ciąża, a partner nie chce dziecka - Netkobiety.pl

Ale tu zupełnie nie chodzi o żadną solidarność, ale choćby o zwykłe wyczucie i elementarną empatię. Sosenek usiłuje ogarnąć sytuację, w której nie planowała się znaleźć, ani jej, ani partnerowi nie wydaje się być z tym lekko, tymczasem z Twojej strony mamy jedynie napastliwość, oskarżycielski ton i próby niezrozumiałej dla mnie próby wywierania presji. Może dla Ciebie aborcja to czyn, który nie robi żadnego wrażenia - nie oceniam, przyjmując, że była to świadomie podjęta decyzja i Twoje prawo, ale pozwól innym na ich własne emocje i przeżywanie danej sytuacji po swojemu.

Prawda, leży, dlatego mówię, że on jest mentalnie 10 lat do tyłu, chociaż niejeden licealista bardziej dba o antykoncepcję. Ten mój miał wywalone.
Nie, finał nie był dla mnie skomplikowany, bo o to zadbałam. Co chwila sprawdzałam, czy gumka jest cała i na miejscu. Tylko to było kosztem przyjemności, bo stresowałam się cały czas tym, gdyż podświadomie wiedziałam, że jakby ta humka się zsunęła czy pękła to on by mi nawet nie powiedział, bo miałby to w głębokim poważaniu. No tak się nie da. Trzeba mieć to poczucie bezpieczeństwa ze strony partnera. A ja mam tomofobię dość silną dlatego nie podchodzę do tematu tak lajtowo
Dziwi mnie podejście autorki. Jak ktoś nie chce dzieci to podwiązanie jajowodów kosztuje 2 tyś na Słowacji. W porównaniu do utrzymania dziecka to są małe pieniążki.
A poza tym trochę się dziwię ludziom z wykształceniem medycznym, którzy nie ogarniają takich rzeczy jak antykoncepcja i tak luźno do tego podchodzą. Chociaz nie powiem. Wstyd o tym nawet pisać, ale sama studiuję na uniwersytecie medycznym i sporo moich znajomych stosuje stosunek przerywany jako metodę antykoncepcji. To jest jak dla mnie nooo szok i niedowierzanie. Opowiadałam mojej znajomej o tym, że ten mój ex chciał się kochać bez zabezpieczenia, mowilam o tym takim prześmiewczym tonem, bo dla mnie było to oczywiste, że gumki to absolutna podstawa antykoncepcji, a ona, że ten mój ma rację, bo jej chłopak też nie czuje przyjemności w gumkach, że ona też ich nie lubi i jej chlopak po prostu wyciaga na czas. Załamałam się. Dodam, że ona tabletek nie bierze, dzieci na razie nie chcą (o ile w ogóle). Ona nawet nie pilnuje kalendarzyka, jak jej powiedziałam o dniach płodnych to ona powiedziała, że nie liczy i nie ma pojęcia kiedy jej wypadają. Z chłopakiem już trochę jest, w ciąży nie była, więc albo jest niepłodna albo ma na razie szczęście, ale Daria (jej imię) też się może kiedyś doigra taką lekkomyślnością
Wiem, ze sugerujesz, że autorka mogła wrobić faceta w dziecko, ale wydaje mi się  ze to nie to. Zadziałały po prostu u niej hormony odpowiedzialne za trzymanie więzi z dzieckiem. Pewnosci nie mam, po prostu strzelam

Blackie zszokowana jestem Twoim sorry ze to powiem ale prostackim pojmowaniem tak delikatnej kwestii. Szczególnie ze jawisz się zawsze i kreujesz tu na forum jako osoba wyjątkowo obyta, otwarta, z ogromem doświadczeń. A tymczasem nie pojmujesz  tak oczywistych kwestii.
Wyjdz chociaz raz poza ramy tego co Ty byś zrobila i co Ty byś czula i pomysl ze ktos inny może mieć zupełnie inaczej. To ze ktos nie chciał dziecka nie oznacza ze będąc w ciąży musi koniecznie to dziecko usunąć ( bo Ty tak zrobiłaś). Nie trzeba być też mocno religijnym zeby tylko ze strachu przed wiecznym potępieniem nie dokonać aborcji. Wyobraź sobie ze sa kobiety, niewierzące kobiety, które bez udziału wiary postrzegają ciążę jako człowieka, jako życie i z punktu tego zwykłego laickiego postrzegania ciąży jako życia nie są gotowe pozbyć się dziecka. Poza tym w gre wchodzą również hormony które potrafią już w okresie wczesnej ciąży wytworzyć  niewytłumaczalne przywiązanie matki co dziecka mimo ze to dziecko jest dopiero zarodkiem. Co więcej nawet matki, które do końca ciąży są "pewne" ze tego dziecka nie chcą  bardzo często po porodzie nie chcą go zobaczyć, nie dlatego ze sa tak obojętne na jego istnienie tylko wręcz przeciwnie, boją się ze widząc swoje dziecko przepadną i zmienią decyzję o oddaniu go. Dlaczego wiec Sosenek miałaby tu być jakim dziwnym przypadkiem? Bo nie przystaje do Twoich wyobrazen? Bo uwiera Cie ze mozna postapic inaczej i dać dziecku szanse na przeżycie? Tak bardzo Cie to gdzieś wewnętrznie dotyka ze czujesz potrzebe zaatakowania jej jako cwanej baby ktora MUSIAŁA chcieć ciąży skoro jej nie usunęła?
Wyjdz proszę poza własne pojmowanie i własne sumienie i uwierz nie każdy jest Tobą i ze Twój wybór nie musi być jedynym słusznym. A w opinii części osób będzie nawet zlym wyborem. A dzieci wychowane bez ojca ( zakładając czarny scenariusz ze partner Sosenek wypnie się finalnie na nią i dziecko) tez wyrastają na szczęśliwych ludzi tak samo jak dzieci wychowywane w pełnych rodzinach czasem wyrastają na nieszczęśliwych, bo rodzic pije, bo są awantury, zdrady, trudne relacje z ojcem /matka.
Nie oceniaj tez jak można to czy tamto, bo sama tez "mogłaś" związać się z psychopatą jak określasz swego pierwszego partnera i pewnie też ktos moglby napisać ze widać bylo na pierwszy rzut oka ze facet nie rokuje a Ty byłaś slepa i nieodpowiedzialna.
Kiedy uczestniczyłam w psychoterapii terapeutka powiedziała mi że najbardziej krytykujemy w innych to czego sami w sobie nienawidzimy i co w sobie potępiamy. Poprostu latwiej jest nam przenieść te zle emocje na innych niż na siebie samych. Tak mi to jakoś pasuje do Twojej Beyondblackie sytuacji. A gdy najdzie Cie ochota zeby mi napisać ze nic nie wiem o Tobie, Twoich  wyborach czy uczuciach to ugryz się proszę z pokorą w język i pomysl ze dokladnie to samo może Ci napisać Sosenek a mimo to czujesz się upoważniona do wydawania opinii i to tak jednoznacznych na jej temat.

Mnie oczywiście trochę drażni ten oskarżycielski ton niektórych, ale z drugiej strony na forum siedzę 8 lat i wiem jak wygląda komentowanie niektórych wątków, sama może czasem nieco ostro reagowałam w komentarzach choć niektórym czasem trzeba było wylać kubeł zimnej wody na głowe
ale to inna sytuacja, mi kubła nie trzeba, ale rozumiem, że niektórzy po prostu muszą bo inaczej się uduszą

dobra, jeszcze raz wątek antykoncepcji bo lekko zakłuł mnie zarzut, że niedouczona jestem a z tym na pewno się nie zgodzę, może trochę durna ale nie niedouczona
może niektórzy wyobrażają sobie, że jadłam te pigulki nieregularnie jak jakieś mentosy przez cały czas.
nie - to nie był standard w moim wykonaniu, to mi się zdarzyło, zdarzyło bo nie wiedziałam, że zostane dłużej w pracy.

zwykle jednak wracałam do domu i  je brałam. jak wiedziałam, że nie wróce w ciągu dnia za prędko to brałam je przed wyjściem.
i to był standard. funkcjonowałam tak latami, nie sądzę zeby rozjazd kilkugodzinny miał sprawić, że wpadnę.

jednak zdarzyło mi się wrócić późno i wtedy nie wzięłam ich ani rano, ani popołudniu, lecz wieczorem.  i tu już zrobiło się kilkanaście godzin przerwy.
czy powinnam w tej sytuacji używać gumki do końca opakowania? pewnie tak. zbagatelizowałam temat i za to się winię.
jak byłam młodsza to pilnowałam się bardziej, po latach brania i ich skuteczności zwyczajnie straciłam czujność i pomyślałam, że tak przecież nie wpadają 33 letnie baby. dokoła mnie moje koleżanki miesiącami, latami się bzykają bez zabezpieczenia w owulacje i nic, a ja miałabym wpaść bo wzięłam pigułkę wieczorem, a nie w południe?
no naiwna i głupia byłam ale nie niedouczona

a teraz powiem wam coś o czym nie wiecie, a może powinniście bo chyba jest istotne w sprawie.
jak wiecie (albo i nie) przyjaźnie się z moimi exami (jest ich kilku, regularnie się spotykamy, wspieramy, każdy mój aktualny facet zawsze zna moich ex, nieraz się przy obiedzie czy  na piwie wspólnie usiądzie)

mój ex z wątku z  2014 roku pt. "dlaczego facet nie chce seksu z nowopoznaną ładną dziewczyną?"  (z którym później seksu było dużo, ale ostatecznie się rozstaliśmy,a do dziś jesteśmy blisko) jest ginekologiem położnikiem w jednym ze stołecznych szpitali.

i zawsze, ale to zawsze byłam pewna, że jak wpadnę to wiedziałam, że mi zrobi aborcje. wspierałam czarny protest choć zawsze wiedziałam, że ja mam ten komfort, którego nie mają inne kobiety, łatwy dostęp do aborcji.

on był pierwszą osobą, która się dowiedziała, której wysłałam zdjęcie testu.
jego pierwszą reakcją było to żebym się zastanowiła czy na pewno tego chce bo wiedział po co mu to wysyłam, ale oczywiście zrobimy jak uważam.
uznał, ze będę swietną mamą, że to super, że jestem w ciązy i w ogóle strasznie to przeżywał. 

moja pierwsza reakcja to był szok i przerażenie. no i tak się "zastanowiłam" przez kilka dni. rozważałam wszystkie za i przeciw. rozmawiałam z ludzmi o rodzicielstwie, jak to jest, wszyscy jednogłośnie twierdzili, że to super, że jestem w ciąży i najlepsze przede mną. kiedy minął szok, zaczęłam myśleć o tym dziecku, jakie ono będzie, kim może być. nie potrafie opisać miliona myśli i uczuć jakie miałam w głowie, ale po prostu poczułam, że usunięcie go będzie okropnie głupie, że ominie mnie coś co tyle osób sobie chwali (macierzyństwo).

czy zrobiłam źle, że nie uwzględniłam uczuć mojego partnera? i jego woli?
a to on do końca życia zastanawiałby się, czy dobrze zrobił usuwając ciąże? przypuszczam, że wątpię. ja bym z tymi myślami została.

dlatego zamiast aborcji, dałam mu szansę odejść. bez wyrzutów i pretensji. pewnie z lekkim żalem bym to przyjęła, ale pogodziłabym się z tym.

aha, zapytałam go jeszcze na początku czy nie chciałby żebym je usunęła. powiedział, że nie oczekiwałby tego ode mnie.
pewnie chciałby żeby dziecka nie było, tak jak zresztą ja. ale żadnemu z nas nie widziało się dziecka usuwać.
co do wiary, ona tu akurat nie ma znaczenia, od 8 lat jestem po apostazji.

wracając do faceta, który będzie tatą.
tak idealnie nie jest. jest niepijącym alkoholikiem, niezbyt poukładanym w głowie i z depresją na karku.
ale ma też masę dobrych cech, o których tu nie pisałam bo i po co.
nadal jest tak, że nie skacze z radości, ale już potrafi zagadać mnie o ciąże. powiedział o ciąży swoim znajomym. już nie jest to taka żaba w gardle dla niego.
bardzo o mnie dba. już wcześniej oczywiście robił mi zakupy nawet jak mieszkał u siebie, ale teraz odciąża mnie z wieloma sprawami. śniadania do pracy i kawe do łóżka robił mi zawsze, ale teraz stara się częściej gotować sam, woli coś zamówić niż żebym stała nad garami. w kółko pyta jak się czuję, czy nie chcę herbaty, czy pokroić mi jabłko itd. nie pozwala mi chodzić na treningi jak jest zła pogoda, ślisko (mieszkamy w górach). martwi się o moje zdrowie, cierpliwie znosi moje gorsze samopoczucie, humory, zachcianki i dziwne zachowania. wróciła też czułość między nami, choć jeszcze nie taka beztroska jak wcześniej.

względem tego co było przed jego wyprowadzką widzę różnicę. może nie jest to różnica między niebem, a ziemią ale jednak jakiś progres jest.

Sosenek Być może dla niektórych z boku wygląda to tak, jakbyś nagle doznała jakiegoś olśnienia, wzmocnionego obserwacją otoczenia. Przepracowałaś to w sobie tyle, że bardzo szybko. Za to ten okres, w którym facet ochłonął podziałał na niego, jak kubeł zimnej wody, jeśli teraz przejawia wobec Ciebie taką troskę

Ojej, wielki szok, że ktoś myśli inaczej. Wielki szok, że jak kobieta, to murem za kobietą nie stoi.

Żal mi faceta i żal mi tego dziecka, bo ani pierwszy nie zasłużył na instrumentalne traktowanie, ani drugie nie zasłużyło na przypadkowe przyjście na świat w takich okolicznościach. Uważam, że Sosenek jest normalnie samolubna, i tyle.

Ja siebie nie stawiam ani na pierwszym ani na drugim planie- jestem w związku. W takim związku, gdzie szanuje się opinię drugiej połówki i nie wymusza na nim decyzji na całe życie, jeszcze za jego plecami. Dla mnie jest to po prostu moralnie słabe.

Ty sobie zrobisz jak chcesz, to w końcu Twoja sprawa, ale nie miej potem pretensji, że jak bez konsultacji z facetem zafundowałaś mu dziecko, to może się on okazać bardzo rozgoryczonym rodzicem i partnerem, który już Ci nigdy nie zaufa. Jak pisalam wczesniej- tylko dzieciaka szkoda, bo szykujesz mu "świetne" warunki na starcie.

Sosenek, ela napisala ze faceta poznaje sie po tym nie jak zaczyna a jak konczy. teraz juz macie dogadane takie rzeczy i on sie do ojcostwa jednak poczuwa. to dla niego jest tez dusza szansa. Pamietaj, ze duzo facetow deklaruje chec dzieci i niby rokuje a potem sie zwija albo jest okropna dla rodziny, jak np. w watku u Han.fan. a jest tez odwrotnie- problematyczne typy znajduja w rodzinie szczescie. ja sam zawalilem ponad dwadziescia lat temu test na bycie ojcem, a wiele lat pozniej majac synow zbieram bardzo dobre opinie mimo ze z poczatku tez tego jakos nie czulem. Zycie zaskakuje. powodzenia dla was. i dalej uwazam ze ta kobieta wyrzuca tu jakies swoje wew bóle i nieprzepracowane straty.

Komentarz do tematu Użytkowniczki Umajona (konto zostało usunięte), wyjątkowo i jednorazowo umieszczony na jej mailową prośbę:

Pięknie i mądrze napisane. Beyondblackie łatwiej jest rzucać hasłami o samolubnym macierzyństwie być może przyszlej samotnej matki by usprawiedliwić własny egoizm który kazal się jej dziecka pozbyć. Łatwiej jej się żyje z tą myślą że usunęła własne dziecko "dla jego dobra" niż gdyby miała pomyśleć o tym jako o własnej wygodzie, która nie uwzględniała w żaden sposób  prawa jej dziecka...do istnienia. A te wszystkie  jej slogany jak to "problemem" innych użytkowniczek jest brak jej solidarności  z innymi kobietami dla mnie budzą śmiech bo to naprawdę jest niegłupia Kobieta a probuje udawać w tym wątku właśnie taką trochę niekumatą co to nie rozumie, że nie o żadna solidarnosc czy jej brak chodzi tylko o indywidualne podejście każdego człowieka i jego prawo do różnego pojmowania słowa odpowiedzialność. Dla Blackie odpowiedzialnym będzie zabicie wlasnego dziecka w łonie skoro się ciąży nie planowało a dla Sosenek np odpowiedzialnym będzie urodzenie go i danie mu milosci nawet gdyby miała to być milosc tylko matczyna.
Zachęcam zresztą Blackie do zajrzenia do wątków chociazby Han.Fan albo Pikupik, które zostały same w ciąży. Ciąży chcianej przez partnerow i wyczekiwanej przez nich,  ktora jednak gdy już stała się faktem nie przeszkodziła im się zmyć. Ciekawe jakie "rady" miałaby Beyondblackie dla tych pań?? Usunąć natychmiast jeśli się da? A jak nie da to co? Zostawić w lesie ? Bo co dobrego wyrośnie z takiego dziecka którego ojciec na starcie się wymiksowal. Przecież to patologia i nieszczęście murowane. ( mam nadzieję że mój sarkazm jest wystarczająco czytelny )

Powtarzam, Sosenek niech sobie zyje jak chce, a ja mam prawo do własnych poglądów, które nie każdemu muszą się podobać. Jasne, nie wszystkie rodziny z dwojgiem rodziców są idealne- zdarzaja się straszne- ale śpiewanie hymnów na cześć samotnych matek i patchworków to jakieś totalne nieporozumienie, w mojej opinii.

Umajona, jeżeli tu zaglądasz, to ja gorąco polecam Ci przeczytać książkę "Dziewięć rozmów o aborcji". Ona nie jest ani pro-life ani pro-choice, ale pokazuje dogłębnie to, w jakiej sytuacji są kobiety, które myślą o aborcji. Tak jak czytałam Twój komentarz to myślę, że w jednej z historii tam opisanych znajdziesz idealne fragmenty pasujące jako komentarz do tego co napisałaś
Ogólnie też wszystkim polecam, bo książka jest naprawdę mądrze napisana, nie leci ani w prawo ani w lewo, po prostu pokazuje ułomność i jednych i drugich i te kobiety w środku.

Wow! Świetny post Apogeum :-)
Podpisuję się!

Tu umajona.

Nie wiem, czy ktoś zauważył, ale odniosłam się do konkretnych słów Beyondblackie. Bardzo łatwo i kategorycznie oceniła Sosenek jako samolubną, a przecież o niej można powiedzieć to samo, choć w innym kontekście – usunęła ciążę, bo wygodnie się jej żyje bez dziecka, a dziecko byłoby problemem.

Nigdzie nie oceniam kobiet, które dokonały aborcji. Zresztą  ja sama nie wiem, co bym zrobiła, gdybym teraz zaszła w ciążę, na którą obecnie nie jestem gotowa. Na pewno byłabym przerażona, nie wiedziałabym, czy i jak sobie poradzę, no i wszystko byłoby trudniejsze. Dlatego wspomniałam, że podziwiam Sosenek, bo umiem się wczuć w jej sytuację. Ona dziecka nie chciała, ale postanowiła je pokochać. Ja „tylko” nie jestem gotowa na dziecko, a i tak miałabym obawy.
Nie wiem, co bym zrobiła, bo „tyle wiemy o sobie, na ile nas sprawdzono”. Teoretyzować jest łatwo, gdy nas coś nie dotyczy. A gdy sami musimy się z tym zmierzyć, może być zupełnie inaczej. Dlatego staram się nie zapierać, że nigdy bym ciąży nie usunęła. Wiem tylko, że gdybym usunęła ciążę, nie wybaczyłam sobie tego do końca życia. Nie potępiam jednak kobiet, którym zabrakło odwagi lub miłości, żeby urodzić. Wiem, że za każdą z nich kryje się jakaś historia, lęki, strach, trudności… Dla mnie nic nie jest zero-jedynkowe.

Ja tak uważam. Pamiętajmy, że ciąża trwa 9 miesięcy, więc jak już odróżniamy ciążę od dziecka, to odróżniamy. Czyli usunięcie ciąży na przykład w 8mym czy 9tym miesiącu to jest tylko usunięcie ciąży? Od którego momentu można mówić o żywej istocie? Od którego tygodnia/miesiąca ciąży? I dlaczego akurat od tego? A może dopiero po urodzeniu? A wcześniaki kim lub czym są, skoro nie rozwijały się 9 miesięcy, tylko urodziły wcześniej? Nie są dziećmi, tylko niedorobionym czymś?
Ale to już odbiega od tematu wątku.

Nie mam śmiałości mówić, czy Sosenek lub ktokolwiek inny dobrze zrobił, czy źle. Kim jestem, żeby oceniać cudze życie? Ale podziwiam ją, że mimo dotychczasowych przekonań postanowiła pokochać Tyle się mówi w kontekście związkowym, że miłość to decyzja, a nie motylki. Tutaj też miłość jest decyzją.

Od pewnego czasu wątek ma dwie bohaterki, jedną jest autorka, drugą - z racji melodii swych postów - Beyondblackie. Jeszcze niedawno nieznane były motywy tak agresywnych postów drugiej bohaterki. Zacytowany niżej fragment wyjaśnia wszystko. Wyjaśnia, ale nie usprawiedliwia.

Beyondblackie, współczuję traumatycznych doświadczeń, które do tej pory tak bardzo ingerują w teraźniejszość. Życzę Ci uporania się z nimi. Może, dla własnego dobra, zrezygnuj z czytania i udzielania się w tym wątku i innych jemu podobnych?

Sosenku, trzymam kciuki.

noben
a słyszałaś, że tylko krowa nie zmienia zdania?
miałam na myśli, że odpowiadać można tylko za siebie, swoje decyzje i wybory.

proszę, już odpuść bo twoje uwagi nigdy nic merytorycznego nie wnosiły do tego tematu.

Sosenko wszystkiego najlepszego na nowym etapie życia. Najważniejsze, że ty się cieszysz, bo zaczyna ci się piękny i czasami męczący czas i nie daj sobie wmówić jakiś "dziaderskich, zgorzkniałych" teorii na wasz temat. Teraz liczy się to co ty chcesz, nie porady "ekspertów". Jak widzisz każdy myśli o takiej sytuacji w różny sposób i to uświadamia jedynie, że nie warto się sugerować kimkolwiek tylko żyć po swojemu. Ja w różnych trudniejszych chwilach pytam się siebie, co bym pomyślała o danej sytuacji przed śmiercią.
Co do biologicznego ojca twojego dziecka, uważam jak kilka osób, że jak dzieciaka się nie chce to się samemu dba o to, a nie jak swawolny pasikonik bezmyślnie zdaje na "co będzie, to będzie". Z drugiej strony rozumiem tez jego niezadowolenie i szok, ma do tego pełne prawo. Miło by się wyraźnie określił bo na razie widzę, że nie wiesz na czym stoisz i zabiera ci pełną możliwość poukładania sobie wszystkiego po swojemu.
Jestem dzieciakiem, chowanym bez swojego biologicznego ojca od początków mojego świadomego istnienia i nie pamiętam bym za nim tęskniła. Naprawdę nigdy. Tak, że samodzielne wychowywanie dzieciaka, czy przez kobietę, czy przez mężczyznę wcale nie musi być traumatyczne dla dziecka. Jedynie pewnie jest trudniejsze dla samodzielnego rodzica..

Szkoda

Tego chyba nie dowiaduje się nikt, poza samym zainteresowanym..