Flow z kolegą - pomóżcie - Netkobiety.pl

Odnoszę wrażenie, że to jest ten typ, który pod przykrywką szukania pomocy i wsparcia potrzebuje jedynie ponarzekać, ale nie jest zainteresowany realnym szukaniem rozwiązań, co z całą mocą potwierdza swoją postawą. Potrzebuje uwagi, dodawania otuchy, wręcz litowania się, ale to by było na tyle.
Ponadto gdzieś po drodze znalazł winnych swojej sytuacji, czyli nadopiekuńczych rodziców, co zrzuciło z niego cały ciężar odpowiedzialności za własne życie, dzięki czemu tkwi sobie w tej swojej czarnej d**ie całkiem komfortowo.

Podobno to ja jestem niedojrzały ale czytając ostatnie posty mam wrażenie, że do niektórych z was mi daleko. Jack jest jak guru prowadzący swoją sektę, której głównym celem jest krucjata przeciwko wszystkim niezgadzającym się z ich zdaniem. Tylko pogratulować, co będzie następne, kawały w stylu "Twoja stara..."? Jack, ty to na prawdę musisz mieć solidne kompleksy, szczególnie na punkcie tego masażu. Skoro aż tak bardzo nie daje ci to spokoju, że piszesz o tym w co drugim poście to po prostu pójdź na taki, mogę ci podać dokładny adres.

To jest najlepszy przykład, że rozmowa z tobą nie ma większego sensu. Ty nie tylko nie rozumiesz ale nawet nie próbujesz zrozumieć, że nie każdy żył tak jak ty. Masz na to przykład już na kolejnej osobie i wciąż nie dopuszczasz do siebie myśli, że to może być prawda. Dla CIEBIE to jest wiedza przedszkolna i nie musi być nią dla wszystkich. Nie dopuszczasz do siebie żadnego sprzeciwu, żadnego zdania innego niż twoje, żadnego modelu życia innego niż twoje. Musiałeś się napracować na swój sukces i uważasz, że każdy musi przejść tą samą drogę by go osiągnąć, a już faktu, że dla każdego co innego będzie sukcesem i każdy może mieć do niego inną drogę nie akceptujesz. Nie twierdzę, że w ogóle mi nie pomogłeś bo pomogłeś, dzięki tobie zrozumiałem kilka rzeczy ale ty byś chciał bym ślepo posłuchał każdej twojej rady, a potem ci za to dziękował i cię wychwalał. Jesteś tak pewny swojej racji, swojej nieomylności i wyższości nad każdym kto według ciebie jest słabszy, że aż ciężko się z tobą rozmawia. Na każdym kroku musisz pokazywać swoją wyższość, nawet na anime znasz się lepiej niż ktoś kto poświęcił na to sporą część życia i obejrzał ponad 1000 tytułów. Wybacz ale nie utwierdzę cię w twoim poczuciu wyższości bo nie znam cię i nie wiem czy cokolwiek z tego co tu napisałeś jest prawdą, a zwłaszcza ten niby sukces, który pozwala ci pracować kiedy chcesz i za ile chcesz, a ty i tak całe dnie siedzisz na forum. Obojętnie w jakim temacie czegoś nie napiszę ty od razu się tam pojawiasz. Widziałem wielu ludzi, którzy zarabiają na prawdę grube pieniądze i dosłownie każdy z nich zasuwa więcej i ciężej niż przeciętny obywatel, nieraz po 12h dziennie i każdy z nich padłby ze śmiechu gdybym mu pokazał twoje wpisy o tej "swobodzie ekonomicznej". 

Nie pogardziłbym jeszcze mocnymi plecami, które uratowałyby mnie z kłopotów gdybym w takie wpadł. A tak serio to faktycznie pojechałaś po bandzie, to "tylko tyle" nie miało żadnego znaczenia, napisałem je tak po prostu. Samo załatwienie pracy w zupełności by mi wystarczyło, i tak miałbym po tym spory dług wobec tej osoby, a ja nienawidzę mieć długów więc na pewno bym go nie powiększał.

Załatwić pracę omijając procedury tak bo nie ma możliwości bym je przeszedł na chwilę obecną, nie mam żadnego doświadczenia w rozmowach kwalifikacyjnych, a na samo słowo "test" robi mi się słabo. Ubiegając się o pierwszą poważną pracę nie mam żadnych szans normalnie przejść procedur, gdyby to było możliwe to byśmy teraz nie rozmawiali. Najpierw muszę zmienić pracę, a dopiero potem będzie można zacząć stawać się człowiekiem, który dałby radę przejść procedury rekrutacyjne.

Na masażu byłem 2 razy co kosztowało mnie łącznie 500zł. Kwoty takiej jak 100k nigdy na oczy nie widziałem, w sumie to nikt z mojej rodziny nie widział nie licząc kredytu. Te 2000zł, które zostają choć rzadko tyle zostaje odkładam do oszczędności, nie licząc jakichś konicznych wydatków typu dentysta albo jakieś ubranie od czasu do czasu. Spokojnie mógłbym wydać kilka tysięcy na jakiś kurs ale musiałbym mieć pewność, że to jest to co chcę robić, nie wywalę w błoto kilku tysięcy. I tak samo z terapią, na jedną już wydałem właśnie kilka tysięcy i mi nie pomogła. Gdybym nie zmarnował tej kasy to teraz mógłbym kupić na przykład lepszy samochód. Nie poświęcę kolejnych kilku tysięcy na terapię, która nie ma żadnej gwarancji, że cokolwiek pomoże o wyleczeniu już nie wspominając.

Gdybyś całe życie mieszkała na wsi z rodzicami takimi jak moi byłoby to dla ciebie w pełni zrozumiałe. Przed wejściem na forum nawet przez myśl mi nie przeszło sprawdzanie jakichś fundacji. Zawsze kiedy chciałem porozmawiać z rodzicami o problemach psychicznych to był tylko krzyk i gadanie w stylu "Przestań się wygłupiać", dopiero jakiś rok temu udało mi się uświadomić rodziców, że zaburzenia i choroby psychiczne na prawdę istnieją. Z internetu do dziś ledwo potrafią korzystać mimo, że mają nienajgorsze smartfony, wysłanie maila czy przelew internetowy już wykracza poza ich możliwości. Myślisz, że wychowując się w takim środowisku miałem możliwość się jakoś rozwinąć pod tym względem? Jakieś 4 lata temu dopiero kupiłem laptopa, który robi cokolwiek więcej niż tylko działa, ze smartfonem tak samo, dopiero jak zacząłem pracować i odłożyłem niemałe sumki na te rzeczy. Tak samo było ze sprzętem do treningu, gdybym nie kupił sobie sprzętu za łącznie jakieś 2k to nawet do treningu nie miałbym możliwości bo najbliższa siłownia jest 15km ode mnie, a samochód mam od 2 lat.   

Masz sporo racji, jedynie na początku pytałem o wszystko bo na prawdę nie rozumiałem wielu rzeczy, o których tu pisaliście. Teraz już bardziej mi zależało na samej rozmowie, właśnie na uwadze, a jako, że na tym forum rozmawia się praktycznie tylko o problemach to tylko coś takiego mogłem pisać by utrzymać przy życiu wątek taki jak ten i by ktoś mi odpowiadał. Wciąż jest wiele rzeczy, których nie rozumiem ale też nie jest tak, że kompletnie nie ogarniam o co chodzi, pisałem tak by dolać trochę oliwy do ognia i jak widać chyba trochę przesadziłem.

Zaczynacie pisać jakbym był jakimś totalnym psychopatą, coś jak morderca z amerykańskich horrorów, który zabija wszystko co się rusza i w ogóle nie jest zdolny do jakichkolwiek interakcji społecznych. Ze mną nie jest aż tak źle jak się wydaje Jackowi, jest mniej więcej tak jak pisze NO. Przecież ja pracuję, mam swoje pieniądze co prawda nie dużo ale zawsze, mam w miarę normalne relację z rodziną bez żadnej patoli, czasami zajmuję się dziećmi siostry i jeszcze żadnemu nic się nie stało, bez problemu załatwiam sprawy czy to w urzędach czy to w różnych firmach powiązanych z pracą, jeżdżę samochodem, od czasu do czasu spotykam się z tą trójką bliższych znajomych, nie mam żadnych poważnych traum, rozmawiam z przypadkowymi ludźmi w miejscach publicznych jeśli tylko jest jakiś temat. Nie przeczę, że mam utrwalonych sporo złych wzorców, sporo błędnych przekonań i sporo niezbyt przychylnie postrzeganych cech ale jak już pisałem to jest trochę jak Matrix. Nawet Neo na początku nie rozumiał i nie akceptował faktu, że rzeczywistość jaką znał była tylko iluzją, a prawdziwy świat to pustkowie ale i on z czasem się przyzwyczaił, może mi też się uda.

Nie miałem pomysłu jak inaczej to określić, chodziło po prostu o utrzymanie rozmowy, tematy na tym forum dość szybko umierają, a ja tylko tu mogę z kimś popisać i doświadczyć choć szczątkowych emocji czekając na posty.

I właśnie dlatego napisałem, że chyba przesadziłem, teraz nikt nie będzie chciał mi wierzyć. To prawda, tylko tutaj ktoś mi odpisuje po czasie dłuższym niż miesiąc. Próbowałem na innych forach, na typowo męskich i na forach z anime, na każdym innym niż to szybko mnie olewali, a nie pisałem nawet połowy takich rzeczy jak tu. Próbowałem grup na fb, discorda, czatów w grach i nic.

A ty myślisz, że inni ludzie mieli łatwiej?
Moi rodzice nie mają nawet matury. Nie podróżują, nie znają żadnego języka obcego, nie mają żadnych zainteresowań, oglądają tylko wiadomości TVP. Dla nich przyznanie się publicznie, że chodzi się do psychologa lub psychiatry to wstyd. Nie umieją obsługiwać komputera ani smartfonów - kiedyś jak przypadkiem przesunęłam ikonkę przeglądarki na pulpicie to ojciec otworzył chyba z 10 razy jakiś folder (bo był w tym miejscu gdzie wcześniej była ikonka przeglądarki) i zawołał mnie: 'internet nie działa'.
Ja w podstawówce i gimnazjum byłam odludkiem, bo bardzo dobrze się uczyłam, a takich na moim osiedlu się nie lubiło. Tam gdzie mieszkałam, im wcześniej zacząłeś palić, pić i uprawiać seks tym większy był szacunek 'na dzielni'. Natomiast w liceum już miałam super ludzi, bo poszłam do jednego z lepszych liceów w okolicy. Ale wtedy z kolei zaczęłam mieć straszny trądzik na całej twarzy. Chodziłam do dermatologów i kupowałam mnóstwo specyfików na receptę, ale nic nie pomagało. Wstydziłam się wychodzić z domu, bo wszyscy się na mnie patrzyli, na ulicy, w autobusie. Znajomi z liceum zapraszali mnie na różne wydarzenia, ale nie chodziłam nigdzie, bo nie mogłam znieść tych spojrzeń ludzi wokół. A nie mogłam tego spróbować zakryć jakimś podkładem, bo moja matka, która płaciła za dermatologów mi nie pozwalała. Dodam, że płaciła mi za dermatologa dlatego, że wstydziła się, że sąsiedzi z piętra dopytują ją dlaczego mam takie krosty na twarzy. Gdyby nie to nie byłaby taka chętna wydawać tyle pieniędzy.
Wyglądałam jak ta dziewczyna: https://i.dailymail.co.uk/1s/2021/03/08 … 744920.jpg Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że byłam wtedy najbrzydszą dziewczyną w całej szkole. Jak się domyślasz, nie ustawiała się do mnie kolejka chętnych chłopaków.
Dodatkowo moja matka od zawsze ciągnęła mnie w dół. Ona chciała, żebym została w rodzinnej mieścinie, żebym była blisko niej na starość. Nie podobało jej się, że jestem ciekawa świata, lubię podróżować, lubię się rozwijać. Gdy wyprowadziłam się 400 km od rodzinnego domu, wtedy moja matka kupiła i przepisała mojemu bratu mieszkanie. Żeby mnie ukarać. Powiedziała, że mnie też może kupić jeśli wrócę do rodzinnego miasta i zamieszkam w nim na stałe. Nie skorzystałam z oferty.
Mogłabym jeszcze wiele napisać, ale mi się nie chce. Mogłabym tak jak ty zamknąć się w swojej ciepłej, przytulnej dupie i narzekać na zły start w życiu, na brak wsparcia od rodziców, na przeklętego pecha. Ale ja nie jestem taka jak ty. Ja wolałam powolutku zmieniać swoje życie na lepsze. I dziś (a właściwie już od 5 lat) jestem zajebiście szczęśliwa.

Wrócę jeszcze do tego:

Tak szczerze, to patrząc na całokształt tego, co tu pokazujesz, wcale się nie dziwię, że terapia Ci nie pomogła. Zresztą sam pisałeś, że lubiłeś tam chodzi po to tylko, żeby ktoś Cię słuchał. A nie pomogła Ci, bo zapewne oczekiwałeś, że Ty po prostu będziesz sobie przychodził, a cała praca sama się zrobi, a właściwie to wykona ją terapeutka.

Jak nie masz doświadczenia w takich rozmowach, to co stoi na przeszkodzie, żeby na nie chodzić w ramach ćwiczenia tej umiejętności?? To też za duże ryzyko finansowe? Tak jak z kursami, których nie robisz, bo a nuż okażą się jedynie stratą kasy?

Tego miałam nie komentować, ale właściwie czemu nie, bo po prostu uwielbiam te sytuacje, kiedy jak już się komuś kończą argumenty, to wyskakuje z zazdrością. Serio jest czego? A przede wszystkim jestem przekonana, że jakby Jack tylko zechciał, to już dawno by na takim zawitał.

Amen

Amen. Dodajmy, że wiele kursów jest zwyczajnie darmowych.

Komercja mnie nigdy nie kręciła. Technika bez 'personal touch' mnie zwyczajowo nie kręci. Jak gdzieś to wspominałem, najbliżej mi do osoby sapioseksualnej. Kręci mnie przede wszystkim silny, wyraźny charakter, osobowość, intelekt i poczucie humoru. Kolor włosów czy wielkość biustu lub znajomość technik są dla mnie kwestią wtórną. Z mojej perspektywy najlepsza nawet technika nie może się równać z nieporadnością dziewczyny, która faktycznie staje na rzęsach, aby dać mi odrobinę przyjemności. Bo sama tego chce. Nie dlatego, że czuje przymus. Nie dlatego, że miała zapłacone za usługę. Ale dlatego, że wkłada w to uczucie. Bo chce.

I właśnie tego się obawiam, że jak pójdę na kolejną terapię to też okaże się ona stratą czasu bo znów podświadomie zrobię to samo. Znów zacznę to traktować jako spotkania towarzyskie i będę oczekiwał, że samo chodzenie na terapię mi pomoże. To po pierwsze, a po drugie po prostu nie mogę sobie wyobrazić jak nawet najlepsza terapia miałaby mi pomóc zmienić pracę czy wyprowadzić się od rodziców.

Nigdy nawet nie pomyślałem o czymś takim jak chodzenie na rozmowy tylko dla treningu, zresztą żeby w ogóle zostać zaproszonym na taką to już wyczyn.

Nie da się odnaleźć szczęścia we moich wyborach bo nie wszystkie faktycznie były moje, a te które były moje były też błędne więc jak miałbym się z tego cieszyć.

Przeżyłem parę upadków ale ani jednego wzlotu, nawet kiedy myślałem, że coś było wzlotem ostatecznie i tak okazywało się upadkiem.

Rozumiem, że chcesz bym przyznał, że jestem odpadem społecznym, rzadkim i bardzo negatywnym zjawiskiem ale co to zmieni? Wakacyjne przygody niezbyt mnie interesują ale dziewczynę chciałbym mieć, jeździć z nią na wakacje i robić te wszystkie rzeczy jakie robią "normalni" ludzie. Ale nie mogę, sama chęć to o wiele za mało.

Na pierwszym roku studiów ledwo zdałem, miałem warunek. Na piątym roku miałem w większości 4-5 i skończyłem te studia z jednym z najlepszych wyników i jakie to miało znaczenie? Oczywiście mógłbym pójść na drugie studia tylko musiałbym wiedzieć na jakie, mieć na nie pieniądze i co najtrudniejsze do zrobienia, dostać się na nie. Wierz mi na prawdę chciałbym spróbować nauczyć się czegoś ciekawego i dającego jakieś możliwości.

Mnie też komercja nie kręci, poszedłem na ten masaż bo byłem zbyt ciekawy jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, a nie miałem innego wyboru poza jeszcze gorszym. Bardzo mi się podobał ten kontakt i chciałbym więcej ale wciąż nie mam innej możliwości niż tylko kolejny masaż. Ja to traktuje jak mniejsze zło.

Ja pierdolę, normalnie wisienka na torcie, rada tygodnia
Gościowi, który poczucie własnej wartości ma w formie szczątkowej, przepisujesz serię bicia głową w mur (bo w tej wersji powyżej to będzie bicie głową w mur gdyż. No na pewno zajebiście to, te kopy które dostanie (bo w tym wydaniu to będzie pojedynek gołej dupy z batem) zwiększy jego pewnośc siebie i zachęci do ruszenia dupy z pieczary!

Żeby pomóc Shiniemu, to trzeba znaleźc modele podobne do niego, którym udało się pomóc i zastosowac podobne metody. A tak się składa że Jack i contrasenyaoblidada NIE SĄ i nie byli na starcie podobnymi do niego modelami... natomiast wbrew pozorom są w pewnym sensie podobni do siebie. Jack: chłopak o cholernie mało imponującym wzroście i posturze (te jego teksty jak "brunet zdjął koszulkę na plaży'; jak widac co najmniej dla jednego z jego "celów" miłosnych wysoki brunet, nawet nie poświęcający czasu siłowni, był atrakcyjniejszym celem od niego ). Takie kity jak ostatnio to on sobie może wciskac (TEN żart już w liceach się mocno zakorzenił: https://twojememy.pl/jak-milo-ze-pizzer … wzrostu/), ale to przebija z jego postów, czy on tego chce czy nie

contrasenyaoblidada: pryszczata kujonica (te dwie kwestie akurat mogą byc ściśle powiązane, bo przez odrzucenie towarzysko-uczuciowe nauka pozostała jej jako jedyna opcja), wychowana w jakiejś dziurze i zdesperowana na maxa żeby się z tej dziury wyrwac (żeby nie było: ten rodzaj desperacji/determinacji rozumiem doskonale, bo nawet na I roku studiów już miałem osoby z wiosek czy innych dziur, które nie kryły że ich celem po skończeniu studiów jest zaczepienie się w mojej aglomeracji i miałem pełną świadomośc że moja motywacja w życiu nie dorówna skalą ich determinacji by się ze swojej dziury wyrwac... bo ich determinacja, oparta na desperacji, była przepotężna.

Tu pewnie spytasz: co łączy te dwie osoby? Ano: bycie w jakimś aspekcie w czarnej dupie i to już w okresie nastoletnim, a także brak pomocy (czy to w wyniku braku chęci czy też braku możliwości) ze strony rodziców i najbliższego otoczenia. Ktoś, kto albo na starcie miał warunki, których oni nie mieli albo komu rodzina pomogła wejśc w dorosłe życie, będzie przypadkiem nieporównywalnym, a więc i metody które działały u nich będą na tego kogoś zupełnie nieprzekładalne. I oni TEGO nie chcą lub nie potrafią zrozumiec. I jakkolwiek próba pocisku ze strony Shiniego dotycząca masażu fioota była całkowiecie nieudana, to już wytknięcie Jackowi zaślepionego fanatycznego podejścia (iście niczym członek sekty traktujący wysrywy swojego guru niczym prawdę objawioną) było już całkiem celne.

Ty umiesz czytać? Pryszczata byłam od 16. do 19. r.ż., a kujonicą byłam już od pierwszej klasy podstawówki. Po prostu już od 4 roku życia dostawałam książeczki do czytania i spodobało mi się to, dla mnie to była rozrywka, z czasem czytałam coraz więcej i więcej i wyraźnie odstawałam intelektualnie od rówieśników.
Nie mieszkałam w żadnej dziurze, tylko w aglomeracji śląskiej z bezpośrednim autobusem do centrum Katowic i nie na wsi, tylko w blokowisku 10-piętrowym. Po prostu tak trafiłam, że moje osiedle to była wylęgarnia zdemoralizowanych dzieciaków, bo ich rodzice zapieprzali od świtu do nocy żeby mieć na chleb, a dzieciaki puszczane samopas piły piwo i paliły papierosy. Mnie to nie kręciło, więc nie miałam tam żadnych znajomych (miałam tylko jedną przyjaciółkę taką jak ja). Ja nie miałam przepotężnej desperacji, żeby się wyrwać z biedy i patologii, niczego mi nie brakowało w wymiarze finansowym. Jedynie nie mogłam dogadać się z matką. Wszystko zaczęło się psuć, gdy zaczęłam dorastać i mieć własne zdanie, wtedy coraz częściej dochodziło między nami do kłótni, więc się wyniosłam, żeby żyć tak jak mi pasowało.

Anime oglądam praktycznie tylko późnym wieczorem, zaraz przed pójściem spać kiedy już nie mam siły dosłownie na nic, a samo oglądanie nie wymaga zbyt dużego wysiłku. Mój dzień zwykle wygląda tak, że po pracy zdążę zjeść obiad i odpocząć chwilę, a potem idę na siłownię albo chociaż się rozciągam bo po pracy wszystko mnie boli. Potem kolacja, umyć się i właśnie choć chwila relaksu przed pójściem spać. Są takie dni, że schodzi się z robotą nie 8-9h tylko 10-11 i wtedy nawet treningu nie zrobię bo dosłownie padam. Szczerze to już nie pamiętam jak to jest kiedy nic nie boli, nie raz zasypiam niemal na stojąco, trochę ciężko po takim dniu roboty jeszcze porządnie wytężyć mózg by się czegoś nauczyć.

Zdecydowanie: maruda i leń. Dający się rodzinie ruchać na kasę za pół darmową pracę. Nawet przy stawkach minimalnych, to pracując w taki sposób, z taką ilością nadgodzin, to powinieneś zarabiać jakieś 30-50% więcej.

Nikt mnie rucha na hajs, mam płatne od ilości przepracowanych godzin, a nie stałą pensję. Nawet jeśli pracuję dużo godzin każdego dnia to po pierwsze ta stawka godzinowa jest mała, po drugie to jest totalnie niestała robota. Nigdy nie wiem ile godzin przepracuje danego dnia, czasami jest nawet tak, że rano się dowiadujemy, że klienta nie będzie i całej roboty nie ma tego dnia. Mimo pracowania nieraz po 10h dziennie wyrobienie pełnych 180h w miesiącu rzadko się zdarza.

Pisałeś, że masz umowę o pracę.

A teraz nagle to nie umowa o pracę, a śmieciówka?

I ty płaczesz, że jesteś taki zmęczony i że nie masz na nic czasu? Weź się może zdecyduj - albo zapitalasz ponad wymiar etatowy, albo nie. Nie możesz pracować w niepełnym wymiarze i tłumaczyć się, że nie robisz nic ze swoim życiem, bo na nic nie masz czasu. Nie możesz mieszkać z rodzicami, nie mieć kredytów i żadnych zobowiązań finansowych i płakać, ze na nic cię nie stać.

No to niech to będzie 150h. Przy 20zł netto/h (takie obowiązują stawki, a od lipca to ok 21zł netto) to jest jakieś 3k na rękę.

Dżizas. Ale z ciebie rozpieszczona królewna.

Straszę go ogromem pracy? Bo proponowałem mu rozmowę z psychiatrą i psychoterapeutą? Bo zaproponowałem konsultację u doradcy zawodowego? Bo zaproponowałem mu, żeby sobie sprawdził darmowymi kursami jakie tematy zawodowe mu się podobają (albo darmowymi testami predyspozycji zawodowych) i żeby potem się rozwijał dalej w daną stronę? Człowieku, on nawet tutaj, na tym forum dostawał namiary na wszystko - wystarczyłoby, żeby zapoznał się z ofertą i faktycznie z niej skorzystał.

CHYBA KURWA KPISZ nazywając to ogromem pracy. To jest takie absolutne minimum, że mniej się nie da. Bo mniej robi obecnie i jest gdzie jest.

Samodzielne życie, poznanie siebie, spełnianie się na polu zawodowym i prywatnym - faktycznie mały zysk. Malusieńki. Taki tyci maluteńki. Zdecydowanie nie warty wychodzenia ze strefy komfortu. Faktycznie - niech dalej siedzi w domu, wytapia czas w beznadziejnej robocie i oglądając anime. Niech dalej wali ciuchuteńko konia z mamusią i tatusiem za ścianą. Bo ten ogrom pracy da tak malutki zysk, że nie warto.

Typ jest głaskany po główce całe życie. Do tego stopnia, ze tego życia po prostu nie ma.

Naprawdę kurwa? Pamiętam ze swojego doświadczenia z kryzysu z lat 2008-2010 (dokładnie z niemal 1,5 rocznego bezrobocia)  jak znacznie mniejsza ilośc wysłanych CV bez odpowiedzi wpłynęła na moje samopoczucie, na poczucie własnej wartości i optymizm (wysyłałem jedynie tam gdzie faktycznie rozważałem możliwośc pracy); gdybym na 200 otrzymał tylko 3 zaproszenia, to moje poczucie własnej wartości chyba by zgniło niczym jabłko spadłe z drzewa podczas wilgotnej jesieni. I pamiętam jak poprawiła mi nastrój oferta, która pojawiła się w necie, która ładnie wstrzeliwała się w moje kwalifikacje i dała mi warunki, jakich wcześniej nigdy nie miałem. Dlatego śmiem podejrzewac że i jego porażki raczej podetną niż zmobilizują.

Miszczu: bazując na tym co mam (brunet, wzrost pod metr dziewięcdziesiąt i jak najbardziej akceptowalne przez kobiety rysy; nie drwal, prędzej poeta), szczupły (na siłke nigdy mnie w tamtym okresie nie ciągnęło, dopiero po 40-ce krótko pochodziłem, kupiłem też troszkę sprzętu, który okazyjnie używam) nie miałem problemu z dostępnością dziewczyn (jedyny problem polegał na tym że często - patrząc z dzisiejszego punktu widzenia i przy dzisiejszym doświadczeniu były to sytuacje ewidentne - nie mogłem na 100% stwierdzic czy dziewczyna jest absolutnie na tak. Mówiąc krótko: na propozycję zaproszenia do kina nie pamiętam żeby jakaś odmówiła, natomiast ja dopiero po czasie doszedłem do tajnika... nazwijmy to "dotykowego zapytania" w kinie o odpowiedź, co okazało się niezawodnym chwytem. Nie, to nie jest wiedza przedszkolna).

Podobnie z nauką w szkole: przychodziło praktycznie samo, to znaczy np. regularnie w okolicach Wielkanocy miałem dół formy (mówimy o czasach ocen w skali 2-5), na pierwszej wywiadówce w semestrze moje oceny oscylowały wokół średniej 3,5, po czym do końca roku sprężałem się na tyle by spokojnie miec czerwony pasek (średnia w porywach do 4,8).

I to własnie próbowałem mniej łopatologicznie dac ci do zrozumienia: Ty gloryfikujesz "selfmade", ja ci pokazuję że nieraz dużo może dosłownie przychodzic samo, bez wysiłku.

Podobnie jak uparte skupianie się na wszystkim poza tą jedną cechą może świadczyc o kompleksach i mechanizmie wyparcia

To już demagogia. Wiadomo że czym innym jest tak zero-jedynkowa kwestia jak prawo jazdy (albo masz albo nie jeździsz autem), a czym innym kwestie o szerokim zakresie, więc nie rżnij głupa.

Tego czy zarobi więcej, to nie wiesz, bo w każdej robocie są inne warunki, jedne będą na plus, inne mogą byc na minus (zwłaszcza jak ktoś obcy wyczuje jego słabe strony i nauczy się trzymac go nimi za jaja).

del.

https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-mini … -godzinowa

Nie ma za co

Już nie wspomnę o umownym (nieoficjalnym) wyliczeniu stawki (to znaczy stawka bazowa przez ilośc godzin zapisana w KP).

Takie wyliczenia są popularne zwłaszcza wśród fizycznych (np. spawaczy).

I spoko. Takich umów nie praktykowałem - nawet jak pracowalem jako fizyczny za "małolata". Miałem umowy o dzieło lub zlecenia. Edit- albo próbowano wymusić samozatrudnienie i umowę b2b. Podobnie było też u mojej pracującej dizycznie części rodziny. No ale może czasy się zmieniły. I w sumie dobrze, bo umowa o pracę daje większe korzyści.

Tylko widzisz - stawka godzinowa jest przeliczana według minimalnej względem ilości roboczogodzin w danym miesiącu. Shini ma jedną stawkę. I to niższą niż w tabelach z linku.

Shinigami:
Jeżeli to co piszesz, to prawda, to tak, jesteś ruchany na kasę przez "rodzinę"
Nie wiem czemu, nikt nie nauczył cie zasady, że nie pracuje się"po rodzinie" ani "u przyjaciół"
Zawsze kończy sie to wyzyskiem i leceniem w chuja.

Bo zobacz, co to za "rodzina" która de facto, nie płaci ci nawet minimalnego wynagrodzenia.
Jebac ich.
skoro zarabiasz mniej niz minimalna, wykonując ciężką fizyczna prace, to gdziekolwiek indziej będzie ci lepiej, gdziekolwiek.
Pisałeś że mieszkasz w warszawie, nawet rozwożąc jedzenie z ubera, zarobisz więcej, i sie tak nie napracujesz.

No dobra, rozumiem co masz tu na myśli, faktycznie nie mam co wpisać w CV ale co ma do tego fakt ukończenia studiów i pracy fizycznej skoro te studia nie mają praktycznie żadnej wartości na rynku pracy? Równie dobrze mógłbym ich nie mieć i nie robiłoby to żadnej różnicy. To oczywiste, że po studiach powinienem mieć lepszą pracę ale to właśnie studia powinny ją zapewnić, moje nie dają praktycznie żadnych perspektyw.

I co ty masz z tym klepaniem po głowie? Przecież ja całe życie byłem jebany, ciągły krzyk i kary za niezdolność do spełnienia oczekiwań. Ciągłe zmuszanie do nauki, której nienawidziłem bo nie przynosiła efektów. W latach szkolnych niczego nie bałem się tak bardzo jak wywiadówki bo wiedziałem, że będzie mnóstwo krzyku, wyzwisk i kara mimo iż starałem się ile mogłem.

Aż sprawdzilem ile obecnie wynoszą minimalne. Nie popełniliśmy błędu nigdzie. 20zł netto jest obecnie poniżej minimalnej krajowej.

A przy umowie i rozliczaniu jak z twojego linku to wychodzi trochę więcej, bo kwotę minimalna dzielisz na ilość godzin roboczych w miesiącu. Tak,jak masz w tabeli w tamtym arcie.

Za to ty budzisz tylko politowanie i obrzydzenie.
Nie jestem pryszczatym nolifem, cerę mam lepszą niż połowa dwudziestolatek, a życie mam takie, o jakim ty możesz tylko pomarzyć.
Za to ty jesteś życiowym nieudacznikiem z odziedziczonym mieszkaniem, gdybyś go nie dostał, mieszkałbyś w przytułku dla bezdomnych. Żona się na tobie poznała, zaczęła tobą gardzić i kopnęła cię w dupę, w robocie cię ruchali na kasę. To są wszystko twoje słowa.
Trzeba mieć niezły tupet by "doradzać" Shiniemu samemu pisząc takie słowa będąc po 40stce(!):

Shini, słuchaj tego przegrywa, z pewnością daleko zajdziesz.

Hahahaha chyba kpisz!

Nie interesuje mnie co myśli na mój temat żul stojący pod dworcem, tak samo jak nie interesuje mnie zdanie jakiegoś nieudacznika z forum dla kobiet

Po prostu wkurza mnie, jak takie osobniki robią burdy na forum i uczą innych jak żyć, mimo że w realu sami są nikim i czują się jakby płynęli łodzią zmierzającą na dno

Raczej ciebie. Bo to faktycznie w opór żałosne, kiedy samemu sie jest w dupie bez pomysłu na siebie i swoje życie, a próbuje doradzać innym jak odnieść sukces. To tak, jakby Shini miał słuchać rad Raki odnośnie podrywu.

Ale co ty myślisz, że to moj problem? Sam bym zdechl z głodu przy takiej stawce, zwróciłem Ci tylko uwagę na Twoje błędy w wyliczeniach i mylenie umowy cywilnoprawnej z umową o pracę.  Nie jestem fizycznym, mam w zasadzie nienormowany czas pracy, więc tym bardziej stawka godzinowa mi wali.

Shini:

A tak właściwie, to ty czujesz się szczęśliwy?
Bo od tego trzeba zacząć.
Czy uważasz, że wiedziesz dobre życie, i tyle ile masz, tyle ci wystarcza?
Czy czujesz sie dobrze w swoim rodzinnym domu?
Bo z tego co piszesz, to rodzice stosowali wobec ciebie przemoc.
Czy to sie zmieniło? czy po prostu musisz tolerować to wszystko, co sie w koło ciebie dzieje, ze względu na sytuacje mieszkaniową?
Czy chciałbyś co zmienić, poza znalezieniem swojej drugiej połówki?

Z takim nastawieniem istotnie nie ma to najmniejszego sensu, a przy tym jestem niemal pewna, że chodząc na terapię i tak podświadomie byś ją sabotował, bo jakikolwiek postęp wytrąciłby Twoją retorykę, dzięki której spokojnie siedzisz sobie w swojej norce mogąc całemu światu udowadniać, że jesteś bez szans na zmianę sytuacji, bardzo skrzywdzony i nawet terapia nie jest w stanie Ci pomóc. Ty myślisz, że dlaczego poprzednia zakończyła się takim fiaskiem? Oczywiście pytam retorycznie.

Widzę, że Ty jak zwykle w formie i dyskutujesz we właściwym sobie stylu .

Nie no, jasne, najlepiej ubrać Shiniego w dożywotni płaszczyk ochronny, bo się biedy misiu boi wychylić nosek ze swojej norki, by choć spróbować.
Ogarniasz, że jak się nie przełamie, to nie zrobi nawet kroku do przodu? A mógłby traktując te rozmowy jak ćwiczenie, czyli nawet z nastawieniem, że mu średnio zależy, bo raz przekona się jak to realnie wygląda, za drugim będzie mu łatwiej, nawet jeśli się spali, ale za kolejnym podejdzie do tematu na luzie i wtedy być może już się uda. Tymczasem on boi się tak bardzo, że czeka na gotowe, a Ty go w tym jeszcze utwierdzasz.   Przecież nikt nie oczekuje, żeby startował na stanowisko specjalisty, co istotnie mogłoby go rozłożyć na łopatki, ale żeby spróbował na jakiekolwiek, nawet niewymagające specjalnej wiedzy i umiejętności. Chodzi o sam fakt odbycia takiej rozmowy. Chłopak ma 27 lat i nie posiada podstawowych umiejętności, a Ty się szczypiesz uważając, że to nie jest metoda dla niego?? Serio?

Ty za to zdajesz się rozumieć Shiniego z tego samego powodu - podobieństwa do niego.

Otóż to. Jak widać zrozumienie moich intencji nie jest wcale takie trudne .

Gdybym miał jakiś plan to bym nie pytał o tyle rzeczy, a tej rozmowy pewnie by nie było. Mam zaledwie kilka pomysłów co do paru z wymienionych rzeczy do zmiany. Ale do tych najważniejszych nie mam żadnego.

Pryszczatku, żeby od tego skoku ciśnienia pryszcze nie zaczęły ci masowo eksplodować

Tak się składa że gdyby moimi jedynymi zaletami były wzrost i wygląd, to pewnie moja obecna partnerka nie byłaby ze mną do dziś i nie mówiłaby o mnie tego co mówi; ale pocieszaj się dalej

PS. W sumie jestem ciekaw kiedy TO konto ci poleci...

A ginekologiem może być tylko kobieta. Onkologiem tylko ten, co sam miał raka, a samochód może zaprojektować jedynie kierowca. To takie myślenie chłopca małorolnego, co go przed chwilą oderwano od pługa, a który świat zna jedynie z ekranu.

Widzisz w nim jedynie to, co sam przerabiałeś. A z czego utrzymujesz, że wyszedłeś, choć przed chwilą płakałeś na swój nędzny żywot, bo nawet kilku tyś na kurs czy tam szkolenie nie jesteś w stanie uciułać i nie znasz nawet nikogo, kto takimi kwotami dysponuje. Zbliżasz się do 50tki, w życiu nie osiągnąłeś sumarycznie nic szczególnego, a cokolwiek udało ci się osiągnąć jedynie przez coś, na co wpływu nie masz (wielokrotnie chwalony wysoki wzrost). Gratuluję poczucia humoru. Życie decyduje za ciebie, a pouczasz innych.

Słuchaj no dzieciaku. Jesteś tu od roku i wszyscy ci piszemy to samo:

1) Udaj się do psychiatry, żeby cię storpedował lekami. Bo masz stany lękowe i napady paniki, które blokują cię i nie jesteś zdolny do podjęcia jakiejkolwiek akcji.
2) Udaj się do psychoterapeuty. Najlepiej do jakiegoś rekomendowanego przez jedną z 'męskich' fundacji/stowarzyszeń. Pomoże ci przepracować problemy i zmienić myślenie o sobie i o otaczającym cię świecie. Pomoże ci ustawić życiowe priorytety.
3) Udaj się do doradcy zawodowego lub zrób samodzielnie kwestionariusz predyspozycji zawodowych. To ci pozwoli zdefiniować kierunki działania zawodowego. Poznasz swoje mocne i słabe strony i zawody, które się z nimi wiążą. Pozanasz też zapotrzebowanie rynku, co pozwoli lepiej wybrać ścieżkę kariery.
4) Podejmij działania zgodne z wnioskami i etapami terapii: zmień pracę i usamodzielnij się (wyprowadź od rodziców).
5) Przejdź trening umiejętności społecznych
6) Zacznij poznawać ludzi poprzez fora i grupy tematyczne związane z twoim hobby. Uczestnicz w eventach i wydarzeniach (pomyśl o wolontariacie, bo pomoc tam prawie zawsze jest potrzebna)
7) Rozwijaj swoje hobby i pasję. Pozbądź się postawy biernego łykacza treści na rzecz postawy proaktywnej i twórczej.
8) Rozwijając osobowość, nabierając kompetencje i ćwicz praktycznie umiejętności społeczne dalej. Dopiero na tym etapie moim zdaniem możesz zacząć nawiązywać bliższe relacje z płcią przeciwną.
9) Naucz się rozpoznawać swoje sukcesy i cieszyć się nimi.
10) Dopiero teraz szukaj kogoś do stałej relacji.

Pi razy oko - wszyscy ci to tłumaczą odkąd jesteś na tym forum. Czemu robisz na siłę z siebie taką sierotę życiową?

Prawie na pewno to nie wina niedoborów tylko efekt przyjętej przez niego strategii życiowej. Pracuje w niepełnym wymiarze, a marudzi jakby robił dwa etaty w kamieniołomach. Bo jak znam realia pracy w januszexach, to nawet żadnego realnego, stanowiskowego szkolenia BHP nie miał. PLUS nadmiar masturbacji, budowanie świata przez pryzmat anime itp. Szlaki dopaminowe wyjebane w kosmos, higiena snu pewnie też zerowa.

Oczywiście dieta urozmaicona, wielokolorowa i wieloskładnikowa to podstawa, ale na boga, w internecie jest tego pełno. Bo nie uwierzę, że dla niemal 30letniego konia mamusia ciągle gotuje.....