Jak się pozbierać po zdradzie emocjonalnej (gdy samej się było stroną) - Netkobiety.pl

Ana.Ana_3 napisał/a:

Dlaczego tak bardzo złe jest to, że człowiek chce coś wyjaśnić, skonfrontować rzeczywistość ze swoimi wyobrażeniami - żeby móc isc dalej? Dlaczego jest to tak złe i niemoralne?

Kochana, ty lepiej uwazaj co piszesz, bo ludzie tutaj zamiast doradzic, postawic sie w sytuacji "nieszczesnika" bo z reguly przychodzi sie tu z problemem, to zmieszaja cie z blotem, tacy oni sa swietni, bez skazy, no pomnik im postawic

Mnie juz prawie ukrzyzowali

Gosiawie napisał/a:

Ana.Ana_3 napisał/a:

Dlaczego tak bardzo złe jest to, że człowiek chce coś wyjaśnić, skonfrontować rzeczywistość ze swoimi wyobrażeniami - żeby móc isc dalej? Dlaczego jest to tak złe i niemoralne?

Kochana, ty lepiej uwazaj co piszesz, bo ludzie tutaj zamiast doradzic, postawic sie w sytuacji "nieszczesnika" bo z reguly przychodzi sie tu z problemem, to zmieszaja cie z blotem, tacy oni sa swietni, bez skazy, no pomnik im postawic

Mnie juz prawie ukrzyzowali

Ten "problem" to próba wciągnięcia żonatego faceta w romans, samej będąc w związku.

Gosiawie napisał/a:

no i co z tego, przyszla sie tu poradzic, a wy od razu ja wieszacie..

przyszło po radę i ją dostała. Jakie wnioski wyciągnęła ? Żadnych.
Obstaje uparcie przy tym, by zrealizować to co założyła zanim się tu pojawiła. wbrew temu co tu przeczytała, wbrew radom.

Ana.Ana_3 napisał/a:

Dlaczego tak bardzo złe jest to, że człowiek chce coś wyjaśnić, skonfrontować rzeczywistość ze swoimi wyobrażeniami - żeby móc isc dalej? Dlaczego jest to tak złe i niemoralne?

Tu nie ma co wyjaśniać. Postąpiłaś niestosownie i tyle.

Ana.Ana_3 napisał/a:

Może faktycznie nie rozumiem życia ale ja lubię sprawy wyjaśniać do końca.

Może dlatego partner cię kontroluje, bo wie, że masz duże predyspozycje do skoku w bok?

Apogeum napisał/a:

Jesteś gorsza niż wyrachowane babki, które rozwalają cudze malzenstwa bez mrugnięcia powiek. Bo choc one z tytułu braku sumienia nie maja wyrzutow, to maja przynajmniej jakas tam świadomość, ze są niemoralne. Po prostu maja to w d… Ty nie masz ani sumienia, ani świadomości. To ty wychodzisz z założenia, ze cel uświęca środki. Bo wpielrzylas się między wódkę, a zakąskę, ale nadal ci mało. Ty nie tylko nie odróżniasz dobra od zła, ty nie ogarniasz podstawowych pojęć. Od dawna zachowujesz się jak pozbawiona zasad desperatka, a teraz chcesz wskoczyć na jeszcze wyższy poziom desperacji i amoralności. Tu nie ma czego wyjaśniać. Te kawy były złe (tak jak napisała zdradzona żona wyżej, od czegoś trzeba zacząć). Pora dnia nie ma nic do rzeczy. Jawne robienie rzeczy niemoralnych (bo od wspolnej kawy są koleżanki, a nie cudzy mąż) jest w tym wypadku jeszcze gorsze, bo ty na zasadzie kropli, która drąży skale, próbowałaś rozbić rodzine kolegi swojego syna i swoją w biały dzien, przez co narażałas wasze dzieci choćby na plotki i związane z tym nieprzyjemności, gdyby ktoś was zobaczył. Tym bardziej, ze byly tez kawy bez dzieci. Nawet w szkole własnego dziecka nie umialas zachować się stosownie.

I tu nie chodzi o to, ze inne kobiety trzymają mężów w domu, zeby minimalizować ryzyko, ze poza nim spotkają jakas kusicielke. To nie okazja czyni złodzieja. Gdy ktoś ma zasady, to nie sięgnie po cudze. Gdy ich nie ma, to i bez specjalnej okazji sięgnie. Chodzi o to, ze w związku nie ma przyzwolenia na pewne rzeczy, na łamanie zasad. A kawki z matka/ojcem kolegi syna są taka rzeczą. Dlatego ta żona zareagowała tak, a nie inaczej i dlatego on ja okłamał co do ilości. (Najpierw wzięłaś cała winę na sobie, a teraz chcesz się z nim kontaktować za plecami jego żony?!) On złamał zasadę, ale po interwencji żony wcisnął hamulec. Ty nie tylko nie potrafisz tego zrobić, ale nie potrafisz tez uszanować faktu, ze on to zrobił (lepiej późno niż wcale). Ty chcesz za wszelka cenę wcisnąć gaz i nie obchodzi cię, ze rozjedziesz pare osób. Nie tylko jego żonę i syna, ale tez własne dzieci.

Dlaczego tak bardzo złe jest to, że człowiek chce coś wyjaśnić, skonfrontować rzeczywistość ze swoimi wyobrażeniami - żeby móc isc dalej? Dlaczego jest to tak złe i niemoralne? Może faktycznie nie rozumiem życia ale ja lubię sprawy wyjaśniać do końca.

Herne napisał/a:

Ana.Ana_3 napisał/a:

Dlaczego tak bardzo złe jest to, że człowiek chce coś wyjaśnić, skonfrontować rzeczywistość ze swoimi wyobrażeniami - żeby móc isc dalej? Dlaczego jest to tak złe i niemoralne? Może faktycznie nie rozumiem życia ale ja lubię sprawy wyjaśniać do końca.

Podsumowując (i zakładając, że to wszystko to nie trolling)
1) Jesteś kilkanaście lat w związku z gościem, który Cie cały czas zdradza i ma Cię w d**ie. Ciebie i Twoje dziecko (dziecko chore, w szpitalu, drugim nie ma kto się zająć a gość jedzie na narty). Nie potrafisz tego sama przerwać.
2) Będąc w tymże związku, właśnie pomalutku zaczęłaś wciągać w "coś więcej" kolejnego gościa, który także jest w związku, ma żonę i dzieci.
3) Na gościa jego żona słusznie wylała wiadro zimnej wody i facet odpuścił (też słusznie). A Ty dalej nie rozumiesz i chcesz drążyć temat.

Najpierw powinnaś zacząć pracę od przyjrzenia się swojej osobowości i próby odpowiedzi na pytania, dlaczego tkwisz w jednym, delikatnie rzecz biorąc "niezbyt" zdrowym schemacie relacyjnym. Dlaczego nie możesz się uwolnić od tego człowieka. Powinnaś to zrobić przy pomocy specjalisty.

1. To nie jest takie ot proste - ja się nigdy od niego nie uwlonię bo mam z nim dzieci i zawsze będziemy musieli mieć kontakt odnośnie ich wychowania itd. Gdybym była sama to bym pewnie już jakiś czas temu odeszła. Ale na ten moment biorąc pod uwagę ilość otwartych tematów (dzieci, zdrowie, pracowe kwestie itd) masz rację - nie umiem tego przerwać.
2. To on pierwszy zaproponował kawę, to on pierwszy zaczął pisać, to on pierwszy ustawił znikające wiadomości. Jego żona sprawdziła bilingi - 9 na 10 połączeń ze mną to były telefony WYCHODZACE od niego. To on do mnie dzwonił. Ja go wciągałam? Biedaczka?
3. Żona była zielona jak trawa w maju. Przez 6 miesięcy widziała jedno (normalne) przywitanie - buziaka w policzek tylko, że "ręką dotknęłaś jego twarzy a tego się nie robi!" Zapytała on się nie przyznał. Później niby widziała zmiany w zachowaniu ale się nie pokapowała. Dowiedziała się jak słyszała o 22 jak mój partner drze się na jej męża, że ma się ode mnie odp@$@ - wtedy się szambo wylało. Szczegóły pozała od mnie osobiście bo mogłam powiedzieć wersję light ja lub mój partner by z nią porozmawiał o swoich szpiegowskich odkryciach. Dla jego dobra wziełam to na siebie przez co z pewnością mi teraz "dziękuję" w myślach.

Więc tak - nie wiem czy jestem aż takim potworem i pustakiem jak tu czytam. Jestem człowiekiem i jak każdy z Was popełniam błędy ale czy ta sytuacja jest taka czarno-biała? No nie wiem?

Spotykalismy się na te nasze kawy przy okazji różnych spotkań dzieciaków aż w końcu poszliśmy na kawę bez alibi – w ciągu dnia. Nikt o tej kawie u siebie w domu nie wspomniał oczywiście. Jego żona ogólnie nie miała pojęcia o niczym związanym z naszą znajomością. Mój partner trochę się na początku z tego podśmiewał ale coraz bardziej się irytował i w pewnym momencie zaczął mnie sprawdzać – wbijałmi się na telefon, komputer (później słyszałam od dziecka, że „tata czytał Twoje rozmowy z tatą kolegi”) mówił, że zdrajcą jest ten co kręci na boku a nie ten co się o tym dowiedział – cel uświęca środki. Założył gps w samochodzie o czym nie wiedziałam. Codziennie pytał mnie „gdzie dzisiaj byłaś?” a ja w 95% przypadków nic nie robilam złego ale nie spowiadałam się co do minuty gdzie i w jakim sklepie byłam – urojenia i fantazje po jego stronie rosły.
Kawy bez alibi było ze 4. Ostatnia 2tyg temu. Nie przyznałam się ale gps pokazał lokalizację kawiarni obok biura owego znajomego i rozpętało się piekło. Usłyszałam „wyprowadzasz się albo do niego dzownię” powiedziałam „wyprowadzam się” i nie chodziło mi o tamtą znajomość ale o samo poczucie że ostatnie pół roku byłam do tego stopnia inwigilowana. Na co on zadzwonił do tamtego, kazał mu się w pięknych słowach „odpierdolić od jego partnerki” itd. Wszystko słyszała żona tamtego, która dopiero w momencie tego telefonu otworzyła oczy na całą sytuację i doznała lekkiego szoku. Między nami nigdy do niczego fizycznego nie doszło. Bardzo lubiłam tego faceta, BARDZO. Walczyłam ze sobą, starałam się jakoś sama skończyć ten kontakt ale nie byłam w stanie i straciłam go. Jego żona przejęła jego tel. Mó partner mi go wykasował i poblokował wszędzie na social mediach więc wyszłam na histeryczkę i wariatkę w oczach tamtego pewnie. Ogólnie wszyscy we 4 jesteśmy wszędzie dla siebie wzajemnie poblokowani i nikt nie ma z nikim kontaktu. Ja jeszcze na świeżo po wybuchu afery zadzwoniłam do żony tamtego i go wybielałam jak mogłam, że to moja wina itp bo wiedziałam, że u mnie to spalone ale on może się jakoś wybroni.
Aktualnie czuje się jak po pogrzebie – w jakiejś totalnej żałobie i zamułce. Mój partner planuje wyjazdy, tryska humorem, podśpiewuje... ja staram się jakoś trwać dla dobra dzieci też (ile mi gadał o tym, że biedne dzieci bedą w rozbitej rodzinie), trochę ze strachu jak by to miało być samej, trochę z braku sensu – straciłam potencjalnego kogoś kto mógł mi się pomóć wyrwać z tego toksycznego bagna w którym tkwię ponad 20 lat. Ale jego nie ma i jak to mówi mój partner drugiego takiego nie znajdę z 10 lat a biorąc pod uwagę mój stan zdrowia i 200 chorób jakie mam kto wie ile mi zostało. Czuje taką straszną pustkę, bezsens, nic mi się nie chce. Brakuje mi tego spokoju, dobrej energii, takiego poczucia bezpieczeńśtwa jakie dawały mi zwykłe kawy z tamtym. On jest dla mnie spalony. Jestem pewna, że ma mnie za wariatkę po tej całej sytuacji i nawet nie mam jak się wytłumaczyć z tego bo jedyne co mi po tamtej aferze napisał do że nie będzie ze mną rozmawiał na żadne tematy (nawet dotyczące chłopaków). Nie wiem co ze sobą zrobić, żeby się jakoś z tego wszystkiego pozbierać. Poza tym mam poczucie, że każdy dzień stracony przybliża mnie do totalnego odpuszczenia i zgorzknienia „w tym wiek to już stracone”.

Ja go znam 6 lat. I tak się z nim witałam i kładłam mu dłoń na granicy twarzy i szyi i nigdy mi do głowy nie przyszło, że tak nie można (ot bezczelna baba) Z nią też się witałam buziakiem w policzek ale nie miałam z nią wobec tego romansu? Litości serio?? On co? Przecież ja go siłą od niej nie zabieram i do niczego nie zmuszam.
Jeśli jeden mój telefon czy wiadomość sprawi, że im się małżeństwo rozpadnie to chyba i tak by się rozpadło…

chciałam i jakby potrzebowałam go mieć w swoim życiu.

oczywiście się łudzę, że on jednak coś chciał skoro się tak z tym krył. Skoro tak to dawać go tu (już głupieje od tego, wiem) - muszę to chyba z nim wyjaśnić. Rozważam, żeby mu się nagrać na whatssapie bo to jedyne gdzie mnie nie zablokowała jego żona (mamy wspólny czat klasowy więc musimy widzieć co kto pisze) - wiem, jedzie desperacją ale inaczej tego nie zamknę (

I chcę wiedzieć co to do cholery było po jego stronie.

dlatego tak bardzo chcę tej konfrontacji bo wiem, że będzie mi łatwiej się z tym pogodzić jak to usłyszę od niego, że w sumie nie wiem co ale o co mu chodziło i czy naprawde o nic.

Gosiawie napisał/a:

Herne napisał/a:

Ten "problem" to próba wciągnięcia żonatego faceta w romans, samej będąc w związku.

no i co z tego, przyszla sie tu poradzic, a wy od razu ja wieszacie..
Ludzie opanujcie sie, zachowujecie sie jakbyscie codziennie chodzili do kosciola albo nawet do czestochowy na kolanach.

"Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym nie dostrzegasz"?

Czyli popierasz tudzież racjonalizujesz zachowanie koleżanki?

Gosiawie napisał/a:

Herne napisał/a:

Czyli popierasz tudzież racjonalizujesz zachowanie koleżanki?

Nie popieram, ale wspieram.
Ludzie robia gorsze rzeczy i jest im wybaczane, a wy ja skazujecie, a sami nie jestescie lepsi, bo.. nikt nie jest idealny.

I jak powinno wyglądać takie wsparcie? Na próbie racjonalizacji takiego zachowania, głaskania po głowie, pisania „oj tam, no i co z tego", "przecież ludzie robią gorsze rzeczy” i może jeszcze udzielania rad, do jakiego momentu można eskalować całą sytuację tak, aby Jego żona się nie zorientowała?
Czy może prawdziwe wsparcie i ukierunkowanie powinno wyglądać tak, żeby koleżanka zastanowiła się, skąd u niej przez całe praktycznie życie powiela się schemat pakowania się w niewłaściwe związki z mężczyznami? Jaka jest geneza jego powstania? Dlaczego nie ma siły definitywnie odejść od obecnej relacji? Co dokładnie sprawiło, że wracała w przeszłości do swojego partnera pomimo zdrad? I dlaczego obecnie znowu po raz kolejny wybiera rozwiązanie, które nie jest zdrowe, a dodatkowo oznacza tylko kłopoty i rozbicie komuś rodziny?

Jeżeli koleżanka nie znajdzie odpowiedzi na te pytania, to prawdopodobnie zaraz znajdzie się kolejny facet „do kaw” i znowu sobie to popłynie.

Czego Autorko oczekujesz od forum?

Masz w głowie koktajl emocji i hormonów, który kieruje Cię w bardzo złe strony.

Jesteś w toksycznym związku, zakończ go, jeśli nie potrafisz to udaj się do specjalisty, który udzieli Ci wsparcia. Każdy związek można zakończyć.

Bliska mi osoba musiala uciec od przemocowego partnera z problemem alkoholowym, mają syna. Po rozstaniu udało im się dogadać bez pośrednictwa sądu na jasne zasady kontaktu z dzieckiem. Idealnie nie jest, bo facet czasem leci w kulki, ale dziewczyna odzyskała życie.

Więc da się, tylko trzeba chcieć.

Nawet najbardziej toksyczny związek nie usprawiedliwia zdrad. Te "tylko kawy" nie były dla Ciebie tylko kawami, skoro sama określiłaś tę relację w tytule wątku zdradą emocjonalną. Widać, że próbujesz sobie w głowie usprawiedliwić potrzebę pogłębienia tej relacji z facetem pod pozorem "zakończenia tematu", a tak naprawdę zakończeniem tematu powinno być dla Ciebie wybicie tego szamba. To wake up call dla Ciebie.

Osoby poddające się toksycznym relacjom często czekają aż je ktoś "uratuje" i mam wrażenie, że na tę chwilę potrzebujesz żeby Cię ktoś uratował. Problem polega na tym, że nie tędy droga. Tylko Ty jesteś kowalem swojego losu i Twoje życie oraz to jak Ci w nim jest zależy wyłącznie od Ciebie. Idź na terapię, odzyskaj sprawczośc, ustal sobie plan działania jak najlepiej rozstać się z obecnym partnerem, a z romansem daj sobie spokój.

Ja wiem, że korci Cię żeby złapać kontakt na nowo, ale nic dobrego z tego nie wyniknie. Jeśli nie przemawia do Ciebie argument, że dalsze brnięcie w te relacje nie jest w porządku i krzywdzi innych ludzi, to może przemówi argument, że kontynuowanie tych "kaw" tylko bardziej skomplikuje Tobie życie.

Powinnaś się skoncentrować na poukładaniu swojego życia. Masz dzieci, które na pewno widzą tę sytuację i zasługują na dobre wzorce. Każdy popełnia błędy i robi w życiu rzeczy mniej lub bardziej głupie, ale skoro tutaj napisałaś, to chyba chcesz przestać błądzić. Czego Ci życzę.

PS. Nikt Cię tu za potwora nie uważa, ale za bardzo pogubioną osobę, która dokonała wiele niemądrych wyborów. I nie miej za złe nieszczególnie ciepłego przyjęcia, są tu ludzie zdradzeni, w tym ja, którzy wiedzą jak to jest znaleźć się po drugiej stronie zdrady i nie będą Cię głaskać po głowie i utwierdzać w obecnej postawie.

... mąż się uruchomił ...

Partner mąż jeden chuj, rozchodzi mi się bardziej o to, że zawsze, ale to zawsze w opowieściach z cyklu "puściłam się z kolegą, a mąż wszystko odkrył czytając wiadomości w moim telefonie" na tym forum, temat samej zdrady bardzo szybko schodzi na odległy plan przysypany pierdyliardem wpisów oburzonych koleżanek, że jak on mógł jej grzebać w telefonie, co to za facet, pierdolnięty jakiś, sam ją pchnął w ramiona gacha i wsadził na jego kutanga... no przecież co wątek, to ta sama historia cyklicznie się powtarza, bo jak on mógł... Ale czego innego można oczekiwać, kiedy co trzecia kobieta w tym kraju regularnie się puszcza na boku i nie widzi w tym nic zdrożnego, bo przecież nikt nic nie wie, tym bardziej, że po pijaku i na wyjeździe się nie liczy, a robienie loda, to nawet nie zdrada

Przychodząc na to forum trochę się przeliczyłam.

Przychodząc na to forum trochę się przeliczyłam. We wpisie gdzieś w sieci widziałam polecajkę, że tutaj to nie tak jak gdzie indziej pomyje na głowę i nara ale, że faktycznie można dostać wartościową radę. Ostatni raz w swim zyciu napisałam coś na forum ze 20 lat temu więc doświadczenia mi brak w publicznym uzewnętrznianiu się tudzież wysłuchiwaniu zbiorczego licznu.
Tak czy inaczej sytuacja jest jaka jest. Nie wiem skąd się biorą te teksty w stylu „jak suka nie da to pies nie wezmie”. Któraś z Was naprawdę chce być z facetem który jest Wam wierny tylko dlatego, że nie ma innych opcji? Że żadna inna go nie chce? Chyba chcecie być z facetami atrakcyjnymi na wielu płaszczyznach a tacy faceci podobają się kobietom i będą mieli wiele sytuacji dlatego facet sam decyduje w co wchodzi. Dosłownie i w przenośni. Nie zła kochanka. Nikt tu na nikogo czaru nie rzuci.
W mojej sytuacji relacja była bardzo symetryczna. Każde z nas stało z rakietą na korcie, serwowało i odbijało piłeczkę. Nie uważam się za „tą złą” bo zabierałam jego żonie czas z nim. Gdyby chciał to by na kawę poszedł z żoną a nie ze mną – kto mu bronił? Czy ja mu nakazałam do siebie dzwonić lub pisać?
Mówicie, że to takie niemoralne, przesiąkniętem złem ale wydaje mi się, że taka ocena wynika po prostu z patrzenia na to od strony zdradzonej kobiety, która z całych sił upatruje całej winy w kochance. Gdyby żona była taka cudowna to by chyba nie siedział ze mną 1,5h na kawie po tym jak przez 1h gadaliśmy przez tel. I nie, nie gadaliśmy o niczym nieodpowiedniem czy niestosownym a o naszych wspólnych zresztą pasjach (jego żona nienawidzi sportu i ma na to wyjebane a on biega, pływa, jeździ na rowerze... JA TEŻ), o relacjach, o pracy, o latach nastoletnich itd i nie nudziło się nam. Czy to efekt nowości? No po pół roku rozmów chyba już nie. Czy powstała z tego silna relacja ale tylko na poziomie emocjonalnym (tylko?! Aż?) – TAK. Czy po tym tornado które przeszło i rozpieprzyło wszystko chciałabym mieć swoją klamrę zamknięcia – TAK.
Ja wiem jak to jest być po dugiej stronie- ja byłam zdradzana ale fizycznie, wielokrotnie z dziewczynami w stylu „ona była strasznie głupia, nie lubiłem jej – taka na raz” I też długo winiłam te dziewczyny. Ale z czasem i wiekiem zrozumiałam, że gdyby mój facet nie szukał okaji i nie był chętny to nic by się nigdy nie stało. To jest wina partnera a nie obcej osoby, która est niemoralna bo co? Szuka szczęscia? Z jakiej racji ma być fair wobec mnie? A może zakochała się i chce tego faceta za wszelką cenę. Każdy z nas odpowiada za siebie i ma zobowiązania względem osoby, z którą jest a nie partnera danego człowieka.

Mówicie, że to takie niemoralne, przesiąkniętem złem ale wydaje mi się, że taka ocena wynika po prostu z patrzenia na to od strony zdradzonej kobiety, która z całych sił upatruje całej winy w kochance. Gdyby żona była taka cudowna to by chyba nie siedział ze mną 1,5h na kawie po tym jak przez 1h gadaliśmy przez tel. I nie, nie gadaliśmy o niczym nieodpowiedniem czy niestosownym a o naszych wspólnych zresztą pasjach (jego żona nienawidzi sportu i ma na to wyjebane a on biega, pływa, jeździ na rowerze... JA TEŻ),....

... pewnego pięknego dnia do kochanki żonkosia zadzwoniła pani mecenas, która to miała poprowadzić jego rozwód z tą głupią żoną, przekazując jej radosną nowinę, że jego rozwód to już tylko formalność, ale trochę się pozmieniało i teraz to ona mu obciąga. Ta pani mecenas od rozwodu w sensie. Mina kochanki zapewne bezcenna, aż żałuję, że nie mogłem tego zobaczyć. Tyle właśnie znaczyła dla swojego ukochanego, że z dnia na dzień jebnął ją w kąt i nawet nie raczył jej o tym poinformować, ale co najzabawniejsze w tej całej historii, to to, że porzucona kochanka o wszystko obwinia panią adwokat, tą podłą kurwę i podstępną sukę, która ukradła jej faceta nadstawiając mu dupy, a on biedny i głupi skorzystał, no bo kto by nie skorzystał... Już nie pamięta, że ten sam facet cały czas ma jeszcze żonę, którą przez pięć lat zdradzał nie z kim innym, tylko z nią samą, bo taka była zajebista i wyjątkowa, że co tam jakaś tępa żona, ale kiedy jej zrobił dokładnie to samo i zaczął potajemnie pieprzyć panią adwokat, to gorszej kurwy i większej szmaty świat nie widział, jak ona mogła nogi przed nim rozłożyć, co za suka, niech płonie żywcem i zdycha w męczarniach. He he, śmieszne to wszystko jak szybko optyka się zmienia w zależności od miejsca siedzenia... .

Hej, teraz, ja, dodam historie, do Twojej i może mi odpowiesz z czym teraz, zmaga się moja zona... Otóz jesteśmy małżeństwem 12 lat. Mamy po 40 lat. Zawsze byliśmy we wszystkim zgodni, wspieralismy się, codziennie, rozmawialiśmy, dzieliliśmy się obowiązkami i tworzyliśmy tak udane małżeństwo jak to tylko możliwe. Mieszkaliśmy dobre kilka lat za, granicą, aż zaczęliśmy budować dom w, Polsce. W zeszłym roku zona się przeprowadziła z dziećmi do Polski, żeby baczyc na budowę i zaklimatyzować się tam. Ja pracuje i wysyłam pieniądze, bo chce zrobić tak wiele, jak się, da, żeby nie było duzego kredytu do spłacania... Żona podjęła pracę piec miesięcy temu. Gdy przyjechałem do żony w październiku, zobaczyłem że dużo pisze na telefonie, usłyszałem że do domu po pracy odwozi ja kolega z pracy. Zapytałem o niego i powiedziała magiczne że to TYLKO KOLEGA Z PRACY... Coś mnie tknęło i jak nigdy nie robiłem scen zazdrości ani takich chorych akcji, wzialem jej telefon i zobaczyłem że wysyłają sobie, zdjęcia i piszą chyba całymi dniami... Powiedziałem że nie chce tej relacji, że mi się nie podoba... Że czuję, że coś, jest nie tak i zaprowadzi to w inne miejsce. Przyjechałem na święta, a żona pisała dalej na telefonie, kryła się w łazience z telefonem 'żeby posprzatac' itp. Postanowiłem szpiegować jej telefon bo ona cyklicznie usuwała czat, z nim. Zacząłem patrzyć jak piszą o pierdół ach, żartują, pojawia się między nimi flirt... Czytałem wszystko dzień po dniu... Jednocześnie tłumacząc zonie że nie chce tej ich relacji.. Że sprawia mi ból.. Żona to, z bywała i mówiła że nic między nimi nie ma. Gosc brzydki jak nie wiem, starszy od niej o ponad pół dekady, brzuchaty... Żona mówiła, że nie umywa się do mnie i moich zalet i w, życiu by nic do niego nie mogła poczuć. Z, drugiej strony... Pisała z nim coraz częściej, coraz dłużej, a kolejne granice były przekraczane... Przez trzy ostatnie miesiące napatrzyłem się jak żona mu pisze ze miała erotyczny sen z nim, jak mu mówi o tym że się będzie masturbowac itp... Zaczęli do siebie wydzwaniać kilka razy dziennie... Nie wytrzymałem i to przerwałem. Gdy dowiedziala się że czytałem wszystko., załamała się, najpierw mnie przepraszała i powiedziała że nie wie jak się to stało i kiedy to się stało że on stał się jej tak bliski i nie wie co miała wtedy w głowie że tak z nim pisala... Że nie wyobraża sobie życia beze mnie i że mnie kocha ponad wszystko. Że chce naprawić całe małżeństwo i już nigdy nie dopuści do podobnej sytuacji.
Wykasowała go, z telefonu, usunęła wszystkie ślady z nim związane. Rozmawiałem z nim także przez tel i powiedziałem że wiem o wszystkim i że ma się trzymać z, daleka od mojej zony... I z nią nie kontaktować. Żona dostała ode mnie ultimatum żeby się z nim nie kontaktować i zmienić pracę. I teraz sie zastanawiam bo ona ma taki chłodny stosunek do mnie - co dzieje się w jej głowie... Jest na mnie zła bo czytałem, czy bo ja przyłapałem na tym, czy może bo przerwałem to zanim zrobili coś więcej, cxy może o to że zabroniłem im kontaktu... Co moze powodem takiego chłodu....? Najgorsze jest ze on jest na urlopie, a jak wróci to pozostaje mi się tylko modlić żeby zona była szczera i faktycznie słowa dotrzymała... I żeby się nie kontaktowali, bo już wystarczająco mi to wykończyło głowę...
Co myśli wtedy kobieta, jak została przyłapana, o co może być zła? Teraz mi pisze ze mnie kocha itp. Ale nasze rozmowy są bardziej takie... Oficjalne bo jak to ujęła 'musi to wszystko przetrawic'...

Casanunda napisał/a:

Hej, teraz, ja, dodam historie, do Twojej i może mi odpowiesz z czym teraz, zmaga się moja zona... Otóz jesteśmy małżeństwem 12 lat. Mamy po 40 lat. Zawsze byliśmy we wszystkim zgodni, wspieralismy się, codziennie, rozmawialiśmy, dzieliliśmy się obowiązkami i tworzyliśmy tak udane małżeństwo jak to tylko możliwe. Mieszkaliśmy dobre kilka lat za, granicą, aż zaczęliśmy budować dom w, Polsce. W zeszłym roku zona się przeprowadziła z dziećmi do Polski, żeby baczyc na budowę i zaklimatyzować się tam. Ja pracuje i wysyłam pieniądze, bo chce zrobić tak wiele, jak się, da, żeby nie było duzego kredytu do spłacania... Żona podjęła pracę piec miesięcy temu. Gdy przyjechałem do żony w październiku, zobaczyłem że dużo pisze na telefonie, usłyszałem że do domu po pracy odwozi ja kolega z pracy. Zapytałem o niego i powiedziała magiczne że to TYLKO KOLEGA Z PRACY... Coś mnie tknęło i jak nigdy nie robiłem scen zazdrości ani takich chorych akcji, wzialem jej telefon i zobaczyłem że wysyłają sobie, zdjęcia i piszą chyba całymi dniami... Powiedziałem że nie chce tej relacji, że mi się nie podoba... Że czuję, że coś, jest nie tak i zaprowadzi to w inne miejsce. Przyjechałem na święta, a żona pisała dalej na telefonie, kryła się w łazience z telefonem 'żeby posprzatac' itp. Postanowiłem szpiegować jej telefon bo ona cyklicznie usuwała czat, z nim. Zacząłem patrzyć jak piszą o pierdół ach, żartują, pojawia się między nimi flirt... Czytałem wszystko dzień po dniu... Jednocześnie tłumacząc zonie że nie chce tej ich relacji.. Że sprawia mi ból.. Żona to, z bywała i mówiła że nic między nimi nie ma. Gosc brzydki jak nie wiem, starszy od niej o ponad pół dekady, brzuchaty... Żona mówiła, że nie umywa się do mnie i moich zalet i w, życiu by nic do niego nie mogła poczuć. Z, drugiej strony... Pisała z nim coraz częściej, coraz dłużej, a kolejne granice były przekraczane... Przez trzy ostatnie miesiące napatrzyłem się jak żona mu pisze ze miała erotyczny sen z nim, jak mu mówi o tym że się będzie masturbowac itp... Zaczęli do siebie wydzwaniać kilka razy dziennie... Nie wytrzymałem i to przerwałem. Gdy dowiedziala się że czytałem wszystko., załamała się, najpierw mnie przepraszała i powiedziała że nie wie jak się to stało i kiedy to się stało że on stał się jej tak bliski i nie wie co miała wtedy w głowie że tak z nim pisala... Że nie wyobraża sobie życia beze mnie i że mnie kocha ponad wszystko. Że chce naprawić całe małżeństwo i już nigdy nie dopuści do podobnej sytuacji.
Wykasowała go, z telefonu, usunęła wszystkie ślady z nim związane. Rozmawiałem z nim także przez tel i powiedziałem że wiem o wszystkim i że ma się trzymać z, daleka od mojej zony... I z nią nie kontaktować. Żona dostała ode mnie ultimatum żeby się z nim nie kontaktować i zmienić pracę. I teraz sie zastanawiam bo ona ma taki chłodny stosunek do mnie - co dzieje się w jej głowie... Jest na mnie zła bo czytałem, czy bo ja przyłapałem na tym, czy może bo przerwałem to zanim zrobili coś więcej, cxy może o to że zabroniłem im kontaktu... Co moze powodem takiego chłodu....? Najgorsze jest ze on jest na urlopie, a jak wróci to pozostaje mi się tylko modlić żeby zona była szczera i faktycznie słowa dotrzymała... I żeby się nie kontaktowali, bo już wystarczająco mi to wykończyło głowę...
Co myśli wtedy kobieta, jak została przyłapana, o co może być zła? Teraz mi pisze ze mnie kocha itp. Ale nasze rozmowy są bardziej takie... Oficjalne bo jak to ujęła 'musi to wszystko przetrawic'...

Zona totalna kretynka. Współczuję. Kopnąć ją w zad i wywyalić z domu. A już na pewno nie bądź jeleniem i nie haruj za granicą na dom w którym ona sobie będzie urządzać schadzki z jakimś oblechem. Fuj.  Ja na Twoim miejscu to już bym jej kijem nie tknęła.

...
Powiedziałem żonie o aplikacji i o tym co słyszałem... I ponownie to ja zostałem oskarżony w najdzieniejsze sposoby !!! Usłyszałem że ona by czegoś takiego nie robiła, gdybym powiedział że szpieguję jej telefon!!!!!
Odparłem że przecież powiedziałem że szpiegowałem jej komunikator i wtedy go odłączyłą od mojego komputera, całkowicie ukryła swoja obecność tam a na koniec znalazła inny komunikator i tam wyprawiała swoje dalej ... ...