Udowodnienie zdrady na potrzeby sądu i orzeczenia o winie - Netkobiety.pl

Dowiem się jutro... wysłałem szanownej propozycję porozumienia wychowawczego (czy jak to się nazywa). Adwokat mi to obejrzał, nic nie zmienił (to bardzo zrównoważona propozycja - wszystko dzielimy po połowie - opiekę, koszty itd.). Jak uzgodnimy porozumienie, to dokończę pozew... i go złożę.

Hej, póki co niewiele się dzieje. Podróżuję, poznaję ludzi, odkurzyłem stare pasje i rozwijam nowe (część sam, część razem z dziećmi:)), szukam działki i postawię sobie dom... życie.
No i czekam aż mi załączniki do pozwu przyjdą, a adwokat doprowadzi treść pozwu do porządku. Wielu tutaj twierdzilo, że jż palcem nie kiwnie w kwestii rozwodu i finalnie to prawda (chociaż u papugi była).
A u jż chyba bez zmian - jakoś próbuje swoje życie ogarniać, ale staram się zbytnio nie interesować - święta (dla dzieci, tak uzgodniliśmy przy udziale psychologa dziecięcego) spędziliśmy pod jednym dachem (część u jednych, część u drugich rodziców) i jej zachowanie wobec mnie było dla mnie... bardzo irytujące.
Co dla mnie najważniejsze - dzieci opiekę naprzemienną znoszą dobrze, mają faktycznie oboje rodziców (i dziadków, wlasnie jestem z dziećmi u teściów) i jakoś to działa. Nabieram małej nadziei, że rozbicie rodziny nie wyrządzi w ich psychice czy przyszłych relacjach dużych szkód, a pozostawienie zachowań jż w tajemnicy póki co się sprawdza.
Pisanie pozwu mocno mnie zabolało, więc spodziewam się dołka psychicznego, ale może nie będzie tak źle:)

Witam po raz pierwszy.
WindyBoy mam pytanko. Jak rozwiązaliście opiekę na przemienną? Jakie masz doświadczenia ? Jak się podzieliliście tygodniami dniami ?

Moja historia to lustro waszych. Nie chce zakładać nowego wątku, ale czytam forum od od jakiegoś czasu.
13 lat po ślubie, 8 miesięcy temu dowiedziałem się o romansie. Były próby naprawy małżeństwa z mojej strony stawałem na uszach ba nawet nimi klaskałem. Żona przez dwa miesiące też powiedzmy się starała. Jednak z boczniakiem nie zerwała kontaktu, nie zmieniła pracy choć taki miała warunek postawiony. Ba nawet CV nie napisała żeby choć szukać nowej pracy. Prawie dwa miesiące temu się wyprowadziła, wynajęła mieszkanie niedaleko. Z Boczniakiem twierdzi że skończyła...ja w to nie wierzę.

Ja zaraz po jej wyprowadzce zacząłem działać odnośnie pozwu.
Przyszła była Żona chce opieki naprzemiennej. Ja będę walczył o to żeby dzieci miały jeden dom, a z nią się spotykały oczywiście ale na moich zasadach, wniosłem też o alimenty. Wiem że szanse mam marne w tym kraju na pełną opiekę nad dziećmi. Ale to ona popłynęła, to ona się wyprowadziła bo jej się znudziło, była nieszczęśliwa jak twierdzi. Pozew złożony, żona powinna lada dzień dostać papiery. Termin rozprawy już znam.

"Witaj w klubie"  - nie prosiłem się do takiego klubu. Ale skoro już tu trafiłem to może jakieś spotkanie przy pifku. I wymiana doświadczeń

Co do psychologa - byłem, byłem sam na jednym spotkaniu. Wygadałem się co mi leży. Wiem, po jednym spotkaniu nie wiele mi to pomoże. Ale na ta chwilę nie czuje potrzeby iść dalej. Może się mylę.
Do psychologa z żoną ...hmmm nie widzę tego. Na tą chwilę to jż utopił bym w łyżce wody za to co nawywijała. Kontakty ograniczam do minimów i to tylko przez sms. nie mam na ta chwilę ochoty jej ogladać i z nią rozmawiać. No ale będę niestety musiał bo mamy dzieci.
A co Tobie/Wam dał psycholog ? Co podpowiedział ?

Napisałem "będę walczył", "na moich zasadach" bo chciałbym w jakiś sposób jż ukarać. Ukarać za to, że nie walczyła o Nas, o rodzinę, o to co stworzyliśmy wspólnie. Tylko się poddała i uciekła podjęła taką samolubną decyzję. Jak to ona mówiła wie że ze mną już nie będzie szczęśliwa. Ukarać za przekreślenie 19 lat znajomości, 13 małżeństwa.
Nie mam zamiaru ograniczać jej kontaktów z dziećmi. Ale w pozwie i w sadzie spróbuję ugrać rozwód na moich zasadach. Mianowicie: - ustalenie miejsca zamieszkania dzieci ze mną, - nie orzekanie o winie, -nie orzekanie o kontaktach pozwanej z dziećmi. Chce się zabezpieczyć przed jej jakimiś dziwnymi akcjami w stylu przeprowadzka z dziećmi do boczniaka, czy jakieś horrendalne alimenty na dzieci.
Mnie ta opieka naprzemienna jakoś nie przekonuje. Ta wędrówka dzieci raz tu, raz tam. Dzieci mam w wieku szkolnym. Aktualnie dzieci 1 tydzień są u jż drugi u mnie. I się zdqżyło nie raz, Tato nie mam tego i tego bo jest u Mamy. Nie jest to wielki problem bo jz mieszka niedaleko, ale mnie to irytuje....jak dzieci z tobołami chodzą i żyją na dwa domy. Dlatego chcę zawalczyć żeby miały dom tu gdzie do tej pory, a z mamą kontaktowały się kiedy tylko będą miały na to ochotę.
Ale nie powiem, kiedy dzieci są u jż mam czas dla siebie. Tylko co to za czas jeśli do tej pory robiłem wszystko dla rodziny, z radością  wracałem do domu. A teraz wracam do pustego cichego domu i mnie szlag trafi i mam ochotę iść z linką do lasu.

Rozwiązanie stosowane coraz częściej np. w Wielkiej Brytanii to nesting (gniazdowanie) - dzieci mają stały dom, rodzice mieszkają w  nim na zmianę.

Tak, zdaję sobie z tego sprawę. Tak samo, jak opieka naprzemienna dopiero w Polsce staje się popularniejsza, ja sama nie chciałabym, aby moje dzieci jak walizki były przekładane raz z jednego miejsca, raz z drugiego, ale to moja prywatna opinia.
WindyBoy, bardzo Ci kibicuję, ale wiedz, że stan psychiczny matki wcale nie musi przesądzać o odebraniu jej dzieci przez sąd, jeśli się leczy nawet na choroby psychiczne, może być tak, że sąd przyzna nadzór kuratora, a dzieci zostawi i tak przy matce.

Też mi to przekładanie chodzi po głowie - póki co mieszkamy relatywnie blisko siebie (i taki jest plan - w obrębie jednej dzielnicy) - zobaczymy jak to się będzie sprawować.
Mój komentarz o stanie psychicznym był raczej skierowany do Arka - moim zdaniem nawet "wygrana" opieki w sądzie niekoniecznie musi być tożsama z najlepszym rozwiązaniem dla dzieci. Ja po paru miesiącach widzę, że skupienie się na dzieciach zamiast siebie było wtedy dobrym rozwiązaniem.

jak ja się cieszę że są jeszcze normalni faceci na tym świecie. tak samo nie potrafię tego zrozumieć.

Ja tez się skupiłem na dzieciach, bo gdyby nie one to ja już bym był w lesie.

Mylisz się to nie są normalni faceci. To sa faceci dla których dane słowo/przysiega coś znaczy. Którzy kierują się pewnymi niepisanymi zasadami w życiu. Są za dobrzy i za uczciwi i niestety życie ich ciągle w kopie w cztery litery.
A te nasze jz mają chyba za dobrze i zachciewa im się przygód.

W moim przypadku też prawie pojawił się nowy związek z "wujkiem" znanym dzieciom. Jż miewała też różne oderwane od rozsądku pomysły. Teraz minęło jednak prawie 8 miesięcy, u jż też już motylki nie grają pierwszych skrzypiec, więc raczej dobro dzieci powinno wygrać z ew. sporami...

A to coś nowego nowy "nowy" wujek szybko się uwinęła jż  ,fajnie że masz coraz więcej dystansu i spokoju do tego co widzisz i słyszysz o jż.
Obojętność taka super obojętna ,kliniczna ,bez żadnych emocji nie istnieje ,nie da się czegoś takiego osiągnąć u ludzi chyba że lobotomią ,neurologicznie jesteśmy niezdolni do neutralności emocjonalnej ,a tłumienie emocji tylko je zmienia odcina od ciała dalej żyją swoim życiem i albo wybuchają albo ujawniają się pod inną nieco zmienioną postacią ,podświadomość to ciekawe zjawisko
istnieje spokój pomimo emocji a emocje nie karmione są nietrwałe ,zmieniają się i mijają.

Mały update, w sumie ku mojej pamięci.
Pozew złożony (z mojej strony), bez orzekania o winie - czekam na odpowiedź i datę rozprawy. Z jż w zakresie opieki nad szkrabami się dogadujemy, wymieniamy się co tydzień i to działa. Co najważniejsze - dzieci przechodzą to możliwie dobrze. Poza tym korzystam z prawa do pełnego samostanowienia i o ile płeć piękną dostrzegam, to za bardzo cenię sobie swoją obecną mentalną równowagę, żeby do czasu zamknięcia tematu rozwodu coś w tym zakresie zmieniać. Jż chyba też się z nikim nie spotyka, ogólnie sprawia wrażenie sfrustrowanej i niezadowolonej z życia, ale może to tylko moja projekcja. Ja w każdym razie biorę z życia pełnymi garściami i dobrze mi z tym:) A po przeżyciach ostatniego roku każdy problem na mojej drodze i tak wydaje się błahy i nie ściera mi z twarzy uśmiechu. I to nawet jak mam najdłuższy w tym roku okres bez wyjazdu - wyjdą ze trzy tygodnie, no ale jednak też muszę popracować:/ Najbliższe wyprawy pewnie mi to jednak wynagrodzą:)
Ciekawe, czy kiedyś będzie mi się chciało te moje wypociny przeczytać, bo w dużej mierze po to je tu pisałem....

Anno i jeszcze jedna nauka dla Ciebie.
Tak jak Pain zaczęła od intensywnej jazdy na rowerze, a Windy rzucił się w wir podróżowania po świecie, tak i Tu powinnaś znaleźć coś dla siebie.
Lepiej na tym wyjdziesz, niż na nieustającej analizie zachowań i słów tego faceta.

Ania - zapomniałem napisać to co Ulle wyżej - jest wiele aktywności, w których nie będziesz myśleć przez jakiś czas o niczym innym i to pomaga:)
PJack - pochwal się, ja już nauczyłem się, żeby nie martwić się na zapas, ale zabezpieczając się z każdej możliwej strony śpię spokojnie, nawet jeśli zabezpieczenia okazują się zupełnie niepotrzebne.

Napisałam w Twoim wątku.

Zgadzam się, że to wielkie straty życiowe i porażka w wielu wymiarach, ale nie jestem w stanie powiedzieć, czy żałobę przeszedłem... Ocean smutku już przepłynąłem, wahania nastroju nie mają już takiego wychylenia w dół, ale czy ta żałoba mi wybuchnie kiedyś w twarz? Może tak, może nie - staram się nie zaprzątać sobie głowy rzeczami, na które nie do końca mam wpływ. Chcę przejść przez rozwód i zamknąć ten rozdział. Wiele fajnych rzeczy się teraz w moim życiu dzieje i na tym się skupiam. Ze zmian, które widzę w sobie w ostatnich miesiącach najbardziej znacząca jest dla mnie ta, że wieczór z książką też jest już fajny - nie muszę już zrobić godziny czy dwóch treningu, żeby nie siedzieć w domu, a takie momenty jeszcze 2-3 miesiące temu się zdarzały.
A zdrady być może na lepsze wychodzą zdradzonym bo po tym, jak spadną na dno obiektywnie droga prowadzi dla nich tylko w górę, często (kierowani różnymi motywami) biorą się za siebie i prowadzi to do ich rozwoju. A zdradzający zazwyczaj są na swego rodzaju haju, którego nie da się utrzymać w nieskończoność i można spaść w bagienko własnych problemów, które do tej zdrady doprowadziły. Nie generalizowałbym jednak - znam takich, którzy po zdradzie partnerki/partnera wyszli na tym raczej dobrze. Każdy ścieli sobie swoje łóżko do spania.

Bo co innego pukać bezzobowiązań mężatki a co innego wziąść odpowiedzialność za taką kobietę (zdradzająca) a na dodatek z dzieciakami stąd większość takich romansów szybko się kończy po deklaracji że cała jego.
WindyBoy to przykład jak należy postępować no może miał kilka potknięć ale któż je nie ma ? Na dodatek wspomaga innych klubowiczów i za to duże uznanie. Kobiety mają swoje psiapsiółki wspomagające doradzające a mężczyzni tłamszą w sobie bo tak są nauczeni = masz jaja to sobie radz. Co do mężczyzn nie zdradzających (kobiet też ) to jest ich naprawdę dużo (mam nadzieje) bo inaczej za pare lat małżeństwo to będzie wybryk natury. Właśnie się dowiedziałem że w rodzinie szykuje się kolejny rozwód bo panci się nudzi i romansuje na razie przez telefon ukrywając i hasłując go. Wcześniej zakomunikowała że go nie kocha już ! atmosfera trupia, olewanie jakieś naprawy totalne przez nią oraz informacja że nie przestanie komunikować się codziennie pare razy a kandydat na razie poza Polską. Dochodzę do wniosku że moich rodziców pokolenie to ostatnie gdzie dane słowo coś znaczyło i zobowiązywało do reguł. Chyba powiem facetowi o tym portalu by korzystał ,,gaściami" z doświadczeń innych oszczędzając sobie nerwy, czas, pieniądze i zdrowie bo jak kobieta odpłynie uczuciowo to pozamiatane no chyba że w początkowej fazie ,,dostanie w dupę" z całej siły ale i tak z opisów raczej nie zawsze wysępuje. Rodzi się tylko putanie czy dalej mąż chciałby żyć z taką kobietą nie tylko niepewną ale i ,,obmacywaną" co obcemu mężczyznie oddała się cała. I chyba tak jak stwierdzono na forum jak tylko wykryje się początki to trzeba szybko kończyć cyrk małżeński.
Fajnie autorze że coś naskrobałeś , fajnie że nawzajem pokiereszowani wspomagają i pomagają nawzajem bo jak nie oni to kto ? kosciół, państwo, rodzina, znajomi ? Informuj co tam i jak tam , co lepsze jest dla zdradzonego i okłamywanego oraz jak sobie radzić nie tylko z byłą ale emocjami bo rozwód to porażka nie tylko zdradzacza ale i zdradzonej osoby która zamiast cieszyć się do konca swoich dni z rodziny dostała w twarz bez przyczyny bo druga strona okazała się gnojem i gówno wartym człowiekiem .

Widzę w Tobie sporo bólu... ja nie odbieram teraz jż jako gówno wartego człowieka. Zrobila naprawdę duże świństwo - zgoda. Ja nigdy bym tak się nie zachował- zgoda. Za nią stoją jednak jej wewnętrzne motywy i problemy, które wynikają z jej doswiadczen zyciowych i jej decyzji. Było, minęło, oby jej się życie szczęśliwie ułożyło - to w końcu matka moich dzieci. Po co chować w sobie negatywne emocje?

Emocje są do przepracowania, łatwo to powiedzieć ale większości zajmuje masę czasu i po latach potrafią się odezwać. Co do określenia to powinienem się pohamować ale jak znowu widzę schematyczny zaczątek zdrady-romansu to szlag mnie trafia i zastanawiam się dlaczego ci niby zagubieni zdradzacze nie trafiają na siebie i wtenczas nawzajem siebie by ranili albo i nie bo przecież tak samo nawzajem postępowaliby.
Czytam że autorze nie masz żalu do jeszcze małżonki a nawet usprawiedliwiasz ją (niedoskonała istota z niej ) bo przecież to matka twoich dzieci zachowując się jak Jezus Ch. nakazał (wybaczajcie ). Ale czy nie nachodzą Ciebie inne odczucia bo przecież zrobiła tobie wielką krzywdę pozbawiając marzenia każdego mężczyzny zestarzeć się przy boku kochanej i jedynej kobiety swojego życia. Nawet jak spotkasz na swej drodze kobietę która tak naprawdę pokocha Ciebie i ty ją co życzę tobie to nie będzie to samo bo zawsze gdzieś tam poczujesz ukłucie w sercu. Nie jesteśmy maszynami, mamy marzenia, mamy dumę i charakter, wymagamy od siebie dużo a w zamian nieraz otrzymujemy obuchem po głowie. To nas mężczyzn rozwala nie tylko emocjonalnie = już nigdy nic nie będzie takie samo jak kiedyś.

Sport i to wysiłkowy daje upust psychice i lepsze to od topienia smutku w alkoholu (zapominaczu) który z czasem jeszcze bardziej nakręca żale. Tak z ciekawości czy kiedykolwiek wygarnołeś w nerwach lub na spokojnie małżonce co narobiła, jaką krzywdę wyrządziła tobie. Zdaje sobie sprawę że zmieniła ciebie psychicznie i emocjonalnie do konca życia ? czy jest nieświadoma tego co nawyprawiała nie tylko tobie ale rodzinie (rodzicom też bo na pewno mocno to ich sponiewierało)? Czy nie dociera i dalej żyje na zasadzie tu i teraz.

Windy, ja już pisałam to do pjacka, ale napiszę jeszcze i do Ciebie.
Obaj macie fatalna sytuację, ale Ty i tak masz lepiej od pjacka, bo na podstawie Waszych opisów porównując Wasze jż, to Ty masz Amerykę w porównaniu do niego.
Tak więc powinieneś wyjść w miarę cało z tego bagna, ale pjack ma do czynienia naprawdę z paskudnym babskiem.
Dobrze, że zabezpieczyłes się po zęby na wypadek różnych ewentualności i że ze swoją żoną możesz jednak dogadać się jak człowiek z człowiekiem.
Oczywiście mogę się mylić, bo bazuje tylko na tym, co przeczytałam w Waszych wątkach.
Trzymam kciuki za Was obu.

Aby domknąć wątek - jako świeży formalny rozwodnik mógłbym cytować ostatnie słowa z drugiego tomu najbardziej znanej trylogii Sandersona. A prawie półtora roku po rozpoczęciu całej tej karuzeli dochodzę do wniosku, że w życiu (poza uczciwością) kluczowe jest nasze nastawienie do tego, co nas w życiu spotyka - tylko świadomość tego faktu pozwala nam żyć szczęśliwie, cokolwiek to słowo znaczy:)
Będę tu zaglądał, chociaż ostatnio robię to rzadziej - staram się teraz korzystać z każdego dnia, bo (jak widać) nic pewnego w życiu nie ma:)

Pasławek mnie czujnie wywołał pytaniem, co u mnie, a ciężko coś sensownego napisać. Jest po prostu dobrze:)
Dzieci rosną, w ich sprawie dogaduję się z bż bez większych tarć. Cały czas mam z tyłu głowy, że z wiekiem opieka naprzemienna może przestać być najlepszym rozwiązaniem (w którymś wątku o tym nawet dyskutowaliśmy), ale na razie jest ok i pozostaje mi tylko uczyć je życia i obserwować.
Pogodziłem się z tym, że nie przejdę wszystkich gór na świecie, ale nadal mogę próbować i mieć z tego frajdę.
W życiu codziennym jak każdy mam różne problemy, ale każdy problem da się rozwiązać, a pierdołami można się nie przejmować. Grunt to mieć dobrych ludzi wokół siebie a, jak się okazuje, jest ich dużo. Pozostałych można olać.
Wyrzuciłem stare ciuchy - jak schudłem przy rozstaniu, tak już zostało i (chyba) zostanie:)
Widziałem Cię Pasławku ostatnio (i kombinuj teraz, gdzie i jak:)) i jest plan na jakąś kawę w większym gronie, ale.... póki co nie wiem, kiedy będę na miejscu i miał kawałek wolnego dnia. Coś wymyślę i dam znać, oby prędzej niż później:D

WindyBoy ja to słyszałam, żeś niezły agent i tajniak . Jeszcze Cię dorwiemy - nie wymigasz się

Taaa
Rozniosło się, nie?

No i fajnie
No i  git