Kryzys czy początek końca? - Netkobiety.pl

Ja go chwale,  nie mam pretensji że czegoś nie zrobił,  np nie wyniósł śmieci.  Proszę by to zrobił,  chyba że 3 dni zwleka to brakuje mi już cierpliwości. 

Odpowiadając na pytanie  ja bym sobie nie wyobrażala poważnej przyszłości  z kimś takim co nie potrafi oszczędzić i w pełni go rozumiem. 
Boli mnie ignorancja  moich  uczuć.  Na co dzień  on nie potrzebuje  zbytnio uczuć,  okazuje to bp wie,  że tego potrzebuje.  Akceptuję,  że ma inne potrzeby emocjonalne  i doceniam  że mimo wszystko  zmienia to pod moje  potrzeby.  Tylko są sytuacje,  że neguje  moje prawa  do przeżywania uczuc.  I to prawda,  że nie ma prawa mnie tak karac,  tłumacząc że jest zmęczony.  Dla niego kwestia przyszłości,  pieniędzy,  stabilizacji  jest priorytetem życiowym,  ja jestem dodatkiem.  Czyli nie druga połówka  pomarańczy,  a drugą pomarańcza na tym samym krzaku,  mam takie samo podejście. 

Zatem co radzicie? Rozstać się?  Nie no,  kocham....  Chcę to naprawić,  on też. Nie jest też taki zimny,  sytuację wyżej dzieją się sporadycznie,  zwykle jest dobrze i też widzę w Nim poprawę.

Czyli w grę wchodzi zupełnie coś innego niż ja opisałam.
Misiek nie lubi przeprosić za sprawienie przykrości. Nie chce o tym słuchać więc mówi Ci, że wyrzucasz mu to niepotrzebnie. To ma Cię powstrzymać przed przyszłymi zarzutami. Tu nie chodzi o empatię, tylko o rację.
Może być wiele powodów do takiego zachowania i nie podejmuję się rozpatrywać ich w ciemno.

Dokładnie, a ile kasy idzie na papierosy i tu nie widzi nic złego... ile tu by można zaoszczedzić... ale już kwiaty, to zbędny wydatek. To można zmienić, ale nie, bo to nałóg, bo lubi... Powie jego kasa, Tobie nic do tego, ale Twoja kasa spędza mu sen z powiek... Podwójne standardy...

Tu chodzi o diametralnie różnice między wami, ciężko wam będzie w tym związku, ale to Twój wybór.
Sama zadaj sobie pytanie czy jesteś zakupohololiczką i nadwrażliwą emocjonalnie, i pracuj nad sobą ale dla siebie.
Dużo ten związek też Cię nauczył, bez względu czy będziecie razem czy nie.

Tak, tylko tę rezerwę może trzymać partner.

Myślę, że jemu chodzi bardziej o nadmierne wydawanie pieniędzy wg niego na głupoty, więc tu chodzi o podporzadkowanie.

Akurat w kwestii nałogu, to nie będę zbyt pobłażliwy, bo sam bym w ogóle nie wytrzymał pod jednym dachem z kimś, kto pali.
Tylko z jakiej racji na bądź co bąź wpsólne potrzeby, do rezerwy ma się głównei dokładać jedna strona? Zamiast obydwie, proporcjonalnie do swoich zarobków?

Podpisuję się pod postem Ajko, bo mam podobne odczucia.
Też mam wrażenie, że o czymś piszesz, potem się z tego wycofujesz albo temu umniejszasz. Za chwilę pojawia się nowy „zarzut” tylko po to, żebyś mogła za chwilę to zbagatelizować.
Jakbyś na silę szukała powodów, żeby się do czegoś przyczepić, a za chwilę koliduje to Tobie z jakimś obrazem siebie, który w sobie masz, albo Waszego związku, więc cofasz to
Same problemy są też nieco od czapy, wydaje mi się, że dwoje kochających się ludzi w kilku szczerych rozmowach mogloby sobie z tym poradzić.

Może zajmij się sobą, jak pisze Ajko. Bo wydajesz się strasznie chwiejna, niezdecydowana, raz pobłażasz sobie, żeby za chwilę sobie dokopać i podobnie robisz ze swoim partnerem zresztą.
Też piszesz o miłości do niego, ale głębi uczucia tu żadnej nie widzę, ale raczej jest to pretekst, aby nic nie robić, coś w stylu maltretowanych żon pijaków, których tkwienie w przemocowym związku umotywowywane jest miłością. Taki wytrych.

Z jego strony też nie widać głębi uczuć... jak już zgłębiać uczucia... choć same też nie wystarczą do szczęścia.

To jest raczej wiara, że partner się zmieni...
I tu jest na razie obustronna.

Jakby zawsze szło się dogadać, nie byłoby rozstań...

Edit.
Istotka6, Tobie potrzebny jest partner ciepły ten jest zimny i nic tego nie zmieni.

bo niestety w głowach wielu kobiet istnieje coś takiego:
Moje pieniądze są moje, a jego są wspólne.
Oczywiście nie zarzucam tego autorce, bo istotka uczciwe podchodzi do tych kwestii.
Ale to co pisze tutaj wieka to absurd.
Albo inaczej cos do zaakceptowania tylko gdy mówimy o małżeństwie, bo w tedy i tak pieniądze są wspólne.
Wiec za akceptacja dwóch stron można zrobić coś takiego ze to jeden małżonek trzema wszystkie pieniądze i nimi gospodaruje.
no ale jak w tedy podjeść do wydatków drugiej strony? W formie kieszonkowego? "masz 500zł na duperele, więcej nie dam bo im więcej dam to i tak wszystko wydasz".
Trochę dziwna sytuacja ale jak ta 2 strona zdaje sobie sprawę z tego ze szasta pieniędzmi i akceptuje zwierzchnictwo partnera w tym względzie to może sie to udać.

Wszystko zależy od małżeństwa, od tego na jaki system zgodzili sie na początku.

U mnie jest tak że z racji dużej dysproporcji zarobków pomiędzy mną i moja zona to pieniądze są wspólne i konta tez, czy to te "wydatkowe" czy oszczędnościowe. i ogólnie wszystko.
tylko ze ja nie muszę się obawiać w żadnym razie że zonie odwali i  np przeleje duzą sumkę na schronisko dla psów albo wyda 10k na torebkę.
wiesz przez 5 lat była samotna matka wiec ma bardzo życiowe podejście do pieniędzy, jest oszczędna, gospodarna. nigdy nie żyła od 1 do 1 pomimo tego ze samotnie wychowywała dziecko, zawsze maiła oszczędności.
Nawet jak randkowaliśmy to nigdy nie oczekiwała ze za nią zapłacę "bo tak".

Z kolei u moich przyjaciół gdzie zarobki sa podobne to każdy ma swoje konto na które wpływa wyplata, na tym tez koncie każdy z małżonków odkłada sobie pieniądze i co miesiąc robią przelew na wspólne konto z którego opłaca się  wszystkie koszty utrzymania. Zawsze przelewają więcej, wiec i na tym wspólnym koncie maja oszczędności i na swoich tez.

"Tylko z jakiej racji na bądź co bąź wpsólne potrzeby, do rezerwy ma się głównei dokładać jedna strona? Zamiast obydwie, proporcjonalnie do swoich zarobków?"

Wtedy trzeba też wydatkować proporcjonalnie do zarobków, teraz ona dokłada więcej, bo pokrywa połowę wydatków, zostaje jej powiedzmy 100zł które mogłaby odłożyć, a jemu 1000 czy 5000.
Ja wszystko rozumiem, małżeństwo zmienia, ale jak jedno chce to drugiego wydyma, brzydko mówiąc.
Tak samo oszczędności mąż przeinwestuje straci, jakby nie było wspólne pieniądze, jeszcze oskarża żonę...
Tak, że małżeństwo nic nie gwarantuje, jak się jest nieuczciwym.

W tym przypadku jak on chce oszczędzać jego sprawa, niech jej nie zmusza i sam z nich korzysta i sam zarządza na swój rachunek.

Jak pieniądze są dla niego najważniejsze w życiu, to lepiej jakby sam odszedł i poszukał partnerki z podobnym priorytetem.
Małżeństwo też by nic nie zmieniło w jego postrzeganiu wydatków partnerki.

Hm odpisuje zwykle z doskoku,  przez co też jestem chaotyczna i mige wydawać się zmienna, zresztą jak już pisałam na początku - miotam się w emocjach.  W związku też jest tyle sytuacji różnych,  że ciężko ogólnie  napisać,  od każdej reguły są wyjątki.
Wedle woli ścisłości.  Nie jestem przewrazliwiona,  rzadko  czym się przejmuje  i szybko mi przechodzi,  to ja zwykle  ogarniam dziewczyny.  Jak już  sprawił mi przykrość to informuję Go o tym.  Nie są to sprawy  typu np że przytyłam  czy coś  podobnego,  nie oczekuję za to przeprosin.  Nie oczekuję przeprosin  za szczerą  ocenę,  która nawet nie jest po mojej mmyśli.  Nie chcę też by był bardziej ciepły,  mi odpowiada bi gdyby facet  zbyt często chciał mnie przytulać  to by mnie irytowal,  nie jestem też romantyczka i malo  potrzebuje tez ciepła,  więcej od niego,  ale stosunkowo niewiele.  Potrzebuję  by nie negowal  moich uczuć i je szanowal.  W sumie to aż tyle... 

W kwestii  finansowej przyznaje,  że zachowuje się niedojrzale.  Na fundacje idą regularnie  przelewy ale nie są to ogromne sumy,  raczej symboliczne ".  Nie wiem na co w sumie te pieniądze idą...  Na wyjścia,  na kosmetyki,  czasem  ciuchy,  tu to,  tu tamto i tak te pieniądze idą...  Zresztą  nieważne,  ogarnę  to.  Prawda jest taka, że po prostu  lubię takie życie gdy nic sobie  nie odmawiam i dlatego nie chciałam tego zmieniać. 
Jak będą dzieci,  oboje będziemy mieć swoje własne konta,  plus jedno dodatkowe gdzie przelewamy kwoty i idą  na życie.  Nie chcę Jego pieniędzy,  nie widzę problemu by dzielić się po równo,  mimo innych zarobków. 

Mamy problemy,  ale czuję że jesteśmy w stanie sobie  z nimi poradzić.  Zresztą  zobaczymy  co będzie.

To nic nie da.
bo tu chodzi o kontrolę, jej podporządkowanie się, a nie o kasę.
Pan zimny, jak napisała Wieka, często niezadowolony, żdzbło w jej oku widzi, w swoim belki nie.
jawnie w towarzystwie okazuje Ci niezadowolenie
pewnie jest z Tobą bo jesteś atrakcyjna, nie nudna, pozwalasz mu na taklie zachowania, wiele zamiatasz pod dywan.
że go kochasz bo w Twojej wejrsji miłości głupoty zamiata się pod dywan wierzę. Ale patrzysz na niego przez różowe okulary i nie widzisz że on ma Ciebie daleko gdzieś, jak nawet na milimetr wychodzisz z ramek. Dostajesz za to kary.
Co zrobiłaś kochana na spotkaniu z jacuzzi?  Moze za długo z kolegą rozmawiałaś ?
słuchaj, ja znam taki związek- byłam w nim 20 lat.
Twoja energia w podtrzymywaniu tego układu moze na długo wystarczyć.
ale gdy Tobie jej chociaż na chwilę zabraknie, nie dostaniesz wsparcia.
wyrzucasz sobie torebkę, która Ci bedzie służyś ze 3 lata, a on przepala w tym czasie z 2 takie torebki.
Może sobie pozwolić na krytykę Ciebie, bo wie że bedziesz szukać kompromisu.
to wszystko się też trzyma dzięki klejowi związanemu z seksem.
Istotko, widzę Cię porzez forum: jesteś atrakcyjna, inteligentna, nie księżniczkujesz, nie fochujesz i nie masz wymagań z kosmosu- myślisz że wiele takich kobiet chodzi po świecie?    wg mnie zasługujesz na kogoś lepszego, ale go kochasz, więc łatwo nie będzie.
na Twoim miejscu poprosiłabym go o 3-4 miesiące detoksu od siebie- dla siebie to zrób, zastanów się nad swoim życie, pospotykaj z kimś, poobserwuj inne pary. Facet który czuje się od Ciebie gorszy nigdy nie będzie dobrym partnerem, a Ty przy nim nie rozkwitniesz.
Trzymaj się.

Ja zauważyłam, że nie jest on aż taki oszczędny, bo fajki pali, a to coraz droższy nałóg. Czytam, że średnia cena paczki to 18 zł. Jeśli pali paczkę dziennie to przez miesiąc 540 zł. Nie tylko przez cenę papierosów, ale również przez wydatki na zdrowie. Poza tym skoro pali, to jest to bardzo nieodpowiedzialne w przypadku planowania potomstwa. Ty swoje zakupy możesz puścić w obrót i coś z tego odzyskać .
Ogólnie przeczytałam jeszcze raz twoje wpisy i dużo tam chaosu, mało konkretu. Za dużo się hamujesz w tych opisach by być w porządku. Wylej tę kawę na ławę i napisz co cię wkur*ia dokładnie. Czego się boisz.

Nie tylko on gada o rozstaniu. Ja ciągle czuję jak Istotka kręci, owija w bawełnę, pisze co dla niej wygodne. Czuję się trochę manipulowana.

Ja absolutnie nie widzę żadnej manipulacji, mówiła mu co czuje, czego chce. Liczy, że coś do niego dotrze, poza tym chce spróbować, co czas pokaże, na ile sama będzie potrafiła i chciała się ugiąć.Choć samo to jak on powie, że kocha, o niczym nie świadczy, bo to się czuje.
Chciałaby kontynuować ten związek... nie podejmować pochopnych decyzji... sama musi się przekonać czy z nim jej po drodze.
A forum dało jej dużo do myślenia i na tym polega nasza pomoc.

No nie wiem, czy ciągłe 'chcenie' przeprosin za - jakże metafizyczne - 'sprawienie przykrości' jest takie ok...

Zgadzam się Wieka.
Istotną jest w tej komfortowej sytuacji że jest młoda i bez dzieci. Jeszcze obejdzie się bez większych konsekwencji

Różowe okulary opadają w różnym czasie

dlatego tak mnie właśnie na tym forum wkurzają piewcy pracowania nad związkami w pocie i znoju, docierania się i to poparte setkami pseudopsychologicznych autorytetów. Jest w tym dgłęboka nieuczciwość, pudrowany brak akceptacji, bo szczerze to jako osoba która kochała kogos długie lata nie wyobrażam sobie jechanioa i raniącego krytykowania kogoś, fochowania się bo jak sie kocha, to się po prostu nie da rady tego zrobić. To się wyklucza, nawet jak słowo kocham przechodzi temu ktosiowi łatwo przez gardło, to nie można temu wierzyć po prostu. nalezy od takich ludzi uciekać gdzie pieprz rośnie.

Jedno zasadnicze pytanie jest takie: czego od nas oczekujesz w tym wątku?

Jak wróciłam do Twojego pierwszego tu posta, to właściwie nie wydaje mi się realne przezwyciężenie jakiegokolwiek kryzysu, jeśli Ty się wycofujesz i nie angażujesz, bo masz obawy, bo nie czujesz już, że Twój związek ma sens i perspektywy. Mamy Cię zachęcać, abyś się jednak zaangażowała? Wbrew Twoim odczuciom? Narzekasz na swojego faceta, że nie znajdujesz u niego zrozumienia dla swoich odczuć, ale sama tez ich nie chcesz uwzględnić? :-/

Czy może jednak mamy Cię przekonać, żebyś tego nie przedłużała? To nam wychodzi na tym forum najlepiej ;-)

Jego wersja: / problem
1.  w ostatnim czasie jestem przewrazliwiona, stąd on ma już dość,  jest tym zmęczony
2.nie jestem oszczędna
3. Nie potrafię dobrze coś zakomunikować  pod wpływem emocji.

./// sugeruję  zacząć  czytać najpierw moja wersję,  czyli niżej a później przejść wyżej do wyjaśnień. ///

4. On uważa,  że jest tego za dużo i niepotrzebnie  czymś się przejmuje,  co jest nieistotne. Hm no dobrze,  ale to nie pilot,  że mogę włączyć i wyłączyć to jak się czuje, po czasie  mi przejdzie,  po krótkim dość czasie.  Mam tu też na myśli mniej ważne aspekty niż chociażby problemy zdrowotne kogoś z bliskich.  Bardziej to jak się wobec mnie zachował. 
5. Zgadza się z tym, chociaż część udało się nam zaakceptować  w sobie.
6. Nie jest w stanie zrozumieć jak ja mogę chcieć seksu  mimo,  że jestem zmęczona,  chora,  czy mam stres.  No ale ja mam chęć  też w takich sytuacjach,  on nie.  Mamy tu totalnie inaczej,  ale rozumiem.  Też mniej jest tego seksu  bo kryzys  czuć po prostu.  Każde  z Nas  jest tu inne.  I nie,  nie kara  mnie brakiem seksu,  ja  też nie chce by się zmuszał  mimo jego braku  chęci tylko dlatego że ja  chcę,  mnie coś takiego by nie satysfakcjonowalo.  Mamy rzadszy niż kiedyś, ale mimo to,  dla Nas jest on bardzo satysfakcjonujący,  to znaczy  jest udany,  chociaż ja bym chciała bardziej eksperymentowac.

Hm może to bardziej rozjaśni jak związek wygląda...  Aczkolwiek  gdyby były jednak dalej niejasności, bierze się to stąd  że się miotam  w moich emocjach.  Przez co mogą być zaprzeczenia. Czasem emocje jedno,  drugim razem rozsądek  drugie. Na pewno  nie będziemy za wszelką  cenę ratować związku,  to pewnie  będzie się działo samoistnie a przyjaciel Czas nigdy  mnie nie opuści:) 

Co oczekuje od Was? Kochani,  abyście byli sobą! Każde wyrażone zdanie jest mi na wagę złota.  Wiadomo,  nie podejmiecie  za mnie decyzji,  czego bym nie chciała,  ale dajecie zupełnie nowy  punkt widzenia,  czegoś co wydawało mi się czarne lub białe.  Chcę  od Was opinii,  bo tak naprawdę Wy jesteście całkowicie  obiektywni,  nie znajomi.  Znajomi poprzez brak obiektywizmu potrafią ,  mimo dobrych i szczerych chęci po prostu  namieszać,  oceniając  sytuację poprzez pryzmat swoich odczuć jak i sympatii. Macie też dużą zasługe w burzy myśli,  które przez te dni kotłuja mi się w głowie i dziękuję Wam za to,  cenie każdy punkt widzenia,  każdą  krytykę,  radę,  więc śmiało bądźcie sobą   może to teraz wydawać się bez sensu, by wyrażać swoje zdanie skoro widać,  że podjęłam  decyzję  co dalej,  ale naprawdę jestem ciekawa oceny,  tym bardziej,  że wydaje mi się,  że przedstawiłam trochę sytuację bardziej klarownie stojąc gdzieś tam z boku.  Chyba,  że jest inaczej z Waszego punktu widzenia,  to też liczę na informacje zwrotną

Musiałam sobie to wszystko spisać i teraz tylko wytnij,  wklej

No i mi rozjasnilo. 
Twój słodko nazywany Misiek..
Drażnisz go, gdy przeżywasz jakieś kłopoty, np chorobę bliskich on się boi, nie umie dawać wsparcia więc najchętniej by Cię wtedy wyłączył by nie przeżywać dyskomfortu.
Drażni go bo on zarabia więcej A Ty śmieszy wydawać kasę chociaż zarabiasz mniej, więc nie idziesz w stronę wyrównania, a on się czuje wydymany. Rozumiesz?
Co się stało na imprezie z jacuzzi? Albo zaraz przed? Przypomnij sobie
Nie chce seksu, bo nie czuje się przy Tobie wystarczający.
Gdy po rozstaniu z mężem wysmarkiwalam się trochę jednemu Panu w rękaw, on mi powiedzial: słuchaj wygląda to tak, jakby on był filarem co się wali, a Ty na siłę chciałabyś go podtrzymywać.
Puść to Istotko   Póki czas.
Zmienił się od kiedy zaczął zarabiać kasę?
On jest z biednej rodziny?

No tak, bo obydwoje muszą się wzajemnie zrozumieć.

Dziś mi powiedział,  że on po prostu  chciałby widzieć,  że coś robię lu temu by finanse ogarnąć,  nie oczekuje że odłoże milion,  tylko że coś się zmienia. Nawet nie chodzi o to by Go zapewnić czy coś,  ale mówiłam,  że sama chcę  już to ogarnąć  dla siebie.

Mam wrażenie że czytaliśmy kompletnie inne teksty.
- Nie drażni go że zarabia więcej a ona wydaje tylko to że ona nie oszczędza, ze cały ciężar stabilności finansowej związku jest na jego głowie. I ma racje, co istotka sama potwierdza, i chwała jej za to ze potrafi przyznać się do błędu i wprowadzić plan naprawczy dla SIEBIE a nie dla niego.
co prawda tak średnio widzę że on chce coś realnie zmienić, wygląda to tak ze bierze na przeczekanie.
- Maja inne libido, co też sama autorka zaznacza. Co do uprawiania sexu gdy partner jest chory/zmęczony/zestresowany  to sie kompletnie nie dziwie. Nie wyobrażam sobie sexu z żona podczas jej choroby. Czuł bym się ze ją wykorzystuje.
Teraz jej mniej sexu bo znów jak sama autorka pisze maja kryzys. Gdy ty i maż mieliście kryzys to nie wychodziliście z łózka czy raczej do niego nawet nie wschodziliście?
Ogólnie widzę ( bo nawet tego nie ukrywasz) ze dostrzegasz w partnerze istotki swojego byłego męża.(co nie musi być prawdą)
Stad takie a nie inne opinie

Bardzo dokładnie przeczytałam cały wątek i moim zdaniem Misiek może nie tyle chce Cię zmieniać na swoją modłę, co boi się odpowiedzialności za rodzinę, którą być może z Tobą stworzy, boi się, że będzie sam musiał podołać finansom, a przecież w życiu bywa bardzo różnie. W tej kwestii chce związku partnerskiego.
Równocześnie jest w tym pierwiastek nacisku i pewnego rodzaju manipulacji, a to już jest niepokojące i na pewno nie powinnaś tego tematu wepchnąć pod dywan, bo samej sobie możesz w ten sposób strzelić w kolano.

W tym miejscu nasuwa się pytanie jak jest w innych dziedzinach życia - obowiązkami dzielicie się po równo czy jest jakiś sztywny podział na stereotypowo męskie i kobiece?

Ty z kolei, Istotko, masz w sobie dużo żalu i na ten moment czujesz się w tej relacji bardzo niepewnie, jakbyś musiała zasłużyć na coś, co w związku dwojga kochających się ludzi powinno wychodzić bardzo naturalnie.
Równocześnie wyrzucasz z siebie złość, by po chwili tłumaczyć, że "w gruncie rzeczy jest mi z tym Miśkiem całkiem dobrze, to moja wina, że jest, jak jest". Widać jak na dłoni, że sama się w tym wszystkim ogromnie gubisz.

Tu wrócę do myśli Paslawka, która i u mnie pojawiła się relatywnie szybko - jesteś absolutnie pewna, że sobie czegoś w ten sposób nie kompensujesz? Może nie jesteś tego w pełni świadoma, ale jeżeli brakuje Ci emocjonalnej bliskości, to nie jest wykluczone, że samodzielnie zastępujesz ją w inny sposób. Myślę, że warto byłoby to zagadnienie dogłębnie przemyśleć.

Załóż ten temat, z chęcią się odniosę do tych bzdur.
Widze mentalność " moje pieniądze są moje a jego są nasze.
Straszne, tyle dobrego ze coraz mniej kobiet tak uważa.
A tak zapytam, skoro to facet ma brać na siebie ciężar utrzymania rodziny to co wracamy do patriarchatu??
Skoro tak to idąc tym tropem mam nadzieje ze była byś posłuszna swojemu mężowi i dbała o wszystkie jego potrzeby?
Czy jak większość julek w dzisiejszych czasach chcesz zjeść ciastko i mieć ciastko, wybierając sobie co pasuje z równouprawnia i patriarchatu a obowiązki zostawiając facetom?
Pamiętam że w jakimś temacie pisałaś właśnie takie bzdury o tym że to facet powinien przygotować gniazdko i dopiero potem zapraszać tam kobietę...
Ja tylko pytam.
Bo wybacz skoro jedyne co możesz w takim układzie dać to dziecko to sory, po co facetowi to wszytko?
Dobrze rozumiem czy nie, jeżeli nie to popraw mnie proszę.

to moje konfabulacje?
Cały twój post to traktowanie faceta jak bankomatu.
Postaram się znaleźć.

jednak znalazłem:

w mojej ocenie to co napisałaś, w taki fajny,zabawny,prześmiewczy sposób  jest tak samo uwłaczające mężczyzną jak to gdybym napisał ze: "zadaniem kobiety jest dbać o to żeby facet miał pełen brzuch i puste jądra" jest uwłaczające kobietą.
Dodatkowo w poprzednim poście zadałem ci kilka pytań, wiec nie unikaj odpowiedzi proszę.

I to co tam napisałam dla Ciebie znaczy że mężczyzna z automatu jest traktowany jak bankomat? Aha..

Skoro jesteś za tradycyjnym modelem rodziny to w takim razie masz prawo mieć takie poglądy. Nie jesteś hipokrytką.
wybacz ale na twój zarzut "niedojrzałości" mógłbym odpowiedzieć swoim "roszczeniowości".
Mam 36 lat mam żonę i 11 letniego syna.
Z reszta zdarzyło ci się juz komentować moje życie