od jego wysłania do niej. Bo wiem, że to nic nie da. Ale z drugiej strony - jakże chciałabym jej wypluć to wszystko co czuję, co myślę, jak myślę. Kulturalnie, raczej bez jadu, lecz z pytaniem - co dalej, są dzieci, malutkie. Co czujesz kochanko, co myślisz, czy myślisz. Jak to jest wchodzić w nie swoje życie? Czy zasypiasz spokojnie? Nie faszerujesz się nasennymi? Myślisz, że uda ci się zbudować na cudzym nieszczęściu... Miętolę się trzeci dzień. I nie wysyłam. Bo wiem, że nie dostanę odpowiedzi i muszę nauczyć się żyć ze świadomością, że mój, ten jedyny, ten kochany od zawsze, ten, z którym chciałam po prostu dobrze żyć, odszedł do innej. Wciąż szukam dla niego usprawiedliwienia. wciąż szukam winy w sobie. Męczę się i rozdrapuję. Ale mówię sobie - chcę to poczuć do końca, aby bolało tak bardzo, że pozbawi mnie ten ból złudzeń. Że ból mi powie "dość, nie chcesz tak żyć". I może wówczas wreszcie będę wolna. Chciałabym polecieć myślami, poczuć zapach morza na mojej skórze, chciałabym się śmiać, szczerze, pełną piersią. Jak dawno tego już nie robiłam. Chciałabym być już w nowym miejscu, na nic nie czekać. Żyć ze sobą i z dzieciakami. Nie wyobrażam sobie, że będę musiała go jeszcze widywać. Co mu powiem "cześć, przyszedłeś po dzieci, pójdziecie na spacerek"? A do maluchów "to wasz tata". Ja nie mam pojęcia jak to będzie. Podziwiam siłę wszystkich kobiet, które nie utrudniają byłemu mężowi widywania się z dziećmi, stają z uśmiechem, wyprężają pierś, a na ich ustach maluje się uśmiech "i widzisz co straciłeś!!!". Też bym tak chciała. Tylko czas, czemu czas tak wolno biegnie.

Chciałam nawet przeprowadzić wśród Was ankietę - ile z Was rozmawiało, dzwoniło, pisało do kochaniki męża. No i jaki był skutek. Pewnie zerowy. I pewnie z większości zrobiono tę "co to nie rozumie, że z nami już koniec". Ja chcyba też jeszcze nie rozumiem. Bo niby coś robię, lecz druga połówka - wciaż czeka. Na co: "a może on coś zrobi", "napisze", "przyjdzie i powie, że nie może żyć bez nas". Staram się nie wymyślać scenariuszy i trzymać się wytyczonej drogi. Nie wyobrażam sobie pójścia do sądu i gadania do obcych ludzi o tym, co się nie udało. To jakiś horror.

Dzięki Zazdrość. Takie głosy powstrzymują mnie właśnie przed wysłaniem. Bo ja też jestem skamlącą o uczciwość. Pewnie jeszcze usiadłabym z nimi przy jednym stole i usiłowałabym się dowiedzieć, jak będzie wyglądać "nasze" życie. Jak widzisz - początek drogi. Pewnie do mnie jeszcze nie do końca dociera. Dotrze zapewne podczas Świąt...

Myślę, że macie rację doradzając  Kaście, aby nie pisała.
Ale z drugiej strony Ona nie ma się czego wstydzić, nie musi się wstydzić, że kochała. Dlaczego tamta ma żyć w spokoju i być szczęśliwa. Kasta musisz przemyśleć co Tobie da to że jej  "wyplujesz" to co czujesz. Jeżeli ulży to twojemu cierpieniu to może warto to przemyśleć. Zadaj sobie pytanie co miałby dać taki list?
Ja myślę że warto użyć wszystkich sposobów, aby odzyskać miłość i nie ma w tym nic wstydliwego.
A najmniej bym się przejmowała  kobietą z powodu której bym cierpiała. Ja bym chyba napisała, przecież nie pisałabym kłamstw bo wtedy mogłabym się wstydzić. Nie wybaczyłabym sobie że nie spróbowałam wszystkiego, aby odzyskać człowieka którego kocham. Nie dano mi takiej szansy

Mrówka, trzymam za Ciebie kciuki. Walcz, nie odpuszczaj. Mam nadzieję, że Twój mężczyzna dostosuje się do zmian i doceni kobietę, którą ma u boku.

Kasta - ja miałam dokładnie te same pytania - co gorsza wciąż je mam, choć mąż już prawie trzy miesiące temu się wyprowadził. Kilka razy chciałam się z tą kochanką skontaktować, na szczęście były osoby, które mnie powstrzymały, które mi wytłumaczyły, że ona o tym nie myśli, ma to gdzieś, żyje własnym szczęściem, a reszta świata niech sama dba o siebie. Jakich odpowiedzi spodziewałabyś się po takiej osobie?
Czy myślicie, że kiedyś nastąpią jakieś wyrzuty sumienia? Ja uważam, że nie.

ilus86 - mam nadzieję, że udało Ci się wyjechać lub wyprowadzić gdziekolwiek od niego. Ja żyłam tak jak Ty przez pół roku. To była masakra, koszmar, psychiczny horror. Psycholog określiła to jako psychiczne znęcanie się mojego męża nade mną.  Chcesz by się nad Tobą znęcano?
Najgorsze, że ja sobie nie wyobrażałam innego scenariusza - pewnie tak jak Ty.  Ale mąż się wyprowadził i teraz powiem szczerze... jest inaczej. Jakoś spokojniej w głowie, w żołądku. Jakaś cząstka mnie wciąż nie chce przyjąć do wiadomości, że to koniec, wciąż stara się fantazjować. Ale pojawiła się też inna cząstka, która jest w stanie spokojnie opracowywać plan B. Dzięki temu nie czuję się już taka bezbronna. A wszystko dlatego, że chcąc czy nie - zostałam sama ze sobą i choć się tego bałam najbardziej na świecie to okazało się, że w całej tej sytuacji to rozdzielenie najbardziej mi się przysłużyło. Podkreślę jeszcze raz: MI. Zatem myśl o sobie, o nikim innym, a zwłaszcza nie przejmuj się tym, co on o Tobie powie, czy pomyśli. Ratuj siebie i koniecznie się odezwij. Pozdrawiam!

wlasnie pojechal do niej!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
nie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!boze jak to boli

Kolejny dzień i nie wysyłam, choć zaglądam codziennie na Facebooka, choć wiem jak wygląda, choć wiem, że mogę jej wysłać. W tej chwili jedynym powodem niewysyłania jest duma (czy jej resztki). Choć wszystko we mnie woła, że ja powinnam mieć wszystko w dupie, że mnie wolno w tej chwili wszystko. Że pewnie ona nie miała wstydu/dumy wchodząc mojemu mężowi do łóżka!!!!!!!!! A dlaczego my - porzucone żony - mamy byc takie "lepsze", "dumniejsze" etc. Przecież to nam a nie im sie nie udało!!!!!! Więc może to nasze myślenie NIE JEST SKUTECZNE!

Ilus, przede wszystki to sie uspokoj. Dlaczego Cie przytula - nie wiem, wydaje mi sie, ze po tylu latach Twoje bycie obok jest dla niego naturalne. Nie umiem Ci nic madrego doradzic, bo sama bylam w takiej sytuacji. Pomysl o sobie dobrze - wyjachalas z kraju, jestes na obczyxnie, masz prace! I radzisz w niej sobie! I dawalas/dajesz rade! Jakze musisz byc dzielna i ...samodzielna!! Wiem, ze nie uda Ci sie go olac (sorry, ale to slowo najlepiej mi tu pasuje), bo kochasz. Sypiacie w jednym lozku (tez to znam), przytula. A sprobuj sie nastawic "biore co daja" :-). Kamienna twarz i to Ty zacznij rozdawac karty. Jestes piekna, jestes zdolna - chce sie przytulic, alez prosze ani Cie to ziebi, ani grzeje. Idzie do niej - ok, spadaj. Wiem, ze bycie w takiej grze nie zmniejsza bolu ale pozwala choc troche zapanowac nad sytuacja. Wiem, ze padna rady "unies sie honorem, nie rozmawiaj, wynajmij cos". To madre rady, madrzejsze od moich. Ale wiem, jak ciezkie do wykonania. Pozdrawiam Cie cieplo!

Kasta kochana!!!!!!!!!!!strasznie to ciezkie dzis powiedzial ze no za miesiac poszukamy czegos powiedzial to ze wzgedu na to ze nie mam kasy mam tak malo czasu zeby to wszytko poskaldac w jedna calosc...czyli poznac ludzi wyproawadzic sie odnalesc sens zycia jakie trudne...
boze jak sie bede wyprowadzac to chyba umre,umre z poczucia braku sil na to wszystko...mam zaledwie miesiac:(Kocham go tak
bardzo nie potrafie nie plakac robie to ciagle oczywiscie jak tego nie widzi...zreszta lzy by go nawet nie ruszyly nawet pogorszyly by moja sytuacje.
tak mi dobrze jak mnie przytulil wczoraj w nocy tak dobrze zapomnialam przez chcwile ze jest ona...i nareszcie sie wyspalam tylko powiem szczerze ze obudzilam sie dzis z rana z mysla ze moze mam jeszcze szanse ale dzisiejsza rozmowa wyjasnila wszystko czyli:,,jest mi dobrze tak jak jest jestem wolny i szczesliwy,,najgorsze ze pracujemy razem:(to bardzo boli jak patrze na niego w pracy jak sobie podsmiechuje z kobietami dzis naet slyszalam ze wychodzi w piatek na impreze do jednej z pracy

No ale ja bede o 23.05 w Londynie i to jest optymistyczne tylko obawiam sie ze gdybym zostala i nie poleciala moglabym moze cos zmienic?moze nie polece?
ona tez wylatuje na wakacje w piatek gdzies i on bedzie bez niej moze by to cos zmienilo?jak myslisz?wiem ze to glupie:)ale zakochane tak juz maja...nadzieja nadzieja nadzieja jakie to glupie!!!!!!!!!!!

wrocil :)dobranoc kochane!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!mysle ciagle o was jak to dobrze ze sa takie cudowne babki jak Wy caluje Was mocno
DAMY RADE JAK NIE TERAZ TO NAPEWNO KIEDYS!!!!!!!!!!!oczywiscie nie weirze w to co pisze:(((((((((
                                       

                                                        słodkich snów...

Moze, Zielony Domku, moze tak byc i czesto jest. Moj robil podobnie. Maxi napisala powyzej, ze czula sie pozniej - po tym jak sypiala wiedzac, ze on sypia tez z inna - "zeszmacona". U mnie bylo i jest inaczej: co on mi tu wyjezdza z miloscia do innej, skoro ze mna sie p.... Przepraszam za dosadnosc, lecz wtedy - tak wlasnie myslalam. Bo dla mnie milosc to wylacznosc i bliskosc. Ze mna sytuacja byla jasna - wyartykulowal, ze "nie kocha". Lecz jej mowil "kocham". No to takie kochanie jak z koziej d... traba. A, ze moj maz odsuwal sie ode mnie przez dlugie miesiace, to seks byl dla mnie hmm, nazwe to oczyszczajacy. I do dzisiaj nie czuje sie "gorsza" z tego powodu. Bo to MOJ MAZ. NIe ja, lecz ona wlazła nie do swojego lozka. I, niestety, rozumiem Ilusie. I, wcale nie uwazam, ze to "nieszanowanie sie". On ma problem, nie ona. Ona kocha i jest z tym, kogo kocha. A ze sie ludzi - coz, jeszcze jakis czas bedzie. Ja mam na razie podobnie. I daje sobie do tego prawo,bo inaczej zwariowalabym. Jak spakuje swoj dobytek i sie wyprowadzi - dam rade, bo choc raz w zyciu to on podejmie wysilek. Chocby zwiazany z samodzielnym spakowaniem walizki!

Kasta, Twój mąż również wlazł do jej łózka, nie był bezwolny sam chciał, a w takiej sytuacji jeśli wiemy że wraca po sexie z inną nie powinnyśmy zezwalać na sex czy przytulanie z nami, ale jak napisała mądrze Zielony Domek to teoria a praktyka wygląda róznie, ja już tą gorzką lekcję przerobiłam, nic za wszelką cenę, granica musi być przez nas jasno wytyczona, bo jesli jej nie ma to panowie dupkowie mogą z nami robić co tylko chcą, a czy o to nam chodzi?

Ja to widzę jeszcze w ten sposób: czujemy wewnętrznie, że coś jest nie tak, ale nie potrafimy tego nazwać i nie robimy z tym nic, albo robimy coś nieudolnie przez pryzmat kochania za bardzo. Potem tych "nie tak" jest coraz więcej i już nie tylko czujemy, ale i widzimy co się dzieje. I niby  na rozum wiemy co powinniśmy zrobić. Ale tam we wnętrzu nie mamy zakorzenionego mechanizmu (np. z powodu niedokochania w dzieciństwie), który by pozwolił nam się bronić poprzez zadbanie o siebie. I zaczyna się walka pomiędzy "wiemy co powinniśmy" a tym na co nas stać.
Więc najwiekszy problem jest w tym w jaki sposób wypracować taki mechanizm???

Nasza ulubiona Eugenia Herzyk:

Toksyczny, oparty na uzależnieniu związek często się rozpada. Mężczyzna, albo nie mogąc znieść ciągłej dominacji kobiety i z chęci odzyskania kontroli nad własnym życiem, albo po tym, jak ją skutecznie upokorzył, odczuwając do niej niechęć i brak szacunku ? odchodzi. Inicjatorką rozstania bywa też kobieta, która nie może już dłużej wytrzymać zadawanych przez mężczyznę cierpień, rozczarowana tym, że jej całkowite poświęcenie się związkowi zostało niedocenione i że jej wysiłki, by partner się zmienił, nie przyniosły żadnych efektów.

Myliłby się jednak ten, kto by sądził, że po takiej nauczce kobieta, dotknięta syndromem ?kochania za bardzo? zdrowieje - nie ma mężczyzny, to nie ma uzależnienia. Niestety, tak nie jest. Po pierwsze, gdy toksyczny związek się rozpada, cierpienie kobiety trwa nadal. Teraz dopiero przeżywa prawdziwe katusze. Na przemian odczuwa złość, wręcz nienawiść do swojego ex oraz tęsknotę, połączoną z nadzieją, że znowu będą razem. Jej życie znów przepełnia mężczyzna, choć nieobecny ciałem, to obecny duchem. Nie jest w stanie normalnie funkcjonować, odczuwać żadnej przyjemności, robić żadnych planów - wciąż myśli o nim. Często jej obsesja prowadzi do prób nawiązywania kontaktu, różnych rodzajów agresji, śledzenia go, niekiedy do błagalnych próśb o powrót. Jeśli mężczyzna wciąż jest od kobiety uzależniony, bywa, że po jakimś czasie rozłąki ponownie do siebie wracają i na nowo rozpoczynają swój toksyczny ?taniec?.

Jest też inny scenariusz ? kobieta, by przerwać swoje cierpienie, tworzy nowy związek. Niestety, jeśli nie zrozumiała swojego syndromu, to najprawdopodobniej znów w nim będzie ?kochać za bardzo? i uzależniać się od mężczyzny. Jej głód miłości wciąż przecież nie został zaspokojony, a lęk przed samotnością stłamszony. Nałóg rozwija się, tylko narkotyk zmienił swoją fizyczną postać.

Kobieta, która uświadomiła sobie swoje uzależnienie od mężczyzny, zrobiła już pierwszy krok. Pojęła, dlaczego tak naprawdę jest nieszczęśliwa i że droga do wyzdrowienia jest tylko jedna ? mozolna praca nad sobą. Mozolna i bardzo trudna, ponieważ gdy na nią wstąpi, co i raz dopadają ją wątpliwości, czy jest ona słuszna.

Niekochana 72 chyba żadna z nas o tym nie myśli. Ja tez wiedziałam ,że spotyka się z kimś innym . Dopiero teraz dochodzi do mnie informacja że mogło tak być, ale wtedy nie. Byłam szczęśliwa w tych chwilach które mi poświęcał. Teraz widzę to jak mnie poniżał . Ale myślę że jak by wrócił to jak ćma do ognia bym poleciała, tylko ćma nie wie że się sparzy, a ja powinnam to wiedzieć.

Kochane moje!!!!!:******
dzis mialam trudny dzien ale mozecie byc ze mnie zadowolone podjelam decyzje odnosnie materaca:)jutro go kupuje bo ilez mozna
dzien moj zaczol sie okropnie plakalm w lazience w pracy bardzo plakalam bo wyobrazalam sobie jak ja dotyka...
po 5godzinach powiedzialam stop stop stop !!!!!!!!!!!!!!!!!!nie moge tak:(((((to beznadziejne niszcze sie!!!!!!!!!!
i tak zrobi co zechce a ja juz nie jestem w stanie zapanowac nad tym...
powiedzialm stop zero placzu zero zero zero a przynajmiej sie postaram dzis powiedzialam mu ze ma prawo do milosci i juz nigdy nie zapytam go gdzie wychodzi...bo poco powiedzial ,,dziekuje,,zanczy ze jest szczesliwy i ja juz nic nie moge zrobic
z kupnem tego materaca to tak ze zeszlej nocy znow mnie przytulal fakt bardzo tego chce ale...dosc meczarni wstaje szykuje sie do pracy i placze wiec poco?
mam nadziej ze dam rade!!!!!!!!boli serce ale musze zyc!!!!!!!!!!!!!!!!!

Maxi, mój mąż twierdzi, że z nikim nie sypia, bo na razie "kocha". Mnie już nie kocha, więc - absurdalnie - znów zaczął ze mną sypiać. Sypia więc z ta gorszą - czyli mną A tamtej kupuje drogie prezenty, zabiera, stara się. Pewnie w końcu pójdzie do łóżka... Ale o tym już się nie dowiem. O mnie się starać nie musiał - dałam mu bezpieczny dom, znosiłam wszystko, nawet co chwilę poddawanie w wątpliwość naszego małżeństwa. Granicę- wydawało mi się - wyznaczyłam, chciałam, lecz jak miękka okazała się moja wola wówczas, gdy powiedział dobre słowo, gdy przytulił, gdy spojrzał, gdy powiedział "pięknie wyglądasz". W teorii wiem - odwrócic się, powiedzieć "spadaj draniu". Ale ja w moich dzieciach widzę po kawałku jego. O, tutaj uśmiech jak tata, tutaj zmarszczenie brwi, tutaj odgarnięcie włosów. Wiem, że do końca życia będę czekać i będę kochać. I wiem, jak bardzo mnie bolało, gdy powiedział mi, że moje uczucie nie ma nic wspólnego z miłością. Moje nie ma? Moje? Tak perfidnego zdania nie słyszałam od nikogo. Czy on zatem był ślepy, nie widział, że zniszczyłam siebie, nie wierząc, że to on ma problem a nie ja? Powoli uczę się mówić do siebie " z Tobą jest wszystko dobrze, spójrz w roześmiane oczy swoich dzieci - to najlepszy dowód, udaje Ci się, udaje, Kobieto, obudź się!".

Wiem, i się nie obrażam, bo to raczej budujące, że wreszcie umiem nazwać problem po imieniu. Bo sama nie wpadłabym na to, ze "można kochać za bardzo". Bo to nienormalne. Czyli co - trzeba kochać na pół gwizdka? Teraz boję się, że stawiając z moją terapeutka diagnozę o seksoholizmie, poszukałam sobie dla niego usprawiedliwienia. No bo taki biedny, uzależniony. I pomagają mi Wasze historie i słowa - on tez musi chcieć. A nie chce. I koniec i do mnie ten koniec też musi dotrzeć. Na razie - nierealnie.

Ilus86 - nie będziesz przecież czekała aż mu przejdzie bo możesz czekać długo, musisz przyjąć do wiadomości fakt że Was już nie ma, że Ty nie będziesz łudzić się miesiącami czy wróci czy nie, musisz zacząć nowe zycie bez niego, musisz uporządkować swoje wnętrze i swoje sprawy, musisz się z tej obsesji wyzwolić, nie zrobisz nic na siłę, nie zmusisz go do miłości jeżeli Ciebie już nie kocha, to smutna prawda ale uswiadom sobie to.

Hmmm... przemyślałam to sobie wzdłuż i wszerz.
Czy nam się nie udało? Dziś na pewno tak to czujemy, ale to się okaże z czasem.  A czy im się udało? To się też okaże z czasem, ale my możemy się o tym nawet nie dowiedzieć. Zresztą, czy po jakimś czasie będzie nas to obchodziło?
Ja jestem po jednym rozwodzie. Kopnęłam pierwszego męża w tyłek bo nie mogłam z nim wytrzymać. Potem się okazało, że mnie zdradzał, a wiadomo, że jak jest kochanka na horyzoncie to żona zawsze "śmierdzi" - cokolwiek by nie zrobiła.
Dziś nie wiem co się u niego dzieje i jest mi to obojętne. Natomiast mam w sobie pewność, że dobrze zrobiłam bo z tym człowiekiem nie zbudowałabym prawdziwej bliskości. I nie żałuję tej decyzji nawet teraz, gdy drugi mąż też mnie zdradził i gdy czeka mnie drugi rozwód.
Dziś przeżywam katusze, ale juto, pojutrze, za rok... ? Natomiast nie chcę mieć sobie nic do zarzucenia, nic co w moich oczach pomniejszałoby moją godność teraz i w przyszlości. Ja w małżeństwie (pierwszym i drugim) byłam uczciwa i teraz nie będę się zniżać do poziomu kochanki.
Ale decyzję czy się kontaktować z kochanką, czy nie, każda z nas musi podjąć sama. Tylko trzeba się przez chwilę zastanowić jakie to będzie dla nas miało skutki w przyszłości. Jeśli będzie nam obojętne co ona powie, zrobi, jeśli wiemy, że jesteśmy na tyle silne psychicznie, że ona nie jest nam w stanie zrobić przykrości, za to "dowalenie jej" przyniesie nam ulgę... to może warto?
To takie moje luźne "za i przeciw"