jakis_czlowiek - życiowe problemy - Netkobiety.pl

lody miętowe napisał/a:

Czlowieku, a na studiach? Wtedy też grzecznie sluchales rodziców i robiłeś/nie robiłeś co ci powiedzieli?
Przypominasz mi mojego Wilka, też miał choojowo, ale się zaparł i wylazł z tego bagna, da się, tylko trzeba chcieć i zrobić pracę nad sobą, nie ma lekko.
Alonewolf90, jego nick, przeczytaj jak chcesz jego "spowiedz", nie tylko Ty miałeś/masz ciężko.

Nic. Co prawda już nie robiłem za worek treningowy, ale nadal byłem wyśmiewany za to jaki jestem. Znowu podobna sytuacja: co najwyżej z ludźmi grałem w nogę, nigdy się z nimi nie spotykałem nigdzie.

Armidak napisał/a:

Nie umiem w to uwierzyć, bo miałam totalną ofermę w klasie z wyglądu i zachowania i nawet ona umiała się zakręcić i ludzie serio go nie odrzucali nawet ci popularni, ale on po prostu się nie przejmował i uderzał. Była klasowa wycieczka i normalnie chodził z nimi zapalić, w pokoju pili to on też pił i dziewczyny potem nawet go wołały starsze i mówiły "Wojtuś". Nie ćpali tam, ale się bawili plus alkohol. On nie uchlał się do upadłego, ale sobie nieco wypił, tyle. To nie zbrodnia to norma . Miałam też w klasie abstynenta a go tak chłopaki polubili, że nawet jak nie pił to wołali go jak porąbani, strasznie byli za nim. Wniosek jeden, nie trzeba pić aby być zauważonym. Wojtek tak robił aby się dopasować i miał chwilę uwagi, zainteresowania, nikt go nie odtrącał. Tamten zyskał szczerą symaptię więc nie obchodziło ich czy pije czy pali, akceptowali go takim jakim jest. Da się? da się. Był taki jeden chłopaczek, śliczny jak laleczka, ale wycofany, dawał sygnały, że nie chce to każdy go zostawił w spokoju, dziewczyny się nim wgl nie interesowały mimo naprawdę ładnego wyglądu, bo nic nie dawał od siebie, nie zagadywał to każdy go zostawiał w spokoju. Tak to wygląda. Ty musiałeś nieświadomie wysyłać sygnały, że nie chcesz, nie zgłaszać swoich potrzeb, nie umiałeś komunikować, że też chcesz. U mnie w klasie nie było żadnej osoby która była jawnie odrzucana. Każdy kto chciał to znalazł swoje towarzystwo. Nie było osoby która byłaby przez wszystkich odrzucana. Więc ty musiałeś wysyłać jakieś dziwne sygnały, że nie chcesz albo po prostu nie robiłeś niczego. Myślałeś, że samo się zrobi. Naprawdę w mojej klasie było 2 totalnych brzydali i każdy z nich miał kogoś tam a nawet jeden z nich był mega lubiany. Tu nie chodzi o ten pieprzony wygląd.

To sobie nie wierz.

Tylko pomijasz jedną rzecz: mnie ludzie traktowali jak śmiecia od początku podstawówki. Bicie, wyzywanie, zabieranie rzeczy, itp. Nikt z takim nie będzie chciał się nigdy kolegować. Ludzie woleli kolegować się z tymi, co mi dokuczali, a nie ze mną. A o tych gościach z przykładów nic takiego nie napisałaś. Więc nie ma czego porównywać.

Armidak napisał/a:

Słuchaj. Jesteś chory umysłowo. Potrzebna ci terapia, bo masz syndrom ofiary to zaburzenie i będziesz projektować rzeczywistość jak za dziecaka i robisz ciągle z siebie ofiarę. Ja już się poddaje, bo ci nikt tu nie pomoże. Przejdziesz się do specjalisty?

W środę mam wizytę.

I co mi to da? Nic. Zresztą, normalnie jestem inny... Tylko są rzeczy, które powodują, że myślę o sobie tak jak myślę:
- niepowodzenia w szukaniu kogoś
- to forum i czytanie Waszych postów

jakis_czlowiek napisał/a:

Armidak napisał/a:

Nie umiem w to uwierzyć, bo miałam totalną ofermę w klasie z wyglądu i zachowania i nawet ona umiała się zakręcić i ludzie serio go nie odrzucali nawet ci popularni, ale on po prostu się nie przejmował i uderzał. Była klasowa wycieczka i normalnie chodził z nimi zapalić, w pokoju pili to on też pił i dziewczyny potem nawet go wołały starsze i mówiły "Wojtuś". Nie ćpali tam, ale się bawili plus alkohol. On nie uchlał się do upadłego, ale sobie nieco wypił, tyle. To nie zbrodnia to norma . Miałam też w klasie abstynenta a go tak chłopaki polubili, że nawet jak nie pił to wołali go jak porąbani, strasznie byli za nim. Wniosek jeden, nie trzeba pić aby być zauważonym. Wojtek tak robił aby się dopasować i miał chwilę uwagi, zainteresowania, nikt go nie odtrącał. Tamten zyskał szczerą symaptię więc nie obchodziło ich czy pije czy pali, akceptowali go takim jakim jest. Da się? da się. Był taki jeden chłopaczek, śliczny jak laleczka, ale wycofany, dawał sygnały, że nie chce to każdy go zostawił w spokoju, dziewczyny się nim wgl nie interesowały mimo naprawdę ładnego wyglądu, bo nic nie dawał od siebie, nie zagadywał to każdy go zostawiał w spokoju. Tak to wygląda. Ty musiałeś nieświadomie wysyłać sygnały, że nie chcesz, nie zgłaszać swoich potrzeb, nie umiałeś komunikować, że też chcesz. U mnie w klasie nie było żadnej osoby która była jawnie odrzucana. Każdy kto chciał to znalazł swoje towarzystwo. Nie było osoby która byłaby przez wszystkich odrzucana. Więc ty musiałeś wysyłać jakieś dziwne sygnały, że nie chcesz albo po prostu nie robiłeś niczego. Myślałeś, że samo się zrobi. Naprawdę w mojej klasie było 2 totalnych brzydali i każdy z nich miał kogoś tam a nawet jeden z nich był mega lubiany. Tu nie chodzi o ten pieprzony wygląd.

To sobie nie wierz.

Tylko pomijasz jedną rzecz: mnie ludzie traktowali jak śmiecia od początku podstawówki. Bicie, wyzywanie, zabieranie rzeczy, itp. Nikt z takim nie będzie chciał się nigdy kolegować. Ludzie woleli kolegować się z tymi, co mi dokuczali, a nie ze mną. A o tych gościach z przykładów nic takiego nie napisałaś. Więc nie ma czego porównywać.

Dla pocieszenia i zadania kłamu powiem ci że Tego Wojtusia z opowieści Armidak również traktowali jak śmiecia. Różnicą jest tylko to czemu dawali ujscie twoi i jego oprawcy. Ci twoi chcieli się wyszumieć, przydać sobie jajec w najprostszy sposób a tamci czuli sto razy fajniejsi na tle ofermy Wojtusia. Przedmiot. Tyle

lody miętowe napisał/a:

Nie raz mu to pisali, żeby poszedł do specjalisty, skoro sam nie potrafi sobie poradzić z przeszłością, ale uwaza ze nie ma sensu i nic to nie da, czyli standard.

Przecież napisałem, że się zapisałem do psychiatry.

A co do indywidualnej terapii u psychologa, to jak mówię o tym, na terapii grupowej, to uważają, że nie ma po co.

Armidak napisał/a:

forum ci nie służy, myślę, że cię tylko dobija niepotrzebnie, nakręca. Wyłącz internet.

Terapia pomoże, ale musisz powiedzieć to co tu pisałeś i swoje prawdziwe myśli. Trzymam kciuki i serio nie zaglądaj tu. Ja też się często dołowałam forum.

No dobija, nakręca. Serio w normalnym życiu jestem inny... A przynajmniej nie jest to tak widoczne... Tylko że nikt nie chce mnie i tak poznać...

I ja już kilka razy odchodziłem, ale wracałem szybko...

Może i to forum źle na mnie działa, ale trochę smutno mi by było odejść, nawet "polubiłem" niektóre osoby (jeśli można tak mówić) xD

Ja byłam w takim stanie co ty. Leżałam całe dnie, uważałam się za beznadziejną, dół emocjonalny. Dostałam leki i motywacji mam troszkę więcej, negatywnych myśli aż tyle nie mam. Czasami leki muszą byc wprowadzone, bo sie bez nich nie obejdzie.

Armidak napisał/a:

A mógł też się przejmować, nic nie robić i się zamknąć w sobie totalnie tak jak jakiś człowiek.

Serio? Czytasz to, co piszę? Nikt w szkole nim nie pomiatał, więc miał trochę większe szanse, żeby kogoś poznać, nie? Tego się nie da porównywać.

Zresztą, nie przypominam sobie ani jednej sytuacji, od podstawówki do końca technikum, żeby ktoś z klasy zapraszał gdzieś ludzi. Nie było. Jedynie tylko były czasem jakieś wycieczki, ale bardzo rzadkie. A jakbym coś odwalił, np. wypił piwo, to zaraz by było o tym na zebraniu i miałbym przejebane.

Armidak napisał/a:

chmurny napisał/a:

Dla pocieszenia i zadania kłamu powiem ci że Tego Wojtusia z opowieści Armidak również traktowali jak śmiecia. Różnicą jest tylko to czemu dawali ujscie twoi i jego oprawcy. Ci twoi chcieli się wyszumieć, przydać sobie jajec w najprostszy sposób a tamci czuli sto razy fajniejsi na tle ofermy Wojtusia. Przedmiot. Tyle

Hmm ale w klasie nikt go nie odrzucał. Chciał to się napił i nikt go nie wywalał za drzwi więc można się przyłączyć i coś porobić. On pod koniec technikum miał też koleżanki z innych klas które podchodziły i gadały z nim. Chłopak się wyrobił, bo ciągle też gdzieś jeździł z osobami spoza klasy, ze wsi miał jakiś tam. Mimo, że w pierwszej klasie oferma losu to i tak płyną pod prąd i w 4 klasie normalnie miał znajomych. Nie siedział sam i nie smęcił, że wygląda jak wygląda. Tylko sobie żył.

Która z nich poszła z nim na randkę? Z którym z nich zyskał wartościową męską przyjaźń. Któż wziołby odpowiedzialność za to gdyby ten człowiek uwierzył że naprawdę jest lubiany i szanowany i chciałby to konsumować? Gremialnie to może i go nie pognali z wpizdu ale powiedz szczerze ilu z nich wpusci go do swojego życia jako 'kogoś'. Maskotka i tyle.

Przypomniała mi się scena z Pianisty gdzie stary żyd w getcie mierzy z kija w żandarmów że niby strzela a ci się śmieją w głos, poklepują go, dają szlugi. Czy to był wg ciebie szacunek?

Edt: to był chyba inny film

chmurny napisał/a:

Armidak napisał/a:

Hmm ale w klasie nikt go nie odrzucał. Chciał to się napił i nikt go nie wywalał za drzwi więc można się przyłączyć i coś porobić. On pod koniec technikum miał też koleżanki z innych klas które podchodziły i gadały z nim. Chłopak się wyrobił, bo ciągle też gdzieś jeździł z osobami spoza klasy, ze wsi miał jakiś tam. Mimo, że w pierwszej klasie oferma losu to i tak płyną pod prąd i w 4 klasie normalnie miał znajomych. Nie siedział sam i nie smęcił, że wygląda jak wygląda. Tylko sobie żył.

Która z nich poszła z nim na randkę? Z którym z nich zyskał wartościową męską przyjaźń. Któż wziołby odpowiedzialność za to gdyby ten człowiek uwierzył że naprawdę jest lubiany i szanowany i chciałby to konsumować? Gremialnie to może i go nie pognali z wpizdu ale powiedz szczerze ilu z nich wpusci go do swojego życia jako 'kogoś'. Maskotka i tyle.

Przypomniała mi się scena z Pianisty gdzie stary żyd w getcie mierzy z kija w żandarmów że niby strzela a ci się śmieją w głos, poklepują go, dają szlugi. Czy to był wg ciebie szacunek?

Edt: to był chyba inny film

Jeju większość znajomości w szkole jest powierzchowna. Nie wiem ile ma prawdziwych przyjaciół, bo nie znałam go na tyle, ale widziałam, że ludzie podchodzą i nie uciekają. A jakiś człowiek przedstawia to tak, że jego jawnie odrzucali, gnębili. Poza tym klasa to klasa, dla mnie to dżungla. Poza szkołą z tego co widziałam to znajomych miał co chcieli jego towarzystwa, miał ze wsi znajomych co jeździli gdzieś co chwile w góry, na narty.

wydajesz mi się strasznie sfrustrowany. Ciebie też nie lubili?

Armidak napisał/a:

Really? u mnie w podstawówce co chwila wyjścia. Szczerze coś napiszę byłabym jedną z popularniejszych dziewczyn w klasie. Mimo tego też mnie spotkały różne przykrości (chyba każdego w podstawówce) ale co prawda ofiarą nie byłam. Miałam grupkę dziewczyn, okazywały mi dużą akceptacje, super je wspominam. Nocowanie, basen, wychodzenie z domu to była norma. Wychodzenie aby pograć w koszykówkę i człowiek się nawet nie zastanawiał czemu ludzie go wołają, bo to norma, że ktoś cię chce. Były ofiary w klasie, ale nie przejmowałam się tym, nie wie jak te osoby sobie teraz z tym radzą. Ja się po pewnej sytuacji wycofałam z społeczeństwa i też mam traumę. Jedna sytuacja a zabolała jak cholera i zaczęło się izolowanie i zaczęłam mieć postawę ofiary mimo, że dalej koleżanki przy mnie były to je odpychałam. W gimnazjum jeden chłopak z klasy się we mnie zakochał, coś tam dochodziły do mnie słuchy, że się temu podobam, tamtemu. Normalnie szok, ale w ogóle tego nie wykorzystywałam, bo ciągle miałam w głowie tą sytuację, bardzo bolało, ile płakałam i zaczęłam projektować tak rzeczywistośc, odpychać ludzi od siebie, nie wychodzić z domu mimo, że ludzie mnie wołali. wolałam uciekać przed światem, bo mieliłam jedną sytuację w głowie i szukałam tylko potwierdzenia, że jestem beznadziejna i udawało mi się to a na pozytywne sygnały wgl nie zwracałam uwagi. Tylko mówiłam sobie, że mam najgorzej. Ależ ja byłam głupia! chciałabym taką małą mną potrząsnąć, że ma wychodzić jak zapraszają i rozwijać znajomości, dbać a ja wszystko zaniedbałam. Miałam przyjaciółkę z podstawówki w sumie nawet 3 ale z dwoma tylko utrzymywałam kontakt i one mnie wołały szczególnie jedna co chwila a ja tylko je tak spławiałam i skończyło się. W 1 gim też były sytuację, że można było wychodzić i się poobracać w towarzystwie to odmawiałam i zamykałam się w domu, na 4 spusty i dołowanie. Ja chyba w jakąś depresję nastoletnią wpadłam. Straszne czasy ale ja wiem, że to moja wina, że ja sobie to zrobiłam. Nie wiem czy ty kiedykolwiek zauważysz jakieś swoje błędy. Ja długo nie widziałam też krzyczałam, że to inni mnie nie chcą, że sama, sama. A to ja wszystkich po kolei odrzucałam. Zmarnowałam cudowne lata, żal mam do siebie i tyle.

No, nigdy nie było takiej sytuacji, przez całe lata. Ani jednej. Co najwyżej rzadkie wycieczki, a rzadkie dlatego, że miałem pecha do wyboru klasy. Jedno to, że mnie traktowali jak worek treningowy. A drugie to, że potem z powodu zachowania klasy nie było za karę wycieczek xD Więc nie było szans na jakąkolwiek integrację. Zwłaszcza jak dodać jeszcze podejście moich rodziców, bo w sumie skoro widzimy się w szkole, to po co mamy się widywać jeszcze potem? Lepiej pomóc rodzicom w czymś. Tak mówili np. mojemu bratu, gdy chciał się z dziewczyną spotykać.

Ale Ty nic nie zmarnowałaś, przynajmniej z mojej perspektywy Masz 20 lat kurde...

A ja mam 31. I już tego nigdy nie nadrobię. Nic już nie zmienię.

Kurczę to mega dziwne, że żadnej sytuacji gdzie wyszedłeś z kimś poza szkoły.

Współczuje podejścia rodziców. Moi to wręcz mnie prosili abym z kimś wyszła i uważali, że marnuje swoje lata i zachęcali do wychodzenia.
Takie trochę wykorzystywanie was, że macie siedzieć w domu i pomagać. Po co wam przyjaciele. A budowanie w przyjaźni w wieku nastoletnim to tak normalna sprawa .

No mam 20 lat, ale żałuję, że nie korzystałam z życia, że nie wychodziłam na imprezki, domówki, że odepchnęłam od siebie taką moją przyjaciółkę potem nie wychodziłam z osobami co chciały ze mną wyjść w 1 gim i tak powoli się zamykałam. W technikum miałam przyjaciółkę, ale ona też mnie nieco zostawiła i zaczęła być bardziej otwarta a ja tyle lat zmarnowałam że nie wiedziałam jak się integrować XD

Armidak napisał/a:

chmurny napisał/a:

Która z nich poszła z nim na randkę? Z którym z nich zyskał wartościową męską przyjaźń. Któż wziołby odpowiedzialność za to gdyby ten człowiek uwierzył że naprawdę jest lubiany i szanowany i chciałby to konsumować? Gremialnie to może i go nie pognali z wpizdu ale powiedz szczerze ilu z nich wpusci go do swojego życia jako 'kogoś'. Maskotka i tyle.

Przypomniała mi się scena z Pianisty gdzie stary żyd w getcie mierzy z kija w żandarmów że niby strzela a ci się śmieją w głos, poklepują go, dają szlugi. Czy to był wg ciebie szacunek?

Edt: to był chyba inny film

Jeju większość znajomości w szkole jest powierzchowna. Nie wiem ile ma prawdziwych przyjaciół, bo nie znałam go na tyle, ale widziałam, że ludzie podchodzą i nie uciekają. A jakiś człowiek przedstawia to tak, że jego jawnie odrzucali, gnębili. Poza tym klasa to klasa, dla mnie to dżungla. Poza szkołą z tego co widziałam to znajomych miał co chcieli jego towarzystwa, miał ze wsi znajomych co jeździli gdzieś co chwile w góry, na narty.

wydajesz mi się strasznie sfrustrowany. Ciebie też nie lubili?

Jedni lubili inni nie. Ale szanowali bądz udawali wszyscy bo tego od nich wymagałem.
Poza tym ja zwracam uwagę na różnicę między normalną sympatia a byciem maskotką  ( worek treningowy czy maskotka) Kleisz? Dla ciebie to chyba tożsame. Zatem oddaję pytanie czu ty robiłaś za przedmiot w swym otoczeniu że tak ci to schlebia?

Nie wierzę!. U mnie było parę sytuacji gdzie osoby się integrowały np w technikum była wycieczka i chłopacy wbili aby zapytać się czy gramy w bilarda i to o dziwo ci popularni i lubiani. Ja nie skorzystałam, bo miałam silną depresję albo kolega z klasy pytał się czy idę na lodowisko albo przebić uszy z nim na mieście. Mało miałam sytuacji, ale jakieś pojedyncze były, nie że nic nigdy. To ja właśnie nic nie proponowałam i byłam rozszczeniowa, ah jak żałuje . Te uczucie kiedy widzisz, że sytuacja jaką masz to twoja wina. To jest te uczucie teraz.

Zresztą, co mi terapia da na to, że dziewczynom w ogóle nie podobają się tacy ludzie jak ja? Nic nie da. Przecież podejście dziewczyn się nie zmieni.

Nadal dziewczyny będą wolały bad boyów, czy ludzi wolących imprezować, niż spokojnych takich jak ja.

Ja nie chce imprezowego, ale takiego choć trochę towarzyskiego. Ogólnie to marzy mi się taki co jest na czele, łatwo się w takich zakochuje, ale nie bedzie mi chyba dane z takim być bo tacy wybieraja przebojowe dziewczyny a ja jestem dość nieśmiała.

Są pewnie dziewczyny co lubią nieśmiałych. Ja nawet mogłabym być z facetem introwertykiem, ale nie takim co się odezwać nie umie. Bo można być intro, ale być ciekawą osobą, co można super pogadać o wszystkim. Najgorszy to chyba taki co mało się odzywa i stoi jak słup soli.

Armidak napisał/a:

Ja nie chce imprezowego, ale takiego choć trochę towarzyskiego. Ogólnie to marzy mi się taki co jest na czele, łatwo się w takich zakochuje, ale nie bedzie mi chyba dane z takim być bo tacy wybieraja przebojowe dziewczyny a ja jestem dość nieśmiała.

Są pewnie dziewczyny co lubią nieśmiałych. Ja nawet mogłabym być z facetem introwertykiem, ale nie takim co się odezwać nie umie. Bo można być intro, ale być ciekawą osobą, co można super pogadać o wszystkim. Najgorszy to chyba taki co mało się odzywa i stoi jak słup soli.

Ja pisałem już, ale się powtórzę. Ja się otwieram po czasie. W poprzedniej pracy na początku byłem mega niedostępny, zastanawiali się czy dam sobie radę. Ale ludzie mi po prostu dali szansę. Były integracje, czy inne rzeczy. Często żartowałem, wrzucałem głupie memy, rozkręcałem atmosferę. Sam starałem się organizować np. planszówki. I jakoś jak coś było organizowane, to byłem pierwszy do tego. Więc jestem towarzyski, ale dopiero jak się otworzę i zaufam komuś. Ale to działa w dwie strony niestety - jak mi nikt nie zaufa, nie da mi szansy, to się nie otworzę. A żadna dziewczyna nie zechce zaryzykować, więc jestem na straconej pozycji. Będzie woleć szukać kogoś innego niż spędzić ze mną parę spotkań.

Armidak napisał/a:

To twoi rodzice też troszkę cię ograniczali z tym. Moi mi pozwalali cały dzień poza domem być w wakacje i tak człowiek na placu ciągle z kimś biegał, gadał, różne zabawy. Ja serio dzieciństwo i podstawówke miałam zajebistą jeśli chodzi o relacje. w 5 klasie nawet chłopaka miałam przez 3 DNI XDD

Ja musiałem się określać co do minuty o której wrócę i gdzie jestem. Nawet jak grałem z kolegami w piłkę, to musiałem czasem w środku przerwać i wracać do domu Bo jakbym się spóźnił to afera...

Armidak napisał/a:

Ja ogólnie uważam, że miłość nie każdemu jest pisana i nawet osobie nic nie brakuje to i tak może nie znaleźć miłości. To trzeba mieć szczęście i taki los musi być. Każdy ma inaczej więc może to nie z waszym wyglądem czy charakterem a po prostu nie jest to wam aktualnie pisane?. Róbcie co kochacie i może się pojawi samo?

Ja totalnie wyluzowałam kiedy sobie uświadomiłam, że może ktoś jest mi pisany albo nie więc nie ważne jak bardzo będe się przejmować to i tak nic mi nie da i trzeba po prostu żyć.

Ale ja mam dość takiego życia. Całe życie jestem samotny, sam... Ile można wszystko robić samemu? Chciałbym poczuć trochę bliskości w życiu, mieć z kim gdzieś wyjść, czy pojechać...

chmurny napisał/a:

Armidak napisał/a:

Mam prośbę, mógłbyś zmienić ton wypowiedzi do mnie?. "Kleisz?" to w ogóle brzmi chamsko. Nie, chyba nie kleje. Strasznie się przypierdzieliłeś a ja nie mam ochoty się tłumaczyć i wyjaśniać

Nie tyle ochoty co argumentów a zjazd na tory tomu wypowiedzi to wyjątkowo marny wybieg.
Równie marny jak przypisywanie adwersarzom frustracji z racji odmiennego zdania.
Rozumiem że twe slogany miały uchodzić za fajne a nawet rozsądne ale są niczym więcej jak szkolnymi przeżyciami które do przeszło 30 letniego żywota autora przystają jak garbaty do ściany.
Mógłbym wypisać ze sto analogii przedmiotowego traktowania do tego wojtusiowego 'brylowania w towarzystwie' ale nie zrozumiesz.  Nie zrozumiałaś nawet że ta maskotka czy zabawka o której wspominam ani troche nie tyczyła się ciebie.

I nie "się przypierdzieliłeś" tylko pytam bo stawiać szumną tezę, ba! tezę będącą poradą to każdy, wiadomo ale bronić jej to lipa co? Bo jak ktoś smie drążyć prawda?

Okej. Powtórzę się w klasie są "maskotki" baa w każdej. Takie uroki szkoły, trzeba przez nią jakoś przetrwać. Można być w podstawówce lubianym a później nie. Różne etapy człowiek przechodzi. Pewnie są osoby które były gnębione w szkole, ale wyszły na prostą i mają fajne życie aktualnie jako osoba dorosła. Jakiś człowiek jest ciągle w roli ofiary, zamienia się w dziecko które było gnębione i które nie umie sobie dać rady. Niestety chyba tego nie widzi lub myśli, że nie jest w stanie zmienić i chyba będzie ofiarą do końca życia choć mam nadzieję, że specjalista mu pomoże.

Nie chciałam żeby brzmiały jakoś rozsądnie albo fajnie. Pisze o swoich przeżyciach i obserwacjach. Być może w szkole uchodził za maskotkę, ale poza nią może serio miał prawdziwych przyjaciół? No tego nie wiemy. A jakiś człowiek nie miał nawet przyjaciół po szkolę czyli można wyglądać źle i nie być klasową gwiazdą aby przyjaciół jakimś tam mieć, bo życie na klasie się nie kończy. Widocznie albo Wojtek tak tego nie odbierał albo miał na tyle silny charakter, że towarzysko ciągle próbował. Jakiś człowiek jak sam pisze był przez wszystkich odrzucany i sorki, ale nie umiem w to uwierzyć, bo nawet taki Wojtek po szkole kogoś tam miał.

Ogólnie to coś mi się przypomniało, że miałam w gimnazjum takiego Maćka ten to był pierdoła. Też się na niego wyżywali chłopcy, płakał. Ogólnie taka ciamajda typowa, nie umiał się odezwać nawet słowem, ciągle milczał, nie miał nikogo w klasie jak i poza klasą. W technikum tak samo, chodził do innej klasy, ale widać było że jest z boku, milczy, ani me ani be. Strasznie mnie od siebie odpychał, bo z takim Wojtkiem niby wieśniakiem ale można było pogadać a ten totalna miernota. Takie coś laski odpycha na całego. Z tego co widzę to chodzi na siłownię, ale nawet mu to atrakcyjności nie dodaje, bo ta jego aura, ten chłód widać od razu, że to MIERNOTA jakich mało. Chodzi o ten vibe, coś co się wyczuwa. Ja strasznie lubie takich silnych facetów, co są na czele (sory ale tak mam, przyznaje bez bicia, ale pewnie nie każda) mam do takich słabość, że głowa mała. A na takich mam uczulenie i mam taki radar, że to wyczuwam. Więc może chłopaki wy macie taka aurę?

Kumam, ale widocznie nie jest ci to pisane. Skoro uważasz, że chodzisz na randki w ciemno, starasz się. Wyglądasz normalnie jak i zachowujesz się normalnie to masz po prostu pecha, nic więcej. Nie jest ci to pisane w tym momencie. Tak jak rossance. Babka tyle pracy włożyła i nic nie wyszło. Taki widocznie jej los. A ile jest facetów nieśmiałych, byle jakich tak samo dziewczyn, ale w związkach są. Traf, szczęście, los tak chciał.

Nie chodzi aby nic nie robić, ale być sobą, robić to na co mam ochotę, czerpać z życia ile wlezie.

Ej, ej tylko bez takich. Nie nakręcaj na mnie jakiegoś człowieka niech wnioski wyciąga sam. Tobie może się nie podobać co piszę i masz prawo do własnego zdania, ale bez kierowania kogoś przeciwko mnie. Wiesz też zauważ, że dzieli nas różnica wieku, ja siłą rzeczy będę inaczej patrzyła na świat niż ty i przedstawiam jak to wygląda w moich oczach i moich obserwacjach. Ty możesz mieć inne. Wypowiadam się, bo mogę a to już zależy od jakiego człowieka czy weźmie to pod uwagę czy nie. Jak wszyscy widzimy potrzebny mu specjalista, bo brak motywacji, pisanie o sobie, że jest się beznadziejnym, gównem nie jest zbyt normalne. Jakiś człowiek ma bardzo zaniżoną samoocenę i uważam, że nikt mu tu nie pomoże, bo każdą radę obali. Tu potrzebna jest długotrwała świadoma terapia nad poczuciem wartości aby nie było uzależnione od czynników zewnętrznych.

Jak pisałam nie wiem jak ci pomóc, bo ciągle tą samą płytę masz w sobie i wiesz swoje. Trudno tak komuś pomóc, miłego wieczora ci życzę. Może poukładaj lego?

Piszesz, że niektórym ogóle nawet jeśli nie jest mi dane poznać dziewczyny do związku. Spoko, może tak być. Ale kurwa ja nawet szans nie mam na coś luźniejszego, jedyna opcja dla mnie to prostytutki. Bo jestem aż takim zerem życiowym, że się żadnej dziewczynie nie podobam. A żeby poznać kogoś do jakiegoś FWB, to chyba nie trzeba spełniać tylu wymagań jak przy związku... Tak się do cholery nie da żyć. Ja nie dożyję do 40stki na 100%. Prędzej serio se w łeb strzelę, czy coś.

Armidak napisał/a:

Na co masz ochotę? tak weź na bok poznawanie kobiet i relację z kobietami, bo się strasznie fiksujesz. Co masz ochotę porobić?

Jeśli jest coś takiego, to bym chciał z kimś coś robić, a nie sam.

Sam mogę sobie iść pograć w piłkę (1x na tydzień), w planszówki (1x na miesiąc, bo nie ma z kim grać), czy iść pobiegać. A tak to nie ma nic innego.

W zeszłym roku sporo czytałem, teraz nie mam ochoty na to. Co najwyżej wieczorem odpalam jakiś serial/film...

No jestem zerem i tyle.

A rejestracja na tym forum, to była chyba najgorsza rzecz jaką mogłem zrobić. Bo czytając Wasze posty tylko to wzmaga moją frustrację. I jedyne co osiągnąłem, to utwierdzenie mnie w tym, że ktoś taki jak ja nigdy nie będzie się dziewczynom podobał, bo jestem zerem życiowym i nieudacznikiem, gościem, którym się tylko gardzi. Nigdy nie będę typem faceta, który zainteresuje dziewczyny sobą. Zawsze będzie choć 1 rzecz, która mnie skreśli. Nigdy nie sprostam wymaganiom dziewczyn. Nie zasługuję na to i nigdy nie zasłużę, żeby kogoś poznać. Nie mam prawa czuć się szczęśliwy i liczyć, że mnie ktoś pokocha. Takich jak ja się powinno eliminować ze społeczeństwa, żeby nie robić wstydu ludziom.

I niby mam iść do psychiatry, żebym tak o sobie nie myślał. Ale czemu mam o sobie tak nie myśleć? Skoro to prawda. Zresztą, sami tak o mnie myślicie.

na wszelkie próby pomocy ze strony innych osób, reaguję wulgarnie i agresywnie

Uporczywe robienie z siebie ofiary losu.

O tym też mówisz lekarzowi. To jest że nie przyjmujesz do siebie krytyki.

O tym że wydaje Ci się że każdy kto chce Ci pomóc jest przeciwko Tobie.