Jak powinienem podejść do jej spotkań? - Netkobiety.pl

Bo nie miały dla niego znaczenia, odbywały się w czasie pracy i nie musiałam mu mówić że wychodzę, albo po prostu po przyjściu do domu były inne sprawy do omówienia, niż kolega z X, który przyjeżdżał przez Krakow i byliśmy na kawie.
Dlaczego kasuje wiadomości?.
Bo Kamillo by czytał i może chroni się prywatność innych osób?, by nie robił z igły widły?
Jakby miał luzniejsze podejscie to by nie usuwala.
Jak się obawia jakiegoś gościa to są sposoby na zaznaczenie swojej obecności przy nim i nie wyjście na zazdrosnika.
Mąż chyba uważa ją za głupią,  łatwą do zwiedzania gęś, nie wiem czy ma podstawy.

Podobnie jak Elektryczna uważam że wolnosc wolnością ale jakieś reguły powinny zostać  ustalone. Ja sama mam przyjaciela od lat. Tyle ze on zna mojego męża, maz zna jego i tak naprawdę często te spotkania są wspólne. Poznaliśmy się poprzez środowisko zawodowe więc siła rzeczy gdzieś się nawiązała znajomość a potem wieksza zażyłość ale zawsze z poszanowaniem granic tej przyjaźni i komfortu męża. Nie wyobrażam sobie spotkań bez wiedzy męża i to jeszcze z ilomas tam facetami ze świadomością ze jestem nimi zafascynowana. Bo fascynacja psychiczna może być dużo bardziej głęboka i raniaca dla partnera niż pójście z kimś do łóżka. Dlatego nieco inaczej zaczynam postrzegać zdradę męża Eli. Nie, nie usprawiedliwiam jej absolutnie ale do tej pory myslalam ze to facet który miał w domu wszystko i z nudów zachciało mi się wrażeń. A tymczasem okazuje się że jednak odczuwał ogromny dyskomfort i napięcie w związku z fascynacjami i spotkaniami zony o których często jak się okazuje nie wiedział. Nie wierze tez ze mimo ze o tym nie mówił to Ela nie czuła tego dyskomfortu. Ja mojego męża znam 21 lat. Spojrzę na niego i wiem kiedy jest cos nie tak. To się widzi i czuje, chyba ze sie nie ma z mężem głębokiej psychicznej relacji albo się pewnych rzeczy widzieć nie chce.
Dlatego rozumiem Kamilo ze i on ma dość wyjść zony i to takich o których dowiedział się od osób trzecich. Nie wiadomo jak długo one trwają. Może to świeża sprawa j cukiernia dlatego jest miejscem spotkań. Nie każdy facet jest prosty jak cep i od razu proponuje hotel na ostre bzykanie. Szczególnie taki który sam chce udawać przed samym sobą ze to tak samo wyszło od przyjaźni do zaangażowania romantycznego. Dlatego dobrze ze Autor nie udaje ze deszcz pada gdy mu w twarz plują.

Nie, nie każdy.

Ja też nie mógłbym tego zrobić, bo bym uważał, że jestem nie fair wobec mojej żony.

To się nazywa obrona kobiecej szlachetności, posunięta do granic absurdu. Tutaj kobieta dba o RODO.
Bez większych ceregieli może mu powiedzieć, że mam spotkanie w sprawie broni. Albo w innej sprawie. Nie trzeba go oszukiwać i kłamać. Przecież wiadomo, że się dowie o tych spotkaniach i się dowiedział. Po co takie rzeczy robić osobie najbliższej? Sam bym się zaniepokoił, gdyby moja zona mówiła mi jedno, a od znajomych dowiaduje się, że jest zupełnie gdzie indziej.

Widzę, że nic nie zrozumiałaś z mojego wpisu. Myślę, że był dość jasny i nie będę powtarzać się drugi raz. Między zaborczością, a hipisowską wolnością jest przepaść.

Online tez można zafascynować się. Dla mnie wszyscy stapacie po cienkiej linie... Rozwód goni rozwód, a wam to wcale nie daje do myślenia ... Ile małżeństw poległo przez kontakty online... Ciche dni, większa kłótnia i będzie z górki. Nawet bez tego uważam, że uprawiacie wszyscy taką mikro mentalną zdradę. Siedzicie tutaj wszyscy w jednym pubie online przy wielkim stole i rozmawiacie. Wygląd? Fascynacja i zauroczenie nie potrzebują nawet tego, gdy pociąga nas czyjaś osobowość. Bolaloby mnie serce gdybym wiedziała, że mój mąż w pracy grucha sobie na forum z innymi kobietami. Chyba urodziłam się za późno ...

Możecie przeczytać 40000 postów, ale trafi się kiedyś taki, że pomyslicie "wow!" Nie wierzę, że nie pałacie tu względem siebie sympatią, fascynacja. Jesteście tutaj, bo czegoś wam w życiu brakuje... Wokół telefonów i komputerów jest normalne życie, inni ludzie, malzonkowie, codzienne sprawy... Co tutaj was gna....?

Niestety, nie znalazłem tego forum bez przyczyny.

Trochę ciężko napisanie kilku słów traktować tak jak to porownujesz do udzielania się na całego i intymnej rozmowy dwojga ludzi, sam na sam.

Zdradzał szczegoly z jej życia, z ich romozw... To było coś co powinno zostać między nimi, rozumiesz? Brak lojalności względem tej kobiety niesamowity ... Tak, bardzo go lubilam, świetnie gadalo mi się z nim, fajne flow, ale czułam się niezręcznie, że więź ze mną jest większa niż z nią. Powinien zdystansować się do mnie, być lojalny względem niej, a nie dzwonić do mnie gdy tylko zatrzasnęła za sobą drzwi jego samochodu... Dla mnie kosmos. Nie zrozumiemy się nigdy i nawet nie próbujmy.

Mój biedny opluty monitor xD Pobądź trochę na forum to zobaczysz, że to dalekie od gruchania ze sobą xD

Poza tym fascynacje jakimś forumo/wirtualnym awatarem są dobre dla nastolatków.

Nie zgodzę się z Tobą. Tutaj są prawdziwi ludzie, ich charaktery, osobowości. Jesteśmy sobą, wpływamy na innych ludzi, pokazujemy siebie jakimi jesteśmy -możemy tak samo jak w realu zrobić ma kimś wrażenie lub być pod czyimś tak samo. Tutaj jest to wręcz łatwiejsze, bo są nasze myśli, poglądy i opinie - prawdziwi my, bez fryzur, modnych ciuchów, lansu.

Wybacz, ale nie wiesz chyba o czym piszesz.
Jakie są niby sposoby zaznaczania swojej obecności, kiedy partner utrzymuje z kimś kontakty w całkowitej konspiracji? Mam ją osaczać, śledzić, zakazywać czegoś, wpraszać się na spotkania? Wtedy dopiero zaczyna uderzać człowiekowi na głowę.

Nigdy nie robiłem z igły wideł, bywało w przeszłości, że żona przychodziła do mnie i pytała czy może iść do kina ze starym znajomym z portalu randkowego. Owszem, byłem nieco zazdrosny, ale bez przeprowadzania śledztwa, dopytywania co robili i gdzie będą, bez wypominania. Wszystko jasno i klarownie.

Nie uważam jej za łatwą do zwiedzenia, a bardziej za niepotrafiącą wieść zwykłego, czasem szarego życia (jak to w życiu już czasem bywa). Ma potrzebę otaczania się ludźmi, w tym niestety głównie facetami - a to naukowiec z tęgą głową, a to policjant z giwerą i niby fajnym poczuciem humoru.

Nawet nie robiłbym również z tego problemu, gdyby nie ta cała konspiracyjna otoczka i wręcz narzucanie im się (bo nie sądzę, żeby te zapracowane, poważne chłopy sami z siebie tak za nią latali).

Natomiast jestem spokojny, że nie rozkłada nikomu nóg. Lubi zapewne uwodzić, komplementować, flirtować, ale jakąś tam granicę stawia. Przynajmniej dopóki jest trzeźwa

Nie wierzę co czytam... Twoja partnerka to baba na psy i Ty sobie żartujesz z tego? Do kina z gościem z portalu? Jara cię to, że oni ślinią się nad nia, ale Ty w nocy zapniesz? Masz naturę cuckolda, swój na swego trafił. Szkoda, że zawracasz nam głowę swoim zboczeniem.

Biedna jestes Elektryczna. Zamknięta w jakiejś nierealnej bance, bojącą się rozmow z ludźmi. A życie niestety tego wymaga. Nawet w pracy. Siedzę w pokoju od 12 lat z kolegą. Wychodzi na to że powinnam się zwolnić bo nie da rady przez tyle lat go nie poznac. A to takie niebezpieczne. Tak samo psychoterapia. To dopiero głębokie rozmowy z terapeuta a mnie akurat zalecono  faceta. Tam to się dopiero mogło dziać. O ginekologu nie wspomnę.

Wiesz, co myślę, że jesteś BARDZO tolerancyjny. Dlaczego Twoja żona chodziła do kina z kimś innym (facetem? Z portalu randkowego?!) a nie z Tobą? Takie "oswajanie" swojego partnera ze spotkaniami z innymi facetami, jest tylko sprawdzeniem granic, a pod płaszczykiem akceptacji hulaj dusza. Co do tej Twojej pewności, co do rozkładania nóg, to chyba radziłabym Ci grzebnąć głębiej. Z resztą, jeśli Twoja żona woli spotykać się z kimś innym na randki, a nie z Tobą, to, najmocniej przepraszam, dlaczego jest z Tobą? Nie zauważasz tu jakiejś sprzeczności? I co z tego, że robi to czasem oficjalnie czasem nie. Jestem w szoku. Akceptacja uwodzenia, flirtowania itd jest też dla mnie niezrozumiała. Niech sobie poszaleje, ważne, że na noc wraca do domu?

A co do reszty: niezły offtop zrobiliście . Ale pokrótce: Elektryczna trochę ma racje, spędzamy tu niemało czasu na czytaniu ludzkich historii i się wciągamy i poznajemy nawzajem i fascynujemy i zbliżamy do siebie. Ja nie oddzielam, że w necie to nick, a w rzeczywistości to człowiek. I tu i tu jest człowiek i jego emocje. Nigdy nie wiadomo czy coś nie zaskoczy z jakiejś strony. Tylko, że Elektryczna, to chyba trochę jest tak, ze każdy z nas pojawia się tu ze swoich powodów: jedni, bo potrzebują pomocy i drudzy, którzy lubią pomagać. No i są trzeci, co chcą się wyżyć - tych jest całkiem sporo (niestety). Ale nie ma moderacji, nie ma rady. Wszyscy my realizujemy tu jakieś swoje potrzeby, których być może nie możemy zrealizować na zewnątrz, w realu. Czasem czujemy, że mamy jakiś dług do spłacenia i realizujemy się jako ratownicy, a czasem chcemy się za coś zemścić i nie mamy na kim. Partner/mąż/żona nie zawsze jest zdolnym terapeutą, przyjacielem, doradcą, nie jest może w danym temacie doświadczony, a może problem tyczy się właśnie tego partnera, i człowiek nie wie, czy to on przesadza czy ten partner jest nie taki. I tutaj zbiera opinie na ten temat - jakby rozmawiał ze swoim kumplem, do którego wstydzi się zwrócić, a tu jest jakby anonimowy. Zdrowym jest zasięgnąć opinii innych, zobaczenie czegoś z szerszej perspektywy, aby podjąć właściwe decyzje i kroki. Zamykanie problemów w 4 ścianach tylko ze swoim partnerem jest, wybacz mi, konserwatywne, typu Pani Dulska. Nie wyobrażam sobie nie mieć przyjaciół w realu i z nimi nie przegadywać nawet godzinami przez telefon na tematy wszelkie. Oczywiście wszystko nie kosztem związku i bez zbędnych tajemnic. A z przyjacielem mówi się o wszystkim o czym nie udaje się czasem z partnerem. Jednak, ważna sprawa: Ci przyjaciele i koledzy powinni być znani partnerowi i jak nie cały czas, to powinni się od czasu do czasu widywać razem w trójkę czy w 2 parach. Aby partner czuł, że nie ma tu żadnego zagrożenia ze strony tego "kumpla" żony.

Może chciałaby z mężem, ale “nie da się”.

Czy czytałaś uważnie chociaż raz mój wpis? Normalnym jest otaczanie się płcią przeciwną. Mam również kolegów w pracy z którymi rozmawiam o życiu godzinami nieraz, jeśli jest okazja. Chodzę do mężczyzny ginekologa. Mój facet może mieć kontakt z koleżankami, nie robię dymu o rozmowy czy wypady solo, wyjazdy integracyjne i normalne życie, więc nie odwracaj kota ogonem i nie rób ze mnie paranoicznie zaborczej dzierlatki, bo zwyczajnie nie będzie Ci się to opłacać. Pogrywac sobie możesz z innymi dziewczynkami w swoim otoczeniu, ale radzę Ci nie robić ze mnie publicznie gąski z fiu bzdziu w głowie, bo nie uda Ci się to, a szkoda Twego wysiłku, chociaż widzę że dwoisz się i troisz. Daleko mi do intelektualnej ameby z paranoiczną zaborczością, więc poluzuje gumkę w majtkach. W każdej znajomości i rozmowie stawiam granicę. Będąc zajętą nie spoufalam się z nikim, nie zbliżam się do nikogo mentalnie ani fizycznie. Nie jestem zaborcza, zwyczajnie nie akceptuje mentalnych trójkątów. Co to oznacza? Żadnych przyjaźni w dosłownym tego słowa znaczeniu. Nie wyobrażam sobie, że mam drugą zmianę, a mój facet z Anką siedzi w kinie, zajada się pop cornem i drze łacha, z którą przytula się w kłopotach, nie wyobrażam sobie, że jest na bieżąco w jej życiu. Nie wyobrażam sobie kobiety, która jest równie ważna w jego życiu jak ja. Jeśli mój facet, kiedy chce się pożalić albo pochwalić wybiera numer przyjaciółki to nie jest mi z nim po drodze. Cenie sobie oddanie i lojalność ponad wszystko. Nie wyobrażam sobie, że ma przyjaciółkę, której zwierza się i uzewnętrznia.  Przyjaźń, a przyjazne stosunki to różnica, ale wierzę że subtelne odmienności mogą do ciebie nie trafić.

Spokojnie Elektryczna mimo, iż mamy odmienne zdanie na temat przyjaźni, to też nie wyobrażam sobie takiego scenariusza z kinem jaki prezentujesz powyżej, a szczególnie jeśli mówisz o różnej płci w związku heteroseksualnym. I to, że inna kobieta jest ważniejsza ode mnie jako jego partnerki, również nie stoleruję, I myślę, że Feniks się z Tobą zgodzi. Zwyczajnie sprawiałaś wrażenie, że jak tylko wchodzisz w związek, to kasujesz i oczyszczasz środowisko ze swoich przyjaciół i znajomych właśnie. I to pewnie się rzuca w oczy.

Masz rację jeśli chodzi o forum. Nie pomyślałam, że można zwyczajnie szukać pomocy lub jej chcieć udzielać, ale klimaty tematu i wojowanie szabelką wolności przez koleżankę zbila mnie z tropu.
Jesli partner nie jest przyjacielem to jest niestety do wymiany.
Oczywiście, że rozmowy z innymi, radzenie się jest zdrowe i naturalne, nie można kogoś zamknąć w klatce wyłączności, nie zrozum mnie źle, bo ja nie z tych. Chodzi o obecne czasy, o to że stawiamy na jakość a nie ilość, że walczymy o całkowita wolność i róbta co chceta, a nie widzimy jaki destrukcyjny wpływ to ma na nasze związki. Skąd taka skala rozwodów? Skąd tyle zdrad? Bo nie umiemy stawiać granic, żądamy całkowitej wolności a w niej szukamy przygód, zaspakajamy potrzeby na zewnatrz. Uważamy, że jeden człowiek nie może nas zaspakajać więc mąż jest dobry, wierny, lojalny, Adam ma świetne poczucie humoru więc pójdę z nim pośmiać się, Karol lubi te same filmu co ja więc wyskakujemy do kina, a Marek słucha tego co ja więc jest od koncertów. A dlaczego nie iść e związku na kompromisy zamiast szukać spełnienia na zewnątrz? Wierz mi, daleko mi do postawy, że jeden człowiek ma nas zaspakajać społecznie, chodzi mi tylko o to, że to schodzi na złą drogę. To wspólne rozwiązywanie problemów zbliża i umacnia, kompromisy dają satysfakcję i poczucie, że jesteśmy jedną drużyną akceptacja odmienności jest dowodem prawdziwej miłości, a dzisiaj szukamy spełnienia poza związkami, które są jałowe lub cienkie jak dupa węża.

Odsunęłam się od przyjaciela, który wszedł w związek, więc to prawda - oczyszczam. Prosiłam go, żeby nabrał dystansu do naszej przyjaźni, bo jest ona, ale on pisał do mnie otwierając oczy i zamykając je, a miał kobietę. Myślę, że różnica w podejściu polega w postrzeganiu przyjaźni. Nie wyobrażałam sobie gruchac z moim przyjacielem, gdy ma partnerkę. To do mnie dzwonił z kłopotem, a nie do niej, do mnie wybierał numer wychodząc z pracy, a nie do niej... Byłam w pozycji 'lepsza" i zakończyłam całkowicie relacje, bo nie rozumiał, że zajęty musi się do mnie zdystansować, chociaż go o to prosiłam. Nie można mieć zdrowego związku i przyjaźni w dosłownym tego słowa znaczeniu. Wtedy jesteśmy w drugim związku bez seksu.

Oglądanie netflixa na kanapie to nie to samo co wyjście do kina.

Inne człowieki jakoś znajdują czas aby spotkać się z Twoją żoną.

Autor jest chyba rzeczywiście "urobiony" przez żonę, bo ona mu niejako trochę nakreśla, jak to niby jest wszystko w porządku, bo tylko sptyka się z tym czy tamtymw celach koleżeńskich. Ale dziwnym jest to jej pragnienie trak częstego wychodzenia czy otaczania się facetami, skoro jednak ma tego swojego męża Najwidoczniej coś tam u nich kuleje, skoro żona Autora nie ma ochoty z nim spędzać czasu. Swoją drogą, nie warto az tak brnąć tez w drugą stronę, bo jednak poza związkiem fajnie mieć kogoś bliskiego czy grupę bliskich znajomych.

Niania za stówkę na wieczór i randka raz w miesiącu konieczna. A jeśli nie to poprosić babcie lub ciocie. Dbajcie o swój zwiazek. Dzieci są papierkiem lakmusowym relacji i niestety nierzadko ją zarzynają, bo nam włącza się tryb matka. O ile w połogu i podczas karmienia to naturalne o tyle trzyma niektóre z nas do 18tki

No dobra, jeszcze tylko to . Kobiety są swoimi najlepszymi przyjaciółmi i największymi wrogami - zgodzę się. Ale nie zgodzę się, że wszystkie są podłe. Miałam/mam szczęście mieć w życiu przyjaźnie wykraczające metafizycznie poza wszelką przestrzeń pojmowania. Cudowne i niezwykłe relacje. Nigdy z żadnym mężczyzną w przyjaźni czy w związku takiego poziomu, mimo chęci, nie udało się osiągnąć, bo facetów to zazwyczaj szybko męczyło, że chcę wejść w kolejne i kolejne głębiny umysłu - nie dawali rady zwyczajnie. Tu  też zawsze był jakiś podtekst z którejś strony lub ukryte uczucie, które wychodziło po czasie. I wtedy damsko-męska przyjaźń się kończyła. Może Ty nie masz takich "żeńskich" czy relacyjnych potrzeb i stąd nie szukasz przyjaźni damskich, a może te "męskie" bardziej Ci odpowiadają z jakiegoś innego powodu niż pragmatyczny ich charakter . Blablabla - nie o Tobie jest ten wątek Pozdrawiam

Z tym nie ma problemów, mamy dziadków do dyspozycji.
Po prostu nam to jakoś nie wychodzi - ja mam w domu roboty w weekend, a jeśli nie to jedziemy z dziećmi na wycieczki i inne kinderparki.
Ona jak już coś wymyśli, to z kolei mnie nie kręci - jak nie jakaś astronomia, to strzelnica (parę stów za postrzelanie do tarczy). No to wtedy znajduje takiego, który wtajemnicza ją w temat.

Jeszcze nie było okazji.

Ale ciekawostka... wróciłem wczoraj późno do domu (awaria auta) i od progu usłyszałem "ja ciebie przepraszam, nie powinnam tak robić".
Fszczonsło mną to nieco, choć nie wierzę w jakaś specjalną przemianę.

Chyba miała zły dzień (kapeć w aucie i nieudane spotkanie plus kłótnia z mężem) ewentualnie nadchodzącą zima i widmo ekogroszku po 4 tyś.

Odpuść trochę. Robota nie zajac. Jeden weekend pistrzelacie, drugi spedzicie po Twojemu, jeśli nie możecie co jakiś czas każdy oddać się swojej pasji osobno. Mój mąż jak jechał na ryby to nie brał Ani, która rzyga na widok wędki jak ja, a ja nie jechałam z Karolem na narty, bo mój mąż nie umiał i nie chciał się nauczyć... Można robić wiele rzeczy razem, ale trzeba lubieć swoje towarzystwo. Kazde z Was może oddawać się swoim pasjom w dane dni, ale bez trzecich przeciwnych płcią osób. Nie wierzę, że nie ma nic co cieszylony Was razem. Zamiast szukać cudów na kiju może spacer, kino, pilnik na łonie natury, wypad w jakieś fajne miejsce przyrodnicze albo zwyczajny dzień w łóżku oparty na czułościach, seksie i nicnierobieniu? Licho Was widzę...

Nie zgodzę się z Tobą. Jest wspólny czas dla rodziny z dziećmi, jest czas dla pary bez dzieci (randki, kino, weekend gdy dzieci u babci) i jest czas na bycie osobno - ja poczytam ty idź na klada, ja idę do kumpeli na sobotę a ty jedz na mecz, ja jadę na narty a Ty zaproś do nas kumpli i pochlejcie. Trzeba mieć tylko łeb na karku i mimo wszystko lubić swoje towarzystwo, a przede wszystkim kochać się i umieć razem żyć...

Mam nadzieję, że to żart. Bardzo lubię spędzać z nią czas, ale z bungee skakać ochoty nie mam.
Jak ktoś na początku tego wątku wspomniał nie jestem od tego aby spełniać jej nowe widzimisie.

A nie możecie normalnie go spędzać? W wersji domowej? Ona ciągle szuka przygód i adrenaliny. Musi ciągle coś robić nietypowego, szalonego, otaczać się facetami i robić niesłychane akcje. Jakieś Alter ego czy nie ma co z kasą robić? Nie o widzimisię chodzi, ale o szukanie rzeczy, ktore cieszą razem i są miłą odskocznia od codzienności. Dla mnie to góry, narty i koncerty, a Twoja lubi gruba rurę obawiam się nawet, że dosłownie ...