Kryzys czy początek końca? - Netkobiety.pl

O masz Ci los
Jedna z moich ulubionych par "z forum" - no nie ,ale tak bywa

Co Ci Misiek zarzuca Istotko czy tylko zarzuca nic ponadto?

"Cichociemny na paralotni"

Za mało danych by coś poradzić.
Czujesz że jego uwagi na temat Twoich wad są  uzasadnione, czy nagle mu coś nie pasuje?
Druga sprawa, czy Wy przypadkiem nie pracujecie zdalnie i nie siedzicie sobie na głowie po prostu?

O jasna cholera...

Istotka6 I Tobie się to przydarzyło...Kurde..

Przykro mi bardzo..Wybacz taką reakcję, ale szczerze mnie to zszokowało..

Boisz się i nie masz siły, więc z Twojej strony musi być silny motyw a z jego chyba jeszcze silniejszy..Byle jaki powód nie spowodowałby tego..

Słusznie, bo się jeszcze chłop utwierdzi w przekonaniu, że taki z niego cud, skoro sama tak go wybielasz.

Gdy nadszedł kryzys, pomyślałam o... sobie, swoich potrzebach, swoim systemie wartości, swoich uczuciach. Uświadomiłam sobie, że chcę być i żyć z tym człowiekiem, z którym jestem i mimo lęku o przyszłość, nie zamiatałam pod dywan swych uczyć. Przestałam "gdybać", przestałam się licytować, przestałam udawać i "starać się" (bo u podstaw "starania się" jest, mym zdaniem, nieszczerość i gra), zdecydowałam się "widzieć" i wady, i zalety mego partnera, przestałam go idealizować.
Powiedziałam mu, że jeśli nie che być ze mną, niech odejdzie, bo nie chcę być z nim "na siłę".
Jesteśmy razem wiele lat; jest nam ze sobą dobrze.

Wracam z wyjaśnieniami i trochę źle  przedstawiłam sytuację,  było to spowodowane  moimi odczuciami z tamtego dnia.  O tym zaraz,  niestety  wczoraj  pisałam długi post,  ale ze względu na fakt że piszę przez telefon to  mnie wylogowalo i długi post  przepadł,  więc dziś będzie w kilku postach i zapewne krócej

Zacznę od tego jak na co dzień  wygląda nasz związek.
Lubimy swoje towarzystwo i daleko nam do skakania sobie do gardeł.  Super się dogadujemy,  śmiejemy,  razem spędzamy  czas w podobny  sposób.  Jest między nami czułość,  dużo rozmów.  Martwił  mnie rzadszy seks,  ale rozumiem  że to kwestia  kryzysu.  Do tego też pracowalam zdalnie więc za dużo razem byliśmy.  I jak to praca zdalna,  dresy,  brak makijażu,  nie taką mnie poznał.  Zaczęłam wychodzić do biura pracować,  robić  kroki  zamiast auta by zadbać trochę o siebie i lepiej się też czuć.  Jest różnica gdy wychodzę do ludzi zrobiona,  on inaczej też na mnie patrzy a ja się lepiej czuje,  przede wszystkim  też odpoczywamy od siebie.  Czasem,  ostatnio częściej pojawiają  się między nami zgrzyty  i przy okazji oczywiście  wracają  tematy naszych problemów,  o nich później.  Nie mamy cichych  dni,  jest nam się wtedy i trwało to maksymalnie  pełen dzień. Oboje  mamy za to mocne temperamenty,  ciężkie charaktery.  Bywamy wybuchowi,  na co dzień stale się droczymy,  ale w sposób pokojowy,  lubimy  to i mamy wobec siebie duży dystans.  Jest śmiesznie i ciekawie -  to zdanie znajomych,  nikogo innego przy nas nie widzą.

Co do Miśka i kwestii  że nie widzę Jego wad.  To też wymaga sprostowania. 
Widzę,  kiedyś przez to że zwracałam uwagę na wady,  to byłam wobec niego  krytyczna.  To nie było dobre.  Odkąd zaczęłam skupiać się na jego zaletach,  to te wady stały się jakby mniejsze,  mniej zauważalne.  Do tego oczywiście  doszła również ich akceptacja.  Pomaga i polecam takie podejście bo "klotliwa ja" stałam  się dzięki temu wyrozumiała. 
On,  odniosłam takie wrażenie,  że widzi mnie poprzez pryzmat moich wad,  ponieważ w rozmowie  na nich się skupial.  Wiecie,  ja tego unikam  "bo ty tamto,  a ja tamto",  ale on to niestety  praktykuje  i nie idzie wyjaśnić by tak nie robił.  Mi też się to oczywiście  zdarza,  w sumie w obronie, co jest złe. 

Pisze kontynuację....

Do sedna,  wczoraj  porozmawialismy.

Misiek wrócił z wyjazdu.  Na biurku miał paczkę  fajek i po moich oczach już widział co się szykuje.  Zaraz po tym  jak się ogarnął usłyszał "zapal  najpierw,  musimy porozmawiać". 

Wyjaśnił,  że  nigdy nie miał nastawienia,  że jest ze  mną na siłę,  to tylko moje odczucia były.  Zapewniał  że chce być ze  mną,  ale jest po prostu  już tym wszystkim  zmęczony i ma szczerze dość bo nic się nie zmienia  w tych kwestiach. Powiedziałam coś w stylu co Wielokropek  wspomniała  w swoim poście,  mówiłam,  że nie chce być z kimś,  kto jest ze  mną z jakiegokolwiek  innego powodu  niż miłości.  Nie chcę związku  z sentymentu  czy z wygody,  jeśli jest tak po Jego stronie to powinniśmy się rozstać.  Nie chcę też związku gdzie patrzy i widzi tylko moje wady. 
Wyjaśnił,  że źle  to wyglądało  i nie o to chodzilo,  że widzi  moje zalety i to dla nich i dla miłości jest ze  mną.  Nigdy,  serio nigdy,  nie powiedział mi,  że nie chce ze mną być,  to były tylko moje  odczucia.  Zawsze zapewniał że chce być ze  mną.  Nie trzymalabym go na siłę,  nigdy,  ba podkreślalam zawsze że jeśli jest nieszczęśliwy  to nawet nałoze  dla niego buty i pomogę się spakować. 
No więc ja też troszkę  namieszalam  swoimi hm  emocjami chyba. 

Wiemy,  że chcemy być razem   ale czujemy  się już bezsilni i często to wychodzi prxy większych wymianach zdań.  Oboje nie wiemy,  czy damy radę to zmienić,  czy będziemy ze sobą i się Nam uda,  ale oboje wiemy,  że chcielibyśmy  bardzo.  Tylko martwi  mnie to,  że Miskowi  łatwo przychodzą  takie myśli by się jednak  rozstać,  może to pod wpływem  emocji.  Za każdym  razem gdy to mówi,  umiera jakaś cząstka  mnie.  Natomiast  biorąc pod uwagę nasze początki  i tak zrobiliśmy  duży postęp względem pracy  nad sobą. 

Wybaczcie  że tak dużo,  ale po pierwszym poście faktycznie padło mało informacji.  I wszystkim też dziękuję za wsparcie  i odzew. 

A teraz powiedzcie,  co myślicie

PS,  teraz jest między nami "dobrze".

Mogłabyś to wyjasnić Istotko, bo mnie się te dwa zdania kłócą i mam niejasny obraz sytuacji.

Dla mnie to są dwa światy.
on: roztropny,oszczędny,gospodarczy, rozumiejący swoje emocje
ona: nie roztropna,rozrzutna, nie gospodarcza, nie rozumiejąca swoich emocji.
Takie schematy to tylko w filmach się sprawdzają.
Najzabawniejsze jest to w jaki sposób pisze o tym ze defacto nie am większych oszczędności na życie bo wszystko wydaje.
Oraz związany z tym zwrot "liczy że dołożę  do edukacji  czy kupna  dla nich mieszkania "
to coś pokroju "facet pomaga w domu"
Facet nie ma pomagać w domu bo to tez jego dom i jego syf, żadnej łaski nie robi
tak i tutaj niema być "dokładania" tylko percypowanie w kosztach.
To się nie uda

Hm... . Trudno jest żyć, zakładać rodzinę, wychowywać dzieci mając nonszalancki stosunek do pieniędzy. Skoro rozumiesz, że mówiąc o Twym oszczędzaniu Miśkowi chodzi o waszą przyszłość, skoro rozumiesz jego argumenty, to... dlaczego nie zmieniłaś swego zachowania? Dlaczego zatem dalej nie przywiązujesz wagi go pieniędzy? <odpowiedź jest ważna dla Ciebie>

Innymi słowy, Misiek chciałby, byś zachowywała się wedle jego schematu, Ty zaś, by on zachowywał się wedle Twego schematu. Hm... .

Jeśli wielokrotnie byłabym zmuszana do tego, by udowadniać, że nie jestem wielbłądem, to miałabym dość relacji i marzyła o rozstaniu.

Gospodarcza jestem i roztropna,  nie wydaje swoich pieniędzy zanim wszystkiego nie pooplacam,  nie wydaje wiecej niż zarabiam.  Tyle  że mam problem by oszczędzać.  I nie,  nie widzę się też w roli  hm utrzymanki czy też kogoś kto leży i pachnie.
Hm żeby była jasność,  nie liczę że facet wszystko  zapewni.  Biorę to na siebie.  Tylko w moim przypadku  będzie trudniej  by dołożyć do mieszkania  np dzieciom,  liczę że to się zmieni  i zaoszczę na to.  Jeśli nie,  to cóż,  będę spłacać  połowę raty za mieszkanie dzieci.  Łatwiej mi na bieżąco  ogarniać  wydatki niż na coś zaoszczędzić   jeśli w moich wydatkach  miesięcznych dojdzie np 1000 zł raty miesięcznie,  ogarnę  to.  Mniej wydam na siebie.  Ale problem tkwi by odłożyć na przyszłość. 
Kosztami za "życie" dzielimy się po równo i innej opcji nie widzę. 

Co do reszty,  chyba masz rację

Ja to zrozumiałam, że z tymi emocjami, to Istotka6 wie co czuje, ale dostaje komunikat w stylu ‘nie przesadzaj’, ‘powinnaś czuć inaczej’, chyba że źle zrozumiałam?

Pytanie do autorki jakieś konsultacje z terapeutą par czy sama terapia par wchodzi w grę?

To może najlepiej dla ciebie by było aby w raz z wpłynięciem wypłaty na konto, powiedzmy te 1000zł wpłacała na długoletnia lokatę ( ja teraz przy ten inflacji to trochę strzał w kolano).
Nie wiem jakim budżetem dysponujesz ale jeżeli Ci chodzi o długoterminowe oszczędzanie to świetnym pomysłem sa obligacje innych państw 10 letnie.
ale te w placówkach NBP możesz kupić małe sztabki złota(najlepsza ochrona przed inflacja).
Nie ważne co wybierzesz, chodzi o to ze tak jak byś nie miała problemu z płaceniem raty to poukładaj sobie to tak w głowie ze ta ratę juz płacisz.
Ze odejmujesz te 1000zl od razu gdy wpłynie, tak aby było poza twoim zasięgiem.

Było widać,  mniej to wtedy przeszkadzało

Dobrze rozumiesz.  Dokładnie  tak

On nie chce na terapię par,  sama idę na terapię bo robię to dla siebie

Hm dobry pomysł z tym złotem,  tylko muszę sobie poradzić z tą pokusa  by wydawać.  Pomyślę  nad tym,  ale naprawdę dobry pomysł,  dzięki

Oczywiście,  idę tylko ze względu na siebie. On nie chce,  to trudno,  ja idę  by uprac  się ze swoimi problemami.

To prawda, ja się zmieniłam,  zaczęłam od siebie i zauważyłam,  że i Misiek  się zmienił.  Każde z Nas w pewnym większym lub mniejszym stopniu przeszło przemianę,  mimo,  że Go nie zmieniałam

Mówisz jak Misiek,  w każdym aspekcie
Oczywiście mądrze mówisz.  Tylko nie tak łatwo zapanować  nad sobą i postępować logicznie. To też jest pewnego rodzaju  motywacja,  gdyby coś się stało,  ciężka choroba,  to co wtedy.... 

Muszę to przepracowac po prostu by nad tyn panować

Widać, że naprawdę to różnie bywa, bo właśnie niektórzy ludzie, których znam, jeśli im sie nie przelewało, to właśnie trzymają się tego kursu i tu często aż do sporej przesady w drugą stronę..

To wskazuje na poważne zmęczenie problemami, i trzeba je w rozsądny sposób przepracować.
Martwienie się tym niewiele zmieni, tylko coraz bardziej Was to wyczerpuje.
Trzeba ogarnąć kasę, i Twoje oczekiwania, że Misiek będzie przeżywał z Tobą każdy problem "po kobiecemu".

Opisujesz dosyć typowy rozdźwięk między kobietami a facetami, jeśli chodzi o emocje. Tutaj ja bym Ci radziła odpuścić mu i znaleźć sobie inną osobę, najlepiej kobietę, do wylewania swoich żali. No my już tak mamy ( najczęściej, bo są wyjątki), że nie chcemy rozwiązań problemów tylko żeby ktoś się nad nami poużalał, pogłaskał i powiedział jakie jesteśmy biedne, a faceci chcą szybko rozwiązać problem i mieć go z głowy. Po prostu inne podejście i to wcale nie oznacza, że nie jesteś dla niego ważna. Jesteś bardzo ważna, tylko on może czuć się źle z tym, że nie potrafi pomóc swojej dziewczynie gdy ona cierpi, więc stara się wszystko wytłumaczyć Ci racjonalnie, żebyś już nie miała problemu. Moim zdaniem po prostu nie rozumiecie się w tej kwestii i nie ma tu złej woli żadnej ze stron. Znajdź sobie mądrą psiapsiułę, siostrę albo ciotkę i od czasu do czasu wygadaj żale.
Z kasą na pewno dostaniesz tutaj sporo rad, to coś dla siebie wybierzesz

A czy on nie zarabia dużo więcej od Ciebie? Może on wydaje na siebie tyle samo co Ty albo i więcej ale nawet tego nie zauważa bo i tak zostaje mu kupa pieniędzy na koncie? Wtedy trudno oczekiwać że zaoszczędzisz tyle samo jeżeli jest dysproporcja w zarobkach.

w oszczędzaniu nie chodzi o kwoty, tylko o nawyk.
A nawyk buduje sie poprzez systematyczność.
Nie chodzi o to ze ma oszczędzać  powiedzmy te 1000zl tylko jakiś % z swojej wypłaty.
I nim sie człowiek nie obejrzy budują się fundusze które możesz zainwestować.
A inwestowanie, docelowo ma ci pozwolić na  wygodne życie z odcinania kuponów z owych inwestycji

Czyli zostają ci książki, podcasty, itp. terapeutów par, w których podpowiadają co robić i czego nie robić.

Może znajdziesz tu podpowiedź dla siebie
https://www.youtube.com/watch?v=C1FIQBAy8tI

Hmm dla mnie trochę nie do przejścia są te różnice w podejściu do finansów. Ja Cie rozumiem, nie jest tak że rozwalasz wszystko na pierdoły a później nie masz na rachunki, ale on ma jednak o 180 stopni inne podejście [niestety ja mam tak jak on i bym sie na bank wkurzała, gdyby ktoś nie miał oszczędnosci i nie myslal przyszlosciowo, ale to kwestia charakteru/podejscia, każdy jest inny]. No i tak jak piszesz - kiedyś mniej przeszkadzało niż teraz, więc co będzie później? Będzie mega zły, że np w danym miesiącu nie odłożyłaś tyle czy tyle albo, że nie dołożyłaś do tego czy tamtego ? A Ty z kolei rozłożysz ręce, bo przecież wiedział, że się starasz ale masz jak masz (czyli 'widziały gały co brały'). Z jednej strony wiadomo, żyje się chwilą, po to zarabiasz żeby kupic sobie coś - ja to rozumiem. Ale rozumiem też jego - myśli totalnie przyszłościowo. Fajnie by było to na tyle wypośrodkować, żeby później nie dochodziło do jakiś mega starć (jak przykład z wyżej), że zacznie się wkurzać, że wydałaś na coś innego, a Ty na niego, że on się wkurza, bo przecież pracujesz i też na coś zasługujesz. Ale to też by musiał być taki kompromis, żeby żadne się nie podporządkowało w 100% - bo się nie da, kiedy jesteście tak skrajnie różni. Czyli może coś w stylu że co miesiąć odkładasz do koperty jakąś kwote albo cokolwiek podobnego i tam nie zagladasz, a on sie nie wtrąca że oprócz tej kwoty odłożyłaś okrągłe 0.

Co do emocji to już bardziej Cie rozumiem - może jako kobieta. Ja również potrzebuje czasem takiego wsparcia, zwykłego wysłuchania, przytaknięcia, wygadania się. I wydaje mi się, że tu już jednak on by musiał jakos to sobą przepracować, żeby jednak starać się Ci dać takie oparcie.

Poza tym, to co opisałaś, to nie wydaje mi się, że jest to mega nie do pogodzenia ze sobą. Tylko fajnie będzie wypisać sobie co jeszcze Was hmm denerwuje w sobie? Porozmawiać ze sobą o rozwiązaniach i ... więcej do tego nie wracać. Czekać na rezultat. Bo też jak ciągle będzie to wałkowane, to się odechciewa - bo ileż można ? Konkretne rozmowy, konkretne kompromisy i tyle.

Ah i wspomniałaś, że przesiedziałaś w domu trochę, że za dużo razem - rzeczywiście, to mogło zadziałać niekorzystnie. Ze swojej strony polecam wyjście częściej z koleżankami, może jakaś siłownia - jakaś odskocznia dla Ciebie. Dobrze zrobi to i Tobie i relacji. A co wyglądu, że mniej wtedy wyglądałaś nooo cóżżżż tu już sobie odpuść, będzie wiele momentów w życiu gdzie będziecie sie widzieć w mega złym stanie i musicie być na to gotowi - czego paradoksalnie Ci życze - dogadajcie się i niech się poukłada.

tylko autorka sama pisze ze np przelewa pieniądze na fundacje sama nie mając poduszki finansowej.
Mylisz sytuacje, bo tutaj jest z czego odłożyć ( sama autorka o tym pisze), tylko to się nie dzieje
Logiczne jest to ze gdy wypłata pozwala na podstawowe potrzeby to nie odłoży się dużej sumy, ale nawet w tedy te 100zł warto zachować.
Myślę ze ta druga osoba to zrozumie.

Nie dam radę odnieść się do każdego wpisu

Agnes76 fajnie to opisalas,  nawet w punkt...  Ale..  Są sytuacje,  że np sprawi mi czymś przykrość co powiedział,  powiem o tym,  on powie tylko tyle że nie potrzebnie.  W moim odczuciu -  sprawiłes mi przykrość = przepros,  weź za to odpowiedzialność.  Może i brzmi  to roszczeniowo,  ale oczekuje,  że facet  z większą empatia  zareaguje.  Też nie jestem kimś zbyt wrażliwym,  zwykle rzadko to jest i jak już przejdzie mi chwilowe uzalanie się nad sobą w obecności partnera  czy przyjaciółki  to myślę od razu,  co mogę zrobić by to zmienić,  działam a nie się uzalam. 

Odniosę się do kwestii  wydawania pieniędzy.  Nie robię tego bo jest mi źle  i by sobie coś wynagrodzić  to kupię sobie coś ładnego.  Kupuje bo lubię,  nie po coś.  Nawet jak mam zły humor  to wole się z kimś spotkać niż kupować. Oczywiście  to i tak nie zmienia  tego,  że wydawanie  bez sensu jest złe.

To też fakt,  że Misiek zarabia więcej ode mnie,  znacznie więcej,  ale nawet gdy miał tyle co ja,  to oszczędzal i wydawał podobnie co teraz.  Nie jest też jakimś  sknera,  co prawda nie kupi mi kwiatów bo uważa że to bez sensu  skoro drogie  i zdechna,  ale kupi  mi np dobre  wino gdy wie,  że mam ochotę,  czy chociażby kiedy miałam mniej pieniędzy to kupował  to co akurat potrzebowałam q nie miałam pieniędzy. 

Wielokropku,  masz rację.  Jak już wspomniałam,  nie mam motywacji by oszczędzać,  nic nie jest na tyle silne.  Lubię kupować,  lubię wychodzić z koleżankami  do restauracji  itp,  nie chce tego zmieniać pod względem tego że to lubię.  Chciałabym to zmienić bo to mądre a nie dlatego  że chcę

Budujące  jest to co piszecie,  bo widzę też nadzieję,  że będzie dobrze,  a nie tak,  że nie ma dla Nas szans.  Tylko niestety,  duża różnica względem finansowym jest ciężka  do przeskoczenia ale realna.  Porusza też z Nim temat,  by znaleźć kompromis w tym oszczędzaniu,  bo prawda jest taka,  że raczej nie będę taka  pod tym względem  jaką by mnie chciał.

Istotko, czytając Twoje wpisy ma się wrażenie, że ich autorką jest dziecko 12-letnie. Marudne, kapryśne, ogólnie niepoważne.
Twoje problemy nie są związane z tym konkretnym facetem, tylko z tym jaka jesteś i jak się zachowujesz.
Z każdym facetem będzie podobnie.

Jaka wizja wspólnego życia z Tobą pod jednym dachem go czeka?
Niespodzianki w stylu ''przepuściłam nasze oszczędności, bo zobaczyłam w necie smutne zdjęcie smutnego konika''.

A jak ośmieli się wyrazić dezaprobatę z tego powodu, to będzie musiał przepraszać solennie, bo sprawił Ci przykrość.
Absurd.

I te bezsensowne gadaniny, którymi ( jak mi się wydaje ) próbujesz zamydlić oczy samej sobie, że niby coś próbujesz zmienić. Tudzież pomysł terapii, równie głupi i (nota bene) stanowiący kolejny bezsensowny sposób na zmarnowanie kasy.

Tu po prostu trzeba chwili autorefleksji i szczerej chęci.

Można się tak licytować, kto ma się do kogo dostosowywać, ale to chyba raczej nie o to chodzi..Równie dobrze można powiedzieć, dlaczego osoba, która szasta piniędzmi(nieważne czyimi, bo oboje są w związku), powinna się trochę opanować i zacząć myśleć o przyszłości. Ok, wiadomo, że swoimi finansami powinno się dysponować zgodnie ze swoim własnym podejśćiem, ale skoro ludzie są razem i planują(planowali) wspólną przyszłość, to warto też mieć na uwadze, żę nie tylko jedna strona ma tą przyszłość zapewniać.
Nie ma co tu robić z gośćia bezdusznego potwora, bo sama Autorka zapewne wie najlepiej, jaki jest i skoro tyle czasu byli razem, to jednak większość rzeczy jej odpowiadało i jak można było wnioskować po wcześniejszych postach, dobrze im było razem.

Jestem także zdania, że tendencja do oszczędzania bądź wydawania nie zależy zawsze bezpośrednio od wysokości zarobków. Ktoś może zarabiać więcej, ale właśnie rozsądnie gospodarowąć finansami a z drugiej strony inna osoba zarabia mniej, ale sporo wydaje. To wszystko pięknie, jak się mówi o tym, że skoro to moje pieniądze, to mogę z nimi robić co zechce, ale czy w przyszłości nei będzie tak, że TEŻ z moich pieniędzy trzeba będzie pokrywać pewne koszty i płacić za wspólne potrzeby? Dlatego w kwestii kasy, jestem jak najbardziej za takim podejśćiem, jakie ma facet Autorki.

Gorzej już z tym ignorwaniem jej emocji, bo Autorka ma jak najbardziej prawo do przeżywania ich na swój własny sposób..

Te swoje zachowanie, gdzie ignoruje Twoje emocje, wiąże bezpośrednio ze swoimi obawami, co do przyszłości, związanej niby z Twoją, jego zdaniem, rozrzutnością?

Cały czas ciekawi mnie ta kwestia zwiazana z finansami. O ile wiadomo, żę nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie tak skąpy, zeby sobie samemu nic nie kupić ani krzywo patrzeć na wydatki partnera, to z reguły tak odmienne podejśćie, wychodzi zaraz na początku, jak ludzi esię poznają. Nawet w gronie bliskich znajomych, kiedy ludzie jednak ze sobą nie mieszkają, mozna dostrzec pewne tendencje. Pewnie dużo zalezy od tego, na co sie wydaje i na co się chce oszczędzić. W przypadku, kiedy chodzi np o funusze na dom, samochód czy czy jakieś inne ważne kwestie, staje się zrozumiałe, że dana osoba wykazuje oszczędność.
Z wydawaniem podobnie: osobisćie fajnie słyszeć, że ktoś się angażuje w pomoc czy wspiera potrzebujących finasowo. Z drugiej strony, pewnie sporo facetów tratkuje zwykłe zakupy jako koneiczność a nie przyjemnosć, dlatego podchodza sceptycznie do zbyt częstych wypraw do sklepu