Dla rodziców po stracie - Netkobiety.pl

Nie mają wyjścia, trzeba przeżyć.

Loka skoro Cię zatrzymali to znaczy ze dobrze zrobiłaś i powód nie był taki durny
A może jeszcze Cię wypuszczą do domu jeśli przez najbliższe tygodnie będzie wsio ok. Ale rozumiem lekkie rozgoryczenie bo ja też nie jestem fanką szpitali, zresztą któż jest. A z drugiej strony, tak jak piszesz, 100% dostępność szybkiej pomocy medycznej gdyby coś zaczęło się dziać a to równa się Twojemu spokojowi o ciążę.
Trzymam kciuki za Was bardzo mocno i proszę o kolejny update :-*

Siedź grzecznie w szpitalu, jedzenie można dowozić.
Dzidzia najważniejsza.

No to ten, urodziłam wczoraj.
Młody żyje i sam oddycha. Ale martwię się potwornie.

SUPER !!! Gratuluję i trzymam kciuki

Czy jest czego?
Rozumiem, że nie tak planowałaś, nie tak miało być.
Jednak posłuchałaś lekarzy i zostałaś w szpitalu, by - na wszelki wypadek - mieć 'pod ręką' cały personel, który zareaguje na wszelkie zmiany tyczące ciąży. Jak widać, było to rozsądne posunięcie. Zareagowali.
Twój syn żyje, mimo wcześniejszego urodzenia samodzielnie oddycha, jest zdrowy.

I teraz masz dwa wyjścia: cieszyć się tym wszystkim lub z tego samego powodu martwić się. Przypominam tylko, że martwienie się odbiera radość i inne 'ciepłe' uczucia, nie pozwala koncentrować się na teraźniejszości.

Przytulam Cię wirtualnie.

I ja gratuluję i przytulam!

Twój lęk jest naturalny, chyba każdy z nas miałby go teraz w sobie, ale to nie znaczy, że stało się coś złego. Dzieci rodzące się na tym etapie ciąży mają sporą szansę na życie w pełnym zdrowiu i tego się trzymajmy. Na pewno podjęłaś dobrą decyzję, wcześniej wybrałaś dobry szpital, oboje jesteście bezpieczni, a maluszek na pewno czuje, że go bardzo kochasz, ma dla kogo o siebie zawalczyć <3

Gratuluje!
Wszystko będzie dobrze,nim się obejrzysz cała wasza trójka będzie w domu.

Loka gratuluję i tulę Ciebie i Synka!!
Rozumiem Twoje samopoczucie. Stres, nieprzewidziany rozwój wypadków, zmeczenie porodem a teraz lęk o dziecko. Ale z drugiej strony zobacz. Twój SYN już jest!! Żyje, oddycha i jest w bezpiecznym otoczeniu pod troskliwym okiem lekarzy i mamy. Nadrobi wszystko i niedługo będziecie w domu.
Spisałaś się na medal. W czas pojechałaś do szpitala i  dzięki temu Twoje dziecko urodziło się pod kontrolą I w bezpiecznym otoczeniu. A Twoje ciało zrobiło wszystko najlepiej jak mogło i umiało. Docen to. Dzięki niemu masz synka
Ja myślę że za jakiś moment sama będziesz tak myslala. Teraz, dzisiaj za duży natłok zdarzeń i wrazen. Daj sobie czas. Zarówno Ty i Synek potrzebujecie go zeby dojrzeć dosłownie i emocjonalnie do tego ze juz jesteście razem :-*  Nie bój się, będzie dobrze.

Hejo!
Ja się czuję jakbym nigdy nie rodziła. Standard u mnie, pomimo łyżeczkowania, znieczulenia w kręgosłup, jestem na chodzie. Aktualnie mój tryb życia to laktator co 3 godziny i tuptanie na Intensywną, żeby to zanieść.

Młody sobie radzi jak może. Stan ma stabilny (a to już trzecia doba!), oddycha samodzielnie, troszkę problemów z trawieniem, ale wszystko do rozwiązania z czasem. Bo tak to wszystko jest ładnie, leży sobie. Dzisiaj rano akurat trafiłam na moment jak miał straszną czkawkę, ale to też znaczy, że organizm działa. Wczoraj go uspokajałam, bo trafiłam jak krzyczał (a krzyk wychodzi mu całkiem nieźle).

Mamy przepotworne flashbacki sprzed roku, bo znowu jest podobnie, ale z każdą wizytą na oddziale jak widzę, że inkubator stoi, a pielęgniarki sobie spokojnie siedzą, to się troszkę uspokajam.

Pisz nam wszystko,
Staszek rządzi
głowa do góry
Trzymajcie się

Podpinam się pod słowa Paslawka - jeśli tylko nie sprawia Ci to dyskomfortu, to pisz jak się sytuacja rozwija.
Mocno wszyscy trzymamy kciuki, żeby było tylko dobrze <3

Trzymaj się i tuptaj skoro pomaga...

Ja już jestem w domu od wczoraj.
Odciągam Małemu na tyle dużo pokarmu jedną sesją z laktatorem, że ma na ponad dobę jedzenia, więc nie było sensu, żebym leżała w szpitalu jako pacjentka. Najpierw myślałam, że rozkręcenie laktacji zajmie mi dłużej i będę więcej biegać ze strzykawkami, a już drugiego dnia dałam radę sporo więcej. Niestety nie mogę tego pokarmu mu pomrozić w domu, bo wcześniakom mrożone można trzymać max 3 miesiące, a u nas za 3 miesiące dopiero będziemy się szykować do domu. Więc muszę odciągać i wylewać, trochę szkoda.

Od jutra zaczniemy Małemu czytać książki przy inkubatorze, żeby w ten sposób spędzać z nim te godzinne odwiedziny, które nam się należą (może wejść tylko jedno z nas w danym dniu). Smutno trochę, bo żal mi go, że taki sam tam leży, wiem, że to dla jego dobra, wiem, że tak trzeba, a jednak nie po to czytałam wszystkie mądre książki o rozwoju niemowlaków, żebym teraz z lekkim sercem patrzyła, jak dziecko mi płacze w inkubatorze, a pielęgniarki nie zwracają na to uwagi, bo nawet nie są w stanie go utulić. Mam nadzieję, że nie zostanie mu jakaś trauma z poczucia bycia opuszczonym i niedokochanym. Albo poczucie, że rodzice go nie chcą. Boję się, że ta godzina dziennie z nim wiele nie da i w efekcie jak wrócimy do domu, to Mały już nie będzie kojarzył, że to ja. A z drugiej strony prawda jest taka, że więcej niż godziny i tak nie da się wygospodarować, jak człowiek chce jeszcze żyć, funkcjonować, jeść i co 2-3h podłączać się pod laktator. Musiałabym siedzieć cały czas w szpitalu, żeby faktycznie mieć na to czas, a to też nie jest rozwiązanie, a przynajmniej Polska takiego rozwiązania nie przewiduje na chwilę obecną.

No nie powiem, nie tak sobie to wyobrażałam, nie brałam pod uwagę kolejnej rozłąki z dzieckiem i kolejnego wcześniaka.

Za to z plusów to już wkroczyliśmy w piątą dobę życia, a mówią, że 90% złych rzeczy dzieje się w ciągu pierwszych trzech. U nas nic złego się nie podziało, takich mega dobrych wiadomości też nie ma, po prostu jest z dnia na dzień stabilnie, tak jak ma być. Teraz czekamy, żeby waga zaczęła iść do góry, bo jak będzie 1.5kg to może pożegnamy się z zamkniętym inkubatorem. Zostało nam trochę ponad 400g, żeby to osiągnąć.

Ja przechodzę porody fizycznie tak lekko, że mogłabym rodzić codziennie.
Mam większy problem z tym, że po byciu uziemioną w domu przez 5 miesięcy i spędzaniu większości czasu leżąc, mam zakwasy po samym takim normalnym chodzeniu po domu, bez żadnych dodatkowych ćwiczeń ani nic. Gdyby nie to, to czułabym się tak, jakbym nie rodziła wcale.

W szpitalu tylko miałam napad alergii na igły w sensie mam alergię na nikiel i jak był moment, że mnie musieli bardziej pokłuć, to wleciała mi dosyć mocja reakcja alergiczna, a tak poza tym to nie mam na co narzekać.

Ten okres minie szybciej niż Ci się wydaje. Jeśli chodzi o karmienie, to jest genialna strona internetowa z kompendium wiedzy nt. karmienia: hafija. POlecam z czystym sercem, uratowała mi laktację i dzięki wpisom z tej strony karmię piersią do dziś, a łatwo nie było. Ciągle słyszałam: daj smoczka, daj butelkę, dziecko płacze, itd. Dzięki Bogu karmię już 11 mc, a dla wcześniaków pokarm mamy to jest niczym lekarstwo. Nie będzie kolek, itd. Jesli masz czas, serio, tam jest ogrom wiedzy, która może Ci się przydać w przyszłości. To co mogę poradzić to codzienna, co 2-3 godz stymulacja piersi, aby wiedziały, że muszą pracować. Inaczej pokarm zanika zgodnie z zasadą: nie ma popytu, nie ma podaży. Karmią go przez sondę? Ja bym chyba mroziła, z opisem kiedy, ile i o któej godzinie odciąnięte - nie wiadomo co się kiedy przyda, a pokarm kobiecy jest nie do podrobienia.
Może zastanów się nad oddawaniem pokarmu do banku mleka, może inne dzieciątko skorzysta w potrzebie. 
Myślę, że on wyczuwa Waszą obecność, a Twoją to już na pewno. Teraz to podejrzewam, że czuje to, co czułby gdyby był u Ciebie w brzuchu. Taki maluszek to głównie śpi i je (mój potrafił mieć nawet 10 czkawek dziennie od picia wód płodowych:), no później fika jeszcze koziołki, ale takie maleństwo to nie ma jeszcze tak dużych potrzeb, jak niemowlak. A brakujący 4 trymestr występuje przeciez i u dzieci donoszonych. On jest ślepy, potrzebuje przyjemnego ciepełka i Twojego głosu, a przecież go odwiedzasz i zamierzasz czytać książki - to jest mega fajny pomysł. Sądze, że jemu jest teraz dobrze. Wiem, że Ci ciężko, że nie możesz go ukoić, ale kochasz go i instynkt podpowie Ci co robić. Przyjdzie czas to nadrobicie czułości i przytulaski. Nie wiem czy takie dzieciaczki mają później traumę, ale przecież i duże dzieciaki np. po domach dziecka zapominają o przykrych wydarzeniach po adopcji. Pamiętam, jak po 3 dniach mój synek wyszedł z oddziału noworodkowego i miałam go przy sobie. Zaczęłam go zaczepiać na łóżku, dotykać, głaskać, całować, a on się tak słodko uśmiechał, jakby był zaskoczony kim jestem i co ja robię, że to takie przyjemne.

Uważam, że to okrutne, że wypisują kobiety ze szpitala kiedy ich dzieci leżą w inkubatorach. Tylko kobieta wie co się wtedy czuje, a rozłąka to jest bardziej dla niej trauma niż dla dziecka. 400g to on przybierze w miesiąc, więc czemu chcą go trzymać 3 miesiące? Cieszę się, że jak na razie jest stabilnie, to bardzo dobra wiadomość. On sobie poradzi, dzieci są silne i mają naturalny pęd do rozwoju. Czy podczas badań wychodziły jakieś wady wrodzone? Jeśli nie, to on się odbije. W pierwszych miesiącach będzie intensywnie przybierał. No i pamietaj, że na początku noworodki tracą na wadze. To nieuniknione, więc nie ma co przeżywać, jesli tymczasowo waży mniej. To nie wina jakości Twojego pokarmu, ilości, itd. tylko fizjologii. Jest pod opieką lekarzy, a oni wiedzą co robić.

Zadbaj też o siebie, abyś była wypoczęta i wyspana, bo później moze Ci dać jazzu :)Będziesz marzyć, aby spał jak w inkubatorze, choć może wydaje Ci sie to na tę chwilę odległe jak inna planeta. Mój zaczyna czworakować, wstawać, chodzić, do tego ząbkowanie - wszystko na raz. NIe mogę go spuścić z oka, bo chwila nieuwagi i głowa rozbita.
Życzę Waszej rodzinie zdrowia, spokoju i pogody ducha. A reszta się ułoży. Mam nadzieję, że napiszesz tutaj co u Was i małego.

Loka, gratuluję narodzin synka :-)
Niech moc będzie z Wami!

Ło jejku.
Stabilnie. Bez powikłań wcześniaczych.
Bez kroplówek, bez wkłuć, bez leków. Tylko wspomaganie oddychania i sonda do jedzenia. Kangurujemy się codziennie, przewijam, przebieram.
Mały musi urosnąć, jak urośnie to zdejmą mu wspomaganie oddychania i wtedy będziemy się uczyć jeść

Ja już przyzwyczajam się do wstawania w nocy na sesję z laktatorem, moje życie kręci się wokół odciągania co 2h i sterylizowania sprzętu. Zdążyłam już nabawić się zastoju i zapalenia, ale ładnie zeszło. Trochę mi przeszkadza to uwiązanie znowu, bo niby mogę wyjść, ale muszę sobie wyliczyć czas, żeby potem odciągnąć.
Od kiedy się kangurujemy, to też lepiej się czuję psychicznie i mam więcej siły. Czekam, aż wyjdzie (to jeszcze 1-1.5 miesiąca) i będziemy mogli sobie razem spacerować

Staszek nie odpuści, musimy lecieć

Ale powiem Wam, że to jak los na loterii, że jemu absolutnie nic nie jest. Ba, on się zachowuje jak normalne miesięczne dziecko. Wczoraj uświadomił sobie, że ma język, więc teraz go cały czas pokazuje. Nogi podnosi do góry tak, że aż biodra podwija. Rękami macha, nogami macha, ma coraz dłuższe okienka aktywności. Ja już bym go sobie porwała do domu

Akurat się ładnie zrobi nad Zalewem, to będziecie śmigać

Wspaniałe wieści Loka. Najbardziej cieszy, że Staszek rozwija się prawidłowo.
Trzymam kciuki i pozdrawiam cieplutko

Cudownie, Loka! <3 Zgodnie z życzeniami idzie ku dobremu i tego się trzymajmy . W końcu maluszek z każdym dniem ma coraz realniejsze szanse na łóżeczko w domku, a Wy na powitanie go tam, gdzie jego miejsce.
To co, lecimy z tym dalej? My trzymamy kciuki i przesyłamy moc serdeczności, Ty przytulasz, tatuś wspiera, a Staszek rośnie w oczach! <3

Widzisz?!
Tak jak pisałem, ani się obejrzysz, i będziecie w 3 w domu.
Jak to się mówi "dni się dłużą, a lata lecą"
Dużo zdrowia dla ciebie i syna.

Z ta choroba chodzi o to, że lekarze podali dziecku zakażoną krew?

Jeżeli tak, to nie zapomnij (gdy dojdziecie do siebie) ich potem pozwać, tak jak tych od pierwszego dziecka.
Pamiętam,ze pisałaś że im nie darujesz.

Trzymam mocno kciuki za szybkie zdrowienie Staszka i jeszcze szybsze bycie całej waszej gromadki, razem, w domu.

Marzysz o 12-godzinnym, bez przerwy, śnie. Na to (chyba) przyjdzie Ci poczekać kilka lat.

Potem kilka lat spokojnego snu, a potem znów noce nieprzespane, bo nastolatek na imprezę się wyrwał

To tak nie działa.
Dawanie zakazów "bo tak", zawsze odnosi odwrotny skutek.
Jeżeli juz musisz cos zakazać dziecku, to musisz mu wytłumaczyć dlaczego to robisz, oraz zaproponować alternatywy, z których dziecko może sobie coś wybrać.
W tedy nie pojawia sie sprzeciw i bunt, który z tego jednego aspektu, może eskalować na wiele innych płaszczyzn.

Przytulaj Młodego, ile wlezie.

Nie padłabyś; tak jak tamta mama, jeździłabyś tak długo, jak długo trzeba by było. Na szczęście to już tylko/aż 2-3 tygodnie. Oby czas, przez ten czas, pędził jak szalony, a później, gdy będziecie już razem, ździebko zwolnił.

Przytulam Cię. Mocno.

I... też kup sobie coś. Coś szalonego. Coś niepotrzebnego. Coś, na co masz chętkę.

Nie powinno być ciągu dalszego był dosłownie jeden objaw infekcji, bardzo nieoczywisty i on już się zaczął cofać. Mocno naciskałam też na to, żeby sprawdzili Małemu słuch, bo bardzo bałam się niedosłuchu, który może być konsekwencją i wcześniactwa i cytomegalii, ale badania wyszły mu dobre balam się, bo na oddziale jest dosyć głośno, a on zupełnie na hałasy nie reaguje. A tak to wszystko inne miał zbadane wcześniej i ma też kontrolnie badane regularnie i nie zapowiada się, żeby został jakikolwiek ślad po chorobie, jak już skończy brać antybiotyk.
No poza tym, że będzie takim cichym nosicielem jak 90% naszego społeczeństwa.

U dorosłych przejście cytomegalii jest porównywalne to zwykłego przeziębienia. Ja sobie zrobiłam badania, z których wynika, że przeszłam ją kiedyś, a nawet nie wiem kiedy

Loka gratuluję rosnącego Synka, super wieści:*
A cytomegalia  jak sama napisałaś jest niebezpieczna gdy nabyta została w łonie matki a tu nie było takiego scenariusza więc będzie wszystko dobrze. Byle do domu.
Co do zakupów ubrankowych miałam to samo. Mogłabym wykupić wszystkie ubranka i dodatki dla małych dziewczynek ) Na szczęście przeszło mi trochę ( trochę;)) z czasem bo jednak te ubranka szybko się dezaktualizują rozmiarowo i nie ma co gromadzić stosów.
Podobnie jak Wielokropek postuluję o zakup czegoś dla siebie. Ty jesteś tak samo ważna jak Młody. Bardziej samodzielna i dorosla ale nie mniej ważna i Tobie też należy się coś miłego. Jeśli nie w formie ubrania to jakiejś innej:) Nie ucz młodego ze ma być jedynym pępkiem wszechświata a Ty dostarczycielką wszelkich dóbr bez myslenia o sobie. Niech będzie wrażliwy na potrzeby innych a już szczególnie bliskich.

Hurrra!!!!
Gratuluję!
Wreszcie razem w domu.

Super