Przeterminowana dziewica walczy o poczucie wartości. - Netkobiety.pl

Ja przez x lat uważałam się za porządną.
A mnie i tak nikt nie chciał, więc to bylo zludzenie.
Dziewczyny, które były bardziej rozrywkowe znalazĺy gości patrzą na mnie z góry jak na upośledzoną kobietkę.

Bez znaczenia. Nikogo to nie obchodziło.

Ale ja pisałam o ogólnej " nieatrakcyjności" wygląd to pierwsze co odstrasza/niezachęca, dalej też nie jest dobrze.

Nikt nie chciał się zbliżyć, nie rozumiesz tego.
Temat do zamknięcie lub skasowania.

Lady Loka napisał/a:

Alaneczka napisał/a:

Ja przez x lat uważałam się za porządną.
A mnie i tak nikt nie chciał, więc to bylo zludzenie.
Dziewczyny, które były bardziej rozrywkowe znalazĺy gości patrzą na mnie z góry jak na upośledzoną kobietkę.

W sensie co robiłaś i w jaki sposób oni Cię nie chcieli?

Kolejny raz zapytam: w jaki sposób Ty pokazywałaś tamtym, że jesteś dostępna?

Jak miała pokazywać, skoro z tego co pisze, oni się nią nie interesowali? Tak przynajmniej wynika z wpisu.

Lady Loka napisał/a:

rossanka napisał/a:

Jak miała pokazywać, skoro z tego co pisze, oni się nią nie interesowali? Tak przynajmniej wynika z wpisu.

Od samego początku tematu Autorka ucina wszystkie możliwe próby zmiany czegokolwiek, wyjścia do ludzi czy chociaż przyjęcia do wiadomości tego, że ktoś mógłby się nią zainteresować.
Więc w realu to gdzie Autorkę miał poznać jakikolwiek facet? Skoro ona nigdzie sama nie wychodzi tak, żeby kogoś nowego poznać?

Autorka niby przyszla tu narzekać, ale nie przyjmuje żadnej rady. Nie określa, co w niej tym ludziom przeszkadza. Nie mówi, że ktoś się nią kiedykolwiek zainteresował. Jest tak zamknięta na innych, że nawet gdyby ktoś się zainteresował, to by o tym nie wiedziała, bo nikogo do siebie nie dopuszcza.

Pracuje w publicznym miejscu, więc mam kontakt z ludzmi. Nikt, nigdy nie był zainteresowany. Jeśli zaczynała sie gadka to po chwili odpuszczali. I tyle.
Sprawiam wrażenie bardzo glupiej i dziwnej.

Pracuje w publicznym miejscu, więc mam kontakt z ludzmi. Nikt, nigdy nie był zainteresowany. Jeśli zaczynała sie gadka to po chwili odpuszczali. I tyle.
Sprawiam wrażenie bardzo glupiej i dziwnej.

bb8 napisał/a:

Alaneczka napisał/a:

Pracuje w publicznym miejscu, więc mam kontakt z ludzmi. Nikt, nigdy nie był zainteresowany. Jeśli zaczynała sie gadka to po chwili odpuszczali. I tyle.
Sprawiam wrażenie bardzo glupiej i dziwnej.

Skoro pracujesz z ludźmi, to nie ma szans, żebyś  " wyglądała na głupią i dziwną" - w takim miejscu potrzeba jednak pewnego wygadania i kompetencji społecznych (wiem, bo mi ich na przykład brak i ja bym nie mogła tak pracować). Ja jestem w stanie uwierzyć, że nie przyciągasz męskiego zainteresowania w jakichś przypadkowych sytuacjach typu ulica/autobus, bo to po pierwsze nie zdarza się szarym myszkom (no trudno ), a po drugie to już trochę nie te czasy,  żeby tak się poznawać. W ogóle mam wrażenie, że chodzisz ciągle smutna i skwaszona, a to nie jest magnes na ludzi. Nie zalecam oczywiście uśmiechać się na siłę, tylko zrobić coś dla siebie, żeby poczuć się lepiej, codziennie zafundować sobie jakąś drobną przyjemność. Potem w takim lepszym nastroju wyjść na spacer i testować, na przykład uśmiechać się do kogoś wyprowadzającego psa. 50% uzna Cię za dziwaka, a 50% odwzajemni uśmiech, zobaczysz. W łóżku się to pewnie nie skończy xD, ale warto małymi krokami otwierać się na ludzi, co Cię to kosztuje? Wyżej gdzieś Rumuński (chyba) napisał, że śmiać się z samotnych osób szukających partnera to jak śmiać się z głodnego, że idzie na zakupy. Coś w tym jest. Tindera nie polecam, bo nie używałam, ale na pewno nie jest to tabu wśród ludzi w naszym wieku - znajomi bez wielkich emocji się przyznają, że próbują korzystać.

Tak, jestem taką " negatywną postacją", masz nosa.
Już w ogóle się tym tematem teraz nie zajmuje - od jakiegos czasu muszę zajmować się chorym członkiem rodziny. Teraz moje szanse na własne życie są poniżej zera.  Już jest za późno, a będzie jeszcze później.

Rumunski_Zolnierz napisał/a:

bb8 napisał/a:

Tzw. "brzydkie" kobiety (do których się zaliczam) potrafią mieć więcej szczęścia w życiu uczuciowym niż te "ładne". Nie wiem nawet, z czego to wynika, ale takie mam obserwacje

Ja mam bardzo podobne obserwacje, tak się składa.

Pamiętam jeszcze ze studiów, gdzie były naprawdę nieurodziwe dziewczyny (twarze przypominające babę jagę itp.) i one wszystkie znalazły sobie fajnych mężów, wydają się być szczęśliwe.
Zaś te śliczne paniusie to różnie, jedne dają dupy wielu facetom aż furczy a niektóre są ciągle samotne i wiecznie siedzą na Tinderze żaląc się, że faceci są beznadziejni.

Akurat te, co jak piszesz dawały dupy, to teraz , po latach, patrzę na nie i widzę, że mają całkiem fajnych mężów i życię rodzinne.
Naprawdę chciałam wierzyć w teorie, że te , które szalały, wybrzydzały  i urzywaly życia są teraz zgorzknialymi startmi pannamy-takie wyjaśnienie miałoby sens, ale jest zupełnie inaczej.

Lady Loka napisał/a:

Alaneczka napisał/a:

Nikt nie chciał się zbliżyć, nie rozumiesz tego.
Temat do zamknięcie lub skasowania.

A pozwoliłaś komuś się zbliżyć? Bo z Twoich postów wynika, że nie.
Czyli masz błędne koło. Nikt się nie zbliża bo zachowujesz się jak skulkowany jeż, który każdego pokłuje. Nikt normalny z własnej woli się przez kolce nie przebija, takie rzeczy to tylko w książkach i filmach.

Tak, tylko pokazanie zainteresowania przez kobietę w stronę mężczyzny nie zawsze kończy się happy endem
Jak byłam ostatni raz zakochana jakieś 3,5 roku temu to pokazałam chłopakowi, że mi zależy (nieważne jak, długo by pisać, ale to robiłam). On o tym wiedział a i tak nic z tego nie wyszło, bo on nie chciał
Wiem, że są ludzie, którzy uważają, że nie należy się poddawać i walczyć o drugą osobę, ale ja uważam, że jeśli ktoś nam mówi "nie", to znaczy, że tak uważa, a bieganie za osobą, która nas nie chce jest raczej desperackie

Nie chce szukać pomocy u psychologów i psychiatrów. Nie chcę słuchać tych stadardowych pogadanek, że jestem pełnowartościowa, że na każdego przyjdzie czas, że nie trafiłam na odpowiedniego.
To wszystko jest bujda. Jestem kobietą, której nikt nie chce.
Jak byłam młoda w głowie miałam mnóstwo bzdur o tym jedynym, że każdy by mnie chciał, ale ja nie chce, że przyjdzie czas, że się szanuje, że na miłość przyjdzie czas i  tym podobne bzdury.
Dopiero od 2, 3lat dochodzi do mnie, że z nikim nigdy nie byłam, bo nikt mnie nie chciał. Nawet otoczenie mówi mi wprost, że mój czas mija.
Jestem brzydka, nieatrakcyjna i nielubiana przez ludzi. Jestem także uważana za głupią babę z która nie ma o czym gadać ( i taka jestem). Faceci dla mnie to inna galaktyka. Zresztą jak w pracy mam do czynienia z wyższym od mnie facetem i fajnym to czuje niepokój i jestem spłoszona.
Teraz będąc po 30 już nie widzę dla siebie nadziei, dopiero do mnie doszło z całą mocą, że jestem za stara na pierwsze doświadczenia i nikt normalny mnie nie będzie chciał ( a ja się juz nie przełamie). W ostatnich 2 latach próbowałam zagadywać do facetów, ale nic z tego. Na internet swojego zdjęcia nie wrzuce, nie i  tyle.
Czy źle mi się samej żyję? Trochę tak, trochę nie. Daję sobie radę. W sumie cały czas jestem w pracy.

Ale jestem tylko w pracy i tylko w domu.
Teraz uporałałam sie w ostatnich latach z różynymi problemami ze sobą, ale nie wiem jak pracować nad samooceną kiedy zawsze byłam odrzucana. To nie jest kwestia " misiewydaje" a tak było, więc?
Nie potrafie sobie wmawiać, że jestem super kobita tylko męzczyzną się nie podobam, bo to nie tylko kwestia urody, ale i charakteru - zdaje sobie sprawę z tego.

Mam tylko jeden pomysł - rzucić się w wir pracy i nauki, nie wiem czy dam radę zdusić w sobie kompleksy i poczuciu bycia gorszą kobietą.  Od roku wiele razy płakałam z tego powodu i to mnie niszczy i przeszkadza mi w pracy nad sobą. Nie chce sluchać, że wszystko przed mną, bo w to juz nie uwierzę. Chcę odpędzić te nagatywne myśli.

Alaneczka napisał/a:

O proszę, kolejnę kpiny kobiety. Już jestem zmęczona ta wredotą innych kobiet.

Mam tak samo witaj w klubie.

Powracam do wątku. Tak jak pisałam zostałam zdiagnozowana. Po roku muszę powiedzieć, że panikowałam - po konsultacji z lekarzem i lekach, które biore jest dobrze - nic złego się nie dzieje, nawet depresji już nie mam. Lekarz powiedział, że jak będę brać leki to nic złego się nie będzie  się dziać. Pisanie o trudnym współżyciu było przesadą- jestem spokojną, pracowitą dziewczyna, która lubi pożartować, nie odwalam jakiś akcji.
Dalej nikogo nie mam, bo zajmuje się  chorym członkiem rodziny i próbuje panować nad finansami. Dzisiaj mam kryzys, nie mam nadziei, że ułożę sobie swoje życie. Kiedy otrzymałam odpowiedz na wszystkie pytania i nabrałam odwagi nie mogę w żaden sposób nawet podjąć próby. Teraz jestem gotowa na jakieś randki ( bedąc po 30!!), ale czuje, że ominęło mnie życie.
Dużo problemów ze sobą i innymi rzeczami rozwiązałam w ostatnich latach, ale nie na wszystko ma się wpływ.

JuliaUK33 napisał/a:

Alaneczka napisał/a:

Powracam do wątku. Tak jak pisałam zostałam zdiagnozowana. Po roku muszę powiedzieć, że panikowałam - po konsultacji z lekarzem i lekach, które biore jest dobrze - nic złego się nie dzieje, nawet depresji już nie mam. Lekarz powiedział, że jak będę brać leki to nic złego się nie będzie  się dziać. Pisanie o trudnym współżyciu było przesadą- jestem spokojną, pracowitą dziewczyna, która lubi pożartować, nie odwalam jakiś akcji.
Dalej nikogo nie mam, bo zajmuje się  chorym członkiem rodziny i próbuje panować nad finansami. Dzisiaj mam kryzys, nie mam nadziei, że ułożę sobie swoje życie. Kiedy otrzymałam odpowiedz na wszystkie pytania i nabrałam odwagi nie mogę w żaden sposób nawet podjąć próby. Teraz jestem gotowa na jakieś randki ( bedąc po 30!!), ale czuje, że ominęło mnie życie.
Dużo problemów ze sobą i innymi rzeczami rozwiązałam w ostatnich latach, ale nie na wszystko ma się wpływ.

Nie rozumiem.  Nie masz depresji, ale leki Ci nie zaszkodza.  Po co brac leki jezeli nie masz depresji?

No, nie mam, bo się lecze.

Kiedy otrzymałam odpowiedz na wszystkie pytania i nabrałam odwagi nie mogę w żaden sposób nawet podjąć próby. Teraz jestem gotowa na jakieś randki ( bedąc po 30!!), ale czuje, że ominęło mnie życie.
Dużo problemów ze sobą i innymi rzeczami rozwiązałam w ostatnich latach, ale nie na wszystko ma się wpływ.

Alaneczka można powiedzieć że mam tak samo tyle że jestem facetem i mam 40 lat

Kiedyś miałem nawet znajomych ale się rozpłynęli można  powiedzieć a o kobiecie mogę zapomnieć

Do mnie tak samo mówili pozdrawiam może odpiszesz i pogadamy 

Powracam do wątku. Tak jak pisałam zostałam zdiagnozowana. Po roku muszę powiedzieć, że panikowałam - po konsultacji z lekarzem i lekach, które biore jest dobrze - nic złego się nie dzieje, nawet depresji już nie mam. Lekarz powiedział, że jak będę brać leki to nic złego się nie będzie  się dziać. Pisanie o trudnym współżyciu było przesadą- jestem spokojną, pracowitą dziewczyna, która lubi pożartować, nie odwalam jakiś akcji.
Dalej nikogo nie mam, bo zajmuje się  chorym członkiem rodziny i próbuje panować nad finansami. Dzisiaj mam kryzys, nie mam nadziei, że ułożę sobie swoje życie. Kiedy otrzymałam odpowiedz na wszystkie pytania i nabrałam odwagi nie mogę w żaden sposób nawet podjąć próby. Teraz jestem gotowa na jakieś randki ( bedąc po 30!!), ale czuje, że ominęło mnie życie.
Dużo problemów ze sobą i innymi rzeczami rozwiązałam w ostatnich latach, ale nie na wszystko ma się wpływ.

Kiedyś byłam na twoim miejscu. Matka mi wmawiała, że na facetów zawsze będzie czas, że teraz szkoła, nauka są najważniejsze. O tak tkwiłam w tym kręgu dom- szkoła- nauka bez przyjaciół i znajomych.
W kontaktach międzyludzkich się nie odnajdywałam, nie wiedziałam o czym rozmawiać.
Było mi z tym źle. Ale zaczęłam nad sobą pracować. Nad charakterem, postawą, nastawieniem do świata. Jedyne w co nie umiem to asertywność.
Z mężczyznami zaczynałam krok po kroczku, aż przestałam się ich krępować, wiele mam za sobą dziwnych znajomości, nie zawsze było miło i przyjemnie ale w końcu trafiłam na tą odpowiednią osobę.
Jeśli chces coś w swoim życiu zmienić musisz nad tym popracować. Nie będzie łatwo, ale warto, życie w pojedynkę a posiadanie rodziny to zupełnie inna bajka.

Ok nie chcesz zakładać konta na tinderze, ale są inne apki. Zdjęcie dodaj, po co rozczarowywać się później skoro można tego uniknąć. Kanony piękna są różne, ludziom podobają się różne rzeczy i osoby, nawet jeśli uważasz że jesteś nieciekawej urody. Znajdź sobie jakieś zajęcie po pracy, poświęcenia w pracy i tak nikt nie doceni, a mając jakieś hobby stajesz się atrakcyjniejsza w oczach rozmówcy i masz o czym opowiadać.
To od ciebie zależy jak potoczy się twoje życie, nic nie jest dane z góry. Chcesz zmian to niestety trzeba popracować nad sobą aby być bardziej atrakcyjniejszą dla otoczenia.

Tak, nie znajdę nikogo zajmując się kimś, a reszte czasu zajmuje praca i tyle. Ominęło- jestem po 30 i nie ma czego wspominać - spotkały mnie same złe rzeczy

Alaneczka napisał/a:

Tak, nie znajdę nikogo zajmując się kimś, a reszte czasu zajmuje praca i tyle. Ominęło- jestem po 30 i nie ma czego wspominać - spotkały mnie same złe rzeczy

Gorzej jeśli przed czterdziestką stwierdzisz, ze nie masz czego wspominać. Daj sobie czas na zbudowanie wspomnień.

Alaneczka napisał/a:

U mnie jest ten problem, że jestem nudna, a jestem nudna, bo nie mam o czym gadać gdyż... w moim  życiu nic się nie dzieje.Tzn dzieją się złe rzeczy.

Nuda to pojęcie względne. Możesz czytać książki, możesz być kinomaniaczką. Itd.

Przykry temat.

Z moich obserwacji, faktem jest, że o wiele częściej to kobiety zainteresują się facetem z problemami (różniastego typu) niż jakiś facet pochyli nad kobietą, z która nie może mieć od razu łatwego seksu, najlepiej "jak z bajki".
To wynik patriarchatu, w którym nasze pokolenia są głęboko zanurzone, jakby nie było. Część kobiet wyzwoliła się z tego ciężaru mentalnego, ale część z różnych powodów- najczęściej przez presje otoczenia, dalej w tym tkwi, bo np. nie może się wyrwać z powodów ekonomicznych.

Ja wierzę autorce jak mówi, że nawet nikt nie zadał sobie trudu żeby ją poznać, bo niejednokrotnie pisałam o swoich obserwacjach jak zachowują się faceci w stosunku do kobiet, które wzbudzają w nich pożądanie lub przynajmniej "łechcą miło oko", a jak w stosunku do tych, które są dla nich pod tym kątem powietrzem.
I jest mnóstwo kobiet, które maja osiągnięcia zawodowe, do których ja się nie umywam i bardzo im kibicuje, jestem z nich dumna. Ale co z tego, gdy one mają często problemy w życiu osobistym, w których nie mogę im pomóc?
Każdy żyje swoim życiem, ale obserwując facetów nie sposób nie mieć przekonania, że kierują się w zasadzie tylko 2 kwestiami: wygląd i seks.
Przy czym zdarzają się przypadki - i to dość często, gdzie średnio lub mniej atrakcyjna kobieta jest w stanie uwiązać faceta dobrym seksem. Ale tylko tym jest w stanie "braki w urodzie" nadrobić, żadnym intelektem czy byciem dobrym człowiekiem, to mity.
Ładna wiadomo, tu więcej potknięć i wad wybaczą.
Także jeśli taka kobieta nie jest nimfomanką, która "bucha seksem", a urodą nie grzeszy, to mało który facet będzie starał się dociekać jaka jest. Oni takie kobiety poznają jako skutek uboczny regularnych spotkań na seks, aż w końcu się zakochują w tym dobrym seksie z nią, tak naprawdę i zostają.

Niestety, ale tak to wygląda na najniższych poziomach świadomości: parowanie się.
Na tych wyższych jest już trochę a nawet sporo lepiej, bo seks nie jest warunkiem zainteresowania faceta.

Także moja rada dla autorki to próbować trafiać do środowisk gdzie wiesz, że moga być mężczyźni, których sens życia i postrzeganie kobiety nie ogranicza się do użytkowania przez nią swojej "dziury".

Przechodząc do genezy całego problemu, wręcz żalu. Cała ta sytuacja ma dwie strony. Z jednej strony zawiedziona kobieta, którą nikt się nie zainteresował. To tak nie działa, zawsze ktoś się interesuje kimś. Pytaniem wręcz retorycznym jest ile takich zalotów tych, którzy w jej opinii, często powierzchownej zresztą-odrzuciła. To działa zawsze w dwie strony. Nieśmiałość, brak minimalnej pewności siebie, strach przed nieznanym. To są zjawiska, które prowadzą do wyżej wymienionych sytuacji. Cóż, co prawda to tylko wirtualne forum, lecz tutaj proponując kontakt, z czystej chęci rozmowy-to wciąż za mało.

Przykry temat.

Z moich obserwacji, faktem jest, że o wiele częściej to kobiety zainteresują się facetem z problemami (różniastego typu) niż jakiś facet pochyli nad kobietą, z która nie może mieć od razu łatwego seksu, najlepiej "jak z bajki".
To wynik patriarchatu, w którym nasze pokolenia są głęboko zanurzone, jakby nie było. Część kobiet wyzwoliła się z tego ciężaru mentalnego, ale część z różnych powodów- najczęściej przez presje otoczenia, dalej w tym tkwi, bo np. nie może się wyrwać z powodów ekonomicznych.

Ja wierzę autorce jak mówi, że nawet nikt nie zadał sobie trudu żeby ją poznać, bo niejednokrotnie pisałam o swoich obserwacjach jak zachowują się faceci w stosunku do kobiet, które wzbudzają w nich pożądanie lub przynajmniej "łechcą miło oko", a jak w stosunku do tych, które są dla nich pod tym kątem powietrzem.
I jest mnóstwo kobiet, które maja osiągnięcia zawodowe, do których ja się nie umywam i bardzo im kibicuje, jestem z nich dumna. Ale co z tego, gdy one mają często problemy w życiu osobistym, w których nie mogę im pomóc?
Każdy żyje swoim życiem, ale obserwując facetów nie sposób nie mieć przekonania, że kierują się w zasadzie tylko 2 kwestiami: wygląd i seks.
Przy czym zdarzają się przypadki - i to dość często, gdzie średnio lub mniej atrakcyjna kobieta jest w stanie uwiązać faceta dobrym seksem. Ale tylko tym jest w stanie "braki w urodzie" nadrobić, żadnym intelektem czy byciem dobrym człowiekiem, to mity.
Ładna wiadomo, tu więcej potknięć i wad wybaczą.
Także jeśli taka kobieta nie jest nimfomanką, która "bucha seksem", a urodą nie grzeszy, to mało który facet będzie starał się dociekać jaka jest. Oni takie kobiety poznają jako skutek uboczny regularnych spotkań na seks, aż w końcu się zakochują w tym dobrym seksie z nią, tak naprawdę i zostają.

Niestety, ale tak to wygląda na najniższych poziomach świadomości: parowanie się.
Na tych wyższych jest już trochę a nawet sporo lepiej, bo seks nie jest warunkiem zainteresowania faceta.

Także moja rada dla autorki to próbować trafiać do środowisk gdzie wiesz, że moga być mężczyźni, których sens życia i postrzeganie kobiety nie ogranicza się do użytkowania przez nią swojej "dziury".