Flow z kolegą - pomóżcie - Netkobiety.pl

Kolejna inwektywa z twojej strony do kolejnego usera i ty narzekasz na hejt w necie? Bądź przynajmniej konsekwentny, bo zalatuje od ciebie żałością, desperacją i hipokryzją.

Nie to co ja. Ale JAK ja. I jak absolutnie każdy człowiek na ziemi, który odniósł szczęście, spełnienie i sukces. Bo to są schematy uniwersalne w każdej kulturze i w każdej religii. Tak działa też rynek edukacji, a potem praca. Bo skoro rozwój nie jest potrzebny to skąd szkoła? Skąd kursy i szkolenia zwiększające kompetencje, w których sam chciałeś uczestniczyć? Skąd idea religii i filozofii, które mają odpowiadać na nasze wewnętrzne pytania? Kurde, nawet zwierzęta się potrafią uczyć. Ale nie - N_O wie lepiej. Rozwój to bzdura. Kłamstwo i strata czasu.

Gówno prawda. Jak to ci tak wystarczało i jak taki super było, to czemu żona cie zostawiła? Czemu tak późno rozpocząłeś przygody z kobietami? Czemu tak płakałeś, jak to zawodowo jesteś w dupie i nie dość, ze samemu nie masz na ten kurs, to jeszcze nie znasz nikogo, kto by ci pożyczył (i to już mówi najwięcej o tym, jakim jesteś człowiekiem) ?

Nie dość, ze hipokryta, to jeszcze zwyczajny kłamca i bajkopisarz.

Ale wiesz, że to akurat ty tutaj jesteś największym toksykiem, który wyzywa i poniża innych tylko dlatego, że brak ci kontrargumentu?

Jesteś bierną życiowo fają i uważasz, że to jedyna droga do szczęścia, a każdy kto pracuje więcej i więcej zarabia to frajer. Dajesz z siebie minimum. I minimum od życia dostajesz. A co gorsza, to dorabiasz do tego filozofię, że to jedyna droga do spełnienia.

Co do korporacji to nie miałem pojęcia o tym co napisałaś i prawdę mówiąc wciąż nie mogę uwierzyć, że na prawdę daliby od razu na wejście średnią krajową, bez doświadczenia, tylko z angielskim. Przecież to by wystarczyło do wynajęcia mieszkania, nawet w Warszawie. Staram się zwiększyć czas nauki, pytanie tylko czy sama aplikacja taka jak Doulingo wystarczy.

Morfologię robię regularnie z powodu choroby krwi i ostatnie kilka wyników wychodziło dobrze. Cholesterol i glukozę też niedawno sprawdzałem i też wyniki były w miarę dobre. Dietę na pewno mam źle zbilansowaną, co do tego nie ma wątpliwości. Jest dokładnie jak piszesz, matka serwuje dania z białego makaronu, białego pieczywa, dużo mięsa w tym pieczonego. Łososia jem od czasu do czasu ale już ciecierzycy czy soczewicy to chyba jeszcze nigdy nie widziałem w naszej kuchni. Jedyne co udało mi się osiągnąć z dietą to przekonać matkę, że muszę jeść więcej bogatych w białko produktów bo trenuję na siłowni. Od razu odniosę się do tego:

I to jest kolejny przykład, że żyjemy w zupełnie innych środowiskach. Znam mnóstwo 40-50 latków czy nawet starszych, którzy potrafią ugotować jedynie wodę w czajniku. Całe życie matka im gotowała, a potem tą rolę przejęła żona, nigdy nie musieli sami nic gotować więc nie mieli powodu by się tego uczyć. Ja dałbym radę ugotować ze 4-5 prostych dań typu pieczony kurczak czy spaghetti, ale już jakaś zupa czy coś na tym poziomie skomplikowania byłoby ciężko i pewnie musiałbym kilka razy popróbować z pomocą internetu. Matka zrobi mielone to się zjada mielone, zrobi rosół to się zjada rosół itd.

Plan dobry, właśnie czegoś takiego szukałem i wierz mi, że zrobię ilę będę mógł by go wprowadzić w życie. Jest w nim tylko jedna rzecz, która mnie niepokoi, ilość czasu potrzebnego by zrealizować taki plan. To może zając całe lata, a już jestem bardzo spóźniony. Miałbym czekać kolejne 5 czy 10 lat by w ogóle zacząć szukać kogoś do związku? O ile teraz może jeszcze jakoś by się dało znaleźć dziewczynę, która byłaby w stanie przeżyć mój brak doświadczenia to już jak będę miał 35-40 lat jest to raczej totalnie nierealne, nie wspominając już o różnych problemach zdrowotnych, które mogą się pojawić będąc w takim wieku i zwykłej mniejszej sprawności fizycznej niż teraz. Jak to napisał Kaszpir007 ja już jestem spóźniony co najmniej 10 lat, a ty chcesz bym czekał kolejne 10?  W tej jednej kwestii wciąż jestem po stronie NO i sądzę, że lepiej byłoby już teraz próbować tworzyć pierwsze relacje o charakterze związkowym i to na nich się uczyć zarówno umiejętności społecznych jak i rozwijać osobowość, nawet mimo ryzyka toksycznosci.

I ponownie ty wszystko wiesz najlepiej, wiesz nawet jak jest w mojej pracy mimo iż nigdy jej nie widziałeś. To jest firma dwuosobowa, właściciel firmy będący jej prezesem i jedyny pracownik czyli ja. Nie było żadnego szkolenia ani nic tym podobnego, nie ma grafiku, ubioru firmowego, imprez firmowych, posiedzeń zarządu, owocowych czwartków, nie trzeba robić regularnych badań, nie trzeba mieć żadnych uprawnień na jakieś maszyny ani znać przynajmniej jednego języka obcego w stopniu komunikatywnym. Z tym nadmiarem masturbacji już nie będę się kłócił bo ty i tak jesteś pewny, że mam z tym problem i nie ma sensu cię przekonywać, że jest inaczej. Budowanie świata przez pryzmat anime akurat jest prawdą. "Szlaki dopaminowe wyjebane w kosmos" nie bardzo wiem co to oznacza? Higiena snu akurat jest w miarę dobra choć dobrze by było gdybym choć trochę więcej spał.

Sam introwertyzm nie czyni człowieka odludkiem ale znacząco zwiększa prawdopodobieństwo stania się nim. Znałem nie jednego introwertyka i dosłownie każdego charakteryzowała ta sama cecha, wszyscy mieli tylko po kilku przyjaciół czy bliższych znajomych i wszyscy nie odczuwali potrzeby widywania się z nimi jakoś często, w większości przypadków raz na miesiąc wystarczył. Znałem parę gdzie oboje byli introwertykami i mimo iż mieszkali razem to potrafili cały dzień przesiedzieć w osobnych pokojach nawet ze sobą nie rozmawiając.

To ja mam do ciebie pytanie, skąd w ogóle wzięła ci się myśl by od nikogo niczego nie oczekiwać? Czemu o tym nie myślałaś tylko od razu zdecydowałaś się działać sama? Wybacz ale to "a przecież większość z nas nie ma" jest kompletny bullshit, przynajmniej w moim otoczeniu. Z tego co ja do tej pory widziałem to było kompletnie na odwrót, niewielu było takich, którzy w kwestii zawodowej osiągnęli cokolwiek więcej niż Januszex za minimalną. Praktycznie każdy kogo kiedykolwiek poznałem i kto pracuje lub pracował za powiedzmy tą średnią krajową otrzymał od kogoś jakąś pomoc. Ty i Jack oczywiście w to nie uwierzycie i będziecie się upierać, że to bzdury nawet gdybym wam podał dziesiątki przykładów ale w moim otoczeniu właśnie tak to zawsze wyglądało i stąd też się wzięło moje przekonanie, że i ja powinienem na to liczyć.

Osobiście się z tobą zgadzam ale też nie do końca jest tak jak piszesz. Chciałbym mieszkać na swoim i mieć kapitał większy niż obecnie mam będąc w aktualnym wieku ale to wcale nie jest żadna norma. Jest mnóstwo ludzi w moim wieku lub nawet starszych, którzy nadal mieszkają z rodzicami tylko w większości zarabiają lepiej niż ja. O kapitale nawet nie wspomnę, bo osobiście znam paru, którzy mają mniejszy niż ja, a wydatki takie, że gdyby nie pomoc rodziców to już dawno wylądowaliby na ulicy. Wielu ludzi, mieszka w wynajętym, a do tego mają dzieci i kredyty przy zarobkach tylko trochę większych niż moje i bez wsparcia rodziny nie mieliby szans tego ogarnąć. W to też pewnie nie uwierzycie ale ja osobiście znam tych ludzi i wiem, że to jest prawda. Około 2 lata temu mieliśmy robotę u jednej klientki, która chwaliła się na prawo i lewo, że ma swoje mieszkanie, a my robiliśmy w nim meble. Okazało się, że mieszkanie kupił jej ojciec i za meble też on płacił i od razu dodam, że klientka wtedy miała chyba 34 albo 35 lat. Jakiś rok temu tak jej podnieśli wszystkie opłaty, że wróciła do rodziców, a mieszkanie wynajęła bo ledwo wyrabiała z jego opłaceniem.

Z tym straceniem najlepszego okresu pewnie masz rację choć tu też nie do końca się zgodzę. Jeśli chodzi o tworzenie relacji typowo związkowych czy w ogóle społecznych to z pewnością był to najlepszy okres ale już w kwestii kariery i budowania majątku niekoniecznie. Zdecydowana większość ludzi dopiero po 30 może się pochwalić czymkolwiek związanym z karierą czy majątkiem, oczywiście jeśli nie dostali tego od rodziców czy kogoś innego. Znów powołam się na moje otoczenie bo zresztą tylko na nie mogę ale zdecydowana większość ludzi do 30 roku życia czy jeszcze trochę po nie mieli ani żadnego znaczącego stanowiska ani majątku. Z tych, których znałem to koło 40 czy po dopiero mogli się czymś pochwalić, jakimś stanowiskiem czy majątkiem pozwalającym na przykład na fajniejszy samochód niż Passat czy Skoda. Nawet ci, którzy otworzyli swoje biznesy grubo po 30 dopiero mogli się pochwalić jakimiś większymi pieniędzmi czy sukcesami ich biznesu. Zacznijmy od tego, że oni dopiero po 30 w ogóle otwierali te biznesy. Ja faktycznie straciłem te 10 lat i co do tego nie ma wątpliwości ale nie jest to też jakaś totalna tragedia, chyba jeszcze jest szansa wyjść na prostą, a przynajmniej chcę w to wierzyć.

Nic dodać, nic ująć. Introwertyzm jest cechą, z którą się w społeczeństwie NORMALNIE funkcjonuje, a jeśli się nie funkcjonuje, jak Shini, to już mamy do czynienia z zaburzeniem.

Prawda? Wyręczając dziecko w niemal wszystkim robi się z niego życiową kalekę, a jeśli ta kaleka dodatkowo nie ma w sobie chęci, by się dla samego siebie po prostu nauczyć, to w końcu przychodzi taki moment, że musi się kurczowo kogoś trzymać, bo inaczej zginie w świecie, do którego już dawno powinien się przystosować. Bo wyobraźmy sobie teraz, że coś dzieje się z rodzicami Shini - jak on się wówczas sobą zajmie, jak utrzyma, w jaki sposób ogarnie nawet te podstawowe sprawy? Przecież on tego po prostu nie potrafi.

Byłam nastolatką, kiedy nie potrzebowałam pomocy w żadnym aspekcie z wyjątkiem finansowego utrzymania, co jest w tym wieku zupełnie normalne. Owszem, czasem sobie nawet dorobiłam, ale były to raczej symboliczne sumy, których i tak nie rozwalałam na bzdury. A jak już poszłam na swoje, a poszłam bardzo szybko, to nie ogarniało mnie przerażenie, jak ja sobie teraz poradzę. Rodzice dawali mi ogromne poczucie bezpieczeństwa, ale jednocześnie sama usiłowałam je sobie stworzyć. Dzięki temu po dziś dzień wierzę w swoją sprawczość i byle co nie jest w stanie mnie pokonać, a Shiniego pokonuje niemal wszystko, od samodzielnego mieszkania poprzez przygotowanie sobie jedzenia aż po zupełnie banalną rozmowę w sprawie jakiejkolwiek pracy. Napisałam banalną, bo raz jeszcze powtarzam - nie miałam na myśli staranie się o stanowisko wysokiej klasy specjalisty, zresztą on też chciałby dopiero się wszystkiego uczyć.

Widzę mały że inwektywy przychodzą ci co najmniej tak samo naturalnie, tak samo że widać (jak byś się nie zarzekał) że zostałeś trafiony w czuły punkt .

I nie, nie jedyna droga. W odróżnieniu od was od początku pisałem że jest więcej niż jedna droga by nie być samemu i nie zarabiać minimalnej, o ile ktoś nie ma pierdolca na punkcie pogoni za kasą i wielką karierą; wtedy faktycznie może być jedna droga. Natomiast jeśli ktoś chce spokojnie i normalnie żyć, a do tego nie być sam, to ma więcej niż jedną drogę. A ta jest dla Shiniego bardziej dostępna, bo twoja dla niego może być W OGOLE niewdrażalna

Kaszpir007 nie chodzi o to, że ktoś odnajduje szczęście w łowieniu rybek, a drugi w zdobywaniu ośmiotysięczników. Chodzi o to, że samorozwój ma prowadzić do poznania siebie i swoich potrzeb. Ma nauczyć cię jak te potrzeby trafnie zaspokajać bez uciekania się do substytutów. Jeden lubi zapierdol w korporacji, a drugi chce być bibliotekarzem. I spoko. Ale żeby poznać siebie - musisz najpierw w siebie zainwestować. Musisz faktycznie próbować i doświadczać, żeby wiedzieć, że to faktycznie to. Bo inaczej, to jak w tym powiedzonku - dobre jest wrogiem lepszego.

Skąd ty te bajki bierzesz? Przecież żyjesz pod kloszem i ludzi nie znasz. A na każdy przykład normalności, nie ważne na jakiej płaszczyźnie życia, to ty podajesz przykłady z dupy, bo ty znasz mnóstwo ludzi, którzy jednak nie. Przestań wymyślać.

Od roku ci to ludzie tłumaczą i nie zrobiłeś nic.

3/4 z tego zrobiłbyś w 6-12 miesięcy - czyli ten czasu, który marnujesz tutaj na bezsensowne analizy, pytania, wieczne zdziwienie i negacje wszystkiego, co do ciebie piszą ludzie.

Puknij się w ten pusty czerep egoistyczny bubku. Jak chcesz stworzyć relację, skoro nawet paszczy nie umiesz otworzyć i masz pełne gacie przy zwykłej rozmowie? I to takiej, gdzie 90% ludzi odbywając je, to kompletnie ich nie rejestruje i następnego dnia nawet nie pamięta takiej bzdury.

Na podstawie twoich wpisów nie tylko ja twierdzę, że rodzina rucha cię na kasę. I absolutnie wszyscy ci tłumaczą, ze pracujesz w najgorszych możliwych warunkach. I nie z gatunku pracy szczególnie niebezpiecznej, ale z gatunku ślizgania się po ustawowych minimach lub obchodzenia ich.

A kto dopytywał jakimi lekami można zabić chuć, bo ryje dekiel? Ja?

To sobie zrób research samodzielnie leniwa buło. A nie że oczekujesz wszystkiego na tacy całe życie.

Bo większość ludzi tak ma. Jak jest się głodnym - kupuje się coś do jedzenia. A nie woła 'mama - ugotuj'. Tak robią dzieci, a nie dorośli ludzie.

POMOC nie oznacza zrobienia czegoś za takiego człowieka. Ja też otrzymałem wiele pomocy. Bo mi ktoś coś podpowiedział, doradził, zasugerował, polecił dobrą szkołą i tak dalej. A nie, że ktoś zrobił to za mnie.

Czyli pracowała i nie stać jej było na czynsz i media? Bzdura wierutna. Nawet pracując na pół etatu przy stawce minimalnej byłoby ją stać na utrzymanie skoro mieszkanie kupili rodzice (a więc brak kredytu na zakup i urządzenie mieszkania).

Shini pracuje za minimalną i kwęczy na brak kasy. I kwęczy na samotność. Nawet na myśl o awansie poziomym ma pełne gacie, bo ma tak głębokie zaburzenia psychiczne. Nie robił w całym swoim życiu nic, aby ten stan zmienić. I żeby cokolwiek się ruszyło do przodu to musi zrobić coś. A żeby cokolwiek móc zrobić, to najpierw musi podjąć skuteczne leczenie. A jak nie wie co chciałby w życiu robić, to musi pójść do specjalisty, żeby to ustalić w czym jest dobry i jakie są zapotrzebowania rynkowe w tym kierunku. On tu przecież od roku jest prowadzony za rączkę i nie nie wykonał żadnego ruchu. ŻADNEGO.

Nikt tu nie pisał o wielkich karierach. To twoje fantasmagorie.

Teraz też to możesz zrobić, kupić składniki czy poszukać przepisów. Lodówka nie musi być pusta, żeby móc zrobić zakupy.

Dlaczego? Czy rodzina Ci zabrania korzystać z kuchni? Zakładam, że rodzice gotują obiady i dlatego Ty nie musiałes nauczyć się gotować, ale co z pozostałymi daniami? Zawsze mozesz coś sobie upichcić na śniadanie czy kolację, nie musi być to od razu dwudaniowy obiad. Może sam z siebie zaoferuj pomoc rodzicom, np. mógłbyś coś obrać lub przygotować jakąś sałatkę do obiadu?

Przykładowo na śniadanie mozesz robić omlety, naleśniki, jajka w różnych postaciach (jajecznica, sadzone lub na półtwardo), a na kolacje tosty, zapiekanki, tortille itp. Możesz zacząć od prostych dań czy półgotowców, np. parówki w cieście (wystarczy kupić gotowe ciasto francuskie w sklepie) czy zapiekanek. Przepisy znajdziesz w internecie bez problemu, są też filmiki na youtube.

Nie - po prostu ściemniasz. Nie możesz jednocześnie twierdzić, że nikogo nie znasz, nie masz znajomych poza 3 ludźmi, z nikim się nie spotykasz, nie rozmawiasz, bo jesteś obsrany ze strachu i na każdy przykład normalności, NORMALNOŚCI reagować na zasadzie 'nie prawda, mam wielu znajomych, którzy....mają jak ja'.

Bo to jest tak samo jak kilka postów wcześniej, kiedy twierdziłeś, że ciężko pracujesz, a ostatecznie się okazało, że pracujesz na niecały etat przy składaniu mebli.

Albo jak twierdziłeś, że swoimi problemami na początku się tu nie chwaliłeś, a już w pierwszym poście pisałeś, ze jesteś 26letnim prawiczkiem mieszkajacym z rodzicami, co nigdy nie doświadczył żadnej relacji romantycznej.

Swoich problemów nie pozbędziesz się NIGDY. Ważne jest, abyś je skumał i nauczył się z nimi żyć. Odpowiedni progres terapii pozwoli ci na podjęcie kroków stosunkowo szybko. Ale to przede wszystkim musisz chcieć. Bo to zależy bardziej od ciebie niż terapeuty. A ty po prostu nie chcesz.

Pewnie. A my się urodziliśmy wczoraj. Ale przysięgam mamo, to nie mój papieros, tylko Marcina, ja mu tylko trzymam... < tak właśnie brzmisz.

Znam. Mieszkam tu. Mieszkałem też w kilku innych miastach.

Gówno prawda. Aż takich wzrostów nie było. Ostatnio też przeglądam rynek na wynajem, bo pomagam tutaj rodzinie. 40-50m mieszkanie to czynsze rzędu 400-600zł. A i nie wszędzie, bo są wspólnoty gdzie za mieszkanie takiej wielkości czynsz wynosi....uwaga....100zł. TAK. 100zł. Słownie: sto. Bo z czynszu zostały wyciągnięte wszystkie opłaty i zaliczki i są rozliczane osobno. Ogólnie NAJEM mieszkań rzędu 30-50m to są kwoty (ze wszystkim) ~3500zł. Gdzie gro tej opłaty to idzie na kredyt. Więc z łaski swojej nie pierdol, że jak ktoś miał swoje, kupione i wyposażone przez rodziców, to nie stać go było na utrzymanie opłacając czynsz i media. O ile ta osoba pracowała. To jest albo kolejna bajka z mchu i paproci, albo przykład skrajnej nieporadności. ALBO po prostu nie wiesz wszystkiego i sobie tworzysz baje przez pryzmat własnej biedy i mieszkania z rodzicami.

A nie dzwoni ci między uszami, że wszyscy poza N_O, od roku tłumaczą ci jak bardzo odklejony od rzeczywistości jesteś?

Na resztę odpiszę wieczorem, a na razie to

Nie chodzi o to, że lodówka musi być pusta czy o zabranianie gotowania tylko o samą czyjąś obecność. Kiedy mam świadomość, że nie umiem czegoś co już dawno powinienem umieć to muszę uczyć się tego sam. Jak ktoś będzie patrzył mi na ręce to nic nie zrobię, w przypadku gotowania spaliłbym nawet wodę w czajniku. Wiedząc, że nikt na to nie patrzy i nie ocenia że wszystkim dam radę. Tym bardziej, że kiedy tylko coś robiłem i coś się nie udawało to od razu był tekst "Zostaw ja to zrobię" albo "Daj bo jeszcze zniszczysz" i chyba mam przez to lekką traumę. Odkąd tylko pamiętam miałem straszny problem z byciem ocenianym. W szkole na lekcji, przy tablicy, w zadaniach w większości wszystko się udawało, a na sprawdzianach totalna pustka i potem kiepskie oceny. W przypadku tego gotowania jeśli będę sam, jeśli nikt tego nie zobaczy, jeśli nikt nic powie na możliwych kilka prób i zmarnowanie części składników to pełny luz i chętnie spróbowałbym już dziś.

Tylko matka zawsze gotowała wszystkie dania, ojciec umie w tej kwestii jeszcze mniej niż ja. Staram się właśnie od czasu do czasu robić chociaż śniadania czy kolację ale rzadko jest do tego okazja. Takie proste dania jak w przykładach pewnie nawet teraz dałbym radę ugotować

I każdy normalny człowiek osiąga ten etap, kiedy mówi takiej osobie, żeby się nie wpierniczała między wódkę a zakąskę. Większość z nas w wieku dziecięcym osiąga taki etap. Max nastoletnim. Bo nawet przedszkolak mówi 'zostaw ja sam'. To jest usprawiedliwianie się i zwalanie winny na innych. Cały czas to robisz i wszystko tak usprawiedliwiasz.

-edit-

Mój boże. Jaki biedny misio...

Wiesz, że sam z siebie robisz sierotę życiową? Ty sam. Nikt inny. Tylko ty.

Nie kumam, ty się wstydzisz tego, że nie umiesz czegoś co już dawno powinieneś umieć, przed własną matką? Przecież ona doskonale o tym wie! Ty się jej boisz czy o co chodzi? Normalnie idziesz do marketu, kupujesz produkty i zabierasz się do roboty, a jak coś sknocisz to mówisz: za swoje kupiłem, twojego nie zmarnowałem. Ewentualnie jeśli jest jakaś potrawa matki, która wyjątkowo ci smakuje to przychodzisz w weekend i mówisz: nauczysz mnie jak się to robi? Jak zapyta po co ci to to przecież wystarczy powiedzieć: chcę cię odciążyć, bo cały dom na twojej głowie, a przy okazji się nauczę i może kiedyś zaimponuję jakiejś dziewczynie/ wstaw dowolny inny tekst.
Rozumiem wstydzić się przed kumplami/dziewczynami z okolicy/gośćmi rodziców, co akurat są w domu, ale przed własną matką?

To się wyprowadź.

To czemu tego nie zrobiłeś do tej pory? Masz prawie 30lat. Na co czekasz?

Już ja widzę tą rozmowę:
- Won do piwnicy mały kurwiu i nie pyskuj
- ale mamo, ja tylko jajecznice chciałem zrobić.....
- Powiedziałam coś
- ale....ale....z cebulką....
- głuchy jesteś czy znowu chcesz szlaban na komputer dostać?
- no przepraszam....nikt mi nie powiedział, ze cebule trzeba najpierw obrać.....

Tylko, żeby móc pozwolić sobie na taki catering, to musiałbyś zarobić więcej niż tą minimalną, gdyż przy 2 czy 3 osobach już nie jest to opłacalne finansowo. Nie wiem, czy to dobry pomysł przepalić większą część wypłaty na catering zamiast np. odłożyć na mieszkanie czy samochód.

A nie boisz się przed potencjalną dziewczyną ośmieszyć się, podając jej przesoloną jajecznicę ze skorupkami na śniadanie? Nikt nie chce być w związku z dorosłym dzieckiem, któremu trzeba byłoby tłumaczyć podstawy podstaw. Albo, że kolega pomyśli, żeś maminsynek, skoro kolacji sam sobie nie zrobisz? Później taką łatkę może będzie trudno usunąć.

Przyszło mi do głowy, ze rodzice mogliby mieć pretensje, jeśli zostawisz chlew w kuchni po sobie, to wtedy jest to zrozumiałe. Zatem jak będziesz coś robił w kuchni, to nie zapomnij o tym, zeby wszystkie gary potem pomyć, przetrzeć blaty, umyć kuchenkę i podłogę. Nie pomieszaj przypraw, odłoż wszystko tam, gdzie było wcześniej, chowaj z powrotem do lodówki to co wyciągnąłeś, chyba ze skonczyło się, to wrzuć do odpowiedniego kosza, jeśli segregujecie itp.

Oczywiście, że tak. Cały czas o tym piszemy, a Shinigami cały czas robi z siebie ofiarę, równocześnie znajdując milion usprawiedliwień dla swojej bierności.
Jestem przy tym przekonana, że jemu tak jest po prostu wygodnie. Przecież on jest tak zapracowany i zagoniony, w końcu ma na głowie dodatkowe kursy, cały dom i przydomowy inwentarz, nawet w niedzielę i święta, że jakby miał uczyć się trudnej sztuki gotowania, to już nie zostałoby mu czasu na anime.

Haha, to już jest level hard! 27 letni facet, który STARA SIĘ OD CZASU DO CZASU ogarnąć śniadanie lub kolację, ale generalnie to nie ma ku temu okazji . To ja się pytam: a ta okazja zdarza się kiedy? Jak mama ma 40 stopni gorączki i albo sobie wreszcie zrobisz kanapkę, albo będziesz głodny??

Ja sobie też gratuluję, ale biorąc pod uwagę, że Shini po prostu karmi się naszą uwagą, to są to już chyba ostatnie podrygi

Ale rozumiesz, że z tego wynika, że właściwie do tej pory nie miałeś i wciąż nie masz takich okazji, a przecież dopiero co napisałeś, że od czasu do czasu zdarza Ci się coś tam na kolację czy śniadanie przygotować.
Jednym słowem, wychodzi na to, że to jest kolejna ściema, którą usiłujesz nam sprzedać. Pytanie: po co? Jest ci już tak głupio za swoją nieporadność, że zaczynasz kłamać?

Tak szczerze, to całkiem długo naprawdę chciałam Ci pomóc, ale na tym etapie widzę po prostu bezsens tych działań, bo Ty nie chcesz realnej pomocy, ale zajmowania się Tobą i Twoimi problemami (czytaj: potrzebujesz uwagi) i zwykłego użalania się nad Tobą.
I nie, nie zależy mi ani na tym, żebyś się poddał, zresztą Ty się już dawno poddałeś, więc nie bardzo rozumiem o czym piszesz, ani na przyznaniu mi racji. Koń jaki jest, każdy widzi.

Powiem więcej, dla mnie jesteś tylko randomowym facetem z neta, jest mi dokładnie wszystko jedno, co zrobisz ze swoim życiem. Moje intencje były klarowne i naprawdę szczere, ale widzę wyraźnie, że to jest zwykła strata czasu. Tylko tyle.

A dlaczego czytam i z Tobą jeszcze dyskutuję? Bo mam takie hobby Bo przy okazji dyskutuję też z innymi. Bo mam przy tym trochę rozrywki i zabawy. Bo jesteś tak niezwykłym zjawiskiem, że aż nie potrafię w to uwierzyć i usiłuję przekonać się, że jesteś prawdziwy

Rozbawiłeś mnie. Serio. Popatrz na zwykłą babkę w supermarkecie jak rozkłada palety towaru na pułki. Jedna paleta to nawet tona towaru. W ciągu 8h można rozładować i 6 palet. I tak dzień za dniem. Dorabiałem tak w ogólniaku. Wiem co mówię.

Byłem również żołnierzem zawodowym. Wyposażenie z jakim biegałem ważyło 20-40kg (w zależności od tego co akuratat było przerabiane) np przez 6 tygodni poligonu, z bytowaniami w lesie (np symulacja zadania trwającego 6 dni). A ty płaczesz pracując po 12h przez 3 dni? Gdzie ogólnie miesięcznie godzinowo nawet etatu pełnego nie wyrabiasz?

Gdzieś na studiach dorabiałem też w sklepach sportowo-turystycznych. Karton z rowerem waży ~20-30kg w zależności od modelu i osprzętu w stocku. I się składało takie przy zmianie sezonowej przez 12h nocnej zmiany przez tydzień.

Generalnie pracę masz fizyczną, ale z gatunku lekkich. To nawet nie kwalifikuje się do warunków szczególnie uciążliwych i sam przyznałeś, że godzinowo rzeczywistej pracy nie masz nawet pełnego etatu. Nie jojcz. Nikt ci tu nie pogratuluje, ani się nad tobą nie uchyli, a najwyżej wzbudzisz takim marudzeniem uśmiech politowania.

Pracując z płytami klejonymi, wiórwymi, MDF, okleinami, to chociaż używasz półmasek z filtracją na poziomie N95, zeby się pyłu drzewnego i oparów klejów i utwardzaczy nie nawciągać, czy ci skąpi szwagier na PPE ?

I w tym samym poście marudzisz, ze pracujesz bez śniadania.

Ubezpieczenia się nie miało, co?

Amen. Też tak uważam w tym momencie.

Ta kolacja czy śniadanie to zazwyczaj kilka kanapek tylko dla siebie, do tego nie potrzeba specjalnie okazji.

Czego bym nie napisał o pracy i tak nie przekonam cię do niczego, ty zawsze miałeś trudniej, ciężej, gorzej. Może powinienem pójść na drugi etat bo chyba wciąż za mało i za lekko pracuję.

Maski są. Śniadania czasami po prostu nie zdążę zjeść przed pracą i dopiero na przerwie jest do tego możliwość.

Miało się podstawowe, bez autocasco. 

Zawsze myślałem, że jestem aż zbyt uczciwy. Tu nie chodzi o to czy chcę czy nie tylko muszę. Mam za dużą blokadę, za duży lęk przed podjęciem wyzwania. Na prawdę chciałbym żyć inaczej, pójść na swoje, mieć dziewczynę, lepiej płatną i rozwojową pracę umożliwiającą jakąś karierę, kupić lepszy samochód i tym razem z autocasco, wyjeżdżać na wyjazdy zagraniczne, mniej się stresować, mieć cel.

W jednym masz rację, już nawet mnie zaczyna męczyć ten temat, fajnie się rozmawiało ale jeszcze nigdy nie miałem tak upartych rozmówców. Z początku myślałem, że na forum znajdę chociaż kogoś do pogadania od czasu do czasu ale wygląda na to, że nawet to mi się nie udało i raczej już nie uda. Nie jedna osoba mi tu pisała, że powinienem się otworzyć na ludzi i właśnie widać jakie są tego efekty. Będąc zamkniętym i nieufnym dużo lepiej się dogadywałem z innymi niż teraz.

Więc tak wygląda zderzenie z rzeczywistością, której wcześniej nie znałem. To dlatego z każdym dniem siedzenia w tym wątku czułem się coraz gorzej. Jeśli to właśnie jest wychodzenie że strefy komfortu to jest znacznie gorsze niż myślałem.

No właśnie, już wiesz, że masz za dużą blokadę, gdzieś tam po drodze dowiedziałeś się nawet z jakiego podobno masz ją powodu i nadal NIC z tym nie robisz.

Co znaczy upartych rozmówców? W czym upartych? W tłumaczeniu Ci jak wygląda dorosłe życie? Potrzebujesz, żebyśmy zaczęli traktować Cię jak nastolatka czy jeszcze niżej? Zresztą uwierz, że dowiedziałbyś się dokładnie tego samego, bo to wszystko to są podstawy podstaw.

PONAD ROK TEMU zadałeś to samo pytanie i dostałeś na nie odpowiedź.

Wymówki.

Na dodatek potwierdzające to, co przypuszczamy od dawna: ty nie chcesz poprawić swojego życia. Ty chcesz jedynie pobiadolić i żeby cie ktoś poklepał po pleckach i pogłaskał po główce.

I to jest też jedna z głównych przyczyn, dlaczego mając prawie 30 lat dalej jesteś prawiczkiem mieszkającym Z rodzicami. Nie u rodziców. Z rodzicami.

News dla ciebie: nikogo nie obchodzi co sobie ugotujesz. Ani czy to będzie zdrowe, ani czy to będzie smaczne.

Shini, tak cię teraz widzę mniej więcej:

Jak w wątku o masażach erotycznych pytałem o cenę to pisałeś o widełkach 300-500 i zaznaczyłeś, że stać cię na 1-2 w miesiącu na luzie. Ewentualnie więcej, jak zepniesz poślady. Ale nagle ta sama/niższa cena za terapię cię przerasta? 2x w miesiącu na początek mogłoby w zupełności wystarczyć i terapeuty wyspecjalizowanego w problemach jakie ty masz.

Tak działało, że przejebałeś najlepsze lata życia. Straciłeś je bezpowrotnie. I skończyłeś jako 30letni prawiczek mieszkający Z rodzicami.

Nikogo to nie obchodzi, ze coś przypalisz. A jak masz problem z wysraniem się to weź xenne, zrób parę brzuszków, kilka przysiadów i wypij 2 szklanki wody. Masz tak dziecinne wymówki, że oczy krwawią od czytania.

Jeszcze raz - w dupie byłeś i gówno widziałeś. Nie masz znajomych. Alienujesz się od ludzi i jakichkolwiek relacji. Widzisz to, co chcesz: swoje fantazje i urojenia.

Pierdolisz farmazony. Dwie osoby zarabiające minimalną krajową mogą się utrzymać. Bez wodotrysków, ale dadzą radę. I to nawet wynajmując. Jedna wypłata idzie na mieszkanie, druga na przeżycie. Będzie biednie, ale wystarczy.

I dlatego za kredyty bardzo często poświadczają rodzice. Oni biorą kredyt na siebie, a ty spłacasz, co w większości wypadków kosztuje mniej niż najem.

Generalnie taka presja jest w każdym kraju, na całym świecie, o ile chcesz odnieść sukces. Co do warunków mieszkaniowych to nie jest prawda. Stare domy możesz kupić za kilka $ + podatek od rzeczywistej wartości, co sumarycznie może wynieść kilkadziesiąt tyś $. No i potem koszty remontu. Ale zarobki spokojnie pozwalają na normalne życie.

Pierdolisz. To są hikikomori. Japonia ma 125 milionów ludzi, a ten problem dotyczy pół miliona ludzi. Skoro bawisz się w stolarkę, to prosta matematyka nie powinna stanowić problemu. Jakim procentem całego społeczeństwa są wspomniani hikikomori? I jak to się ma do 1-1,5mln samotnych facetów w Polsce? Poza tym to większy temat (w przypadku kultur wschodnich) i nie ograniczający się do wspomnianych hikimori.

Nie uczą samodzielności. Tego uczy się tam na zajęciach szkolnych. Uczą ich kontaktów międzyludzkich - tylko w tym masz rację. Ale to tylko wąskie spektrum ich usług. Bo to chodzi o coś więcej.

Shinigami poszukaj sobie pracy w Niemczech, Holandii, czy Norwegii.
Wyjedź na pół roku, zarób porządne pieniadze.
W ten sposób się usamodzielnisz, zarobisz i będzie cię stać na wynajem.
A jak dobrze się obrócisz, to jeszcze przyjedziesz z jakąś julką.

Jeśli o mnie chodzi, to w moich oczach Shini osiągnął już ten etap, że jakby napisał, że nie potrafi sznurówek wiązać, bo chodzi w butach na rzepy/mokasynach/czeszkach czy innych sztybletach, to bym uwierzył.

Ja bym w życiu nie wpadł na to, że skręcanie mebli z płyty i gotowych prefabrykatów można nazwać ciężką pracą. Jeszcze bym zrozumiał, jakby pisał o stolarce artystycznej i robieniu mebli zindywidualizowanych projektowo, funkcjonalnie itp. Jak to na you tubie można pooglądać jakie cudeńka robią, jakie stoliki kawowe, fotele, czy kredensy z ukrytymi schowkami i niesamowitymi zdobieniami. Ale nie oszukujmy się, to nie to.

A jak według ciebie powinienem wykorzystać tę lata? Łazić po klubach, chlać i zaliczać co tylko się nawinie? Przypominam, że WSZYSTKIE koleżanki były dawno zajęte. I dzięki nie otwieraniu się udało mi się utrzymać z nimi dobre relacje przez całe liceum. Teraz gdybym się odezwał do niektórych pewnie wciąż byśmy się dogadywali.

Ty we wszystkim widzisz fantazje i urojenia, sprawdź czy w twoich historiach też ich nie ma. Znam ludzi, o których piszę i wiem, że to wszystko prawda. Sam pisałeś, że nie nadaje się do żadnej głębszej relacji bo jestem toksyczny, a teraz wypominasz ich brak. Zwykłych prostych relacji mam tyle ile trzeba.

Oczywiście, że DWIE osoby zarabiające minimalną dadzą radę się utrzymać, sam pisałem to wielokrotnie. JEDNA osoba zarabiająca minimalną już nie zdoła sama się utrzymać bo na sam wynajem ledwo starczy albo, a jeszcze trzeba coś jeść. Ale to nie znaczy, że ta jedna osoba nie ma prawa szukać drugiej i razem z nią się utrzymywać.

Oczywiście, że rodzice poświadczają za kredyty, znam kilka osób w takim układzie. Rodzice biorą kredyt na siebie bo dziecko nie ma zdolności kredytowej i bank nie chce dać ale to ono go spłaca. To jest jak najbardziej w porządku i nie mam żadnych zastrzeżeń.

Hikikomori to tylko odsetek wszystkich samotnych ludzi i to mocno skrajny odsetek i tak jak sam napisałeś temat nie ogranicza się tylko do nich. To już są ludzie, którzy potrafią przez kilka lat w ogóle nie wychodzić z mieszkania albo wychodzą tylko w nocy by z nikim się nie spotkać. A ile jest takich jak u nas, którzy normalnie pracują, wychodzą, mają jakieś tam życie poza zawodowe i też są samotni? Przy 125 mln wszystkich mieszkańców kraju z pewnością wyjdzie więcej niż w Polsce.

Dosłownie wczoraj przeczytałem, że samodzielności też uczą. Ogólnie chodzi o wyciąganie kogoś z mieszkania/pokoju, krok po kroku, zakupy, wyjście do kawiarni, spacer itd.

Trwa ok. 30min i z powodu właśnie problemów z wypróżnianiem, mam tak od wielu lat, byłem u kilku różnych lekarzy, robiłem kilka różnych badań i nic nie wyszło. Każdy poranek i dojazd do pracy to niezła rzeźnia.

Wyobrażam sobie to bardzo prosto, będę próbował się dostosować do dziewczyny. Łazienki rano jeszcze nie mogę sobie wyobrazić. Z czasem jakoś byśmy się przyzwyczaili i pogodzili nasze przyzwyczajenia.

Przejrzałem kilka kanałów na YouTube i zdobyłem z nich sporo wiedzy jednak wciąż to jest tylko teoria. Jakie inicjatywy nasz na myśli?

Faktycznie byłoby mnie stać w sensie, że byłoby to w ogóle możliwe co nie znaczy, że to zrobię. W obu przypadkach dałoby się to zrobić ale w najlepszym przypadku wyszedł bym na zero. Żadnych oszczędności, żadnego odkładania, żadnych innych wydatków, wydawał bym wszystko co bym zarobił albo i jeszcze musiałbym brać ż wcześniejszych oszczędności.

Naiwny marzyciel.

Och nie....pracując na minimalnych stawkach, żeby zainwestować w siebie, to musiałbyś wydać wszystko....no kto by pomyślał.....szok i niedowierzanie.

A jaka to tajemnica? Koleś jest napchany rozgotowaną pulpą kartoflano-makaronowo-ryżową i ma problemy z wysraniem sie.

Nie nigdy tylko w liceum i na studiach. W podstawówce robiłem to i było w miarę dobrze, w gimnazjum też próbowałem to robić i gorzko tego pożałowałem. Teraz spróbowałem ponownie tu na forum i też kiepsko wyszło. Uciekałem przed ludźmi bo większość z nich chciała się zabawić moim kosztem. Podchodzenie z dystansem i ostrożnością działało znacznie lepiej. Pytam bo jestem ciekaw co odpowiecie, owszem były rzeczy, których na prawdę nie wiedziałem ale to była mniejszość. Znacznie częściej było tak, że wiedziałem ale potrzebowałem potwierdzenia od większej ilości osób, a forum jest do tego w sam raz.

Nie pamiętam wszystkich ale na pewno robiłem testy na tolerancję poszczególnych składników odżywczych, gastroskopię I kolonoskopię. Jedyne co wyszło to nietolerancja laktozy, mleka w ogóle nie pije, czekolady prawie w ogóle nie jem. Nigdy nie dostałem żadnej dokładnej diagnozy bo nigdy nic nie wyszło poza tą laktozą.

Tyle, że ja nawet nie wiem jak lubię, no poza oglądaniem anime i graniem ale z tego nie ma zbyt wielu wspomnień. Nie mam prawie żadnych dobrych wspomnień z ostatnich pięciu lat. Aż podziwiam ludzi, którzy jeżdżą autostopem i nocują u obcych, to jak proszenie się o śmierć, o bycie porwanym czy chociaż okradzionym. Szczególnie w dzisiejszej ubogaconej kulturowo Europie. Szacun. Z tego co wymieniłeś próbowałem klubu(oczywiście bez zaliczania) i festiwalu muzycznego, akurat te niezbyt mi się podobają choć to pewnie dlatego, że wcale się na nich nie bawiłem. Trening lubię ale z pewnością nie jest to ostro i hobbystycznie.

A jeszcze mam pytanie, jak wyglądało takie jeżdżenie? W sensie co jadłaś, skąd miałaś pieniądze i co w przypadku zachorowania?