Wybaczcie, nie wiem jak to zatytułować - Netkobiety.pl

Nie bagienni_k on wie, że ma ją w garści, w niewoli. On ją zna, stąd naciska, żeby cel osiągnąć. Według niego ona pęknie, bo zawsze jego kłamstwa tak ładnie połykała, z zachwytem lub z taką śmieszną zdziwioną minką (jakie to było dla niego urocze ). A co jest celem? Jego wygrana, bo on zawsze wygrywa. Prędzej czy później. A o.n.l.s nie może pozwolić chociaż na cień jego wygranej, musi być gotowa, bo jedno tupnięcie nie pomoże. On będzie wiedział, że to tylko tupnięcie małej dziewczynki. Trzeba się przygotować na ciągłe i długotrwałe powtarzanie tego samego tekstu: "nie jestem zainteresowana, nie kocham Cię, nie wrócę do Ciebie, nie spotkam się z Tobą". Tekst wymyśli sobie już sama Autorka i będzie musiała go wiele razy powtórzyć. Musi być na to gotowa. Tylko, że najpierw musi uwierzyć. Bo ona wie, ale nie wierzy.

Ever Ty czarownico
Szaro mi bo... może tak miało być, bo może nie zasłużyłam sobie na szczere uczucie, bo może ktoś taki jak ja nie zasługuje na „zielonkawe” życie... ble
Ja wiem, że to nie prawda, że teraz w dołku wszystkie moje wady (prawdziwe czy te wymyślone) są wielkości Himalajów. Ja to wiem, ale i takie myśli mnie nachodzą.
Smutno bo... kurczę ja naprawdę myślałam, że to ten (o gorzka naiwności). Nam (sorry mi) było dobrze, tak cholernie dobrze. Niech to szlak, znowu ryczę...

Nooo jestem obecna, tak jak pozostałe czarownice, na tym Twoim sabacie, więc chyba masz rację . Potwierdzam. Emotka nr 4

Wiem dlaczego tak mówisz, a Ty wiesz też o tym, że to nie jest prawda, bo za Tobą stoi gromada ludzi i Ci kibicuje o.n.l.s.. Dlaczego? Jak myślisz? Bo wszyscy czujemy, ze jesteś tego WARTA właśnie.

No i cieszę się, że nam to zdradziłaś, bo nie musisz udawać i tworzyć nieistniejącej rzeczywistości. To już masz za sobą, to jest przeszłość.

Po pierwsze, daj nochala i smarknij ładnie, ale kilka razy. Mocno! Po drugie nie ma czegoś takiego jak "TOTEN" - TOTENY nie istnieją, chyba, ze przyjmiemy, że jest ich więcej niż jeden, ale wtedy mamy "TOCI". Po trzecie WAM było dobrze, jemu zapewniam, że IDEALNIE. A dlaczego? Już tłumaczę: takie... "przypadki" jak ten p.g. wyszukują w społeczeństwie jednostek szczególnych. Ich cechy możesz sobie doczytać w "Moich Dwóch Głowach", ale głównie zasadza się to w kategoriach:

1. mądra, inteligentna - a po co? przecież się szybciej zorientuje! Otóż dlatego, że jak się taką uda oszukać, to "WOW jestem jaki? ZAJEBISTY! I na pewno lepszy od niej, bo drażni mnie, że jest ode mnie mądrzejsza i bardziej inteligentna. Nikt nie może być mądrzejszy. Zazdroszczę mądrzejszym".
2. wrażliwa, empatyczna - "no jak jej powiem, że ten czy tamten każe mi w robocie siedzieć w weekendy i zrobię odpowiednią minę, to mi jeszcze kanapki zrobi i herbatę w termosie . Czyli akceptuje moje wybryki . Jakby. Kocham jej nieświadomość. To takie słodkie . No niestety Słonko, jesteś ode mnie gorsza. Empaci i wrażliwcy, to naiwniacy "
3. mająca braki z dzieciństwa, patologie w domach - "ta to się będzie mnie kurczowo trzymać, bo za wszelką cenę będzie chciała, żeby się udało. Niezależnie co powiem. Albo nawet jak coś wyjdzie na światło dzienne, to przecież powiem, że tamta mnie wredna wkręciła, albo, że sam mam braki w rodzinie, albo ciężko choruję na nimfomanię, mam raka i tak odreagowuję, coś łyknie na pewno, bo ja znam się na dobrych teatrach i gadać też potrafię. Łyknie i jeszcze się obliże i przeprosi, że śmiała coś odkryć"

Tacy "ludzie" dzielą innych ludzi na dwie kategorie: ofiary lub wrogowie. Innych postaci w jego grze nie ma.

I teraz Elektryczna84 przypomniała mi taką moją wizualizację fajną. Trzeba gościa pogrzebać (najlepiej 6 stóp nie ziemi, tylko żelbetonu) nie tylko jako Twojego exa, ale jako "człowieka". Potem należy się udać na ten świeży grób i oddać na niego mocz lub inne dowolnie wybrane procesy fizjologiczne . Można jeszcze odwiedzać przez pewien czas i się trochę ponaśmiewać.

P.S. Czy masz poczucie niesprawiedliwości? Czy czujesz potrzebę zemsty? Żeby mu się nóżka powinęła na jakimś krawężniczku ? Jeśli tak, to jest dobry sposób, jedyny i najlepszy. Musisz być szczęśliwa - on tego nie zniesie, gwarantuje, że nie będzie spał po nocach, bo bez niego nie możesz być szczęśliwa, przecież on był i jest dla Ciebie Bogiem (no jak to?! Nie jest?!), a poza tym cały ten wizerunek mu się sypnie - i tyle pracy na marne. Miałam to "szczęście" poznać sekretne myśli takiego właśnie psychofaga Farciara ze mnie

Jedna rozmowa była, telefoniczna, tego samego dnia (tylko wieczorem) co dowiedziałam się o jego hobby. Nic mądrego, żądnych inteligentnych tekstów, tylko zwyczajne mu powiedziałam, że wszystko już wiem, że kłamał, zdradzał i że nas już nie ma. Może rozmowa by była dłuższa, ale zaczął wtedy piep*zyć o tych prywatnych sprawach i o jego wolności więc się rozłączyłam. Bo tej późniejszej „słuchanki” (ja nic nie mówiłam) nie liczę, nawet nie pamiętam co konkretnego mówił wtedy chciałam go posłuchać, jego głosu. W środę ucieczka, a w sobotę wyprowadzka i od tamtej pory go blokuje, a właściwie wszystkich  nieznajomych blokuje.
Wie, że nie wrócę, przecież tak dobrze mnie zna, bo ja nie wrócę do niego. Nieważne co obieca, ile niby terapii przejdzie, do czego nie da mi wglądu, czego nie odblokuje ja nie wrócę. Dlaczego tak się upiera żeby znowu mnie mieć bo w jego mniemaniu zapewne przegrał... nie nas, swój wizerunek.
Do pewnych rzeczy dochodzę sama, męczę się przy tym piekielnie, a czasami jak czytam którąś z Was to wystarczy chwila i puzzle same wskakują na miejsce.

ten post już nie aktualny, ale Ulle dzięki za tamte pytania, kolejny klocek znalazł swoje miejsce

Jak napiszę, że pije po to by na razie móc jakoś żyć to trochę zabrzmi... eh prawdziwie, nie ma co się oszukiwać. A ukrywam się dlatego, że wydaje mi się, że wszyscy patrząc na mnie w jakiś magiczny sposób wiedzą co mnie spotkało i tak zwyczajnie wstydzę się tego jak teraz wyglądam, tak po babsku się wstydzę

Ever co do snu to tak naprawdę nie wiem czy to mi się śni czy moja wyobraźnia płata mi figle po nocy, chociaż czy wtedy też cały czas „widziałabym” to samo...
Spokojnie sobie leżę w ciemnym, cichym pokoju i wtedy wyrko mnie zaczyna wchłaniać jak bagno, później  zmienia się w osuwisko, a ja dupskiem szoruje w dół... Próbuje się czegoś złapać, ale nie ma czego, wszystko czego dotykam jest jak no nie wiem... piasek. I nagle się budzę, zapalam lampkę i czuje jedynie ból w płucach, jakbym za długo oddech wstrzymywała. I tak siedzę w bezruchu... trochę straszne odczucie, niepokojące, no i tak naprawdę ciężko odpocząć.
Zawsze lubiłam mroczne klimaty w książkach czy filmach, ale to trochę za dużo.
Nigdy tak nie śniłam

Na to więc wygląda, że takiej poważnej i definitywnie kończącej rozmowy nie było.
Po kilku latach nie było pożegnania, tylko tak po prostu rzucony nerwowy komunikat, że to koniec.
Niby oboje wiecie, że to koniec, ale on czuje niedosyt, ponieważ nie miał szansy wytłumaczyć całej sytuacji.
W pierwszej chwili zareagował atakiem, że co mi tu będziesz weszyla w moich prywatnych sprawach, ale potem akcja rozwinęła się bardzo szybko i nim się ten haremowy zorientował już było po wszystkim.
Uważam, że on dlatego nie daje Ci spokoju, ponieważ ludzi się, że jeśli dałabyś mu szansę na wyjaśnienie wtedy przekonałby Cię, że mocno przesadzasz. Wydaje mu się, że jego wpływ na Ciebie jest tak silny, że mógłby uzyskać Twoje zrozumienie i co za tym idzie namówić Cię do powrotu.
Cierpi jego ego albo jak sama prawidłowo to nazwalas, cierpi jego nadszarpnięty wizerunek
Wśród Waszych znajomych chyba jest spalony, bo każdy już wie, że ten gościu jest mało ciekawy jako człowiek i jako facet.
Ludzie bywają różni, więc być może część Waszych znajomych uważa, że mocno przesadzasz, bo cóż on takiego strasznego zrobił, jednak większość jest raczej po Twojej stronie.
Facet ma więc niefajna opinie.
To moze go boleć i dlatego chciałby udowodnic wszystkim, że między Wami nie wydarzyło się nic aż tak strasznego, że to tylko nieporozumienie.
Niezależnie od tego, że kopniak mocno go zabolał, a znajomi robią sobie z niego podsmiechujki on chyba faktycznie chciałby, żebyś do niego wróciła. Nie sądzę, żebyś była mu obojętna, na pewno zależało mu na Tobie.
Niemniej jednak posiada on taki a nie inny charakter, jakąś skrzywiona osobowość i dlatego nie potrafił uszanować tego, co było między Wami, tylko szukał wrażeń na boku.
Nie brak pod uwagę tego, że któregoś dnia dowiesz się o tym.
Pan w czarnym meloniku.
Napisałaś, że strasznie to wszystko przeżywasz, wręcz boisz się tego człowieka.
Ja to rozumiem i doskonale pamiętam, jak czułam się wtedy, gdy odkryłam prawdę na temat tego niby swojego.
Przeżyłam prawdziwy szok, ponieważ w jednej chwili runął mi cały mit o tym facecie, zamieniłam się po prostu w słup soli.
Nigdy wcześniej nikt aż tak mnie nie zadziwił, nie zaszokował.
Wcześniej odbierałam tego faceta, jako pewnego rodzaju dziwaka, ekscentryka, który nie wpisuje się w żaden schemat zachowań facetów będących w związku.
Przebieg naszej znajomości był nienormalny, ale ja raczej podejrzewałam, że ten człowiek jest na vis chory psychicznie, że ma kompleksy, no nie wiem, jak Ci to opisać. Miskowaty wygląd, ciepły sposób bycia, nadzwyczaj czuły i robiący wrażenie zaangażowanego na maksa, od wyznań miłosnych było aż gęsto itd, natomiast sposób, w jaki prowadził nasza znajomość był zaprzeczeniem wszelkiej normy i normalności. Był to człowiek dość schorowany, naprawdę przerażająca ilość różnych chorób, było mi go żal, więc swoje domysły, że może choruje psychicznie zostawiałam tylko dla siebie, bo nie chciałam jeszcze bardziej go dobijać, że ma kolejna chorobę.
Nie wiem czy mnie rozumiesz.
On strasznie przejmował się swoimi chorobami i nie chciałam sugerować mu, że z głową też coś nie gra.
W życiu nie podejrzewałabym go o to, że za dziwnym zachowaniem kryja się inne kobiety. Naprawdę nie wyglądał na kogos takiego.
Gdy odkryłam prawdę byłam chyba najbardziej zdumiona kobieta na świecie.
Targały mną różne uczucia.
Wiedziałam, że są faceci, którzy lubią zdradzać, znałam kilku takich, ale kurcze, w życiu nie wiedziałam, że istnieją aż tak pierdolnięci goście, że aż na tak szeroką skalę. To czego dowiedziałam się na temat tego faceta naprawde broniło wrażenie.

Potem zaczęłam drążyć ten temat, a ponieważ zawsze ciągnęło mnie do rzeczy dziwnych, tajemniczych, mrocznych, toteż miałam używanie intelektualne.
Odkryłam pokłady wiadomości na temat takich ludzi. Chwilami włos stawał mi na głowie z przerażenia, czasami z fascynacji, bo uwierz mi, aż takich pojebow nie spotyka się jednak w życiu tak często.
Dzisiaj jest to dla mniej rodzaj przygody życia, gdyż czegoś równie dziwnego, chorego i nienormalnego ją wcześniej na swojej skórze nie zaznałam.
Tobie też trafił się pan w czarnym meloniku.

Wiem, że u Ciebie jeszcze nie ten etap, ale mimo to spróbuj spojrzeć na znajomość z tym człowiekiem jako na interesująca zagadkę medyczna z zakresu psychiatrii.
Pociągają Cię rzeczy dziwne i mroczne, wobec tego masz tu morze tajemnic do zgłębienia, jeśli chodzi o naturę ludzką.
Czasy dzisiaj zieją zgnilizną i śmierdzi narcyzmem, ale uwierz mi takich, jak ten Twój czy ten mój, mimo wszystko, nie spotyka się zbyt często.
Mnie w którymś momencie przyszedł do głowy pomysł, by traktować tego faceta jako osobliwy przypadek kliniczny. Odkąd tak się na niego przedstawiłam przestałam widzieć w nim mężczyznę, tylko chorego i podłego, bardzo małego facecika.
Patrzyłam tak, jak patrzy się na jakieś cudaczne indywiduum.
Figura tego gościa malała w mojej głowie.
To był początek końca, ale jeszcze zabawiłam się nim i oddałam mu za wszystko z nawiązką. Zajelo mi to kilka lat i dzisiaj jestem bardzo zadowolona z siebie osobą.
O.n.l.s, przestań pić.

Nie chcę, żeby zabrzmiało to jak jakaś licytacja, ale jeśli chodzi o Pain, to ona nie miała jednak do czynienia z chorym przypadkiem haremowego. Ona przeżyła po prostu zdradę męża, który odszedł do kochanki, po części także dlatego, że właściwie nie miał wyjścia, gdyż swoje małżeństwo rozjechał dokumentnie.
Pain, mimo że nie miała do czynienia z totalnym czubem, to jednak posiada mnóstwo wiedzy na temat takich ludzi - nie przeczę, jednak przypadku jej męża nie da się niczym porównać do tego opisanego przez o.n.s.l, mojego albo Twojego.
Jej były mąż nie był panem w czarnym meloniku - to zupełnie inny sort.
No chyba że czegoś nie wiem o byłym mężu pain.

.

No tak, w tym zakresie, jak najbardziej.

A tak swoją drogą, to wszystko jest nawet śmieszne, tzn dzisiaj z naszej perspektywy, bo autorce do śmiechu jeszcze daleko, jednak jeśli chodzi o nas, to fajnie jest mieć tę wiedzę tajemną. Czasem ktoś wspomni tego mojego i ja wtedy mówię " no masakra, ten to dopiero był kopnięty" i śmiejemy się. Łatwo jest mi śmiać się teraz i nawet doceniać fakt, że znam się nieźle na niektórych czubach wiedząc, że inni błądzą jeszcze na zielonych pastwiskach pasać się rozkosznie.
Generalnie jednak mam zrabane życie osobiste, bo zamiast kiedys zareagować jak przystało na zdrowo myśląca kobietę, czyli kopnąć w zad pana dziwnego, ja zajmowałam się analizą złożonej psychiki zwykłego kretyna.
Tu będę się śmiała, ale mogę poszczycić się tym, że doświadczyłam czegoś bardzo ale to bardzo nienormalnego.
Inni ludzie przeżywają swoje życie w spokoju i w szarości dnia, monotonnie i przykładnie, a tymczasem ja? Proszę bardzo, jaka to miałam przygodę.
Tak moja droga, łączą nas niesamowite więzi. O.n.s.l chcąc nie chcąc dołączyła do naszego klubu.
Książka Moje dwie głowy jest o moim facecie, o Twoim i o tym od autorki.
Ja tylko nie miałam takiej fazy, żeby zakrywać łeb kapturem albo wkładać ciemne okulary wychodząc z domu czy też nosić za duże łachy.
Ja miałam w drugą stronę - w życiu nie wyszlabym z domu bez makijażu i źle ubrana, jednak pomykanie pod budynkami znam doskonale.

Zwróciłas Ever uwagę na dwie bardzo ważne sprawy, które warto byłoby nieco rozwinąć.
Pierwsza rzecz, to uzyskana, nazwijmy ją mroczna wiedza, jest oczywiście bardzo pożyteczna, niemniej jednak świadomość tego, że istnieją tacy ludzie ( kobiety też są niezłe w takich zabawach) sprawia, że człowiek pozbywa się wszelkich złudzeń, co do ludzi, traci spontaniczność oraz przynależność do większości, gdyż czuje się jakby bardziej wtajemniczony i już nie taki głupi, jak reszta.
Ciężko jest też zdecydować się na osobista relacje z jakąś osobą, bo bardzo łatwo wyłapuje się różne ludzkie przywary, mam na myśli te, których nie da się zaakceptować myśląc o byciu z kimś.
Bardzo łatwo jest rozpoznać różnej maści zaburzencow, od razu rozpoznaje się narcyza, szczególnie ekstrawertycznego, w sumie introwertycznego też, jeśli dobrze się go podprowadzi, dominanta, pijaka, niedorajde albo chłopczyka w krótkich spodenkach itd nie patrzy się już na ludzi tak ufnie oraz otwarcie, jak kiedyś i prawdę mówiąc szybko traci się nimi zainteresowanie, przynajmniej ja tak mam.
Kiedyś byłam zupełnie inna, każdy człowiek potrafił mnie zafascynować, z każdego człowieka zczytywałam coś dla siebie, podobało mi się to.
Po doświadczeniu prawdziwej podłości ludzkiej oraz głupoty ludzkiej traci się to naturalne zainteresowanie drugim człowiekiem oraz chęć bycia z kimś.
Człowiek staje się bardzo wybredny, krytyczny i nie jest w stanie zadowolić się byle kim. To musiałby być naprawdę ktoś bardzo wyjątkowy, żeby chciało się angażować w relację.
Druga ważna sprawa, na którą zwróciłas uwagę, to fakt, że ci ludzie potwornie kłamią, zarówno w sprawach błahych, jak i tych poważnych. Kłamią po prostu na każdym kroku, codziennie od rana do wieczora. Tak jak napisałaś, taki gościu idzie np do sklepu, Ty zapytasz go, gdzie idzie, a on na poczekaniu wymyśli jakąś bzdurę, tylko po to, żeby Cię okłamać.
Z jakiegoś powodu sprawia to tym ludziom wielką satysfakcję, gdy uda im się nabić kogoś w butelkę.
Jest to tak, moim zdaniem, idiotyczne, że brakuje słów, żeby wyjaśnić logikę rozumowania tych ludzi. Oni po prostu lubią kłamać i robią to na taką skalę, że na pewno nie jest to normalne. Czy jest taka potrzeba, żeby nalgac, czy nie, to bez znaczenia, zawsze kłamią.
O.n.l.s, trzymam kciuki za Ciebie.

GO BABY GO!

O tą energię chodziło właśnie! Nikt Cię nie ocenił, miałaś wsparcie i w dodatku męskie. Ojca masz bomba w takim razie, aż łza się w oku kręci.

Trzymaj tą ptaszynę za nóżkę, niech Cię unosi do góry. Tego Ci trzeba! Świat nie jest taki straszny i już nie trzeba liczyć emotek . NO NIE TRZEBA

Padam na pyszczek ale może od końca zacznę... Pokerek z „cwaniakami” polecam na zgniecione serce zdecydowanie. Po sennym i spokojnym dniu sobotnim przyszedł czas na grę. Wujek Teeeee był przygotowany, stoliczek + krzesełka tylko do tego używane, nawet żetony mieli (chłopaki serio to traktują), ja tu grzecznie „że przy sobie mam 30 dychy i jakby co to papierowy wekselek”... Nawet nie ma mowy, najbliższy bankomat jest tu, idź bo wpisowe ma być w żywej gotówce. No dobra, zaprosili to się stosuje do ich zasad. Powiem wam, że to było trochę śmieszne, pierwsze rozdania powaga, skupienie, grali tak jakby na stole leżało kilka milionów, a nie 230 złotych
Wkręciłam się, rozluźniłam przy soku rabarbarowym i wygrałam 4 stówy dałam radę.
Boże szczerzyłam się nawet wtedy jak kładłam się już spać, było fajnie.
Myślałam, że dzisiaj to trochę jeszcze z tatą pogadamy i po obiadku do siebie wracam... tylko, że dzisiaj zaczęło się po 4 rano. „Wstawaj, wstawaj idziemy na ryby!” Momentalnie usiadłam na łóżku i pierwsze o co zapytałam to „Czy ja umieram? Czy jestem śmiertelnie chora czy coś?” Wiecie choć wiem, że to kółko gospodarzy wiejskich mnie lubi to oni nigdy, ale to przenigdy mnie na ryby nie zabierali, bo ja gadam, dużo, długo, często, zdarza mi się nawet nie na temat (ale to rzadko ) i co najgorsze paszcza mi się nie męczy. I znowu się szczerzyłam choć nie byłam przygotowana na taką wyprawę (trampki to nie najlepsze obuwie na taki wypad), trochę przemokłam, trochę zmarzłam, ale to kolejny dzień, który opisze jako fajny. Kurczę nie taki facet straszy jak go malują
A teraz szczeżuja idzie spać dobranoc

Zawsze się znajdzie ktoś, kto wyciągnie tą pomocną dłoń
Jak się okazuje, można rozproszyć mroki nocy nawet takimi ciekawymi zajęciami, jak poker czy rybki Aż się miło czyta, jak się uśmiech na twarzy pojawił Oby takich więcej!
Silna kobieta z Ciebie Autorko, przetrwasz ze swoim podejściem absolutnie wszystko!

Ale się te emotki i radości posypały, jak pęknięte korale, na ziemię . Ogromnie się cieszę o.n.l.s. . A na tym flow, jeszcze sporo pociągniesz, trzymaj go jako element swojego fundamentu, na którym zaczniesz siebie budować od nowa, składać do kupy. Im więcej takich scenek i przygód tym lepiej dla Ciebie - będziesz mogła uwierzyć, że świat jest spoko, i część facetów też Pozdro dla Szanownego Taty . Ucałuj go ode mnie, bo zrobił dobrą robotę, której nie mogliśmy zapewnić Ci my. Wysyłam energię sennych szaleństw

Tam dom Twój, gdzie serce Twoje o.n.l.s.. Chyba tu pokierowałabym się nim właśnie w wyborze. Bardzo dobrze, że masz gdzieś normalny świat i nie musisz ciągle wędzić się w tych oparach absurdu. Chwytaj i trzymaj teraz to, co od nich dostałaś.

Dawaj znać jak się będziesz dalej czuć.

Do tego nie wiedząc kiedy możesz wpaść w nałóg, a to już gorsze niż rozczarowanie facetem.
W takich sytuacjach, niektóre kobiety robią wręcz odwrotnie, fryzjer, kosmetyczka, zakupy itp. Ja bym do tego dodała wszelkie formy sportowe.
Koniecznie musisz poprzestawiać sobie w głowie i myśleć tylko o sobie.

hahahah ja to samo, minus 8 kilo, u kosmetyczki byłam przez pół roku ostatnie więcej razy niż przez cały 10letni związek.
ostatnio znajoma mojej mamy mnie zobaczyła i mówi  do mnie łał jak pięknie wygądam, macierzyństwo mi służy. się uśmiałam w duchu że nie macierzyństwo tylko rozstanie. ale to takie miłe akcenty w tym wszystkim

Hoho dziewczyny A to ja mam dla Was dobrą scenkę.

anna.zakochana

Ludzie odwiedzają mnie na samym początku tego bagienka i zamiast zabiedzonej zaryczanej panny widzą totalnie odmienioną dziewczynę w sukienusi (w której nigdy mnie wcześniej nie widzieli) i mówią:

- O matko to Ty? Jezu słodki jak Ty pięknie wyglądasz! I schudłaś bardzo, wyglądasz cudnie! Jesteś na diecie?
Ja z pełnym uśmiechem na ustach:
- A tak, jestem.
- A na jakiej?
- A na rozwodowej. Najlepsza na świecie. Polecam

Takich sytuacji miałam co najmniej kilka - ubaw był najlepszy, jak się widziało miny odwiedzających po tym komunikacie

Ulle

Ja się nie przemykałam pod blokiem (w domu, gdy nikt nie widział byłam tym kłębkiem nerwów), ale z wyglądem jak miliard dolarów do Żabki skakałam . Nie zapomnę również miny i zachowania jm na pierwszej rozprawie rozwodowej. Była mała czarna, był żakiet klasyczny, była szpilka, włos ułożony. A małżonek podchodzący do ławki, na której siedziałam z moimi adwokatami, chciał się z nimi przywitać, a mnie nie poznał . W tym momencie podniosłam głowę, bo byłam pochłonięta wcześniej papierami, i dopiero zobaczyłam jego zszokowaną miną i jego wydukane "eeee.... cześć" Adwokat siedzący obok mnie powiedział: "Pani Evergreen, będzie niezła rozprawa, Pani mąż trzęsie się jak galareta, chyba się zorientował jaki skarb traci" "A ja życie zyskuje, Panie mecenasie"

o.n.l.s.

Historyjka, aby chwytać i nie puszczać.
Na etapie nienawiści do mężczyzn, gdy np. wchodząc do sklepu przypadkiem zabłądziłam na dział męski, zorientowawszy się gdzie jestem z obrzydzeniem i z odruchem wymiotnym uciekałam z tego miejsca, napotkałam moją męską nadzieję.
Na przeciwko mojego miejsca zamieszkania jest wysoki biurowiec, który widzę po drugiej stronie ulicy lub koło niego przechodzę gdy idę na zakupy. Właśnie na początku, w tym najgorszym momencie, gdyż już myślałam, że nigdy nie pozwolę nawet na krótką rozmowę z jakimkolwiek facetem w życiu (oprócz własnego ojca czy kogoś w usługach) idąc właśnie na zakupy z drugiej strony ulicy zauważam znajomą twarz, która szczerzy się i macha do mnie. Zdębiałam, bo zobaczyłam mężczyznę, którego widziałam ostatni raz w podstawówce i był to akurat chłopak, w którym całą tą podstawówkę się kochałam (nasze losy w tamtym okresie były burzliwe i pominę je milczeniem obecnie ). Odmachałam i lekko się uśmiechnęłam, myśląc, że pewnie gdzieś chłopaczyna zabłądził przypadkiem, bo mieszkam tu od tylu lat, a nigdy go tu nie widziałam. Następnym razem, znowu na tych przeklętych zakupach przechodzę w podobnym miejscu przez ulicę, a ktoś z samochodu znowu szczerzy się do mnie od ucha do ucha - znowu ten gość! Uśmiechnęłam się szerzej i odmachałam. No jak to? Kolejny raz (owszem, znowu na zakupach ) spotykamy się pod tym biurowcem i nie ma już opcji, musimy do siebie zagadać. I zaczynamy o tym jak się nie widzieliśmy tyle lat, że on tu kilka lat pracuje (w tym biurowcu właśnie - no jak to możliwe, że dopiero teraz się widzimy?!) i "a pamiętasz" itd itd. (spokojnie, żonaty dzieciaty itd). Odchodzę z bananem na ustach i już wierzę, że świat nie zszedł na psy, że jest nadzieja w narodzie i w duchu mu dziękuję, że był moim promyczkiem . Spotkałam go jeszcze kilka razy, w tym miejscu, za każdym razem jego szeroki uśmiech poprawia mi humor. Potem przez kilka lat już go nie widzę, ale nie potrzebuję, bo dał mi to, czego potrzebowałam właśnie w tym momencie.

To taka analogia do tatusiowej ekipy

Beko, przecież Ever opisała tylko swoje wspomnienie i na dodatek dla niej wtedy była ta sprawa bardzo świeża, gdyż dotyczy spraw rozwodowych.
Uważam, że ta rada jest bardzo dobra, gdyż dbanie o swój wygląd szczególnie po tak traumatycznych przejściach jest o wiele lepsze niż zakładanie na siebie za luźnych łachów, przykrywanie głowy kapturem i łagodzenie swojego bólu piciem, a tak przecież robi ( mam nadzieję, że już jej ten etap minął) autorka wątku.
Dla kobiety wygląd jest sprawa bardzo ważną, a poczucie że ktoś, kto nie docenił, kogo ma, że być może chociaż przez chwilę poczuł się jak frajer jest bardzo budujące dla kobiety.
To lepiej by było, gdyby Ever przyszła do tego sądu zapuszczona i jeszcze może umazana gilami od płaczu?
A to że pisze on, on, on? No a jak ma pisać? Opisuje swoje wspomnienie, to musi używać zaimka on. Nie da się opisać tego inaczej z pominięciem zaimka on.
Ty z tych, którzy gdy chcą uderzyć, zawsze kij znajdą?

Adwokat złotousty jest opłacony, więc mówi to co chcemy słyszeć, a twoje wspomnienie o tym momencie to projekcja tego co były mógł mieć w głowie. Nie uważam, żeby dbanie o siebie w takich sytuacjach było czymś złym. Uważam, że należy to robić dla siebie, a jak już dla kogoś to na pewno nie dla byłego. Niby zrobiłaś to dla siebie i dla sądu, a napisałaś o tym co mógł myśleć były...

o.n.l.s. poprosimy o raporcik . Jak tam przemyślenia i samopoczucie po wycieczce? Może jakieś decyzje lub postanowienia się zawiązały? Ale jeśli jest dół, to też się nie krępuj. Nie będziemy krzyczeć

o.n.l.s mów do nas , wszystko ok?

Czy się stoi czy się leży aktualizacja się należy. Wybaczcie, mnie to rozbawiło, taki teraz poziom żartu reprezentuje
Co u mnie? W skrócie: w końcu idzie ku dobremu. Co prawda jeszcze nie stoję, ale już siedzę, mam spokój, który wydarłam p.g. z gardła Choć musiałam najpierw trafić na niego, zobaczyć i... uciec. Tak właśnie zrobiłam zwiałam. Oj bolesne zderzenie z rzeczywistością, nie sądziłam że jestem takim tchórzem. Sama do siebie zaczęłam pałać nienawiścią, sama sobie piekło zgotowałam, dniami wyrzucając to sobie. Było ciężko patrzeć na siebie w lutrze, ale tak teraz myślę, że dzięki temu obmyśliłam sposób na p.g.  „Un” nie odpuszczał, błagał, prosił, obiecywał... Musiałam spiąć poślady, zebrać wszystkie te jego bazgrołki i oddać w dobre ręce pewnego "Asa". Jemu wystarczyły 3 dni żeby to ogarnąć (ludzie, ja się z tym męczyłam prawie 2 miesiące) aby wytłumaczyć pacanowi na spotkaniu gdzie jest jego miejsce. A ja... ja grzecznie sobie siedziałam (wyduśdałam neospasminę) i obserwowałam jak zmienia się zachowanie p.g... tym razem to on był wściekły. Patrzyłam na niego i nie mogłam się nadziwić za czym to ja tęsknię... taki kawał cuchnącego mięcha, bleee... "As" mu w punktach wyłuskał co i jak zamierzam zrobić jak się ode mnie nie odpier... znaczy nie odczepi. Żadne sentymenty, już nie chciałam dojrzałego rozstania, chciałam spokoju.
I w końcu go mam To dopiero co prawda kilka dni, ale to jest coś. Spokojniej oddycham i tak naprawdę odsypiam. To chyba tyle. Nic spektakularnego, nic niezwykłego... siedzę sobie i oddycham „piknie”

Czyli zobaczyłaś tą pluskwę w całej okazałości - o to chodziło! Po tym wpisie widać, że odżyłaś Nawet te literki jakoś tak skaczą radośnie, a niech hasają ile wlezie. I duma z nich tryska. A wiesz skąd się to wszystko wzięło? Z ciebie o.n.l.s. Dobra robota! Teraz to tylko z górki

Dobrze, że napisałaś

Ulle wysyłam jeszcze jednego chwytaj mnie i odpowiedz, to się może odspamuję A wpadam do spamu jak widać u jakiegoś_człowieka podczas ratowania jego szanownego zadka

Tak już jesteśmy zbudowani, że to naturalne, że mózg wypiera te gorsze wspomnienia, a niejako celebruje te przyjemniejsze - gdybyśmy się skupiali tylko na tych złych, to byśmy zwariowali od nadmiaru nieszczęścia.  Badania pokazują, że powszechny jest efekt pozytywności – lepiej pamiętamy dobre zdarzenia z przeszłości, a wielu z nas idealizuje „stare, dobre czasy”. Więc Twój stan to naturalnej psychologiczne zjawisko. Może pomogłoby napisanie listy tych gorszych cech eskpartnera i spisanie złych wspomnień na niej, i wracanie do tej listy w sytuacji, gdy znowu przyjdzie tęsknota za nim?

Oj o.n.l.s. Kochana, to zupełnie normalne, że stara o.n.l.s. się czasem odzywa i jeszcze będzie się odzywać. Bądź dla niej miła w tym okresie, pogłaskaj po głowie, wybacz jej słabość, bądź dla niej starszą siostrą. Są takie momenty, że się nagle budzisz i myślisz: "ej, no, ale jak ja się tu znalazłam, przecież było tak pięknie, a teraz jest jak? Jak to możliwe?". Tak, "stare 'dobre' czasy" się odzywają. Możesz mieć na nie przygotowaną mantrę, zaklęcie i odbić tą piłeczkę, albo zwyczajnie dać sobie to przeżyć i się pocieszyć. Możesz tą "starą" o.n.l.s. jakoś nazwać (w przypadku małżeństwa z nazwiskiem męża było to prostsze i bardziej naturalne), aby oddzielić te dwie osoby od siebie - stara i nowa o.n.l.s. . Tak czy siak, powinnaś zaakceptować i zrozumieć, że to są tylko takie wypadki przy pracy, nie reguła czyli całe Twoje życie, i to minie, ale nie z czasem, lecz z kolejną myślą, wytłumaczeniem sobie tego od nowa. Te stany będą coraz krótsze i coraz mniej intensywne emocjonalnie, więc nie ma sensu rozlewać ich na całość Twojego bytu, bo nie tylko z takich sytuacji się ono składa.
Kiedyś w dalszej przyszłości pomyślisz sobie, że miałaś taki czas w swoim życiu, kiedy czułaś się szczęśliwa (już może bez samej persony p.g.) i pomyślisz sobie bardziej, że fajnie, że miałaś taką okazję, aby przeżyć taki stan. Nie da się tego wymazać z pamięci i nie próbuj tego robić, bo się nie uda. To nie znaczy, że więcej takiego mieć nie będziesz. Będziesz, i to dużo lepsze, ale to jeszcze trochę. Jeszcze chwila. Tamto było cudne (i wiadomo, że oszustwo z jego strony, ale z Twojej nie było oszustwem), a teraz przyjdzie czas na kolejne cudne.

P.S. przywołałam Cię myślami, bo już miałam Cię pogonić do pisania Pisz, i się nie krępuj przed nami. Nawet samo napisanie daje jakaś ulgę. Przytulam :*

U mnie akurat się leży bom chora
a tak poza tym to gra i buczy znaczy jeszcze dycham

Nawet nie wiesz jak chciałabym napisać, że był taki poranek, jakaś sytuacja czy moment, w którym wszystko stało się jasne. Takie olśnienie... Niestety nic z tych rzeczy...
Ciągle o nim myślę (co prawda już nie tak często jak wcześniej, ale jednak ), zdarza mi się jeszcze za nim zatęsknić czy wspomnieć wspólne chwile... 
Jednak jestem konsekwentna, nie zbaczam z kursu, nie zatrzymuje się, po prostu prę do przodu...
Czyli cytując takiego jednego klasyka u mnie "nie jest źle, niekoniecznie jest dobrze"

Nie wiem, co napisać...może to jakaś chora "zemsta" na Twoim ex... może kobita nie jest już "obiektem jego pożądania", ijakoś chce sie odegrać ?  jak na poczucie winy, to zbędne są opisy techniczne tych seksów...
To dla mnie jest tak popieprzone, że serio musiałam ze trzy razy przeczytać Twój wpis.
Samo w sobie jest to ohydne, ale pomyśl... może pomoże przegonić resztkę tego sentymentu, jaki masz do eksa? Tych nieznosnych, ciepłych mysli, które zajmują miejsce w głowie, powodując smutek i jakąś nielogiczną tęsknote?
Jeśli piszę głuoty, wybacz, ale mam podobnie, że były zajmuje sporo miejsca, i te czasy, kiedy było cudnie czasem biorą górę nad faktem, jak w rezultacie zostałam potraktowana. Więc zohydzenie obrazu eksa może jest jakimś sposobem...

Nie wiem na czym ta zemsta miałaby polegać bo przecież ja nie kontaktuje się z p.g. ani z nikim z jego otoczenia. Maila wysłała tylko do mnie. Także ten ja też tego nie ogarniam

Co bym zrobiła jakbym go spotkała na ulicy? Jedno wielkie NIC! Już okrzepłam, ból, żal odpuściły, jakiś czas temu... już bym nie uciekła (pamiętliwa czarownico ). I przed tym mailem i po nim mój stosunek do niego jest taki sam... to co było już nie wróci bo nie chcę żeby wróciło. Ever mnie smuci każde ufajdane wspomnienie, nawet dotyczące tylko mnie, mojego małego czy dużego sukcesu z tamtego okresu. Już chyba zawsze wspominając będzie mnie wzdrygać BLEEE...