Moje życie to porażka - Netkobiety.pl

Niekoniecznie inne, bo moze istnieje jakis wspolny punkt tych niepowodzen. Niemniej rozumiem, ze iles tam odniesionych porazek zniechęca do dalszych prob, - i to wlasnie potwierdza to, o czym mowilam (czyli o powielaniu błędow).
Źródła problemu mozna jednak szukac (i nie chodzi tu o szukanie winy w sobie.., ale o jakis punkt zaczepienia, cos, co np mozna byloby zmienic - w wyglądzie np, albo zachowaniu, albo podejsciu, by uzyskac inny rezultat).

Moim zdaniem, co warto, to poszerzac grono znajomych, z roznych srodowisk, i przedziałow wiekowych, to daje pewną elastycznosc i pomaga zmienic perspektywe na dany problem.

W nawiązaniu do niektórych innych wątków, zastanawiam się czy ten poczatkowy okres ,kiedy jest się dzieckiem, nie stanowi 90 % ewentualnego sukcesu w dalszym życiu. Oczywiście, poradzenie sobie z własną przeszłością jest możliwe, lecz jeśli dziecko jest wychowywane w ten sposób, że nie może sie socjalizowac z innymi, rówieśniekami i nie nawiązuje znajomosći, to potem oczekuje, że wszystko samo do niego przyjdzie.
Z pewnością tez warto zwrócić uwagę na to, co może w nas odpychać od innych ludzi, kiedy pozorni jesteśmy (niemal) idealni. Jeśli przez tak długi okres, jakim jest np te kilkanaście czy więcej lat, nie można nawiązać żadnej bliskiej relacji, to może warto spojzeć na siebie?