Jak rozumiecie te słowa? - Netkobiety.pl

To znaczy ; nie wiem co czuję.

Że jak się kłócicie to cię nie kocha.

Facet w chwilach złej komunikacji ma ochotę"zwijać swój kramik marzeń" i rezygnować z niego.A to oznacza że nie kocha partnerki.I przede wszystkim jak się kogoś kocha to słowa WYDAJE Mi SiĘ że ciebie kocham. Nie używa się.
Dlaczego??!Jak się kocha to się o tym wie  i dalej wszystko postępuje w przypadku kochania tak jak napisałaś ale to w przypadku mężczyzny uczuciowego.

Edytuje miało być odpowiedzią do Olinki wpisu na mój

najpierw przede wszystkim przestan sie fochac i klocic.
jesli i wtedy nie bedzie wiedzial czego chce to znaczy ze szuka wymowki gdyby jakas inna sie pojawila na horyzoncie. przeciez cie ostrzegal.

Zafiksowałaś się na chłopie, który nie da Ci tego, czego chcesz. Stracisz kupę czasu,  zanim to do Ciebie dotrze. Radzę sobie dobrze przemyśleć, czy możesz sobie pozwolić.

Dla mnie te słowa oznaczają: nie jestem pewien, czego chcę i zabieram Twój czas, a Ty jesteś tym zmęczona i mi trujesz, co dodatkowo mi psuje komfort.

Słowo, które najwięcej daje do myślenia, to "wydaje mi się", bo albo człowiek kocha, albo nie kocha.
Jeśli brać na serio jego ostatnie zacytowane słowa, to pan albo nie ma kontaktu ze swymi uczuciami, albo o tych, których źródłem jest Twe zachowanie wobec niego, boi się o nich powiedzieć. Boi się, bo (znowu) albo w ogóle nie umie mówić o uczuciach, albo spodziewa się, że Twa reakcja na jego wyznania będzie kolejną mieszanką wybuchową.

A jak ktoś przestaje kochać to przestaje z dnia na dzień czy uczucia stopniowo gasną? Jeśli ona na niego naciska, awanturuje się, wykłóca się, wręcz domaga się, żeby porzucił swoje hobby, bo ona chce mieć rodzinę... to czy jego uczucia nie mogą wtedy słabnąć? Zakładanie rodziny powinno odbywać się chyba w przyjemnej atmosferze, a nie wymuszaniem i naciskaniem. Nic dziwnego, że on się dystansuje. Nikt nie chce życ w takiej relacji, w której są kłótnie i narzucanie jak ma się żyć

1. Jeśli oni są w długoletnim związku, ona traci nerwy, bo on obiecał jej rodzinę, a nadal cisza w temacie, to uważam że nic się nie zmieni, on nadal będzie wolał hobby a nie rodzinę
2. Jeśli oni są w kilkumiesięcznym związku, ona naciska na niego i wykłóca się o to, że pora zakładać rodzinę, to nie dziwie się, że on się dystansuje. Jeszcze rodziny nie ma a ona już teraz oczekuje, że on porzuci hobby bo ona tak chce. Dla mnie to chore.

ok autorka napisała, że są pół roku razem. W takim razie nie dziwie mu się, że on się dystansuje. Mam wrażenie, że autorka znalazła tzw. "dobra partię na męża" i boi się, że ucieknie dlatego trzeba szybko decydować, że ma być rodzina. W pół roku to wy się nawet dobrze nie poznaliście, a Ty już chcesz deklaracji. Dla mnie chore. I jeszcze wymuszanie na nim, że ma zostawić hobby. Do tej pory żył sam to co się dziwisz, że facet organizuje sobie dobrze czas? Gdyby to na mnie facet po pół roku wymuszał deklaracji,  i abym porzuciła swoje hobby bo w przyszłości nie rokuje to dobrze na miano "dobrej żony i matki" to bym go zostawiła. Wszystko powinno wychodzić naturalnie. Wymuszanie i wykłócanie się tylko do zniechęci do Ciebie. Jeśli masz pewność, że on nie porzuci hobby dla rodziny to go zostaw. Choć jak dla mnie to sama sobie tworzysz w głowie dziwne scenariusze. No chyba, że on ci zadeklarował, że mimo rodziny hobby nie porzuci. To wtakim razie Ty porzuć jego.

Pytanie kto tu kogo tresuje. Może autorka faktycznie jest nieznośna. A może to on stosuje taktykę: zachowuj się tak jak chcę, niczego nie wymagaj, nie mniej potrzeb, bo jak podskakujesz to przestaje być miło i zaczynam mieć wątpliwości.

Oprócz tego, co napisałam na początku, chciałabym zwrócić uwagę na to, że jesteście ze sobą dopiero pół roku, a mimo to oczekujesz, Malinovalova, od partnera bardzo poważnych deklaracji, naciskasz na niego, chcesz więcej niż gotów jest Ci dać. Zachowujesz się jak desperatka, nie dając mu czasu na konfrontację ze swoimi uczuciami i możliwość przekonania się, czy jesteś właściwą dla niego osobą. Podtrzymuję, że moim zdaniem swoim zachowaniem coś w nim zabijasz i nie zdziwię się, jeśli pomimo rodzącego się uczucia nie zdecyduje się związać z Tobą przyszłości. On już ma spore wątpliwości. Powiem więcej, to co się między Wami dzieje, jest zalążkiem toksycznego związku, z którego dla własnego dobra należy się wypisać.   

Ponadto osobiście uważam, że na tym etapie słowo "kocham" padające z ust dorosłego, dojrzałego człowieka samo w sobie wydaje się przesadzone, bo zakładając, że coś się między Wami dzieje, to bliższe jest to zauroczeniu niż miłości.

No właśnie.

Pikanterii dodają wątpliwości autorki, którymi podzieliła się w poprzednim wątku.

Bohater wątku o swych wątpliwościach (spowodowanych jej zachowaniem) powiedział autorce/zainteresowanej, ona zaś ze swymi przyszła na forum. Taka 'drobna' różnica.

Obstawiam (także nawiązując do poprzedniego wątku), że on czuje, że jesteś jedną z tych kobiet, dla których wizja pierścionka zaręczynowego i białego welonu działa jak przynęta, więc łatwo można doprowadzić Cię do zachowania, jakiego on chce lub rownie łatwo można w ten sposób wyeliminować Twoje zachowanie, którego on nie chce.

Swietnie napisane.

Zgadzam się z OLINKĄ,
o jakiej tu miłości można mówić po 6 m-cach?

Nikt tu jeszcze się nie kocha,
do tego potrzebny jest czas, uczucie, pożądanie i przede wszystkim więź.

Uczucie i pożądanie pewnie już jest, ale więzi brak..
i zamiast ją budować, to się kłócicie..

Dla mnie samej, po 2 latach bycia razem, a najlepiej mieszkając razem,
można w ogóle zacząć rozmowy: co dalej?
wiosna, lato, jesień, zima.. i jeszcze raz to samo..

Jaki jest sens pytać się faceta, czy kocha, czy nie kocha?
Ty chcesz od kogoś dowiedzieć się, na czym stoisz?
Nikt nie wie tego lepiej od Ciebie samej.

Wiesz na czym stoisz doskonale,
i albo to Ci pasuje, albo nie.

Więzi między Wami nie ma i raczej nie będzie,
musiałabyś odpuścić poważne rozmowy, a skupić się na tym co jest teraz.
cieszyć się tym co masz, bo zaraz mieć nie będziesz.

jak dla mnie ta relacja nie rokuje,
inne oczekiwania dwóch stron,
sorry, ale nie doczytałam.. dlaczego nie mieszkacie razem?

Jesteś bluszczem, bo go przygniatasz tą ciągłą presją/naciskami. To główna i chyba jedyna przyczyna kłótni.
On się będzie wił jak piskorz, bo nie chce jeszcze związku (z tobą).

Oczekujesz, że dojrzały facet od razu wyzna miłość, kupi pierścionek zaręczynowy i będzie wybierał z tobą imiona dla wspólnych dzieci.
Aż tak zdesperowany nie jest.

Wszyscy piszemy tobie, że to nie facet dla ciebie, ale dalej jesteś głucha na to.

Jeśli tak samo się zachowujesz wobec niego, jak przedstawiają wpisy, to nie dziwię się, że nie chce się zobowiązać.
Jesteś tak niedojrzała, że on widzi nieznośne dziecko, a nie świadomą kobietę.

Gdy cos jest dla nas pierwszym doswiadczeniem - niezaleznie czy chodzi o relacje romantyczne czy zawodowe - bardzo trudno jest nam dostrzec czy cos jest normalne i zdrowe czy nie.
W takich momentach jestesmy najbardziej podatni na manipulacje i moze byc nam bardzo trudno zaufac innym, ktorzy nic nie ryzykuja udzielajac nam rad.

Co zatem zrobic w sytuacji, w ktorej nie mamy bezposredniego porownania i dostajemy sprzeczne sygnaly?
Jak my sami mozemy rozwiazac taka sytuacje i przy okazji wytrenowac w sobie sposob radzenia z zagmatwanymi sytuacjami w przyszlosci?

Moim zdaniem nalezy zrobic krok wstecz i wrocic do punktu wyjscia - sensu i celu.
W twoim przypadku odpowiedziec sobie na pytania:
- dlaczego chcialam wejsc w ta relacje?
- czy te powody nadal sa aktualne?

A jesli tak to:
- czy biorac pod uwage wydarzenia, ktore mialy miejsce - i ktorych nie moglam przewidziec decydujac sie wczesniej - nadal uwazam, ze te korzysci sa warte ceny, ktora za nie place?
- jaka najgorsza rzecz moze sie stac jesli problemy eskaluja?
- jaka najgorsza rzecz moze sie stac jesli odpuszcze ta konkretna relacje w kontekscie korzysci dla ktorych ja rozpoczelam?

Zrozumiałam, że Ty, przepraszam. Jeśli koledzy, zupełnie zmienia to postać rzeczy.

W porządku

Oj działo się działo,  mogłabym książkę napisać, jedną jako romans,  drugą jako horrorek. I wszystko między dwojgiem tych samych ludzi.
Nie ma to przyszłości,  cokolwiek to jest.

To ze autorka w zwiazku z narcyzem ma problem z zaufaniem swiadczy jedynie o resztkach zdrowego rozsadku.
Chyba nie czytalas jej poprzedniego tematu bo gdybys czytala to bys tak nie napisala

Wcześniej tylko randkowalam i nie zależało mi na budowaniu zaufania bo to było "fajne,  koleżeńskie" z mężczyznami, podobałam im się, każdemu, ciekawe wyjścia, to wszystko, niepotrzebne mi było zaufanie.  Teraz zakochałam się i moj pierwszy mężczyzna, widzę,  że on się stara, nie jest tylko zły, ma sporo zalet, blokuje mnie to, że wystawił byłe za drzwi,  wszystkie były złe, sytuacja, ze znajomymi,  gdzie nic im nie odpowiedzial zapytany kim jestem i jeszcze rozmowy z przyjaciolmi o tym jak jesteśmy dopasowani sexualnie. Mialam inne wyobrażenie co do jego zachowania w tych sytuacjach. To mnie przerasta i napawa jakims lękiem, że podziele los jego bylych, mial ich b.duzo. Do tej pory mezczyzni zabiegali o mnie i te naciski moje na niego miały mi chyba dać jakieś potwierdzenie dla zaufania,  nie patrzyłam na jego czyny, starania. Nie liczylo się dla mnie, że mówi że jest ze mną na 100%. Skupialam się na problemach. Nie cieszę się nami. Czasami nie umiem poradzić sobie ze swoimi blokadami. Chciałabym być pewna siebie i spokojnie go poznawać tym bardziej,  że naprawdę moje otoczenie ma mnie za śliczną,  wesołą dziewczynę, cały czas uśmiechnieta, która jest ambitna,  skończyła super studia,  bardzo odpowiedzialna, bardzo kulturalna, pomysłowa,  odważna, to wszystko co słyszę cały czas o sobie. To jest super obraz mnie dla mnie od innych,  a mimo wszystko w tej "relacji" czuję się jak dziecko we mgle,  cały czas niepewna i mała. Szukam cały czas potwierdzenia jego słów w czynach, nie chciałam czerwonych lampek, które się zapalały.  Nie mam normalnych relacji z ojcem,  napatrzyłam się jak byłam dzieckiem na to jak zle traktował moją mamę,  ale oni walczyli o siebie,  raczej tata, teraz jest od  dłuższego czasu dobrze. Z kolei mój mężczyzna nie usłyszał od rodziców nigdy kocham Cię.  To pewnie też ma swoje podłoże.

Dobra,  koniec z tym i z nim. Dzięki,  za to, że poświęciliście mi czas. Pozdrawiam wszystkich ciepło

Jest taki częsty scenariusz u kobiet, które wpadły w taką relację i ugrzęzły w niej na dłużej. Wspominają "kiedyś byłam wesoła, pełna energii, uśmiechnięta, ambitna" a potem dodają "nie rozumiem jak mogłam się dać tak omotać" oraz "stałam się smutna, zmęczona, niepewna siebie, pełna lęków". Jeśli związek tak odmienia to jest po prostu zły. I nie ważne jak miły czasem bywa w międzyczasie abyś dostała pomieszania zmysłów. Smutną historią jego dzieciństwa się nie przejmuj. To naprawdę nie tłumaczy podłości. To jego wybór. I zobacz, najpierw narzuca tempo jak szalony, domaga się byś się bardziej angażowała. Ty to robisz i co? Ano za bardzo się zaangażowałaś. Prrrr... Szalona. Rozumiesz? Robi Ci papkę z mózgu. Nie pozwól na to. Chyba, że chcesz się zamienić w taką smutną, niepewną siebie, zbolałą dziewczynę... Bo on cały czas robi tak byś wątpiła w to co czujesz. To co czujesz jest złe. On Ci powie co czuć. Autorytet normalnie. Niczym Bóg, on wszystko wie i Ci powie. A potem powie, że to też złe. Powoli się angażujesz? Źle. A więc otwierasz się i angażujesz szybciej? Też źle. Wszystko robisz źle. On Ci powie jak to robić Nie pozwól na to. Ufaj sobie. Nie przyjmuj wszystkiego co ludzie Ci mówią z pokorą. Nie pozwól by ludzie się bawili Twoim kosztem. Nie traktuj byle kogo jak autorytet.

I dobrze, bo marnowałaś przy nim czas.
Potraktuj to jako doświadczenie, żeby nie tkwić w relacji która Ci nie odpowiada.

Fatalnie bo się zawiodłam na człowieku. Mało jest dobrych mężczyzn

Mysle, ze nie pamietal za bardzo o Tobie na co dzień więc....

Wiem, niedługo tak będzie.

Serio zawiodłaś sie? zawiodłaś sie bo się nie zmienił czy zawiodłaś się, bo nie okazał się być taki jakim ty byś chciała go widzieć? Oklamał Cie? Oszukał? To ze on chce kiedys tam w przyszlosci miec rodzine to wg mnie nie jest klamstwo, ale jednoczesnie dawal ci juz wczesniej do zrozumienia ze nie jest pewien czy to z Toba chce tą rodzine miec.

Znal cie 6 miesiecy. Wczesniej zyl sobie lekko i przyjemnie. Gdyby nagle chciał to zmienic i miec rodzine to bys byla na 100 procent przekonana ze tak jest, a nie miala watpliwosci. Nie mialas tego przekonania bo on swoich przekonan nie zmienił.

Poza tym to że miał wiele panien i lekkie podejście do życia wiedziałaś zapewne zanim się z nim związałaś wiec jak tu mozna mowic o zawodzie? To ze on sie nie nadawal na zwiazek wiedzialas juz od początku. To był ponoć twój pierwszy partner. Mała szansa że sypiałaś z nim nic o nim nie wiedząc. Uwazam ze czujesz sie zawiedziona nie z tego powodu jaki był tylko z tego powodu ze nie udało ci sie go zmienić. A to dwie rozne rzeczy.

Z czasem wystąpiły te dziwne zachowania,  gdy zobaczyłam go np w towarzystwie znajomych. Tak jak pisałam wcześniej,  miałam inne wyobrażenie co do jego zachowania w różnych sytuacjach.

Na czym oparłaś swoje wyobrażenie na jego temat? Takim Ci się pokazał czy może to Ty usilnie takim go chciałaś zobaczyć, ale z czasem straciłaś złudzenia?
Sądzę, że uczciwa odpowiedź na te pytania (niekoniecznie tutaj, bo przede wszystkim przed sobą samą) może Ci dużo powiedzieć na temat tej relacji.

Spotkałaś narcyza i teraz już wiesz, dlaczego jego poprzednie odeszły.
Dołączyłaś tym samym do jego kolekcji "tych złych" kobiet

Głowa do góry. Zablokuj gdzie tylko się da, bo spróbuje się skontaktować.