Dla rodziców po stracie - Netkobiety.pl

Gratulacje!!!!!!

Gratulacje Loka <3 czyli moja kula szpiegula kłamała

Ja też przeczuwałam, że tak się skończy

No odpuściłam mogłam cisnąć  i się wykłócać, ake w sumie też może być, przeżyję

Hej Loka. Już w szpitalu?

Lady Loka, trzymaj się:)

Szew okrężny będę mieć zakładany. Bez niego nie donoszę.

Tak, bo przecież Dumle i ulubione chrupki czekają:)

Żyjemy
Szew działa, nie zjechał, nie boli, w sumie nie czuję, żebym go miała. Ja sobie odpoczywam, leżę, nie szaleję.
Zobaczę, co teraz się okaże na kontroli, mam nadzieję, że się trzyma ładnie. Jak dobijemy do końca stycznia to przekroczymy granicę przeżywalności, więc odetchnę. Idealnie byłoby wytrzymać tak do końca marca, ale przyjmę co będzie, byle żywe

Super! Tak trzymaj Loka

Widzę widzę
Ale ciężko mi wyjść głową dalej niż moment, w którym poprzednio się skończyło. Ciężko mi wyobrażać sobie pozytywny koniec, ale mam nadzieję, że życie mnie pozytywnie zaskoczy

2 tydzień stycznia to będzie "ten" moment.
Żeby były szanse na przeżycie po urodzeniu to tak koniec stycznia/początek lutego. Poprzednio nam brakło 2 tygodnie, żeby te szanse były większe.

Z okazji jutrzejszych Mikołajek dostałam od lekarza prezent - wszystko jest ok, wszystko trzyma się tak jak powinno, młody kopie jak mała koparka no i siedzimy. Teraz musimy wytrwać 2 tygodnie do kolejnej wizyty. Może już tym razem z ciut mniejszą paranoją niż poprzednio

Tak trzymać!!

Świetnie, tak trzymać! Jesteście silni!

Trzymam kciuki!

Super

Super

Cieszę się

Trzymajcie się.

Cieszę się razem z Tobą, bo to wspaniała informacja! Idziecie jak burza i oby tak dalej .

To będzie nasz wspólny forumowy bejbik .:)

Wszystko będzie dobrze loka.
Myślę że żadne inne dziecko nie będzie mogło sie pochwalić tyloma ciotkami i wujkami, którzy życzą mu wszystkiego dobrego.
Mam nadzieje że masz obok siebie jakiś paczkomat, aby można było wysłać prezent?

Wie wie, jak poznaliśmy płeć to mąż nie mógł wytrzymać i zadzwonił jej powiedzieć ale od razu jej powiedział, że jak komuś tym razem powie, to o niczym więcej jej nie powie.

Niespecjalnie zadziałało, bo już w pracy się pochwaliła

A święta spędzamy sami w mieszkaniu. Mieliśmy w planie wigilię u mojej rodziny, ale sporo osób się poprzeziębiało. Moja odporność po 3 miesiącach w domu pewnie leży i płacze, plus dalej nie powinnam dużo stać, chodzić. Odetchnę za miesiąc.

Jeśli kiedyś uda Ci się trwać w teraźniejszości staniesz się szczęśliwym człowiekiem.

To motto zapisałam sobie lata temu, kiedy podobnie jak Ty teraz potrafiłam się zamartwiać wszystkim i na każdy temat. Snułam sobie czarne scenariusze, jakby one mogły mnie przygotować i ustrzec przed każdym nieszczęściem. To ułuda. Przyszłość zawsze może nas zaskoczyć, również pozytywnie. I takich niespodzianek Ci życzę

A teraz napiszę Ci bardzo ważną rzecz i proszę, weź to sobie do serca.
Twoje dziecko razem z Tobą przeżywa wszystkie stresy.  Gdy się martwisz jego system nerwowy jest tak obciążony jak Twój, a może nawet bardziej. Każdy Twoje niespokojne myśli niepokoją również dziecko.
Jeśli chcesz aby Twoje dziecko było spokojne i zrównoważone powinnaś mu zapewnić spokojne życie w Twoim łonie. To naprawdę ważne.
Będzie co ma być, a że najczęściej wszystkie ciąże kończą się szczęśliwie, a dzieci rodzą się zdrowe, to i Ty masz taką największą szansę. Dbaj o siebie i o swoje dobre samopoczucie. Zapewniaj sobie codzienną porcje dobrej rozrywki, jakieś miłe filmy, dobre komedie, pośmiej się na kabaretach i myśl wyłącznie pozytywnie. To najlepsze co teraz możesz zrobić dla siebie i dzidziusia.
Przesyłam strumień dobrej energii
Wiem, że będzie dobrze. Ty też uwierz.

Lady, polecam Ci wizualizację, ona naprawdę potrafi zdziałać cuda. Wyobrażaj sobie Was wszystkich razem albo tylko Ciebie jak karmisz maleństwo, jak ono się do Ciebie śmieje, jak układasz je do snu, czy cokolwiek z tej DOBREJ przyszłości. Kiedy zaczniesz się nakręcać, jak najszybciej wejdź w tryb dobrych myśli zastępując nimi te czarne. Na początku to może być trudne, ale przy odrobinie motywacji szybko zaczniesz nad tym panować.
Bardzo Ci to polecam. Sama jestem w niezwykle trudnym dla mnie momencie życia i naprawdę wiem, co mówię .

Dziękuję Ci, Paslawku, przyda się na pewno, choć najbardziej po prostu chciałam podzielić się tym, co sobie wypracowałam i wiem, że pomaga.

Ciężko Olinko. Bo wizualizacja tworzy przywiązanie, a ja się boję przywiązania w tym momencie robi się błędne koło.

Ale to takie etapy. Wczoraj byłam przekonana, że masakra, bo się gorzej czułam, a dzisiaj jest już dobrze
Chociaż uderzeń w pęcherz nie będę dobrze wspominać

Będziesz... jak dojdą później te w przeponę
Czego przewrotnie Ci życzę. Bo one występują już w końcówce ciąży.

Właściwie masz rację, nie pomyślałam o tym w ten sposób. Dodam przy tym, że bardzo podoba mi się Twoja samoświadomość .

W takim razie pozostaje jeszcze racjonalizacja , czyli za każdym razem, kiedy zaczynasz czuć ten irracjonalny niepokój, mów sobie w duchu, że przecież nic złego się nie dzieje, że przecież masz szew, dbasz o siebie, odpoczywasz, nie masz żadnych niepokojących objawów. Niby nic, ale potrafi całkiem nieźle wyhamować emocje.
Oczywiście medytacja, relaksacja - to wszystko robi robotę. Podobnie jak - zgodnie z tym, co napisała Agnes - zajmowanie myśli czymś silnie absorbującym, ale przyjemnym.

Generalnie najważniejsze, by konsekwentnie minimalizować stres, bo on zaburza całą homeostazę organizmu. Wiem, że to nie jest łatwe, ba, w pewnych okolicznościach bywa chol**nie trudne, ale to jest naprawdę niesamowicie ważne.

I bardzo dobrze, że zostajecie w domu. Na tłumne, rodzinne spotkania jeszcze przyjdzie czas. Świat się nie zawali, a teraz priorytetem jest Twój spokój i komfort, choćby to, żebyś w każdej chwili mogła się położyć, bez konieczności trzymania fasonu. Pomijając zresztą wspomniane ryzyko związane z szalejącymi wirusami. 

Wspomniałaś o teściowej i wyprawce - czy dobrze rozumiem, że poprzednim razem miałaś ją już przygotowaną? Wybacz, jeśli o tym pisałaś, a ja po prostu nie pamiętam.

Dziękuję, Feniks, ciepła i życzliwości nigdy za dużo <czuje wdzięczność>.

Hej,
na wstępie bardzo się cieszę Waszym szczęściem i gratuluję
Napiszę co mi pomagało nie zwariować, a leżałam ponad 3 miesiące w szpitalu z zagrożoną ciążą i potencjalnie moim życiem.
Rutyna, rutyna i jeszcze raz rutyna. Paradoksalnie dzięki temu, że każdy dzień wyglądał tak samo nie stresowałam się, że coś może się niespodziewanie wydarzyć, ponieważ wiedziałam, że o 6 przyjda pielęgniarki, o 8 będzie obchód, a o 9 śniadanie, itd. Koncentrowałam się na wydarzeniach, które mają po sobie nastąpić, dzień po dniu. Nie musiałam myśleć co stanie się jutro, bo to doskonale wiedziałam Dawało mi to spokój i odprężenie. Druga rzecz, to kolorowanki odstresowujące. POLECAM. Kredki, muzyka w tle (ja słuchałam w słuchawkach, bo w sali nie byłam sama) i z góry ustalonej tej same porze dnia. Potrafilam malować 3 godziny, które mijaly mi w sekundę. Później wręczałam je narzeczonemu, kiedy mnie odwiedzał i wiem, że jemu też to pomagało przetrwać ciężkie chwile. Teraz mamy w nich całą lodówkę, a w przyszłości udekoruję nimi pokój synka.
Trzecie - zdrowa żywność, to podstawa. Brak chemii, chipsów, coli itd, nie dlatego, że nie lubię, ale żeby nie powodować wewnątrz stanu zapalnego. Jedzenie w tym szpitalu było podłe, oddawałyśmy z dziewczynami te posiłki, bo często nie dało się tego przełknąć, więc chleb miałam swój (nauczyłam przez tel narzeczonego piec:), swoje dżemy,  warzywa, słoiki i cała masa owoców, jabłka i gruszki. Jestem przekonana, że gdyby nie prawidłowe żywienie urodziłabym wcześniej, a ordynator tego oddziału, na którym leżałam powiedział, że gdyby nie codzienny upływ wód płodowych, możnaby pomyśleć, że symuluję.  Palant, ale to nie o tym ten wpis.  Nie jadlam żadnych produktów eco, bio, light itd., większość swoich, obiady przywoził mi narzeczony w soboty. Aha i orzechy, migdały, pistacje.
I po czwarte, stęskniona czekałam na soboty, bo wtedy mogłam się zobaczyć przez szybę z narzeczonym. Był okres pandemii i miałyśmy zakaz kontaktów z osobami z zewnątrz. Czyli nagradzanie się za wytrwałość. To tak po krótce.
Trzymam za Was kciuki, mocno, aby się udało.

Loka jak tam Twoje a w sumie Wasze sprawy ?