Rozstanie. Czy to ze mną jest coś nie tak? - Netkobiety.pl

To chyba generalnie chodzi o to, że przez cały czas trwania tej znajomości byłaś cały czas skupiona na sobie i swoich problemach- zarówno tych faktycznych jak i urojonych (sorry - szczeniak czy wojna, to taki sobie powód do łapania doła).

Gdybyście wcześniej przeżyli chociaż kilka fajnych miesięcy, mogłabyś oczekiwać że facet będzie się poczuwał to wspierania Cię w trudniejszych momentach.
Ale jeśli to od początku wygląda tak, że Ty jesteś w tej relacji biorcą a on dawcą (choćby tylko w sferze emocjonalnej), to ja się w sumie nie dziwię, że miał dość.

Odpowiadając na pytanie. Wszystko z Tobą jest ok, po prostu nie trafiłaś w moment. Bywa.

Autorko, po pierwsze to nie był żaden partner, tylko facet poznany zaledwie trzy miesiące temu, z którym to spotykalas się.
Po drugie, mylisz się twierdząc, że czas trwania relacji nie powinien mieć wpływu na to, że ktoś nie chce wspierać Cię w problemach. Niestety, ale czas ma tu ogromne znaczenie. Gdybyś przeżyła z nim chociaż kilka lat i bylibyście w związku, to owszem mogłaś oczekiwać, że facet będzie z Tobą także i na złe.
Niby z jakiej racji on miałby żyć Twoimi problemami?
Nie po to poznał kobietę, żeby od razu być zasypywanym Twoimi perypetiami różnej natury.
Nic was nie połączyło, ponieważ trwało to za krótko.
Osobiście też zachowałabym się tak, jak on. Dość mam swoich problemów, żebym chciała na dzień dobry wiecznie wysłuchiwać Twoich jęków, płaczu i dramatów.
Powiedział, że może odezwiecie się do siebie w czerwcu. I dobrze Ci powiedział. Miał na myśli zapewne to, że do czerwca może jakoś się ogarniesz.
On dużo zarabia, a Ty straciłaś pracę.
A co to ma znaczyć? Myślisz, że on miał obowiązek pomagać Ci także finansowo?
Chyba ktoś tu ma bardzo roszczeniowa postawę, a facetów najchętniej widziałoby się w roli ratownika i bankomatu.
Musisz poszukać sobie innego. Zdarza się spotkać faceta, który nawet dla świeżo poznanej kobiety jest w stanie zapomniec o własnym życiu. Ten jednak, widać to wyraźnie, ma zdrowe podejście do życia i swoich spraw.
To tyle ode mnie.

Bo życiowe zakręty to nie jest moment na rozkręcania związków.

1. Jest. Z nami wszystkimi jest coś "nie tak".
2. Według prawa to możesz, robić fikołki na przystanku.
3. Partner to był ten w 7 letnim związku. Spotykanie się i uprawianie seksu nie oznacza bycia w związku partnerskim.
4. A co jeżeli to Ty jesteś emocjonalnie niedojrzała?

Masz dziecko/dzieci?

Ale co miał powiedzieć? Że ona nie nadaje się do niczego? Czy poświęcić majątek i swój czas na to aby ona wyszła z kłopotów, a potem kopnęła go w tyłek, bo tak się kończą z reguły takie ratownicze akcje.

Dokładnie.  Bardzo często w sytuacji gdy ktoś się jednak podejmuje relacji z osobą z problemami i wspiera ją w ich rozwiązaniu to po wyjściu z klopotów osoba "ratowana" kończy relację. Bo partner - ratownik kojarzy się jej z tym złym okresem o którym nie chce pamiętać i chce odciąć się mentalnie od siebie- słabego  z tamtego  okresu, albo dlatego ze sam partner- ratownik zaczyna jej sie jawić jako osoba słaba, która chętnie robi za podnóżek a podnozek chętnie  się wykorzystuje ale nie szanuje sie go.

O ile przychylam się do zdania feniks35 to należy sobie zadać pytanie po co ktoś w ogóle świadomie wchodzi w rolę ratownika? Jeśli osoba potrzebuje koneicnzie owego ratownika, aby wyjść z dołu to już jest to podejrzane..Nie chciałbym być cały czas czyjąś opoką, która to opoka byłaby jedyną motywacją do podniesienia się z dołka..

U ciebie każda krótka znajomość rodzi, aż tak wielkie zobowiązanie ze strony mężczyzny? Są związki wieloletnie z dziećmi i ludzie się rozchodzą, bo stwierdzają, że to nie to.
Kobieta u ciebie to dziecko, które facet bierze sobie na barki i gdy stwierdza, że oczekiwał od związku czego innego, to ty uznajesz, że sytuacja go przerosła.

Jak ktoś nie ma klasy po 3 miesiącach, to nie wierz w to, że będzie miał po 20 latach
Po prostu miałaś cholerne szczęście, że od razu tak się poskladalo  że spadły na Ciebie trudne rzeczy na początku  znajomości i poznałaś charakter tego Pana zawczasu.
Niech go inna zabawia choćby przez łzy
I uważaj, bo wróci jak zły szeląg jak Ci się polepszy.:) Dlatego zostawił sobie furtkę, tacy ludzie zawsze zostawiają ją.
Gadanie o paznokciach gdy ktoś jest w żałobie to objaw bractwa pierwszej wody, chyba trzeba być ślepym by tego nie dostrzec.
I tak wojna to powód do stresu
Szczeniak wymaga skupienia się na nim, gdybyście mieli dziecko to Pan by dopiero strzelił mega focha!
I nie, ten pan nie ma pecha do kobiet z problemami, on po prostu ucieka jak pojawiają się problemy. I jest w ciemnej D...W zakresie świadomości tego.
Więc z Tobą W porządku, ale coś zrób by takich od razu wykrywać..

Totalnie się zgadzam!

Gdyby to on opowiedział tę historię, zrozumielibyśmy dlaczego się wycofał.

Ela z tego co Autorka pisze w ciągu tych zaledwie 3 mscy znajomości zadziały się te wszystkie rzeczy w jej życiu. Nie po trzech ani po sześciu czy po roku. Można zakładać wiec smiało ze w ciągu pierwszych kilku tygodni czyli juz na dzien dobry znajomosci. Serio uważasz że znajomość na tym etapie gdzie jeszcze człowieka nie znasz w zasadzie (nie mówiąc juz o tym czy żywisz do niego jakiekolwiek uczucia) zobowiązuje aż do takiego zaangażowania ?  Mama Twojego exa tez wylądowała w psychiatryku po kilka Waszych randkach? A co by było gdyby to sam ex wylądował wtedy w psychiatryku? Również czułabys się zobligowana do kontynuowania tej znajomości z facetem którego ledwo co znasz? Bo w tej konkretnej sprawie to nie tylko problemy innych ludzi przytłoczyły Autorke ale również te dotyczące jej samej. Część z nich jestem w stanie zrozumieć ale słysząc o części zapala mi się czerwona lampka ze trochę chyba lubi się też nad sobą piescic. Bo sorry ale wojna na Ukraine dotknęła nas wszystkich i gdybyśmy mieli z tego powodu popadać w depresję to całe społeczeństwo powinno być na granicy załamania nerwowego.Wziecie psa również nie jest powodem ktory usprawiedliwia skupienie się tylko na sobie. Ktoś napisał ze ciekawe jakby byly dzieci. No sorry ale do kwestii dzieci to jeszcze daleka droga od pierwszych spotkań no i jest to decyzja wspólna obu stron a nie jedna drugą stawia przed faktem ze chce i sprawi sobie dziecko. Tutaj facet miał prawo uznać ze on uważa zaangażowanie Autorki w opiekę nad szczeniakiem za przesadne bo może sam zwierząt nie lubi albo nie aż tak. No miał takie prawo. I skoro uznał ze juz na dzień dobry są niekompatybilni to dobrze ze sie wycofał a nie udawal ze będzie bardzo zajęty w pracy i stopniowo wycofywał się rakiem z tej znajomości.  No i nie tylko o kolor paznokci i ubrania chyba chodziło tylko również o inne tematy i kwestie które chciał poruszać a Autorka nie miała głowy zeby o tym myśleć bo skupiona była tylko na swoich sprawach.
Ja nie wiem czy on jest ogolnie egocentrykiem, być może jest i ulatnia się z każdej nawet dłuższej znajomości gdy zaczynają się problemy. Wiem tylko ze w tym przypadku gdy to była znajomość w mega powijakach nawet nieegocentryk z dużym prawdopodobieństwem powiedziałby pass.
Mam koleżankę która na 3 spotkaniu dowiedziala się ze facet ma grube problemy psychicze ze sobą i też zaniechała znajomości. Czy to czyni z niej zła osobę? Teraz od 3 lat jest w związku gdzie też są problemy z pracą partnera i jego zaangażowaniem w sprawy domowe ale trwa przy nim bo go kocha. Bo zdążyło się już wytworzyć przywiązanie i uczucie a co za tym idzie poczucie odpowiedzialności za drugiego człowieka.
Edit: już wiem czego nie lubię w Twoich postach Elu. Tej zlosliwej oceniającej szpili którą musisz przemycić prawie zawsze w odniesieniu do opinii innych użytkowników.

Ciekawe bo wbijasz szkołę autorce nie czytając dokładnie.
Bo tylko w domyslach są te wszystkie poważne sprawy które chciał poruszyć A niby nie mógł.
A faktem są sprawy które poruszyl: paznokcie i ciuchy.
I to że kolejny jego związek się rozpada z powodu problemów kobiety.
A te problemy to nie choroba psychiczna, bo to sobie już dopowiadasz.
Ja niestety zauważam wiele więcej szczegółów niż większość ludzi na forum i stąd wrażenie że idę pod prąd.
Przykro mi.
Wiele osób tutaj biegnie  natomiast na hurra za pierwszą czyjąś myślą. Bo w kupie rażniej.
Ja jednak będę trzymać się informacji które mam w tekście nawet jak kogoś to drażni.
.

A po co mi fałszywa skromność jak natura dała wybitną pamięć? póżniej wystarczy tylko zanalizować fakty.
żadna moja zasługa, taki life Geny czasami myślę, że byłoby lżej bez tego- coś jak słuch absolutny- inni się bawią bo nie słyszą że orkiestra fałszuje

no włąśnie- pisze tu koleżanka jedna o tym że dziewczyna chciała sponsoringu: a wyrażnie napisane, że nic od niego nie chciała: takie małe naciąganie by pasowało do teorii? jak się popiesci, to się w teorii zmieści ? Dla mnie to nie jest ok.
I po takim kłamstewku masz Ulle świetne samopoczucie oczywiscie.
tak Fenix, racja, większośc ludzi jest tu jak stado sympatycznych baranków Tak z 70 procent
Proporcje takie z powodu urawniłowki moderacji :0, gdzie te bardziej samodzielnie myślące w większoci dostawały bana.
Ale póki żyjemy droga do rozwoju myślenia otwarta dla każdego więc można barankowo opuscić
Oceniłaś mnie Fenix rownież, ciekawe czy w ogóle to zauważyłaś? Pewnie nie- bo to tylko ja oceniam innych uczestników

Gdybym napisała, że oceniasz innych nie proszona o to i w związku z tym jestes wredną osobą to byłaby to zaiste ocena. Ja natomiast stwierdziłam jedynie sam fakt dokonywania przez Ciebie oceny innych  forumowiczów. Jeśli ktoś tu dokonał oceny Twojej osoby to zrobiłaś to Ty sama określając siebie jako widzącą więcej niż stado baranków. Nawet nie przeszło mi przez myśl zeby to również oceniać, przynajmniej nie na forum Bo to co sobie o tym prywatnie myślę zachowam dla siebie.

Ale one niekoniecznie musiały go przerosnąć. Na podstawie tego, co zauważył, w ciągu kilkunastu tygodniu trwania relacji z Autorką, mógł zbudować sobie taki jej obraz, który wyraźnie pokazał, że więcej tam będzie emocjonalnego uwieszania się na nim i oczekiwań niż czegoś pozytywnego i mógł tego zupełnie po ludzku nie chcieć.

Osobiście podzielam zdanie poprzedników, z którego wynika, że zupełnie inaczej wygląda relacja, która dopiero się zaczyna, a inaczej, kiedy ludzie są ze sobą dłużej. Tutaj właściwie nic się jeszcze między nimi nie wydarzyło, nie zdążyli się do siebie mocniej zbliżyć, poznać, chyba nawet w sobie zauroczyć, za to bohater wątku na dzień dobry musiał zderzyć się z czymś, co nie wygląda jak dobrze rokujący związek.

Uważam, że niedojrzałością wykazuje się ktoś, kto będąc z kimś znacznie dłużej nie oferuje wsparcia i dziękuje partnerowi, jak tylko pojawiają się u niego osobiste problemy, ale zupełnie inaczej należy podejść do sytuacji, kiedy już na starcie okazuje się, że właściwie wszystko, co się od drugiej osoby otrzymuje, to brak zainteresowania i mnóstwo oczekiwań. To wygląda jak relacja jednostronna i może budzić poważne obawy, że związek będzie toksyczny, dlatego nawet zdrowo reagujący instynkt samozachowawczy nakazuje z niego zrezygnować.

Na marginesie dodam, że tuż po tym, gdy poznałam mojego obecnego męża, zmarła jego mama. Dokładnie w tym samym dniu i to w momencie kiedy byłam tuż przed obroną dwóch dyplomów, zmarła moja babcia. Ja z babcią, z uwagi na to, że nie widywałyśmy się często, nie byłam jakoś silnie związana, ale już mój mąż z mamą tak. Niemniej nie uwiesił się na mnie, nie oczekiwał, że od teraz cała moja uwaga będzie skupiona na nim, nie dawał sobie taryfy ulgowej większej niż konieczna, by się pozbierać. Na dobrą sprawę nie oczekiwał nawet, że będę na pogrzebie, co sama zaproponowałam, pomimo że tej kobiety właściwie nie zdążyłam poznać. Myślę sobie, że na tamtym etapie, gdyby uwiesił się na mnie, nie pozwalając swobodnie oddychać, mogłabym się tego przestraszyć, za to wystarczyło, że byliśmy ze sobą dłużej, udało nam się poznać w neutralnych warunkach, przywiązać do siebie, zbliżyć, żebym na podobnego kalibru sytuacje zaczęła patrzeć zupełnie inaczej.

Właśnie...

Nie dziwię się nikomu, kto unika jak ognia tego typu relacji lub wycofuje się szybko, jeśli widzi, jak to naprawdę wygląda. Nie dość, żę czas trwania jest tu wyjątkowo krótki, to nagle na faceta zwaliło się tyle, że pewnie sam nie wie, co ma zrzobić najpierw, żęby kobietę zadowolić.

Z jednej strony ciągłe emocjonalne wieszanie się na kimś, a z drugiej roszczeniowa postawa wobec kogoś, kogo się zna tak krótki okres czasu? To przepraszam, to już na tym etapie facet ma się całkiem podporządkować swojej wybrance? Ma żyć wyłącznie jej problemami i rozterkami? Tego typu zachowania to chyba w dzisiejszych czasach istna epidemia. Ciężko powiedzieć, czy się to dotyczy bardziej jednej płci czy drugiej, ale ogólnie Panie zdecydowanie za szubko się angażują. Nic dziwnego potem, że takie zachowania odstraszają, bo raczej nikt zdrowy na umyśle nie chce żyć wyłącznie życiem drugiej osoby i jej problemami. Druga strona też ma swoje życie i swoje sprawy, przynajmnije póki razem nie stworzą czegoś poważniejszego a tut było do tego raczej dalej niż bliżej...
Za szybko padają w takich wypadkach "oskarżenia" o brak gotowości na związek, radzenie sobie z problemami, odpowiedzialność itp. A tymczasem tego typu teksty to jedynie wygodne zrzucenie całej winy na drugą stronę. Jeśli spotykają mnie w życiu jakies problemy i próbuję tymi problemami zawalić czyjąś uwagę, chcąc, aby to on głónie pomagał mi w radzeniu sobie z nimi, to raczej ze mną jest coś nie tak...

Nie każdy sie musi zgadzać z opiniami innych..
A już na pewno nie każdy musi się zgadzać Ela z Tobą. Wiele razy opinia faceta może się różnić od opinii kobiet, ale jak widać, moja jest zbliżona do opinii Olinki, więc nie jestem odosobniony..
Ba, więcej osób(w tym Pań) zdaje się wyrażać to samo.

Ale Ty i tak oczywiście wiesz lepiej..

Zjawisko ogólne, jakie tu zachodzi wcale mnie nie dziwi. Reakcja faceta i zachowanie Autorki.
Jeśli kobieta jest niezadowolona, to ciężko znaleźć taki przypadek, kiedy nie zrzucałaby chociaz część winy na faceta. W mojej skromnej ocenie zarzucanie kogoś swoimi problemami i emocjami, niemal cały czas, nie jest powodem, dla którego można się czuć z tym komfortowo. Może niektórzy tak lubią, ale na szcześćie nie wszyscy. Nikt nie musi się dostosowywać do schemaciku, gdzie w tym przypadku kobieta chce koniecznie zrobić sobie z faceta emocjonalną podporę, zawsze i wszędzie. Seroi, jeśli coś złego mnie w życiu spotyka i przechodzę trudne chwile, to raczej nie oczekuję, że wiecznie inna osoba będzie mnie wyciągac z doła.
Kobieta oczekuje, że facet będzie ją utrzymywał, żył wyłącznie jej życiem, bo oczywiście swojego nie powinine mieć i swoje sprawy wyrzucić do śmieci.. - no po prostu aż się chce owinąć w taki bluszcz...jeśli chce się marnie skończyć. Dziwne, że gość się w ogóle podjął misji "ratowania zbłąkanej duszyczki".

Naprawdę druga osoba jest wyłącznie od tego, żę prowadzić za rączkę, głaskać i przytulać? Przy okazji sponsorować i umilać życie, keidy samemu dostaje się figę z makiem? Kobiety, przynajmniej niektóre, oczekują chyba, że owe czynnośći sa jedynymi, jakie facet powinien i pragnie wykonywać a które przynosza mu niezmierną przyjemność.

No dokładnie Elu. Sama potwierdzasz naszą tezę tym zdaniem. W tym przypadku to Autorka oczekiwała że na wstępie znajomości jej problemy mniejsze i większe mają nadawać ton i stanowić pierwsze skrzypce tej relacji. Do spraw Autora "nie miała glowy". Nie umniejszam jej prawu skupienia się na sobie  w takim momencie ale to nie jest w takim razie dobry moment na rozpoczynanie znajomości.
Sama jestem w ponad 20 letnim związku gdzie mielismy z mezem różne trudne sytuacje dotyczące nas obojga lub jednego z nas. I tak wspieraliśmy się nie tylko głaskaniem i przytulaniem ale również dawaniem sobie prawa do bycia w złej kondycji psychicznej. Myślę że przeżyliśmy próby których niejedna para mogłaby nie podźwignąć. Tyle ze te próby dotknęły nas właśnie wtedy gdy już była miedzy nami miłość i odpowiedzialność a nie zauroczenie które na etapie 3 miesięcznej znajomości mogło być maxem uczuć miedzy bohaterami wątku.

Pierwsze trzy miesiące znajomości, to po pierwsze nie związek i żadna ze stron, póki co, nie ma jeszcze żadnych zobowiązań wobec drugiej strony. To zaledwie czas poznawania się i ewentualnie budowania początków jakiegoś związku.
Nikt tu niczego nie powinien ani nie musi.
Co najwyżej można czegoś chcieć albo niemalże na dzień dobry wiedzieć, że tego się nie chce.
Ktoś miałby zmuszać się do tego, żeby być z drugą osobą? Na żadnym etapie znajomości czy nawet związku nikt niczego nie musi, jeśli czuje, że to nie dla niego.
Facet autorki sam stwierdził, że ma jakiegoś pecha do poznawania kobiet problematycznych. Mógł więc wiedzieć czym pachnie ciąg dalszy z autorką, ponieważ znał to z autopsji. Skoro sparzył się raz, drugi i trzeci, to musiałby chyba być głupi, żeby czwarty raz wchodzić dokładnie w to samo. Znał siebie doskonale i wiedział, że na ratownika się nie nadaje.
Miał prawo?
Oczywiście że miał prawo.
A co miał dalej to ciągnąć, bo rzekomo powinien?
A niby dlaczego? Miał jakieś zobowiązania?

Autorka nazwała tego faceta partnerem. Kompletny absurd. Już samo to świadczy o tym, że autorka jest oderwana od rzeczywistości.
O skłonnościach o uwieszaniu się na facecie świadczy cały jej post, sposób w jaki ona rozumuje itd.
Autorka ma syndrom kaleki, czyli wszystko jej się należy, bo ona taka biedna i nieszczęśliwa.
Napisałam w pierwszym poście w tym wątku - autorka powinna znaleźć faceta w typie jakiegoś ratownika. Trafiają się tacy, chociaż faktycznie niezbyt często.
Zdrowy egoizm nie jest niczym złym - czyż nie tego uczy się tu na forum?
I słusznie, że tak się właśnie uczy, bo ja w życiu nie słyszałam o takim przypadku, by komuś na dobre wyszło zapominanie o sobie i poświęcanie się dla kogoś. Nie trzeba żyć utopia, tylko twardo stąpać po ziemi.

Autorko, nie ulegaj tak łatwo propagandzie - wojna na Ukrainie trwa już ponad siedem lat.
A jeśli chodzi o wymarzonego pieska, to raczej ciesz się nim.

Esencja wnikliwości i oceny sytuacji przez Ulle . Wojny niet jest specjalną operacja nie ulegamy propagandzie. Ulle chyba zresztą nie mieszkasz w PL?
Dużo piszecie, bez poparcia cytatami z tekstu autorki, bo poparcia na swoje tezy tam nie znajdziecie,  bajanie o domyslach bez trzymania się faktów.
Może po prostu zostaniemy przy swoich zdaniach jak mawia Wielokropek.
Byłam zapytania dlaczego mam często inne zdanie  niż wielu piszących, wytlumaczylam się i nie myślę  tego ciągnąć.

Twoje tłumaczenie Elu niestety sprowadziło się do dyskredytowania przy okazji  zdania innych użytkowników a to już wykracza poza maksymę Wielokropka i szeroko pojęte podejście fair do poglądów innych.

Gdzie AUTORKA  wątku mnie parokrotnie wypraszala?
Podaj konkretnie.
Miłego przeglądania wątków w poszukiwaniu dowodu na tę tezę. Ale wypada ją poprzeć jakimiś cytatami by się uwiarygodnić.

Nie mam zamiaru tego szukać.
Mówi się, że oliwa zawsze sprawiedliwa i na wierzch wypływa, więc długo nie będę musiała czekać, aż ktoś znowu będzie Cię wyganiał i wtedy nie omieszkam Ci tego wskazać.

Mniejsza o emocje czy wbijanie szpili gorzej, jeśli się nie widzi czegoś, co można samemu odebrać, jako dyskomfort. Skupianie się na sobie, emocjonalne uwieszanie się na kimś czy nazywanie 3 miesięcznej znajomości związkiem- to wszystko raczej nie jest czymś, czego większość ludzi oczekuje od bliskiej osoby.

Proszę bardzo:

Po Autorce "nie było widać", ale chłopak "wiedział o tym, że się załamała", w związku z czym uznała, że on powinien się domyślić, że ma otrzymać taryfę ulgową, co znaczy, że ma ją wspierać, ale niczego w tym czasie nie oczekiwać.

No właśnie. Monika zamiast o tym z nim porozmawiać, to uznała, że jej oczekiwania są jasne, oczywiste i zostały zaakceptowane.

Czyli mimo wszystko wykazał się taktem i wyczuciem.

Nie oceniam kalibru problemów, ale w tej wypowiedzi widać jak na dłoni zerowy brak zainteresowania tym, co chłopak chciał przekazać. Warto dodać, że na tamtym etapie Autorka widocznie dała do zrozumienia, że tylko jej problemy są ważne, a jego - bez względu na ich skalę - muszą zaczekać. To o czym on chciał porozmawiać wyszło później, przypuszczalnie przy rozstaniu, dlatego zwykła logika wskazuje, że na tamten moment nie miała żadnych podstaw, by uznać, że jego tematy są błahe w porównaniu z jej tematami. Nie miała, bo to ją zupełnie nie interesowało, a wręcz - jak wskazuje poprzedni cytat - zwyczajnie "nie miała na to ochoty". To świadczy o dosyć egocentrycznym podejściu do relacji.

Tutaj mamy kupę żalu, pretensji i rozczarowania, że dorosła osoba z problemami musi radzić sobie sama, choć na tym przecież polega dorosłość, że czasem pojawiają się trudności.

To zdanie pokazuje, że sama sobie dała prawo do wyłącznego skupienia się na sobie z równoczesnym oczekiwaniem, że jej problemy dla niego powinny być co najmniej nie mniej ważne, jak jego własne.

Oprócz pamiętania detali ważna wydaje się też umiejętność czytania między wierszami, bo pewnych rzeczy nie pisze się wprost, ale one tam są.

Dokładnie. Jeśli do tego dodać przytłoczenie szczeniakiem, którego do swojego życia wpuściło się na własne życzenie, to mamy pełen obraz "dojrzałości" dorosłej osoby. Ja tu niestety widzę projekcję na osobę partnera.

Raz już napisałam, ale teraz powtórzę, zresztą częściowo za Tobą, że związek z krótkim stażem, właściwie dopiero początek jakiejś potencjalnie poważniejszej relacji, rządzi się zupełnie innymi prawami niż te długie, poważne, które istotnie niosą ze sobą pewne zobowiązania.

Żeby to większość kobiet tak podchodziła do znaczenia stażu związku dla "zobowiazań" drugiej strony, to pewnie mniej by było samotnych facetów.
A tak, w podobnych przypadkach, nie mówiąc już o poważnych deklaracjach po kilku spotkaniach czy samej rozmowie, w głowach Pań już się układa scenariusz wspólnego życia...

Najlepiej nie dochodzić.

No tak, burak jak nic. A może on po prostu chciałby też coś mieć w związku? Z opisu autorki wynika że właściwie od poczatku ich relacji ona miała problemy a on był wsparciem.
Wygląda to tak że nie było za bardzo etapu randek, starania się o partnera itp.
Wiem że zwracanie uwagi na pomalowane paznokcie, makijaż, ciuchy w obliczu tych problemów brzmi słabo.
Ale słabo również brzmi oczekiwanie że facet będzie wsparciem emocjonalnym od samego początku a jedyne co on może otrzymać to nadzieję że kiedyś sprawy sie wyprostują i może wtedy on też poczuje że ona się stara.
To naprawdę karkołomne wyzwanie ubrać się i pomalować jakiegos wieczoru, tak żeby on zobaczył że jej na nim zależy, nie tylko na jego wsparciu?
Przychylam się do zdania że oczekiwać wsparcia i zrozumienia można w zwiazku trochę dłuższym, gdzie ludzie juz się trochę poznali i wiedzą że im na sobie zależy.
Nie wyobrażam sobie trwania w zwiazku gdzie od razu oczekuje się ode mnie wsparcia, a ja nie mogę na nic liczyć, nie widzę żadnych starań o mnie.
Sorry, ludzie nie wchodzą w związki z altruistycznych pobudek, mają swoje potrzeby i to raczej bez sensu wchodzić w relację która już od samego poczatku potrzeb tych nie zaspokaja i po 3 miesiacach dalej nic...

Swoją drogą autorka pisała że partner ją wspierał na poczatku, był wyrozumiały, nie wpi*przał się od razu ze swoimi oczekiwaniami widząc jej stan... Jestem ciekawy co on dostał od niej, jakie korzyści pojawiły się w jego życiu, płynace z tej relacji...