Dla rodziców po stracie - Netkobiety.pl

Jak to kiedy? Jak zwykle. Za kilka lat.

Nie strasząc nikogo (czytajmy: Lady Loki), to też nie jest wcale takie pewne .

A już tak poważniej, to łap, Lady, każdą wolną chwilę, by przymknąć oko. Nam się niestety tylko wydaje, że jesteśmy niezniszczalne.

Już miałam retorycznie zapytać, kiedy Staś tak urósł, ale zaraz przyszła refleksja, że to przecież maleńka, choć duża już, kruszynka. <rozczula się> On chyba nawet w niemowlęcych ciuszkach tonie?

Pamiętam, że kiedy jeszcze przed porodem szyłam ubranka dla mojego syna, który to zresztą miał być dziewczynką (tak stwierdził lekarz, a potem nigdy już tego nie potwierdzałam), to korzystałam z jakichś wykrojów dla dzieci, ale jak już stworzyłam pierwszy kaftanik, a ten okazał się być wielkości ciuszka dla większej lalki, to niedowierzając zeszłam na dół do sklepu, by sprawdzić, czy aby na pewno toto jest na małego człowieka i istotnie ma być aż tak maleńkie. Nijak nie chciało wychodzić, że nie .

Jak Staszek leżał w szpitalu to dostałam ubranka od koleżanki. Szyła je dla lalek swojej córki. Stwierdziłam, że nie ma szans, zeby Staszek był tak malutki, na pewno będą za duże. I wyniosłam je do szpitala.

Dzień później mu te ubranka ubrali i były idealne
Stasio jest długi, ale bardzo szczuplutki. W rozmiarze 50 się jeszcze topi. A ja w ciąży będąc kupiłam na lato rampersy na 68. To nie wiem kiedy on je ubierze

Póki co mamy etap marudzenia i lekkiej nieodkładalności. Staszek musi się przestawić na domowe realia, a ja muszę zapomnieć o tym, czym była gorąca herbata

Mam nadzieję, że tydzień albo dwa na adaptację i faktycznie uda się zrobić coś poza spaniem, przewijaniem, karmieniem i dawaniem lekarstw