Jak żyć? - Netkobiety.pl

No i nie przyjechał, nawet do syna nie zadzwonił. Ku...wa co za palant, oczy mu pi...zaszły czy jak? Dziecko czekało. Smutny, przybity, próbujący trzymac fason. Pograliśmy w jakieś gry i teraz poszedł do siebie. Jakąś dziunia ważniejsza od syna. Mam ochotę go rozszarpać.

No widzisz sama jaki on biedny i jakie szczere te jego oczy. Kłamca i manipulant. Zacznij leczyć się z tej miłości, bo wyssa z Ciebie zdrowie i witalność do końca. Koniec bajki o platonicznej miłości i czystości, kłamał do końca. Teraz zabezpiecz dziecko i syna, bo jeszcze zgrywa Świętego, potem nic po dobroci nie uzgodnisz.
Zresztą już chyba zaczynasz budzić się ze snu. Życzę Ci dużo siły.

Jak opadną emocje spojrzysz na jm zupełnie inaczej. Wierzmi takie osoby nie są warte nawet chwili naszych myśli. Zajmij się sobą, syna poproś że jak będzie wypytywać o Ciebie, to niech zmienia temat. On to planował od dawna, może zwrócić uwagę na bilingi, tam możesz znaleść odpowiedz.  On jest teraz w amoku i o WAS nie myśli!

Nie wiem, jakie relacje masz z teściową, ale raczej numeru nie skasowałaś. Telefon i wyraźny sygnał, że nie życzysz sobie przesłuchań na dziecku. Taka sama informacja do męża. Jeśli nie byłaś u prawnika- zrób to. Męża nie uprzedzaj o swoich planach. Żadnych. A najlepiej ogranicz kontakt do minimum. Dopóki nie odetniesz się od niego emocjonalnie, nie zobaczysz jak Tobą manipuluje. Syna nie nastawiaj negatywnie, ale też nie ukrywaj przed nim stanu faktycznego. Pamiętaj, to sprawa między Tobą, a Twoim mężem, nie rób z niego swojego powiernika. Jeśli chodzi o kochankę, nie myśl o niej. Ten związek nie da jej szczęścia, a najgorsze dopiero przed nią. Ty nie graj, że jesteś szczęśliwa, nie narzucaj sobie ról tylko dlatego, że liczysz na jego "opamiętanie". Zadbaj o finanse, gdyż łaskawość Twojego męża i Wasze wcześniejsze ustalenia, z dnia na dzień mogą ulec zmianie.
A na koniec i poprawę humoru. Kiedy związek mojego ex i jego kochanki zakończył się gwałtownie, w akcie bezsilności obsmarowała moje zdjęcia w mediach społecznościowych. Większość opatrzyła niewybrednym komentarzem. Trzymam je do tej pory, żeby mi przypominały upadek jednostki .

Normalny etap i zachowanie. przerobiłam.
nie ma co o to wojny toczyć, tylko zająć się swoimi rzeczami. znudszi mu się.
więc ja ze stoickim spokojem patrzyłam jak wpadał sobie do kuchni, z równie stoickim jak przynosił zakupy- czasami kulinarne pamiątki z wycieczek z aktualnymi babkami póżniej mu przeszło.
Zajmij się sobą

Wkurza mnie, że on "uwięził mnie" w domu z synem i psem z ogromem obowiązków. On się bawi, żyje, wchodzi i wychodzi kiedy chce. Myśli że za rachunki mnie kupil? Wczoraj chciał mnie pozbawić pilota od garażu na weekend. Powiedziałam mu że ma mi oddać bo potrzebuje na wieczór. Zinterpretował dobie że gdzieś wyjeżdżam wieczorem i wypytywal o to syna. A ja nic takiego nie powiedziałam. Widzę że szlag go trafią że stracił nademna kontrolę.

Spędziłam fajny weekend z synem i psem u przyjaciółki. W końcu się odkorkowalam. Polały się łzy i poszły bluzgi. Lepiej mi. Syn bardzo mi pomaga, jakby wydoroslal w ciagu tych kilku dni. Dziś po powrocie szczerze pogadałam z nim, przeanalizowaliśmy kilka sytuacji, gdzie juz jakieś sygnały mogły być. Syn wkurzony, sam stwierdził że tatuś mało o nim wie i zawsze mało chciał wiedzieć. Tatuś po upojnym weekendzie miał przyjechać po rzeczy z garażu o 17.00. Nie dotarł. Cały weekend nawet do syna nie zadzwonił, no bo przecież używa życia, byle z tego używania dzieciaka nie zmajstrował. Jestem zła, wręcz wkur..., niech mu kurde nie stanie.

Parentyfikacja dziecka (bo syn wciąż jest DZIECKIEM) przyniesie tylko zło. Gadaj sobie z koleżanką o tym jakie świństwo zrobil Ci mąż, a nie z dzieckiem. Dodatkowo robi to mu krzywdę.  Po co analizować z nim szczegóły Twojej relacji z jm? Rozumiem,że Ci ciężko, ale lepiej jak to przegadasz z przyjaciółką,  kimś z rodziny albo z psychologiem, a nie z dzieckiem.

Macie rację. Nie powinnam z synem o tym gadać, ale sam przyszedł i sam zaczal. Zawsze mieliśmy świetny kontakt i rozmawiamy o wszystkim. Więc uznał ze będzie mnie wspierał. Wspomniałam mu że jest dzieckiem i że nie może być tego dzieciństwa pozbawiony. Że poradzę sobie. Syn jest bardzo dojrzały jak na seoj wiek. Nie zamierzam traktować ho jak karty przetargowej pomiędzy mną i mężem. Gardzę takim zachowaniem. Buntowac tez nie zamierzam. Syn sam podejmie decyzję czy i kiedy chce ją poznać.

Wiesz może sie okazać, ze to oni zdecydują za niego, i dobrze by było żeby wiedział, ze Ty to rozumiesz ze może zostać postawiony przed faktem dokonanym i Ty nie masz o to niego .... żalu (na przykład).
Musi wiedzieć, że ma w Tobie oparcie bez względu w jakiej sytuacji postawi go ojciec.

Bzdury. Związek 2 doroslych ludzi nie jest sprawą dziecka. To nie na jego barki. 14latek to dalej dziecko. Jak to sobie wyobrażasz? Że siądzie z mamusią i będą sobie wyzywać nową jm od ku.ew, a jego od ku.wiarzy? CHORE.  Dziecko ma być dzieckiem, a to jego zachowanie typu stary-maleńki jest teraz powodem do obaw, że emocjonalnie sobie nie radzi,a nie do dumy. Rozmowy o tym kiedyż to tatuś mógł zacząć chodzić na boki nie są tematem do rozmów z DZIECKIEM.

Nie zamierzam nastawiać syna na ojca, tym bardziej ograniczać czy utrudniać kontakt. Z synem zawsze rozmawiałam szczerze o różnych sprawach. Teraz też mu tłumaczyłam, że on nie jest niczemu winien i nie pizbawie go dzieciństwa. Ze tata nadal go kocha  ale będzie inaczej. On to rozumie i mnie wspiera. Podobnie też pieiedxial ojcu że nie jest gotowy ja poznać. Sama powiedziałam mezowi że za szybko to wszystko chce robić,  że syn tu decyduje a nie on czy jego pani. Maz zgłupiał bo z synem zawsze słaby kontakt miał teraz chce te lata nadrobić w kilka dni?

Czyli rozmawiasz naturalnie, nie kreujesz sztuczności, nie obarczasz syna. Ma 14 lat i bardzo wiele już rozumie, o wielu rzeczach jest w stanie sam zdecydować.

Przykro, że Was to spotkało, ale przynajmniej macie dziecko w takim wieku, że powoli zbliżasz się do momentu, gdzie będziesz mogła odciąć się od męża zupełnie... mam na myśli PRZYMUS liczenia się z jego zdaniem w kwestii wyboru szkoły, lekarza, itd.

Tak samo syn może de facto wybrać, z którym z rodziców zamieszka. Sąd praktycznie nie ma wyjścia i musi uznać wybór 14-latka.

To wszystko nie sprawia niestety, że odejście męża mniej boli, ale może przynajmniej pozwoli Ci szybciej ruszyć do przodu.

Mysiu, wiec wszystko ok, ja jeszcze staram się trzymać jednej zasady, staram sie sama nie poruszać tematu ojca, żeby nie przenosić swojej złości/pretensji i niepotrzebnie na  dzieci.
Jak same przyjdą i pytają to oczywiście odpowiadam zgodnie z prawda jaką znam,
Niestety wiem, ze z przeciwnej strony sa pokazywane zdjęcia/filmy/nagrania, wiec temat co jakiś czas powraca, bo pytają o to co widziały.
Kontaktu nie zabraniam nigdy.
U nas niestety znęcał sie nade mna psychicznie i fizycznie i po jednej z takich fizycznych akcji zgłosiłam to na policje, ( i nie po to żeby założyć niebieska kartę), tylko żeby dzielnicowy porozmawiał wtedy z jm.

Oczywiście jm nagrał to zdarzenie (jego rozmowę z dzielnicowym) i ostatnio odtwarzał dzieciom, jaka to ja jestem zła..
No i trzeba było przeprowadzić rozmowę, która skierowałam raczej w takim kierunku przyszłości, że gdyby spotkała je taka sytuacja, to nigdy nie zawahały się prosić o pomoc i zgłosić na policje bo to nie wstyd.
Wstydzić  i ponieść konsekwencje powinien ten, który się znęca.  I to pozwala czasem  uniknąć tragedii.
Ocenia same. Taki przykład,  z mojego podwórka.

Słuchajcie, dobrze, ze dzisiaj rodzice są swiadomi i dbają o psychikę dzieciaków, a Twój syn to juz mały mądry facet,
super, ze macie dobry kontakt.

Tez chronilam corke, ale dzieciaki wiedza i rozumieja więcej niz myslimy.

A tak z innej beczki:
mnie wychowali mama i ojczym i dlugo myslalam, ze moj ojciec biol. nie zyje, bo moja mama nie mówiła o nim nic a ja nie drazylam, a babcia mowila ale per "nieboszczyk" i bardzo bylam zdziwiona jak się objawil na komunii i jak tu nie mieć problemów :):)

Wczoraj przyjechał do syna. Wróciłam z pracy a oni siedzieli nad matematyka. Weszłam, przywitałam się i poszłam robić obiad. Tak jestem nauczona, że i jemu zaproponowałam- odmówił. Ok zjedliśmy sami z synem. On zaczal podnosić głos jak syn czegoś nie rozumiał. Wychodzilam z kuchni parę razy z morderczym spojrzeniem, a raz nawet pierdyknelam łyżka o podłogę.  Spasowal i przestał podnosić głos na syna. Potem przyszedł za mną do sypialni, zaczal gadać o nauce syna, o jego korkach z matmy, że nie ma żadnego raportu o postępach i żeby napisać fo korepetytora bo on na mojego maila nie może wejść. Fakt poxkienislam hasła, jak zobaczylam że on od jakiegoś czasu tez to zrobił niby tłumacząc że aktuslizacje jskas miał i wymogi zmiany haseł. Oczywiście nowych nie podał. Powiedziałam mu że niech siectez zainteresuje i sam zadzwoni do korepetytora. Wkurzył się i takie spojrzenie mi poslal ze aż się wystraszyłam. Poszedł. Potem syn się rozpłakał że on taki obcy  że sie go czepiał jak mnie nie było. Że mu wmawiał że glupotyoglada na telefonie  chciał synowi telefon skontrolować poblokowac you tuba i inne. Jakim prawem? Do tej pory udało mi się zachować zimna krew, ale dxis jsk ma przyjechać do syna zamierzam mu to wygarnąć. Spróbuję na spokojnie, a jaki efekt bedzie nie wiem. Widzę, że on coś wkurzony chodzi, czyżby juz zgrzyty z niunia? To nie powod zeby na synu sie wyzywac. Chcę awantury to ja chyba bedzie miał. W obronie dziecka zrobię wszystko.

Nie zamierzam kłócić się czy rozmawiać o wczorajszym dniu przy synu. Zamierzam albo zaprosić męża na spacer z psem, albo wysłać syna. Syn boi sie powiedziec że nie chce z tatą powtarzać matmy. Wspólny obiad na mieście odpada, jakoś tak nie jestem gotowa. W piątek mamy razem jechac po kurtkę dla syna.

Wczoraj zadzwonił do mnie jak byłam w pracy, POPROSIŁ czy mogę dać mu namiar na poradnie psychologiczna, do której chodzę bo on też chce. Szok, on I psycholog, on zagorzały sceptyk takich praktyk? Wyjaśnił mi że skoro znalazłam psychologa przez fundację to jest taniej, a on też kasa nie śmierdzi (wcześniej juz z nich korzystałam i byliśmy na terapii więc wiedział o fundacji, ale ja to załatwiałam wiec być może nie wiedział co i jak, bo terapia była w mieszkaniu psycholożką, a nie w fundacji). Podałam mu te namiary, niech skorzysta. Zapytał czy może przyjechać po południu do syna, zgodziłam się i powiedziałam że musimy pogadać. On ucieszony, a o czym? To mówię że o synu. Przyjechał, pogadaliśmy zanim syn wrocil do domu. Byłam spokojna, rzeczową i oficjalna, powiedziałam mu jak się młody czuł kiedy uczył go matmy i ogólnie że powinien zadbać o relacje z synem I go wspierać. Podziękował mi za te słowa. Potem usiadł kolo mnie bardzo blisko, aż mnie wcisnął w oparcie, coś tam gadal, a ja nie słyszałam nic prócz walenia swojego serca i nie czułam nic poza pożądaniem i tym cholernym ściskiem żołądka. Chwilę potem wrocil syn i poszłam do kuchni. Nie mogłam się uspokoić. Pogadał z synem jeszcze o dzisiejszym egzaminie x matmy, coś tam razem porazwiazywali. Potem on zaczal mi opowiadać że ma w pracy sajgon, że wyjeżdża to tu to tam,  co ma załatwić. Słuchałam zupełnie nie komentujac, a on rozpaczliwie starał się nawiązać rozmowę. Wyglądał kiepsko, wory pod oczami, trzydniowy zarost, postarzały o kilka lat. Serce mi krwawiło  ale starałam się trzymać fason. W końcu z ociąganiem zaczal się żegnać. Pojechał kolo 21.00. Od tej pory ciągle myślę, żołądek ściśnięty  chce mi się płakać. Sama nie wiem czego ja już chce. Spałam dziś z jego koszulka. Wiem głupia pewnie niektórzy powiedzą. Pewnie niektórzy skrytykują. Ja nie wiem czego bym chciała, z jednej strony chce go, ale wiem że go już nie ma. Z drugiej strony ta sytuacją otwiera mi oczy też na moje błędy i zaniedbanie i poświęcenie samej siebie. Muszę zadbać o siebie I chce to zrobić. Chce się obudzić z tego koszmaru i żeby było wszystko dobrze.

Jesteś do niego bardzo mocno przywiązana po prostu..
Z takiej odległości nie potrafisz spojrzeć trzeźwo.

Masz na myśli jakieś toksyczne,  emocjonalne uzależnienie?

Jakbym czytała o sobie... Też doszukiwałam się jakiś sygnałów od niego, że może chce coś naprawiać, tylko on był taki w chwilach gdy z niunią się pokłócił, gdy się pogodzili wszystko wracało...
Również spałam z jego koszulką, czy w jego bluzie, bardzo, bardzo często i długo...
Tęskniłam jak Ty, za nim, za życiem, które było...to naturalne, gdy się kogoś kocha i traci...

Ewelina, kochana, Ty masz wyrzuty sumienia? Jesteś w domu, pracujesz, zajmujesz się synem, psem, byłaś na terapii, starałas się,
to jemu odbiło i to mocno bardzo, nie wpędzaj sie w poczucie winy.
Co on sobie myśli z tym notariuszem, az sie zagotowałam. Rozdzielność i na niego przepisać mieszkanie? A dalej co? co z Tobą i dzieckiem? Czuje sie mocny, bo więcej zarabia? No sorry, ale to pewnie (jak i u mnie) po części Twoja zasługa, bo miałaś pracę, która mogłaś z domem łączyć i wychowywać syna a on mógł się realizować zawodowo.
Dobrze, ze masz prawnika i jesteś zaopiekowana.
Zbieraj dowody dalej i postaraj się zachować spokój.
Widzisz co sie z nim porobiło, ta nowa "miłość" wydobywa z niego samo zło.

A jak syn? Udaje się go trzymać z dala od tego wszystkiego?

Pensja plus alimenty, jakoś to będzie, skromniej ale spokojnie, nie martw się na razie na zapas. Jeżeli macie oszczędności wspólne to zabezpiecz może połowę.

Myślisz o synu i domu, jesteś mama i wspaniała dzielną kobietą, nie robisz nic złego, zabezpieczasz Wasz byt.

Bardzo dzielna jesteś Ewelino ,trzymamy kciuki choć tylko są dwa .
Nie spoczywaj na laurach,tylko dbaj o siebie też,
chodzi o sen ,odpoczynek ,jedzenie,rozrywki i jakieś przyjemności ,nie żyjesz za karę i nie jesteś winna .
Z analizowaniem jm to ostrożnie, chodzi mi o ten narcyzm ,nie strasz się tym ,
bo to takie teraz słowo klucz,nie nadawaj jm znaczenia ponad miarę i nie wchodź w rolę jego ofiary, czyli kogoś słabszego od niego,
to zwykły facet, któremu w dupie się poprzewracało i myśli że złapał za nogi pana boga - świruje i walczy z własnym sumieniem i jego wyrzutami wobec was.
Musi udowodnić i się wykazać przed nową "lady",a zwykle nowe "lady" mają uroszczenia i nie chcą być z cieniasem ,
życie wspólne ,to też nie zawsze bajka, także frustracja rośnie,
zrozumienie jm przez nową nie jest pewnikiem darmowe ,ma się słuchać dobrych rad,
oczywiście to tylko  moje domniemania ,możliwe że sam z siebie musi coś pokazać jaki z niego zaradny gość ,man,dlatego prawdopodobnie tak rzuca zadem ,jak to mówią miłość miłością a jeść trzeba i mieć kasę na balowanie.
Co nie znaczy, że tak w ogóle jest teraz na swój sposób niebezpieczny ,prowokuje ,lawiruje, judzi obwinia stosuje szantaże w oczywisty sposób.Niecierpliwy jest ,a ostatnio mu się nie śpieszyło z rozwodem .
Ignoruj go i jak najmniej z nim rozmawiaj tak jak to robisz emocje wywalaj nie przy nim ,a jak nie wytrzymasz to trudno daj sobie prawo do błędu,jakieś i tak popełnisz nie ma co się tym dołować zamartwiać i przejmować .
Oczywiście Trzymaj się .

Ja bym przemilczała, dla dziecka.

Idziesz swoją drogą, masz prawnika, wiem, że słowa same się cisną na usta, ale nie daj mu się sprowokować, szkoda Twojego zdrowia.
I tak wystarczająco cierpisz przez ta całą sytuację.

Myślę, ze on sie przeliczył i dociera do niego w jakiej jest sytuacji, rachunki, kredyt, drugi "dom". Dlatego tak się rzuca i atakuje, bo za bardzo to nie ma rozwiazania i trafia go szlag, jak widzi Twój spokój. Może myślał, że poszaleje, Ty sie wsciekniesz, ale będziesz błagać o powrót. Ale prędzej nie myślał wcale i teraz się miota.

Nie żałuj go, ja tez żałowałam, tak po ludzku, a teraz to mi żal tylko zdrowia straconego.

Twój mąż podjął.swoje decyzje, ale nie chce podejmować konsekwencji.
Możesz myśleć co chcesz, ale jedyne co go teraz interesuje  to korzystne finansowe rozwiązania.
Bo miał pewnie błędne wyobrażenie o wymaganiach kobiet
I o swoich możliwościach w tym względzie.
Wypytuje o Twoje relacje nie z ciekawości czy zazdrości ale by mieć na Ciebie haka w razie rozwodu. .
Może chce iść do psychologa z powodu swoich problemów a może chce zupełnie co innego zrobić: uznać że nie jesteś zdolna zajmować się synem jako ktoś niesprawny psychicznie i do tego mu potrzebny ten kontakt.
Jak mu jeszcze nie dałaś namiaru to mu nie dawaj.
Po prostu mu w niczym nie ufaj.

Odłóż całkowicie emocje na bok i nie daj się za nic sprowokować
On próbuje wymusić na Tobie rozwód bo tak naprawdę jest to dla niego jedyne korzystne wyjście. Jedyne, każde inne będzie porażką.
Dlatego też za wszelką cenę nie dawaj się, nie wchodź w kłótnie, omijaj dyskusje i przeciągaj w czasie w tym momencie.
Teraz masz czarno na białym, że ten człowiek nigdy nie powinien stać się... ojcem tak naprawdę.
Także trzymaj się, głowa do góry i pamiętaj - czas będzie działał na Twoją korzyść, niekoniecznie na jego, dlatego się denerwuje.

Ewelino przecież Ty go kochasz to nie jest złe, głupie, czy jakieś tam ,nie wstydź się tego i nie miej sobie za złe tego co czułaś czujesz.
Kochać kogoś kto nie jest w porządku to ból ale to też miłość .
Miłości się nie zabija bo to zbrodnia jest i nieludzkie,minie sama może z czasem ,a nie wolno się znęcać nad sobą w celu osiągnięcia jakieś durnej obojętności natychmiast i na siłę to nie tak.

Nie da siw chyba przeskoczyć kilku etapów żałoby po związku, który umarł i przejść płynnie od miłości so zobojętnienia.
Nie wymagaj od siebie za dużo. Twoje ciało, Twoja psychika reagują tak, jak powinny - zgodnie z tym co się z Tobą dzieje aktualnie. Bądź dla siebie dobra, bardzo dobra - zaopiekuj się sobą, płacz jesli czujesz taką potrzebę. To wszystko jest przecież normalne.

Ewelina dobrze robisz. Wyrzuty sumienia??? SERIO? Do tego Twój  maz zamiast schylić łeb to raczy Cie jakims "czeeeeeść"??? PFFF. tak jak Ci nowilam - wqrw sie tak konkretnie, walcz o siebie i syna, o majątek. Gosc Cie prawie zniszczyl psychicznie, jak wraca od Ciebie i syna to bzyka kochanke (przepraszam za dosadnosc ale czasem to daje kopa) - wiec swoje wyrzuty sumienia wywal przez okno!

Witajcie.
Od jakis dwóch tygodni jest inaczej. Nie mamy częstego kontaktu, ja nadal unikam, nie dzwonie i nie pisze. Był dzien przed wigilia. Wszedł do domu, akurat byłam w kuchni. Przyszedł do mnie znów mnie obciął wzrokiem i dal mu czekoladki. Pytam co to i po co on że dla mnie i wesołych świąt. Zajebiscie wesołe jak nigdy. Zatkało mnie. Obicisl kotom pazury, a ja w międzyczasie pochlaoalam bluzkę i piszlam zmienić. Wracam  a on z garnka wyjada. Udałam że nie widzę i się wycofałam. Wychodząc wyglądał jakby chcisl znow coś powiedzieć. Zabrał syna i pojechali fo teściowej. Okazało się że ona w święta sama i umówiła się z koleżanką żeby je spędzić. Myślałam że ja z synem wyjedziemy do moich rodziców. Miała do JM pretensje że jej nie powiedzial. Teściowej nie ufam, już nie raz motala między nami. Całe święta nie zadzwonił. Założył se profil na fb. Zaprosił do znajomych moja przyjaciółkę i generalnie 13 wspólnych znajomych. On zagorzały przeciwnik portali społecznościowych. Listę znajomych zablokował. Milutki jest jsk nigdy. Nie wiem co kombinuje, ja już mam dość. Tęsknię bardzo. Święta nie pomagają.

Masia79 jak się trzymasz?

Witaj Ewelino ,fajnie że troszeczkę dziś lepiej z Tobą tak trzymaj .

"Ku czemu to ma służyć?"
Moim zdaniem to nie bardzo jest sens to rozkminiać i analizować ,ale ulegnę pokusie .
Jm bada prawdopodobnie jak sobie dajesz radę sama i syn.Chce się dowiedzieć czy jest potrzebny i jest niezastąpiony ,krótko mówiąc czy ma jeszcze drogę powrotu do was jakby co tak myślę ,jest ciekawski też i jak niemal każdy facet lubi ploty nawet na temat jeszcze żony ,kontroluje sytuacje,też chce trzymać rękę na pulsie i wiedzieć wszystko ,sprawdza coś udowadnia sobie i uzasadnia ,kalkuluje być może ,ale w takich spekulacja ja mogę się mylić, bo nie wiadomo tak naprawdę o co mu chodzi to co napisałem to luźne sugestie jak zwykle .
Chyba trochę tęskni święta bez was  na nim też wywarły jakieś wrażenie,
nowa lady nie gotuje jak Ty.