Czy wróciłybyście do męża po zdradzie? - Netkobiety.pl

Musi Ci być bardzo źle w tym nowym miejscu, problemy z zaaklimatyzowaniem się? Właściwie to można nawet Cię zrozumieć, bo nie mieszkasz tam zbyt długo. Wcześniej całe lata miałaś jednak pełna rodzinę, dom, zapewne też i znajomych, swoje utarte ścieżki, a w nowym miejscu wszystko musiałaś zacząć prawie od zera. Jeśli jeszcze przeprowadziłas się na gorsze warunki, to domyślam się, że łatwo nie jest.
No cóż, masz ciężki orzech do zgryzienia, bo rzecz idzie nie tylko o to do kogo chcesz wracać, ale też o całe Twoje wcześniejsze życie, które jakby na to nie patrzył straciłaś.

Może teraz, gdy rysuje się przed Tobą szansa na powrót do domu, to zaczyna budzić się w Tobie tęsknota za tym, co minęło. Tam zapuściłas przecież korzenie, a w nowym miejscu jeszcze nie.
Ja też kilka lat uciekłam z piekiełka, jednak w moim przypadku stało się tak, że w nowym miejscu szybko odnalazłam swoje miejsce i dzisiaj za nic w świecie nie wrocilabym do starego życia.
Nie każdemu jednak się udaje.
Nie wiem czy tak naprawdę na tym polega Twój problem, tak sobie dywaguje, bo ciężko mi uwierzyć, żebyś chciała wrócić tylko ze względu na byłego męża.
Musisz mieć inne poważne powody.
Życzę Ci byś podjęła dobra dla siebie decyzję.

Mhm. Wrócisz - decyzja podjęta.

Szkoda. Ciekawe jak długo ex mąż się będzie powstrzymywał od kopejnych zdrad. Bo to, że za chwilę będzie nowa partnerka, to więcej niż pewne. Może weź go na rozmowę i naucz stosować gumki, żeby kolejna nie zaszła w ciążę?

Powróci do takiego gnoja nawet wtedy, jak nie będzie do czego..Bo przecież lepszy facet jakikolwiek niż jego brak..Żałosne..

Autorko, możesz nam napisać czy w nowym miejscu jest Ci źle, czy też w ogóle nie o to chodzi.
Wszyscy, jak widzisz, próbują Cię zrozumieć.
Jeśli jest Ci teraz aż tak bardzo źle, problemy z akceptacją nowego miejsca i brak wizji na jakąś przyszłość, to jeszcze jakoś tłumaczyłoby fakt, że w ogóle rozważasz powrót do tego człowieka.
Ja to tylko tak sobie sobie to tłumaczę, ale pojęcia nie mam czy idę dobrym tropem.
Z jakiego powodu chcesz wrócić do starego życia?
Wyjdziesz za niego ponownie?
A może nie chcesz już rozmawiać tu na forum o swoim problemie? Bo w zasadzie decyzję o powrocie już podjęłaś i wiesz że tu na forum nikt Ci nie pogratuluje?
Olinka zapytała, co zrobisz, gdy pojawi się kolejna. Wrócisz ponownie tu, gdzie teraz jesteś? Znowu rozwiedziesz się z tym człowiekiem?

Zaklinaj dalej swoją rzeczywistośc, usprawiedliwiaj przed sobą swoją (sorry za szczerość) głupotę, wymyślaj coraz to nowe powody, dla których możesz znów się połączyć z męzem którego kochasz (!)  aktóry robi cię w bambuko odkąd się znacie. Dla niego przysięga przed Bogiem G"""" znaczyła, gdy cię zdradzał i gdy odszedł do kochanki która przypominam ci, w ciąży z nim wtedy nie była. To była ich późniejsza decyzja, wspólna i niewymuszona, powołanie na świat tego dziecka, na które jak to twój mąż ma w zwyczaju wypiął się klasycznie i z rozmysłem.

No cóż.. twoje życie, twoje decyzje, twoje konsekwencje.

Śpiesz się przeżyć znowu miesiąc miodowy, tyle z tego będziesz miała, zanim twoj mąż znowu zrobi z ciebie głupią przed wszystkimi, zwłaszcza przed dziećmi.

Ale według wiary powinno nadstawiać się drugi policzek tylko jeden raz ( wiem, że bardzo rzecz uproszczam), a Ty zaliczyłas chyba cztery kochanki w ciągu zaledwie pięciu lat, o tylu przynajmniej wiesz, bo ile tych bab było, to pewnie nawet ten lowelas nie pamięta.
To ile razy Ty w imię swojej głębokiej wiary masz zamiar wystawiać swój policzek, by dostać z liścia?
Uważasz, że Bóg tego od Ciebie oczekuje? To w takim razie musi Cię ten Bóg bardzo nie kochać.

Autorko, przestań opowiadać bajki. Zwyczajnie jest- chcesz wrócić do tego patałacha, bo po prostu ciągnie Cię do niego.
Wyjdź za niego ponownie, tylko zabezpiecz sobie plan B na wypadek, gdy ten facet znowu Cię zdradzi.
Zabezpiecz się też przed chorobami, bo kto wie, jakie świństwo przywlecze Ci w końcu od którejś ze swoich bab.
Skoro jesteś taka wierząca, to jakim cudem w ogóle się rozwiodłas?
A co z dziećmi?

Oplułam ekran ze śmiechu. Ale napisane w punkt.
Jeszcze ta wiara. Serio? Jaka z Ciebie katoliczka, że zabierasz innemu dziecku ojca? I jesteś jeszcze z tego dumna?
Ja od początku pisałam, że autorka dawno podjęła decyzję.
Kij z dziećmi, z szacunkiem, otoczeniem.
Napiszę wprost jeżeli chcesz być do końca życia SZMATA DO PODŁOGI, bo tak Cie traktuje mąż, jak trzeba się tobą posłuży, a jak trzeba to podepcze. Ale Twój wybór.
I żeby nie było ja Cię nie obrażam, tylko pokazuje kim jesteś dla męża.

A najgorsze jest to , że ona tego w ogóle nie widzi ... To jest jakaś całkiem inna rzeczywistość , którą autorka posta sobie stworzyła i w niej tkwi pomimo wszystkiego co się dokoła niej dzieje.  To jest straszne , że można być aż tak zaburzonym , żeby mieć kogoś przy sobie tylko po to , żeby był ... Ale jedno jest pewne.  Dzieci , które mają pokazane takie wzorce jakie dają im Ci rodzice na pewno będą miały trudną dorosłość . Bo w domu pokazane że można zdradzać , gnoić swoją partnerkę , robić dzieci na prawo i lewo a potem dziecko powiela takie schematy . To jest  coś z rodzaju ' siedzę w pierwszej ławce przed ołtarzem w kościele i zgrywam udaną rodzinkę ' a w domu?  ja bym to nazwała - patologia. Jeśli autorka wróci do tego faceta , udowodni mu jedynie że będzie mu wybaczać do końca życia . Ja rozumiem , jeden błąd człowiek popełni , to można byłoby się zastanowić nad powrotem . Ale kuźwa cztery albo pięć razy to samo ? Jak naiwnym trzeba być , żeby wierzyć w czyjąś zmianę no ludzie bądźmy poważni. Chociaż w sumie tutaj to określenie raczej nie pasuje do obecnej sytuacji bo moim zdaniem niektóre nastolatki mają więcej oleju w głowie niż autorka . Sorry , być może napisałam zbyt ostro , ale to mi zajeżdża jakimiś zaburzeniami .

W sierpniu wyprowadziłas się razem z dziećmi 700km dalej,
w grudniu nastąpił rozwód,
dzisiaj mamy końcówkę stycznia.

Trzeba przyznać, że szybko udało się Twojemu byłemu mężowi przekonać Cię do tego, że chcesz wrócić na stare śmieci.

Jeśli faktycznie nie jesteś trollem, to dam Ci jeszcze jedną radę. Daj sobie trochę czasu na podjęcie decyzji w tak ważnej sprawie, bo co nagle, to po diable. Na razie jesteś pod wielkim wrażeniem tego, że ten człowiek w ogóle Ciebie chce, ponieważ wcześniej najadłas się strachu, że straciłaś go na zawsze i chcąc nie chcąc musiałaś usunąć się z jego życia. Tymczasem szok, były mąż, wedlug Twojej oceny, postanowił o Ciebie zawalczyć. Jedziesz więc na tej zgniłej marchewce aż żal patrzeć.
Dlatego daj sobie troszkę więcej czasu, żebyś nabrała jakiegoś, choćby nawet minimalnego, dystansu.

Katia, jest dziecko z inną kobietą (alimenty, święta, kontakty, nie wiesz jak będzie), macie rozwód, były inne zdrady. Co jeszcze musi się stać?
Pomyśl o terapii, dla siebie, żeby spojrzeć na to racjonalnie.

Jeżeli nie kieruje Tobą tylko i wyłącznie jakiś czysty wymierny interes ekonomiczny, dla którego mąż miałby wrócić do Ciebie (o czym chyba wyżej wspominałaś, że zapewniał Ci dobrą sytuację materialną), to jesteś w stanie totalnego emocjonalnego, toksycznego uzależnienia od niego. To wygląda tak jakbyś po prostu chciała mieć tego człowieka dla siebie za wszelką cenę.

Jeżeli nie kieruje Tobą tylko i wyłącznie jakiś czysty wymierny interes ekonomiczny, dla którego mąż miałby wrócić do Ciebie (o czym chyba wyżej wspominałaś, że zapewniał Ci dobrą sytuację materialną), to jesteś w stanie totalnego emocjonalnego, toksycznego uzależnienia od niego. To wygląda tak jakbyś po prostu chciała mieć tego człowieka dla siebie za wszelką cenę.

Autorko, Twoja postawa jest dla mnie tak absurdalna, że naprawdę ciężko jest mi wymyślić od której strony mogłabym się do Ciebie dobrać, żeby dać Ci trochę do myślenia. Zazwyczaj nie mam z tym problemu, ale Ty po prostu mnie oslabiasz.

Ciebie nic nie interesuje w tej sprawie za wyjątkiem relacji byłego męża z tą kobietą.
W nosie masz konsekwencje swojego ewentualnego powrotu do niego, jak w tym wszystkim czują się dzieci, nie dbasz nawet o swoje cztery litery. Wszystko masz gdzieś.
To wygląda tak, jakbyś miała jakąś chora obsesję na punkcie tej kobiety. Rządzi Tobą taka nienawiść do niej, że gotowa byś była poświęcić wszystko, byle tylko jej dowalić, czyli odebrać jej na zawsze byłego męża udowadniając jej tym samym, że była głupią sądząc, że odbierze Ci tego mena.
A potem? Potem, to niech będzie nawet potop.
A ja powiem Ci tak- ani Ty, ani ona nigdy nie miałyście tego faceta, bo on za wyjątkiem samego siebie nikogo nie kocha, ponieważ nie jest do tego zdolny.
Niczego więc tej kobiecie nie udowodnisz, ani nikomu innemu.
Nie można stracić czegoś, czego nigdy się nie miało.
Zmarnujesz tylko sobie resztę życia, kupę zdrowia i nerwów.
Ona jest taka samą ofiarą, jak i Ty, a gdzie się dwóch bije, tam zazwyczaj trzeci korzysta.

A z tego, co napisałaś wynika, że jemu zależy na Twoim powrocie, ponieważ bardzo rzadko widuje Wasza córkę. No sorry, ale kompletnie mnie oslabiasz.
Czy Ty kobieto w ogóle myślisz? Czy żyjesz sobie beztrosko niczym rozwielitka?

Nawet nastolatki mają więcej oleum w głowie, słowo daję.
Albo jesteś trollem.

To toksyczna relacja. Istnieją zarówno takie kobiety jak i tacy mężczyźni. A że wierzyć się nie chce w to, to już inna sprawa.

ulle Idealne podsumowanie!

Już zdecydowanie bardziej to wszystko pasowqałoby do jakiejś nastki, której hormony buzują i nie potrafi trzeźwo spojrzeć na sytuację. To po prostu jest tak absurdalne, że człowiek zachodzi w głowę w jaki sposób się to rozwinęło..

Niestety, nie mam aż tak bujnej wyobraźni, by wymyślać historie. Myślicie wszystkie/wszyscy, że nie wiem, jak absurdalnie to wszystko brzmi? Wiem. Pp prostu próbuję podjąć decyzję w zgodzie z sobą, a zdrowy rozsądek nie pozwala zrobić mi tego, co bym chciała. A chciałabym wrócić do życia sprzed zdrady. Teraz tak sobie myślę,że moglam zatrzymać męża wtedy, kiedy jeszcze nie wyszedl z domu, kiedy jeszcze nie było ciąży,  kiedy jeszcze nie wyprowadziłam się z daleka od niego. Wiem, że historia jest zagmatwana i żałuję,że jestem jej głównym wątkiem.

Znam dość podobną historię, także nie będę zaskoczona, jeśli wątek jest prawdziwy.
Dziewczyna, o której myślę po dużo gorszych akcjach, niż tu opisywanych, przygarniała swojego męża. Tylko w jej przypadku całe zło, które jej wyrządzał przysłaniały duże pieniądze. Naprawdę piękna dziewczyna, młoda i nie jakaś głupia, bogato wyszła za mąż, z boku obrazek rodzinki idealnej.
Myślę, że ona tak samo tkwiła w bardzo uzależniającej relacji - pod kątem ekonomicznym, emocjonalnym.

Autorko, ta terapia, którą odbyłaś, to jak długo trwała i czy masz po niej jakieś refleksję?

No cóż, Ty niezmiennie w niego wierzysz.
W Twojej głowie jest obraz człowieka, który chce dobrze (z Tobą), lecz z jakiś przyczyn coś mu w tym przeszkadza. Masz żal o romanse, ale i tak koniec końców przechodzisz płynnie nad nimi.

To wróć do niego, kiedy on chce. Bo on robi dokładnie tak jak mówi: jak chce. Chciał innej kobiety-miał. Chciał kolejnej- miał. Chciał się uwolnić od Ciebie- uwolnił się. Teraz chce wrócić- bo chce. A Ty opowiadasz tu całą historię w taki sposób, jakby działaniem Twoim i Twojego byłego męża sterowały jakieś siły nieczyste, wszystko dobywało się bez waszej woli i finalnie sprowadzało na życiowe manowce. Naprawdę nie mogę uwierzyć, jako kobieta, matka, była żona. Jak można być tak zaślepionym, tak obsesyjnie uwikłanym? Autorko terapia i to już, bo Twoje poczucie wartości nie istnieje. Ty oddychasz tylko powietrzem, w którym on przebywa.  Czy naprawdę myślisz, że dochowa Ci wierności? Że będzie się kierował dobrem Twoim i Twoich dzieci? Czym go zaszantażujesz przy kolejnej zdradzie? Kiedy prawnie nie masz już żadnych argumentów? Powtórzę pytanie: w charakterze kogo niby wracasz? Ocknij się z tego obłędu, bo w takim stanie oboje stwarzacie zagrożenie dla waszego nieletniego dziecka.

Nastąpiło tu jakieś przewartościowanie, bo zastanawiam się za co ktoś, kto jest na miejscu Autorki potrafi kochać takiego cżłowieka, jakim jest ten facet, bo mężczyzna nazwać go nie można. W wieeelkim skrócie wygląda to tak, że im większa krzywda i upokorzenie tym większa tęsknota za czymś, co było kiedyś tam, ale w rzeczywistości stanowiło jedynie pozór, swoista maskę, pod którą skrywa się prawdziwa natura tego faceta.

Przewartościowanie być może nastąpiło z pisaniem kolejnych postów Autorki .
Z moich i innych doświadczeń Autorka naprawdę opisuje objawy silnego uzależnienia emocjonalnego
które śmiało można porównać do uzależnienia od stymulantów lub kokainy uzależnienia  psychicznego
z boku to tak wygląda jak ostra obsesja i szaleństwo wbrew rozsądkowi jest całe mnóstwo analogi i nie są to wymysły
bo jak można" kochać" na przykład jakąś substancje bardziej od siebie i jej działanie które z czasem przynosi więcej cierpienia niż ukojenia
albo po zapaściach przedawkowaniach czy ostrych zejściach ,oczywiście są tez pewne specyficzne różnice ,ale mechanizm jest takich uzależnień od emocji i i ich żonglowanie jest bardzo podobny ,często wywołuje depresję albo jakąś nerwice ,czasem takie uzależnienie od osoby jest objawem depresji ale to już szczegółowe diagnozy niemożliwe do przeprowadzenia w internecie.

Odnoszę wrażenie, że największą bolączką Autorki jest to, jak skutecznie i wystarczająco daleko usunąć tamtą drugą kobietę i jej dziecko. Tak, żeby mogła wrócić do dobrego życia, które miała. Jakby fakt chęci powrotu do do emocjonalnego przemocowca, kłamcy, manipulanta i Piotrusia Pana kompletnie nie istniał. Autorkę w nieskończoność można zdradzać, porzucać, byleby tylko usuwać potem te wszystkie kobiety. Ona zasłoni się wiarą, dobrem dzieci, i przerobi nóżkami, kiedy tylko małżonek palcem skinie. Przerażające.

Dokładnie, choć przecież to nie ona zdradziła Autorkę, to jemu z wiernością nie po drodze, co już wystarczająco dobitnie pokazał i można z niemal 100% pewnością założyć, że to wciąż nie koniec. Niektórzy po prostu nie potrafią być wierni, a zawsze znajdzie się jakaś okoliczność albo chętna, która jego "silną wolę" wystawi na próbę. Wystarczy drobny kryzys, sprzeczka, cokolwiek. Na domiar złego ten typ tak ma, że sam ze sobą czuje się na tyle dobrze, że winą za własne podłości podręcznikowo obciąża drugą stronę. Jednym słowem w cudowne przemiany nie wierzę, dlatego nawet jeśli tę "przeszkodę" uda się usunąć, to na drodze pojawi się kolejna. No chyba, że pan (były)mąż zostanie zamknięty w klatce lub na bezludnej wyspie, co nie wydaje się możliwe.

Jeszcze może inaczej byłoby to odebrane, gdyby facet zaliczył jednorazową wpadkę albo romans, ale powiedzmy, żeby żałował. Wiadomo, żę i tak różnie może być, no ale kurcze gość notorycznie i świadomie zradzał swoją żonę. Robił to z premedytacją, bo widocznie nie potrafi się powstrzymać a zwykła relacja, oparta na partnerstwie jest mu obca.