Udowodnienie zdrady na potrzeby sądu i orzeczenia o winie - Netkobiety.pl

1) mniej więcej, cały stos korespondencji, że go kocha jak nigdy, serce jej krwawi, że go praktycznie stalkuje po tym, jak ją kopnął w dupę, że liczy się tylko on on on i tak z miesiąc rozważania
jak go uwieść jednak. + Tracking kiedy u niego była. To zresztą teraz trudniejsze, bo materiałów w zasadzie brak, musiałoby oprzeć się na świadkach z boczniakiem włącznie.
Na razie temat czy w ogóle iść z orzeczeniem mnie nie zajmuje, wątpię żebym miał na to siłę. Gdyby jż miała chociaż trochę klasy, to jednak sama by to zaproponowała, ale wiem - w jej świecie to się nie wydarzy.
2) z tej korespondencji wynikało właśnie, że do łóżka nie poszli jeszcze, bo ona się zakochała i chciała poważną relację zbudować itd., po rozpadzie szukała informacji w necie jak sprawić, by pierwszy seks z facetem był dla niego niezapomniany. Dla mnie tej informacji nie szukała.

Jak koleżanki pytały ją jak ja czuję się po operacji to praktycznie zawsze było, że "obolały ale ok, jak myślisz, co zrobić żeby boczniak zmienił zdanie?" i tak do urzygu, jaki to on wspaniały, honorowy, uczciwy, z kompasem moralnym i takie tam.

Te koleżanki to jej najbliższe, wieloletnie przyjaciółki. Każda jej pewnie życzy jak najlepiej, ale każda patrzy na to z perspektywy swojej, czyli pełen przegląd:
1) samotna matka z dzieckiem z wpadki z jakimś idiotą. Bardzo dobrze zorganizowana jako mama, w związki gorzej.
2) laska zmieniająca facetów góra co parę lat, czasem grająca na dwa fronty, bez dzieci. Ona zdecydowanie musi mieć motylki i do stałego związku na razie nie jest zdolna
3) mężatka, dzieci, mąż - też zwiazek z przebojami w przeszłości ale bardzo fajni i realnie myślący ludzie. Z nimi szkoda byłoby kończyć znajomość, a po rozstaniu tak się to pewnie skończy, bo to praktycznie rodzina jż.
4) mężatka, drugi mąż, ogarnięta, samodzielna, ale uważająca, że warto wszystkiego w życiu próbować i się nie hamować, szkoda próbować naprawiać to, co nie działa. Ogólnie w porządku, chociaż czy to jej ostatni mąż to nie wiem:) Od pierwszego odeszła bez niczego z małym dzieckiem, zanim zaczęła spotykać się z obecnym mężem, a takie rzeczy ostatnio potrafię docenić.
Wszystkie bliżej 40 niż 30.

I jak ktoś będzie chciał strzelać, to w ciemno trafi, która co jej doradza:) A jż przynajmniej wcześniej nie mówiła każdej z nich wszystkiego, tylko tyle by dostać od nich zapewnienie, że dobrze robi. Teraz już tego nie śledzę - lepiej dla mnie.
Nigdy w życiu nie doradzałbym przyjacielowi w zdradzaniu żony, tylko mocno namawiałbym albo na naprawę relacji, albo na rozwód i korzystanie z wolności. A rady niektórych z powyższych, jak rozwinąć temat z bocznym, żebym ja się nie dowiedział - perfidia level hard, jak znamy się 20 lat.

”Do niej chyba nie dociera tez czym jest zdrada, bo dla mnie knucie, kłamstwo, myślenie o kims jest gorsze niż sam sex, bo sex to akt, a cala reszta wskazuje na brak szacunku i perfidię."
Dokładnie, kompletnie nie dociera. Dlatego nie ma jak z nią nawet na spokojnie porozmawiać, bo jesteśmy w dwóch różnych światach.

Titty, pewne rzeczy z jż zaniedbaliśmy oboje i to fakt. Tylko z tym ustępowaniem w codziennym życiu to więcej podobieństw masz ze mną - wybrała sobie auto, to takie kupiliśmy. Wakacje, wyjazdy - gdziekolwiek zechciała (to akurat zbieżne z moimi miejsca w większości). Przez parę lat nie mogła się zdecydować, czy lepiej będzie nam w mieście czy na wsi - nie postawiliśmy domu. Ja chciałem, żeby to była wspólna decyzja, ale przez ostatni rok byłem już na etapie "gdziekolwiek, w mieszkaniu się nie mieścimy". Ona była już pewnie na etapie głębszej depresji, braku uczuć.

Kiedy w grę wchodzi "walka o relację" już najczęściej nie ma czego zbierać. A dzieci jako alibi dla życia w chu...ym związku - daj spokój Merle.

Nie no, dzieci zdecydowanie komplikują sprawy.

Jeśli ich nie ma, to nieważne czy jest papierek zwany małżeństwem, czy konkubinat... coś się nie klei, nie działa... można odejść. Ktoś chce walczyć... spoko... Ktoś woli od razu odejść... też nie ma problemu.

Jednak jak są dzieci, i są problemy takie jak opisała titty, czy to powód, by z góry skreślać małżeństwo?

Też raczej zależy od wieku dzieci i ich liczby. Co innego odejść, gdy dziecko ma 15 lat, a gdy jest trójka w wieku przedszkolno-wczesnoszkolnym. Wiadomo, że trwać tylko ze względu na dzieci, nie jest idealnym rozwiązaniem. To już każdy sobie musi sam odpowiedzieć na pytanie, jak się w takiej sytuacji zachować.

Jednak mój post głównie tyczył się tego, że jakkolwiek źle by nie było, nie powinno się zdradzać. Można zawalczyć, można odejść od razu. Nie zdradzać. Myślę, że w tym punkcie raczej wszyscy się tu zgadzamy.

Zrobiłeś jak Ci proponowałem czy będziesz czekał aż jaśnie pani się zdecyduje?

Targają Tobą emocję bo cały czas starasz się racjonalizować jej zachowanie i...to się nie udaje.  Przestań to robić a będzie Ci łatwiej. Nie zrozumiesz jej a ona ma Ciebie gdzieś i Ty rob tak samo. Postępuj jak samolub Ty, Ty i tylko Ty. Postępuj tak jak Ty uważasz że będzie dobrze, kieruj się swoim widzimisię a nie jej.
I najważniejsze przestań się łudzić że ona dostanie jakiegoś olśnienia bo tak nie będzie ona nawet po rozwodzie będzie Ciebie obwiniać za to co się stało.

Moim zdaniem ona zwleka, bo chce Cię trzymać w odwodzie jako koło zapasowe. W końcu boczniak jeszcze się broni przed jej zakusami. A notariusz tuż, tuż. Więc po co dzieci informować, bo co się stanie kiedy boczniak jednak się obroni? Wtedy lepszy rydz, niż nic.

Może tak, może nie.
Wątpię, żeby jż była w stanie udawać miłość - ja nie zorientowałem się o bocznym, bo byłem taki domyślny, tylko dlatego że ona nie była w stanie się aktorsko wykazać. Uważny i domyślny zrobiłem się dopiero pozniej. Jakby chciała zawalczyć o związek to musiałaby to zrobić szczerze, otwarcie, z zaangażowaniem, bo fałsz byłby widoczny jak na dłoni.
Jest jednak w fazie zakochania (a potem przejdzie w fazę smutku za nieszczęśliwą miłością) i raczej tego nie przetrawi jeszcze przez parę miesięcy. Albo wcale, bo jak już raz poleciała za motylkami to łatwiej będzie poszukać nowego, niż budować nowy związek z nudnym, winnym wszystkiemu mężem, iść na kompromisy, przepracować wszystkie problemy, częściowo na terapii, częściowo tylko między nami - to przecież wymaga czasu.

Swoje postępowanie pewnie i tak tłumaczy sobie w ten sposób, że naszych problemów i zaniedbań rozwiązać się nie da, a wtedy nowe życie wygląda znacznie bardziej kusząco a usprawiedliwienie dla różnych działań wydaje się sensowne:). Może ma rację, może nie - na pewno byłoby trudno patrząc na związki, które zdecydowały się po czymś takim próbować od nowa.

Jak już wcześniej pisałem - życie to sztuka wyboru, a mamy je tylko jedno.

Spokojnie, nie lekceważę.
Na bank popełniam błędy i wielę mogę ich popełnić, dlatego pilnuję tyłów i jakichś tam założeń. Na chwilę obecną co jż może mi zrobić, jeśli jest jak piszesz?
- stanie okoniem przy podziale majątku? Wydałyby się jej intencje, przecież dzielimy majątek na pół, bardziej uczciwie się nie da. Wtedy wywrócę stolik i zostanie jej znacznie mniej. Jż uważa, że pieniądze są dla mnie ważne. Nie deprecjonuję znaczenia finansów w życiu, pochodzę z relatywnie ubogiej rodziny, ale to tylko środek do jakiegoś celu - np. beztroskiego życia, stabilności, możliwości realizowania się na różnych polach itd..
- zacznie tylko grać i udawać chęć powrotu, żeby jak pisze tu większość użyć koła zapasowego? A jak? Pójdziemy na terapię, będziemy się starać o siebie od nowa, rozmawiać o tym i się nie zorientuję, że udaje? Jakiś czas mogłaby mnie kiwać, ale really? Myślisz, że dałaby radę ciągnąć to dajmy na to dłużej niż miesiąc-dwa? Jak będziemy przepracowywać absolutnie wszystko, co każdemu z nas w jakikolwiek sposób przeszkadzało, żeby oczyścić atmosferę między nami? Nawet bez bocznego na horyzoncie i bez inwigilacji nie widzę tego - pod koniec mojego śledzenia jej poczynań wylapywalem kłamstwa czy nawet półprawdy na bieżąco i potwierdzały się dopiero później. Stałem się dużo lepszym obserwatorem niż byłem kiedyś - po prostu przestałem być ślepy, również na swoje i jej wady. Nawet gdybyś miał rację, to po krótkim czasie sprawa się wysypie i co? Będę wiedział, że zrobiłem wszystko, żeby to się mogło udać i zamknę ten rozdział.
Nie jestem w stanie zabić swoich uczuć do niej, jeszcze nie. Na razie po prostu zleciała z hukiem z piedestału - zawsze coś. Nie ma się co oszukiwać, że głęboka miłość umiera w miesiąc czy dwa. Gdyby tak było to żaden zdradzający nie dostałby drugiej szansy, bo jak?
- Nie wszystkie niuanse zachowań jż jestem w stanie tu opisać. Tak, zachowała się jak wyrachowana suka. Tak, uważam to za niezgodne z jej naturą. Tak, zapłaci za to swoją psychiką i nikt za nią tego nie zrobi, zwłaszcza jak motylki padną i minie dłuższy czas. Po zdradzie nic nie będzie takie samo, czasu cofnąć się nie da. Nigdy nie będzie takiego poczucia bezpieczeństwa, nigdy nie będzie na piedestale (ok, przynajmniej moim, ale w tym wieku o partnera wynoszącego ukochaną na piedestał trudno, bo to rynek wtórny jednak). Dla mnie, dla "nas", dla relacji to lepiej (w razie powrotu). Dla niej samej w niektórych aspektach życia - nie.
Dodatkowo, tu akurat sytuacja finansowa się przydaje, próbę naprawy można przeprowadzić nie oglądając się na wiele przyziemnych spraw, mieć dla siebie sporo czasu - i albo zakochamy się w sobie na nowo (to dla mnie teraz również jest to inna kobieta - to nie jest tak, że ja sobie założę różowe okulary i będzie dla mnie cud miód i orzeszki), albo nie - trudno w takiej sytuacji brać cokolwiek za pewnik, może dzięki temu łatwiej byłoby stale obustronnie dbać o związek.
Dlatego wrzucam trochę na luz. Dzieciom i tak powiemy, bo na 100% nie wprowadzę się teraz z powrotem. Będę potrzebował przestrzeni, żeby pilnować swojego "ja" niezależnie od sytuacji. I tak muszę i chcę pracować nad sobą, bo na swoje towarzystwo będę skazany:) A ten bajzel emocjonalny, sprawa z dziećmi, zaległości w pracy jednak przygniatają i to mocno, choć tego po sobie nie pokazuję.
Koniec końców będę szczęśliwym człowiekiem sam ze sobą, a związek (z kimkolwiek) będzie dużo bardziej dojrzały, świadomy, pełny we wszystkich aspektach.
Nadal nikt nie może uderzyć mnie emocjonalnie mocniej niż jż, ale nawet ona nie może już uderzyć mnie mocniej niż do tej pory.

A tak na koniec, bo się rozpisalem i staram się nie wkręcać. Absolutnie nic poza logiką zachowania wobec dzieci nie wskazuje na rozważanie powrotu. Gdybamy sobie o całkowicie hipotetycznej sytuacji, żebym nie był zaskoczony w razie czego. Dopiero teraz przyznaję sam przed sobą, że godzę się z tym, że to się nie wydarzy i że przede mną faktycznie jest życie, które będzie fajne. Inne, nieznane, nieprzewidywalne, ale po prostu fajne.
Impossible is nothing.

Lekceważeniem bym mojego postępowania nie nazwał, ale faktycznie myślenie jest dosyć mocno życzeniowe:/
To nie też jest kwestia ego - gdyby nie depresja, to być może bylibyśmy w stanie wcześniej ten związek wspólnie ulepszyć zamiast zamykać się w swoich skorupach. A może nie - i wtedy rozstalibyśmy się wcześniej lub i tak pojawiłby się u niej temat zdrady. Tego już się nie dowiem.
I tak za bardzo rozbieram na części pierwsze hipotetyczne zdarzenia, które raczej nie wystąpią, choć podświadomie mam na nie nadzieję.
Potwierdza się jedynie to, że sensowne budowanie nowego związku po zdradzie to masa starań dwóch osób z bardzo niepewnym efektem.
Potrafisz dać do myślenia trafnymi spostrzeżeniami. Dzięki.

Jedna z moich znajomych terapeutek ,powiedziała kiedyś coś takiego że w sytuacji zdrady i różnych takich akcji/okoliczności etc. jak u WindyBoya
to umownie oczywiście 90% zachowań jest czystym spontanicznym i zaplanowanym jednocześnie aktorstwem u zdradzających.
Nawet różne okazywane wzruszenia ,skrupuły, wyrzuty, rozterki,niby litość nad zdradzonymi ,wykorzystywane są do manipulacji i gry na emocjach,podświadomie i świadomie na całej linii ,cała para idzie w osiągnięcie celu ,nawet wzbudzanie emocji wywoływanie ich,staje się to odruchowe nawet po dość krótkim czasie.
Ty analizujesz Windy na poziomie świadomym i roztrząsasz ,coś tam robisz z emocjami rozkminiasz spekulujesz jż robi to samo
tylko trochę szybciej ponieważ jednym z pierwszych celów jest wywołanie efektu że ma nad Tobą władze ,kontrolując Twoje uczucia i myśli.
Natomiast wewnątrz ktoś kto zdradził jest tchórzem i koniecznie chce się znieczulić na różne sposoby ,więc niema się czego i kogo bać ,ale z
lękami idzie w parze agresja często ,więc zaufanie zerowe właściwie i jak najmniejszy kontakt, minimum rozmów ,konkrety.

A ja jeszcze dopisze o tych tzw. amokach.
Ona jest w amoku, Ty jesteś w amoku.
Ona - zakochała się w boczniaku. Cóż, zdarza się. Pozwoliła sobie początkowo na zakochanie, ale teraz świadomie w tym tkwi.

Ale spójrzmy na jej zachowanie: zarywa boczniaka w desperacki sposób. Nie powstrzymuje jej to, że on ma żonę i dzieci, nawet to, że boczniak odmówił jej bliskiej relacji i seksu. Pomimo tego wszystkiego jedyne, co ma w głowie, to jak boczniaka zaliczyć, rozkochać w sobie i być/żyć z nim. Jest w tej sytuacji jedyną osobą, która tego chce, bo nawet boczniak walczy ze sobą. Z Tobą się zupełnie nie liczy, z boczniakiem w sumie także, bo chce go zabrać od jego dzieci (zakładamy że żony nie kocha, ale obowiązki ma). Swoje dzieci też traktuje dziwnie (nie chce wziąć na siebie poinformowania ich, wykorzystywała dzieci do spotkań z boczniakiem). W sumie b. nieciekawe i niedojrzałe zachowanie.

Spójrzmy na Twoje zachowanie. Pomimo tego, że boczniaka utopiłbyś w szklance wody, nie zrobiłeś nic. A mogłeś: poinformować jego żonę, dać mu w zęby i co tam jeszcze można by wymyśleć. Nie skrzywdziłeś go, choć mogłeś. W stosunku do żony nie uruchomiłeś w sobie agresji, ale powiedzmy że to z wyrachowania, bo chcesz ją zatrzymać dla siebie. Ale starasz się chronić dzieci, nie wykorzystujesz ich. To zdecydowanie na plus. Nie chcesz prać brudów w sądzie, chcesz podzielić majątek na połowę. Zawalczyłeś o swoją rodzinę i to zdecydowanie plus.

Widzisz różnicę w zachowaniu ? Oboje w amoku, ale zachowania różne.

Dla Ciebie widzę zagrożenie, że jeśli jż wystawi boczniak i postanowi z Tobą być (np. ze strachu przed samotnością i samodzielnością), to może napuścić na Ciebie dzieci. I wtedy zostaniesz i będziesz budował dla dzieci, w sprzeczności ze sobą. Czy słusznie? Tego nie wiem.

Podobno zaufanie i szacunek można odbudować, ale na to trzeba lat.

U mnie z zaufaniem jest teraz tak, ze nie ufam już nikomu, ale nie mam zupełnie potrzeby ani ochoty sprawdzać go czy kontrolować, wiem tez, ze nie ma to żadnego sensu.
Co z szacunkiem to naprawdę nie wiem,  teraz jest bycie na siebie uważnym w związku.

Ciezki toksyk, beznadziejny facet, wykorzystujący kobiety. Kim w takim razie jest twoja zona? Takie cudo, ktorego nawet pospolity ruchacz, manipulant nie chciał? A ona z wywalonym jęzorem biega za nim i slini sie napalona... Ty gdzieś tam z tyłu nic nie znaczysz, ale liczysz na jakieś opamiętanie jeszcze żony. Tracisz czas, zdrowie, energię, męskość - rozwód to jedyna opcja.

Jako że i tak nadal praktycznie nie sypiam, to rzuciłem okiem na początek mojej historii tutaj.
Schemat powtarzalny jak kalka, tylko może boczniak wyjątkowo szybko odpuścił temat. Rady otrzymane na początku - złoto - teraz je rozumiem.

Tak czy inaczej te wszystkie moje starania o zostawienie furtki na powrót tylko pogrążają mnie w smutku. Przecież to nie ja poszedłem w bok, a zachowuję się jak winowajca wszystkiego.
Kopnijcie mnie w zadek, czas się ogarnąć, zanim zrobię coś głupiego...

Hm..., a to głupie to niby co ? że odpuścisz ? czy że nie odpuścisz ? Nie wiesz czego chcesz WindyBoy ale nikt Ci nie powie co jest dla Ciebie dobre - jakoś się do tej świadomosci musisz dokopać samodzielnie - potem przyjmuj rady od innych, od forum...

Chyba żartujesz choć rozumiem taki Twój odruch - tylko to błąd nadając moc jż
bulleta motto sobie przypomnij, wcale nie musisz deprecjonować jż, nie musisz jej też nadawać znaczenia zwłaszcza że Twoja żona cofnęła się w rozwoju/dojrzewaniu odpływając najpierw potem szukając "innego punktu" podświadomie i świadomie z jakimś rozmysłem, możliwe że ukrytym przed samą sobą, potem zdradzając emocjonalnie etapami na raty w czasie,a jeszcze później dość okrężną drogą  prowokując  decyzję o rozstaniu i odlatując jeszcze bardziej w absurd i pod wpływem zakochania chemii-  moim zdaniem oczywiście
i to jest a raczej wydaje się w Twojej sytuacji jakby przerażające.

To że ona rozstała się z Tobą jako mężczyzną,kochankiem,przyjacielem dużo wcześniej jest oczywiste Windy
ale mylisz się że jesteś jej obojętny chyba Gary wcześniej o tym wspomniał też ,nie jesteś jej obojętny i jest w pewnym sensie zależna emocjonalnie od Ciebie ,ona walczy z tym i nie ma spokoju zagranie obojętności jest jednak dla niej łatwe ze względu na to że łatwo się nakręca tylko to wcale nie jest obojętność.
Efekt "katalizatora " jak dla mnie jest przereklamowany i przeceniony chodzi o skuteczność takiej "katalizacji" a u jż wystąpił po prostu odjazd,odlot podobny do odlotu na speedach ,nie wszyscy zdradzający zdecydowanie w jednakowym stopniu tak mają ,czasem ten amok i haj wcale nie jest taki ogromny,ale to nie istotne masz jak masz a raczej jak ona ma  ,ten jej odlot to też obrona przed ogarnianiem samodzielnie życia bez Ciebie to coś jak ucieczka w niby niezależność ,a jest to szukanie nowej niewoli bo prawdopodobnie jak większość
ludzi która jest w jej sytuacji ona czuje się ofiarą i w niewoli na którą sama się skazała oszukując siebie i Ciebie dużo wcześniej i mając spore korzyści z tej niby niewoli ,robi sobie w głowie wszystko żeby to udowodnić trochę jak bokser przed walką który musi na sobie wyegzekwować na chwilę i czas walki nienawiść do innego zawodnika którego nawet czasem może  lubi i zna,lub jest mu obojętny  ,są takie techniki motywacji ostrej agresywnej rywalizacji 
jednocześnie to odlot przed sumieniem jak widzisz po notorycznym agresywnym obwinianiu Ciebie.
To że nastąpił podział majątku ( sprawa nie do obejścia w sumie i nieuchronna) i w jakiś sposób zabezpieczył jż wcale nie oznacza że ona się szybko ogarnie wręcz przeciwnie może być,może to pozorne bezpieczeństwo ,komfort podtrzymywać odruch ucieczki w odloty zakochanie a potem te wizyty w klubach kompulsywne nawiązywanie znajomości to też odlot próba odreagowania się może i z tego zauroczenia i stanów związanych z rozstaniem z Tobą ,ale to pewnie wiesz
gra jest taka żeby Ciebie przekonać o jej obojętności a jej działanie świadczy o tym że jesteś jej potrzebny dalej ,ale nie jako mąż.
Z doświadczenia własnego bardzo osobistego to Ci powiem że jej stan ,nie jest żadną siłą ,to lęk przed życiem .
W Twoim interesie  jest odpuścić i znaleźć na to skuteczne sposoby i metody ,oraz nawet potem ,jak wkrótce pogodzisz się z tym rozstaniem a wiele wskazuje na to że Twój stan psychiczny nie jest patologią i dasz radę .

Nie Pasławku, ja się z nią nie utożsamiam. Widzę tylko pewne podobieństwa, które mogą Windiemu nieco ułatwić zrozumienie problemu. Być może dlatego, że po prostu też jestem kobietą i mniej więcej wiem, jak my kobiety patrzymy na pewne sprawy. Nie próbuję jej tłumaczyć i wybielać. Zresztą mam wrażenie, że my tutaj znamy tylko wersję jednej strony. Gdyby tutaj napisała jego żona jak ona widzi całą tą sytuację, to być może zmienilibyśmy optykę. Być może jestem naiwna, ale wierzę, że w małżeństwie zawartym z miłości, a nie na podstawie li i jedynie pożądania, nasze zachowania są skutkiem prostej zasady: akcja-reakcja.

Z kolei ja patrzę ze sporego dystansu czasu, na To was spotkało jako ktoś kto sam zdradził  a potem kilka lat później został zdradzony w innym już związku,w miedzy czasie po drodze jako singiel miałem romans z mężatką i mogłem poobserwować jak różnie i sprzecznie niekonsekwentnie bez sensu i z dysonansem ocenia męża i siebie naprawdę różnie ,im dalej w romans tym mąż był gorszy miał coraz więcej wad a ona stawała się coraz większą jego ofiarą ,a widzenie relacji i partnera, wcale nie tak bardzo jak widzę się różni między kobietami i facetami bardziej zależy od postawy niż od płci .

Opowieść żony Windego z pewnością byłaby inna ,ale jak jestem już tu na forum jakiś czas to widzenie zdradzających żon tego co się stało naprawdę się zmienia i to w stronę widzenia zdradzonego ,czas i zdolność chęć do refleksji jest istotna.
Oczywiście są i tacy co całe dziesięciolecia uważają swoja zdradę za coś dobrego w ogóle to nie zdrada żadna  i nie widzą nic absolutnie nawet nie chcą widzieć.

Pojęcie odpowiedzialności i winy nie są tożsame ,a na pewno nie w przypadku zdrady ,odpowiedzialność za swoją część relacji ,każdy widzi tak jak widzi i jak chce i może danym punkcie ,czy na etapie życia
zdrada wcale nie jest i nie musi być odpowiedzią na niby nieszczęście niesłychane i wielką krzywdę to takie też fałszowanie łańcucha przyczynowo skutkowego gdzie wynik koniecznie musi być tylko jeden i bez wyjścia innego ,taka zdrada - wybuch -  pułapka "niespodziewana"  a tak naprawdę planowana podświadomie od dawna w formie zbierania urazów ,powodów, argumentów ,przygotowane do zdrady w takim stylu bywa systematyczne i bywa sumą wielu mniejszych wyborów
oczywiście, z jakimiś wahaniami bo jż nie jest ludzkim potworem i jakieś sumienie uczucia nawet kiedyś miała do Autora
U  jż Windyego widzę raczej urojenia racjonalizowanie i wypieranie rzeczywistości to taki typ wzór zdrady.

Katalizator  to tylko forma skutku-wymówki,
w dodatku wcale nieobowiązkowa jak pokazuje życie ,
Mój związek i partnerki ówczesnej były dobre na tamtym etapie, to ja mówiąc w skrócie byłem niedobry,
kochanka u mnie była dodatkiem wcale nie z poczucia braku raczej z poczucia pazerności ,w tę stronę nie w stronę wypełniania jakiejś  pustki
w stronę nadmiaru
wcale nie myślałem o związku z kochanką, o czy m została poinformowana i na co się niby zgodziła, nie myślałem też o rozstaniu z partnerką właściwie narzeczoną,gotowość do katalizowania pochodziła potencjalnie ode mnie pod warunkiem
że zdrada  wyszła by na jaw taka prawda ,nie wyszła, kochanka odeszła ,a ja zacząłem szukać więcej wstecznie wad w partnerce ,odświeżając jakieś,zaszłości,jakiś pierdoły,  stare urazy, rozczarowania, żale i pretensje, wymyślając je też na siłę, rojąc sobie coś tam we łbie,
wzmacniając też bardzo surowe krytyczne teraźniejsze spojrzenie na partnerkę, która się przecież nie zmieniła ,moje widzenie się zmieniło
i było to źródło we mnie, a nie w katalizatorze/ kochance ,decyzje podejmowałem ja ,jak myśleć i co czuć,oczywiście z taką świadomością jaką wtedy miałem i przytomnością, trzeźwością, rozsądkiem ,jakość tego była jaka była ,było tam całe mnóstwo we mnie samooszukiwania się i kłamania sobie, zaprzeczania,wypierania i złudzeń .

Ale to pewnie faceci tylko tak zdradzają, nieludzko te swoje  dobre kobiety ,
kobiety zdradzają lepiej bo tylko niedobrych facetów.
oczywiście przeginam teraz, ale czasem taki schemat ( jeden z paru stereotypów ) oceniania zdrady w małżeństwach związkach się pojawia, a nie jest moim zdaniem prawdziwy, pewnie moje doświadczenia maja na to wpływ tylko że nie są wybitnie wyjątkowe i szczególne ,tak jak moje refleksje o tym.
Uzasadnianie powodów  zdrady katalizatorem jest podobne do uzasadniania picia przez alkoholika ,na przykład mam niedobrą żonę muszę przez nią pic albo odejdę ,zabiję się przez nią ,zdradzam przez wódkę zdradzając z wódką etc.

I jaką bajkę jej sprzedałeś ? Czym znowu okłamałeś? Dlaczego tak bardzo bronisz doopę żony? Dlaczego grasz w jej grę? Bo co? Bo się łudzisz że łaskawie do Ciebie wróci i dlatego nie chcesz palić mostów? Kosztem swojej relacji z dzieckiem? I dla kogo?

Czyli nie skorzystasz z mojej rady, bo co? Strach przygniótł i nadal będziesz wolał okłamywać córkę niż samemu powiedzieć prawdę? Daj żonie nieprzekraczalny termin a jak z niego nie skorzysta to sam powiedz dzieciom – tata mieszka gdzie indziej bo mama już go nie kocha i razem już mieszkać nie będziecie – i niech ona się z tym buja. I co lepsze powiesz prawdę. Ty wybierz czas i miejsce gdzie im powiesz ale nie przeciągaj tego bo tylko sobie robisz pod górkę 1 okłamujesz dzieci 2 pomagasz żonie w miękkim lądowaniu – nie rób tego.

Tylko dlatego że wciąż się łudzisz, że sam sobie dokopujesz.
Byliście u notariusza?
Byłeś u adwokata? Kiedy składasz papiery o rozwód lub separację? To też chcesz przeciągać?

Oczywiście że jej jest potrzebny do zachowania pozorów, standardu/wygody życia, poczucia bezpieczeństwa itd. itp.  i autor doskonale wpisał się w jej grę robiąc sobie przy okazji rozpierduchę w głowie.
Autorze wiem że nie chcesz i że boli ale do pewnych rzeczy musisz się zmusić.

One upped Jeszcze trzeba by to przekuć w jakąś chwytliwą maksymę na modłę bulletowego motta

Kurcze, na co ona czeka, aż zabiegać o nia bedziesz? Ze znowu wszystko załatwisz? Jak zawsze?
Dzieciom trzeba powiedzieć, ja na Twoim miejscu bym powiedziała sama nie czekając na nia.

U mnie maz powiedzial dziecku, ze skrzywdzil mame, ze mama dlatego placze i jest smutna i jak mama jest zla na niego to ma prawo, bo zle sie zachował.
Dzieci wiedza wiecej niz nam sie wydaje.
Uważaliśmy bardzo, a i tak moje dziecko podeszło do mnie i zapytalo: a nie mozesz po prostu wybaczyć?i wtedy postanowilam, ze sprobuje.

Oby jz sie ocknela, bo ile mozna.

Najlepiej jak powiecie to razem. Tylko na spokojnie-bez histerii, szlochów  - bo się wystraszą

I nie zapomnijcie dodać,  ze bardzo je kochacie, tylko po prostu zamieszkacie osobno.

Windy - rozmowa z dzieckiem dla mnie była najtrudniejsza rozmową w życiu. Rozwód był przy niej niczym..

Daj jej termin Windy, na pozew, na decyzję,
jej jest tak wygodnie.
moze i separacja lepsza teraz, skoro wszystko nie jest jeszcze jasne,

dzieciom może rzeczywiście razem lepiej powiedzieć, będziesz przynajmniej spokojny o to co usłyszała.

Trzymaj sie.

Ile miało lat w trakcie rozmowy?
Ja od psychologów usłyszałem dużo rzeczy, które bardzo rozjaśniły mi sprawę, jak ma wyglądać przekaz, jak dzieci to mogą odebrać, co podkreślać. Wielkim pozytywem byłoby powiedzenie im tego razem i tylko dlatego jeszcze nie powiedziałem tego sam. Nie mogę jednak za długo czekać, bo potencjalne szkody mogą zacząć się pogłębiać - tyle teorii od mądrzejszych ode mnie.

Zrób tak żebyś Ty czuł się w tym najlepiej. Jeśli czujesz że z rozwodem chcesz poczekać, to Ty decydujesz. Czas raczej gra na nie korzyść zdrajcy! Po czasie będziesz widział jż w kompletnie innym świetle. To już tak jest. Może będzie tak że spadnie w Twoich oczach poniżej mułu. i jedno jest największą prawdą" CZAS".On Ci pokaże intencje jż!. Nawet jeśli Ona zmieni zdanie i będzie chciała ratować małżeństwo. Ty już kompletnie nie będziesz widzieć sensu.

W idealnym świecie ludzie się ze sobą komunikują. W idealnym świecie jeśli jedna strona zgłasza swoje uwagi na temat związku, to druga strona wysłuchuje i próbuje podjąć odpowiednie działania. Niestety idealnego świata nie ma. Świat czarno-biały też raczej należy do rzadkości.

Słyszałem od różnych ludzi różne powody, które doprowadziły do obecnej sytuacji. A prawdopodobnie zebrały się wszystkie razem i (z różną wagą) się do tego przyczyniły. Tylko jak to jest, że widząc nasze wspólne błędy i zaniedbania poczucie winy z to co po mojej stronie mnie zjada? A teraz jak na dłoni widzę, że pewne nasze (czasem wspólne, czasem jej, czasem moje) decyzje i zachowania były nieświadomym proszeniem się o kłopoty w związku.

Dostałem ostatnio radę, która chyba do mnie trafia... "Weźcie się w końcu rozejdźcie lub zróbcie separację, za jakiś czas sobie kogoś znajdziesz, z kim będzie warto budować relację. Być może będzie to nawet jż, ale i tak musielibyście traktować to jak coś nowego."

Człowiek faktycznie mądrzeje z wiekiem. Najczęściej jest to wieko trumny:)

No młodzieńcy

Tu się zgodzę.

Wątpię, żeby chciała poruszać ten temat i rozpowiadać takie rzeczy - skończyłoby się to moją reakcją, a obecne status quo jej odpowiada. Nie da się przeprowadzić rozwodu z mojej winy, choćbym teraz miał 5 kobiet i zjadał małe kotki. Ponieważ jednak kobiet mam na razie dosyć, a mięso ograniczam to albo bez orzekania, albo z winą jż.

Odciąłem się, ale nic nie wskazuje na zmianę zdania bocznego, na którą jż pewnie nadal liczy. Jeśli temat się pojawi to taka informacja do mnie prędzej czy później i tak trafi. Jak zacznie wychodzić z dzieciakami w weekendy do parku obok jego mieszkania i będzie liczyć, że spotka go z córką to też się połapię. Jeśli takie rzeczy się wydarzą, to nawet ja uznam temat za zamknięty...

Bo pozwalasz jej przejąć inicjatywę, bo pozwalasz jej nadal decydować o swoim życiu, bo teraz będziesz żył w zawieszeniu - masz żonę/nie masz żony, wolny/zajęty - zamiast iść do przodu(jaki on by nie był) będziesz stał w miejscu i czekał aż ona zdecyduje co dalej.
No chyba że faktycznie popcorn i będziesz patrzył co ona robi.