Romans męża i ja - Netkobiety.pl

To czy wyrażasz swoje zdanie spokojnie, ile czasu poświęcasz autorce,  czy Twoje argumenty odnoszą się do moich racjonalnie czy toniesz w emocjach,  ile razy piszesz Ela to Ela tamto, to sobie niech czytelnicy ocenią, ja nie myślę rozwijać tematu i dyskusji z Tobą

Ela, ja odpowiadałam na Twoje zaczepki. Mogę napisać Grażyna ale wiedz, że mam na myśli Ciebie. Puścisz bąka a potem zwalasz na innych, albo udajesz, że wychodzisz. Sobie nie rozwijaj dyskusji. Łaski nie robisz.

Edit: a słowo „spokojnie” w kontekście co pisałam i miałam na myśli nie jest związane z emocjami ale… bo ja wiem jak to nazwać? Po prostu to rób i się nie przejmuj?

Z wyjątkiem psów na baby

Ela, tak jak Ty masz prawo wyrazac swoje zdanie - tak nie kazdy musi się z nim zgodzić. I nie znaczy to, że forum jest blee tylko, że...ktoś może się z Tobą nie zgadzać. Mnie naparwde poruszyło Wasze grillowanie Autorki DZIEŃ PO odkryciu zdrady. No litości. Gdyby w tym okresie, w tamtym czasie jak ledwo oddychałam ktoś jeszcze dobijał i kazał szukać winy w sobie - to bym chyba skoczyła z 7 piętra...Człowiek, który doświadcza czegoś takiego jest w BARDZO silnych emocjach, jest bardzo wrażliwy, ma papkę zamiast mózgu. Można mu wmówić wszystko, bo sam nie wie już co jest prawdą, co nie jest. I to jest moment kryzysowy, ten człowiek potrzebuje wzmocnienia i wsparcia. No i też jakiejś opinii od kogos, kto to przeżył i jest kawałek dalej. Ja stoję na stanowisku, że zdrada to koniec, nigdy w życiu nie bawiłabym sie juz w wybaczanie bo uważam, że dewaluacja i brak szacunku już jest tak duży, że zdrajca nie wróci nigdy z własciwych pobudek - z miłości i szacunku. Wróci, bo mu się to będzie opłacać. Ale jest też z nami Ania, która została ze zdrajcą i jej doswiadczenie jest rownie cenne. Autorka wysłucha mnie, wysłucha ANi - a ostatecznie sama zdecyduje co zrobi. Na tym wlasnie polega forum. A nie na tym, ze jedna Ela WIE a jak ktos sie nie zgadza to głuptas, co to nie dotarł jeszcze do etapu Eli.
Melancholio - cieszę się, że u CIebie lepiej choć ten ciut. Nie bój się prosić o pomoc, jest naprawde wielu ludzi którzy chetnie Ci pomoga ale nie wiedza ze potrzebujesz. Mi w najgorszym okresie kolezanka zakupy robiła, nie mialam glowy ani siły iść do Biedro...
Powoli zaczniesz się odklejać od "My" w stronę "Ja", ale to proces. Daj sobie czas, bądź dla siebie wyrozumiała, dbaj o siebie, nie szukaj winy w sobie, zbieraj siły i odpoczywaj kiedy możesz. Proś o pomoc, wygadaj się przyjaciółce. To ludzie są najważniejsi w procesie zdrowienia. ALe musisz się nie bać im pokazać, że potrzebujesz tego wsparcia.
Będzie dobrze. Naprawdę. Inaczej, ale dobrze. Często po zakończeniu związku w którym coś juz nie grało - pojawia się takie uczucie jakby ktos otworzył okno w ciemnym pokoju. Moze teraz tego jeszcze nie czujesz, ale zobaczsz za kilka tygodni, miesięcy, że swiat się dalej kręci, ma fajne rzeczy do zaoferowania i pełen jest dobrych ludzi (oprocz tych złych:) Na razie oddychaj.

No własnie, pojawił się uśmiech, nie wiem skąd. Tyle łez wypłakałam wczoraj i dzisiaj, ze chyba przyniosło mi to ulgę. Pewnie to chwilowe, ale teraz takie chwile są bezcenne.
PainIsFinite, dziękuję, naprawdę jestes bardzo empatyczna, tego mi teraz bardzo trzeba. Co zrobię, nie wiem, jak piszesz teraz mam papkę z mózgu i jestem rozjechana walcem, ale kiedy nabiorę siły zdecyduję. Jeśli bedzie rozwód to trudno, będzie ciężko, ale nie ja pierwsza i nie ostatnia. Jeśli będziemy coś sklejać, to inaczej, na moich zasadach, aczkolwiek z uwzględnieniem moich błędów. Tak czy inaczej bedę już inną osoba, bo coś umarło we mnie na zawsze.

Podpisuję się pod powyższym.
Melancholio - jestem 3 miesiące dalej niż Ty. I nigdy w życiu nie przeżyłem gorszych trzech miesięcy, ale jest lepiej. Żebyśmy mieli jasność - lata świetlne od "dobrze", ale przynajmniej da się te 3-4 godziny przespać, wytyczać jakieś małe cele i je realizować. Mnie poczucie winy i nerwy na początku zżerały wręcz fizycznie (jak dieta cud, ale i tak nie polecam) - też to przejdziesz i to również minie. Miałem nadzieję na poskładanie tego i tak naprawdę nadal nie wykluczam tej opcji (i Ty też długo tego nie zrobisz - takie odnoszę wrażenie z Twoich postów), tylko dostrzegam, że mimo schematycznych i bardzo powtarzalnych zachowań zdradzających sytuacje bywają jednak różne. U siebie widzę, że oboje potrzebujemy czasu, żeby dojść do tego, czego od życia chcemy. I ja może dojdę do wniosku, że już wcale jż nie chcę? Jż również może zdania nie zmienić i będę musiał się z tym pogodzić, niezależnie jak bardzo w tym momencie mnie to niszczy. NIE DA SIĘ KOCHAĆ ZA DWOJE. Możesz (za jakiś czas - teraz nie myślisz trzeźwo i pogódź się z tym) ułatwić sobie i mężowi powrót do relacji nie idąc na otwartą wojnę, ale każda decyzja w tym zakresie nadal wymaga dwóch osób w przestrzeni, w której nie masz na niego wpływu. Możesz tylko i wyłącznie skupić się na sobie. Spacery, jakikolwiek sport, wyjazd gdzieś chociaż na parę dni, spotkania z przyjaciółmi (dwa ostatnie działają najlepiej).
Pamiętaj tylko, że mało takich powrotów kończy się dobrze, poczytaj sobie chociażby to forum. Brak zaufania z jednej strony, brak szacunku z drugiej. Olbrzymie poczucie krzywdy z jednej, próby zapomnienia z drugiej, oczekiwanie zadośćuczynienia, pretensje, żal. To nie są łatwe sprawy i najczęściej nie warto wybaczać, jakkolwiek smutno to brzmi. Do tego, czy jesteś gotowa odciąć przeszłość grubą kreską i budować nową relację dojdziesz najwcześniej za parę miesięcy.
Patrząc z boku - jeśli mąż tkwi nadal w romansie to jest pozamiatane. Może wróci, jak mu tam nie wyjdzie. Wiem - boli, ale tak to wygląda. Dużo dowiesz się podczas Waszej rozmowy, kiedykolwiek się wydarzy.
Ania swoje wycierpiała, ale jej mąż jednak bardzo się starał i stara. Może to się uda (Aniu, kibicuję!), może nie, ale kompletnie się jej nie dziwię, że próbuje.
Z podobieństw między Twoją i moją sytuacją widzę to, że bliskość w naszych relacjach kompletnie się ulotniła i obie strony brały w tym czynny i bierny udział. Twój mąż poszedł potem jednak znacznie dalej decydując się na romans - moja jż nie chciała na samym początku iść z boczniakiem do łóżka, zdążyła po moich naciskach oznajmić, że odchodzi (widzę, że nie była zdolna do życia na dwa fronty) i cóż... dzień-dwa później boczny pokazał prawdziwe oblicze ucinając relację momentalnie. Nie wybielam jż, sama parła do tej nowej relacji i przy kolejnym spotkaniu poszłaby już do końca (możliwe, że ten temat jeszcze wróci, nie oszukujmy się), ale na chwilę obecną jest raczej sama. A mi jest przez to chyba łatwiej funkcjonować.

WindyBoy, ja naprawdę niczego jeszcze nie zakładam, nie jestem bliższa żadnej opcji, jestem dokładnie pośrodku. Po prostu dopóki nie porozmawiam szczerze, i to na pewno nie skończy się na jednej rozmowie, to nie moge niczego zakładać. Muszę też poznać jego racje, jego punkt widzenia, zobaczyć co go tak naprawdę łączy z tą kobietą. Gdybym chciała cokolwiek składac, to muszę mieć pewność, że on też tego chce, nie dla wygody, tylko prosto z serca. Ale nawet wtedy nie ma pewności, że się uda, bo nie znam siebie z tej strony, nie wiem czy potrafiłabym wybaczyć. Muszę rozważyć każdą opcję, ale nie teraz, nie w tej chwili. potrzebuję czasu. Ty też jeszcze nie wiesz, nie zdecydowałeś, więc zobacz ile jeszcze czasu przede mną. Kazdy człowiek jest inny i każda sytuacja jest inna, trudno porównywać. Jakby nie patrzec jest wielkie szambo z którego trzeba jakoś wyjść, najlepiej z twarzą.
Ela210, ja Twoje rady też biorę pod uwagę, naprawdę cenne jest kazde spostrzeżenie, ale jak pisałam powyżej, nie ma dwóch takich samych sytuacji, każdy musi to przepracować sam, sam podjąć decyzję, czasem dobrą czasem złą. Tego nigdy nie wiemy dopóki jej nie podejmiemy i nie przekonamy się na własnej skórze jakie przyniesie konsekwencje.
Dobranoc kochani, będę zasypiać z nadzieją na lepsze jutro, chociaż snu będzie pewnie niewiele.

Tyś jest durna, Grażyna. Normalnie osioł. Powiedz, że tęsknisz za byłym mężem i stąd te naciski, bo robisz sobie projekcje i lubisz umniejszać innym z powodu narastającej frustracji. Bo o CIEBIE CI CHODZI. Temu robisz dwie projekcje, jedną na autorkę za to co chciałabyś zrobić a na mnie znowu, żeby zrobić projekcję co aktualnie robisz. Wyborne. Młodsza pani chyba faktycznie zdziecinniała.

Serio mam wrażenie, że to jakiś syndrom sztokholmski u Ciebie. Chyba nadal jesteś pod wpływem byłego męża i całej tej sytuacji. W ogóle jaka straszna buta bije z tego posta, "pijawki, w innym miejscu "głupoty", "gówniana"... serio ręce opadają jak się takie coś czyta. No i oczywiście Ty lekarz, reszta pachołki asystujące przy świetnej robocie. Nie pomyślałaś, że przerzucanie nawet części winy na autorkę może być po prostu blednym założeniem? Może ta cała akcja z wniesieniem się z wspólnego łóżka była mu na rękę bo już wtedy był w romansie? Może teraz nie ma co czekać na to co powie, bo to będzie stek kłamstw? Może otrzezwienie dla autorki to właśnie zrozumienie, że to koniec małżeństwa - nawet jeśli kocha?

Beko bez historii i twarzy na tym forum.
Wywalanie akurat przez Ciebie argumentów ad personam jest śmieszne.
Może mąż Melancholii jest podlym czlowiekiem a moze niekoniecznie na ten temat była jedną rozmowa.
Melancholio..weż coś na uspokojenie, tylko nie alkohol, bo widzisz jak później to działa.( magnez, elektrolity, coś ziolowego)
Gorąca, słodka herbata na początek.
Do męża napisz w jakim jesteś stanie, nie pokazuj mu silaczki.
Ratowanie honoru to marna waluta w relacjach damsko_ męskich. Święci się A nic za to prawdziwego nie kupisz. Trzymaj się.
Kiedy mąz z wraca?

Elka Ty "zadymiaro"
"zimna" ?
kobity nie kłóćta się
 

Z tym alkoholem Autorko to fakt ,daj sobie spokój ,wszelkie znieczulanie się resetowanie nim to bardzo pozorna i powierzchowna sprawa,
bardzo niezdrowe tłumienie emocji ,to rozpacz w płynie z opóźnieniem,wszystko wraca przekoszone i z podwójną siłą
bynajmniej nie imputuje Ci problemu z piciem ,a ucieczka w alkohol bywa ślepą uliczką i w sumie spowalnia proces zdrowienia po zdradzie
może wyjdę na ponurego kwakra trudno ,znam nieco problemy które niesie alkohol i regulowanie nim uczuć po prostu i nie szukam wszędzie i u wszystkich na siłę uzależnienia co to to nie, w niektórych sytuacja alkohol szkodzi nie tylko ludziom z problemem.
Piwo i spiryt - "nurek" nieźle nie dziw się że masz napady czegoś panicznego po tym ,alko to najskuteczniejszy depresant, taki z odroczonym działaniem czasem trudnym do przewidzenia jeżeli chodzi o emocje i bywa że nie kojarzonymi z nim skutkami.
Emocje to subtelna energia i delikatna sprawa ,alko to taki młot .

Ja w niecały miesiąc 9 kg w dół, przy czym nie byłem jakimś okrągłym człowiekiem, do tego do tego momentu aktywnym sportowo.
Banalne to będzie, co napiszę ale... czas - daj sobie czas, a emocje staraj się odłożyć jak najdalej - to najgorszy doradca.
Tabletki ziołowe pokroju positivum, lekkie i trochę hamujące. Oprócz tego jak masz czas i możliwości - zrób coś dla siebie, pójdź do kina, zakupy, cokolwiek i wdrażaj powyższe 34-kroki, nie zamykaj się na świat, bo zwariujesz.

Super, że masz psychologa. Zawsze to jakieś dodatkowe wsparcie. Ja tez chodzę i chwałę sobie. Jedli możesz plskac to placz, oczyścisz się. Ja niestety jakoś nie moge, mam wrażenie ze tkwie w jakieś zakorkowanej butelce. Schudłam już 8 kg, wmuszam w siebie jedzenie.
Zdaję sobie sprawę, że już nic nie będzie takie samo. Ale kurde mam dosc tej wewnętrznej walki, gdzie jedna ja się buntuje i chce walczyć o siebie  a ta druga tęskni i kocha.
Melancholio, vo Ci mogę powiedzieć. Nie ma recepty na szczęście. Każdy zwiazek jest czymś indywidualnym. Życzę Ci, abyś wytrwała i znalazła spokój i szczęście niezależnie od tego co się wydarzy. Sama sobie tez tego zycze.

Czuję dokładnie to samo, serce jedno, rozum drugie ...
Trzymajcie się dziewczyny, może jeszcze kiedyś będzie lepiej, będzie dobrze... Teraz ciężki okres przed nami, święta. Ja chciałabym już styczeń

Czuję dokładnie to samo, serce jedno, rozum drugie ...
Trzymajcie się dziewczyny, może jeszcze kiedyś będzie lepiej, będzie dobrze... Teraz ciężki okres przed nami, święta... Musimy jakoś przetrwać.

Upiecz tort powitalny i przywitaj go u progu prawym tortowym prosto w twarz.

*
Do Grażyny- to też są żarty, wyobraźnia, kumasz.

A tak serio, to trzeba się jakoś rozładować. Dużo silnych emocji musi znaleźć jakieś ujście. Psycholog na bank ma pudełko chusteczek pod ręką, ale przydałoby się coś fizycznie, może talerz rozbić Mi pomagał worek treningowy. Byłam tak wkurzona, że nie miałam litości. Na drugi dzień zakwasy, więc trzeba uważać.

Kurczę, przydałby się jakiś worek treningowy w tej chwili, bez kitu.

Masia, to już za długo trwa. 8kg to już dość. Można zdrowiej zrzucić wagę. Złość, smutek, rozczarowanie, lęk, zmartwienie, bezsilność… te wszystkie emocje powodują blokady w ciele i mogą tworzyć napięcia a te z kolei mogą zaowocować zaburzeniami lękowymi oraz ze względu na fizyczne objawy zaburzeniami odżywiania. Lepiej szybciej niż później temu zaradzić. Dziewczyny, ugotujcie sobie rosołu chociaż, taki długo ważony na kościach z dodatkiem ziół, odżywi was a wystarczy go wypić, rozgrzeje od środka bo takie poczucie zdrady, opuszczenia może też powodować wychłodzenie organów. Tzn każda z Was może to inaczej zamanifestować, zależy co jest silniejsze, gniew czy jednak smutek. U mnie smutek był najtrudniejszy do rozładowania stąd miałam niesamowicie niskie ciśnienie, anemię i wychłodzenie organizmu… dosłownie zimno mi było od tego braku miłości. Zadbajcie o siebie podług potrzeb. Masaże, spacery po górach czy po plaży, jakaś forma ekspresji (taniec czy malarstwo, śpiew czy granie na pianinie, cokolwiek by jakoś swoje emocje wyrazić).

Syn dostaje od mamy polecenie "służbowe" i wykonuje je szybko,dokładnie ,solidnie,grzecznie i z ochotą.

Masiu, i dla syna tak dusisz emocje? Musisz w takim razie gdzieś poza domem się odstresować. Ja dopiero jak się wyprowadziłam z domu zaczęłam normalnie spać a potem jeść. Taka atmosfera potrafi zatruć organizm i wątroba może się zbuntować. Trzeba coś przeciwdziałać jeśli skazani jesteście na życie pod jednym dachem. Bo jak długo można tak wytrzymać?

A powiedz, jaka emocja jest u Ciebie dominująca? Zmartwienie może? Zaparzyłabym Ci lipy słodzonej miodkiem z (a jak!) lipy.

Mąż zapraszając cichaczem intruza do związku sam takim intruzem się stał. Nie można mu już ufać, stąd te poczucie zagrożenia. Ocipiał. Jak żyć z kimś pod jednym dachem komu się nie ufa? Toć to człowiek ma ciągle czujkę włączoną, radar namierzający położenie intruza, któremu się nie ufa.

A, to dobrze. Chociaż tyle. Pytanie jak często przyłazi i jaką ma aurę.

Były mąż kumpeli dopiero po 4 latach przylazł przeprosić a wcześniej jak ją nawiedzał (bo dzieci) to się bardzo starał, żeby jej uprzykrzyć życie. Zero winy w sobie. Bite 4 lata mu zajęło myślenie.

To odruchy,wpływ sumy skojarzeń ,niekoniecznie to jeden strach,lęk
domyślam się że lęki wiążą się z nieprzewidywalnością jego działań i słów ,oraz przed przyszłością ,jego widok to krzywda możliwe że boisz się jeszcze większej krzywdy od niego .To takie moje luźne sugestie domorosłego niby nie wiadomo kogo .
Przed wizytą na dwie godziny zjedz coś lekkiego i ciepłego,pij więcej wody ,staraj się wyrównywać oddech,oddech jest mega ważny i postawa,chodź prosto ,ćwicz to nawet jak jesteś sama.patrz jeżeli już  on coś do Ciebie mówi prosto w jego oczy,słuchaj z dystansem jakbyś patrzyła na ekran,możliwe że zobaczysz jakie jego oczy  teraz są puste.Samym racjonalizowaniem myśleniem nie pokonasz strachu ,nauka i ćwiczenia są ważne zmiana odruchów na inne ,konfrontacja i wejście w lęk bywa skuteczniejsza ,ale jeżeli jeszcze Ciebie to przerasta i nie jesteś gotowa to się wycofaj i odejdź ignoruj ,tylko że manipulowanie brakiem gotowości to też bywa unik.Rozluźniaj ramiona i nie spinaj karku ,staraj się nie kurczyć w sobie ,nie zawsze i nie wszystkie odruchy obronne są zdrowe .zakładaj słuchawki i słuchaj muzyki którą lubisz.
Trochę go pewnie jeszcze idealizujesz dajesz mu zbyt wiele praw na oddziaływanie na Ciebie,odbierz mu znaczenie i ważność ,a to jak Ci pisałem tylko facet
człeczyna ,dwie ręce ,dwie nogi i obecnie pusty łeb ,ewentualnie łeb w odlocie z różnymi durnymi pomysłami i roszczeniami.
Nie jest na żadnym piedestale spadł stamtąd i fika rzuca się szumi.

Dziękuję Ci bardzo.
Trafiłeś. Moze i mój strach na właśnie takie podłoże. Wiele rzeczy, które tu opisałeś stosuje. Mianowicie opanowanie, spokój, ignorancja i patrzenie w oczy choć nie koniecznie puste bo widze w nich zdziwienie, zrezygnowanie  wściekłość no i tez strach. Fakt próbował wielu zagrywka poprzez prowokowanie awantur,  bez skutku, gróźb, szantazu, obrażania i wyzwisk. Również bez skutku. Unikam kontaktu, telefonów praktycznie niebodbiersm.id niego. Jsk jest u syna to sam szuka kontaktu. Ja go zlewam i ucinam wszelkie rozmowy, o nic go nie pytam. A on nie ma kontroli i szaleje. Podejrzewa mnie o romanse i próbuje wypytywac syna. Cyrk. Miota się. Chodzi struty. Teraz już odpuścił ówczesne zagrywki i bierze mnie na wstrzymanie. Nie dzwoni i nie pisze praktycznie od zeszłego wtorku gdzie racxyl mi życzenia urodzinowe napisać.

Nie wiem co mu się tam w tej głowie zadziało. Wiem jedno i on również,  nie utrudniam mu kontaktu z synem I nie nastawiam syna przeciwko
Wydaje mi się że albo już mu nie wyszło albo ma strasznewyrzutysumienia bo chodzi jak struty, ma hustawki nastrojów, raz jest miły za chwilę agresywny i chamski. Czy tak wygląda facet w nowym związku? Jeszcze zanim się wyprowadził chodził z głową w chmurach z telefonem przy dupie i togalem na gębie. A tu zonk, gacie same się nie upały i nie wylądowały w szufladzie złożone w kosteczkę.

No właśnie Masia, tak pomyślałam też, że może nie do końca im się układa. Wspólne życie pod jednym dachem to już prawie jak małżeństwo i ma się takie same problemy jak wcześniej tylko z kimś innym. Z kochanką na boku zawsze bedzie inaczej, bo można się z nią odstresować i odciąć od codzienności, a teraz sobie taką właśnie codzienność z nią zafundował. A co byś zrobiła, gdyby nagle stwierdził, że chce do Was wrócić? Zastanawiałaś się nad tym? Bo przecież istnieje taka możliwość. Wy ju,z macie złożone papiery rozwodowe, bo mi umknęło, tyle wątków czytam.

Ela, Melancholia macie rację. Może powinnam wychodzic jsk on jest u syna. Problem w tym że on mąż punktualnością i słownościa nie grzeszy. Jak przychodxil to fo syna fo pokoju. Ja im nigdy nie przeszkadzalam. Sam przyłaził do mnie. Często niby coś ustalić  ale jak nie po jego myśli czy też nie płaszczykami się yo od razu afera.
Melancholio, nie wiem czy on xlozyl.pspiery rozwodowe, straszyl mnie pozwami o rozwod i rozdzielnosc majątkową. Wątpię żeby złożył, ale nie mam 100% pewnosci. Ja poki co mam.prawnika i złożyłam o alimenty I zabezpieczenie bytu rodzinie. Ucieszy sie napewno jak dostanie zawiadomienie z sądu. Przestanie czuć die jak Pan i władza pieniądza i decydent.

Dokładnie tak jak teraz. Rób co możesz, śpij ile możesz. Ja czasem prześpię nawet 5 godzin, a to i tak duży postęp. Potrzebujesz czasu i nic nie przyspieszysz. Dbaj o siebie i tyle. Też długo chciałem coś zmienić JUŻ. Tak się nie da - im szybciej to zrozumiesz, tym lepiej dla Ciebie. Trzymaj się.

Próbowałeś jogi i medytacji, że wiesz co mówisz? Akurat obie rzeczy są super, dużo lepsze od whisky. Tak poza tym, jesteś pewny, że już wyszedłeś z dołka? Bo coś nie widać.