Udowodnienie zdrady na potrzeby sądu i orzeczenia o winie - Netkobiety.pl

Już kilka razy słyszałem, że mogłem zostawić jż w skarpetkach (+ zdziwienie, że tego nie robię). W zasadzie bez problemu mogłem i nadal mógłbym to zrobić, ale zdecydowałem inaczej. Patrząc na wiele rozwodowych historii dla mnie osobiście szybki, gładki rozwód ma bardzo dużą wagę.
Jż i tak miała początkowo znacznie bardziej rozbudowane plany majątkowe w zakresie naszego rozstania, więc zakończenie na obiektywnie sprawiedliwym podziale na pół jest dla mnie jak najbardziej ok. Maksymalny udział w wychowaniu dzieci też jest dla mnie ważny (ważniejszy niż majątek), więc to że jż też będzie miała czas na układanie sobie życia nie traktuję jako złe rozwiązanie.
Dla zemsty i krótkiego, gorzkiego poczucia zwycięstwa nie zepsuję relacji dzieci z dziadkami po obu stronach, a do tego w przyszłości relacji z matką również. Pewne rzeczy mógłbym ujawnić tylko w reakcji na jakieś absurdalne poczynania jż, ale ogarnęła się chyba na tyle, że powinno być w miarę spokojnie. Nie oczekuję, że jż to w jakikolwiek sposób kiedykolwiek doceni, nie wiem czy pewne rzeczy w ogóle dostrzeże. Jeśli jednak będziemy się dogadywać jako rodzice, to czemu ma to stanowić dla mnie problem? Ja mam sporo ciekawych planów na życie i potrzebuję do tego spokoju:)

Co do "bycia górą" - brak tych dowodów praktycznie nic nie zmienia, gdyby faktycznie miało dojść do wojny, która z definicji oznacza straty po obu stronach. Jż się jednak uspokoiła, mimo poczucia przewagi nie próbuje żadnych sztuczek czy zmiany wcześniejszych ustaleń - podobne historie na forum pokazywały, że wtedy ludzie pokazują prawdziwą, często bardzo podłą twarz. Dlatego właśnie na swój sposób cieszę się, że zachowanie jż się takie nie okazało.

Wiele przypadków rozwodów pokazuje, że system prawny jest niesprawiedliwy w zakresie rozwodów - w zakresie opieki nad dziećmi ojcowie są na straconej pozycji. Mało osób zauważa, że w zakresie majątku, gdzie zazwyczaj lepiej sytuowany i zarabiający jest ojciec, to system prawny faktycznie pozwala zostawić małżonkę prawie bez niczego. Dlatego zdecydowanie wolę spokój i osiągniętą równowagę:)

Tak sobie czytam, te Twoje "perypetie" Windy i wniosek nasuwa mi sie jeden. Twoja zona dla własnego dobra powinna jak najszybciej iść z Toba na ugodę, póki jeszcze życzysz jej dobrze (masz w pamięci dawny obraz żony jako dobrej i życzliwej osoby, na której mogłes polegać) i chcesz sie w miarę sprawiedliwie podzielic tym co macie. Im dłużej to wszystko będzie trwać, tym urealniasz swój pogląd na nią i zobaczysz jej prawdziwą twarz, a wtedy i Twoja dobroć może sie skończyć.
Podział w wychowywaniu dzieci tez da jej możliwość rozpoczęcia własnego życia, z tym czy innym Panem.

A ja myślę, że teraz gra toczy się o podział majątku. Tobie opłaca sie dzielić teraz, żonie pewnie opłacałoby się poczekać, aż te wasze inwestycje się rozwiną.
I Ty i jż podejmujecie swoje kroki w swoim interesie. Ty  jej nie doceniasz, a ona nie konsultuje z Tobą swoich ruchów (np. sczyszczenie telefonu). Więc teraz ona rozmyśli się z podziałem majątku i będą kolejne negocjacje.
A może jż jednak jest rozsądna osobą i będzie tak  jak Ty założyłeś?

Tylko taka zmiana nastawienia z automatu oznaczałaby spór na ostro. Skoro dzielimy się na pół, to nie zostawiamy pola do negocjacji jakichkolwiek żądań z którejkolwiek ze stron.
Zresztą zanim inwestycje się rozwiną to majątek stopnieje - pracuję w długim horyzoncie czasowym.

Oby, choć statystyka jest nieubłagana:/ Zbyt wiele razy czytałem tu przysłowiowe "moja myszka jest inna niż wszystkie" i dalszy ciąg, żeby takie założenie bezkrytycznie przyjąć.

Wtedy wyciągniemy fakty, a że po rozwodzie to bez znaczenia. Jż tego nie chce, bo się tego boi. Ja nie chcę, bo będzie to lepsze dla dzieci (jż przy okazji pewnie również bierze to pod uwagę, ale w drugiej kolejności - otwarcie przyznała, że bała się zemsty lub szantażu (!) z mojej strony). Dlatego obstawiam jednak zachowanie status quo.

Alimenty na niedostatek w obecnym stanie prawnym i wykształceniu jż są nierealne.

Ew. ostre ruchy po rozwodzie - późniejsze zabezpieczenie przed nieuczciwymi zagraniami w mojej sytuacji jest kłopotliwe, ale wykonalne w tydzień - niestety mialem styczność z osobami zajmującymi się tym zawodowo i ukrywanie majątku w tym kraju to bułka z masłem i prawny raj dla ukrywających majątek. Dlatego na spokojnie przyjmuję zachowanie jż za dobrą monetę.

A na koniec - mimo wszystko uważam, że wszystko się ułoży i jż mnie już negatywnie nie zaskoczy.

Wszystkie działania z mojej strony już od jakiegoś czasu służą tylko temu, żeby nie obudzić się z ręką w nocniku, bo wielu tak właśnie skończyło. Zaufania jednak do jż nie mam i pewnie długo się to niestety nie zmieni - zawiedzione zaufanie boli mnie bardziej niż cała reszta.

Trzy rzeczy spowodowały, że IMHO nie poszliśmy jak dotąd na noże:
- Jż nowy związek nie wypalił - gdyby wypalił to nie zostałby kamień na kamieniu.
- ja nie oszukiwałem na majątku, jż wycofała się ze swoich różnych pomysłów....
- zaczęliśmy rozmawiać jak ludzie, gdy z jż zeszło ciśnienie po skasowaniu moich danych.

Dla mnie pierwszy myślnik byłby nie do obejścia.
Fajnie napisałaś - coś się zaczyna, życie pokaże co:)

Fakty mają to do siebie, że bronią się same.
Dla jż jest to i tak tylko "błąd, nie powinnam tak robić, przeprosiłam przecież". Nie zdaje sobie sprawy nawet, ile takim zachowaniem zniszczyła.

Kalkulacje z psiapsiolkami są w trybie ciągłym. Ja te psiapsiolki nawet lubię, niektóre mniej niektóre bardziej, chociaż dobre rady od osób, które czasem kompletnie nie potrafiły ułożyć swoich relacji i nigdy nie widziały problemów w sobie, mimo najlepszych chęci nie zawsze muszą być długofalowo właściwe (delikatnie mówiąc).

Napięcie zmalało, nie patrzę już w przyszłość w ciemnych barwach. Raczej z powrotem robię się optymistą - może chodziło o uświadomienie sobie, że zaczynam nowe życie, które będzie pełne fajnych chwil:)

Prymitywne zachowanie. Powiedziala ci wprost, ze cie juz nie kocha. Mysle, ze to bardzo duzy akt szczerosci, szacunku do ciebie i zamyka caly temat.

Ech Pronome. Jeśli porównać forum do wioski Smurfów to jesteś smurfem Marudą

No proszę Cię. Żona Autora złamała umowę między nimi. Złamała tą umowę i okłamywała go. Tu nie było krzty szacunku wobec Autora.

I ludzie na forum wcale nie idą na noże ze względów ekonomicznych, tylko nie wszyscy, tak jak Autor, mają na tyle komfortową sytuację materialną, że mogą olać temat pieniędzy i wtedy niestety rozwodzący się mają problem.

Natomiast to, co forumowicze starają się przekazać Windy'iemu to nie to, że ma zostawić żonę z niczym i się na niej mścić, a jedynie to, że swoim postępowaniem żona pokazała, że nie można jej ufać, a jako, że to jego żona oraz matka ich wspólnych dzieci, może mieć duży wpływ na jego dalsze życie i jeśli Windy nie będzie ostrożony, może obudzić się z reką w przysłowiowym nocniku.

Dalej nawet nie próbuję tego tłumaczyć. Pewne rzeczy się po prostu przyjmuje i są jasne dla przeciętnego Kowalskiego. Nie masz co siać niepotrzebnego fermentu na forum.

Co by się wydarzyło i tak ? Rozstanie i odejście "w próżnie"? Skąd taka pewność ? Czy może  inny katalizator odroczony w czasie by obudził odrodził zauroczył jż, czary i magia  ?. Wydało się wyszło na jaw "po chamsku" ,jż została postawiona przed wyborem ,przyciśnięta do muru ,wcale nie sprawia wrażenia że to jej inicjatywa te wyznania o  braku uczuć ,chyba że celowo pozostawiała ślady o romansie to się też zdarza, taka podświadoma zawoalowana prowokacja ,też żeby ktoś za nią zdecydował ,nie ona sama.Niektórzy tak mają inni nie .
W przyszłości ? to gdybanie jest nic więcej .
Jestem w stanie tak myślę dopuścić do siebie tę myśl ,ponieważ ludzie tak robią i myślą z powodu tego że są niedoskonali mają słabości i wady,ciemne ,mroczne strony,jesteśmy nieuważni i nieprzytomnie okłamujemy samych siebie najpierw  ,tylko że to też robienie z tego "katalizatora" na siłę jakiegoś "logicznego",słusznego usprawiedliwienia , ewidentnej zdrady mającej miejsce już w przeszłości, zatajonej i ukrytej przed Autorem i prawdopodobnie skrywanej przed sobą samą ,bo niby nie zdrady fizycznej, nie dosłownie i potocznie rozumianej jako stosunek seksualny z innym człowiekiem przez niewierność ,oszustwo emocjonalne złożone z tych wygasłych uczuć, martwej wypalonej postawy i życia w udawaniu, pozorach , z pojawiającym się  w pewnym momencie , stand by być w gotowości w tle, jak tylko pojawi się wyzwoliciel, wybawca,okazja i szansa  ,z podejrzaną, wątpliwą  aurą jakiejś egzaltacji , olśnienia,nowych ekscytujących oczekiwań,jeżeli to część racjonalizowania i relatywizowania tego rodzaju zdrady to słabe to usprawiedliwienie ,zwykłej, marnej nieudolności moralnej i lekceważenia z ignorancji własnej podświadomości,życia latami  w związku który jest bez  postawy miłości w udawaniu,z przyzwyczajenia i braku zwykłej odwagi jak kto woli z tchórzostwa i przywiązania do jakichś resztek korzyści np wygody .Zdrada często jak mam wrażenie i  w tym wypadku zaczyna się na długo przed "katalizatorem" ,romansem i całym tym cyrkiem, żonglerką emocjami dramami i zdradą fizyczną lub definitywną decyzją o symbolicznym końcu.
To niby " tylko katalizator" nie nadaje wielkiego znaczenia próbuje ale nic z tego i tym wybuchom świadomości pod wpływem ,to sztuczka ma nadać ale nie nadaje to wymówka, zmyłka 
Z tymi  "nagłymi" skutkami ,niby powodami ,olśnieniami i eurekami tak jest po latach życia w pewnym rodzaju zakłamywania i zbierania uraz to też taki martix "nieszczęśników",trudny do przyznania i przełknięcia, takie myślenie jak dla mnie jest mocno naciągane i przereklamowane przez właśnie sprzeczność między tylko a staraniem się nadaniem temu zjawisku ważności i rangi  ,ale niektórym wystarcza żeby poczuć się lepiej i pewniej ,tak mają osoby zależne i niesamodzielne tak myślą osoby  niedojrzałe, niedorosłe na pewnym etapie do relacji .Nie tylko kobiety tak robią faceci też mają takie "katalizacyjne" "nirwany" dodające niby energii i niby odwagi do zakończenia związku, przedtem romansu ,a ponieważ często a nawet bardzo często kobiety tak  robią to mężczyźni to często widzą i wcale nam się nie wydaje bo nikt nic nie musi, a może
decyzje i wybory i ich konsekwencje każdego dnia zależą przede wszystkim i na pierwszym miejscu od nas a nie od "katalizatorów" impulsów i bodźców chyba że ktoś ma taki mechanizm reagowania  uświadamiania sobie oczywistości które są podane pod nos i dryfowania bez kontroli nad sobą bez  zdolności do kierowania swoim życiem ,"katalizator" to nie przymus i jedyne istniejące wyjście,to wybór wpływu z ciągiem konsekwencji.Dla mnie to infantylne wyjaśnienie ,ale bywa chwytliwym hasełkiem jak się rozkręci dramę z własnych błędów zwalając odpowiedzialność za nie na innych,na depresje,afekty,emocje ,nałogi,nerwice ,rodziców, system, dzieciństwo itp.
Żona zdradziła bo oszukiwała i kłamała latami, nie kochając siedząc wygodnie na czterech literach udając żonę i markując relacje która ją przerosła być może sama sobie to zrobiła od niej pochodzi jej nieszczęście i odpowiedzialność za to .Autor ma swoje matrixy do zbadania i czy miał jakąkolwiek szansę po urodzeniu dzieci nawet jakby się zmienił to niestety też gdybanie.
Biedulka, ofiara losu,bezwolna   z gdybaniem jako narzędzie do życia i rozwiązywania problemów taka rola z wyboru.

Nie zawsze i nie wszystkim facetom się wydaje ,niektórzy nie wiedzą długo o tej drugiej gałęzi ,ponieważ jest ukrywana i sprawdzana ,niektórzy bardzo się bronią przed wiedzą i nie dosuszają do świadomości istnienia tej drugiej gałęzi,zaprzeczają i bronią eks  ,chcą wierzyć i ufać w jakąś tam uczciwość i to ma tak często wyglądać że nie ma innego z różnych względów i powodów ,ale ze szczerością nie ma wiele wspólnego i szacunkiem więcej w tym różnych obaw .Ponieważ tak często jest to często faceci tak myślą .Nie nie wszystkie kobiety tak postępują, mnie również znane są kobiety które nie  odchodziły do innego,obywały się bez tych olśnień i katalizatorów w postaci nowej gałęzi co innego wzbudzało odwagę do rozstania i odejścia ze związku który się wypalił, niektóre były same po rozstaniu z ich inicjatywy,tutaj statystycy mają pole do popisu kto robi tak częściej o ile ma to jakieś znaczenia .

Titty nie jesteś żoną Windego nie utożsamiaj się tak z nią, bo to moim zdaniem nic Ci nie da,inny stopień inny poziom ,inna Twoja reakcja na impuls,  Ty chciałaś mogłaś zrobić postąpić inaczej ,przedtem naprawiałaś swoją działkę nie dało rady bo mąż był obojętny mogłaś odejść jednak i zakończyć to inaczej to swoje małżeństwo,a  idealnie i wzorcowo  to raczej mało kiedy jest
Ty to Ty ona to ona ,pamiętam Ciebie z wątku Pain

Tak uważasz? Gdyby powiedziała tak mniej więcej w momencie, kiedy tak poczuła to bym się z Tobą zgodził.

Argumentacja, w której "mówiłam Ci, a Ty nie słuchałeś" do mnie trafia - naprawdę dużo swoich błędów dostrzegłem. Tylko gdy ja chciałem rozmawiać, to jż też nie słuchała lub zbywała temat. Teraz tłumaczy to tak, że "było już za późno". Miesiące, może nawet lata temu?
Czy po prostu została z braku innych opcji (tłumacząc to oczekiwaniem, że magicznie zrozumiem, zmienię się itd. mimo braku możliwości rozmowy z jż na ten temat)? A jak pojawiła się nowa "miłość" to nie była w stanie prowadzić podwójnego życia? Chociaż gdybym nie przycisnął tematu i nie wymusił odpowiedzi, to równie dobrze temat zostałby przemyślany i tkwilibyśmy tak dalej jeszcze jakiś czas - ja czekając aż wyjdzie z depresji, skoro leczenie było już w toku, a jż czekając na co - kolejną miłość?
Swoich błędów nie cofnę i poczucie winy zostanie we mnie jeszcze długo, mogłem nie zrzucać wielu problemów na karb jej problemów nerwowych, trudnej sytuacji po porodzie itd. Zamiast nie naciskać i ją wspierać trzeba było wymusić w jakikolwiek sposób otwartą rozmowę i nie poddawać się przy odmowie.

Nawet pomijając próbę romansu i różne wyrzuty celem usprawiedliwienia swojego zachowania to wcześniejsze podejście jż w żaden sposób nie jest lepsze od mojego. A jeśli słyszę, że "zdążyłam już przeżyć żałobę po tym związku", to takie zachowanie przynajmniej dla mnie jest kompletnym brakiem szacunku dla drugiego człowieka, nie tylko jako męża i partnera przez lata, który jednak wspierał i pomagał we wszystkim jak mógł.

Dlatego czas zacząć nowe życie - za dużo w nas wzajemnych pretensji i odmiennego spojrzenia na sprawę. Koniec końców byliśmy przez lata szczęśliwi, więc i teraz po pewnym czasie emocje opadną i zostaniemy w przyjacielskiej/koleżeńskiej relacji - tak zakładam.

EDIT: I jedyne, co mnie na teraz zastanawia, to czy jż kiedykolwiek dostrzeże, że za rozpad tego związku jesteśmy tak samo odpowiedzialni, tylko ona poddała się dużo wcześniej - mam nadzieję, że przejdzie jej obwinianie mnie za wszystko. To, że zakończyła to w najgorszy możliwy sposób chyba już widzi (a nie, przepraszam, moje zbieranie dowodów było tak samo złe....).

nie dogadywali się juz od jakiegos czasu, ona gadała w próżnię, potem on.... tam gdzie jest problem z komunikacją przecież nie ma szacunku, więc o czym mowa... jeszcze trochę czasu minie nim te wszystkie niedopowiedzenia przyschną by mogli rozmawiać bez emocji...
to chyba jż parła do rozwodu - jak juz się wydało oczywiscie, pewnie że powinna była zakonczyc jedno by wejsc w drugie - chyba nic takiego nie planowała i chyba przede wszystkim za słabo probowała naprawiać jeśli w ogole - znamy tylko jedną wersję, niewazne już przecież.. coś się kończy.. cos się zaczyna.. Windy bardzo uczciwie pomimo wszystko podszedł do sprawy - oby wszystko się ułożyło tak jak oczekuje..

Zawsze zna się tylko jedną wersję. Tylko, że znamy wersję tej strony, która szuka pomocy. Dla mnie już ten sam fakt powoduje, że ta strona jest bardziej wiarygodna.

No i też nie ma potrzeby kłamać, bo po co? Jasne, że każdy przepuszcza przez jakieś swoje filtry i nie ma możliwości pisać 100% obiektywnie. Natomiast gdybyśmy mieli zakładać, że ludzie tutaj po prostu kłamią, istnienie forum nie miałoby sensu. Nawet, jeśli pominąłeś pewne kwestie i pretensje żony były rzeczywiście uzasadnione, to nie zmienia faktów.

Sytuacja jest taka, jak ją opisałeś. Zapewne każdy przedstawia się w nieco lepszym świetle, ale kurczę to nie Ty wdałeś się w romans.

Mnie tylko nie pasi ten fragment, że żona jest naprawdę fajną dziewczyną. Nazwij to intuicją, ale jakoś nie pasuje mi to do całości sytuacji. Strasznie szybko Wasze sprawy się w miarę wyjaśniły i nie wiem, czy ciągle nie jesteś na jakimś etapie wyparcia, czy bagatelizowania problemu.

No, ale wszystko co piszesz, wydaje się przemyślane i sensowne, dlatego: powodzenia!

O jednym Windy to mogę Cię w ciemno zapewnić
Zdarzy się na pewno że nie raz nie dwa wk...isz się na siebie ,ale jak będziesz w miarę wytrwały i cierpliwy to polubisz te swoje wady i da się żyć.
Powodzenia i trzymaj się.

Jest takie powiedzenie cytat z jakiegoś filmu ( nie pamiętam już tytułu)
"Jak się nie zbuntujesz do 20 stki to nie masz serca a jak się nie ogarniesz do 30 stki ( niech będzie plus minus)  nie masz rozumu".
Wygląda że masz rozum to dasz sobie radę dalej .

Gdzieś na forum ktoś polecał książkę Jona Graya - zacząłem ją czytać i ta pozycja w punkt pokazuje, jak bardzo wzajemnie się nie rozumieliśmy i jak wzajemne gesty miłości były ignorowane i przeciwnie odbierane... Bardzo bolesna lekcja na przyszłość, przynajmniej dla mnie.

I tutaj kłania się stara prawda: jak ktoś chce znajdzie sposób, jak ktoś nie chce, znajdzie powód.

Zawsze możemy coś zarzucić drugiej stronie... zawsze. Jesteśmy wypadkową genów i szerokorozumianego wychowania. Mamy swoje nawyki, które mogą drugiej stronie nie pasować. Mamy swoje poglądy, przemyślenia, zasady moralne. No i różni nas zwyczajnie płeć. Są też okresy trudniejsze i łatwiejsze. To nie sztuka być z kimś, gdy jest łatwo. Sztuką jest rozwiązać problem nawet wtedy, gdy jest ciężko. Czasem wystarczy przeczekać gorszy moment.

Kolejna prawda, tym razem napisana przez Mickiewicza: prawdziwych przyjacioł (w tym kontekście małżonka) poznajemy w biedzie.

Nie zdradza się i już. Ale jeśli ktoś nie ma doświadczenia z tymi sprawami, np małżonkowie są dla siebie pierwszymi kochankami, można jeszcze po ludzku zrozumieć, że ktoś popełnił błąd i pozwolił sobie na zauroczenie inną osobą. Trudno, mleko się rozlało.

Potem jednak można zachować się z klasą i wziąć winę na siebie lub brnąć w kłamstwa, w manipulacje, w obwinianie o wszystko drugą stronę. Moim zdaniem to ostatnie jest gorsze niż sama zdrada.

Windy twierdzi, że żona się trochę ogarnęła. Trzymam kciuki, by tak było w rzeczywistości, ale gdy Windy pisze, że żona to obca osobe w ciele żony, niestety intuicja podpowiada, że to ogarnięcie, to tylko dlatego, że Autor ma sporo kart w rękawie. Obym się mylił.

Za rozwody w 100% odpowiadają.... zawarte małżeństwa.

Ja osobiście czuję wstyd z powodu wyboru partnera zyciowego:
Uważam się za bardzo bystrą osobę, przenikliwy umysł A tego nie widziałam że gość jest egoistą aż takim..
Jak w związku jest jakiś egoista egocentryk to żadna prace nad zwiazkiem  nie pomogą na dłuższą metę żadna relacja się nie utrzyma..
I coś będzie tej drugiej osobie zabierać  chociaż czasami trudno to zauważyć.
Gdybym wychodziła za mąż ok 30 na pewno nie byłby to taki  ktoś jak EX.
Więc tylko młody wiek i wychowanie na grzeczna żonę mnie usprawiedliwia.
W całej mojej rodzinie niestety sięgając 2 pokolenia wstecz nie było faceta pantoflarza ale też nikt nie okazał takiego braku szacunku do żony.
Natomiast w sumie w rodzinie męża była to norma, tacy mężczyźni.

Więc może warto pod tym kątem sprawdzać bo pewnymi wzorcami przesiąka się i trzeba dużo siły charakteru by je zmienić.

Nie wiem czy u jż się wypaliło - uczucie było bardzo intensywne, mocniejsze niż chyba kiedykolwiek do mnie - tak to przynajmniej widzę.
Jeśli się wypaliło, to tylko przez kopa od potencjalnego kochasia, może też jż zorientowała się, że zamiast kobietę z problemami gość chciał się zabawić ukrywając to pod czułymi słówkami.
Zorientowałem się, bo jż nie potrafiła (nie chciała?) tego ukryć. Ciężko byłoby nie dodać 2 do 2.

Nie jest to zresztą temat, do którego chcę wracać. Było, minęło, nic nie będzie już takie samo. Słowa usłyszane od jż zawsze zostaną w pamięci - nawet jeśli zostały wypowiedziane po to, żeby mi tylko dołożyć, a siebie usprawiedliwić.

 
Ja słyszałem że za rozwody odpowiadają dwie osoby : żona i teściowa

Na swój sposób pasuje do mojej sytuacji idealnie:)

Wczoraj po raz pierwszy od operacji wyszedłem z domu do przyjaciół... Zapewnili mi pierwsze kilka godzin w ciągu ostatnich dwóch miesięcy, w których w ogóle nie myślałem o tym wszystkim - prawdziwy emocjonalny odpoczynek i chyba tego właśnie było mi trzeba. Jeszcze tylko dotrwać do czasu, gdy będę mógł podjąć jakikolwiek wysiłek fizyczny i sztucznie wpompuję sobie do mózgu endorfiny sportem.

A na razie roześmiane dzieciaki, las i złota polska jesień:)

Taki fakt wypowiedziała...

Twoja interpretacja:

ale można też tak zinterpretować:

Miło mi, że jesteś taki troskliwy, dziękuję, wiem, że wcale nie musisz, bo jesteś przeze mnie skrzywdzony. Dlatego mi głupio teraz, że jak mam gorsze dni, to Ty jednak mi pomagasz...

Czyli niekoniecznie jej słowa były atakiem.

A Ty jak oceniasz jej opinię? Teraz jesteś bardziej troskliwy niż przez ostatnie 10 lat?

Pewnie jej zdrada była przemyślaną decyzją. Tylko świat się zepsuł, mąż chce rozwodu, z kochankiem się popsuło...

Nie krytykuję Cię za taką postawę nawet w swoich myślach. Może i wasza separacja/rozwód jest koniecznością, zebrałeś dowody, powiedziałeś sobie, że odchodzisz, bo nie pozwolisz się "tak traktować".
Ja bym pewnie zebrał dowody, schował je głęboko w czeluściach internetu, i zamiótł sprawę pod dywan zakładając, że z kochankiem jej nie wyjdzie.

Jak się kogoś kocha(ło), to ta osoba jest częścią nas samych. Na zawsze. Trudno jest z tym walczyć. Lepiej nie walczyć, pozwolić "tej części nas" zarosnąć trawą, chaszczami, niech się stanie zapomnianym cmentarzem... który jednak istnieje, nie da się go wymazać.

Najważniejsze to podzielić majątek, a Ty pewnie mógłbyś nową firmę założyć i ją rozwijać...

Tak, teraz to aż do przesady. To nie tak, że byłem wcześniej zimnym draniem, ale faktycznie teraz jest lepiej w tym zakresie.

Raczej nie była przemyślana - prędzej odejście takie było.

Nie byłbym w stanie przejść nad tym do porządku dziennego. Zresztą, o ile jż w tym zakresie nie klamie, to coś w niej umarło i miłość po jej stronie zgasła (pomijam "nawet cię nie lubię", "takiego człowieka można znienawidzić", "nie kocham od lat", "kochałam do ostatniej chwili licząc, że się zmienisz", "to nie tak że nic do ciebie nie czuję" i kupę podobnych - do wyboru, do koloru).

Firmę już mam - jak tylko będę w stanie pracować, to zawodowo problemów nie mam (chyba, że mój stan się przedłuży, wtedy kary mnie zjedzą i faktycznie będę musiał się przeorganizować).

Znaczy "panna" kaprysi ostro gubiąc się w zeznaniach. jak tak za miesiąc jej posłuchasz a ona dalej tak będzie bredzić to  przestaną Cię ruszać takie teksty - dystans po tym poznasz że Ci lepiej .Nawet w Twoich postach zaczyna coś świtać,przebijać 

Tym się zajmij Windy - sobą ,zdrowie jest jedno jedyne ,nie dane na zawsze,a stara miażdżąca prawda jest taka że do końca życia będziesz i pozostaniesz  ze sobą .

Jż nie wie i pewnie się nigdy nie dowie, że gdyby miłość z boku kwitła, to zostałaby ze znacznie mniejszym majątkiem. Wiem, płytkie to i słabe, ale nie dałbym rady się inaczej emocjonalnie zachować - nawet gdybym po czasie stwierdził, że to rozstanie finalnie było dla mnie dobre i żałował, że okazałbym się mściwym draniem. Zbyt mocne było moje uczucie, a zdrada i utrata zaufania bolałyby wtedy znacznie bardziej.

Pewnie dlatego też szybciej się pozbieram - negatywne uczucia zawsze bardzo źle na mnie działały, a przy wojnie trwałoby to lata.

Cały czas czytając ten i pierwszy wątek Autora mam podobnie wrażenie i przeczucie ,obym się mylił ,choć to niewiele zmienia ,że ten dramat z kochankiem jest obliczony i działa na Windego ,jż Ciebie Windy zna i korzysta z tego ile wlezie i ile jeszcze może ,po rozwodzie też będziesz do usług prawdopodobnie przez jakiś czas ,ale nie ma co się tak burzyć i podniecać tym ,istotne że postępujesz w zgodzie ze sobą na tyle na ile jesteś gotowy i w stanie ,a zemsta jest naprawdę niszcząca dla wszystkich .

Gdyby jż to czytała, to byłaby skucha:) aczkolwiek ja jż nie okłamuję - bo i po co, a gdyby czytała to pewnie zlapalbym ją na tym w jakiejś wypowiedzi. W sumie nie ma tu nic, czego by już nie usłyszała (poza ostatnim postem o tym, co by było gdyby - chociaż między wierszami pewnie zdaje sobie z tego sprawę).
Może miłość do boczniaka kwitnie, może nie - nic z tego nie wyszlo i chcąc nie chcąc (zwłaszcza nie chcąc) dowiedziałbym się o zmianie w tym zakresie. Gdyby boczniak zawołał, to pewnie by poleciała - obym zdążył uporządkować wszystko wcześniej, gdyby tak właśnie się miało zdarzyć.

A że majątek dzielę także z myślą o tym, że gdybysmy za jakiś czas próbowali od nowa, to miałbym wtedy mniej problemów z zaufaniem? Na razie mi nie przeszło, chociaż jż się stara:) - tak czy inaczej wychodzi na to, że postępuję w swoim bardzo szeroko pojętym interesie, mniejsza zatem o motywację.
Sporo tu piszę licząc na to, że jak zacznę robić coś bardzo głupiego, to pokażecie mi trzeźwy punkt widzenia:) Parę rad z tego forum bardzo mi pomogło, a sama możliwość poczytania słów pocieszenia od ludzi, którzy też niestety przez to przeszli jest nie do przecenienia.

Wydaje mi się  Windy że grasz w grę gdzie nagroda jest gówniana..
Ale to rozumiem bo byłam w tym miejscu.
To się nazywa: wygrywam rywalizację ale nagroda czyli mąż czy żoną to trafny towar, tylko jeszcze nie chcemy przyjąć tego do wiadomości.

Mam pytanie: żoną była czulą kobietą? Troskliwą ? Spokojną czy marudzącą?

Byłam ciekawa  czy faktycznie w tej wzajemnej trosce o siebie jest taka nierównowaga jak to jz przedstawia.

Fizyczna izolacja od niej pozwoli Ci spojrzeć trzeżwiej na Was.

Windy...jestem zwolenniczką czystych cięć i wystawiania walizek,  ale również walki do upadłego jeśli cel jest szczytny, i kiedy tak czytam   Cię  uważnie, mam refleksję, abstrahując od reakcji forumowiczów na Twoje przemyślenia , postanowienia i decyzje- a co jeśli popełniasz błąd ...wiesz taki z cyklu „ największych w życiu”? Jeśli to co uważasz  za oczywiste, racjonalne i dobre dla Ciebie wcale takie nie jest? A jeśli  Ona naprawdę wierzy w wykreowaną przez siebie rzeczywistość, jeśli negatywne doświadczenia utrwaliły w niej całkowity brak nadziei i zaufania , podczas gdy tej nadziei jeszcze w cholerę jest? Ona nie wie tego co ty, nie ma pojęcia ile zrozumiałeś, jak wewnętrznie , pozytywnie się zmieniłeś. Może gdyby przeczytała Twoje wypowiedzi tutaj pojęłaby bezsens brnięcia w rozstanie , bo z Tobą mogłaby zbudować od nowa związek w którym tym razem rozumielibyście swoje potrzeby lepiej, nie popełnialibyście starych błędów?
Ja wiem , rozmawiałeś z nią nie raz, ona idzie w zaparte. Ale zranione, nieszczęśliwe  kobiety tak mają, są ślepe na proste i dobre rozwiązania, duma jest ważniejsza, nawet poczucie się tragiczną heroiną typu Pani Bovary daje jakąś chorą satysfakcję. Rozgrzebywanie ran utwierdza nas tylko w tym , że robimy słusznie , podczas gdy jest wręcz na odwrót. A może ona wewnętrznie od dawna jest tylko kupką nieszczęścia nieświadomą tego , że jest kochana ? Może ten głupi epizod z próbą romansu to była tylko  rozpaczliwa próba poczucia się kochaną i pożądaną? Jesteś wyjątkowym facetem, bo umiesz analizować uczucia i mówić o nich, widzisz swoje i jej postępowanie w związku konstruktywnie  na tyle , że akceptujesz istnienie swojej winy ,  nie obarczając partnerki całą. Ktoś taki, potrafiłby odbudować związek w o niebo lepszej wersji. Co by było gdybys teraz tupnął nogą, poinformował ją, że żadnego rozstania nie będzie. Że skoro twierdzi ze Cię nie kocha to widocznie poczucie beznadziei i nieszczęście przykryło to i Ty osobiście  się do tego uczucia dokopiesz- najlepiej na plaży na Karaibach ( chrzanić COVID)albo sprawisz że zakocha się znowu. Tak wiem przecież masz już wszystko poukładane, masz plan, będziesz silny i w końcu będziesz szczęśliwy...tylko co , jeśli ...